Słowiński Park Narodowy – jeden z 23 parków narodowych w Polsce.

Utworzony 1 stycznia 1967 na powierzchni 18 069 ha.

Jest położony w środkowej części polskiego wybrzeża, w województwie pomorskim. Obejmuje Mierzeję Łebską, Nizinę Gardeńsko-Łebską, fragmenty moreny czołowej z ostatniego zlodowacenia z najwyższą kulminacją 115 m n.p.m. na wzgórzu Rowokół oraz szereg jezior: Łebsko (7,1 tys. ha), Gardno (2,5 tys. ha), Jezioro Dołgie Wielkie (156 ha) i Dołgie Małe (6,2 ha).

W 1977 został włączony przez UNESCO (w ramach programu „Człowiek i biosfera”) do sieci Rezerwatów Biosfery, a w 1995 wpisany na listę terenów chronionych konwencją ramsarską o obszarach wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu przyrodniczym pod numerem 757.

Charakterystycznymi elementami Parku są przymorskie jeziora, bagna, łąki, torfowiska, nadmorskie bory i lasy, a przede wszystkim wydmowy pas mierzei z ruchomymi wydmami. Symbolem Parku Narodowego jest mewa srebrzysta.

W 2004 r. został powiększony o 14 675 ha, w tym 11 000 ha wód Bałtyku. Obecnie ma powierzchnię 32 744 ha.

Do 2019 na wzgórzu Rowokół, w obrębie terenu chronionego, gmina Smołdzino zgodnie z decyzją otrzymaną od ministra środowiska Jana Szyszki ma rozpocząć budowę drewniano-ceglanej kaplicy pw. św. Mikołaja.

Symbolem Parku jest: MEWA

Położenie woj. pomorskie

Data utworzenia 1 stycznia 1967

Powierzchnia 327,44 km²

- lądowa 113,06 km²

- morska 111,71 km²

- wodna (śródl.) 102,66 km²

- leśna 60 km²

Pow. ochrony

- ścisłej 53,92 km²

- czynnej 268,88 km²

- krajobrazowej 4,64 km²

Powierzchnia otuliny 302,2 km²

Długość szlaków turystycznych 131 km

Odwiedzających rocznie 282 tys.

Siedziba Smołdzino