Kliknij, aby edytować styl wzorca podtytułu

Późne dzieciństwo

-

Młodszy wiek szkolny

Karolina Prusak

Joanna Stachoń

Ogólna charakterystyka



Młodszy wiek szkolny, nazywany także późne

dzieciństwo trwa od 7 do 10-12 r. ż.



W okresie tym dziecko rozpoczyna naukę w
szkole i uczęszcza do klas I-III szkoły
podstawowej.



Pierwsza klasa szkoły podstawowej bywa
traktowana jako etap przejściowy między

wiekiem przedszkolnym a szkolnym.



Dzieci wstępujące do szkoły różnią się między
sobą nieraz bardzo znacznie, poziom ogólnego

rozwoju dzieci oraz stopień ich dojrzałości do
podjęcia nauki w szkole są bardzo nierówne i

zjawisko to obserwuje się w skali światowej.



Młodszy wiek szkolny trwa tylko cztery lata,
dzieli się na dwa podokresy.



Faza pierwsza obejmuje 7-8 rok życia, a faza
druga obejmuje 9-10 rok życia.



W tym czasie trwa intensywny rozwój dziecka.
Trwa proces wzrostu, mięśnie są jeszcze słabe,
kościec miękki, plastyczny. Trwa proces
wyrastania zębów stałych.



Występuje ogromna aktywność dziecka
przejawiająca się w upodobaniu do zabaw, gier

ruchowych, zajęć o charakterze sportowym.



Aktywność ruchowa umożliwia właściwy rozwój
fizyczny dziecka, przyczynia się do zwiększenia

wytrzymałości i siły mięśni, do rozwoju mięśnia
sercowego i naczyń krwionośnych.

W młodszym wieku szkolnym można
wyróżnić dwie fazy rozwojowe:



- Pierwsza obejmuje 7 i 8 rok życia. Okres ten
wymaga dużego wysiłku fizycznego i
psychicznego. Bardzo intensywnie przeżywa
dziecko wszelkie sytuacje społeczne- obserwuje

zachowanie i działanie osób dorosłych, dużym
autorytetem jest dla niego wówczas nauczyciel-

wychowawca.



Druga faza przypada na 9 i 11 rok życia. W tym

okresie występują zmiany w sferze intelektualnej
dziecka. Rozwija się intensywnie mowa i

myślenie, następuje zwiększenie aktywności i
samodzielności, rozwój umiejętności współżycia i
pracy w grupie.



Koniec wieku przedszkolnego i pierwsze lata
pobytu w szkole są okresem szczególnie istotnym
dla dalszego rozwoju dziecka.



Do czynników rozwojowych dziecka oprócz szkoły
zaliczyć można środowisko rodzinne i opiekuńcze,

które ma wpływ na sfery społeczno- moralne i
intelektualne.



Innym czynnikiem rozwojowym jest czynnik
dydaktyczno- pedagogiczny /programy, treści,

metody nauczania, nauczyciel i grupy rówieśnicze/.



Maria Żebrowska wyróżnia jeszcze inne czynniki,
które mają wpływ na ogólny rozwój dziecka.



Do nich zalicza zainteresowanie rodziców oraz
takie postawy jak: miłość, akceptacja, spójność

rodziny. Bardzo ważnym problemem jest dojrzałość
szkolna.

Rozwój procesów poznawczych

Uwaga



Do 5rż – uwaga mimowolna skupia sie bodźcach
wyrazistych, atrakcyjnych i intensywnych.



5-7rż – uwaga zależna jest od celu oraz struktury
czynności poznawczej.



Dzieci stają się bardziej systematyczne,
elastyczne i mniej egocentryczne (dzięki zdolności

do przyjmowania cudzej perspektywy).



Koncentracja uwagi zależna jest od cech
indywidualnych (temperament).

Rozwój procesów poznawczych

Pamięć



Pamięć mechaniczna przekształca się w coraz
bardziej logiczną.



W coraz większym stopniu starają się zrozumieć
treść, a nie dosłownie powtarzać materiał.



6-10rż – wyliczanie, powtarzanie, tworzenie
wskazówek, hierarchiczna kategoryzacja.



10-12rż – stosowanie strategii pamięciowych
zależnie od czasu i wysiłku potrzebnego do
nauczenia się danego materiału, objętości,

stopnia złożoności i trudności zadania.

Rozwój procesów poznawczych

Myślenie



Zdolność myślenia logicznego pozwalające na
wnioskowanie o charakterze przyczynowo-
skutkowym.



Decentracja- ujmowanie cech rzeczywistych z

różnych punktów widzenia.



Tworzenie sekwencji, porządkownie obiektów.



Doskonalenie sprawności związane z używaniem
pojęć abstrakcyjnych (liczby, pojęcia fizyczne).

Rozwój procesów poznawczych

Rozwój rozumowania moralnego wg Piageta



5-7rż– stadium realizmu moralnego. Reguły
społeczne narzucone są z zewnątrz i nie podlegają
dyskusji ani zmianom, a złamaniu reguły zawsze
towarzyszy kara.



8-11rż– stadium relatywizmu moralnego.
Stopniowe traktowanie reguł społecznych jako

umów stworzonych przez ludzi dla określonych
celów. Reguły mogą zmieniać swoje znaczenie w
zależności od warunków, mogą też przestać być

użyteczne i ulegać zmianom.

Rozwój procesów poznawczych

Rozwój rozumowania moralnego wg Piageta



Około 10-11rż pojawia się moralność
autonomiczna. Dzieci postępują w zgodzie z
wyznawanymi przez siebie normami nie z

powodu obawy przed karą, ale dlatego, że
uważają je za słuszne. W ocenach moralnych

dzieci zaczynają brać pod uwagę czynniki
psychologiczne, intencje, motywy i możliwości
sprawcy.

Rozwój procesów poznawczych

Stadia rozwoju moralnego wg Kohlberga



Poniżej 9rż – moralność przedkonwencjonalna.

Słuszne jest to zachowanie, które odpowiada

własnym potrzebom i interesom jednostki, a

jednocześnie zapewnia korzyść w relacjach z

innymi.



10-11rż – moralność konwencjonalna. Dziecko

przyjmuje punkt widzenia członka grupy

społecznej, z którą pozostaje w bezpośrednich

interakcjach. Słuszne jest czynienie tego, czego

oczekuje się od osób pełniących w danej grupie

określone role.

SFERA DZIAŁANIA DZIECKA



ZABAWA.



Przestaje być dominującą postacią działalności
dziecka, jaka była w okresie przedszkolnym, nie
zanika, zmienia się pod wpływem formy i treści.



Charakterystyczne dla dzieci w tym okresie są
zabawy oparte na pewnych zasadach. Dzieci

coraz bardziej zaczyna obchodzić jej wynik i
rezultat.



Zaczyna zmieniać się tematyka zabaw pod

wpływem wyniesionych wiadomości ze szkoły



Nauka wymaga dużo czasu, nadanie jej
charakteru zabawy pozwala dziecku na

łatwiejsze przyswajanie materiału, odgrywa
służebną rolę. Dzieci niekiedy włączają element

zabawy w proces odrabiania zadań domowych



. Tak jak dziecko się bawi, tak będzie pracowało
w przyszłości.

SFERA DZIAŁANIA DZIECKA



PRACA.



Praca szkolna składa się w tym wieku z nauki
szkolnej i z pomocy rodzinie, zaczyna wyraźnie
zmieniać osobowość dziecka.



Obiektywna konieczność celów i motywów pracy

powoduje, że w oczach dziecka nabiera ona
innego sensu, zaczyna nabierać znaczenia
społecznego.



Dzieci, które mają i wypełniają systematycznie
powierzone im obowiązki w domu są też

przeważnie dobrymi uczniami.

Samodzielności oraz przekonanie o
własnej skuteczności



W wyniku podejmowanych przez dziecko

czynności dochodzi do wzbogacenia wiedzy o
sobie oraz o sposobach rozwiązywania
problemów.



Dziecko ćwiczy czynności umysłowe takie jak

analiza, planowanie, ocenianie, które potem może
wykorzystać w praktyce.



Sukces i przychylność społeczeństwa jest źródłem
wysokiej samooceny dziecka.



11-12rż- gwałtowny spadek wiary w swoje

możliwości

Rozwój społeczny



Wzrasta znaczenie i atrakcyjność kontaktów z

rówieśnikami.



Dziecko styka się z nowymi, ważnymi dla niego
osobami modelującymi jego zachowania,
wypracowuje własne standardy, zastępując nimi

dotychczasowe dostarczane przez rodzinę.



Rówieśnicy mają wpływ na postawy, preferencje i

wybory (np. przedmiotów, ubrań itp.), a także na
kształtowanie się zainteresowań.



Poznawanie i trening nowych zachowań i ról

społecznych.

Rozwój społeczny



Wiek przedszkolny – jednokierunkowe
asystowanie.



6-8rż – partnerstwo i współdziałanie.



9-12rż – przyjaźń i wymiana wynikająca z
wzajemnego porozumienia.



Niezwykle ważna staje się akceptacja ze strony
rówieśników.



Bycie odrzuconym lub nieakceptowanym wpływa
ujemnie na samoakceptację, spostrzeganie siebie

teraz i w przyszłości.

Rozwój osobowości

   W młodszym wieku szkolnym osobowość dziecka

cały czas się zmienia. 

Na kształtowanie osobowości mają wpływ różne

czynniki, m.in. postawy, wartości, zainteresowania,

preferencje, temperament.

Szczególnie ważne w tym czasie jest

odpowiednie postępowanie osób dorosłych.

temperament



Ważny dla rozwoju jest temperament. Zależy

on od sposobu wychowania i warunków
społecznych w jakich rozwija się dziecko.
Temperament jest bardzo zmienny, szczególnie w
okresie przedszkolnym i wczesnoszkolnym.



            Temperament jest niezwykle ważny
zwłaszcza, kiedy stara się odnaleźć przyczynę

zaburzeń rozwojowych. Bardzo często jest jednak
tak, że na zaburzenia większy wpływ mają
czynniki zewnętrzne, np. wychowanie.



Nierzadko dzieje się tak, że prawidłowa
postawa rodziców, nauczycieli koryguje złe

zachowania dzieci.

Motywacja do działania



Na kształtowanie osobowości duży wpływ
ma motywacja do działania.  Zachodzi ona

w bezpośrednim związku z aktywnością
dziecka.



Motywacja stanowi bardzo ważną rolę,
gdyż jest ona siłą napędową. To właśnie
dzięki niej uczeń chce poznawać nowe
rzeczy, dowiadywać się więcej o świecie.
Dziecko ma ochotę do podejmowania
wszelkich działań co jest bardzo istotne
dla rozwoju.

NOWE DOŚWIADCZENIA



Ważne dla rozwoju osobowości są również 

nowe doświadczenia, których uczeń napotyka w
szkole wiele. Stopniowo zaczynają się kształtować
postawy, normy moralne, zainteresowania. Są
one nieodłącznymi czynnikami osobowości.



Na zainteresowania dzieci ma wpływ
środowisko w jakim wzrastają.



Charakterystyczne w wieku wczesnoszkolnym
jest to, że zainteresowania są nietrwałe. Dopiero
w starszych klasach można mówić, że uczeń

interesuje się określonym zjawiskiem, rzeczą.

MORALNOŚĆ



Na rozwój osobowości wpływają także
określone postawy, normy. Są one niezwykle
ważne.



Początkowo dzieci nie mają wypracowanych
poglądów moralnych. Według nich ważne jest

wszystko to, co powie dorosły. To właśnie
autorytet dorosłego jest w stanie zmusić ucznia
do tego, by słuchał wszelkich nakazów, zakazów,

zaleceń.



Bardzo ważna jest więc prawidłowa postawa

rodziców, nauczyciela, którzy powinni w
odpowiedni sposób pokierować dzieckiem.

KONIEC