1

KSIĘGA PIERWSZA

Tłumaczenie nieoficjalne: BLOMBUS

Korekta: SAPHIRA_M

2

PROLOG

“Wi

ę

c, słyszała

ś

? Max wraca.” Maria patrzyła z przyjaznym u

ś

miechem jak Emma ostro

ż

nie

pakowała jej zakupy. Emma czuła, jak jej serce delikatnie podskoczyło od tej wiadomo

ś

ci, mimo,

ż

e to nie

był pierwszy raz, gdy to słyszała. Wie

ść

,

ż

e postawny dr Cannon przeprowadził si

ę

na dobre z powrotem

do domu po dziesi

ę

ciu latach nieobecno

ś

ci była gor

ą

c

ą

plotk

ą

dla wszystkich kobiet, które zgromadziły si

ę

w jej sklepie.

Maria Howard była tam, by odebra

ć

lustro z pi

ę

knymi, r

ę

cznie pomalowanymi kafelkami. Liwia była

tam, poniewa

ż

przyja

ź

niła si

ę

z Mari

ą

, chocia

ż

nienawidziła zarówno Emmy jak i Becky. Według Liwii, były

one bezpo

ś

rednio odpowiedzialne za jej zerwanie z Maxem.

Liwia Patterson była jedn

ą

z pi

ę

kno

ś

ci w mie

ś

cie i dobrze o tym wiedziała. Miała wspaniałe ko

ś

ci

policzkowe, otoczone alabastrow

ą

skór

ą

. Wła

ś

nie si

ę

poprawiała przypudrowuj

ą

c policzki ró

ż

em, tworz

ą

c

z siebie jasnowłos

ą

doskonało

ść

. Dodaj do tego niebieskie oczy koloru niezapominajek i wysok

ą

, drobn

ą

budow

ę

, a była uciele

ś

nieniem kruchej blondynki. Kobieta mogłaby kłóci

ć

si

ę

jak linebacker

1

kiedy trzeba

było, mogłaby wrzasn

ąć

, a nietoperze z mil

ę

wokoło spadłyby nie

ż

ywe na ziemi

ę

; ale człowieku, je

ż

eli

robiła całe te Penelope Pitstop’owskie

2

rzeczy to m

ęż

czy

ź

ni nabierali si

ę

na to. Oni kochali ten cały

delikatny kwiat defekacji kobieco

ś

ci, któr

ą

zdołała

ś

ci

ą

gn

ąć

tak bezbł

ę

dnie. Nie,

ż

e Emma pozazdro

ś

ciła

jej czegokolwiek. Nie za bardzo.

M

ęż

czy

ź

ni patrzyli na Emm

ę

i widzieli siln

ą

kobieco

ść

. Biodra stworzone do porodu, dolina

br

ą

zowych oczu i nieokre

ś

lonych br

ą

zowych włosów. Ze swoim wzrostem pi

ę

ciu stóp, Emma nigdy,

dosłownie, nie była by w stanie stawi

ć

czoła Liwii. Dodaj fakt,

ż

e wi

ę

kszo

ść

miasta my

ś

lała,

ż

e była

w homoseksualnym zwi

ą

zku z Becky i jej społeczny kalendarz pozostał depresyjnie pustym.

“Najwidoczniej Max planuje przej

ąć

praktyk

ę

dr Brewster, on i Adrian b

ę

d

ą

partnerami,” Liwia gruchn

ę

ła.

“Wi

ę

c ju

ż

z nim rozmawiała

ś

?” Uprzejmy wyraz twarzy Marii całkiem nie pasował do tonu jej głosu.

Emma nie o

ś

mieliła si

ę

spojrze

ć

z tak bliska, ale my

ś

lała,

ż

e Maria prawie dra

ż

niła si

ę

ze swoj

ą

przyjaciółk

ą

. Ka

ż

dy wiedział jak bardzo Liwia

ś

cigała Max’a. By

ć

mo

ż

e my

ś

lała,

ż

e mogłaby jeszcze raz

rozpali

ć

dawny ogie

ń

.

“Tak, Max wła

ś

nie kupił stary dom swoich rodziców. Nie mog

ę

si

ę

doczeka

ć

by si

ę

tam dosta

ć

i go

wyremontowa

ć

.” Emma praktycznie widziała, jak Liwia tarła swoje r

ę

ce w oczekiwaniu. “Oczywi

ś

cie, nic

z tego sklepu nie wezm

ę

.

Ż

adne rzeczy rzemie

ś

lnika. Chc

ę

prawdziwe antyki, a nie jakie

ś

badziewia.”

Pogardliwe spojrzenie Liwii przetrz

ą

sało sklep jak i wła

ś

ciciela, z równymi drwinami.

Kiedy Liwia si

ę

odwróciła, Emma, z odpowiedni

ą

dziecinn

ą

mimik

ą

, na

ś

ladowała blondynk

ę

tak

dokładnie jak to mo

ż

liwe. Maria zakrztusiła si

ę

od łyku herbaty, gdy Emma poło

ż

yła swoj

ą

r

ę

k

ę

na biodrze

i powiedziała bezgło

ś

nie wraz ze słowami Liwii. “Oczywi

ś

cie, ka

ż

dy wie,

ż

e Max nigdy nie postawiłby

stopy w Wallflowers. Czy on w ogóle wie,

ż

e istniejesz, Emma?”

Emma stukała swoim paznokciem po podbródku w zamy

ś

leniu, gdy Liwia odwróciła si

ę

do niej. “Tak,

wła

ś

ciwie, wierz

ę

,

ż

e wie. Co

ś

… to co

ś

chyba było z … ponczem. Wi

ś

niowym ponczem, je

ż

eli dobrze

sobie przypominam.” To było wydarzenie, które rozbiło zwi

ą

zek Max’a i Liwii; Becky rozlała wi

ś

niowy

poncz na całej białej sukience Liwii w odpłacie za jaki

ś

jej komentarz dotycz

ą

cy Emmy. Max,

najwidoczniej, wzi

ą

ł stron

ę

Emmy i Becky i zerwał z Liwi

ą

. Liwia nienawidziła dziewczyn od tamtego

czasu. Emma była prawie pewna,

ż

e to wła

ś

nie Liwia jest odpowiedzialna za rozgłoszenie plotki na temat

jej domniemanego homoseksualnego zwi

ą

zku z Becky. Spojrzenie na twarzy blondynki zostało

wypełnione nienawi

ś

ci

ą

, a

ż

do czasu gdy je wygładziła, staj

ą

c si

ę

znowu chłodn

ą

, delikatn

ą

kobiet

ą

, któr

ą

wi

ę

kszo

ść

z Halle znała. U

ś

miechn

ę

ła si

ę

do Emmy z lito

ś

ci

ą

. “Słyszałam,

ż

e Jimmy opu

ś

cił miasto. Co

si

ę

stało Emma, nie lubił dzieli

ć

si

ę

tob

ą

z Becky? Lub mo

ż

e nie mogła

ś

namówi

ć

jej na trójk

ą

cik?”

Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

z powrotem, chowaj

ą

c ran

ę

po Jimmym z praktykowanym spokojem. Wiedzieli

zanim odszedł,

ż

e ich zwi

ą

zek nie miał sensu i to nie był bł

ą

d Jimmiego. “Wi

ę

c została

ś

zaproszona na

przyj

ę

cie w nowym mieszkaniu Max’a?” Czasami pomocne było mie

ć

przyjaciół w dziwnych miejscach.

Najlepszy przyjaciel Max’a został jednym z jej najlepszych rzemie

ś

lników i najbli

ż

szym przyjacielem.

Zrobił lustro dla Marii i dostarczył do

ść

du

ż

y kawałek szklanej

ś

ciany do sklepu.

Oczy Liwii migotały, nie wiedziała nic o przyj

ę

ciu. Emma mentalnie napisała kred

ą

wynik na swojej

tablicy wyników. Na marginesie, Emma te

ż

nie została zaproszona, nie,

ż

e oczekiwała inaczej.

1

„Wspomagający” – zawodnik formacji obrony drużyny futbolu amerykańskiego.

2

Różowa piękność z bajki „Perypetie Penelopy Pitstop”

3

“Ta impreza ma by

ć

niespodziank

ą

.” Liwia machn

ę

ła r

ę

k

ą

beztrosko. Rozbawiona Emma jedynie

podniosła brew, nie zwiedziona bynajmniej. “Och, wi

ę

c, jak dobrze pójdzie nie wygadasz si

ę

Max’owi.

Och, zaczekaj. Kiedy, dokładnie, był ostatni raz, kiedy rozmawiała

ś

z Maxem?” Liwia u

ś

miechn

ę

ła si

ę

chłodno.

Emma klasn

ę

ła w aprobacie kpiny. “Wow, Liwia. Dobry sposób wyra

ż

ania Swojego wn

ę

trza

dwunastolatki.”

Miel

ą

c swoje z

ę

by pod fałszywym u

ś

miechem, Liwia zwróciła si

ę

do Marii. “B

ę

d

ę

czeka

ć

na ciebie na

zewn

ą

trz. Atmosfera tutaj jest tak przesycaj

ą

ca i słodka. Naprawd

ę

nie wiem, jak mo

ż

esz to znie

ść

.”

Wyszła na zewn

ą

trz i usiadła na ławce, któr

ą

Emma i Becky ustawiły z przodu sklepu, spogl

ą

daj

ą

c

delikatnie i słodko, kiedy machała na powitanie do swoich przyjaciół i znajomych.

“Przepraszam za to, Emma. Zapomniałam, jak bardzo Ci

ę

nie lubi.”

Emma odwróciła si

ę

i patrzyła na przepraszaj

ą

c

ą

twarz Marii. U

ś

miechn

ę

ła si

ę

. “To nie jest

ż

aden

problem, Maria. Je

ż

eli faktycznie przyszła tutaj co

ś

kupi

ć

, to z wielk

ą

przyjemno

ś

ci

ą

naliczyłabym jej

podwójnie.”

Maria

ś

miała si

ę

wła

ś

nie, kiedy Becky wystawiła swoj

ą

głow

ę

z oddzielonego kurtyn

ą

zaplecza. “

Wied

ź

ma odleciała ju

ż

na swojej miotle?”

Emma machn

ę

ła w kierunku okna panoramicznego. “Nie całkiem. W tej chwili przelatuje nasz

ą

ławk

ę

.”

Becky przyprowadziła lustro z westchnieniem. “Prosz

ę

, Maria. Mam nadziej

ę

,

ż

e b

ę

dziecie

zadowoleni z Jamiem.”

“Och, jestem pewna,

ż

e b

ę

dziemy,” odpowiedziała Maria, jej oczy skupiły si

ę

na zapakowanym

lustrze. Zapłaciła, gaw

ę

dz

ą

c cicho z Becky i Emm

ą

, potem wyszła ze sklepu z wesołym machni

ę

ciem.

Dwie kobiety widziały, jak podarowała Liwii surowe spojrzenie, kiedy przeszły przez ulic

ę

, ale szybko

straciły je z oczu.
“Wi

ę

c. Max wraca do miasta.” Becky oparła si

ę

plecami o lad

ę

, oczywi

ś

cie zakrywaj

ą

c szeroki u

ś

miech.

“Yup.”
“Masz zamiar zabawi

ć

si

ę

z dr. Pyszniutkim? To znaczy, skoro jeste

ś

w nim zadurzona od czasu, czego,

szkoły podstawowej?”
“Jakbym miała mo

ż

liwo

ść

? Mooo

ż

e.” Dwie kobiety patrzyły na siebie i si

ę

za

ś

miały. Obie wiedziały,

ż

e

Emma nie miała piekielnej szansy na zwrócenie uwagi Max’a Cannon’a. Nie zrobiła tego w szkole

ś

redniej

i na pewno to si

ę

nie zmieni.

Czego m

ęż

czyzna taki jak Max chciałby z kim

ś

takim jak ona?

4

ROZDZIAŁ PIERWSZY

“Bo

ż

e, on jest tak kurewsko gor

ą

cy.”

Emma Carter spogl

ą

dała przez przednie okno Wallflowers i ogl

ą

dała najbardziej niezwykły tyłek, na

jaki kiedykolwiek miała przyjemno

ść

spojrze

ć

, spaceruj

ą

cy w dół ulicy. Mówi

ą

c szczerze tyłek został

dosłownie unieruchomiony w parze

ś

ci

ś

ni

ę

tych d

ż

insów, nakłaniaj

ą

c niejedn

ą

kobiet

ę

do zło

ż

enia

modlitwy w podzi

ę

ce dla producentów Levi’s.

Ś

wiatło słoneczne zabłyszczało na jego złotych blond

włosach, które szczotkował swoimi szerokimi r

ę

koma wystarczaj

ą

co długo by zrobi

ć

krótki

i gruby ko

ń

ski ogon. Nawet pod masywn

ą

skórzan

ą

kurtk

ą

mo

ż

na było powiedzie

ć

, jak jest on

zbudowany, jego ciało było umi

ęś

nione nawet bez bycia

ś

wi

ą

tyni

ą

dla boga Steroidu. I miał najja

ś

niejsze,

najczystsze niebieskie oczy w stanie, nie,

ż

e spogl

ą

dała na nie cz

ę

sto. Zazwyczaj miał je wymierzone w

kogo

ś

innego, jak w jedn

ą

z tych lizusowych, pi

ę

knych kobiet, które tłoczyły si

ę

dookoła niego przez cały

czas. Bo

ż

e, on był cudowny. Jego twarz była prawie zbyt pi

ę

kna, by by

ć

prawdziw

ą

; jedyn

ą

rzecz

ą

, która

zepsuła jego doskonało

ść

, była mała blizna wzdłu

ż

jednej strony jego nosa, ledwie widoczna, chyba,

ż

e

szukałaby

ś

jej. Kiedy rozmawiał z ni

ą

, co nie zdarzyło si

ę

przez wi

ę

kszo

ść

lat ani

ż

eli chciała policzy

ć

,

Emma trzymała swoje oczy skierowane wła

ś

nie na t

ą

blizn

ę

.

Kiedy najpi

ę

kniejszy tyłek na

ś

wiecie skr

ę

cił za róg, Emma i Becky wychyliły si

ę

z powrotem

z identycznymi westchnieniami. “Wszystko, co chc

ę

na Bo

ż

e Narodzenie jest kawałkiem tego.” Becky

westchn

ę

ła znów, jej zielone oczy błyszczały w u

ś

miechu. Jej nieujarzmione br

ą

zowe loki ta

ń

czyły

dookoła jej głowy w dzikim poddaniu si

ę

, poniewa

ż

trz

ę

sła si

ę

zupełnie jak mokry pies. Becky była zbyt

szczupła, ko

ś

ci pokazywały si

ę

na przegubie dłoni i na kostce a gdyby Emma nie wiedziała,

ż

e je jak ko

ń

to zaniepokoiłaby si

ę

,

ż

e jest anorektyczk

ą

. Ale Becky została przekl

ę

ta ze swoim metabolizmem, tak

ż

e

po prostu nie poddał si

ę

, zmuszaj

ą

c j

ą

do zjedzenia wi

ę

cej ni

ż

wi

ę

kszo

ść

ludzi tylko po to, by utrzyma

ć

jej

wag

ę

. Emma miała przeciwny problem. Najlepsze co mogłoby by

ć

powiedziane na temat jej figury to, to,

ż

e Marilyn Monroe równie

ż

nosiła rozmiar 12. Oboj

ę

tnie co robiła, Emma nie potrafiła straci

ć

wagi.

Ż

adna

nie zazdro

ś

ciła drugiej.

“Co, a nie kawałkiem Simona Holt’a?”
Becky zarumieniła si

ę

jasn

ą

czerwieni

ą

. Ciemnowłosy, ciemnooki, grzesznie przystojny Simon

zaprezentował si

ę

w wi

ę

cej ni

ż

jednej z pijanych fantazji Becky. Emma przebiegła r

ę

k

ą

przez swoje włosy.

“Je

ś

li o mnie chodzi, to Max Cannon mógłby by

ć

nagi i zwi

ą

zany z kokardk

ą

pod moj

ą

Choink

ą

i pierwsz

ą

rzecz

ą

, któr

ą

prawdopodobnie by powiedział byłoby,” ‘Cze

ść

, Edna, prawda? Czy mogłaby

ś

rozwi

ą

za

ć

to

prosz

ę

? Mam dzi

ś

wieczorem randk

ę

.”

Obydwie kobiety spojrzały na siebie i zachichotały, potem wróciły do pracy.
Emma była bardzo dumna z jej i Becky pracy. Przyjaciółki od podstawówki. Obie kobiety stworzyły

Wallflowers. Chłopcy nie zwracali uwagi na kr

ę

con

ą

, a tak

ż

e-chud

ą

Becky Yaeger lub kr

ę

p

ą

, nudn

ą

Emm

ę

Carter. Zwłaszcza gdy były dziewczyny jak Liwia Patterson i Belinda Campbell, obydwie zarówno

pi

ę

kne, jasnowłose typy cheerleaderek.

Zarówno Becky, jak i Emma zdecydowały pój

ść

do miejscowego college'u i specjalizowa

ć

si

ę

w biznesie podczas gdy kilka osób, wł

ą

czaj

ą

c Max’a i Liwi

ę

, woleli wyjecha

ć

poza stan do college'u. Po

uko

ń

czeniu studiów, Emma przej

ę

ła dziedzictwo od swojej matczynej babci i u

ż

yła tego, by kupi

ć

budynek, który teraz kwaterował Wallflowers.

Wallflowers był interesem, który dostarczał rozrywki ludziom, lubi

ą

cym r

ę

czne rzemiosło, zrobione

przez rzemie

ś

lnika. Emma kochała to. Ich ekscentryczny sklep, który zajmował si

ę

spedycj

ą

wyrze

ź

bionych r

ę

cznie kukułek mierz

ą

cych czas, obrazów, staromodnych luster, masek, płytek…

i czegokolwiek, co mogłoby zosta

ć

u

ż

yte, by udekorowa

ć

ś

cian

ę

. Becky wyszła z pomysłem dla interesu

i namawiała Emm

ę

na to, przez dług

ą

noc przy burritos i Margaricie.

Emma zatrzymała si

ę

, by spojrze

ć

dookoła ich “salonu”. Zabytkowy pled przykrył przygn

ę

bione

podłogi ciemnego drewna. Mała wiktoria

ń

ska kanapa pokryta mi

ę

kk

ą

, kremow

ą

ozdob

ą

zaszczycała

centrum podłogi. Usiadła przed stolikiem do kawy Królowej Anny w bogatym lesie wi

ś

ni, z umieszczonym

na nim srebrn

ą

zastaw

ą

do herbaty. Dwa wiktoria

ń

skie krzesła, z tej samej kremowej tkaniny stały

przodem do kanapy, tworz

ą

c małe, ciepłe miejsce dla grupki prowadz

ą

cej rozmow

ę

, tak

ż

e dwie kobiety

i sporadyczny klient, u

ż

ywali go cz

ę

sto. Na przeciw jednej

ś

ciany był gazowy kominek z bogato

ozdobionym, wyrze

ź

bionym gzymsem. Na tym gzymsie były ustawione, oprawione w srebrne ramy

zdj

ę

cia, wszystkie albo czarno-białe albo złagodzone sepi

ą

. Na jednym, Emma była ubrana

w wiktoria

ń

sk

ą

sukienk

ę

z koronk

ą

koloru ko

ś

ci słoniowej, z czarn

ą

kamei’

ą

na szyi, jej włosy były spi

ę

te,

5

a słodki u

ś

miech go

ś

cił na jej twarzy. Na innym, Becky była przebrana za saloon girl z dzikiego zachodu,

jej kr

ę

cone włosy dra

ż

niły i były zdobione piórami wetkanymi w ka

ż

d

ą

stron

ę

.

Jej sukienka została podci

ą

gni

ę

ta po jednej stronie, by pokaza

ć

czarne buty i pasiaste po

ń

czochy.

Ż

adne

z tych zdj

ęć

nie miało wa

ż

nego miejsca, oba wymieszane były z innymi obrazami. Je

ś

li nie stałby

ś

i nie

podszedłby

ś

do obrazów bezpo

ś

rednio, nigdy by

ś

ich nie znalazł.

Wi

ś

nia i szklana lada, tak wiktoria

ń

ska jak tylko mogliby to zrobi

ć

, a jednocze

ś

nie tak funkcjonalna,

zaszczyciły jedn

ą

ś

cian

ę

. Na tym stała staromodnie wygl

ą

daj

ą

ca kasa fiskalna; czytnik karty kredytowej

schowany był pod lad

ą

.

Zrobiły najlepiej jak mogły, aby stworzy

ć

atmosfer

ę

odchodz

ą

cej ery i nadal utrzyma

ć

miejsce

ciepłym i zach

ę

caj

ą

cym. Ogie

ń

zatrzeszczał wesoło w kominku w tym chłodnym pa

ź

dziernikowym

wieczorze;

ś

ciany miały

ś

liczn

ą

wykładzin

ę

lasu wi

ś

ni, z tapet

ą

w bogat

ą

ró

żę

kwiatow

ą

ponad tym. To

było bardzo kobiece i obie kobiety kochały to.

Miały sklep przez trzy lata, wiedziały,

ż

e nie b

ę

d

ą

przez to bogate, wiedziały równie

ż

,

ż

e nigdy nie

były szcz

ęś

liwsze.

Emma westchn

ę

ła, u

ś

miech satysfakcji pojawił si

ę

na jej twarzy, gdy sko

ń

czyła polerowanie starego

lustra, ze złoconymi brzegami, który zawiesiły za lad

ą

.

Ż

ycie było dobre.

Ż

ycie dr Max’a Cannon’a było do bani. Jeszcze raz przeszedł przez ulic

ę

, zdecydował si

ę

unikn

ąć

oczywistej próby Liwii, by zdoby

ć

jego uwag

ę

. Trzy miesi

ą

ce temu wrócił do swojego małego rodzinnego

miasta, ale ona nie mogła poj

ąć

tego, przez jej nadmiernie pod

ś

wietlon

ą

głow

ę

,

ż

e po prostu nie był

zainteresowany. Psiakrew, wizja tej kobiety była oczywista a jeszcze próbowała planowa

ć

trzy ró

ż

ne

inspekcje w ostatnich trzech miesi

ą

cach! Dzi

ę

ki Bogu jego partner Adrian był skłonny do przej

ę

cia

ingerencji. Dopóki miał Curan

ę

, któr

ą

mógłby bezpiecznie zwi

ą

za

ć

si

ę

z kobiet

ą

, Liwia zamierzała

kontynuowa

ć

by

ć

powa

ż

nym problemem. Zanurkował do zakładu jego najlepszego kumpla i Bety, Simona

Holt’a, zdecydowany odej

ść

od blond barracudy kieruj

ą

cej si

ę

zawzi

ę

cie w jego stron

ę

.

“Hej, Max.”
“Simon.”
Skini

ę

cie głow

ą

Simona, pełne szacunku, było wszystkim co powinien zrobi

ć

Beta. “Znowu chowasz

si

ę

przed Liwi

ą

?”

Ś

miech w głosie Simona prawie spowodował u Max’a warkni

ę

cie. “Ona staje si

ę

uporczywa.”

“Ale powiedziałe

ś

jej, by si

ę

odpierdoliła?” Podej

ś

cie Simona do natr

ę

tnej kobiety zaczynało

przemawia

ć

. Wyobra

ż

enie sobie jej jako jego partnerki sprawiło,

ż

e jego skóra

ś

cierpła. Puma wewn

ą

trz

niego zawyła w prote

ś

cie. Nie było

ż

adnego wyj

ś

cia, psiakrew,

ż

e uczyniłby z niej swoj

ą

Curan

ę

.

“Nie, ale skłaniam si

ę

ku temu.”

Simon wskazał dyskretnie do przedniego okna zakładu. “Nadchodzi.”
Max zgrzytn

ą

ł swoimi z

ę

bami, gdy tylko drzwi si

ę

otworzyły.

“Max, jak miło na ciebie wpa

ść

!”

Mi

ę

kkie, perfumowane r

ę

ce próbowały okr

ąż

y

ć

jego szyj

ę

. W szybkim ruchu, Max wy

ś

lizgn

ą

ł si

ę

,

odwracaj

ą

c si

ę

, by stan

ąć

twarz

ą

do kobiety, która dr

ę

czyła go od jego powrotu do Halle. “Liwia.”

To nie było pozdrowienie; to było ostrze

ż

enie. Jej oczy zapłon

ę

ły krótko z l

ę

kiem zanim to wy

ś

miała.

“Tylko chciałam przypomnie

ć

ci o imprezie maskarady u Marii. B

ę

dziesz szedł, nieprawda

ż

?”

“Tak.”
Liwia zmarszczyła brwi, jej wyraz twarzy zmienił si

ę

w twardy i kalkuluj

ą

cy. “Wi

ę

kszo

ść

Dumy tam

b

ę

dzie.”

Max kiwn

ą

ł głow

ą

; jako Alfa był tego dobrze

ś

wiadomy. Ojciec Marii, stary Alfa, nadal organizował

roczn

ą

maskarad

ę

w swoim domu poza miastem. Ten dom był jego dum

ą

i rado

ś

ci

ą

i kochał przyjmowa

ć

go

ś

ci. Jego córka, bezpiecznie skojarzona z Jamiem Howardem, słu

ż

yła jako jego gospodyni od

ś

mierci

jego mał

ż

onki jakie

ś

cztery lata temu. Człowiek i Puma zmieszani w maskaradzie, ludzie całkowicie

nie

ś

wiadomi Pum po

ś

ród nich. Duma zrobiła to co najlepsze, by stworzy

ć

noc godn

ą

zapami

ę

tania, dla

obydwu ras a Jonathon Friedelinde wykonał doskonał

ą

robot

ę

je

ż

eli o to chodzi. To było równie

ż

wydarzenie, w którym samotny m

ęż

czyzna mógłby nieoficjalnie zasygnalizowa

ć

jego zainteresowanie

kobiet

ą

. St

ą

d Liwia była zainteresowana jego obecno

ś

ci

ą

; je

ż

eli mogłaby dorwa

ć

go samotnego

wystarczaj

ą

co długo, nakłoni

ć

go do zasygnalizowania w jakiej

ś

sytuacji,

ż

e była iskra zainteresowania,

mogłaby zmusi

ć

go do deklaracji, której nie chciał uczyni

ć

.

6

“Kogo bierzesz?” Pytanie zostało zadane z uwodzicielsk

ą

nie

ś

miało

ś

ci

ą

, która prawie sprawiła,

ż

e

Max zadr

ż

ał. Zniósł to; Nie mógłby pozwoli

ć

sobie na słabo

ś

ci. “Obecnie, nikogo.” Chłód w jego głosie

powinien był nakłoni

ć

j

ą

do odwrotu. Zamiast tego, głupia kobieta wzi

ę

ła to jako wyzwanie. “Och?” Jej

rz

ę

sy zatrzepotały nie

ś

miało, wyci

ą

gn

ę

ła r

ę

k

ę

z jednym zrobionym manicure palcem. Kiedy jej krwawo-

czerwony pazur dotkn

ą

ł jego klaty, Max warkn

ą

ł na ostrze

ż

enie, jego oczy zabłyszczały złotem gdy Puma

ostrzegła j

ą

.

Z sapaniem cofn

ę

ła si

ę

. Jej głowa skin

ę

ła w uległo

ś

ci, instynktownej odpowiedzi na władz

ę

Alfy, któr

ą

Max teraz wydzielał. To otoczyło go niewidoczn

ą

chmur

ą

, zmuszaj

ą

c wszystko przed nim, by wykonało

jego wol

ę

. Max rzadko tego potrzebował, ale dzisiaj znacznie naciskała. Wolno cofn

ę

ła si

ę

od niego, gdy

warczenie zahuczało w jego klacie. Utrzymywał je dot

ą

d, a

ż

nie opu

ś

ciła sklepu Simona, wkurzony

niezmiernie za jej uporczywo

ść

.

“W porz

ą

dku, przyznaj

ę

,

ż

e to było prawdopodobnie bardziej efektywne ni

ż

‘Odpierdol si

ę

ty mała

zdziro.’ My

ś

lisz,

ż

e otrzymała wiadomo

ść

?”

I dlatego Simon był Bet

ą

– mógł si

ę

cofn

ąć

lecz stał na gruncie, co

ś

, czego

ż

adna z innych Pum nie

mogłaby zrobi

ć

. Ich reakcje były bardziej podobne do Liwii, kiedy on wolał wykona

ć

jego władz

ę

.

On był równie

ż

jednym z nielicznych ludzi, którym Max bezgranicznie ufał. Je

ż

eli cokolwiek miałoby

sta

ć

si

ę

Maxowi, Simon zostałby Alf

ą

.

Max odwrócił si

ę

parskaj

ą

c

ś

miechem, by odpowiedzie

ć

na pytanie swojego kumpla, kiedy telefon

Simona zadzwonił. Jego Beta wcisn

ą

ł guzik na tryb gło

ś

nomówi

ą

cy, nadal u

ś

miechaj

ą

c si

ę

do Max’a.

“Słucham?”

“Simon?” Głos na drugim ko

ń

cu telefonu cedził imi

ę

Simona z rozbawion

ą

władz

ą

, która podniosła

brwi Max’a do jego linii włosów. Czekał, a

ż

Simon poka

ż

e kobiecie, gdzie jest jej miejsce.

Simon przewrócił oczami. “Hej, Emma.”
Max mrugn

ą

ł. Emma? Emma Carter?

“Twój witra

ż

madonny spó

ź

nia si

ę

. Wielebny Glaston dostaje mrowienia.”

Max znów mrugn

ą

ł. Ten seksowny głos był Emmy?

“byłem … rozproszony.” To ostatnie zostało powiedziane z szybkim spojrzeniem na Max’a. On był

tym przez, którego Simon był zaj

ę

ty. Jako Beta, Simon troszczył si

ę

o

ś

wietne układy w biznesie Dumy,

co

ś

o czym Emma nie wiedziała.

“Dobrze, mógłby

ś

prosz

ę

poprosi

ć

swoj

ą

rozrywk

ę

,

ż

eby poszła do domu aby

ś

mógł sko

ń

czy

ć

okno

ksi

ę

dza?”

Jej ton głosu podniósł brwi Max z powrotem do jego linii włosów. Reakcj

ą

jego Bety była prawie

opadaj

ą

ca szcz

ę

ka.

“Emma”, Simon prawie zaj

ę

czał, “pracuj

ę

noc i dzie

ń

. Daj na wstrzymanie!”

Emma ?!? Pulchna mała Wallflower Emma?
“Wi

ę

c kogo obsługujesz, Simonie Holt?”

Emma, która nie mogłaby spojrze

ć

w jego oczy, nie robi

ą

c podwójnego entendres?

“Nikogo, psiakrew! Pracuj

ę

nad … innymi rzeczami.” Znów, Simon postrzelił Max’a szybkim,

ukradkowym spojrzeniem.

Emma? Emma miała jego Bet

ę

trz

ę

s

ą

c

ą

si

ę

w swoich portkach?

“Dobrze, miej t

ą

swoj

ą

rzecz z powrotem pod kontrol

ą

i sko

ń

cz okno ksi

ę

dza, w porz

ą

dku?” Zuchwała

władza

w

jej

głosie

wzbudziła

jego

zainteresowanie.

Wizja

ciemnowłosej

dziewczyny

w balowej sukience koloru zachodz

ą

cego sło

ń

ca błysn

ę

ła przez jego umysł.

“Psiakrew, Emma!” Simon westchn

ą

ł, wychylaj

ą

c si

ę

z powrotem naprzeciw jego stołowi. “Gdzie jest

Becky?” Zaledwie zarejestrowana usilna pro

ś

ba w głosie Simona. Max czekał, by znowu usłysze

ć

głos

Emmy.

“Och nie my

ś

l,

ż

e mo

ż

esz wykr

ę

ci

ć

si

ę

od uko

ń

czenia tego okna dzisiaj poprzez słodkie rozmówki

z Becky. Jestem ponad Twoimi sztuczkami, bydlaku.”

Simon wzdrygł si

ę

. Max’a penis szarpn

ą

ł.

Emma?
Hmmm. Emma.
“W porz

ą

dku, w porz

ą

dku. Zrobi

ę

te przekl

ę

te okno dzisiaj. Co

ś

jeszcze, Mała Generałko?” Ramiona

Simona trz

ę

sły si

ę

ze

ś

miechu, jego głos napełnił si

ę

powa

ż

aniem. Max zmarszczył brwi z sympatii

w głosie jego Bety.

“Mm- hmm. Becky i ja idziemy na maskarad

ę

. Pomy

ś

lały

ś

my,

ż

e chciałby

ś

wiedzie

ć

.”

7

Emma b

ę

dzie na maskaradzie? Nagle umierał z ch

ę

ci zobaczenia jej. Jak ona si

ę

zmieniła? Była tak

seksowna jak sugerował jej głos?

“Och, tak.” Mruczenie w głosie Simona sprawiło,

ż

e Max zmarszczył brwi. Mały, drapie

ż

ny u

ś

miech

miał przed swoimi błyskaj

ą

cymi na złoto w prote

ś

cie oczami, gdy fala pewno

ś

ci podniosła si

ę

wewn

ą

trz

niego. Wła

ś

ciciel tego głosu był jego.

“Hmm. Do zobaczenia pó

ź

niej? Z oknem?”

„Robi si

ę

. Do widzenia, Emma.”

“Do pó

ź

niej, Simon.”

Simon rozł

ą

czył si

ę

z tym seksownym u

ś

miechem b

ę

d

ą

cym nadal na jego twarzy. Kiedy si

ę

odwrócił,

Max miał siebie z powrotem pod kontrol

ą

, zaledwie podnosz

ą

c brew na Simona.

Simon zarumienił si

ę

. “Co?”

“Kiedy dostarczasz to okno?”
Simon spojrzał na okno czekaj

ą

ce na jego finałowe dotkni

ę

cie. “Prawdopodobnie po lunchu.

Dlaczego?”

“Id

ę

z tob

ą

.” Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

.

Simon wyprostował si

ę

, marszcz

ą

c brwi nieznacznie w zakłopotaniu. “Dlaczego? My

ś

lałem,

ż

e

miałe

ś

jakie

ś

inne sprawy do załatwienia.”

“Chc

ę

co

ś

sprawdzi

ć

.” Na uniesion

ą

brew Simona, szeroki u

ś

miech Max’a si

ę

poszerzył.

“Człowieku, nie jestem pewny, czy chcesz tam pój

ść

.” Szeroki u

ś

miech Max’a zanikł. “Dlaczego nie?”

“Poniewa

ż

Wallflowers został uznany, jako wsysacz testosteronu z ka

ż

dego pojedynczego

m

ęż

czyzny, który kiedykolwiek tam wszedł.”

“H

ę

?”

“To jest ró

ż

owe. I frou-frou. I koronkowe. I ró

ż

owe.”

Max za

ś

miał si

ę

, gdy Simon zadr

ż

ał. “Je

ż

eli twoja m

ę

sko

ść

mo

ż

e sobie z tym poradzi

ć

, to moja

równie

ż

”.

Max obserwował, jak jego przyjaciel pracował nad witra

ż

em, my

ś

lami jeszcze raz powrócił do Emmy.

Nie widział jej przez osiem lat. Miała siedemna

ś

cie lat, wła

ś

nie była gotowa uko

ń

czy

ć

studia, wesoła

i u

ś

miechni

ę

ta na balu gdzie rzadko mógł j

ą

tak

ą

widzie

ć

. Była zachwycaj

ą

ca w swojej sukience, uszytej

w niepowtarzalne kolory bogatego zachodu sło

ń

ca podczas jesieni, bez rami

ą

czek w kolorach czerwieni

i złota z uroczym dekoltem i jaskraw

ą

spódnic

ą

. Ci

ęż

ko mu było nie patrze

ć

na ni

ą

, ale był z Liwi

ą

a Max

nie był facetem, który zdradzał. Po tym jak zerwał z Liwi

ą

, ponownie wyjechał do college’u. Mi

ę

dzy

robieniem doktoratu z optometrii, sta

ż

em i stałym anga

ż

em oraz uczeniem si

ę

od Jonathon’a, jak

prowadzi

ć

Dum

ę

podczas swojej nieobecno

ś

ci, szybko zapomniał o Emmie. Wyje

ż

d

ż

aj

ą

c ze stanu do

college’u dokonał wła

ś

ciwego dla siebie wyboru i był szcz

ęś

liwy,

ż

e Jonathon si

ę

z nim zgodził. Teraz ze

spółk

ą

z Adrianem i oficjaln

ą

emerytur

ą

Jonathon’a mógłby w ko

ń

cu zacz

ąć

szuka

ć

swojej Curany.

I miał przeczucie,

ż

e wie kogo wła

ś

nie chciał w tej sytuacji.

Była wtedy słodkim niewini

ą

tkiem; z nieznaczn

ą

nadwag

ą

, ale z niezłymi wci

ę

ciami. To była czysta

niewinno

ść

, a Liwia go powstrzymywała.

Teraz nie brzmiała tak niewinnie, a Liwii ju

ż

nie było w jego wyobra

ż

eniu.

To był zdecydowanie ten czas, w którym postanowił odbudowa

ć

znajomo

ść

z panienk

ą

Emm

ą

.

Emma patrzyła jak l

ś

ni

ą

ca czerwona półci

ęż

arówka Simona wjechała na kraw

ęż

nik przed

Wallflowers. Za

ś

miała si

ę

wiedz

ą

c,

ż

e Becky schowała si

ę

na zapleczu, by unikn

ąć

spotkania z Simonem.

Simon był jedyn

ą

osob

ą

na planecie, przez któr

ą

Becky zapominała j

ę

zyka w buzi. Tymczasem Emma nie

miała

ż

adnego problemu z radzeniem sobie z czaderskim Simonem,

ś

miej

ą

c si

ę

i gaw

ę

dz

ą

c z nim

z łatwo

ś

ci

ą

.

Emma obserwowała, jak Simon wspi

ą

ł si

ę

na ci

ęż

arówk

ę

. Drzwi od strony pasa

ż

era otworzyły si

ę

i znajomy wysoki blondyn wyszedł, z szerokim u

ś

miechem na twarzy, rozwi

ą

zanymi włosami

rozdmuchanymi przez chłodny wietrzyk jesieni.

Emma była przera

ż

ona. Och, nie. Nie on! Wzi

ę

ła gł

ę

boki oddech, by ustabilizowa

ć

swoje nerwy. Nie

była ju

ż

t

ą

nie

ś

miał

ą

nastolatk

ą

, któr

ą

znał; była dorosł

ą

kobiet

ą

z własnym sklepem. Mogłaby poradzi

ć

sobie z Max’em Cannon’em.

Wtedy za

ś

miał si

ę

z czego

ś

, co powiedział Simon, a jej r

ę

ce zacz

ę

ły si

ę

trz

ąść

. Wzi

ę

ła kolejny szybki

oddech próbuj

ą

c ustabilizowa

ć

p

ę

dz

ą

ce serce. Dwaj m

ęż

czy

ź

ni wyci

ą

gn

ę

li witra

ż

z ci

ęż

arówki. Starannie

8

zanie

ś

li je pod drzwi sklepu. Emma podbiegła by otworzy

ć

drzwi, gdy przybył ksi

ą

dz. Wielebny Glaston

u

ś

miechn

ą

ł si

ę

do dwóch m

ęż

czyzn. “Cze

ść

, Simon, Max. Czy to jest okno do ko

ś

cioła?”

Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

do ksi

ę

dza. Był uprzejm

ą

dusz

ą

, ze

ś

miej

ą

cymi si

ę

br

ą

zowymi oczami

i łysin

ą

szarych włosów. Emma zawsze czuła si

ę

przy nim komfortowo i chciała, by i teraz tak było.

“Oczywi

ś

cie, wielebny. Wejd

ź

my do

ś

rodka

ż

ebym mógł to ksi

ę

dzu pokaza

ć

.”

Gł

ę

boki głos Simona rozległ si

ę

przez ni

ą

sprawiaj

ą

c,

ż

e miała małe dreszcze. Je

ż

eli nie byłaby tak

zapatrzona w blondyna stoj

ą

cego za nim, mogłaby wzi

ąć

si

ę

za Simon’a dawno temu. Chocia

ż

,

rozwa

ż

aj

ą

c, jak Becky zawsze na niego reagowała…

“Becky? Czy mo

ż

esz przyj

ść

i pomóc mi z tym?” Emma wrzasn

ę

ła na tyły, kryj

ą

c u

ś

mieszek, gdy

spojrzenie Simona zostało skierowane na kurtyn

ę

zasłaniaj

ą

c

ą

wej

ś

cie do biura. W porz

ą

dku, by

ć

mo

ż

e

nie chodziłabym za Simonem.

Usłyszała jak Becky wymamrotała przekle

ń

stwo, gdy ci

ęż

ko stan

ę

ła w pokoju. Spojrzenie Simona nie

opu

ś

ciło Becky, gdy wraz z Max’em wnie

ś

li okno do sklepu. Jego ciemne br

ą

zowe oczy zagrzały si

ę

, gdy

Becky rzuciła mu gro

ź

ne spojrzenie i cofn

ę

ła si

ę

.

“Becky?” Emma spytała, skin

ę

ła aby podeszła bli

ż

ej. Z fałszyw

ą

rado

ś

ci

ą

, Becky u

ś

miechn

ę

ła si

ę

do

Emmy, wtedy doł

ą

czyła do niej przy otwartym oknie.

“Emma?” Emma zwróciła si

ę

do Simona, który gapił si

ę

teraz na ni

ą

. “Pami

ę

tasz Max’a, prawda?”

Jego trudno zapomnie

ć

, pomy

ś

lała gdy Max wyst

ą

pił naprzód.

“Cze

ść

, Emma.”

Spojrzała na niego, zerkaj

ą

c pospiesznie na twarz, która zagrała główn

ą

rol

ę

w ka

ż

dej z jej

niegrzecznych fantazji, zanim zwróciła uwag

ę

na blizn

ę

obok jego nosa. “Cze

ść

, Max.”

Odchrz

ą

kn

ą

ł, d

ź

wi

ę

k ten był napełniony rozbawieniem. Spojrzała z powrotem na niego, by zobaczy

ć

,

jak gapi si

ę

na ni

ą

z podniesion

ą

brwi

ą

. Patrz

ą

c w dół, zauwa

ż

yła,

ż

e wyci

ą

gn

ą

ł r

ę

k

ę

. Z fałszywym

u

ś

miechem u

ś

cisn

ę

ła j

ą

, potrz

ą

saj

ą

na dół i do góry dwukrotnie zanim pu

ś

ciła j

ą

jakby była gor

ą

cym

ziemniakiem. Jej serce zatrzepotało od tego prostego dotkni

ę

cia, zwróciła si

ę

do Simona b

ę

d

ą

cego

mniejszym zagro

ż

eniem. “Wi

ę

c, Simon, jeste

ś

gotowy by odsłoni

ć

swoje arcydzieło?” Jej u

ś

miech

skierowany do niego był prawdziwy; naprawd

ę

lubiła Simona. Jego praca była delikatna. Po za tym, miał

najlepsze poczucie humoru jakie kiedykolwiek widziała. Traktowała go jak brata, którego nigdy nie mogła
mie

ć

, była jedynaczk

ą

.

Podniósł jedn

ą

brew, u

ś

miechaj

ą

c si

ę

do niej. “Tak, Mała Generałko. Bezzwłocznie, Mała Generałko.”

Kład

ą

c swoj

ą

r

ę

k

ę

na biodrze, u

ś

miechn

ę

ła si

ę

do niego. Mimo,

ż

e jego usta zadr

ż

ały, nie był taki

imponuj

ą

cy. “Teraz, Simon.”

Usłyszała, jak ksi

ą

dz zakaszlał ze

ś

miechu za ni

ą

. Simon tylko przetoczył swoimi oczami i zacz

ą

ł

rozpakowywa

ć

okno.

Kiedy w ko

ń

cu zostało odsłoni

ę

te, Emma była zdumiona. To była jedna z najpi

ę

kniejszych prac

Simona. Madonna siedziała, jej niebieskie szaty delikatnie falowały dookoła niej, Mona Lisa miała mały
u

ś

miech na twarzy, gdy patrzyła na ciemnowłose dziecko trzymaj

ą

c je delikatnie na r

ę

kach. Madonna była

pi

ę

kna, ale to nie było klasyczne pi

ę

kno. Było tyle łagodno

ś

ci na jej twarzy, miło

ś

ci, gdy

ż

oczywi

ś

cie

urodziła to dziecko, co uczyniło to tak specjalnym. Zdołał uchwyci

ć

ten specjalny u

ś

miech, którym matki

darz

ą

swoje nowonarodzone dzieci, co zamieniło twarz z normalnej na promienn

ą

.

“Mój Bo

ż

e, Simon. To jest cudowne,” Max oddychał po prawej stronie za ni

ą

.

“Dzi

ę

ki.” Jednak oczy Simona nie spocz

ę

ły na madonnie, one były skierowane na Becky, która gapiła

si

ę

na madonn

ę

z czym

ś

zbli

ż

onym do respektu. “Becky?” Spojrzenie Becky przeszło z madonny na

niego. Szacunek na jej twarzy zachwycił Simona, który uton

ą

ł w szybkim oddechu.

Emma poczuła, jak Max poruszył si

ę

za ni

ą

. Kiedy jedna z jego r

ą

k spocz

ę

ła na jej biodrze, prawie

wyskoczyła z własnej skóry. “Dobrze!” Klasn

ę

ła w r

ę

ce, odchodz

ą

c od tego niebezpiecznego pop

ę

du

m

ęż

czyzny, by podej

ść

do ksi

ę

dza. Bez zaskoczenia Becky, po prawie wyskoczeniu ze swojej skóry,

odmówiła ponownego spotkania z oczami Simona.

“Co wielebny o tym my

ś

li?” Mówiła głosem najlepszego sprzedawcy, tym razem nie wytr

ą

cona

z równowagi by u

ż

y

ć

go do prawdziwych ludzi. Powolny u

ś

miech ksi

ę

dza był odpowiedzi

ą

, któr

ą

potrzebowała.

Cholernie gor

ą

ca, my

ś

lał Max, ogl

ą

daj

ą

c małe dynamo, które było Emm

ą

w akcji. Dlaczego do diabła

nie wróciłem tu wcze

ś

niej? Był zaj

ę

ty swoj

ą

praktyk

ą

, prawda, ale postanowił zrobi

ć

sobie z tym przerw

ę

.

B

ą

d

ź

ż

yczliwy.

9

Kiedy Max wyszedł z ci

ęż

arówki, naprawd

ę

nie oczekiwał zbyt wiele; przecie

ż

wi

ę

kszo

ść

kobiet nie

mogłaby sprosta

ć

głosowi, który posiadała Emma. Był nieznacznie ochrypły, jakby sp

ę

dziła noc j

ę

cz

ą

c

w r

ę

kach jakiego

ś

m

ęż

czyzny, Max mógłby obej

ść

si

ę

z zilustrowaniem tego. Udało jej si

ę

natchn

ąć

je

władz

ą

, które sprawiło,

ż

e jego Beta skakał by wykona

ć

jej polecenie, co

ś

co przemawiało do Pumy

wewn

ą

trz niego. Max zastanowił si

ę

czy próbowałaby równie

ż

przej

ąć

kontrol

ę

w łó

ż

ku. Wyzwanie, tak on

kochał bra

ć

siln

ą

kobiet

ę

i zmusza

ć

j

ą

do dr

ż

enia, błagaj

ą

c o wi

ę

cej rozkoszy.

Jej proste, ciemno br

ą

zowe włosy były spi

ę

te w ko

ń

ski ogon, który wisiał mi

ę

dzy jej łopatkami. Du

ż

e

br

ą

zowe oczy dominowały na jej twarzy, były pomysłowo podkre

ś

lone. Jej wargi były gładkie w kolorze

bladego ró

ż

u. Jej cechy nie były klasycznie pi

ę

kne, ale co

ś

pobudzaj

ą

cego było w nich przyci

ą

gaj

ą

c

Max’a jak nic innego kiedykolwiek.

I jej ciało …
Psiakrew, jej ciało … jej głowa zaledwie si

ę

gała jego ramienia, co

ś

, co zazwyczaj nie było dla niego

atrakcyjne, ale przy Emmie pobudziło to jego ochronne instynkty, jakich nawet nie wiedział,

ż

e posiadał.

Miała

najsłodsz

ą

,

zaokr

ą

glona

pup

ę

unieruchomion

ą

w

ś

ci

ś

ni

ę

tych

czarnych

d

ż

insach

i najwspanialsze piersi, jakie Max kiedykolwiek miał przyjemno

ść

ogl

ą

da

ć

pod koronkow

ą

ró

ż

an

ą

bluzk

ą

.

Z efektown

ą

tali

ą

i biodrami m

ęż

czyzna mógłby chwyci

ć

si

ę

do przeja

ż

d

ż

ki jego

ż

ycia, przypomniała mu o

staromodnej fotomodelce, wszystkich mi

ę

kkich łukach i kobiecej sile. Wtedy obróciła si

ę

,

ś

miej

ą

c si

ę

z

czego

ś

, co powiedział Simon, zmysłowy i niewinny równocze

ś

nie i Max był stracony.

Ś

wi

ę

ty. Pierdolony. Diable.

Emma. Mała Emma Carter jak amen w pacierzu dorosła.
Jego r

ę

ce paliły si

ę

by znów j

ą

dotkn

ąć

. To przelotne dotkni

ę

cie, na które mu pozwoliła zaledwie

zaostrzyło jego apetyt. Zat

ę

sknił za tym, by rozerwa

ć

t

ę

bluzk

ę

z jej ciała i delektowa

ć

si

ę

jej piersiami,

słysze

ć

jej j

ę

ki, gdy zerwałby jej d

ż

insy z tych niewiarygodnie, smakowitych nóg, jej mi

ę

kkie krzyki, gdy

delektowałby si

ę

jej sokami.

Krzyczałaby jego imi

ę

, gdyby doszła.

Zwi

ą

zywałby j

ą

do swojego łó

ż

ka, torturowałby j

ą

do zachwytu i wtedy zacz

ą

łby od nowa. Zgi

ą

łby j

ą

nad oparciem swojej kanapy i brałby j

ą

od tyłu w kółko, a

ż

błagałaby go, by doszedł, gryz

ą

c jej rami

ę

oznaczaj

ą

c tym samym by wszyscy widzieli,

ż

e jest jego. My

ś

l o wsuni

ę

ciu swojego penisa do tej

soczystej pupy prawie sprawiała,

ż

e doszedł w jej sklepie.

Kiedy

ś

miej

ą

c si

ę

u

ś

ciskała Simona, prawie podszedł by rozszarpa

ć

gardło swojemu Becie.

Moja!
Tylko Simon widział sposób, w jaki jego oczy zabłyszczały na złoto, usłyszał niski warkot, które

wydobyło si

ę

z jego gardła zanim mógłby si

ę

powstrzyma

ć

. Zaci

ą

gaj

ą

c si

ę

powietrzem, Max odwrócił si

ę

,

próbuj

ą

c rozpaczliwie wzi

ąć

si

ę

w gar

ść

.

Wskazał,

ż

e poznał swoj

ą

partnerk

ę

, kiedy tylko j

ą

zobaczył; teraz wiedział co inni czuli. Rozmawiał

z Emm

ą

kiedy była nastolatk

ą

, czuł mał

ą

iskr

ę

czego

ś

, ale uznał to za nic wa

ż

nego. Tylko młoda pasja.

Teraz wiedział co oznaczała ta iskierka i zechciał kopn

ąć

si

ę

we własn

ą

dup

ę

. Nie wszystkie Pumy miały

to szcz

ęś

cie, by znale

źć

swoj

ą

lub swojego partnera; wiedza,

ż

e nie tylko j

ą

spotkał, ale i opu

ś

cił,

psiakrew, zapomniał o niej, irytowała go. Zmusił si

ę

by rozejrze

ć

si

ę

po jej sklepie, patrze

ć

na wszystko

byle nie na grupk

ę

ludzi stoj

ą

c

ą

wokół madonny, zanim tam pójdzie, poderwie j

ą

ku górze i wyniesie poza

jej sklep gdzie

ś

w odosobnione miejsce.

Dobrze sobie radziła. Styl Emmy, zmieszany z Becky, utworzył domow

ą

atmosfer

ę

w sklepie. Widział

jak kobiety tłoczyły si

ę

po sklepie z przera

ż

onymi towarzyszami. Podszedł do gzymsu kominka, widz

ą

c

srebrn

ą

ramk

ę

na zdj

ę

cie, któr

ą

prawdopodobnie jego matka oszacowała by jako prezent na swoje

urodziny. Co

ś

na zdj

ę

ciu przykuło jego uwag

ę

. Nachylił si

ę

, próbuj

ą

c dostrzec dlaczego wiktoria

ń

ska

panna wygl

ą

da tak znajomo, kiedy poczuł mał

ą

r

ę

k

ę

dotykaj

ą

c

ą

jego ramienia. “Czy wszystko jest w

porz

ą

dku mi

ę

dzy tob

ą

a Simonem?”

Ten ochrypły głos, poł

ą

czony z jej mi

ę

kkim dotkni

ę

ciem, sprawił,

ż

e jego penis ponownie zagroził

wydostaniem si

ę

z jeansów. Spojrzał w dół na jej twarz i nie zobaczył na niej nic prócz wyrazu troski.

Zanim mogłaby si

ę

ruszy

ć

, poło

ż

ył swoj

ą

r

ę

k

ę

na jej, łapi

ą

c j

ą

w swoj

ą

stron

ę

. Był niesamowicie

pocieszony faktem,

ż

e nie próbowała jej odci

ą

gn

ąć

. “Wszystko jest w porz

ą

dku mi

ę

dzy mn

ą

i Simonem.”

O ile trzyma łapy z dala od ciebie.

Spojrzała z powrotem na grupk

ę

i przegryzła warg

ę

. “Mog

ę

z tob

ą

porozmawia

ć

, tylko chwilk

ę

?”

Jej głos był niezdecydowany, nie

ś

miały, nie taki kiedy rozmawiała z Simonem lub ksi

ę

dzem, ale

wyraz jej twarzy błagał go by si

ę

zgodził. Dzika fala opieku

ń

czo

ś

ci wzrosła w nim, a jego r

ę

ka zacisn

ę

ła

si

ę

wokół jej. Kiwn

ą

ł głow

ą

. Pozwolił, by poci

ą

gn

ę

ła ich w ciche, odosobnione miejsce, ale nadal na

10

widoku. Spojrzała na niego ponownie, oczywi

ś

cie niepewna zanim si

ę

skupiła, psiakrew, znów na jego

bli

ź

nie. “Um, czy wiesz mo

ż

e co Simon czuje do Becky?”

Znów zerkn

ę

ła na niego przed upuszczaniem swojego spojrzenia. Strumie

ń

czerwieni pokrył jej

policzki i znów przegryzła warg

ę

.

Wzi

ą

ł gł

ę

boki oddech, usiłuj

ą

c kontrolowa

ć

zaborczo

ść

, która rykn

ę

ła w nim. “Nie mam poj

ę

cia.”

Jej mi

ę

kko wymamrotane “cholera” prawie wywołało u niego u

ś

miech, było to napełnione irytacj

ą

, ale

zaborczy potwór w nim nie mógł pozwoli

ć

by zainteresowała si

ę

jego najlepszym przyjacielem. “On nie

jest dla ciebie.” Mógł wyczu

ć

pasmo swojej mocy wypływaj

ą

cej spod jego kontroli, próbuj

ą

ce zmusi

ć

j

ą

do

potwierdzenia jego słów.

Emma spojrzała w pełni na jego twarz pierwszy raz, odk

ą

d wszedł do sklepu. Wiedział,

ż

e zabrzmiał

jak jaskiniowiec i prawdopodobnie wygl

ą

dał jak zazdrosny osioł, ale nic na to nie poradził; mała Emmy mu

to zrobiła.

Wtedy go wy

ś

miała. Bez cz

ą

stki onie

ś

mielenia, przestraszenia lub zastraszenia.

“Nie ja, idioto.” Jego oczy poszerzyły si

ę

w zdziwieniu, gdy odwróciła si

ę

do grupy stoj

ą

cej dookoła

madonny. “Becky. Ona czuje co

ś

do niego od czasów szkoły

ś

redniej, ale nie wydaje si

ę

działa

ć

na niego,

nigdy nie wykazywał zainteresowania” Spojrzała ponownie na niego. “Do niedawna, to wszystko. A wi

ę

c

chciałam wiedzie

ć

, jeste

ś

jego najlepszym przyjacielem, je

ż

eli wiesz, co on czuje.”

Poczuł, jak jego całe ciało napi

ę

ło si

ę

w diabelskiej kalkulacji na jej twarzy. “Co planujesz?”

wymanewrował swoim i jej ciałem, dopóki nie znale

ź

li si

ę

w k

ą

cie, skutecznie odcinaj

ą

c j

ą

od tłumu za

nimi. Jego moc wróciła pod kontrol

ę

, ale jego ciekawo

ść

została pobudzona.

Sapn

ę

ła z niecierpliwym oddechem, skupiaj

ą

c si

ę

jeszcze raz na nim. Troch

ę

jej nie

ś

miało

ś

ci

wyparowało, ale w jego miejscu pojawiło si

ę

rozdra

ż

nienie, czego nie był przyzwyczajony ogl

ą

da

ć

w kobiecych oczach. “Becky i ja idziemy na coroczn

ą

maskarad

ę

. Pan Friedelinde zaprosił nas, pierwszy

raz. Mam nadziej

ę

,

ż

e mog

ę

oboje albo Simona albo Becky naprowadzi

ć

na wła

ś

ciwy kierunek, ale nie

chc

ę

zrani

ć

Becky lub zawstydzi

ć

, je

ż

eli Simon naprawd

ę

nie jest zainteresowany.” Spojrzała na niego, jej

mały podbródek nachylił si

ę

, poniewa

ż

wymagała odpowiedzi. “Wi

ę

c. Czy on jest?”

Max obrócił si

ę

, by popatrze

ć

na jego Bet

ę

. Do tej pory sposób, w jaki Simon zaci

ą

gał si

ę

przy Becky,

dało mu do zrozumienia,

ż

e Simon jest bardzo zainteresowany. Popatrzył w dół na Emm

ę

, która stukała

niecierpliwie swoj

ą

stop

ą

. “Tak.”

Ulga migotała na jej twarzy a jej ciało odpr

ęż

yło si

ę

jakby podniósł ci

ęż

ar z jej barków. “Dzi

ę

ki Bogu.

Byliby doskonał

ą

par

ą

.”

“Co sprawia,

ż

e tak mówisz?” Naprawd

ę

ciekawy, patrzył si

ę

, gdy odwróciła si

ę

zamy

ś

lona.

“Simon wie,

ż

e mo

ż

e mie

ć

ka

ż

d

ą

kobiet

ę

jak

ą

tylko chce na pstrykni

ę

cie palców, ale Becky odsuwa

si

ę

od niego za ka

ż

dym razem jak tylko si

ę

zbli

ż

y. Nie jest nigdy do ko

ń

ca pewny, w którym miejscu si

ę

znajduj

ą

. Zaczyna si

ę

bardzo szybko nudzi

ć

tymi, które rzucaj

ą

mu si

ę

w ramiona, a

ż

w ko

ń

cu je

zostawia. Jednak nie mo

ż

e przewidzie

ć

, co Becky zrobi w danym momencie, wi

ę

c nigdy go nie znudzi. A

poza tym, Becky uwielbia jego prac

ę

i rozumie jak du

ż

o czasu i oddania wkłada w stworzenie takich dzieł,

wi

ę

c nie obra

ż

ałaby si

ę

je

ś

liby wiedziała,

ż

e wróci potem do niej do domu. Byłaby jego wyzwaniem; a on

ceniłby j

ą

tak jak powinna by

ć

ceniona. Nikt wcze

ś

niej nie kochał jej prawdziwie ani nie pokazywał jej

własnej warto

ś

ci.” Emma znów si

ę

na nim skupiła, z rado

ś

nie m

ś

ciwym wyrazem twarzy. “Ale je

ż

eli j

ą

zrani, wyskrobi

ę

jego orzeszki ły

ż

k

ą

do grejpfruta.” Zmiana od marzyciela do m

ś

ciciela sprawiła,

ż

e Max

si

ę

nawet u

ś

miechn

ą

ł, podczas gdy jego piłki wci

ą

gn

ę

ły si

ę

od wizualnego obrazu, który utworzyła;

chocia

ż

, sposób w jaki Simon działał mówił by si

ę

niczym nie zamartwiała. “Przypomnij mi bym nigdy nie

pozwolił Ci si

ę

na mnie zezło

ś

ci

ć

.”

“Och nie, nie jestem t

ą

, której powiniene

ś

si

ę

obawia

ć

” Skin

ę

ła palcem by si

ę

zbli

ż

ył, co uczynnie

zrobił, obdarzony przy tym powiewem jej ró

ż

anych perfum. “Becky miała przyjaciela w college'u, który

pokazał jej jak u

ż

y

ć

kastratora kóz” szepn

ę

ła mi

ę

kko do jego ucha.

Max stan

ą

ł d

ę

ba, gapi

ą

c si

ę

na Becky i wtedy znowu na dół na niewini

ą

tko wygl

ą

daj

ą

ce jak mały

diabeł kiwaj

ą

cy powa

ż

nie głow

ą

.

Odrzucił do tyłu głow

ę

i za

ś

miał si

ę

mocniej ni

ż

w ostatnich miesi

ą

cach.

Max wspi

ą

ł si

ę

do ci

ęż

arówki Simona z szerokim u

ś

miechem.

“Co do diabła Emma ci powiedziała,

ż

e tak bardzo si

ę

ś

miałe

ś

?” Simon spytał, jego ton był

zirytowany.

Max potrz

ą

sn

ą

ł swoj

ą

głow

ą

. “Nic, co by Ci

ę

interesowało.”

“Sprawd

ź

mnie”, Simon warkn

ą

ł.

11

Max warkn

ą

ł ostrze

ż

enie do swojego Bety, do tego stopnia by poczuł si

ę

na winnego.

“Przepraszam.”
“Zechciej mi wyja

ś

ni

ć

co to wszystko było?”

Max nie pytał i Simon to wiedział. Westchn

ą

ł. “Becky. Nie chce ze mn

ą

rozmawia

ć

, zaledwie na mnie

spojrzy a ju

ż

opuszcza pokój w minut

ę

gdy wchodz

ę

. Psiakrew, je

ż

eli ma tak zaplanowane mo

ż

e by

ć

pewna,

ż

e zniknie zanim tam wejd

ę

!“

„Wi

ę

c nie jeste

ś

zainteresowany Emm

ą

?”

Spojrzenie, które Simon mu rzucił było pełne zdumienia i przera

ż

enia, Max si

ę

odpr

ęż

ył, jego l

ę

ki,

ż

e

Simon był zainteresowany Emm

ą

uspokoiły si

ę

. To było spojrzenie brata, które rzucał komu

ś

, kto spytał

si

ę

go czy jego siostra jest gor

ą

ca.

“Emma chce zrobi

ć

co

ś

, by poł

ą

czy

ć

was dwoje. My

ś

lałem,

ż

e najpierw zweryfikuj

ę

,

ż

e to jest to,

czego chcesz zanim jej pomog

ę

.”

“Człowieku, je

ż

eli ty i Emma mo

ż

ecie nakłoni

ć

Becky do zgodzenia si

ę

by da

ć

mi szans

ę

, b

ę

d

ę

dozgonnie wdzi

ę

czny.” Simon potrz

ą

sn

ą

ł głow

ą

, marszcz

ą

cy srogo brwi. “Nie mam poj

ę

cia, co zrobiłem

odwracaj

ą

c j

ą

od siebie ale je

ś

li to si

ę

nie zmieni to strac

ę

j

ą

całkowicie.” Simon wygl

ą

dał na totalnie

zmarnowanego. “Jestem pewny,

ż

e ona jest moj

ą

partnerk

ą

.”

Max umysłowo tarł swoje r

ę

ce w oczekiwaniu. “Zobaczymy co mo

ż

emy zrobi

ć

.”

Zignorował uko

ś

ne spojrzenie Simona, grymas na twarzy jego Bety zamienił si

ę

powoli w zło

ś

liwy

u

ś

mieszek.

“Emma wystarczaj

ą

co dorosła, nieprawda

ż

?”

Max bardzo si

ę

starał, lecz nie mógł nie odwzajemni

ć

jego grymasu. „Tak, dorosła.”

Simon skin

ą

ł głow

ą

z aprobat

ą

. “Byłaby

ś

wietn

ą

Curan

ą

.”

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

. Pomysł Emmy jako jego Curany, rz

ą

dz

ą

cej po jego stronie, partneruj

ą

cej mu przez

cał

ą

wieczno

ść

. Nie trac

ą

c czasu, zacz

ą

ł tworzy

ć

plan pozyskania sobie ich kobiet.

12

ROZDZIAŁ DRUGI

Emma przewróciła tabliczk

ę

na “Zamkni

ę

te”, opu

ś

ciła zasłony i zamkn

ę

ła, wzdychaj

ą

c w szcz

ęś

liwym

zm

ę

czeniu.

Ksi

ą

dz uwielbiał madonn

ę

Simona. Zastanawiała si

ę

czy tylko ona zdołała zauwa

ż

y

ć

,

ż

e Madonna

była bardzo podobna do Becky. To była jedyna rzecz, dzi

ę

ki której odwa

ż

yła si

ę

zbli

ż

y

ć

do Maxa, to

i wyraz twarzy Becky kiedy gapiła si

ę

na Simona. Oczywi

ś

cie, sposób, w jaki Simon pod

ąż

ał za ka

ż

dym

ruchem Becky równie

ż

.

Max okazał si

ę

zaskakuj

ą

co rozlu

ź

niony rozmow

ą

, kiedy Emma pozbyła si

ę

swojej pocz

ą

tkowej

nie

ś

miało

ś

ci. Jego blisko

ść

wprawiała jej serce w łomot, zwi

ą

zuj

ą

c jej j

ę

zyk w w

ę

zły, jak zwykle, do czasu

jego

ś

miesznego stwierdzenia,

ż

e Simon nie był dla niej.

Duh. Simon był Becky.
Opu

ś

ciła kremow

ą

, koronkow

ą

zasłon

ę

nad du

ż

ym oknem, efektywnie chowaj

ą

c siebie w półmroku

sklepu. Becky wła

ś

nie zalogowała si

ę

do rejestru i szcz

ęś

liwie zaj

ę

ła si

ę

ksi

ę

gowaniem zaległo

ś

ci,

z dzbanuszkiem kawy i wielkim pojemnikiem pełnym kurczaków z „Kung Pao” pod łokciem, podczas gdy
Emma ko

ń

czyła zamykanie przodu sklepu.

Emma kochała taki wieczór. Ulice były ciche, z wyj

ą

tkiem kilkorga osób zmierzaj

ą

cych albo do domu

albo do swoich ulubionych restauracji na kolacje. Mi

ę

kkie

ś

wiatło wczesnego wieczora rzuciło po

ś

wiat

ę

na

wszystko w pobli

ż

u, robi

ą

c przy tym bardziej mi

ę

kki, bardziej romantyczny klimat. Emma z westchnieniem

skierowała si

ę

na tyły sklepu by zabra

ć

swój płaszcz i torebk

ę

. Machaj

ą

c Becky, która odmachała jej

widelcem z szerokim u

ś

miechem, wyszła na tyły sklepu.

“Emma.”
Emma wrzasn

ę

ła, zszokowana wyci

ą

gn

ę

ła gaz pieprzowy ze swojej torby zanim zrozumiała,

ż

e facet

stoj

ą

cy w cieniu był Max’em. „Psiakrew, Max!”
„Przepraszam” Nie brzmiał jakby mu było przykro; brzmiał jakby powstrzymywał si

ę

od

ś

miechu.

„Nie wyci

ą

gaj tylko ły

ż

ki do grejpfruta”

Jej serce nadal biło z mil

ę

na minut

ę

. Odło

ż

yła gaz i spojrzała na niego.

„Czego?”
„Wi

ę

c czy to jest sposób powitania kogo

ś

, kto jest tu by Ci pomóc?”

Kład

ą

c swoj

ą

r

ę

k

ę

na klatce piersiowej, Emma spojrzała na niego w tym przyciemnionym

ś

wietle.

Skurwiel

ś

miał si

ę

z niej. „Pomóc mi, w czym?”

„By oczywi

ś

cie zeswata

ć

Becky i Simona.”

„Huh?” Wygl

ą

dał na zbyt zadowolonego, gdy przybli

ż

ył si

ę

do niej.

„Chcesz zeswata

ć

t

ą

dwójk

ę

? Pomog

ę

Ci w tym.” Podniósł jej r

ę

k

ę

i umie

ś

cił bezpo

ś

rednio w swojej,

ś

ciskaj

ą

c j

ą

. Nagle zmarszczył brwi i rozejrzał si

ę

wokoło. „A tak w ogóle to gdzie jest Becky?”

„Jest jeszcze w

ś

rodku, pracuje nad ksi

ę

gowaniem.” Odpowiedziała z roztargnieniem, chwilowo

rozproszona przez dotyk jego r

ę

ki. Dotyk był jak wykuty ze skały, silny, solidny i prawdopodobnie

nieruchomy.

Jego twarz stała si

ę

pusta. „Wyszła

ś

st

ą

d sama w nocy.” To nie było pytanie, lecz stwierdzenie.

Brzmiał jakby nie mógł uwierzy

ć

własnym uszom.

„Taa. Robi

ę

tak ka

ż

dego wieczora. Tam wła

ś

nie parkuj

ę

.” Wskazała woln

ą

r

ę

k

ą

i delikatnie

spróbowała wysun

ąć

drug

ą

z

ż

elaznego u

ś

cisku. Becky mieszkała blisko sklepu, gdy tymczasem Emma

mieszkała na innej stronie miasta. Kiedy Becky sko

ń

czy z ksi

ę

gowo

ś

ci

ą

i z chi

ń

szczyzn

ą

,

prawdopodobnie skieruje si

ę

schodami do swojego ciasnego mieszkania i b

ę

dzie wegetowa

ć

przed

telewizorem.

“Nosisz ze sob

ą

gaz pieprzowy. Zakładam,

ż

e to znaczy,

ż

e dochodzi do przest

ę

pstw w tym rejonie.”

Kiwn

ę

ła wolno głow

ą

. “Przest

ę

pstwa s

ą

wsz

ę

dzie, nawet tu, blisko college’u.”

Zacz

ą

ł si

ę

o ni

ą

martwi

ć

. Jego twarz nadal wyra

ż

ała pustk

ę

, ale co

ś

w jego oczach si

ę

zmieniło.

Dziwnie l

ś

niły, prawie jakby był zły. Zdecydowała nie mówi

ć

mu, dlaczego nosi ze sob

ą

gaz.

„Została

ś

tu wcze

ś

niej zaatakowana?”

Emma wzdrygn

ę

ła si

ę

i szybko spróbowała zapaplała. ”Tu jest całkowicie bezpiecznie, a Becky

zawsze nasłuchuje głosu silnika mojego samochodu. Lada chwila wybiegnie st

ą

d gotowa unicestwi

ć

ka

ż

dego, kto mnie nie pokoi, wi

ę

c mógłby

ś

wypu

ś

ci

ć

mnie z tego

ś

miertelnego u

ś

cisku!” Jej grymas

ukazywał ból jako,

ż

e jego dło

ń

zacisn

ę

ła jej jak imadło.

13

Pu

ś

cił j

ą

i patrzył si

ę

na ni

ą

. Mogłaby przysi

ą

d

ź

,

ż

e jego oczy błyszczały złotem w

ś

wietle ksi

ęż

yca

przed tym jak ukazały pustk

ę

, iluzja znikn

ę

ła ukazuj

ą

c jego oczy z powrotem bł

ę

kitnymi, gdy chodził wokół

niej, okr

ąż

aj

ą

c j

ą

jak drapie

ż

nik. „Kto Ci

ę

skrzywdził Emmo?”

„Co jest z Tob

ą

nie tak?” Emma zabrała r

ę

k

ę

i przetarła j

ą

, martwi

ą

c si

ę

,

ż

e b

ę

dzie miała siniaka.

Spojrzała na niego oczekuj

ą

c odpowiedzi.

Max srogo zmarszczył brwi. „ Chc

ę

wiedzie

ć

, kto Ci

ę

skrzywdził, Emmo. Teraz.”

Nuta rozkazu w jego głosie była tym, czego nigdy przedtem nie słyszała od nikogo. Zmuszał j

ą

do

odpowiedzi w prymitywny sposób, zmuszaj

ą

c jej ciało do cofni

ę

cia si

ę

na przeciwległ

ą

ceglan

ą

ś

cian

ę

sklepu jednym swoim ruchem, zbli

ż

aj

ą

c si

ę

do niej w taki sposób by zarówno j

ą

przestraszy

ć

jak

i uspokoi

ć

. Cz

ęść

niej chciała si

ę

ukłoni

ć

w uległo

ś

ci i odpowiedzie

ć

na wszystko, o co pytał. To zmusiło

ka

ż

d

ą

cz

ą

stk

ę

jej wolnej woli by zacz

ąć

w

ę

szy

ć

i odpowiedzie

ć

, „Nie mam zielonego poj

ę

cia, o czym

mówisz.”

Zobaczyła szok na jego twarzy, gdy odwróciła głow

ę

, odprawiaj

ą

c go. Uciekła spod jego r

ę

ki

i skierowała si

ę

w stron

ę

samochodu, jej plecy były sztywne, a podbródek uniesiony.

„Wiesz, nie ka

ż

da kobieta docenia zachowanie Jaskiniowca. Mo

ż

e wypróbuj to na Liwii? Jestem

pewna,

ż

e b

ę

dzie wdzi

ę

czna!”

Sapn

ę

ła, gdy jej ciało zostało brutalnie szarpni

ę

te tyłem do niego. Mogła poczu

ć

ka

ż

dy kawałek jego

ciała, jakby celowo si

ę

docisn

ą

ł. „Je

ś

li reaguj

ę

w ten sposób, to pomy

ś

l, jaka by była reakcja Simona,

kiedy by usłyszał,

ż

e Becky jest tu sama?”

Emma przełkn

ę

ła

ś

lin

ę

. Becky? Mimowolnie chwyciła r

ę

k

ę

, która trzymała j

ą

dookoła jej talii, wbijaj

ą

c

swoje paznokcie z rozkoszn

ą

moc

ą

.

“Um, nie wiem?” Bo

ż

e, jej mózg kompletnie si

ę

gramolił, jakby tylko tyle była w stanie zrobi

ć

.

“Uderzyłby j

ą

kijem w głow

ę

i poci

ą

gn

ą

łby j

ą

za włosy? Nie,

ż

e miałby daleko tak j

ą

ci

ą

gn

ąć

przecie

ż

mieszka nad sklepem na miło

ść

bosk

ą

.”

Pochylił si

ę

, jego wargi załaskotały jej ucho, a włosy musn

ę

ły, mieszaj

ą

c si

ę

z jej. Jego druga r

ę

ka

okr

ąż

yła jej tali

ę

, przyciskaj

ą

c j

ą

bardziej do siebie. Poczuła si

ę

całkowicie otoczona. Mogła poczu

ć

jego

erekcj

ę

poni

ż

ej swoich pleców, gor

ą

cy i twardy jak pr

ę

t, przełkn

ę

ła. „ Dlaczego nosisz ze sob

ą

gaz,

Emmo?”

„Co ci

ę

to obchodzi, Max?” Próbowała zignorowa

ć

dotyk jego ust gdy on..

Czy on wła

ś

nie pocałował moje ucho?

„Emmo, powiedz mi to, co chc

ę

wiedzie

ć

.”

„I odejdziesz?” Próbowała zignorowa

ć

to niesamowite uczucie delikatnego kołysania ni

ą

w jego

ramionach. Taa, to wszystko, mam zamiar zacz

ąć

walczy

ć

z ka

ż

d

ą

minut

ą

, ka

ż

d

ą

…

„Psiakrew, nie.” Za

ś

miał si

ę

szorstko. Poło

ż

ył podbródek na czubku jej głowy i kontynuował

kołysanie. Kiedy jej brzuch zaburczał kłopotliwie pod jego r

ę

kami, ucichł. “Emma? Powstrzymuj

ę

Ci

ę

przed zjedzeniem kolacji?”

„Rzecz w tym,

ż

e powstrzymujesz mnie przed kolacj

ą

i pó

ź

n

ą

nocn

ą

przek

ą

sk

ą

.”

“Hmmm. W tym przypadku, sugeruj

ę

, by

ś

my poszli co

ś

zje

ść

. Mo

ż

e po tym jak Ci

ę

nakarmi

ę

b

ę

dziesz bardziej skłonna powiedzie

ć

mi to, co chc

ę

wiedzie

ć

.” Zabrzmiał zdecydowanie optymistycznie,

gdy złapał jej r

ę

k

ę

, obrócił ni

ą

i prawie

ż

e ci

ą

gn

ą

ł w kierunku swojego niebieskiego Durango.

„Eee, jaskiniowy wodzu, zechciej troch

ę

zwolni

ć

? Nie zgadzam si

ę

na wyj

ś

cie z Tob

ą

na kolacj

ę

.”

Wzburzył kolejny

ś

miech i otworzył drzwi SUV’a. „Pójdziesz!” Delikatnie d

ź

wign

ą

ł j

ą

na siedzenie.

„Jedzenie, potem walka. Ok?” I z małym u

ś

mieszkiem wło

ż

ył jej nogi do SUV’a, po czym zamkn

ą

ł drzwi.

Rozwa

ż

ała otwarcie drzwi i wyskoczenie na zewn

ą

trz, ale cz

ęść

niej (Ok, jej wi

ę

ksza cz

ęść

) chciała

zobaczy

ć

, co do diabła Max kombinował. Plus, heloo! Kolacja z Max’em! Mogłaby istnie

ć

tego zła strona?

Zapi

ę

ła pasy, gdy wszedł do

ś

rodka. Nie bawiła si

ę

tak dobrze sprzeczaj

ą

c si

ę

z kim

ś

od dłu

ż

szego

czasu. „Nie my

ś

l,

ż

e dostaniesz to, co chcesz tylko dlatego,

ż

e we

ź

miesz mnie na kolacj

ę

.”

„Nie

ś

miał bym.” Zamruczał odpalaj

ą

c SUV’a.

„O rany,” Wymamrotała, gdy Max, dławi

ą

c

ś

miech, wyjechał z parkingu.

Max zaparkował SUV’a przy swojej ulubionej restauracji, u Noego. Wy

ś

lizgn

ą

ł si

ę

na zewn

ą

trz, w

pełni zamierzał otworzy

ć

Emmie drzwi i pomóc jej wysi

ąść

podaj

ą

c jej r

ę

k

ę

, ale j

ą

strz

ą

sn

ę

ła, wyskakuj

ą

c

z SUV’a z łatwo

ś

ci

ą

.

„Twoja matka nie nauczyła Ci

ę

,

ż

eby pozwoli

ć

m

ęż

czy

ź

nie otworzy

ć

dla Ciebie drzwi?” zapytał,

rozbawiony, gdy pod

ąż

ał za ni

ą

do wej

ś

cia restauracji.

14

Przewróciła oczami na niego ponad swoim ramieniem. „To nie jest randka, Max.” Przerzuciła

wyzywaj

ą

co r

ę

k

ą

swój ko

ń

ski ogon na rami

ę

. „To jest bardziej uprowadzenie, Z jedzeniem.”

Zacisn

ą

ł swoje usta by si

ę

nie roze

ś

mia

ć

na głos. „Chcesz mojej pomocy przy swataniu Becky

i Simona czy nie?”

„Z ich tempem, b

ę

dziemy po dziewi

ęć

dziesi

ą

tce zanim stan

ą

si

ę

par

ą

, wi

ę

c taa cokolwiek, co to

przyspieszy b

ę

dzie dobre.”

Zdołał si

ę

gn

ąć

do drzwi zanim ona to zrobiła, otwieraj

ą

c je i umieszczaj

ą

c r

ę

k

ę

na dole jej pleców,

gdy wchodziła. Utrzymał swoj

ą

r

ę

k

ę

w tym miejscu, napawaj

ą

c si

ę

jej sił

ą

, gładz

ą

c jej plecy skierował j

ą

w stron

ę

kelnerki.

„Max! Wspaniale Ci

ę

widzie

ć

.”

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

jak to okre

ś

lił społecznym u

ś

miechem do Belindy Campbell, kelnerki u Noego.

Zignorował jej ciekawskie spojrzenie z łatwo

ś

ci

ą

, jego cała uwag

ą

skupiona była na kobiecie pod jego

r

ę

k

ą

.

“Stolik dla dwojga, Belindo.”
„Ju

ż

si

ę

robi, Max.” Jej pełne czerwone usta „zwin

ę

ły si

ę

” sugeruj

ą

c pogard

ę

.

„Kolacja biznesowa, Max?”

Max spojrzał na Belind

ę

spod rz

ę

s, jego oczy błysn

ę

ły na krótko złotem w ostrze

ż

eniu. „Towarzyska”.

W tym samym momencie Emma powiedziała, „biznesowa.”

Max zwrócił swoj

ą

uwag

ę

z powrotem na Emm

ę

, zauwa

ż

aj

ą

c sposób, w jaki jej podbródek si

ę

uniósł

i u

ś

miechn

ą

ł si

ę

. Była ci

ą

gle wkurzona za bycie „porwan

ą

”.

“By

ć

mo

ż

e to i to.”

Brwi Belindy uniosły si

ę

w niedowierzaniu, gdy chwyciła ich menu. „T

ę

dy.”

Podczas gdy prowadziła ich przez restauracj

ę

do ulubionego stolika Max’a, Emma szepn

ę

ła, „Ojej,

my

ś

l

ę

,

ż

e ona mnie nie lubi.”

„Nie martwiłbym si

ę

tym czy Belinda Ci

ę

lubi, czy nie.” Max odpowiedział szeptem, pomagaj

ą

c jej

zdj

ąć

lekk

ą

kurtk

ę

i odsuwaj

ą

c jej krzesło. Nachylaj

ą

c si

ę

, szepn

ą

ł jej do ucha, zachwycaj

ą

c si

ę

, gdy

zadr

ż

ała. „Martwiłbym si

ę

raczej tym czy ja ci

ę

lubi

ę

.”

Usiadł naprzeciwko niej, ciesz

ą

c si

ę

rumie

ń

cem, który zago

ś

cił na jej policzkach. Kiedy odchrz

ą

kn

ę

ła,

si

ę

gn

ę

ła po menu otwieraj

ą

c je, prawie warkn

ą

ł z frustracji. Obserwuj

ą

c jej twarz, jej wyraz, sposób, w jaki

jej oczy

ś

wieciły lub stawały si

ę

rozmarzone, budziło w nim obsesj

ę

na jej punkcie.

Im wi

ę

cej czasu z ni

ą

sp

ę

dzał, tym bardziej go fascynowała. Rozbawiała go swoim dowcipem,

pobudzała swoim spojrzeniem, frustrowała unikaj

ą

c go i zmuszała do traktowania jej w sposób, w jaki

niewielu ludzi mogło. Kiedy próbował swoj

ą

moc

ą

wymusi

ć

na niej odpowied

ź

w tamtej alejce, wła

ś

ciwie

go zostawiła, odwracaj

ą

c si

ę

, z wysoko uniesion

ą

głow

ą

.

Nadal nie mógł zdecydowa

ć

czy chce j

ą

przelecie

ć

czy da

ć

klapsa.

Je

ś

li zagra wła

ś

ciwymi kartami, b

ę

dzie mógł zrobi

ć

to i to.

„Wi

ę

c, owoce morza Alfredo mog

ą

by

ć

naprawd

ę

dobre.” Wychrypiała, jej oczy wpatrzone były

w kart

ę

da

ń

, lecz prawd

ę

mówi

ą

c jej wybór siedział naprzeciwko niej.

Po krótkim zastanowieniu, Max odpowiedział lekkim i spokojnym tonem. „Jestem bardziej

tradycjonalist

ą

. My

ś

l

ę

,

ż

e wybior

ę

manicotti.” Odło

ż

ył menu, a nast

ę

pnie delikatnie wyci

ą

gn

ą

ł jej menu

z r

ą

k. „Surówka czy zupa?”

„Um. My

ś

l

ę

,

ż

e surówka.”

Max skin

ą

ł głow

ą

z satysfakcj

ą

. Kiedy kelner si

ę

pojawił, szybko zło

ż

ył zamówienie, wraz z winem do

popicia, chardonnay dla niej i merlotem dla siebie.

Skrzy

ż

owała ramiona i spojrzała na niego. „A co je

ś

li wol

ę

co

ś

innego do picia?’’

„My

ś

lałem,

ż

e przez swoje przera

ż

enie w alejce, nie b

ę

dziesz miała nic przeciwko czemu

ś

, co

pomogłoby Ci si

ę

rozchmurzy

ć

. U

ś

miechn

ą

ł si

ę

, zmysłowo i drapie

ż

nie, prawie powoduj

ą

c,

ż

e spadła

z krzesła. „Zrelaksuj si

ę

Emmo. Ciesz si

ę

chwil

ą

.”

Bez namysłu, wyrzuciła z siebie pierwsz

ą

lepsz

ą

my

ś

l, która wpadła jej do głowy. ”Flirtujesz ze mn

ą

?”

Zamrugał, po czym u

ś

miechn

ą

ł si

ę

, powoli i mi

ę

kko, bior

ą

c jej r

ę

k

ę

w swoj

ą

, głaszcz

ą

c j

ą

kciukiem.

Mogła poczu

ć

to doznanie jego palców zje

ż

d

ż

aj

ą

cych na dół do jej macicy. „A jak my

ś

lisz?”

„My

ś

l

ę

,

ż

e b

ę

d

ę

potrzebowała wi

ę

cej wina.” Udała powa

ż

n

ą

, całkowicie oszołomiona.

Max Cannon flirtował. Z ni

ą

.

Kiedy Max zachichotał, spróbowała wyci

ą

gn

ąć

swoj

ą

r

ę

k

ę

spod jego, bez rezultatu. Decyduj

ą

c si

ę

całkowicie ignorowa

ć

jego gor

ą

ce spojrzenie, spróbowała rozpocz

ąć

temat. „Wi

ę

c, jaki jest Twój plan by

15

pomóc mi zeswata

ć

Simona z Becky?” Podniosła brwi w cichym rozkazie,

żą

daj

ą

c by odpowiedział,

podczas, gdy próbowała ukry

ć

fakt,

ż

e jej wn

ę

trzno

ś

ci topiły si

ę

.

Odchylił si

ę

do tyłu z westchnieniem. „Wła

ś

ciwie to miałem nadziej

ę

,

ż

e ty masz jaki

ś

, a ja mógłbym

tylko pomóc.”

“Wiem,

ż

e Simon idzie na maskarad

ę

w sobotni

ą

noc; wiesz mo

ż

e jaki kostium zamierza ubra

ć

?”

Max zmarszczył brwi my

ś

l

ą

c. „Technicznie rzecz bior

ą

c, kostiumy maj

ą

by

ć

sekretem.”

„Idziesz jako Zorro.”
„Gdzie to usłyszała

ś

?”

„Liwia i Marie plotkowały w sklepie spo

ż

ywczym, gdy tam byłam.” Emma skrzywiła si

ę

, przypominaj

ą

c

sobie jak potraktowała j

ą

Liwia tamtego dnia, z mieszanin

ą

fałszywej lito

ś

ci i pogardy. Liwia i Belinda były

najlepszymi przyjaciółkami, co znaczyło,

ż

e Liwia mogłaby niedługo usłysze

ć

o jej biznesowej kolacji

z Max’em, co z kolei znaczyło,

ż

e stanie z ni

ą

twarz

ą

w twarz w niedalekiej przyszło

ś

ci. Emma

westchn

ę

ła, uporanie si

ę

z Liwi

ą

nigdy nie było zabawne.

Potrz

ą

sn

ą

ł głow

ą

. „Słuchasz plotek, Emmo?”

Wyraz jego twarzy był kpi

ą

co smutny,

ś

lad

ś

miechu dał jej podpowied

ź

. Mogła praktycznie usłysze

ć

mał

ą

ż

arówk

ę

pojawiaj

ą

c

ą

si

ę

w jej głowie. „Niech zgadn

ę

, Simon b

ę

dzie Zorro.”

„Brawo.”
„Wow. Liwia b

ę

dzie zawiedziona.” Próbowała kontrolowa

ć

swój chichot, ale i tak nie zdołała.

„My

ś

l

ę

,

ż

e mog

ę

ż

y

ć

z rozczarowaniem Liwii.” Kołysz

ą

c swoim kieliszkiem w jednej r

ę

ce, trzymaj

ą

c

drug

ą

w stanowczym u

ś

cisku r

ę

k

ę

Emmy, Max wzi

ą

ł łyk wina, wygl

ą

daj

ą

c na niesamowicie z siebie

zadowolonego. „Niech zgadn

ę

, pewnie od razu kupiła strój hiszpa

ń

skiej Panny?”

„Uzupełniony o hiszpa

ń

ski grzebyk, mantill

ę

3

i wachlarz.”

Max ograniczył si

ę

do pokr

ę

cenia swoj

ą

głow

ą

, podczas, gdy kelner przyszedł z ich jedzeniem. Po

tym jak kelner odszedł, pu

ś

cił jej r

ę

k

ę

tak by mogli razem je

ść

. „Wi

ę

c, jako kto idziesz?”

Jego ton był zwyczajny, lecz nie jego spojrzenie. „Nie jestem pewna. Razem z Becky nie miały

ś

my

jeszcze czasu na zakupy.”

Widelec Max’a si

ę

zatrzymał. Spojrzał na ni

ą

przepełniony grzeszn

ą

wesoło

ś

ci

ą

. ”Mam pomysł.”

Emma uniosła pytaj

ą

co swoje brwi zlizuj

ą

c z widelca kawałek alfredowskiej surówki. „Jaki pomysł?”

Gapił si

ę

na jej buzi

ę

, jego oczy pociemniały od oczywistego pragnienia. „Hmmm?”

Emma pstrykn

ę

ła palcami przed nim. „Jaki pomysł?”

Spojrzał, gor

ą

co w nim omal jej nie poparzyło, „Mam kilka pomysłów,” wymruczał. „Które chciałaby

ś

najpierw usłysze

ć

?”

Emma otworzyła buzi

ę

, ale nic nie powiedziała. Z zaskoczonym klapni

ę

ciem, zamkn

ę

ła j

ą

, skupiaj

ą

c

ponownie swoja uwag

ę

na kolacji by unikn

ąć

usatysfakcjonowanego m

ę

skiego u

ś

mieszku po drugiej

stronie stolika.

Po kilku minutach przerwy, Emma przemówiła. „Wi

ę

c, jaki masz pomysł?” Kiedy spojrzał na ni

ą

jakby

chciał j

ą

po

ż

re

ć

, Emma szybko dodała, „Na maskarad

ę

!”

„Becky pójdzie jako Panna Zorro. Je

ś

li Becky nie b

ę

dzie to odpowiadało, mo

ż

emy namówi

ć

Simona

do zmiany stroju by oboje do siebie pasowali.”

Emma rozsiadła si

ę

na krze

ś

le, my

ś

l

ą

c zmarszczyła brwi. „Becky wspominała co

ś

o Piratce..”

„Nie.”
Emma powoli zamrugała, niepewna czy nie by

ć

wkurzon

ą

, czy rozbawion

ą

na ten twardy zakaz.

”Ok.” wycedziła, „a co proponujesz?”

„Mo

ż

e jako saloon girl?”

Emma zakrztusiła si

ę

winem. „Um, saloon girl?”

„Tak, Simon mo

ż

e si

ę

przebra

ć

za kowboja. Czy jest z tym jaki

ś

problem?”

Emma przegryzła warg

ę

. „Mo

ż

e.” Uczepiła si

ę

pierwszej lepszej my

ś

li, przez któr

ą

zmieni jego

zdanie. Becky nigdy nie poka

ż

e si

ę

publicznie jako saloon girl! Trzyma te zdj

ę

cie dla siebie z tyłu na

kominku. „Becky postrzega siebie jako kogo

ś

bez… atrybutów.”

Max spojrzał zdezorientowany. „Atrybutów?”
Emma mogła poczu

ć

jak si

ę

robi czerwona. „Cycki,” sykn

ę

ła spogl

ą

daj

ą

c naokoło czy nikt ich nie

podsłuchuje.

Max si

ę

zadławił. „Martwi si

ę

rozmiarem swoich piersi?”

Emma kiwn

ę

ła, uciszaj

ą

c go swoj

ą

dłoni

ą

.

3

hiszpański strój na głowę i ramiona w formie krótkiej pelerynki z kapturem lub szala; zwykle czarny, z cienkiej tkaniny.

16

Max westchn

ą

ł. “W porz

ą

dku, co powiesz na flapperk

ę

4

? My

ś

l

ę

,

ż

e Simon mógłby by

ć

gangsterem.”

Emma pomy

ś

lała o mrocznym, niebezpiecznym wygl

ą

dzie Simona, po czym kiwn

ę

ła. Nagle klasn

ę

ła

swoimi dło

ń

mi o jego w podekscytowaniu, gdy przypomniała sobie kostium, jaki zobaczyła w Internecie.

” Oh! A mo

ż

e upadły anioł? Widziałam naprawd

ę

seksowny kostium, w którym Becky wygl

ą

dałaby

niesamowicie!”

„Czy kiedykolwiek widziała

ś

kostium diabła dla faceta? S

ą

kiepskie.” Max zmarszczył brwi my

ś

l

ą

c.

„Nie, potrzebujemy czego

ś

, w czym oboje czuliby si

ę

komfortowo.”

Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

. „ Widziałam skrzydła nietoperza, które mógłby zało

ż

y

ć

na swoje ramiona.

Nało

ż

yłby płaszcz z trenczu ze skrzydłami, skórzane spodnie, z nagim torsem…” Emma machn

ę

ła r

ę

k

ą

przed swoj

ą

twarz

ą

, sprawiaj

ą

c,

ż

e Max

ś

ci

ą

gn

ą

ł brwi. „Uwierz mi, kobiety zemdlej

ą

z wra

ż

enia.”

Max wzi

ą

ł jej r

ę

k

ę

i spojrzał prosto w jej oczy. „Naprawd

ę

?” spytał mi

ę

kko. Z beztrosk

ą

elegancj

ą

,

przyło

ż

ył jej dło

ń

do swoich ust, delikatnie skubi

ą

c grzbiet jej kłykci.

Emma jeszcze raz poczuła jak jej policzki zapłon

ę

ły. „Przesta

ń

!” Wzi

ę

ła r

ę

k

ę

z powrotem i poło

ż

yła

na swoim kolanie dla bezpiecze

ń

stwa. Odchrz

ą

kn

ę

ła i wróciła z powrotem do rozmowy. „Becky ma

romantyczn

ą

cz

ą

stk

ę

szeroko

ś

ci mili. By

ć

mo

ż

e mogliby

ś

my to wykorzysta

ć

.”

“Hmm. Co powiesz na Robin Hood’a i Lady Marian?”
“ Tandetne.”
“ Pomijamy ł

ą

czenie w par

ę

wampirów?”

“Yup. Wiesz, by

ć

mo

ż

e ostatecznie Pani Zorro nie jest takim złym pomysłem. I nawet lepiej, Becky

zna si

ę

troch

ę

na szermierce, tak

ż

e b

ę

dzie zadowolona maj

ą

c przy sobie szabl

ę

.”

“Mo

ż

e u

ż

y

ć

miecza na Simonie, je

ś

li nie zrozumie jej sygnałów?”

“Co

ś

w tym stylu”. Emma rozsiadła si

ę

z westchnieniem, gdy pojawił si

ę

kelner. Oboje zdecydowali

si

ę

na deser, Emma wybrała francuski placek a Max malinowy sernik. Max wzi

ą

ł kaw

ę

, Emma za

ś

kolejny

kieliszek wina.

„Jedyn

ą

rzecz

ą

, jak

ą

interesowała si

ę

Becky była Trinity z Matrixa. My

ś

lisz,

ż

e Simon mógłby by

ć

Neo?”

Max pokr

ę

cił głow

ą

. „Becky byłaby kusz

ą

ca w skórzanym stroju kota, my

ś

l

ę

,

ż

e Simon wolałby

Zorro.”

„Ok. Tak

ż

e ustalone. Spróbuj

ę

załatwi

ć

kostium dla Becky.”

„Nie martw si

ę

tym. Podrzuc

ę

kostium Becky razem z Twoim.”

Ponownie miała ochot

ę

go udusi

ć

. „A jaki kostium ubior

ę

?”

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

. „To ju

ż

niespodzianka.”

„Niespodzianka?”
Max podniósł jej dło

ń

i znowu zacz

ą

ł skuba

ć

jej kłykcie, efektywnie wył

ą

czaj

ą

c prac

ę

jej mózgu. „Mm-

hmm.”

Z satysfakcj

ą

, odło

ż

ył jej dło

ń

na stolik. „Masz zamiar sko

ń

czy

ć

swój deser?”

Emma spojrzała na swoje ciasto, nie b

ę

d

ą

c nagle głodn

ą

. Wzi

ę

ła gł

ę

boki oddech i zadała pytanie,

które n

ę

kało j

ą

jeszcze zanim weszli do restauracji. „Jak znajd

ę

Ci

ę

na maskaradzie?” Gdy podniósł brew

dodała pospiesznie. „Je

ż

eli chcemy doprowadzi

ć

do tego,

ż

e Simon i Becky znajd

ą

siebie nawzajem, to

musimy przede wszystkim znale

źć

siebie.”

„Nie martw si

ę

, to nie b

ę

dzie problem.” Wymruczał powoduj

ą

c u niej dreszcze. „Ok.” Emma

przegryzła warg

ę

, zastanawiaj

ą

c si

ę

czy powinna zada

ć

kolejne pytanie. „Czy Twoja partnerka nie b

ę

dzie

miała nic, przeciwko,

ż

e mi pomagasz? To znaczy, nie chciałabym by

ć

problemem dla Ciebie i Twojej

dziewczyny, kimkolwiek jest.”

„My

ś

lisz,

ż

e zaprosiłbym Ci

ę

na kolacj

ę

gdybym spotykał si

ę

z kim

ś

innym?

Emma uniosła swoje brwi w rozbawieniu. „Gdyby

ś

mnie w ogóle zaprosił…”

„Emmo.”
„To znaczy, ta cz

ęść

porwania zwi

ą

zana z jedzeniem była miła.”

„Bardzo dobrze. Czy próbowałbym Ci

ę

uwie

ść

gdybym si

ę

spotykał z kim

ś

innym?”

Emma otworzyła swoj

ą

buzi

ę

by to skomentowa

ć

, ale widz

ą

c jego powa

ż

n

ą

min

ę

, wycofała si

ę

. Zamiast

tego odpowiedziała. „No nie wiem. Z tego, co słyszałam to jeste

ś

gejem.”

Tym razem Max otworzył buzi

ę

nic nie mówi

ą

c.

Emma machn

ę

ła r

ę

k

ą

do kelnera. „Poprosz

ę

o rachunek.”

4

Antykonformistka z początku lat 90, ostentacyjna dama prowokująca ubiorem i stylem życia.

17

„Nie jestem gejem.” Max podszedł do Durango, zastanawiaj

ą

c si

ę

czy si

ę

obrazi

ć

czy nie.

Emma beztrosko wzruszyła ramionami. „W takim razie Bi.”
„Emma!”
Został zmuszony do zatrzymania si

ę

, podczas gdy Emma podeszła do samochodu od swojej strony,

chichocz

ą

c jak uczennica. Jedyn

ą

rzecz

ą

, któr

ą

zdołała wypowiedzie

ć

mi

ę

dzy atakami

ś

miechu było „O

bo

ż

e spójrz na swoj

ą

min

ę

!”

Max pokr

ę

cił głow

ą

, zdumiewaj

ą

c si

ę

, wiedz

ą

c,

ż

e nie miała poj

ę

cia jak niewielu ludzi o

ś

mielało si

ę

go

dra

ż

ni

ć

. Jak do cholery przegapił t

ę

kobiet

ę

przez te wszystkie lata? Mógł umawia

ć

si

ę

z Emm

ą

zamiast

z Liwi

ą

. Miałby Emm

ę

przez te wszystkie lata,

ś

miej

ą

c

ą

si

ę

z niego, dra

ż

ni

ą

c

ą

go, doprowadzaj

ą

c

ą

do

szale

ń

stwa. My

ś

l o tym jaki był za

ś

lepiony spowodowała,

ż

e zagryzł z

ę

by z frustracji.

Nigdy wi

ę

cej. Nigdy wi

ę

cej nie pozwoli sobie na opuszczenie Emmy.

Krzy

ż

uj

ą

c ramiona, oparł si

ę

o drzwi samochodu i czekał a

ż

przestanie si

ę

ś

mia

ć

, „Sko

ń

czyła

ś

?” zapytał

pobła

ż

liwie, jego serce niewytłumaczalnie zabiło na sam d

ź

wi

ę

k jej

ś

miechu.

Starła łzy ko

ń

cz

ą

c chichotanie. „My

ś

l

ę

,

ż

e tak.”

„Dobrze.” Z szybko

ś

ci

ą

Pumy, Max złapał j

ą

blisko siebie, schylił si

ę

i j

ą

pocałował. Zaledwie miała czas

by zasapa

ć

.

To małe niespodziewane nabranie powietrza pozwoliło Maxowi na natychmiastowe dostanie si

ę

do

jej ust. Głaskał jej wn

ę

trze, wolno i gł

ę

boko, tak jak chciał j

ą

wzi

ąć

. Delektował si

ę

jej smakiem, winem,

czekolad

ą

i kobiet

ą

. Kiedy jej usta w ko

ń

cu zacz

ę

ły si

ę

rusza

ć

, zaj

ę

czał, jego penis szarpn

ą

ł si

ę

tak jakby

głaskała go tam swoim mokrym gor

ą

cem. Jej j

ę

zyk nie

ś

miało pojedynkował si

ę

z jego, wydobywaj

ą

c tym

jego ochronne instynkty. Bez namysłu, odwrócił j

ą

swoim szerokim ramionami tak,

ż

e opierała si

ę

plecami

o samochód, ukrywaj

ą

c j

ą

przed widokiem pozostałych z restauracji.

Nikt inny tylko on mógłby jeszcze kiedykolwiek wywoła

ć

u niej nami

ę

tno

ść

.

Chciał otworzy

ć

drzwi, poło

ż

y

ć

j

ą

na siedzenie i rozebra

ć

do naga. Tak bardzo chciał si

ę

w niej zanurzy

ć

,

by poczuła jego smak na swoim j

ę

zyku. Chciał oznaczy

ć

j

ą

swoim zapachem, nasieniem i z

ę

bami tak

bardzo,

ż

e si

ę

trz

ą

sł.

Ale byli na publicznej drodze, przed publiczn

ą

restauracj

ą

; nie mógł zrobi

ć

ż

adnej z tych rzeczy, które

chciał tak bardzo oprócz…
Z warkni

ę

ciem odci

ą

gn

ą

ł swoje usta od jej i schował je w jej gardle.

„Max,” szepn

ę

ła tym swoim mi

ę

kkim, ochrypłym głosem.

Ssał j

ą

w delikatne poł

ą

czenie jej szyi i ramion dopóki si

ę

nie uciszyła i dyszała w jego ramionach,

schowała swoj

ą

twarz w jego ramieniu. Delikatnie ocierał ten obszar swoimi z

ę

bami by j

ą

przygotowa

ć

.

Jedn

ą

r

ę

k

ą

zjechał w dół do jej po

ś

ladka, bawi

ą

c si

ę

jej pełnymi kr

ą

gło

ś

ciami; druga trzymała j

ą

w

ż

elaznym u

ś

cisku, mocno dookoła jej pleców. Musiał skupi

ć

si

ę

by nie wbi

ć

swoich pazurów i nie

zgnie

ść

jej. Wcisn

ą

ł swoje kolano mi

ę

dzy jej nogi a

ż

praktycznie nie poczuła jego uda. Z gło

ś

nym

mruczeniem ugryzł j

ą

, ss

ą

c jej krew i wprowadzaj

ą

c do niej enzym, który j

ą

zmieni, czyni

ą

c j

ą

na zawsze

swoj

ą

. Krzykn

ę

ła w jego koszulk

ę

; czuj

ą

c jej dreszcze u

ś

wiadomił sobie,

ż

e była w punkcie

kulminacyjnym, spowodowanym ugryzieniem, zacz

ą

ł ociera

ć

swoim udem, podczas, gdy ich esencje si

ę

mieszały.
Otulił t

ą

mał

ą

rank

ę

, niezaskoczony, gdy zobaczył,

ż

e była ju

ż

zamkni

ę

ta. Ze swoim znakiem na niej i jej

orgazmem, kilka jego pilnych potrzeb uleciało. Była jego.

18

ROZDZIAŁ TRZECI

Emma nadal chwiała si

ę

, od czego

ś

, co do cholery zrobił jej Max gryz

ą

c j

ą

, kiedy delikatnie pomógł

jej wej

ść

do Durango. Jej r

ę

ce trz

ę

sły si

ę

tak bardzo,

ż

e nie mogła nawet bez pomocy zapi

ąć

pasów.

Nigdy tak mocno nie doszła w całym swoim

ż

yciu. A nawet jej nie rozebrał. Desperacko próbowała

zignorowa

ć

malutki głosik, który pytał, je

ż

eli to było takie wspaniałe w ubraniu, to, co poczuje, gdy on

b

ę

dzie nagi i w niej? Zadr

ż

ała.

„Wszystko w porz

ą

dku?”

Emma próbowała zignorowa

ć

sposób, w jaki jej policzki zapłon

ę

ły, zamiast tego skupiła si

ę

na

mrucz

ą

cej rozkoszy, któr

ą

mogła usłysze

ć

w jego głosie. „Nic mi nie jest.” Pisn

ę

ła. Odchrz

ą

kaj

ą

c,

spróbowała jeszcze raz. „Ja, um …” jej głos urwał si

ę

, gdy Max wzi

ą

ł jej r

ę

k

ę

w swoj

ą

, umieszczaj

ą

c j

ą

na

swoim twardym udzie. Ponownie odchrz

ą

kn

ę

ła, potrz

ą

saj

ą

c gwałtownie głow

ą

, by zobaczy

ć

czy da rad

ę

nakłoni

ć

swój mózg do ponownej pracy. „Ah, sobota…, kiedy podrzucisz kostiumy?”

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

leniwie. „Jutro pojad

ę

po nie do sklepu, nie martw si

ę

tym.”

„Kiedy je zabierzesz?
Max był cicho przez chwil

ę

, wyra

ź

nie my

ś

l

ą

c. „Becky wło

ż

yłaby kostium od cichego wielbiciela, czy

byłoby lepiej gdyby były od Ciebie?”

Emma przegryzła warg

ę

, skupiła swoj

ą

uwag

ę

ponownie na problemie Becky zamiast na problemie

siedz

ą

cego obok niej blondyna. „Nie jestem pewna. Je

ż

eli powiem jej,

ż

e załatwiłam kostium, b

ę

dzie czuła

si

ę

lepiej ubieraj

ą

c go.”

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

. „Wi

ę

c tak zrobimy.” Cofn

ą

ł swoje ramiona a głow

ę

nachylił, gdy patrzył krótko

w dół na ni

ą

, determinacja w jego oczach całkowicie starła poprzedni humor. Wydawały si

ę

błyszcze

ć

złotem pod

ś

wiatłem ulicznej lampy zanim odwrócił si

ę

do jezdni. „Teraz wyja

ś

nisz mi, dlaczego nosisz ze

sob

ą

gaz w torebce.” Ta dziwna nuta rozkazu w jego głosie powróciła, wymagaj

ą

c odpowiedzi, gdy

odjechał spod Noego. Emma wzruszyła ramionami i zignorowała pragnienie, by poło

ż

y

ć

swoj

ą

głow

ę

.

„Bez powodu, po prostu my

ś

l

ę

,

ż

e samotna kobieta powinna nosi

ć

cos do obrony, a nie lubi

ę

pistoletów.”

„Nie okłamuj mnie, Emmo.”
Podbródek Emmy si

ę

uniósł. „Nie kłami

ę

.” Poci

ą

gn

ę

ła nosem. „Nie lubi

ę

pistoletów.”

„Emma,” warkn

ą

ł.

„Oh, ah, nie przera

ż

asz mnie tak

ż

e przesta

ń

warcze

ć

.” Ziewn

ę

ła. Odwróciła si

ę

by na niego spojrze

ć

.

„A poza tym, Becky powinna wzi

ąć

swoj

ą

szabl

ę

czy lepiej by było gdyby wzi

ę

ła zabawk

ę

?”

Max’a szcz

ę

ka poruszyła si

ę

, jakby mielił swoje z

ę

by. „Mog

ę

si

ę

dowiedzie

ć

. Powiesz mi czy mam

szuka

ć

?”

„Wow,” Emma odetchn

ę

ła. „Słyszałam o tym, ale nigdy tego nie widziałam.”

Spojrzał na ni

ą

k

ą

tem oka zdziwiony. „Czego?”

„Mówiłe

ś

przez zaci

ś

ni

ę

te z

ę

by, nie wiedziałam,

ż

e ktokolwiek naprawd

ę

tak robi, wiesz?”

Zjechał z drogi i zatrzymał samochód wyrzucaj

ą

c bieg. „Emma, dlaczego nie chcesz mi powiedzie

ć

,

co si

ę

stało?”

„O rany, mo

ż

e, dlatego,

ż

e to nie jest Twoja sprawa?”

Całkowity jego bezruch zaskoczył j

ą

; nie była nawet pewna czy przez chwil

ę

oddychał.

Kiedy odwrócił głow

ę

z przesadn

ą

powolno

ś

ci

ą

, zrozumiała,

ż

e w ko

ń

cu udało jej si

ę

go wkurzy

ć

.

„Wszystko, co Ciebie dotyczy jest moj

ą

spraw

ą

, Emmo.”

Była wstrz

ąś

ni

ę

ta jego niebezpiecznym tonem głosu. „Max?”

„Jeste

ś

moja, Emmo, a ja chroni

ę

to, co jest moje.”

Jej szcz

ę

ka opadła w niedowierzaniu. „Co?”

Wrzucił bieg, ruszaj

ą

c z piskiem opon. „Słyszała

ś

mnie.”

„Uh, przepraszam, ale jedno porwanie z jedzeniem nie czyni Emm

ę

Twoj

ą

własno

ś

ci

ą

!”

„Nosisz mój znak.”
Zamrugała, totalnie zdezorientowana. Zdziczałe

ś

wiatełko w jego oczach nie zmalało. Durango ryczał

gdy Mad Max jechał, jak nietoperz z piekła rodem, na obrze

ż

a miasta.

„O czym ty do cholery mówisz?”
„Ugryzłem Ci

ę

.”

„No i? My

ś

lisz,

ż

e jeste

ś

pierwszym, który zrobił mi malink

ę

? Cholera!” Emma złapała za uchwyt

drzwi, gdy Max przy

ś

pieszył.

19

„Nie wydaje mi si

ę

,

ż

ebym chciał teraz słucha

ć

o Tobie i innych facetach, Emmo.”

„Dobrze, dobrze! Mógłby

ś

zwolni

ć

, prosz

ę

?”

Max odwrócił wzrok od drogi na tyle długo by zobaczy

ć

j

ą

przeszywaj

ą

c

ą

go w

ś

ciekłym wzrokiem.

Z szorstkim westchnieniem zwolnił. „Spójrz, wiem,

ż

e jeste

ś

zakłopotana.”

„Nie, my

ś

l

ę

,

ż

e to ty jeste

ś

zakłopotany. Zapomniałe

ś

wzi

ąć

dzisiaj swoje lekarstwo?

Czy to jest to? Zamieniasz si

ę

w psychicznego chłopca od czasu college’u?”

Max niecierpliwie przebiegł dłoni

ą

po swoich włosach. „Nie tak chciałem to zrobi

ć

.” Szorstko

wymamrotał.

„Słuchaj, zapewniam ci

ę

,

ż

e nie jestem zazdrosna o to,

ż

e głosy rozmawiaj

ą

tylko z Tob

ą

, dobrze?”

Max zjechał z głównej drogi na boczn

ą

, kr

ę

c

ą

c głow

ą

. „Emmo, musimy porozmawia

ć

.”

Ton jego głosu sprawił,

ż

e si

ę

oparła. Brzmiał … dziwnie, jakby wiedział,

ż

e to co chce jej powiedzie

ć

jest tym, czego ona nie chce usłysze

ć

. „Rozmawiali

ś

my. Rozmawiali

ś

my cały czas podczas kolacji.

Dlaczego jedziemy na pustkowie by pogada

ć

, tak przy okazji?”

Westchn

ą

ł. „Poniewa

ż

s

ą

pewne rzeczy, które mo

ż

esz chcie

ć

zobaczy

ć

, a których nie mog

ę

Ci

pokaza

ć

w mie

ś

cie.”

„Uh-huh. My

ś

l

ę

,

ż

e dzisiaj mo

ż

emy si

ę

obej

ść

bez zobaczenia tych Twoich rzeczy.”

Durango szarpn

ą

ł zatrzymuj

ą

c si

ę

. Ogłuszona cisza trwała przez chwil

ę

. „Nie mog

ę

uwierzy

ć

,

ż

e

wła

ś

nie to powiedziała

ś

.”

„Nie mog

ę

uwierzy

ć

,

ż

e nie mo

ż

esz w to uwierzy

ć

.” Emma zało

ż

yła r

ę

ce pod biustem i

ś

ci

ą

gn

ę

ła

brwi. „Co jest Max, nigdy wcze

ś

niej nie dostałe

ś

kosza?”

„Dlaczego jeste

ś

taka uci

ą

zliwa?” Max odwrócił si

ę

do niej, frustracja opanowała cał

ą

jego twarz.

„Oferuje Ci swoj

ą

pomoc, zabieram ci

ę

na kolacj

ę

, nieprzytomnie ci

ę

całuj

ę

i doprowadzam do orgazmu,

oh, nie, nie kłopocz si

ę

kłami

ą

c na ten temat,” Wrzasn

ą

ł gdy otworzyła usta, „a wszystko co Ty robisz to

mnie ranisz!”

„Dotkn

ą

łe

ś

mnie bez pozwolenia, porwałe

ś

, praktycznie zaatakowałe

ś

mnie na ulicy, ugryzłe

ś

, potem

zachowałe

ś

si

ę

jak kto

ś

szalony, jechałe

ś

jak nietoperz z piekła rodem z dala od miasta i chcesz jeszcze

wiedzie

ć

, dlaczego Ci

ę

rani

ę

? Masz szcz

ęś

cie,

ż

e nie rozpyliłam gazu, kolego!”

„Chc

ę

tylko wiedzie

ć

, kto Ci

ę

zranił!” wrzasn

ą

ł prawie wypluwaj

ą

c płuca.

„To stało si

ę

dwa lata temu, Max! Co zamierzasz zrobi

ć

huh? Wytropi

ć

faceta, uwi

ę

zi

ć

i ubi

ć

?”

„AHA!” Max machn

ą

ł palcem przed jej twarz

ą

. „Kto

ś

ci

ę

skrzywdził!”

„Argh!” Emma machn

ę

ła r

ę

k

ą

z frustracji. „No dobra! Zostałam napadni

ę

ta, ok? To był student, jest

w wi

ę

zieniu, miałam złamany nadgarstek ale złamałam mu nos, koniec historii!”

Emma spojrzała gniewnie na niego, skrzy

ż

owała ramiona pod piersiami. Je

ś

li zrobi chocia

ż

jeden zły

ruch, psiakrew, wyda z siebie jaki

ś

jeden zły d

ź

wi

ę

k, zgazuje go!

U

ś

miechn

ą

ł si

ę

, gdy gniew wyra

ź

nie z niego wypłyn

ą

ł. „Zraniła

ś

go bardziej ni

ż

mnie?”

„Bardziej.”
„Dobrze, jeste

ś

taka

ś

liczna, kiedy si

ę

zło

ś

cisz.” Chwycił za tył jej głowy i dał jej szybkiego, mocnego

buziaka. „No dobra, waleczna ksi

ęż

niczko, powiedziała

ś

mi, co chciałem wiedzie

ć

, teraz ja powiem Ci to,

co ty chcesz wiedzie

ć

. Dobrze?”

Emma wzi

ę

ła gł

ę

boki oddech i rozwa

ż

ała czy nie odda

ć

mu pocałunku czy raczej go nie spra

ć

na

kwa

ś

ne jabłko. „Lepsze to ni

ż

nic.”

Max pochylił si

ę

dopóki jej usta znowu nie były przy jego. „A potem zamierzam zabra

ć

ci

ę

do domu

i Ci

ę

zer

ż

n

ąć

.” Gdy otworzyła szeroko oczy, dodał „I, kotku, to b

ę

dzie lepsze ni

ż

nic.”

Była kompletnie oniemiała, gdy wyszedł z SUV’a tak powolnym

ś

lizgiem,

ż

e zacz

ę

ła my

ś

le

ć

o jedwabnym prze

ś

cieradle i gor

ą

cej skórze. Przełkn

ę

ła

ś

lin

ę

, gdy okr

ąż

ył mask

ę

samochodu, ruszaj

ą

c

si

ę

jak sam seks w jeansach, nie zdejmuj

ą

c z niej swojego gor

ą

cego spojrzenia.

„O kurcz

ę

,” szepn

ę

ła, gdy otworzył jej drzwi. U

ś

miechn

ą

ł si

ę

, kiedy zobaczył,

ż

e jej pasy były zapi

ę

te.

Si

ę

gn

ą

ł powoli by je rozpi

ąć

, ocieraj

ą

c swoim ramieniem o jej piersi. Jej sutki stwardniały, tr

ą

c o jego

r

ę

kaw, gdy zabrał, równie wolno, swoje rami

ę

. Jego u

ś

miech, seksowny i usatysfakcjonowany, pokazał,

ż

e to poczuł.

Nagle musiała wiedzie

ć

. „Max?”

„Hmmm?”

Zignorowała r

ę

k

ę

, któr

ą

przytrzymał by pomóc jej wyj

ść

. „Dlaczego ja?” Wygl

ą

dał na zdezorientowanego.

„To znaczy, wróciłe

ś

do domu trzy miesi

ą

ce temu i mo

ż

esz mie

ć

ka

ż

d

ą

kobiet

ę

w Halle. Dlaczego

próbujesz uwie

ść

wła

ś

nie mnie?”

„Istotnym pytaniem, które kr

ąż

y w mojej głowie, jest to, dlaczego nie próbowałem wcze

ś

niej.”

20

Emma gapiła si

ę

w jego oczy, odczytuj

ą

c dawny

ż

al i determinacj

ę

, która prawie j

ą

zaniepokoiła.

Kiedy podniósł pytaj

ą

co swoj

ą

brew, wzi

ę

ła go za r

ę

k

ę

zgadzaj

ą

c si

ę

by pomógł jej wyj

ść

z Durango.

Wzi

ę

ła gł

ę

boki oddech, by si

ę

opanowa

ć

. „Ok, co za ró

ż

nica?”

Max wykrzywił usta.
Emma skrzy

ż

owała r

ę

ce i zastukała stop

ą

. Uniosła podbródek czekaj

ą

c na odpowied

ź

. Max

wyci

ą

gn

ą

ł r

ę

k

ę

i delikatnie pogłaskał znak ugryzienia na jej szyi. „Pami

ę

tasz jak si

ę

poczuła

ś

, gdy Ci

ę

tu

ugryzłem?”

Czy pami

ę

tam? Moje nogi nadal s

ą

jak z gumy. Kiwn

ę

ła głow

ą

, daj

ą

c z siebie wszystko by wygl

ą

da

ć

na niewzruszon

ą

, podczas gdy musiała sekretnie usztywni

ć

kolana. Musiało jej to nie wyj

ść

, bo Max posłał

jej u

ś

miech pełen

ż

aru. „Wła

ś

nie wtedy naznaczyłem Ci

ę

jako swoj

ą

.”

Emma przewróciła oczami. „Czy ju

ż

nie odbyli

ś

my tej dyskusji, jaskiniowy wodzu? Malinka nie czyni

mnie Twoj

ą

.”

„W tym przypadku owszem.” Kiedy Emma potrz

ą

sn

ę

ła głow

ą

, dodał „Jest specjalny enzym, który

zostaje uwalniany, kiedy kogo

ś

ugryz

ę

. Wpu

ś

ciłem go wewn

ą

trz Ciebie, Emmo. Jeste

ś

moj

ą

partnerk

ą

.”

„Czy sprawi to,

ż

e trzy ugryzienia zmieni

ą

mnie w Drakul

ę

?” Nawet nie martwiła si

ę

by pokaza

ć

mu,

ż

e nie wierzy i w to i w to.

„Je

ś

li bym był wampirem to tak by si

ę

stało.” Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

, jego oczy dziwnie zal

ś

niły w blasku

ksi

ęż

yca.

„Oh, wi

ę

c w takim razie zaczn

ę

wy

ć

do ksi

ęż

yca” skin

ę

ła przem

ą

drzale.

„Nie skarbie, zaczniesz mrucze

ć

.” Wymruczał li

żą

c swój znak szorstkim j

ę

zykiem.

Emma zadr

ż

ała „Wiesz, to jest najbardziej dziwaczny m

ę

ski sposób na dorwanie si

ę

do moich

spodni”

Warkn

ą

ł ostrzegawczo, d

ź

wi

ę

k ten dziwnie przypominał głos jak u kota i był niezwykle znajomy.

„Czy

ż

nie uzgodnili

ś

my,

ż

e nie b

ę

dziemy dyskutowa

ć

o Tobie i innych m

ęż

czyznach?”

„Max, mówisz bez sensu. Pozwól mi teraz zadzwoni

ć

do Simona i mo

ż

emy dyskutowa

ć

o odnowieniu

Twojej recepty na Thorazin

5

…”

Max zdusił

ś

miech, podnosz

ą

c swoj

ą

głow

ę

od jej szyi. „Spójrz w moje oczy Emmo”

Spojrzała. Wtedy zamrugała. Otworzyła usta by co

ś

powiedzie

ć

, cokolwiek, ale nie mogła. Jego oczy

zmieniły si

ę

w czyste, ciekłe złoto, błyszcz

ą

c w blasku ksi

ęż

yca z niezwykł

ą

po

ś

wiat

ą

, co mogła zobaczy

ć

tylko u ….. kota.

„Szkła kontaktowe?” spytała nie

ś

miało.

Pokr

ę

cił głow

ą

i mrugn

ą

ł, jego oczy szybko zmieniły si

ę

w promienno - niebieskie.

„Jeste

ś

... czym? Człowiekiem kotem?”

„Wła

ś

ciwie to Pum

ą

.”

„Pum

ą

” powtórzyła niepewnie, cofaj

ą

c si

ę

by oprze

ć

si

ę

o drzwi Durango. „I ugryzłe

ś

mnie, wi

ę

c teraz

ja b

ę

d

ę

rycze

ć

w pełni

ę

ksi

ęż

yca?”

Westchn

ą

ł. „Wła

ś

ciwie to Pumy nie mog

ą

rycze

ć

, tracimy te niezb

ę

dne elementy. Wyspecjalizowane

krtanie i hiacyntowe aparatury, mówi

ą

c dokładniej. Mo

ż

emy si

ę

zmienia

ć

, kiedy chcemy, jeste

ś

my

niezale

ż

ni od ksi

ęż

yca.”

„Oh” Głowa Emmy kr

ę

ciła si

ę

„Mo

ż

esz mi pokaza

ć

?”

Max zmarszczył brwi „Pokaza

ć

Ci?”

„Taaaa” Emma wyprostowała si

ę

w połowie przera

ż

ona ale i podekscytowana perspektyw

ą

ujrzenia

jego zmiany. Machn

ę

ła rozkazuj

ą

co do niego r

ę

k

ą

. „Zmie

ń

si

ę

. Sta

ń

si

ę

kotem.”

„Teraz?”
„Taaaa teraz! Co, musisz poczeka

ć

na pełni

ę

ksi

ęż

yca? My

ś

lałam,

ż

e powiedziałe

ś

,

ż

e mo

ż

esz si

ę

zmieni

ć

w ka

ż

dej chwili.”

„Emmo”
„Mówi

ę

powa

ż

nie, po co mi to powiedziałe

ś

skoro nie jeste

ś

ch

ę

tny, ja wiem, udowodni

ć

lub

cokolwiek?”

„Emmo”
Znowu zacz

ą

ł brzmie

ć

jakby warczał. „No dalej, lewku, wskocz w to.” Klasn

ę

ła gło

ś

no i ostro „Chop –

Chop!”

5

Lek o działaniu uspokajającym

21

„Emma!”
„Co?”
„Czy kiedykolwiek widziała

ś

kuguara w Levis’ach?”

„Nie”
„Nie mam innych spodni”

Wygl

ą

dał jakby nie mógł si

ę

zdecydowa

ć

czy si

ę

za

ś

mia

ć

czy zawy

ć

.

„Znaczy,

ż

e musiałby

ś

…” Emma przygl

ą

dn

ę

ła si

ę

badawczo jego spodniom.

„Tak”
„Oh”
„A je

ś

li mój tyłek jest nagi, kotku, to lepiej uwierz,

ż

e Twój te

ż

b

ę

dzie.”

Emma zakryła usta r

ę

k

ą

i spiorunowała go wzrokiem. „Czy dlatego przyprowadziłe

ś

mnie tutaj by

pokaza

ć

swój niewiarygodny akt Kuguara?”

„Pumy”
„Niewa

ż

ne”

„Nie”
„Wi

ę

c dlaczego?”

„Pomy

ś

lałem,

ż

e jak zaczniesz krzycze

ć

to nikt Ci

ę

nie usłyszy”

Emma zamrugała. „Rany, Max, jeste

ś

taki dobroduszny.” Ozdobił si

ę

rumie

ń

cem. „Wi

ę

c, dlatego,

ż

e

mnie ugryzłe

ś

i zmieszałe

ś

swój enzym, ten tego, we mnie, to zmieni

ę

si

ę

w pum

ę

?”

Max kiwn

ą

ł głow

ą

.

„Czy to boli?”
Potrz

ą

sn

ą

ł głow

ą

. Jego oczy skupiły si

ę

na jej szyi, głód w nim stawał si

ę

silniejszy z ka

ż

d

ą

sekund

ą

.

„Kiedy?”
„Co kiedy?” spytał roztargniony, jego r

ę

ka pow

ę

drowała do jej ramienia przed skierowaniem si

ę

do

znaku ugryzienia by go pogłaska

ć

.

„Kiedy si

ę

przemieni

ę

Max?”

„Zmieniłem si

ę

po pierwszych czterdziestu o

ś

miu godzinach od ugryzienia.”

Emma zasapała z pełnym zrozumienia przera

ż

eniem. „To dlatego wyjechałe

ś

i nie wróciłe

ś

Max? Bo

zostałe

ś

ugryziony?”

„Nie, zostałem ugryziony, bo byłem nast

ę

pny w linii do bycia Alf

ą

.”

Emma potrz

ą

sn

ę

ła głow

ą

. „Ok, teraz to ja jestem całkowicie zdezorientowana. Mo

ż

e miałam popsute

te owoce morza od Alfreda i wła

ś

ciwie jestem w szpitalu maj

ą

c halucynacje i rzygaj

ą

c do wiadra.”

Wymamrotała.

Max

ś

miał si

ę

gdy skupił swoj

ą

uwag

ę

z powrotem na jej twarzy. „Chcesz

ż

ebym udowodnił,

ż

e jeste

ś

całkowicie przytomna?” Jedna r

ę

ka wywin

ę

ła si

ę

, delikatnie przykrywaj

ą

c jej piersi. Jego kciuk tr

ą

cił jej

sutek, strzelaj

ą

c iskrami w dół do jej łechtaczki.

„O rany” szepn

ę

ła. „Ok. Jestem przytomna.” Odci

ą

gn

ę

ła si

ę

niech

ę

tnie daleko od jego pieszcz

ą

cej

r

ę

ki, zdeterminowana by si

ę

skupi

ć

na tych wszystkich Emma-jako-kot rzeczach. Z rosn

ą

cym

za

ż

enowaniem, rozmasowała swoje czoło. „Czy mo

ż

esz mi wytłumaczy

ć

zanim mój mózg wybuchnie?”

„Jonathon Friedelinde był Alf

ą

przede mn

ą

. Jego córka nie ukazywała skłonno

ś

ci do bycia Alf

ą

, wi

ę

c

konkurencja była utrzymywana by zadecydowa

ć

, kto jest wystarczaj

ą

co silny by zosta

ć

kolejnym Alf

ą

.

Razem z Simonem podsłuchali

ś

my Marie i kilku jej przyjaciół plotkuj

ą

cych na temat zawodów i oboje si

ę

zgłosili

ś

my, nie wiedz

ą

c, w co do cholery si

ę

wci

ą

gn

ę

li

ś

my lub jaka była nagroda. Jonathon zapomniał

„zarezerwowa

ć

” konkurs tylko dla Pum, co mu podkre

ś

lałem z wielk

ą

, irytuj

ą

c

ą

cz

ę

stotliwo

ś

ci

ą

dopóki nie

ust

ą

pił i nas nie wpu

ś

cił.” Max wzruszył ramionami „Przeszedłem pierwszy, Simon drugi. W zakłopotanie

niektórych wprawił fakt,

ż

e Simon i ja byli

ś

my ci

ą

gle lud

ź

mi, kiedy wygrali

ś

my, podczas gdy niektórzy byli

Pumami od dzieci

ń

stwa.”

„Wi

ę

c wiedziałe

ś

o Pumach jeszcze przed przyst

ą

pieniem do zawodów?”

„Przyja

ź

niłem si

ę

z Marie od lat, raz widziałem jej przemian

ę

.”

Emma gapiła si

ę

na niego z rosn

ą

cym przera

ż

eniem, my

ś

l

ą

c, w jaki sposób Puma mogłaby

rozszarpa

ć

człowieka. „Mogłe

ś

zgin

ąć

!”

Max wydawał si

ę

całkowicie niewzruszony. „Je

ż

eli musiałbym pojedynkowa

ć

si

ę

na

ś

mier

ć

to taaa

,obaj byli by

ś

my martwi. Zamiast tego był to test wytrzymało

ś

ci, inteligencji i sprytu oraz prawdopodobnie

obaj mieli

ś

my najwi

ę

cej z tego zabawy. A czasami wydaje mi si

ę

,

ż

e jedynym powodem, dla którego

wygrali

ś

my było to,

ż

e nikt nie był uprawniony do zmiany.”

„Co to był za test, paintball? Przechwycenie flagi?”

22

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

„Co

ś

w tym stylu, ale bardziej skomplikowane.” Wyci

ą

gn

ą

ł dło

ń

i owin

ą

ł ni

ą

jej

kark, pozornie niezdolny do poruszenia si

ę

, w jakiej

ś

długo

ś

ci czasu, bez dotykania jej jako

ś

. Ten gest był

zaskakuj

ą

c

ą

pocieszaj

ą

cy.

„Jonathon ugryzł nas tamtej nocy, ku naszemu zaskoczeniu. Byłem dwudziesty, Simon

dziewi

ę

tnasty”.

Wyci

ą

gn

ę

ła dło

ń

i delikatnie pogłaskała go po policzku. „I zakładam,

ż

e zdezorientowany jak cholera.”

Nachylił si

ę

do jej pieszczoty, zamkn

ą

ł oczy w przyjemno

ś

ci. „Przyzwyczaili

ś

my si

ę

do tego, gdy tylko

Jonathon zszedł wróciłem do domu i mianowałem Simona swoim Bet

ą

.”

„Bet

ą

?”

„Mm-hmm, moim zast

ę

pc

ą

.”

„Powiedziałe

ś

,

ż

e jestem twoj

ą

partnerk

ą

.” Szepn

ę

ła, gdy Max przyci

ą

gn

ą

ł j

ą

w swoje ramiona.

„Moj

ą

Curan

ą

.”

„Twoj

ą

co?”

Mogła poczu

ć

jego

ś

miech, który zagrzmiał bezpo

ś

rednio z jego klatki piersiowej, „Moj

ą

Curan

ą

.

Partnerk

ą

Alfy. Podobno ta nazwa pochodzi z portugalskiego słowa oznaczaj

ą

cego kuguara.”

„Oh”
Emma pozwoliła Maxowi przyci

ą

gn

ąć

delikatnie jej głow

ę

do jego piersi. Przytuliła si

ę

do jego ciepła,

wdychaj

ą

c jego unikalny zapach, dziwnie uszcz

ęś

liwiona jego obecno

ś

ci

ą

. „A wi

ę

c” zagrzmiał,

„zaliczyli

ś

my kolacj

ę

i walk

ę

.” Nachylił si

ę

i pocałował j

ą

w głow

ę

.

„Chod

ź

ze mn

ą

do domu, mała Curano. Chc

ę

si

ę

z tob

ą

kocha

ć

. Chce by

ć

wewn

ą

trz ciebie, gdy

ponownie dojdziesz.”

Emma zadr

ż

ała, gdy usłyszała te niskie, hucz

ą

ce pomrukiwanie emanuj

ą

ce od niego. „Max?”

„Hmm?” Jego r

ę

ka głaskała jej plecy, delikatnie szturchaj

ą

c j

ą

w kierunku SUV’a.

„B

ę

d

ę

musiała korzysta

ć

z kuwety?”

„Emma!”

23

ROZDZIAŁ CZWARTY

Maxowi zaj

ę

ło troch

ę

czasu odwo

ż

enie jej do domu. Chciał delektowa

ć

si

ę

ni

ą

obok siebie tak długo

jak to było mo

ż

liwe. „Ty otwierasz jutro czy Becky?”

Emma odwróciła si

ę

do niego. My

ś

lami była gdzie

ś

daleko, a on pozwolił jej zagł

ę

bi

ć

si

ę

w nich.

Ostatecznie, obsypał j

ą

nadzwyczajn

ą

ilo

ś

ci

ą

informacji w krótkim czasie, a ona ud

ź

wign

ę

ła ten ci

ęż

ar

nadzwyczaj dobrze. Był z niej dumny,

ż

e była gotowa przebi

ć

si

ę

przez to.

„Wła

ś

ciwie, Becky otwiera a ja zamykam. Becky zamyka w sobot

ę

.”

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

w czystym przewidywaniu. „Dobrze. Mo

ż

emy wykorzysta

ć

jutrzejszy wieczór

razem. Adrian wzi

ą

ł pierwsz

ą

zmian

ę

. Ja mam pó

ź

niejsz

ą

.”

Jej dreszcze w odpowiedzi wystarczyły, by wysła

ć

gor

ą

co zalewaj

ą

ce jego organizm.

„Emmo?”
„Hmm?”
Był naprawd

ę

ciekawy jej odpowiedzi, wi

ę

c zapytał, „Przyj

ę

ła

ś

bardzo dobrze to wszystko, co ci

powiedziałem.”

„Nigdy nie zrozumiałam istoty tego całego nieszcz

ęś

cie – jest - mn

ą

. To znaczy, najgor

ę

tszy facet w

mie

ś

cie wła

ś

nie mi powiedział,

ż

e chce mnie tak bardzo,

ż

e a

ż

mnie ugryzł i uczynił tak

ą

jak on, a teraz

chce mnie zawie

ść

do domu i zniewoli

ć

. Mam zamiar, co, biega

ć

i krzycze

ć

w

ś

rodku nocy? Oh, nie!

Jestem teraz Pum

ą

! Moje

ż

ycie si

ę

sko

ń

czyło! Szlochaj!” Emma przewróciła oczami. „To znaczy, nie

zrozum mnie

ź

le, to nadal mnie troch

ę

przera

ż

a, i prawdopodobnie przez to depilacja w okolicach bikini

b

ę

dzie mnie kosztowała fortun

ę

, ale to nie jest koniec mojego

ś

wiata.”

Max prawie zjechał z drogi „ depilujesz okolice bikini?”
„Nie chciałby

ś

tego wiedzie

ć

?”

„Psiakrew, tak.”
Jej

ś

miech wypełnił ka

ż

d

ą

pust

ą

przestrze

ń

w nim.

„Je

ś

li Simon z Becky b

ę

d

ą

razem, to te

ż

j

ą

ugryzie?”

Max kiwn

ą

ł głow

ą

. „Je

ś

li chce

ż

eby została jego partnerk

ą

, to j

ą

ugryzie. A z tego, co mi mówił, to

tego chce.”

Emma

rzuciła

mu

badawcze

spojrzenie

k

ą

tem

oka.

„Ile

kobiet

ugryzłe

ś

?”

„Jako partnerki, czy by tylko zmieni

ć

?”

Emma burkn

ę

ła, przestraszona tym, jaka była zazdrosna. „Ile masz partnerek?”

„Tylko jedn

ą

, Curan

ę

.” Jedn

ą

r

ę

k

ą

pu

ś

cił kierownic

ę

, by pogłaska

ć

uspokajaj

ą

co jej kark.

Emma nadal patrzyła na niego gniewnie. „A ile kobiet zamieniłe

ś

?”

„Dwie, nie licz

ą

c Ciebie.”

„Oh?”
Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

na jej zazdrosny ton. „Jedn

ą

, bo to była przysługa dla Jonathona, i drug

ą

bo to

było jedyne wyj

ś

cie by rozwi

ą

za

ć

jej problem. Nie mog

ę

dalej tego wyja

ś

ni

ć

, bo to nie mój sekret, by o tym

mówi

ć

.”

„Czy uprawiałe

ś

seks z kobietami, które zamieniłe

ś

?” Jego lekki grymas dał jej odpowied

ź

, jakiej

potrzebowała. „Z kim?”

„Emmo…”
„Z kim? Z Liwi

ą

.”

Max westchn

ą

ł. „Z Liwi

ą

.”

Emma zaj

ę

czała „Sk

ą

d wiedziałam,

ż

e to powiesz?”

„Co mog

ę

powiedzie

ć

, byłem młody i głupi.”

„Ona była przysług

ą

czy t

ą

, która miała problem?”

„Jonathon spytał mnie czy j

ą

przemieni

ę

. Mo

ż

e my

ś

lał,

ż

e je

ś

li z Mari

ą

tego nie osi

ą

gn

ę

li

ś

my, to Liwia

mogłaby by

ć

moj

ą

partnerk

ą

.”

„Zwłaszcza, gdy przedtem wasza dwójka uprawiała materacowe mambo?”
Max zarumienił si

ę

. „Krótko po tym zerwali

ś

my.”

Emma przypomniała sobie, w jakich okoliczno

ś

ciach zerwali i si

ę

skrzywiła. „Wi

ę

c, to nie było

zwi

ą

zane z tym,

ż

e mnie obraziła?” wymamrotała, nie my

ś

l

ą

c jak to musiało zabrzmie

ć

.

„To było w cało

ś

ci zwi

ą

zane z tym jak Ci

ę

potraktowała.” Kiedy na niego spojrzała, zmieszana,

U

ś

miechn

ą

ł si

ę

. To nie było miłe. „ Była mistrzyni

ą

w ukrywaniu tego, jak

ą

naprawd

ę

była zdzir

ą

.

24

Zerwałem z ni

ą

tamtego wieczora po tym, jak Ci

ę

nazwała, i co chciała zrobi

ć

po tej ponczowskiej aferze z

Becky.” Wzdrygn

ą

ł si

ę

. „Była moim cieniem odk

ą

d wróciłem do miasta. Jak dot

ą

d nic co zrobiłem nie

mogło jej nakłoni

ć

do zostawienia mnie w spokoju.” Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

rado

ś

nie. „Ale mam przeczucie,

ż

e ty nie b

ę

dziesz miała tego problemu.”

Max skr

ę

cił na podjazd i wcisn

ą

ł przycisk otwarcia drzwi do gara

ż

u. Mieszkał we wspaniałym,

historycznym domu swoich rodziców, którzy mu go zostawili wyprowadzaj

ą

c si

ę

na Floryd

ę

. Dom był

zaprojektowany przez rzemie

ś

lnika, zbudowany we wczesnym dwudziestym wieku i został wspaniale

odrestaurowany przez rodzin

ę

Cannonów. Ciemny, szary dwuspadowy dach zaczynał si

ę

gontem

o intensywnym, mahoniowym br

ą

zie zako

ń

czonym

ś

wietlisto - białym gzymsem z bogato wyło

ż

onymi

kamiennymi kostkami wokół podstawy domu. Z przodu był pi

ę

kny filar z przykrytym gankiem, który

zakr

ę

cał si

ę

na lew

ą

stron

ę

domu. Starsi Cannonowie powi

ę

kszyli praw

ą

stron

ę

o gara

ż

dla dwóch

samochodów i pomieszczenie gospodarcze. To powi

ę

kszenie, które stworzyli, wygl

ą

dało zupełnie jakby

było oddzieln

ą

cz

ęś

ci

ą

domu przez to,

ż

e wej

ś

cie do gara

ż

u było z boku zamiast z przodu. Reszt

ę

dopełniły okna wzdłu

ż

przodu domu.

Emma nigdy nie była w

ś

rodku, ale zawsze podziwiała go z daleka.

Max wjechał do gara

ż

u i wył

ą

czył samochód. Wyci

ą

gn

ą

ł r

ę

k

ę

i nacisn

ą

ł przycisk, zamykaj

ą

c drzwi do

gara

ż

u za nimi. Odwrócił si

ę

do niej z uroczyst

ą

rozkosz

ą

, co j

ą

zaniepokoiło.

„Witaj w domu, Curano.”
Emma ju

ż

otwierała usta w odpowiedzi, kiedy wysiadł z SUV’a. Wyskoczyła ze swojej strony,

ignoruj

ą

c to, jak rado

ś

nie potrz

ą

sał głow

ą

. Poczekał, a

ż

obeszła mask

ę

samochodu by otworzy

ć

jej drzwi

do pomieszczenia gospodarczego.

Ju

ż

chciała wej

ść

, kiedy j

ą

przestraszył. Szybkim ruchem podniósł j

ą

, ignoruj

ą

c jej zaskoczone

sapanie. Zaniósł j

ą

do pomieszczenia gospodarczego. „Mogłaby

ś

zaj

ąć

si

ę

drzwiami?”

Wyci

ą

gn

ę

ła stop

ę

i kopn

ę

ła drzwi by si

ę

zamkn

ę

ły.

Za

ś

miał si

ę

. „Teraz drugie.”

Nachyliła si

ę

i otworzyła drzwi do reszty domu.

Zaniósł j

ą

do kuchni z jej marze

ń

. Była ona w kształcie litery U, wi

ś

niowe szafki ze srebrnymi

uchwytami prezentowały prosty styl.

Urz

ą

dzenia ze stali nierdzewnej błyszczały w delikatnym

ś

wietle,

które zapalił Max. Ich linie wyodr

ę

bniły pi

ę

kn

ą

czer

ń

granitowego blatu. Wi

ś

niowe panele podłogowe kryły

podłog

ę

od kuchni do k

ą

cika po prawej stronie, gdzie si

ę

jadło, w którym stał okr

ą

gły stół z czterema

krzesłami zaprojektowanymi przez Shaker’a. W tym k

ą

ciku, okna były tak du

ż

e,

ż

e si

ę

gały zarówno

podłogi jak i sufitu, z prostym, geometrycznym wzorem umieszczonym na górnym panelu. Pomalował

ś

ciany na intensywn

ą

szałwiow

ą

ziele

ń

, a tradycyjny gzyms dookoła okien był

ś

wietlisto – biały.

Bez zatrzymywania si

ę

, Max zaniósł j

ą

przez kuchni

ę

do du

ż

ego pokoju. Tam równie

ż

były

pomalowane na szałwiow

ą

ziele

ń

ś

ciany, wi

ś

niowe panele podłogowe i biały gzyms. Sklepienie ze

ś

wietlikiem dachowym optycznie powi

ę

kszało pokój. Dominowała w nim wielka czerwona, skórzana

kanapa ustawiona na krzykliwym dywanie o czerwonych, czarnych i zielonych wzorach geometrycznych.
Stała przodem do wbudowanych wzdłu

ż

jednej

ś

ciany wi

ś

niowych szafek, które tworzyły centrum rozrywki

z półkami na ksi

ąż

ki po obu stronach. Na przeciwległej

ś

cianie był kominek zbudowany z tych samych

kamiennych kostek, które widniały na zewn

ą

trz domu. Ujrzała w przelocie ogromne, podwójne wyj

ś

ciowe

drzwi, gdy Max zaniósł j

ą

obok kominka, przez krótki korytarz, do kolejnych drzwi.

Wielkie łó

ż

ko z wi

ś

niowego drewna dominowało w sypialni. Było przykryte kołdr

ą

w zwariowane

geometryczne wzory koloru krzykliwego bł

ę

kitu, czerwieni i czerni.

Ś

ciany były pokryte ciepł

ą

terakot

ą

, na

której wisiały ramki z czarno- białymi kopiami od Eschera przedstawiaj

ą

ce cudaczne łama

ń

ce mózgu, na

które normalnie zwróciłaby uwag

ę

, ale teraz zaledwie to zarejestrowała.

Mogła zaledwie zorientowa

ć

si

ę

gdzie jest główna łazienka przez otwarte drzwi. Szafki wydawały si

ę

dopasowane do tych w kuchni, ale w łazience dominowała ogromna owalna wanna, otoczona przez
bogate, kafelki połyskuj

ą

ce czarnymi ceramicznymi brylancikami. Te same kafelki pokrywały podłog

ę

.

Łazienka była pomalowana na kolor ciemnego czerwonego wina.

Emma zdała sobie spraw

ę

,

ż

e Max si

ę

zatrzymał. Spogl

ą

daj

ą

c na niego, zauwa

ż

yła,

ż

e patrzy si

ę

na

ni

ą

figlarnie. „Wi

ę

c?”

Emma zarumieniła si

ę

. Była zapatrzona w dom Max’a, próbuj

ą

c uj

ąć

to wszystko jednym słowem.

„Niewiarygodne.”

U

ś

miechn

ą

ł si

ę

z satysfakcj

ą

. „Je

ż

eli jest cokolwiek, co chciałaby

ś

zmieni

ć

to musisz da

ć

mi zna

ć

.”

Delikatnie uło

ż

ył j

ą

na kołdrze. „To jest teraz zarówno twój jak i mój dom.”

Szcz

ę

ka Emmy opadła, gdy

ś

ci

ą

gał swoje buty i skarpetki. „

Ż

artujesz sobie ze mnie prawda?”

25

Max zacz

ą

ł rozpina

ć

swoj

ą

koszul

ę

, nakierowuj

ą

c jej uwag

ę

w cało

ś

ci na nim „Mi casa es su casa”

postanowił. „Byłem u Simona w sklepie, kiedy zadzwoniła

ś

po t

ą

Madonn

ę

, wiesz.”

„Oh. Naprawd

ę

?” odpowiedziała z roztargnieniem. Mogła powiedzie

ć

tylko tyle gdy

ż

Max ukazał

najbardziej wspaniał

ą

klat

ę

, jak

ą

kiedykolwiek widziała. Była lekko ozdobiona jasno-br

ą

zowymi włoskami,

ci

ą

gn

ą

cymi si

ę

w dół jego brzucha do miejsca bezpo

ś

rednio pod spodniami. Ciemno-br

ą

zowe sutki

„zerkały” spod włosków, kusz

ą

c j

ą

do pewnych bardzo grzesznych my

ś

li.

„Tak, byłem. I wiesz co?”
Emma zapomniała swojego imienia; Max rozpinał swoje spodnie. „Um, nie.”
„Sprostała

ś

swojemu głosowi.” Max wymruczał po czym zsun

ą

ł w dół spodnie.

„Urgh.” Emma zadławiła si

ę

„goły” Mogła poczu

ć

jak jej oczy wychodz

ą

z orbit.

Max stwardniał. Grzeszny element m

ę

skiego ciała uło

ż

ył si

ę

przed ni

ą

przez pojedyncze przesuni

ę

cie

jego r

ę

ki. Nie wiedziała czy westchn

ąć

czy zaszlocha

ć

.

„Tak, jestem nagi.” Max za

ś

miał si

ę

ochryple. „Teraz twoja kolej.”

Emma przegryzła warg

ę

. Nagły atak nie

ś

miało

ś

ci prawie j

ą

sparali

ż

ował. Max jeszcze nie wiedział,

ż

e b

ę

dzie jej pierwszym, a przez jego spojrzenie b

ę

dzie lepiej jak mu zaraz o tym powie.

„Max?” Emma siedziała tam, z dło

ń

mi zaci

ś

ni

ę

tymi si

ę

na swoim łonie i spojrzeniem przykutym do

jego penisa.

Był ogromny, cały

ż

yłkowaty i czerwony, skierowany prosto na ni

ą

. Mała kropla płynu wys

ą

czyła si

ę

z otworu. To szarpn

ę

ło przywitaniem do jej skupionej uwagi.

„Tak, Emmo?”
Podniosła wzrok na niego, nie

ś

wiadomie dla niej, jej oczy zmieniły si

ę

w czyste złoto. „Pami

ę

tasz

rozmow

ę

o innych m

ęż

czyznach?”

Warkn

ą

ł nisko i wpełzn

ą

ł na łó

ż

ko.

„Eee”, szepn

ę

ła, kład

ą

c si

ę

, gdy przyczaił si

ę

na jej ciało.

„Co mówiła

ś

?” szepn

ą

ł ochryple gdy umie

ś

cił swoje nagie ciało mi

ę

dzy jej udami. Musn

ą

ł ustami jej

szyj

ę

, tak mi

ę

kko,

ż

e ledwo to poczuła. Wywołało to dreszcze w dół jej kr

ę

gosłupa. Te same wargi

kontynuowały swoj

ą

niezwykł

ą

w

ę

drówk

ę

, kieruj

ą

c si

ę

w dół szyi, w stron

ę

znaku po ugryzieniu, który

zostawił przed restauracj

ą

. G

ę

sia skórka pojawiła si

ę

na niej, gdy poruszał biodrami, muskaj

ą

c swoim

nagim penisem jej wzgórek.

„Um, oni nie..” pisn

ę

ła, nie

ś

wiadomie wyginaj

ą

c si

ę

w gór

ę

do jego ciała, gdy zaczepił z

ę

bami o swój

znak.

„Nie co?” wymamrotał, jedn

ą

r

ę

k

ą

podci

ą

gaj

ą

c jej koszulk

ę

w gór

ę

jej brzucha. Zatrzymał si

ę

tam

wystarczaj

ą

co długo, by pie

ś

ci

ć

j

ą

,

ś

ledz

ą

c ogie

ń

, który budził si

ę

w nim.

„Z

ż

adnym facetem.”

Jego r

ę

ka si

ę

zatrzymała.

Jego usta si

ę

zatrzymały.

Jego biodra si

ę

zatrzymały. Była bardzo zawiedziona, gdy jego biodra si

ę

zatrzymały.

„Jeste

ś

dziewic

ą

?” brzmiał dziwnie zduszony.

„Nie jest przest

ę

pstwem bycie jedn

ą

z nich, wiesz? Nie jestem najstarsz

ą

ż

yj

ą

c

ą

dziewic

ą

, ani nic

takiego. To nie tak,

ż

e jestem w Ksi

ę

dze Rekordów Guinessa’a,” paplała. „A poza tym, robiłam inne

rzeczy.. oh!!” Jego r

ę

ce si

ę

poruszyły, tak szybko,

ż

e j

ą

to przeraziło. Dosłownie zerwał koszulk

ę

z jej

ciała, jego pazury zaledwie drasn

ę

ły jej skór

ę

, wywołuj

ą

c dreszcze po

żą

dania po jej kr

ę

gosłupie.

Pazury?
Emma zaledwie zarejestrowała fakt,

ż

e Max u

ż

ył swoich pazurów by zniszczy

ć

jej ulubion

ą

koszulk

ę

,

kiedy zacz

ą

ł dobiera

ć

si

ę

do jej spodni. „Nie! Zły kotek!” Trzasn

ę

ła go w czubek głowy, zdeterminowana

by uratowa

ć

, chocia

ż

cz

ęść

swojej garderoby.

Podniósł głow

ę

, jego oczy były złote i płon

ę

ły, hucz

ą

cy d

ź

wi

ę

k emanował z jego gardła, gdy

unieruchomił jej r

ę

ce nad jej głow

ą

. Emma pomy

ś

lała, by si

ę

siłowa

ć

, ale co

ś

w jego spojrzeniu kazało jej

si

ę

uspokoi

ć

. „Jeste

ś

dziewic

ą

.”

Emma mrugn

ę

ła, niepewna jak odpowiedzie

ć

. „Taa.”

Max gapił si

ę

na ni

ą

, mru

żą

c oczy, gdy badał jej rysy jakby widział j

ą

pierwszy raz w

ż

yciu. „

Ż

aden

facet nigdy Ci

ę

nie dotkn

ą

ł.”

Pomy

ś

lała, czy wspomnie

ć

mu o seksie oralnym, na który namówił j

ą

kiedy

ś

jej jedyny chłopak.

Zdarzyło si

ę

to tylko kilka razy jednak postanowiła zostawi

ć

to dla siebie. Jimmy był miłym go

ś

ciem

i zasługiwał na to by

ż

y

ć

. „Znowu taa.”

„

Ż

aden facet ju

ż

nigdy ci

ę

nie dotknie.”

26

Emma badała jego przypominaj

ą

ce granit rysy. „Nawet ty?” Warczenie si

ę

pogł

ę

biło. Westchn

ę

ła,

niewytłumaczalnie szcz

ęś

liwa słysz

ą

c ten d

ź

wi

ę

k. „Ok.” przewróciła oczami. „Taaa.”

U

ś

miechn

ę

ła si

ę

. „Tak przy okazji, lwi

ą

tku, to była moja ulubiona koszula.”

Spojrzał na dół. „Psiakrew Emma.”
„Co?” spojrzała na dół, oczekuj

ą

c by zobaczy

ć

co

ś

dziwnego, jak na przykład mocno wyschni

ę

ty sos

Alfredo na piersi lub cokolwiek. Zamiast tego ujrzała blado- ró

ż

owy, koronkowy stanik, który zało

ż

yła rano,

ten, który był zupełnie prze

ś

wituj

ą

cy. To pomogło jej w upewnieniu si

ę

,

ż

e czuje si

ę

seksowna w tej

bieli

ź

nie, tak bardzo,

ż

e zast

ą

pi cał

ą

swoj

ą

star

ą

bielizn

ą

koronkowymi cude

ń

kami.

Z jego spojrzenia i dotyku, wynikało,

ż

e Max zdecydowanie je zaakceptował.

Max

ś

cisn

ą

ł jej nadgarstki w jednej r

ę

ce. Drug

ą

poci

ą

gn

ą

ł w dół po jej ciele do jeansów, z łatwo

ś

ci

ą

rozpinaj

ą

c guzik i suwak. „Podnie

ś

swój tyłek, Emmo.” rozkazał. Podporz

ą

dkowała si

ę

bez namysłu,

podnosz

ą

c si

ę

tak, by mógł z łatwo

ś

ci

ą

zsun

ąć

z niej spodnie.

Gwizdn

ą

ł nabieraj

ą

c powietrza gdy ujrzał blado-ró

ż

owe koronkowe majteczki, które tworzyły komplet

ze stanikiem. Pod spodem, nie miała włosków. „całkowicie wydepilowana” westchn

ą

ł.

„Yhy.”
Przesun

ą

ł r

ę

k

ą

i zacz

ą

ł pie

ś

ci

ć

j

ą

pod majteczkami, szczypi

ą

c j

ą

intymnie. „Moja” westchn

ą

ł. Jego

złote oczy

ś

widrowały do jej, z rozkazuj

ą

c

ą

cisz

ą

. „Trzymaj swoje r

ę

ce tam gdzie s

ą

.”

„Czemu?” Emma uległa, gdy Max przesun

ą

ł swoj

ą

r

ę

k

ę

wolno od jej nadgarstków, ci

ą

gn

ą

c na dół po

jej ramionach w stron

ę

piersi.

„Poniewa

ż

nie jestem gotowy by

ś

mnie jeszcze dotkn

ę

ła. Chc

ę

ż

eby ten pierwszy raz był twój.”

„Wol

ę

by był nasz.” Wydyszała, gdy r

ę

k

ą

delikatnie obj

ą

ł jej pier

ś

. Jego kciuk delikatnie str

ą

cił jej

sutek, powoduj

ą

c osi

ą

gni

ę

cie szczytu pod ró

ż

owym stanikiem.

„Zaufaj mi, Curano. Przyjemno

ść

b

ę

dzie wspólna.” Wolno, oh tak wolno, Max zni

ż

ył swoj

ą

głow

ę

.

Wysun

ą

ł j

ę

zyk i polizał jej sutek przez koronk

ę

, obserwuj

ą

c jej reakcj

ę

, gdy mi

ę

kko westchn

ę

ła. „Mam

zamiar rozebra

ć

ci

ę

do naga, Emmo.” Podniósł swoj

ą

głow

ę

znad jej piersi. „Pami

ę

taj, trzymaj swoje

dłonie tam gdzie s

ą

, Emmo.”

Max delikatnie

ś

ci

ą

gn

ą

ł miseczki jej stanika, uwalniaj

ą

c jej piersi spod nich dopóki nie wygl

ą

dały jak

propozycja wyło

ż

ona ró

ż

ow

ą

koronk

ą

. Zgi

ą

ł si

ę

i ssał sutek w swoich ustach, głaszcz

ą

c go swoim

j

ę

zykiem dopóki nie wygi

ę

ła si

ę

do niego, sapi

ą

c i j

ę

cz

ą

c z po

żą

dania. Uszczypn

ą

ł jej drugi sutek, ss

ą

c

i szczypi

ą

c z tak

ą

sił

ą

,

ż

e było to prawie bolesne. Emma sapn

ę

ła, cholernie bliska orgazmu.

Odci

ą

gn

ą

ł si

ę

od niej. „Yhy, mała Emmo,” wymruczał „ Nie dochod

ź

dopóki nie b

ę

d

ę

w tobie,

pami

ę

tasz?”

Zaj

ę

czała, gdy zsun

ą

ł si

ę

w dół jej ciała. Jego r

ę

ce zaw

ę

drowały do jej koronkowych majteczek.

Z woln

ą

pow

ś

ci

ą

gliwo

ś

ci

ą

odchylił je od jej ciała, powoli wystawiaj

ą

c j

ą

na jego gor

ą

ce spojrzenie. „Miała

ś

racj

ę

by powstrzymywa

ć

mnie wcze

ś

niej, Emmo.” Spojrzał do góry z u

ś

mieszkiem, przez co j

ę

kn

ę

ła.

„Zapomniałem jak fajnie zabawia

ć

si

ę

ze swoim jedzeniem.”

I po tym, Max rozpocz

ą

ł zmysłow

ą

tortur

ę

, przez któr

ą

wiła si

ę

od po

żą

dania.

Zacz

ą

ł powoli skubi

ą

c jej lew

ą

nog

ę

, zaczynaj

ą

c od jej kostki i ko

ń

cz

ą

c na jej wewn

ę

trznym udzie, tu

ż

obok jej warg sromowych. Wtedy zmienił stron

ę

, jeszcze raz całuj

ą

c i skubi

ą

c jej nog

ę

dopóki praktycznie

nie błagała by j

ą

skosztował.

Kiedy poczuła pierwsze gor

ą

ce dotkni

ę

cie jego j

ę

zyka na swojej cipce doszła, wykrzykuj

ą

c jego imi

ę

.

Z mrucz

ą

cym pomrukiem, kontynuował dopóki jej orgazm nie ustał, wibracje czyniły orgazm bardziej

intensywnym. „Niegrzeczna Emma. Nie byłem w tobie.”

„Ups” Emma spojrzała w dół na niego z szerokim u

ś

miechem.

„Jestem jednak wdzi

ę

czny,

ż

e trzymała

ś

swoje r

ę

ce na miejscu. Tak

ż

e mo

ż

e teraz porzuc

ę

ch

ęć

ukarania ciebie.”

Emma mrugn

ę

ła. „I jeszcze raz, Jaskiniowy wódz wznosi swoj

ą

paskudn

ą

głow

ę

.” Wydyszała. Max

zacz

ą

ł bardzo delikatnie pociera

ć

jej łechtaczk

ę

, doprowadzaj

ą

c z powrotem do bliskiego szczytowania.

„Max.” Westchn

ę

ła, jej biodra zacz

ę

ły porusza

ć

si

ę

do jego r

ę

ki.

„Chcesz doj

ść

Emmo?” Max zapytał, a gor

ą

co w jego przekl

ę

tym spojrzeniu paliło j

ą

.

„Tak” znów westchn

ę

ła, oblizuj

ą

c swoje wargi, gdy spojrzała si

ę

w dół na niego. „Prosz

ę

, Max.”

Nieznacznie westchn

ę

ła. Wtedy jego szorstki j

ę

zyk znów spocz

ą

ł na jej łechtaczce, li

żą

c i skubi

ą

c,

gdy dyszała i j

ę

czała pod jego ustami. Jego palec ruszył to jej wej

ś

cia, zataczaj

ą

c kółeczka w

ś

lizgn

ą

ł si

ę

powoli do jej wn

ę

trza. Głaskał j

ą

delikatnie dopasowuj

ą

c rytm do ruchów jej ciała. Gdy jego palec zgi

ą

ł si

ę

nieznacznie Emma ujrzała gwiazdy.

27

„Dojd

ź

Emmo.” Szepn

ą

ł, głaszcz

ą

c j

ę

zykiem jej łechtaczk

ę

i poruszaj

ą

c szybciej palcem. Nawet nie

zauwa

ż

yła, kiedy wsun

ą

ł drugi palec, była zbyt zaj

ę

ta widz

ą

c gwiazdy, podczas gdy jej orgazm uderzył z

sił

ą

p

ę

dz

ą

cego poci

ą

gu.

Kiedy doszła, Max delikatnie polizał jej mokr

ą

cipk

ę

. Otworzyła oczy by przekona

ć

si

ę

,

ż

e poło

ż

ył si

ę

obok niej. Z zadowolonym u

ś

miechem poło

ż

yła si

ę

na nim czule go całuj

ą

c. Mogła skosztowa

ć

siebie na

jego ustach, i to dodało pocałunkowi elementu erotyki, którego nigdy wcze

ś

niej nie czuła.

„Zamierzam Ci

ę

teraz wzi

ąć

, Emmo.”

Emma zadr

ż

ała. Oblizała swoje usta, napinaj

ą

c nieznacznie swoje ciało z nerwów. „Dobrze.”

„Ciii.” Ponownie j

ą

pocałował, delikatnie i z czuło

ś

ci

ą

, gdy uło

ż

ył swoje ciało mi

ę

dzy jej udami. „Nigdy

nie b

ę

d

ę

skłonny by Ci

ę

zrani

ć

, Emmo.”

„Wiem,” szepn

ę

ła ze strachem. To był Max, jedyny facet, który zawładn

ą

ł jej sercem, a teraz domagał

si

ę

jej dla siebie. Delikatnie

ś

cisn

ę

ła jego ramiona, gdy zacz

ą

ł powoli naje

ż

d

ż

a

ć

na jej ciało, jego penis

wtargn

ą

ł do

ś

rodka. Niewielki pal

ą

cy ból sprawił,

ż

e wbiła swoje paznokcie. Przegryzła warg

ę

i nakazała samej sobie si

ę

zrelaksowa

ć

tak bardzo jak to mo

ż

liwe podczas gdy powoli została zawładni

ę

ta

przez gor

ą

cego, czerwonego penisa.

„Taka ciasna,” wydyszał, kiedy w ko

ń

cu wszedł w ni

ą

cały.

„Czy twoi rodzice byli psychiczni?” spytała, przełykaj

ą

c troch

ę

ś

liny przez jego inwazj

ę

.

Max zmarszczył brwi od jej zmieszania. „Nie, dlaczego?”
„Jeste

ś

pewien? To znaczy, z imieniem jak Max Cannon (armata).”

„Emma!”
„Przepraszam, ale przy tym, co poczułam, gdy go wsun

ą

łe

ś

, on nie mo

ż

e by

ć

małego kalibru,

chłopczyku”.

Max pochylił si

ę

, opieraj

ą

c swoje czoło na jej, gdy zacz

ą

ł si

ę

ś

mia

ć

ochryple. „Kocham ci

ę

, Emmo.”

„Ooo rany,” wydyszała, gdy zacz

ą

ł si

ę

powoli w niej rusza

ć

.

„Czy to wszystko, co masz zamiar powiedzie

ć

?” U

ś

miechn

ą

ł si

ę

do niej

ś

wiadomie, jakby nie miał

w

ą

tpliwo

ś

ci, jaka byłaby jej prawdziwa odpowied

ź

.

Emma poczuła jak jej nie

ś

miało

ść

powraca, nawet, gdy jego penis powodował u niej tak

ą

przyjemno

ść

. „Jeste

ś

pewien?”

Zatrzymał si

ę

, schylaj

ą

c si

ę

by j

ą

gł

ę

boko pocałowa

ć

. „Jestem pewny.”

Gapiła si

ę

na jego twarz, odczytuj

ą

c w niej miło

ść

, gor

ą

co i po

żą

danie. Specjalnie wolno uniosła

swoje r

ę

ce nad swoj

ą

głow

ę

i złapała si

ę

za zagłówek. Podniosła głow

ę

przechylaj

ą

c j

ą

na jedn

ą

stron

ę

w ge

ś

cie uległo

ś

ci, daruj

ą

c mu swoj

ą

szyj

ę

, akceptuj

ą

c go w cało

ś

ci. „Przele

ć

mnie, Max.”

Max stracił nad sob

ą

kontrol

ę

pierwszy raz w swoim dorosłym

ż

yciu. Ugryzł j

ą

w swój znak, gdy

zacz

ą

ł wbija

ć

si

ę

w jej ciało z lekk

ą

finezj

ą

. Posuwał j

ą

w materac, a ona kochała ka

ż

d

ą

tego minut

ę

.

Zacisn

ę

ła nogi naokoło jego talii, trzymaj

ą

c si

ę

, podczas gdy wysyłał j

ą

na kraw

ę

d

ź

, jej orgazm był tak

mocny,

ż

e prawie zemdlała. Ucisk jej ciała wystarczał by go doprowadzi

ć

do orgazmu, jego nasienie

zalało j

ą

fal

ą

mokrego gor

ą

ca. Z sapaniem, które prawie przypominało szloch, upadł na ni

ą

, szorstko

i nierówno oddychaj

ą

c, jego serce łomotało.

„Te

ż

Ci

ę

kocham.”, wyszeptała, tul

ą

c si

ę

do niego gdy zamruczał.

28

ROZDZIAŁ PI

Ą

TY

Max obudził si

ę

w niesamowicie dobrym samopoczuciu, jakie kiedykolwiek prze

ż

ył w swoim

ż

yciu.

Emma była zwini

ę

ta tyłem do niego, jego ramiona opieku

ń

czo j

ą

otaczały, gdy spała. Jej przesłodki tyłek

mocno wtulił si

ę

w jego porann

ą

erekcj

ę

, co Max totalnie akceptował. Był otoczony jej zapachem, tak jak

ona jego. Jego biodra mimowolnie brykn

ę

ły naprzód i zaj

ę

czał, gdy jej gor

ą

ce, gładkie ciało głaskało

główk

ę

jego penisa. Bo

ż

e, miał nadziej

ę

,

ż

e lubi poranny sex. I popołudniowy seks. I wieczorny…

„Dobry, Max.” Jej głos był rozbawiony, szorstki od snu i cholernie seksowny,
„Na miło

ść

bosk

ą

prosz

ę

powiedz mi,

ż

e nic ci

ę

nie boli,” szepn

ą

ł, praktycznie błagaj

ą

c.

Emma oparła si

ę

na łokciu i przekr

ę

ciła si

ę

by spojrze

ć

na niego. Przekr

ę

ciła si

ę

na brzuch, tak

ż

e

oczy Max’a spocz

ę

ły na jej niezwykłym tyłku. „Nie za bardzo, ale szczerze, musz

ę

si

ę

zaj

ąć

… innymi…

rzeczami.” Zarumieniła si

ę

nieznacznie.

Max spojrzał na jej niezr

ę

czny wyraz twarz i si

ę

u

ś

miechn

ą

ł. „Łazienka jest tam.” Wyszła z łó

ż

ka

zanim sko

ń

czył wskazywa

ć

jej drog

ę

, naga, pobiegła sprintem w stron

ę

łazienki. Max poło

ż

ył si

ę

z powrotem i napawał si

ę

jej widokiem zanim drzwi od łazienki si

ę

za ni

ą

zamkn

ę

ły. Parskn

ą

ł

ś

miechem,

kiedy usłyszał jej westchnienie z ulg

ą

. U

ś

miechał si

ę

nadal, gdy wygramolił si

ę

z łó

ż

ka i złapał za swoje

jeansy.

„Chcesz kawy?” Krzykn

ą

ł w stron

ę

drzwi od łazienki, gdy spłukała wod

ę

.

Otworzyła drzwi, zerkaj

ą

c dookoła przy kraw

ę

dzi. „Masz herbat

ę

?”

My

ś

lał przez moment, marszcz

ą

c brwi, o zapasie, jaki jego matka mogła zostawi

ć

po swojej ostatniej

wizycie. „Mam Darjeeling’a, Earl Grey’a i Spiced Chai.”

„Spiced Chai, posłodzon

ą

ze

ś

mietank

ą

?”

„Ju

ż

si

ę

robi. Po

ż

ycz sobie moj

ą

szczoteczk

ę

do z

ę

bów; przywieziemy pó

ź

niej twoje rzeczy

z mieszkania.” Zignorował jej nagłe zmarszczenie brwi i wyszedł z pokoju. Zało

ż

ył spodnie w korytarzu

i skierował si

ę

do kuchni. Pogwizdywał rado

ś

nie przygotowuj

ą

c herbat

ę

i kaw

ę

, wł

ą

czył dwa urz

ą

dzenia

rozwa

ż

aj

ą

c, jakie

ś

niadanie zrobi

ć

swojej małej,

ostrej partnerce. Wyj

ą

ł jajka, zamierzaj

ą

c zrobi

ć

jajecznic

ę

i tosty bez wygl

ą

dania jak totalny idiota w kuchni.

„Jeste

ś

mi winien koszulk

ę

, lwi

ą

tku.”

Odwrócił si

ę

, jego penis szarpn

ą

ł, gdy ujrzał j

ą

w swojej koszuli. Praktycznie zakrywała j

ą

w cało

ś

ci

i wygl

ą

dała w niej cholernie dobrze. Nie przeszkadzało to,

ż

e nie miała nic pod spodem. Jej potargane

włosy i opuchni

ę

te, od pocałunków, usta dopełniły tylko ten pieprzony wygl

ą

d.

Wtedy spojrzał w jej oczy i prawie upu

ś

cił jajka.

Błyszczały złotem, pełne gor

ą

ca i pasji. Poczuł swój własny błysk w odpowiedzi, obrzucił j

ą

wzrokiem

od stóp do głów pod

ąż

aj

ą

c do niej, zostawił jajka na ladzie. „Emmo,” wymruczał, obejmuj

ą

c j

ą

w pasie.

„Hmm?” pogłaskała go po klatce tymi swoimi małymi dło

ń

mi, palcami wpl

ą

tuj

ą

c si

ę

w małe włoski.

Pochylił si

ę

i polizał swój znak, j

ę

cz

ą

c, gdy obna

ż

yła mu swoj

ą

szyj

ę

. „Zmieniasz si

ę

.”

„Co?” spytała z roztargnieniem, jej r

ę

ce ruszyły do rozporka jego jeansów.

„Niesamowicie smakujesz,” szepn

ę

ła li

żą

c jego szyj

ę

j

ę

zykiem, które zmieniało si

ę

w pilnik.

Max zadr

ż

ał. „Emmo,” zaj

ę

czał, gdy jej z

ę

by uszczypn

ę

ły jego szyj

ę

. Jej kły urosły. „Zmieniasz si

ę

skarbie.”

„My

ś

lałam,

ż

e mówiłe

ś

co

ś

o dwóch dniach,” wymamrotała, wkładaj

ą

c r

ę

k

ę

do jego spodni. Ze

szcz

ęś

liwym westchnieniem pogłaskała jego trzonek, wyci

ą

gaj

ą

c go ze spodni by przebiegn

ąć

kciukiem

po jego główce.

Max zaj

ę

czał, gotowy do rzucenia jej na stół i wzi

ę

cia szybko i mocno. Byłby problem gdyby

zamieniła si

ę

podczas ich stosunku. „Emma, musisz przesta

ć

.”

„Kto tak powiedział?” Kl

ę

kn

ę

ła przed nim i wzi

ę

ła jego penisa w usta, ss

ą

c lekko jego główk

ę

, jej

szorstki j

ę

zyk głaskał go wzdłu

ż

otworu. „Mmm, niesamowicie smakujesz.”. Oblizała usta, smakuj

ą

c

uwodzicielsko.

Max gapił si

ę

na ni

ą

, walcz

ą

c z własnym instynktem. Chciał w

ś

lizgn

ąć

si

ę

do jej ust, trzymaj

ą

c j

ą

za

głow

ę

i pieprzy

ć

j

ą

tam, maj

ą

c pewno

ść

,

ż

e połknie ostatni

ą

szczypt

ę

jego.

Ale si

ę

zmieniała. To wzbudziło w nim odpowiedzialno

ść

bycia Alf

ą

, jego zadaniem była ochrona jej,

i…

Obj

ę

ła jego penisa swoimi ustami, li

żą

c, w dół i w gór

ę

jego trzonek, jej głowa przesuwała si

ę

w mocnym rytmie, przez który mógłby niedługo doj

ść

. Z warczeniem, jego Puma przej

ę

ła kontrol

ę

, gdy

złapał za tył jej głowy i trzymał w miejscu dla rozkoszy.

29

„Tak jest, kochanie, u

ż

yj swojego j

ę

zyka,” warkn

ą

ł, ogl

ą

daj

ą

c z przyjemno

ś

ci

ą

, gdy jego biodra powoli

ruszyły si

ę

, wsuwaj

ą

c jego trzonek mi

ę

dzy jej usta. Zawin

ę

ła nieco swój grzeszny j

ę

zyk, tr

ą

c nim o bij

ą

c

ą

ż

yłk

ę

, przywieraj

ą

c do płon

ą

cej kraw

ę

dzi.

Jedn

ą

r

ę

k

ą

delikatnie zebrał w pi

ęś

ci jej włosy z tyłu głowy, ukazuj

ą

c dominacj

ę

, gdy jego Alfa przej

ą

ł

kontrol

ę

. Mógł poczu

ć

chłód biegn

ą

cy w dół jego kr

ę

gosłupa, gdy zbli

ż

ał si

ę

do orgazmu, ale trzymał swój

mocny rytm, próbuj

ą

c nie udusi

ć

jej, podczas gdy zmuszał j

ą

do wzi

ę

cia wszystkiego, co mogła. Zanucił

jej, jakie cudowne, gor

ą

ce usta miał przed sob

ą

, jak pi

ę

kna była dla niego.

Pu

ś

cił jej włosy i przesun

ą

ł r

ę

k

ę

pod jej podbródek, gdy poczuł jej, obracaj

ą

ce si

ę

ostro, siekacze.

„Ssij, Emmo,” nakazał, jego moc wyleciała, gdy stracił kontrol

ę

, prawie osi

ą

gn

ą

ł orgazm.

Podra

ż

niła go swoim szorstkim j

ę

zykiem, po czym si

ę

podporz

ą

dkowała, jej policzki si

ę

wci

ą

gn

ę

ły,

gdy possała główk

ę

jego penisa, doprowadzaj

ą

c go do orgazmu zwi

ę

kszaj

ą

c tym samym jej mruczenie.

Wybuchł w jej ustach, wygi

ą

ł plecy, wyrzucaj

ą

c głow

ę

w tył z krzykiem, ko

ń

cz

ą

cym jego doj

ś

cie,

przypominaj

ą

cym bardziej jak pierwotne warkni

ę

cie swojej Pumy. Jego partnerka wzi

ę

ła wszystko, co jej

zaoferował, połykaj

ą

c wszystko, gdy trzymał jej głow

ę

w miejscu.

Na koniec, z hucz

ą

cym mruczeniem, oblizała go do czysta. Delikatnie schowała jego mi

ę

kkiego

penisa z powrotem do jego jeansów, zapinaj

ą

c je po czym delikatnie poklepała go po klacie.

„Nadal jeste

ś

mi winien koszulk

ę

, lwi

ą

tku.” Z grzesznym u

ś

mieszkiem, pod

ąż

yła w stron

ę

sypialni, jej

tyłek kołysał si

ę

pod jego koszul

ą

. Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

, zapomniał o jajkach i pod

ąż

ył za ni

ą

do sypialni.

Emma czuła si

ę

podenerwowana przez cały dzie

ń

. Stoczyła jeszcze jedn

ą

kłótni

ę

z Max’em,

upieraj

ą

c si

ę

by pój

ść

popołudniu do pracy i da

ć

Becky wolny wieczór. Mogła czu

ć

swoj

ą

Pum

ę

pełzn

ą

c

ą

pod jej skór

ą

, próbuj

ą

c

ą

si

ę

uwolni

ć

; Max ostrzegł j

ą

, co mo

ż

e si

ę

wydarzy

ć

, je

ś

li pozwoli na swoj

ą

przemian

ę

bez jego obecno

ś

ci. Jakby chciała zamieni

ć

si

ę

w górskiego lwa w

ś

rodku swojego sklepu!

Gderał przez cał

ą

drog

ę

do jej mieszkania, przez cały czas, gdy si

ę

przebierała i przez cał

ą

drog

ę

do

Wallflowers. Tak j

ą

doprowadzał do szału,

ż

e miała ochot

ę

go ugry

źć

, nie w tym dobrym sensie. Czuła si

ę

jak zamkni

ę

ta w klatce, krocz

ą

c po składziku, kiedy nie obsługiwała klientów. Zdołała powstrzyma

ć

swoje

oczy przed zmian

ą

koloru, trick, który szybko pokazał jej Max, kiedy zorientował si

ę

,

ż

e jej nie przekona.

Powiedział jej równie

ż

,

ż

e przyjedzie po ni

ą

po pracy. Zgodziła si

ę

gdy

ż

nie była w stanie prowadzi

ć

.

Ledwo wytrzymała dzie

ń

, zamykaj

ą

c godzin

ę

wcze

ś

niej i zostawiaj

ą

c pokwitowania dla Becky.

Potrzebowała wi

ę

kszego pokoju by po nim chodzi

ć

, wi

ę

kszego pokoju by… biega

ć

.

Emma przeszła sze

ść

bloków prosto do biura Max’a. Obaj z Adrianem tam byli, wraz z recepcjonistk

ą

Lis

ą

Pryce. Emma pomachała na powitanie zaintrygowanej Lisie i usiadła w poczekalni, stukaj

ą

c

niecierpliwie stop

ą

.

Adrian Giordano wyszedł z jednego z gabinetów, cicho mówi

ą

c co

ś

do Liwii Patterson. Wygl

ą

dała na

totalnie oburzon

ą

, całkowicie ignoruj

ą

c

ś

wietnego doktora, który dawał z siebie wszystko by zasłu

ż

y

ć

na

jej uwag

ę

. Adrian rozmawiał z recepcjonistk

ą

, gdy Liwia, bez nawet spojrzenia na Emm

ę

, wyszła z biura.

„Emma?”
„Cze

ść

Adrian,” Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

mocno. „Czy Liwia była zmartwiona tym,

ż

e dostała ciebie

zamiast Max’a?”

Adrian u

ś

miechn

ą

ł si

ę

. „Wi

ę

c Max powiedział ci o jej próbach odzyskania go?”

Emmie trudno było nie obna

ż

y

ć

z

ę

bów. Chciała rozpru

ć

Liwii serce. To zmusiło jej cał

ą

samokontrol

ę

,

by utrzyma

ć

swoje oczy br

ą

zowymi zamiast złotym. „Nom.”

Adrian odkaszln

ą

ł, odwracaj

ą

c si

ę

nagle. „Max? Emma przyszła.”

„Emma?” Mogła usłysze

ć

jego stłumiony głos za drzwiami jednego gabinetu. Otworzyły si

ę

nagle

i Max wyszedł, a za nim stara Panna Roman. „Dlaczego nie zaczekała

ś

na mnie u siebie w sklepie?”

Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

do niego, jej twarz była napi

ę

ta, a ciało było jak struna. Jej stopy niecierpliwie

si

ę

trz

ę

sły. Czuła si

ę

jakby wypiła najmocniejsz

ą

kaw

ę

w

ż

yciu. Jej skóra sw

ę

działa i pełzła, bolały j

ą

dzi

ą

sła jak i oczy, gdy

ż

próbowała utrzyma

ć

je br

ą

zowymi.

„Oh.” Max westchn

ą

ł i odwrócił si

ę

do Pani Roman. „Oto twoja recepta, i jej kopia do twoich

dokumentów, Leno. Mo

ż

e Lisa pomo

ż

e ci wybra

ć

oprawki? Dopilnujemy by zostały wysłane do

laboratorium rano.”

Pani Roman u

ś

miechn

ę

ła si

ę

niegodziwie. „Gor

ą

ca randka, Max?” Poruszyła brwiami do niego, gdy

on zaledwie u

ś

miechn

ą

ł si

ę

sympatycznie. „Wychodzisz z Emm

ą

, eh?”

„Tak prosz

ę

pani.” Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

i pu

ś

cił oczko do Emmy, która przegryzła warg

ę

, by nie

zawarcze

ć

.

30

„Wi

ę

c, zajmij si

ę

ni

ą

dobrze, słyszysz? Z tego co mówił Jimmy, jest

kustoszk

ą

.”

Maxa u

ś

miech zastygł na jego twarzy. „Masz moje słowo,

ż

e je

ś

li nie złamiesz jej do czasu, gdy on

wróci, zwinie ci j

ą

sprzed twojego nosa.”

„Kim jest Jimmy?” Max zapytał. Jego ton był przyjemny, wyraz jego twarzy nie.
„Jimmy był chłopakiem Emmy przez jakie

ś

cztery miesi

ą

ce do czasu kiedy musiał wyjecha

ć

z miasta

by zaj

ą

c si

ę

jakimi

ś

rodzinnymi sprawami. Pogłoska głosi,

ż

e mo

ż

e w ka

ż

dej chwili wróci

ć

. Kto wie? Mo

ż

e

zostanie twoim konkurentem!”

Emma zaj

ę

czała i oparła głow

ę

o swoje dłonie, gdy Max zwrócił swoj

ą

uwag

ę

z powrotem na ni

ą

.

„Zerwali

ś

my dwa miesi

ą

ce przed jego wyjazdem, pani Roman.”

„Nie słyszałam,

ż

eby Jimmy tak uwa

ż

ał.” Pani Roman odpowiedziała ze

ś

miechem.

„B

ę

d

ę

musiał si

ę

upewni

ć

,

ż

e Jimmy dowie si

ę

,

ż

e Emma jest zaj

ę

ta.” Max oparł dłonie na swoich

biodrach, gdy wywołał u Emmy czerwone policzki i spojrzenie winnego.

Pani Roman rechotała z rado

ś

ci

ą

; była najwi

ę

ksz

ą

plotkar

ą

w mie

ś

cie, a Max wła

ś

nie wr

ę

czył jej

niezły kawałek informacji do przekazania dalej.

„Mogłaby mi pani zrobi

ć

przysług

ę

? Mo

ż

e pani poczeka

ć

z rozpowiedzeniem wszystkim o tym,

ż

e

jestem z Emm

ą

do imprezy maskaradowej w sobot

ę

? Chcemy zrobi

ć

niespodziank

ę

paru osobom.”

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

do starszej kobiety, u

ż

ywaj

ą

c całego swojego nie drobnego wdzi

ę

ku.

„Czy tymi osobami s

ą

Liwia Patterson i Belinda Campbell?” Kiedy Max zaledwie wzruszył ramionami,

pani Roman u

ś

miechn

ę

ła si

ę

. „Max, wszystko co sprawi,

ż

e Liwia i Belinda b

ę

d

ą

si

ę

skr

ę

ca

ć

b

ę

dzie dla

mnie ok. Ale…” machn

ę

ła palcem przed jego nosem, ignoruj

ą

c jego mały chłopi

ę

cy u

ś

miech, „… masz

czas tylko do soboty!”

Była tak szcz

ęś

liwa, ze zapomniała poczeka

ć

i wybra

ć

nowe oprawki do swoich szkieł, kieruj

ą

c si

ę

prosto do wyj

ś

cia nieprzytomnie machaj

ą

c na po

ż

egnanie. Emma wiedziała,

ż

e historia deklaracji Max’a

obiegnie całe miasto do popołudnia w sobot

ę

. Gapiła si

ę

prosto na zadowolonego Max’a, rozdarta mi

ę

dzy

ś

mianiem si

ę

a wrzeszczeniem. „Zadowolony, jaskiniowy wodzu?”

Parskni

ę

cie zdławionego

ś

miechu Adriana i

ż

achni

ę

cia si

ę

z rozbawienia Lisy przełamało wi

ęź

.

Emma

ś

miała si

ę

z Maxa, który nadal wygl

ą

dał na uradowanego ucznia.

„Gotowy do zamkni

ę

cia Adrian?”

„Mo

ż

esz mi da

ć

tylko pi

ęć

minut zanim wyjdziesz? Mam pytanie dotycz

ą

ce Pana Davis’a.”

Max spojrzał na Emm

ę

, która praktycznie podskakiwała na swoim miejscu i z powrotem na Adriana.

Skin

ą

ł głow

ą

, wyra

ź

nie rozdarty. „Hej, Emmo? Mo

ż

esz tam na mnie poczeka

ć

? Wróc

ę

za pi

ęć

min, ok.?”

Emma obraziła si

ę

i pod

ąż

yła za nim do gabinetu. Dał jej szybkiego buziaka i zamkn

ą

ł za sob

ą

drzwi.

Pokój był typowy jak ka

ż

dy gabinet, z czarnym, gabinetowym krzesłem i tym całym sprz

ę

tem wokoło.

Biurko stało w k

ą

cie bokiem do krzesła. Lustro na jednej

ś

cianie pokazywało liter

ę

„E” kiedy si

ę

odwróciła

ś

wiatła zgasły.

Emma chodziła, skóra j

ą

sw

ę

działa. Tarła szybko r

ę

ce, próbuj

ą

c nie si

ę

drapa

ć

. Czuła,

ż

e mogłaby

zerwa

ć

z siebie cał

ą

skór

ę

. Wystarczaj

ą

co pewna, kiedy spojrzała na swoje dłonie zamiast paznokci

ujrzała pazury.

„O w mord

ę

” podbiegła do lustra i spojrzała. Złote oczy gapiły si

ę

na ni

ą

. Oblizała usta, poczuła

kraw

ę

dzie kłów, gdy jej j

ę

zyk wrócił do buzi. Scena jak z Teen Wolf przeszła przez jej my

ś

li, gdy

desperacko próbowała pozosta

ć

ludzka.

Poddała si

ę

, gdy futro zacz

ę

ło wyrasta

ć

.

Max wszedł do gabinetu, nie a

ż

tak bardzo zaskoczony widokiem Pumy, która siedziała na jego

gabinetowym krze

ś

le. Kot siedział w niebieskich jeansach i w czerwonym lekkim sweterku, w tym samym

ubraniu, w którym Emma weszła do gabinetu. Wygl

ą

dała na uroczo wkurzona.

Max oparł si

ę

o futryn

ę

drzwi i westchn

ą

ł, rozpaczliwie próbuj

ą

c si

ę

nie

ś

mia

ć

. „Mówiłem Ci by

ś

nie

szła dzisiaj do pracy.”

Warkn

ę

ła na niego. Nadal warczała na niego, gdy

ś

ci

ą

gał z niej ubrania. Cicho warczała na niego,

gdy prowadził j

ą

do swojego SUV’a, którego zaparkował z tyłu biura by mógł si

ę

z ni

ą

tam zakra

ść

.

Warczała na niego przez cał

ą

drog

ę

poza miasto.

Nadal warczała na niego, kiedy zaprowadził j

ą

do lasu. Przestała na niego warcze

ć

, kiedy si

ę

rozebrał. Kiedy si

ę

przemienił, zacz

ę

ła mrucze

ć

.

Machaj

ą

c ogonem dla zabawy nakłoniła go by j

ą

ś

cigał. Mruczał najgło

ś

niej, kiedy ja dorwał.

31

ROZDZIAŁ SZÓSTY

“Oczekujesz,

ż

e to zało

żę

?” Emma patrzyła na obrazek najbardziej niewiarygodnego stroju pirata,

z filmów xxx, jaki kiedykolwiek widziała. To czego potrzebowała modelka, to półnagiego pirata stoj

ą

cego

obok niej, dopełniaj

ą

cego tym samym zdj

ę

cie. Falbankowo-koronkowa, kremowa spódnica chroniła

dziewczyn

ę

przed pełnym obna

ż

eniem si

ę

. Bro

ń

Bo

ż

e, je

ś

li biedaczka próbowałaby usi

ąść

, ukazałaby

wtedy swoje atuty wszystkim w pokoju! Biust dziewczyny dosłownie wylewał si

ę

spod dopasowanego

topu, przyszytego do szerokiego bordowego pasa na tali

ę

z przymocowan

ą

spódnic

ą

. Pas i spódnica były

wyhaftowane złotem w wyszukanym stylu

.

Dzwonkowy r

ę

kaw w koronk

ę

swobodnie uwalniał jej dłonie,

podczas gdy opadał na wszystko.

Ozdobiony piórami kapelusz, pasuj

ą

cy do pasa, miał boki udekorowane

kremow

ą

koronk

ą

. Nie mniej ni

ż

cztery pióra wczepione naokoło brzegu kapelusza. Wysokie czarne buty

na o

ś

miocentymetrowym obcasie i nadzwyczajnie realistyczna szabla uzupełniały strój. Je

ś

li Max my

ś

lał,

ż

e ona ubierze te koronkowe po

ń

czochy, które kupił, to musiał zosta

ć

nagle u

ś

wiadomiony. Te po

ń

czochy

zdecydowanie wzi

ą

ł ze

ś

wiata pornosów.

Niewinny wyraz Max’a nawet na minut

ę

jej nie oszukał. W

ż

aden sposób nie ukryłby po

żą

dania

w swoich oczach. „Pasuje do mojego stroju. A poza tym modelka na zdj

ę

ciu jest wy

ż

sza od ciebie tak

ż

e

spódnica powinna ci si

ę

ga

ć

do połowy ud.”

„Oh, super, od razu lepiej si

ę

czuj

ę

.”

Siedzieli przy stole w kuchni Max’a, ko

ń

cz

ą

c ich ostatni

ą

kaw

ę

. Emma musiała otworzy

ć

dzisiaj sklep;

Becky zamkn

ę

łaby o pi

ą

tej. Emma planowała wr

ę

czy

ć

Becky jej kostium tu

ż

przed tym jak sko

ń

czy swoj

ą

zmian

ę

, wtedy nie wykr

ę

ciłaby si

ę

od zało

ż

enia tego, co Max dostarczył przed maskarad

ą

. Chocia

ż

,

patrz

ą

c na kostium, jaki wybrał jej Max, była podejrzliwa, je

ż

eli chodzi o kostium jej przyjaciółki. „Kto

wybrał strój dla Becky?”

„Simon.”
„O rany. Mog

ę

zobaczy

ć

kostium, którym prawdopodobnie rzuci w moj

ą

głow

ę

?”

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

i si

ę

gn

ą

ł po jedn

ą

z toreb, które poło

ż

ył na stół tego ranka. Wyci

ą

gn

ą

ł czarny,

koronkowy top, odsłaniaj

ą

cy barki, z długimi r

ę

kawami opi

ę

tymi na ramionach i rozszerzonymi przy

nadgarstkach. Nast

ę

pnie wyci

ą

gn

ą

ł czarn

ą

spódnic

ę

. Była krótka i zwiewna, taka, która powiewałaby do

góry, gdyby

ś

kr

ę

ciła si

ę

w miejscu. Na spódnicy rozło

ż

ył skórzany pas ze srebrn

ą

klamr

ą

, pas fechmistrza

przeznaczony dla prawdziwego rapiera. Wysokie, czarne buty prawie identyczne do tych Emmy, czarny
kapelusz bandyty, czarn

ą

peleryn

ę

i czarn

ą

mask

ę

, które dopełniały strój. Kiedy strój Emmy był ra

żą

co

seksowny, strój Bekcy był seksowny w normalnym tego słowa znaczeniu. Jej spódnica prawdopodobnie
si

ę

gałaby jej do połowy ud, ale pod innymi wzgl

ę

dami została prawie przyzwoicie zakryta, zwłaszcza

odk

ą

d było oczywiste,

ż

e peleryna si

ę

gała do kolana, w ten sposób zakrywaj

ą

c jej godno

ść

.

W przeciwie

ń

stwie do kostiumu Emmy, który wzi

ą

ł jej godno

ść

i wykopał jej tyłek na kraw

ęż

nik, rado

ś

nie i

czule machaj

ą

c na po

ż

egnanie.

„Wow. Jestem pod wra

ż

eniem. Powinnam pozwoli

ć

Simonowi wybra

ć

i mój kostium.”

Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

szyderczo na d

ź

wi

ę

k niskiego, zaborczego warczenia Max’a.

„No dobrze, wi

ę

c…” Emma poło

ż

yła swoje r

ę

ce na kostiumie Becky, „Gdzie jest mój kostium na

imprez

ę

? To znaczy, zakładam,

ż

e ten jest przeznaczony do zabaw w domu czy cokolwiek.”

„Wła

ś

ciwie to zamierzam pokaza

ć

całemu

ś

wiatu jak seksown

ą

ci

ę

znalazłem.” Jego dłonie przykryły

j

ą

, zarówno łagodz

ą

c, jak i utrzymuj

ą

c j

ą

w miejscu. Złote plamki ta

ń

czyły w jego niebieskich oczach

i Emma zadr

ż

ała. „Nikt nie b

ę

dzie w

ą

tpił w to, jak ci

ę

pragn

ę

. Planuj

ę

doprowadzi

ć

wszystkich m

ęż

czyzn,

b

ę

d

ą

cych tam, do

ś

linienia si

ę

z zazdro

ś

ci,

ż

e jestem jedynym, który ci

ę

ma. Chc

ę

,

ż

eby ka

ż

da kobieta

ukazywała w oczach nienawi

ść

do ciebie.”

„Wystarczy by

ć

z tob

ą

, by tak robiły.” Emma wymamrotała.

Max u

ś

miechn

ą

ł si

ę

. To nie był miły u

ś

miech. „Chc

ę

,

ż

eby Liwia zmieliła swoje z

ę

by na proszek,

kiedy zobaczy ci

ę

pod moim ramieniem. I wtedy chc

ę

, by

ś

my oboje si

ę

do niej u

ś

miechn

ę

li i

ż

yczyli jej

wszystkiego dobrego po tym jak si

ę

tobie ukłoni.”

„Cholera, Max, powiniene

ś

był by

ć

dziewczyn

ą

. To jest totalnie sukowate.”

Podniósł jej jedn

ą

r

ę

k

ę

i pocałował j

ą

w dło

ń

, wysyłaj

ą

c jej bezpo

ś

rednio dreszcze gor

ą

ca.

„A jutro sko

ń

czymy przenoszenie reszty twoich rzeczy.”

Emma dała si

ę

namówi

ć

mu do przeprowadzki noc wcze

ś

niej. Nie była w swoim mieszkaniu od nocy,

w której Max j

ą

ugryzł, pomijaj

ą

c podrzucenie kilku ciuchów na zmian

ę

, jej przyborów toaletowych, jej

32

wielkiego lustra, bez którego nie mogłaby

ż

y

ć

, i kosmetyków do makija

ż

u. Jej czerwony PT Cruiser

w ko

ń

cu doczekał si

ę

własnego gara

ż

u, w którym gnie

ź

dził si

ę

obok Max’a Durango. Nie był zadowolony

z faktu,

ż

e był kabrioletem, mamrocz

ą

c co

ś

o no

ż

ach i maniakach, ale musiała go nauczy

ć

z tym

ż

y

ć

.

Emma kochała swój samochód, A jej samochód kochał j

ą

.

„Zawrzyjmy umow

ę

.” Nigdy nie wszedłby w układ, a wtedy ona mogłaby zmieni

ć

swój kostium.

Korzystna sytuacja, tak długo jak jest zainteresowana.

„Wal

ś

miało.”

„Ubior

ę

ten kostium, je

ś

li pojedziemy na imprez

ę

moim samochodem.”

„Zgoda.” Szcz

ę

ka Emmy opadła. Nienawidził jej samochodu. Wyra

ż

ał to jasno, ale nawet si

ę

nie

zawahał. Stał, wyci

ą

gn

ą

ł r

ę

k

ę

i palcem zamkn

ą

ł jej buzi

ę

. „Spó

ź

nisz si

ę

do pracy kochanie.”

„O cholera!” Emma spojrzała na zegarek i skoczyła do gara

ż

u, zostawiaj

ą

c kostiumy.

„Emma!”
Zawróciła w przej

ś

ciu, chwyciła torby, które jej trzymał i pop

ę

dziła, staraj

ą

c si

ę

ignorowa

ć

jego

chichot. Rzuciła torb

ę

do samochodu, otworzyła gara

ż

i rzuciła si

ę

z powrotem do domu.

Max odwrócił si

ę

, zdezorientowany, gdy pruła z szybko

ś

ci

ą

Mach’a z powrotem do domu. Zdołał j

ą

chwyci

ć

, gdy rzuciła si

ę

na niego, łapi

ą

c go nogami w talii. Przyci

ą

gn

ę

ła blisko jego przera

ż

on

ą

twarz

i mocno go pocałowała. „Pa!” krzykn

ę

ła gdy zerwała si

ę

z jego obj

ęć

i pobiegła do gara

ż

u, obraz, jego

ogłuszonego, ze szcz

ęś

liw

ą

twarz

ą

i szerokim u

ś

miechem pozostawał z ni

ą

przez cał

ą

drog

ę

do pracy.

„Oczekujesz,

ż

e to zało

żę

?” Becky gapiła si

ę

, z czym

ś

podobnym do przera

ż

enia, na kostium, który

Emma poło

ż

yła na wiktoria

ń

skiej kanapie w Wallflowers. „Emmo, my

ś

lałam,

ż

e Max był Zorro. Jeste

ś

pewna,

ż

e mam pasowa

ć

do jego kostiumu?”

Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

; Becky była jedn

ą

z tych osób, które wiedziały o jej zwi

ą

zku z Max’em. „Max

nie idzie jako Zorro. To była zasłona dymna, któr

ą

rzucił by wprowadzi

ć

w bł

ą

d Liwi

ę

. Zaufaj mi, nie

b

ę

dziesz pasowa

ć

do Maxa wieczorem.”

Becky zbladła gdy Emma poło

ż

yła lekki nacisk na imi

ę

Max. „Powiedz mi,

ż

e Simon nie zamierza i

ść

jako Zorro.”

„Simon nie zamierza i

ść

jako Zorro,” Emma rzuciła udaj

ą

c powa

ż

n

ą

, kieruj

ą

c si

ę

do drzwi.

„Emma!” Becky wrzasn

ę

ła, całkowicie przera

ż

ona.

Emma zatrzymała si

ę

. „Becky, ta

ń

czysz wokół swojego poci

ą

gu do Simona od miesi

ę

cy,

prawdopodobnie od lat! I wiesz co? My

ś

l

ę

,

ż

e on przyci

ą

ga ci

ę

do siebie tak samo jak ty jego! Wi

ę

c,

dlaczego po prostu si

ę

nie przełamiesz?”

„Wiesz jakie typy kobiet Simon miał! Psiakrew, wiem dla faktu gdzie był. My

ś

lisz,

ż

e chc

ę

ś

miało

pój

ść

tam gdzie wcze

ś

niej był ka

ż

dy inny?”

„Simon nie umawiał si

ę

od miesi

ę

cy, Beck.”

„To kłamstwo, Emma. W tamtym tygodniu poszedł na randk

ę

z Belind

ą

!”

„Nie, nie poszedł. Musisz przesta

ć

słucha

ć

, co te dwie gadaj

ą

, Becky! Uwierz mi, mam informacje

z wewn

ą

trz. Tej nocy, której miał si

ę

rzekomo umówi

ć

z Belind

ą

, był z Max’em!” Becky wygl

ą

dała na nie

przekonan

ą

. „Spójrz, spróbujmy to zrozumie

ć

logicznie. Dobrze?”

„Dobra,” Becky wycedziła niech

ę

tnie. Usiadła ostro

ż

nie na kanapie obok kostiumu Zorro i spojrzała

jak Emma kroczyła.

„Pierwszy fakt: Liwia Patterson jest suk

ą

klasy - A. Tak czy nie?”

„Tak”
„Drugi fakt: Belina Campbell równie

ż

jest suk

ą

klasy - A. Tak czy nie?”

„Tak” Becky westchn

ę

ła niecierpliwie.

„Trzeci fakt: Liwia i Belinda nienawidz

ą

nas z jakiego

ś

ciemnego powodu, prawdopodobnie ma to

zwi

ą

zek z tym,

ż

e wi

ś

niowy poncz jest dziwk

ą

wydostaj

ą

c

ą

si

ę

z białej satyny. „Tak czy nie?”

„Tak.”
„Czwarty fakt: Obie maj

ą

interes w tym, by upewni

ć

si

ę

,

ż

e

ż

adna inna kobieta nie dostanie Max’a lub

Simon’a. Tak czy nie?”

Becky wygl

ą

dała na niezr

ę

czn

ą

. Przegryzła warg

ę

, nagle niepewna. „Tak?”

Emma parskn

ę

ła. „Uwierz mi, kiedy Liwia dowie si

ę

o moim zwi

ą

zku z Max’em to si

ę

zesra.” Emma

machn

ę

ła na parskni

ę

cie Becky, z zaniepokojonym u

ś

miechem i zmarszczonymi brwiami, „Belinda jest

tylko zła, ale ona chce Simon’a.”

„Wi

ę

c?”

„Wi

ę

c, z tego co słyszałam i widziałam, powinna

ś

doda

ć

,

ż

e Simon chce ciebie.”

33

Becky mrugn

ę

ła. „Wiesz, słyszałam,

ż

e s

ą

jakie

ś

naprawd

ę

dobre programy pomocy dla

uzale

ż

nionych narkomanów. Powinna

ś

si

ę

tam zgłosi

ć

.”

Emma westchn

ę

ła. „Becky, facet stworzył Madonn

ę

wygl

ą

daj

ą

c

ą

jak ty. Tylko u

ś

miech miała

szcz

ęś

liwy zamiast zrz

ę

dliwego. Wi

ę

c mo

ż

e nie wygl

ą

dała dokładnie jak ty.”

„Ha ha ha. Emma serio, Simon nigdy nie pokazał nawet li

ź

ni

ę

cia zainteresowania. A, szczerze,

wiedz

ą

c gdzie był jego j

ę

zyk, nie jestem przekonana do tego by mnie polizał.”

Emma spojrzała na Becky ze wstr

ę

tem. „Wycofywanie si

ę

tworzy wymówki. Becky. Przebierz si

ę

w ten kostium i zobacz jaka b

ę

dzie reakcja Simona. Je

ś

li jest zainteresowany, to da ci zna

ć

.”

„A je

ś

li nie jest?”

„Emma si

ę

u

ś

miechn

ę

ła. „Jako

ś

nie wydaje mi si

ę

ż

eby

ś

musiała si

ę

o to martwi

ć

.” Ignoruj

ą

c nagły

rumieniec Becky, Emma wyszła. Umówiła si

ę

na wizyt

ę

u fryzjera przed maskarad

ą

i nie miała zamiaru si

ę

spó

ź

ni

ć

.

Plotka obiegała salon fryzjerski w zawrotnym tempie.

Ż

adna z kobiet, b

ę

d

ą

cych tam, jeszcze nie

wiedziała o jej zwi

ą

zku z Max’em, tak

ż

e kr

ąż

yło wiele plotek na temat tego, kogo zaprosi na maskarad

ę

najgor

ę

tszy kawałek w mie

ś

cie. Niektórzy wierzyli,

ż

e Max we

ź

mie Liwi

ę

, pogłoska, któr

ą

Liwia sama

potwierdziła bez wła

ś

ciwie potwierdzania niczego. Emmie trudno było powstrzyma

ć

parskni

ę

cie. Max

chciał, aby nikt nie dowiedział si

ę

o nich do maskarady, kiedy pojawi si

ę

pod jego ramieniem; inaczej

byłaby zachwycona w naprostowaniu Liwii. Wszyscy si

ę

zgadzali,

ż

e Simon był jedn

ą

wielka niewiadom

ą

;

nikt nie miał poj

ę

cia, kogo ze sob

ą

we

ź

mie, chocia

ż

Liwia próbowała rozgłosi

ć

,

ż

e we

ź

mie Belind

ę

. Odk

ą

d

Emma wiedziała,

ż

e Simon idzie sam, trzymała swoj

ą

buzi

ę

na kłódk

ę

.

Rozgłaszano równie

ż

,

ż

e Adrian Giordano przyjdzie sam, Emma mogła to potwierdzi

ć

, ale tego nie

zrobiła. Było jeszcze kilku facetów, którymi kobiety si

ę

interesowały, ale nie znała ich osobi

ś

cie, tak

ż

e

zamkn

ę

ła tylko oczy, zrelaksowała si

ę

na fotelu fryzjera i pozwoliła plotkom przepływa

ć

nad głow

ą

.

„I, oczywi

ś

cie, wszyscy wiemy,

ż

e Becky idzie z Emm

ą

.” Emma otworzyła jedno oko by zobaczy

ć

u

ś

miechaj

ą

c

ą

si

ę

głupio Liwi

ę

. Wiedziała jedn

ą

rzecz, która wkurzyłaby najbardziej t

ą

kobiet

ę

.

U

ś

miechn

ę

ła si

ę

pogodnie i zamkn

ę

ła oczy, ignoruj

ą

c j

ą

przez reszt

ę

swojej wizyty w salonie.

Max wszedł do domu z półgodzinnym opó

ź

nieniem. Miał naprawd

ę

mało czasu by wzi

ąć

prysznic

i przebra

ć

si

ę

na maskarad

ę

. Alfa Dumy nie mo

ż

e si

ę

spó

ź

ni

ć

, zwłaszcza, kiedy zaplanował

przedstawienie po raz pierwszy swojej Curany reszcie Dumy.

„Max?”
„Cze

ść

, skarbie.” Max poło

ż

ył swoj

ą

teczk

ę

obok kanapy i skierował si

ę

do sypialni,

ś

ci

ą

gaj

ą

c swój

krawat, gdy wszedł. „Jak ci… min

ą

ł… dzie

ń

…”

Emma stała przed lustrem w pirackim kostiumie, który jej przywiózł. Spódniczka zasłaniała j

ą

do

połowy uda tak jak przewidywał. Buty były do kolan, ukazuj

ą

c okropnie du

ż

o ciała. Nie było wida

ć

po

ń

czoch, nie,

ż

e je potrzebowała. Miała włosy spi

ę

te w połowie do góry, w połowie rozpuszczone

i zakr

ę

cone, jak nigdy si

ę

nie czesała, otaczaj

ą

c jej pi

ę

kn

ą

twarz. Falbankowy, kapita

ń

ski kapelusz był jak

wisienka na torcie.

Jej makija

ż

był troszk

ę

ciemniejszy i intensywniejszy ni

ż

, na co dzie

ń

. Blady odcie

ń

ró

ż

u na ustach

zast

ą

piła ciemniejszym odcieniem, bli

ż

szemu winu. Jej oczy były ciemne i przydymione. Złote obr

ę

cze

zdobi

ą

ce jej uszy i szyj

ę

były stylizowane na złotego kota. Stała z r

ę

koma za sob

ą

, z niezdecydowanym

wyrazem twarzy, stukaj

ą

c czubkiem buta o dywan, gdy patrzyła na siebie w du

ż

ym lustrze, które

przyniosła ze swojego mieszkania. Wygl

ą

dała jak konfekcja tylko czekaj

ą

ca na to by j

ą

zje

ść

. „Max?”

„H

ę

?” Bo

ż

e, miał nadziej

ę

,

ż

e wła

ś

ciwie to nie chciała z nim rozmawia

ć

, jako

ż

e był pewien,

ż

e nie

u

ż

yłby kompletnych słów, a co dopiero zdania.

Patrzyła na niego k

ą

tem oka i z przygryzion

ą

warg

ą

, a Max prawie połkn

ą

ł swój j

ę

zyk. „Jeste

ś

pewien,

ż

e ta spódniczka nie jest za krótka?”

Max przełkn

ą

ł

ś

lin

ę

, gdy przesun

ą

ł swój wzrok z jej niewiarygodnej twarzy do smakowitych nóg. „Czy

to jest jakie

ś

podst

ę

pne pytanie?”

Emma przewróciła oczami, troch

ę

jej niepewno

ś

ci uleciało z jej twarzy, gdy odwróciła si

ę

do lustra.

„Mo

ż

e we

ź

miesz prysznic i si

ę

przebierzesz? Musimy by

ć

u Friedelindów za godzin

ę

.” Wyci

ą

gn

ę

ła r

ę

ce by

poprawi

ć

swoje piersi w staniku a Max prawie upadł na podłog

ę

. Kiedy umie

ś

ciła wszystko na swoim

miejscu, praktycznie pobiegł do łazienki. Miał do wyboru dwie opcje, albo wzi

ąć

zimny prysznic albo rzuci

ć

j

ą

na podłog

ę

i w ni

ą

wej

ść

, do diabła z Jonathonem Friedelinde’em i maskarad

ą

.

Wzi

ą

ł szybki prysznic, odk

ą

d lodowata k

ą

piel nie była jego ulubionym sportem. Przebrał si

ę

w rekordowym tempie gdy usłyszał Emm

ę

wał

ę

saj

ą

c

ą

si

ę

po du

ż

ym pokoju i mrucz

ą

c

ą

do niego.

34

W ostatnim momencie przypomniał sobie by zabra

ć

sygnety zanim pójdzie do Emmy.

Kiedy wyszedł z sypialni, był uradowany widz

ą

c oczarowanie Emmy nim jak on był ni

ą

, kiedy

zobaczył j

ą

w kostiumie. Jego długa kurtka była koloru burgunda, z tym samym złotym haftem, jaki był na

jej pasie i r

ę

kawach. Czarna koronka osłaniała jego nadgarstki. Miał na sobie czarn

ą

koszul

ę

z czarnym,

koronkowym

ż

abotem pod spodem, czarne, skórzane spodnie i czarne buty do kolan. Trzymał swoj

ą

szabl

ę

, gdy

ż

nie mógł jej mie

ć

na sobie podczas jazdy. Jego kapelusz ala tricorn

6

był czarny ze złotymi

brzegami. Trzy czarne pióra w kapeluszu dopełniały kostium.

„O rany. Je

ż

eli natychmiast st

ą

d nie wyjdziemy, to b

ę

dziemy jak najbardziej spó

ź

nieni.” Głos Emmy

był ochrypły, pełen pragnienia, a jej oczy zamieniły si

ę

w złote. Max walczył z samym sob

ą

, by nie pchn

ąć

jej na

ś

cian

ę

, uwolni

ć

swojego penisa i nie da

ć

im tego, czego chc

ą

.

Zacisn

ą

ł dło

ń

na sygnecie i si

ę

zatrzymał, pier

ś

cie

ń

przypomniał mu o czym

ś

wa

ż

nym, co miał zrobi

ć

zanim wyjd

ą

. „Czekaj, daj mi swoj

ą

dło

ń

.” Emma uniosła swoja dło

ń

. Max j

ą

chwycił i delikatnie wsun

ą

ł na

jej

ś

rodkowy palec sygnet Curany. Sygnet Curany był identyczny do jego, ale mniejszy i bardziej delikatny.

Dwie Pumy otaczały złote, owalne oczko, łapami do ogonów. W

ś

rodku oczka puma miała

wygrawerowane

ż

ółte diamenty jako oczy. Kiedy spogl

ą

dała na to zdezorientowana, Max uniósł swoj

ą

praw

ą

dło

ń

, pokazuj

ą

c jego pier

ś

cie

ń

na

ś

rodkowym palcu. „Jeste

ś

moj

ą

Curan

ą

. Teraz wszyscy b

ę

d

ą

o tym wiedzie

ć

.”

Emma gapiła si

ę

na swój pier

ś

cie

ń

, powolny, całkowicie zadowolony u

ś

miech wkradł si

ę

na jej twarz.

„Liwia na serio si

ę

zesra.”

„Emmo!”

Ś

miej

ą

c si

ę

, uniosła si

ę

na palcach i pocałowała go z cał

ą

swoj

ą

miło

ś

ci

ą

w sercu, zderzaj

ą

c si

ę

z nim kapeluszem, które w efekcie spadły na podłog

ę

.

6

Kapelusz ze złączonym rondem z główką w trzech punktach, bardzo podobny do kapelusza pirata.

35

ROZDZIAŁ SIÓDMY

Emma nigdy wcze

ś

niej, w swoim

ż

yciu, nie widziała tak du

ż

o wersji dziewczyny pirata i kapitana

pirata. Dziewczyny rozci

ą

gały si

ę

od skromnego, nieskromnego, do całkowicie erotycznego. Jedna

kobieta praktycznie chełpiła si

ę

tym,

ż

e jej kostium był z Playboy’a! Rozwa

ż

aj

ą

c, jak mało tam tego było,

Emma nie w

ą

tpiła w kobiet

ę

. W porównaniu z ni

ą

, Emma czuła si

ę

jak zakonnica. Ponadto była tam

normalna mieszanka duchów, wampirów, wied

ź

m i upiorów, z krwistym wilkołakiem wrzuconym chyba dla

ż

artu. Jamie i Marie Howard przyszli jako rewolwerowcy w pasuj

ą

cych do siebie czarnych kostiumach

i kowbojskich kapeluszach, oboje wygl

ą

dali na szcz

ęś

liwych i dumnych wystarczaj

ą

co by przebija

ć

si

ę

przez sukces ich imprezy. Byli pierwszymi, którzy zauwa

ż

yli pier

ś

cie

ń

na dłoni Emmy i, z ciepłymi

u

ś

miechami oraz przyjaznymi przytulankami, pogratulowali jej i Maxowi ich poł

ą

czenia.

Jak tylko Max i Emma ruszyli w tłum, pozostałe osoby podchodziły i gratulowały im. Jonathon

Friedelinde był grzeczny, cho

ć

nieco chłodny. To irytowało Max’a, ale Emma rozumiała w pewnym sensie

to,

ż

e pan Friedelinde miał nastawienie w stylu „Poczeka

ć

i zobaczy

ć

.” Faktycznie, Nastawienie

Jonathona było tym, przez co dominował w

ś

ród m

ęż

czyzn, gdy coraz wi

ę

cej osób miało

ś

wiadomo

ść

Maxa poł

ą

czenia. Ka

ż

dy oczekiwał po nim,

ż

e wybierze kogo

ś

tak silnego jak on sam i nikt nie wierzył

w to,

ż

e Emma była wystarczaj

ą

co silna. Kobiety, z drugiej strony, były… có

ż

, bardziej kocie. Do czasu,

gdy znale

ź

li Adriana, Max dr

ż

ał z potrzeby wymuszenia swojej woli na całej jego Dumie i sprawienia, by

zaakceptowali jego partnerk

ę

, co

ś

takiego mogłoby pomniejszy

ć

szans

ę

Emmy w ich oczach.

„Cze

ść

Adrian.” Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

ze zm

ę

czenia. Z ko

ń

cem pierwszej godziny, stała si

ę

tak

bardzo zaj

ę

ta w powstrzymywaniu Max’a,

ż

e nie miała nawet czasu martwi

ć

si

ę

o swój kostium.

„Cze

ść

Emma. Moje gratulacje.” Adrian skin

ą

ł głow

ą

do niej z ciepłym u

ś

miechem, szokuj

ą

c j

ą

. Nie

miała zielonego poj

ę

cia,

ż

e Adrian jest jednym z nich.

Max kiwn

ą

ł głow

ą

z powrotem, a Emma poszła w jego

ś

lady. „Dzi

ę

ki, Adrian. Czy widziałe

ś

ju

ż

Simona?”

„Oh, masz na my

ś

li Zorro?” Adrian si

ę

u

ś

miechn

ą

ł, gestykuluj

ą

c r

ę

k

ą

. „Jest gdzie

ś

tam, próbuj

ą

c

dopa

ść

t

ą

słodk

ą

, mał

ą

bandytk

ę

.”

„Becky tu jest?” Emma wyci

ą

gn

ę

ła swoj

ą

szyj

ę

i uniosła si

ę

na palcach, ale to nic nie dało; Była po

prostu zbyt cholernie mała by kogokolwiek zobaczy

ć

. Z rozdra

ż

nieniem, stan

ę

ła z powrotem i utkwiła

wzrok w Max’ie, czekaj

ą

c.

„Chciałaby

ś

pój

ść

poszuka

ć

Becky?” Max spytał, u

ś

miechaj

ą

c si

ę

głupio. Patrzał si

ę

po swojej lewej

stronie, tropi

ą

c kogo

ś

w tłumie. „Pieprzeni wysocy ludzie,” wymamrotała, próbuj

ą

c zobaczy

ć

przez tłum

ciał, na co patrzy Max.

Pisn

ę

ła niespodziewanie, kiedy Max zgi

ą

ł si

ę

i podniósł j

ą

do góry, praktycznie usadawiaj

ą

c j

ą

na

swoich barkach. Ona subtelnie skrzy

ż

owała kostki i trzymała si

ę

, jak jej

ż

ycie miłe, podczas gdy

skanowała tłum. „Tam! Wychodzi na ogród. Oo, sukinsyn.”

„Co?” Spytał Max, trzymaj

ą

c j

ą

mocno bez

ż

adnego wysiłku. „Belinda wła

ś

nie zaczaiła si

ę

na

Simona. Tak a propos, Wło

ż

yła taak bardzo wła

ś

ciwy strój.”

„Czarownicy?”
„Kobiety kota. Z filmu.”
„Ah, nadal seksowny nieudacznik.” Max wzdrygn

ą

ł si

ę

, kiedy Emma uszczypn

ę

ła go w ucho. „Uratuj

ę

Simona, ty znajd

ź

Becky.” Delikatnie ustawił j

ą

na ziemi, uwa

ż

aj

ą

c by jej spódnica si

ę

nie podwin

ę

ła. Po

szybkim pocałunku i kiwni

ę

ciu głowy do Adriana, Max poszedł za Simonem.

Emmie przechodzenie przez tłum poszło trudniej, gdy nie miała u swojego boku Max’a. To wygl

ą

dało

tak jakby ludzie specjalnie wchodzili jej w drog

ę

. „Przepraszam, pardon, przepraszam.” Emma próbowała

by

ć

grzeczna napotykaj

ą

c na swojej drodze grupk

ę

osób. Kiedy dotarła do szczególnie du

ż

ej gromadki,

próbowała uprzejmie wytorowa

ć

sobie drog

ę

, jednak do tego czasu była ju

ż

powa

ż

nie zirytowana.

Postukała w szerokie rami

ę

wampira stoj

ą

cego przed ni

ą

. „Przepraszam, pozwól mi przej

ść

, prosz

ę

.”

Wampir zignorował j

ą

,

ś

miej

ą

c si

ę

ze swoimi towarzyszami.

„Przepraszam, prosz

ę

, musz

ę

wyj

ść

do ogrodu.”

Wampir nadal j

ą

ignorował.

„Przepu

ś

cisz mnie?”

36

Wampir odwrócił si

ę

, zmarszczył brwi na ni

ą

i odwrócił si

ę

z powrotem do swoich towarzyszy

z wzruszeniem ramion i

ś

miechem.

Emma poniosła kl

ę

sk

ę

. Jej panowanie nad sob

ą

, wystrz

ę

pione przez napi

ę

cie w Maxie i przez

subtelnych snobów, p

ę

kło. Emma mogła poczu

ć

dziwn

ą

moc płyn

ą

c

ą

przez ni

ą

, zwi

ą

zan

ą

z jeszcze

odseparowan

ą

Pum

ą

i bez zastanowienia si

ę

czy j

ą

u

ż

y

ć

.

Jej oczy zw

ęż

ały si

ę

. Ton rozkazu był taki sam jak ten, który Max u

ż

ywał na ni

ą

kilka razy, taki sam,

który była w stanie (prawie) zignorowa

ć

. Moc płyn

ę

ła od niej, otaczaj

ą

c j

ą

, przez co prawie ni

ą

błyszczała.

„Zejd

ź

mi z drogi.”

Grupka za nimi ucichła gdy m

ęż

czy

ź

ni przestali si

ę

ś

mia

ć

. Ci przed ni

ą

wyra

ź

nie si

ę

skulili i zeszli jej

z drogi, kłaniaj

ą

c si

ę

i kul

ą

c ramiona wobec jej gniewu. U

ż

ywaj

ą

c swojej mocy jak dziobu statku, Emma

przeszła przez reszt

ę

tłumu do ogrodu, trzymaj

ą

c głow

ę

wysoko.

Z gł

ę

bokim oddechem, Emma wessała z powrotem swoj

ą

moc do swojego ciała. Uspokoiło si

ę

,

ciepłe i przyjazne, mrucz

ą

c ale zawsze gotowe rzuci

ć

si

ę

. Puma, któr

ą

wyczuwała, była zadowolona z jej

pokazu dominacji.

Ogród był dobrze o

ś

wietlony, zwłaszcza w strategicznie umieszczonych miejscach, gdzie przewa

ż

ały

rozlewiska ciemno

ś

ci. Emma była pewna, co si

ę

działo w takich miejscach i miała nadziej

ę

,

ż

e jej nos

pomo

ż

e jej trzyma

ć

si

ę

z daleka od spraw innych ludzi. Ostro

ż

nie w

ą

chaj

ą

c, poczuła zapach Becky.

Ostry zapach miedzianej krwi, poł

ą

czony z ziemistym zapachem Becky, napełnił jej zmysły.

Emma kroczyła po ogrodzie i znalazła prost

ą

drog

ę

do zapachu. Gdzie

ś

w połowie, usłyszała krzyk Becky.

Zacz

ę

ła biec.

Max w ko

ń

cu oderwał Belind

ę

z dala od Simona, nakazuj

ą

c jej go zostawi

ć

. Z nie

ś

miałym

wzruszeniem ramion, kobieta w ko

ń

cu odpu

ś

ciła, ale nie przed ukazaniem obu m

ęż

czyznom tego, od

czego odchodzili.
„Ugh” Simon zadr

ż

ał „Pomy

ś

lałby

ś

,

ż

e dostała podpowied

ź

. ‘Odejd

ź

ode mnie, odejd

ź

ode mnie, co ty do

diabła wyprawiasz, odejd

ź

ode mnie’ po prostu do niej nie przemawiało.”

Max prychn

ą

ł. Simon wycierał swoj

ą

koszulk

ę

jakby chciał pozby

ć

si

ę

z siebie zapachu Belindy.

„Zdaje si

ę

,

ż

e Becky zmierzała do ogrodu. Emma poszła za ni

ą

.”

„W tym tłumie?” Simon przestał si

ę

wyciera

ć

i wyprostował swój kapelusz. „Słyszałem jak kilku młodych

krwiopijców twierdziło,

ż

e zamierzaj

ą

‘przetestowa

ć

’ Emm

ę

.”

Max warkn

ą

ł. „Jak?”

„Zwyczajnie. Nakłoni

ą

j

ą

do u

ż

ycia swojej mocy. Jest na tyle mała,

ż

e po prostu nie wydostanie

si

ę

z niej w

ż

aden sposób.”

Max’a u

ś

miech był zdziczały. „W tym przypadku, zdziwi

ą

si

ę

.”

„Nigdy w to nie w

ą

tpiłem.”

Dwaj m

ęż

czy

ź

ni czekali, dopóki nie poczuli wybuchu mocy płyn

ą

cej od strony wyj

ś

cia na ogród.

Było wystarczaj

ą

co silne,

ż

e nawet sam Max prawie si

ę

przed tym ukłonił. Simon wła

ś

ciwie si

ę

skrzywił

zanim został szarpni

ę

ty do pionu przez swoj

ą

sił

ę

woli. Emma w ko

ń

cu dostała to, czego chciała i szła

przez tłum, jej siła wyra

ź

nie dorównywała, je

ś

li nawet nie przewy

ż

szała, Max’a sile. Max i Simon zdołali

znale

źć

wła

ś

ciwe miejsce, gdzie mogliby ogl

ą

da

ć

królewskie wyj

ś

cie z Sali balowej. Jej głowa nawet nie

drgn

ę

ła; jej oczy były czystym stopionym złotem. Płyn

ę

ła w stron

ę

wyj

ś

cia do ogrodu, krokiem gładkim i

zmysłowym, skłaniaj

ą

c wszystkich do zwrócenia na ni

ą

swojej uwagi. Było tam wi

ę

cej ni

ż

tylko jedna

zszokowana twarz w tłumie, gdy Emma, ze swoj

ą

moc

ą

wiruj

ą

c

ą

dookoła niej jak peleryna, wyszła przez

podwójne drzwi do ogrodu Friedelindów, dokładnie jak Curana, któr

ą

, jak twierdził Max, była.

„Mój Bo

ż

e, jest tak kurewsko poci

ą

gaj

ą

ca.” Max u

ś

miechał si

ę

, gdy patrzył jak jego wkurwiona

partnerka wychodzi spacerkiem w ciemno

ść

, jej seksowne kołysanie biodrami przykuwało niejedn

ą

par

ę

m

ę

skich oczu. Nie był zdziwiony jak Puma, praktycznie skrobi

ą

ca podłog

ę

, budziła si

ę

w niej.

„Taaa. Dobrze dla ciebie. Id

ź

cie niedługo do domu, pieprzcie si

ę

jak małe króliczki, zróbcie małe

Alfiki do rozpieszczania przez wujka Simona i cioci

ę

Becky. Mówi

ą

c o tym, mo

ż

emy i

ść

teraz po moj

ą

kobiet

ę

?”

Simon gderał, ju

ż

zaczynaj

ą

c przepycha

ć

si

ę

przez tłum.

Max zaledwie si

ę

u

ś

miechn

ą

ł, zbyt zadowolony i dumny z Emmy, by nawi

ą

za

ć

do rozmowy

Simona. Ruszył przez tłum za Simonem, prawie pruj

ą

c do niego, gdy stawał. „Simon?”

37

Simon spojrzał zza pleców na Max’a, zakłopotanie i l

ę

k mieszało si

ę

w wyrazie jego twarzy.

„Czuj

ę

krew.”

Max w

ę

szył. Tam, na wieczornym wietrzyku, był ostry zapach Becky, Emmy i …. Liwii?

Oczy Simona stały si

ę

złote, gdy jego pazury rozpruły skórzane r

ę

kawiczki fechmistrza. „Becky

krwawi.” Wystartował w ciemno

ść

, pod

ąż

aj

ą

c za

ś

ladem krwi swojej partnerki.

„Kurwa” Max pobiegł za swoim przyjacielem, wiedz

ą

c,

ż

e je

ś

li Liwia skrzywdziła Becky, to cudem

b

ę

dzie powstrzyma

ć

Simona przed nie zabiciem jej.

Emma ujrzała przed sob

ą

scen

ę

, próbuj

ą

c nie zadr

ż

e

ć

. Liwia była wczepiona w Becky, jej pazury

poci

ę

ły jej mi

ę

kki brzuch, a z

ę

by wgryzły si

ę

w gardło. Becky gapiła si

ę

na Emm

ę

, oczywi

ś

cie przera

ż

on

ą

,

krwawi

ą

ca przez małe rany zadane przez pazury Liwii, i z jedn

ą

ź

le wygl

ą

daj

ą

c

ą

ran

ą

po ugryzieniu na jej

lewym ramieniu. Jej niezabezpieczony pochw

ą

miecz był poza jej zasi

ę

giem, prawdopodobnie wypadł jej

z r

ę

ki, kiedy Liwia rzuciła si

ę

na ni

ą

. Jej kapelusz równie

ż

spadł dalej podczas ataku, l

ą

duj

ą

c pod ró

ż

anym

krzewem. Liwia miała rany ci

ę

te na swoich r

ę

kach i na policzku, tak

ż

e Becky walczyła.

Liwia warkn

ę

ła, ostrze

ż

eniem skierowanym przez jednego kota do drugiego b

ę

d

ą

cego z dala od

ofiary, Becky zamarła.

Emma napi

ę

ła biodro, r

ę

ce trzymała na talii, podczas gdy próbowała uspokoi

ć

szalone bicie

swojego serca. Musiała uderzy

ć

Liwi

ę

, odwróci

ć

jej uwag

ę

i odsun

ąć

do cholery z dala od Becky zanim

kto

ś

zginie. „Dobrze, troch

ę

nadtlenku musiało przesi

ą

kn

ąć

do twojego mózgu, przez co sprawiło,

ż

e

wydaje ci si

ę

to dobrym pomysłem. Co osi

ą

gniesz zabijaj

ą

c Becky, oprócz tego,

ż

e wkurzysz Simona

i Maxa i zniszczysz swoje manicure?” Liwia znowu warkn

ę

ła, ale nie zacisn

ę

ła uchwytu na gardle Becky.

Jej pazury nadal utrzymywały si

ę

nad brzuchem Becky. Emma dr

ę

czyła swój mózg, próbuj

ą

c wymy

ś

li

ć

w jaki sposób otrzyma

ć

niepodzieln

ą

uwag

ę

Liwii. „Wyczerpały Ci si

ę

zapasy Liversnaps

7

czy

czegokolwiek? Oh, czekaj to dla psów.”

Liwia zanurzyła swoje pazury w brzuchu Becky, sprawiaj

ą

c,

ż

e zacz

ę

ła dysze

ć

. Czerwone

kropelki krwi, w nocy czarne, kapały po boku Becky, gdy Liwia uwolniła jej gardło unosz

ą

c si

ę

wolno. Jej

r

ę

ka wygi

ę

ła si

ę

, zanurzaj

ą

c gł

ę

biej swoje pazury. „Chc

ę

pier

ś

cie

ń

Curany.”

Emma gapiła si

ę

na ni

ą

, ogłuszona. „Pier

ś

cie

ń

nie zrobi z Ciebie Curany, Liwio.”

Liwia wyszydziła. „Zrobi dla nich!” Odrzuciła głow

ę

w stron

ę

domu, wskazuj

ą

c na wszystkie Pumy

b

ę

d

ą

ce w

ś

rodku. „Je

ż

eli zobacz

ą

,

ż

e wzi

ę

łam od Ciebie pier

ś

cie

ń

, to nigdy nie zaakceptuj

ą

ci

ę

jako

Curany.” U

ś

miechała si

ę

, jej kły błyszczały si

ę

w

ś

wietle ksi

ęż

yca. „Zobacz

ą

w tobie t

ą

słab

ą

, patetyczn

ą

Wallflower, któr

ą

zawsze była

ś

. Max b

ę

dzie mój, tak jak zawsze powinien by

ć

; nie b

ę

dzie miał wyboru. On

i ja poprowadzimy Dum

ę

we wła

ś

ciwy sposób, a ty b

ę

dzie postrzegana jako nikt inny tylko dziwka Alfy.”

Emma kiwała głow

ą

w zamy

ś

leniu. To sprowokowało j

ą

by w pełni skupiła si

ę

na Liwii a nie na

swojej przyjaciółce. „Taaa, to wszystko prawda. Oprócz jednej rzeczy. No mo

ż

e dwóch.”

„Jakich?”
„Po pierwsze, Max nie chce twojego podwójnie- przerabianego ohydnego tyłka.”
„Hej! Jestem naturalna blondynk

ą

!”

Kobieta jest wyra

ź

nie kilkoma tacosami krótkiego półmisku fiesty. Emma mentalnie przewróciła

oczami. Musiała sobie poradzi

ć

rozprawiaj

ą

c si

ę

z Liwi

ą

. „Po drugie, nawet bez pier

ś

cienia, jestem

Curan

ą

.” Moc Emmy przebijała si

ę

, si

ę

gaj

ą

c po kobiet

ę

przed ni

ą

. „Pu

ść

Becky. Teraz.”

Liwia pisn

ę

ła gdy Emma nakazała jej swoj

ą

wol

ę

. Jej r

ę

ka zadr

ż

ała od siły rozkazu Emmy, jej

pazury wolno, niech

ę

tnie wycofały si

ę

z brzucha Becky. Czołgała si

ę

na czworaka z dala od Becky, kul

ą

c

ramiona. Emma zmusiła j

ą

do oddalenia si

ę

od krwawi

ą

cej kobiety.

„Ukl

ę

knij.”

Rozkaz Emmy przebił si

ę

na zewn

ą

trz, zmuszaj

ą

c Liwi

ę

do ukl

ę

kni

ę

cia. Trz

ę

sła si

ę

usiłuj

ą

c

wyzwoli

ć

si

ę

, dyszała, ale Emma trzymała j

ą

pod swoj

ą

władz

ą

.

K

ą

tem oka, Emma widziała Maxa pomagaj

ą

cego Becky, któr

ą

zostawiła, zajmuj

ą

c si

ę

Liwi

ą

, lub

tak my

ś

lała.

D

ź

wi

ę

k, jaki usłyszała za sob

ą

, spowodował,

ż

e włosy na jej karku stan

ę

ły d

ę

ba. Teraz wiedziała,

dlaczego pumy zasłu

ż

yły na przydomek górskiego lwa, gdy Puma Simona pu

ś

ciła si

ę

wolno z wysokim

wyciem na widok swojej rannej partnerki. Zanim Emma go zatrzymała, Simon rzucił si

ę

na Liwi

ę

,

obejmuj

ą

c j

ą

pazurami przygwo

ź

dził j

ą

do ziemi.

7

Saszetka z sucha karmą dla psów.

38

„Powinienem zabi

ć

ci

ę

tu gdzie le

ż

ysz,” warkn

ą

ł nad ni

ą

wbijaj

ą

c jej swoje pazury dokładnie tam

gdzie zraniła Becky. Zapach krwi i strachu wisiał w powietrzu, gdy Simon pochylił si

ę

, jego zwierz

ę

co

ść

rozprzestrzeniała si

ę

. „Mógłbym teraz rozpru

ć

twoje gardło.”

Emma spojrzała si

ę

na Becky i zobaczyła jej dr

ż

enie z przera

ż

enia, trzyman

ą

w miejscu przez

ramiona Max’a. „Um, Simon?” Złote oczy, o

ś

lepione przez w

ś

ciekło

ść

, napotkały jej. „

Ś

miertelnie

przera

ż

asz Becky.”

Widziała jak spojrzał na Becky. Jej wzrok wydawał si

ę

nieco go uspokoi

ć

, mimo,

ż

e jego pazury

nie pu

ś

ciły brzucha Liwii.

„Becky.” Becky podskoczyła na d

ź

wi

ę

k jego głosu, j

ę

cz

ą

c, gdy jej rany krwawiły troch

ę

mocniej.

„Co mam jej zrobi

ć

?”

Mo

ż

na było usłysze

ć

Max’a dyszenie; w gruncie rzeczy Simon proponował Becky morderstwo.

„Simon?” to był bardziej apel ni

ż

pytanie, ale do czego, Emma nie wiedziała.

„Powiedz mi Becky. Jaka powinna by

ć

kara dla Liwii za zranienie ciebie?”

Becky mrugn

ę

ła ze łzami w oczach i gapiła si

ę

na Liwi

ę

. „Czym ona jest? Czym ty jeste

ś

?”

„Pum

ą

. Człowiekiem kotem. Wi

ę

cej wytłumacz

ę

ci pó

ź

niej. Teraz, musisz zdecydowa

ć

o karze dla

niej.”

Becky spojrzała na Emm

ę

, która poczuła za

ż

enowanie widz

ą

c zakłopotanie i ból na twarzy swojej

przyjaciółki. „Nie zdawałam sobie sprawy, dopóki Max mnie nie ugryzł, wtedy nie wiedziałam czy mi
uwierzysz czy nie. Ale planowałam powiedzie

ć

ci jutro, je

ś

li Simon nie zrobiłby tego pierwszy.”

„Jeste

ś

…” Becky przełkn

ę

ła gło

ś

no

ś

lin

ę

, gdy Emma kiwn

ę

ła głow

ą

. „I oni s

ą

…” Emma widziała,

jak Becky chłon

ę

ła informacj

ę

. Kiedy odetchn

ę

ła twardo, Emma zrelaksowała si

ę

. „Przez to „Schludny

kot”

8

b

ę

dzie ci

ę

kosztował fortun

ę

.”

Ś

miech Becky był dr

żą

cy, ale Emma wiedziała,

ż

e wszystko b

ę

dzie

dobrze.

Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

. „Co Simon ma zrobi

ć

Liwii?”

„A co on mo

ż

e jej zrobi

ć

?” Becky spytała, gapi

ą

c si

ę

na Liwi

ę

.

„Wi

ę

c, spójrzmy: była skłonna ci

ę

zabi

ć

by zdoby

ć

pier

ś

cie

ń

Curany, tak

ż

e Simon s

ą

dzi,

ż

e ma

prawo rozerwa

ć

jej gardło.” Emma wzruszyła ramionami. „To nie byłoby a

ż

tak du

żą

strat

ą

, je

ż

eli o mnie

chodzi.”

„Co to, do cholery, jest ten pier

ś

cie

ń

Curany?”

„To sygnet, który nosi teraz Emma, oznacza on,

ż

e jest moj

ą

partnerk

ą

i królow

ą

.” Odpowiedział

Max, łagodz

ą

c u

ś

cisk ramion Becky, gdy u

ś

wiadomił sobie,

ż

e reagowała na wiadomo

ść

lepiej ni

ż

si

ę

tego

spodziewał.

„Hola. Zaczekaj, wi

ę

c byłam przyn

ę

t

ą

?”

„Becky, im dłu

ż

ej Simon czuje krew, tym trudniej mu nie zabi

ć

Liwii. Zdecyduj szybko o jej losie.”

Becky spojrzała na Liwi

ę

ostatni raz zanim spojrzała prosto w złote oczy Simon’a. „Jaki jest

najni

ż

szy status, jaki mo

ż

e otrzyma

ć

Puma? Je

ż

eli Max jest królem a Emma królow

ą

to czy istnieje

najni

ż

szy z najni

ż

szych?”

„Nie!” Liwia j

ę

kn

ę

ła, próbuj

ą

c uciec Simonowi. Simon jedynie zagł

ę

bił swoje pazury podczas gdy

drug

ą

r

ę

ka trzymał j

ą

za gardło.

„Wyrzutek,” odpowiedział. „Kto

ś

, kto trzyma si

ę

na uboczu. Nie b

ę

dzie miała

ż

adnych przywilejów,

ż

adnych odpowiedzialno

ś

ci. Nie b

ę

dzie dłu

ż

ej mile widziana na obszarze Dumy. Koci

ę

ta b

ę

d

ą

nauczone

by jej unika

ć

. Je

ż

eli chciałaby odzyska

ć

pozycj

ę

musiałaby odej

ść

i pokaza

ć

Dumie,

ż

e jest warta tego, by

j

ą

z powrotem przyj

ąć

.”

Becky kiwała głow

ą

. „Skoro te wszystkie cholerne rzeczy były dla statusu, my

ś

l

ę

,

ż

e to b

ę

dzie

najlepsze wyj

ś

cie.”

Simon skin

ą

ł głow

ą

z powolnym u

ś

miechem aprobaty. Formalnie ukłonił si

ę

Maxowi. „Moja

partnerka prosi o prób

ę

dla tej o imieniu Oliwia Patterson.” Zignorował przestraszone sapanie Becky i j

ę

k

zaprzeczenia Oliwii.

Max delikatnie usadził Becky na ziemi, po czym skierował si

ę

do Emmy. Stan

ą

ł tak, by Becky

mogła zobaczy

ć

wszystko, co b

ę

dzie si

ę

działo mi

ę

dzy nimi. Uło

ż

ył swoj

ą

praw

ą

r

ę

k

ę

, na której miał

pier

ś

cie

ń

Alfy, na biodrze, Emmy gdy spojrzał na Liwi

ę

. „Beta Dumy za

żą

dał twojego wygnania. Moja

Curana po

ś

wiadczyła nieuzasadniony atak na nasz

ą

partnerk

ę

Bety, Rebecc

ę

Yaeger.” Emma widziała

jak Becky rzuciła Simonowi gniewne spojrzenie. „Atak był spowodowany przez chciwo

ść

, a nie własn

ą

8

„Tidy cat” – popularna marka żwirku dla kota.

39

obron

ę

. W

ś

wietle tych zarzutów pytam ci

ę

, Oliwio Patterson: Jaki masz argument na swoje

usprawiedliwienie?”

„Pieprz si

ę

.” Liwia spróbowała jeszcze bardziej odepchn

ąć

si

ę

od Simona, ale on si

ę

nie poruszył.

Emma miała nadziej

ę

,

ż

e miała powa

ż

ne problemy z oddychaniem, maj

ą

c na swojej klatce masywnego

artyst

ę

.

Wyraz twarzy Max’a zamienił si

ę

w lodowaty, gdy patrzył si

ę

na kobiet

ę

, która próbowała

skrzywdzi

ć

Becky i ukra

ść

moc jego partnerki. „Wezm

ę

to za przyznanie si

ę

do winy.” Moc Max’a

wypłyn

ę

ła na przód, jak poruszaj

ą

ca si

ę

powoli mgła, skradaj

ą

c si

ę

po ziemi i do domu. Gdy ta mgła mocy

dotkn

ę

ła Pumy, stali si

ę

ś

wiadomi, co działo si

ę

w ogrodzie, je

ś

li nie dokładnie, dlaczego. „Jako Alfa

Dumy, za nieuzasadniony atak na partnerk

ę

Bety, niniejszym ogłaszam Oliwi

ę

Patterson wyrzutkiem. Nie

jeste

ś

ju

ż

dłu

ż

ej jedn

ą

z nas. Nie mo

ż

esz ju

ż

dłu

ż

ej przebywa

ć

z nami, lub polowa

ć

z nami. Nie jeste

ś

ju

ż

mile widziana w naszych domach. Nie mo

ż

esz si

ę

zbli

ż

y

ć

do naszych koci

ą

t bez nara

ż

ania swojego

ż

ycia.”

Liwia zacz

ę

ła cicho szlocha

ć

, gdy Max formalnie wykopał j

ą

z Dumy. „Jakikolwiek atak na ciebie

nie b

ę

dzie karany wewn

ą

trz Dumy; zostawiamy ci

ę

prawom ludzkim. Je

ż

eli zaatakujesz jedn

ą

z naszych

partnerek, zostaniesz uznana za obcego a twoje

ż

ycie zostanie stracone. Jakikolwiek dalszy kontakt

z Rebecc

ą

Yaeger b

ę

dzie uwa

ż

any za atak i zostanie załatwiony jako taki. Jeszcze raz mówi

ę

, twoje

ż

ycie

zostanie stracone. Jakikolwiek członek Dumy, który udzieli Ci pomocy, podzieli twój los.” Z delikatnym
szturchni

ę

ciem, Max odwrócił si

ę

tak,

ż

e on i Emma stali tyłem do Liwii, efektywnie j

ą

odprawiaj

ą

c. Simon

wyci

ą

gn

ą

ł swoje pazury z jej ciała, jego oczy powróciły do swojego naturalnego ciemnego br

ą

zu, jego kły

cofn

ę

ły si

ę

, gdy zbli

ż

ył si

ę

do Becky.

„Um, spokojnie, koteczku? Dobry koteczek? Becky u

ś

miechn

ę

ła si

ę

słabo, gdy Simon si

ę

gn

ą

ł po

ni

ą

. Delikatnie j

ą

podniósł, uwa

ż

aj

ą

c na jej rany i wyszedł z ogrodu, niew

ą

tpliwie zmierzaj

ą

c do swojego

samochodu zaparkowanego przed rezydencj

ą

Friedelindów. Zalegaj

ą

ca od dłu

ż

szego czasu rozmowa

miała nast

ą

pi

ć

i, je

ś

li Emma nie miała by nic przeciwko, kilka wi

ę

cej ugryzie

ń

równie

ż

miało nast

ą

pi

ć

.

„Czy ugryzienie Simona uzdrowi rany Becky?” Emma zapytała, gdy wolno odchodzili od płacz

ą

cej

kobiety.

„Przewa

ż

nie. B

ę

dzie miała kilka blizn, najbardziej prawdopodobne, na swojej szyi gdzie ugryzła j

ą

Liwia, ale poza tym nic jej nie b

ę

dzie. Jestem pewien,

ż

e Simon szybko si

ę

tym zatroszczy.”

„Hmm. Co my

ś

lisz, Liwia zrobi?” Emma wsun

ę

ła r

ę

k

ę

pod rami

ę

Max’a i oparła si

ę

na nim. Stopy

zaczynały j

ą

bole

ć

od tych cholernych butów, które jej kupił.

„Odejdzie, najlepiej daleko, bardzo daleko st

ą

d.” Max uniósł dło

ń

Emmy i pocałował j

ą

w kłykcie.

„Tak przy okazji, była

ś

wspaniała, Curano.”

Emma u

ś

miechn

ę

ła si

ę

do niego „Tak my

ś

lisz?”

„Widziałem twój wyst

ę

p w domu, i cz

ęść

na zewn

ą

trz.” Max zatrzymał si

ę

i otoczył j

ą

ramionami,

pocieraj

ą

c ustami swój znak na jej szyi. „Ogl

ą

danie ciebie jak umie

ś

ciła

ś

tych wszystkich dupków na ich

miejscu sprawiło,

ż

e si

ę

napaliłem.”

Emma zachichotała i pokr

ę

ciła biodrami o niego. „Tak my

ś

lałam,

ż

e rz

ą

dz

ę

.”

Max mrukn

ą

ł nieznacznie, gdy szczypał znak na jej szyi. „Simon powiedział mi,

ż

e powinienem

wzi

ąć

ci

ę

do domu i zacz

ąć

robi

ć

koci

ę

ta. Co o tym my

ś

lisz?” Max spojrzał na ni

ą

, miło

ść

i

żą

dza

ż

arzyły

si

ę

jednocze

ś

nie w jego ol

ś

niewaj

ą

cym u

ś

miechu.

Pochyliła si

ę

do niego, gdy zacz

ę

li i

ść

w kierunku domu, zostawiaj

ą

c za sob

ą

zapomnian

ą

Liwi

ę

.

Jej dło

ń

głaskała jego, klat

ę

z roztargnieniem, jej sygnet połyskiwał w

ś

wietle ksi

ęż

yca. „Max?”

„Słucham?” Jego ton był ostro

ż

ny, oczekiwał niespodziewanego gdy u

ż

yła tego szczególnego

tonu.

„Urodz

ę

dziecko czy miot?”

„Emmo,” zaj

ę

czał.

„To znaczy, b

ę

dziemy je karmi

ć

jedzeniem dla niemowlaków czy dla koci

ą

t?

„Emmo!”
„Je

ż

eli utkn

ą

na drzewie, do kogo zadzwonimy? Czy pogotowie nie zajmuje si

ę

ratowaniem tylko

kotów? To s

ą

wa

ż

ne rzeczy, lwi

ą

tku.”

„Bo

ż

e chro

ń

mnie.” Mogła mówi

ć

w taki sposób,

ż

e jego klata dudniła pod jej r

ę

k

ą

przez to,

ż

e

powstrzymywał swój

ś

miech.

„Za pó

ź

no. Oh i nie nazwiemy

ż

adnego dziecka Richard. Mam na my

ś

li, Dick Cannon?

Prawie tak

ź

le jak Max Cannon. Czy kto

ś

kiedy

ś

wspominał ci,

ż

e nazywasz si

ę

jak jaka

ś

gwiazda

porno? To znaczy, nie chodzi o to,

ż

e nie masz odpowiedniego wyposa

ż

enia by

ż

y

ć

z takiej pracy.”

40

„Emmo!”
Emma zachichotała.

Ż

ycie było dobre.

^ÉÇ|xv

^ÉÇ|xv

^ÉÇ|xv

^ÉÇ|xv