SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA
Cel dydaktyczny:
Zrozumienie istoty sakramentu pokuty
Cel wychowawczy:
Przygotowanie do owocnego udziału w sakramencie pokuty i pojednania
Ponieważ wiadomości potrzebne do dobrego przeżycia sakramentu pokuty są w katechizmie i uczniowie będą je poznawać, proponuję przeprowadzić katechezę metodą Gesthalt, która pomoże uczniom przełamać pewien schemat spowiedzi, często rutynowy, i uczynić go żywym. Metoda polega na identyfikacji uczniów z symbolami i rzeczami występującymi w czasie sakramentu pokuty i pojednania. Utożsamiając się z tymi symbolami, uczniowie wypowiadają się w ich imieniu.
- O czym mówiliśmy na ostatnim spotkaniu ? (o grzechu)
- Dlaczego grzech jest największym nieszczęściem człowieka?
- Jakie są skutki grzechu?
- W jaki sposób możemy naprawić zło wyrządzone przez grzech?
- Co pomaga nam w powrocie do Boga?
Wśród tych dróg i środków, jakie zostawił nam Pan, jest sakrament pokuty. Ustanowił go Chrystus, który do apostołów powiedział: „Którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.” (J 20, 23).
- Dlaczego sakrament pokuty jest tak trudny dla niektórych?
- bo trzeba się przyznać do popełnionego zła
- bo nazwać zło po imieniu
- Co zyskujemy przez sakrament pokuty?
- oczyszczenie duszy
- łaskę, nawiązanie łączności z Bogiem
- radość wewnętrzną
- wolność od szatana
- Co w sakramencie pokuty jest najważniejsze?
- wyznanie
- żal za grzechy
(Możemy ostrzec przed świętokradztwem, czyli świadomym zatajeniem grzechu, jak również pouczyć, że nie jest najważniejsze, co sobie ksiądz pomyśli, ale mój kontakt, spotkanie z Bogiem) Dobrze byłoby, gdyby animator dał świadectwo, czym jest sakrament pokuty dla niego, czy chętnie sam się spowiada.
Sakrament pokuty to spotkanie dwóch miłości. Miłość Boga, który mówi: „kocham cię i dlatego ci przebaczam”, oraz miłość człowieka, który mówi: „kocham Cię i dlatego wracam do Ciebie z powrotem”.
Sakrament pokuty jest to więc cudowne spotkanie dwóch miłości: przebaczającej i proszącej o przebaczenie. Sakrament pokuty choć trudny, jest bardzo piękny, jeśli człowiek poważnie go traktuje.
Teraz animator rozdaje kartki z napisami symboli czy rzeczy występujących w liturgii sakramentu pokuty i pojednania (kartki przygotowujemy wcześniej dzieląc format A-4 na 4 części. Przygotowane kartki zginamy na pół, by mogły stać na ławce i po jednej stronie na poszczególnych kartkach wypisujemy: kościół, konfesjonał, kapłan, Jezus, Bóg, Rodzice, książeczka, kolega, stuła, formuła rozgrzeszenia, kolor fioletowy, ręka kapłana itp. Kiedy wszyscy otrzymają kartkę, prosimy, by umieścili ją przed sobą i następnie pomyśleli, co powiedzieliby spowiadającemu się, gdyby byli kościołem, stułą, księdzem, itd.
Po chwili przemyślenia uczniowie, po kolei wypowiadają się, utożsamiając się z podanymi rzeczami lub osobami.
Mogą na przykład mówić: „Gdybym był księdzem, to powiedziałbym ci: „Cieszę się, że przystępujesz do spowiedzi, że Bogu wyznajesz swoje grzechy. Ja jestem tu pośrednikiem. Przeze mnie Jezus ci przebacza.” Stuła - „ja jestem stułą, wszystkim przypominam o słowach Jezusa, który powiedział: „Komu grzechy odpuścicie są im odpuszczone”. „Przypominam, że każdy, kto mnie nosi ma władzę odpuszczania grzechów”. Ten kapłan, który cię spowiada, też ma taką władzę i w imieniu Jezusa rozgrzeszy cię”.
Niektóre wypowiedzi mogą być trudne, dlatego w trakcie przygotowania trzeba uczniom pomóc.
Metoda jest bardzo dobra. Ożywia i pomaga zrozumieć całość oprawy liturgii sakramentu pokuty, czego często uczniowie sobie nie uświadamiają. Akceptujemy uczniów i ich wypowiedzi. Możemy coś dorzucić. Ważne, by ukazać sakrament pokuty jako żywe i prawdziwe spotkanie z Miłością Bożą, którą Jezus nam przybliża, przebaczając grzechy.