ZESTAW 13.
1. Rola wiatru w powstawaniu skał osadowych Wietrzenie jest procesem ściśle związanym z tworzeniem większości skal osadowych, dostarczającym substratu- lub drobnoziarnistego, zasobnego w minerały ilaste, wodorotlenki żelaza i glinu a także w minerały najodporniejsze na wietrzenie taki jak cyrkon rutyl granaty. Charakter i właściwości tego substratu 7-alcżą id rodzaju skały klimatu ukształtowania terenu i od zmian przebiegających pod wpływem krążenia wody 2. Skład chemiczny i granulometryczny gleb Przeszło 98% litosfery składa się z 9 pierwiastków: tlen 49,13%, krzem 26%, glin 7,45%, żelazo 4,2%, wapń 3,25%, sód j,4%, magnez. 2,35%, potas2,35%, wodór 1%, pozostałe2% stanowią głównie, tytan, węgiel, chlor, fosfor, siarka mangan. Zawartość i rozmieszczenie poszczególnych pierwiastków w profilach gleb zależy od rodzaju gleby gatunku oraz od przebiegli procesów glebotwórczych Układ granulometryczny- procentowy udział poszczególnych frakcji. Charakteryzuje on stopień rozdrobnienia masy glebowej który wywiera znaczny wpływ na właściwości gleb i jest jednym z ważniejszych kryteriów ich rolniczego wartościowania. Wpływa on na gospodarkę wodną i powietrzna., gospodarkę składnikami pokarmowymi, pracochłonność, żyzność gleby 3. Gleby torfowe Dział IV Gleby hydrogeniczne, Rząd A Gleby bagienne Typ 2 Gleby torfowe, Podtyp a torfowisk niskich POtni-Otni, b torfowisk przejściowych POtpr-Otpr, c torfowisk wysokich POtwy-Otwy. Powstają na terenach stale podmokłych jako torfowiskowa- bagienne i na terenach odwodnionych z przerwanym procesem bagiennym jako torfowo- murszowe: łąkowe, leśne lub w uprawie rolniczej. Gleby torfowisk niskich powstają pod wpływem płytko występujących wód gruntowych oraz w miejscach dopływu i nagromadzenia się wód powierzchniowych. Wody gruntowe zarówno podziemne jak i powierzchniowe wzbogacone W sole mineralne korzystnie kształtują troficzność gleb torfowisk niskich. Odczyn jest zwykle obojętny lub słabo kwaśny. W profilu tych gleb wyróżnia się warstwę powstającego torfu oraz warstwę podścielającą reprezentującą torf o ukształtowanych właściwościach. Pod torfem zalega mineralne podłoże ale miąższość torfu może wynosić kilka metrów. Wyróżniamy torfy niskie: mechowiskowe, turzycowiskowe, szuwarowe, olsowe. Według klasyfikacji siedlisk łąkowych torfowisk niskich są terenami bielaw i łęgów zastoiskowych. W klasyfikacji leśnej są to olsy. Gleby torfowisk przejściowych charakteryzują się powolnym przepływem wód powierzchniowych i podpowierzchniowych. Mały dopływ wód gruntowych ogranicza neutralizację produktów rozkładu masy roślinnej i prowadzi do zakwaszania środowiska glebowego. Są to gleby zubożałymi bielawami natomiast w klasyfikacji siedlisk leśnych są to lasy mieszane bagienne. Gleby torfowisk wysokich są silnie zakwaszone przez produkty masy roślinnej. Odczyn jest kwaśny i silnie kwaśny. Zwykle wiążą się to z zasilaniem torfowiska wodami opadowymi ubogimi w sole mineralne. Zajmują one 5% ogólnej powierzchni torfowisk Polski, Powstają w miejscach akumulacji wód ubogich w składniki mineralne ze względu na charakter zlewni lub wskutek przerwania kontaktu z zasobną w składniki mineralne wodą gruntową przez nagromadzony pokład torfu.