27

nr 2.161

luty 2015

edukacja wieloobszarowa

■ Cele ogólne:

●

prezentowanie dzieciom właściwych nawyków społecznego zachowania się;

●

kształtowanie postaw prospołecznych.

■ Cele szczegółowe:

●

zapoznanie dzieci ze słowami: proszę, dziękuję, przepraszam;

●

wdrażanie do używania słów adekwatnych do sytuacji przedstawionej za pomocą ilustracji bądź

opowiadania;

●

kształtowanie umiejętności poprawnego zachowania się wobec rówieśników i dorosłych;

●

stwarzanie dzieciom warunków do miłej i kreatywnej zabawy.

■ Metody pracy z dziećmi:

●

czynna (samodzielnych doświadczeń, kierowania aktywnością, zadań stawianych dziecku, ćwiczeń);

●

oglądowa (pokaz, przykład osobisty nauczyciela, udostępnienie sztuki poprzez utwory literackie

i muzyczne);

●

słowna (opowiadanie, objaśnienie i instrukcja, uczenie się na pamięć krótkich rymowanek).

■ Formy organizacyjne:

•

zbiorowa

•

indywidualna.

■ Środki dydaktyczne:

treść wiersza „Zaczarowane słowa” J. Niedbały; trzy ilustracje inspirujące do

rozmowy na temat magicznych słów (opisane w treści scenariusza); dowolny podkład muzyczny z we-

sołą muzyką; kolorowe chustki (dla każdego dziecka po jednej); treść zagadek do zabawy ewaluacyj-

nej „Ważne słowa”; materiały do wykonania pracy plastycznej (opisane w treści scenariusza).

■ Opis przebiegu zajęć:

● Przywitajmy się – zabawa integracyjna.

Dzieci spacerują po sali przy akompaniamencie do-

wolnej wesołej muzyki i witają się z innymi dziećmi podczas przerwy w muzyce w sposób wska-

zany przez nauczyciela: przywitajcie się przez podanie dłoni, pogłaszczcie się po głowie, przytul-

cie się serdecznie, powiedzcie sobie coś miłego, poślijcie sobie całuska.

● Zaczarowane słowa” – wysłuchanie wiersza.

Następnie nauczyciel zadaje dzieciom pytania:

O jakich zaczarowanych słowach jest mowa w wierszu? Czy wy używacie zaczarowanych słów?

W jakich sytuacjach?

● Rozmowa z dziećmi w oparciu o treść ilustracji.

Wspólna próba zastanowienia się, jakich za-

czarowanych słów powinni użyć bohaterowie prezentowanych ilustracji. Chętne dzieci kolejno

opisują własnymi słowami, co widzą na rysunku. Nauczyciel naprowadza przedszkolaków na to,

aby użyły odpowiednich zwrotów.

Magiczne słowa

uczymy się dobrych manier

scenariusz zajęć dla dzieci trzyletnich

Justyna Niedbała

Zaczarowane słowa

Justyna Niedbała

Dziękuję, przepraszam i proszę –
te słowa w serduszku noszę.
Te słowa najpiękniej jak umiem
każdemu, kogo spotkam, mówię.
Dziękuję

, gdy chce podziękować,

przepraszam

, gdy przeprosić mam chęć,

najczęściej mówię zaś proszę,
bo wiem, że to ważny gest.
Dziękuję, przepraszam i proszę –
te słowa magiczne są.
Tych słów zaczarowanych
używam ja, ty i on.

28

nr 2.161

luty 2015

edukacja wieloobszarowa

Ilustracja nr 1:

Chłopiec bawi się na dywanie kolejką i podaje lokomotywę koledze, który

stoi obok, a ten się do niego przyjaźnie uśmiecha. Nauczyciel pyta: Co powinien powie-

dzieć chłopiec, który podaje koledze lokomotywę? Jak myślicie, co odpowie chłopiec, który

otrzymał lokomotywę od kolegi?

Ilustracja nr 2:

Dziewczynka trzyma w ręce misia z kokardką, którego właśnie dostała

od koleżanki i przytula ją, dziękując za prezent. Nauczyciel pyta: Co powinna powiedzieć

dziewczynka, wręczając prezent koleżance? Co waszym zdaniem odpowie dziewczynka,

która otrzymała misia?

Ilustracja nr 3:

Chłopiec i dziewczynka siedzą przy stoliku. Dziewczynka maluje farbami,

a chłopiec wyciska farbę z tubki i niechcący oblewa sukienkę koleżanki, po czym bardzo

skruszony stara się wytrzeć plamę chusteczką. Dziewczynka uśmiecha się do niego nie-

śmiało, dając znać, że nie ma żalu. Nauczyciel pyta: Co mógłby powiedzieć chłopiec kole-

żance, żeby się na niego nie gniewała? Co w takiej sytuacji może powiedzieć dziewczynka,

żeby kolega się nie zamartwiał?

▬

Propozycja dla dzieci starszych:

Przedszkolaki pracują w trzech grupach. Wyżej opisane

ilustracje są pocięte na części. Każda grupa otrzymuje w kopercie inną ilustrację pociętą na

elementy w formie puzzli. Zadaniem dzieci w grupach jest wspólne ułożenie obrazka oraz

zastanowienie się, jakich magicznych słów powinni użyć bohaterowie danej ilustracji. Kiedy

jakaś grupa zgłosi gotowość, nauczyciel podchodzi do niej i krótko rozmawia na temat roz-

wiązania sytuacji problemowej. Następnie proponuje dzieciom przejście do kolejnej stacji,

tak aby każda grupa mogła ułożyć wszystkie trzy ilustracje.

● Zaczarowane chustki – zabawa ruchowa.

Każde dziecko otrzymuje kolorową chustę. Na-

uczyciel mówi: To jest magiczna chustka, która bez słów nauczy wasze chustki różnych ma-

gicznych sztuczek. Moja magiczna chustka za chwilę pokaże waszym chustkom, jak powinny

się poruszać.

Dzieci naśladują różne ćwiczenia gimnastyczne proponowane przez nauczy-

ciela przy dowolnej wesołej muzyce, np. kreślenie w powietrzu – za pomocą dużych, płyn-

nych ruchów ramion – kół, „ósemek”, fal; wymachy w górę i w dół; obrót z chustką wokół

własnej osi; podrzucanie jej do góry i chwytanie oburącz.

Co jakiś czas następuje przerwa w muzyce, podczas której nauczyciel podchodzi do wy-

branego dziecka i wyciąga do niego dłoń ze swoją chustką, mówiąc głośno: proszę, a gdy

otrzyma chustkę od dziecka, mówi: dziękuję (powinno to zachęcić dziecko do tego, aby

użyło tych samych zwrotów, wymieniając się chustką z nauczycielem).

▬ Propozycja dla dzieci starszych:

Zanim nauczyciel włączy muzykę, dzieci dobierają się

w pary i stają naprzeciwko siebie, mówiąc: dzień dobry lub cześć na powitanie. Wymieniają

się chustkami, używając zwrotów grzecznościowych: proszę i dziękuję. Kiedy usłyszą muzykę,

wykonują dowolne ruchy z chustką (na zmianę proponują inne ruchy). Na przerwę w muzyce

dzieci żegnają się, mówiąc do zobaczenia lub do widzenia i poszukują nowego kolegi do

pary. Zabawa rozpoczyna się od początku – warto powtórzyć ją kilka razy.

● Ważne słowa – zabawa ewaluacyjna

(według pomysłu z książki I. Dudzińskiej, T. Fiutow-

skiej, „W co i jak się bawić? Gry i zabawy dydaktyczne”, wyd. Didasko, Warszawa 1998).

Dzieci słuchają wierszowanych zagadek, które uzupełniają odpowiednimi słowami: proszę,

dziękuję, przepraszam.

Wietrzyk porwał mój kapelusz
Biegnę za nim, już go chwytam
Ale wietrzyk powiał znowu
A kapelusz dalej zmyka

ilustracje do zabawy (3 karty A4)

zostały

dołączone do miesięcznika –

szczegóły na str. 23

prenumerata

PLUS

!

29

bliżej nauczyciela

nr 2.161

luty 2015

Pobiegł Tomek co sił w nogach
Z wiatrem wcale nie był w zmowie
Zręcznie złapał mój kapelusz, już go niesie
Co mu powiem? (dziękuję)
Bartek w biegu trącił Jankę
Bo chciał bardzo złapać Zdzisia
Janka była obrażona
I na Bartka, i na Zdzisia
Bartek jednak się zatrzymał
– Nie płacz, Janka, wina nasza
Ja za Zdzisia i za siebie
Bardzo, bardzo cię… (przepraszam)
Obiad dziś jest bardzo smaczny
Bo jem ulubiony groszek
Mam ochotę zjeść go więcej
Więc do mamy mówię (proszę)

▬ Propozycje dla dzieci starszych:

Nauczyciel przytacza dzieciom

przykładowe sytuacje, aby skłonić je do zastanowienia się, jakich magicz-

nych słów powinni użyć bohaterowie scenek.

●

Chłopiec trzyma drzwi, żeby mama mogła pierwsza wejść do domu.

Co powinien powiedzieć chłopiec do swojej mamy?

(proszę)

●

Mama leży chora w łóżku. Bardzo źle się czuje. Mała Ania podaje jej

filiżankę z herbatą. Jak myślicie, co Ania powie do swojej mamy, podając

jej herbatę?

(proszę)

●

Dziewczynka pomaga nieść mamie siatkę z zakupami, a mama głasz-

cze ją po głowie, uśmiechając się do niej. Co waszym zdaniem mama

powinna powiedzieć do córki?

(dziękuję)

●

Chłopiec ustępuje miejsca w tramwaju starszej pani. Co powie starsza

pani do chłopca?

(dziękuję)

●

Dziewczynka zrzuciła talerz ze stołu. Patrzy ze smutkiem na mamę

i mówi do niej…

(przepraszam)

●

Jasio biegnie przez salę, burząc niechcący piękną budowlę z klocków

zbudowaną przez Tomka. Wstydząc się bardzo, mówi do kolegi...

(prze-

praszam)

● Uśmiechnięta buzia – praca plastyczna.

Dzieci samodzielnie rysują

uśmiechniętą buźkę na ozdobnych papierowych talerzykach. Przyklejają

także niezbędne elementy, czyli oczy i nos w odpowiednim miejscu. Ele-

menty z papieru powinny być wcześniej wycięte przez nauczyciela.

▬ Propozycje dla dzieci starszych:

Przedszkolaki samodzielnie wycinają

elementy do wykonania buzi (np. z kawałków materiału, wełny, bibuły

i papieru). Nauczyciel przypomina o tym, aby dzieci przykleiły w odpo-

wiednim miejscu oczy, brwi, nos, usta, uszy i włosy.

▪

REKLAMA

Justyna Niedbała – nauczycielka, od 19 lat pracuje w Niepu-
blicznym Przedszkolu „Pod Gwiazdkami” w Krakowie. Absolwent-
ka Studium Nauczycielskiego im. S. Sempołowskiej w Krakowie.
Jest osobą otwartą o pozytywnym nastawieniu do świata.

Wydawnictwo Skrzat

w w w . s k r z a t . c o m . p l
Dział handlowy: tel. [phone]

N O W O Ś C I

Wydawnictwa Skrzat

N O W O Ś C I

Wydawnictwa Skrzat

Ciepłe

opowieści

na zimowe

dni

Ciepłe

opowieści

na zimowe

dni