Oto jest dzień, oto jest dzień,

Który dał nam Pan, który dał nam Pan.

Weselmy się, weselmy się

I radujmy się nim i radujmy się nim.

Oto jest dzień, który dał nam Pan

Weselmy się i radujmy się nim.

Oto jest dzień, oto jest dzień

Który dał nam Pan.

Ofiaruję Tobie Panie mój,
całe życie me,

Cały jestem twój, aż na wieki

Oto moje serce przecież wiesz,

Tyś miłością mą, jedyną jest. X 3

„Uroczysty Dzień Komunii”

jest największą mą radością

Jezus żywy w moim sercu,
dziś objawił miłość swą.

1.Tak czekałam na tę chwilę, by usłyszeć głos Twój Panie.

W sercu mam radości tyle,
miłość Twa przepełnia mnie.

Oto nastał dzień wspaniały, pełen światła
i radości.

Stojąc z dłońmi złożonymi, Ciebie tylko prosić chcę.

Ref.

2.Z Tobą pragnę się spotykać,
to dziecięce me pragnienie.

Na twe przyjście będę czekać,
nie opuszczę Ciebie nie.

Doczekałam wielkiej chwili,
której nigdy nie zapomnę.

Przecież wiem, że to w Komunii,
tu zbawienie znajdę swe.

Ref.

Pan Jezus już się zbliża,
już puka do mych drzwi,
Pobiegnę Go przywitać,
z radości serce drży.
Ref.:
O szczęście niepojęte,
Bóg sam odwiedza mnie.
O Jezu, wspomóż łaską,
bym godnie przyjął Cię.

Nie jestem godzien Panie,
byś w sercu moim był,
Tyś Królem wszego świata,
a jam jest marny pył.
Ref.:
Gdy wspomnę na me grzechy,
to z żalu płyną łzy,
Bom zranił Serce Twoje,
o Jezu, odpuść mi.
Ref.:
Pragnąłbym Cię tak kochać,
jak Ty kochałeś mnie,
Przyjm serce me oziębłe,
a daj mi Serce Twe.
Ref.:

Jeden chleb

1. Jeden chleb, co zmienia się w Chrystusa Ciało,

z wielu ziaren pszenicznych się rodzi.

Jedno wino, co się Krwią Chrystusa stało,

z soku wielu winnych gron pochodzi.

Ref. Jak ten chleb, co złączył złote ziarna

tak niech miłość złączy nas ofiarna.

Jak ten kielich łączy kropel wiele,

Tak nas Chryste w Swoim złącz Kościele.

2. O Pasterzu zgromadź w jednej Swej owczarni

zabłąkane owce, które giną.

W jeden Kościół zbierz na nowo i przygarnij,

Byśmy jedną stali się rodziną.

3. Na ramiona Swoje weź, o Panie,

tych, co sami wrócić już nie mogą!

Niechaj zjednoczenia cud się stanie,

prowadź nas ku niebu wspólną drogą!

Panie dobry jak chleb,

Bądź uwielbiony od swego Kościoła.

Bo Tyś do końca nas umiłował,

Do końca nas umiłował.

1. Tyś na pustkowiu chleb rozmnożył, Panie

byśmy do nieba w drodze nie ustali.

tyś stał się manną wędrowców przez ziemię,

dla tych co dotąd przy Tobie wytrwali.

2. Ziarna zbierzemy, odrzucimy chwasty,

bo łan dojrzewa, pachnie świeżym chlebem.

Niech ziemia nasza stanie się ołtarzem,

A chleb Komunią dla spragnionych Ciebie.

3. Ty nas nazwałeś swymi przyjaciółmi,

jeśli spełnimy, co nam przykazałeś.

Cóż my bez Ciebie, Panie uczynimy?

Tyś naszym Życiem i Oczekiwaniem.

4. Tyś za nas życie swe oddał na krzyżu,

a w znaku chleba w świątyniach zostałeś.

I dla nas zawsze masz otwarte Serce

Bo Ty do końca nas umiłowałeś.

Chrystus Pan karmi nas

Swoim świętym Ciałem,

Chwalmy Go na wieki!

1. Duchem całym wielbię Pana,

Boga, Zbawcę jedynego,

Bo w Nim samym odnajduję

Wszelką radość życia mego.

2. Sprawił we mnie wielkie dzieła

W Swej dobroci niepojętej.

On Wszechmocny, On Najwyższy,

On sam jeden zawsze Święty.

3. Wielbię, bo chciał wejrzeć z nieba

Na swą sługę uniżoną,

By mnie odtąd wszyscy ludzie

Mogli zwać błogosławioną.

4. On, który przez pokolenia

Pozostaje miłosierny

Wobec tego, kto Mu służy

I chce zostać Jemu wierny.

5. On, który Swą moc objawia,

Gdy wyniosłość serc uniża,

Każdy zamiar może zburzyć,

Który pychą Mu ubliża.

Kiedyś o Jezu, chodził po święcie,

Brałeś dziateczki w objęcia Swe,

Patrz, tu przed Tobą stoi Twe dziecię:

Do serca Twego przytul i mnie.

2. Byłeś Dzieciątkiem, Ty wielki Boże,

W żłóbku płakałeś nad światem złym,

Nie płacz Dzieciątko, ja Ci w pokorze,

Serce me daję, Ty mieszkaj w nim!

By być jak Jezus,

by być jak Jezus.

Tego pragnę, by być jak On

Przez życia troski, z ziemi do chwały.

Tego chcę, by być jak On.

Chwalcie łąki umajone,
Góry, doliny zielone.

Chwalcie, cieniste gaiki,

Źródła i kręte strumyki!

2. Co igra z morza falami,

W powietrzu buja skrzydłami,

Chwalcie z nami Panią Świata,

Jej dłoń nasza wieniec splata.

3. Ona dzieł Boskich korona,

Nad Anioły wywyższona;

Choć jest Panią nieba, ziemi,

Nie gardzi dary naszymi.

4. Wdzięcznym strumyki mruczeniem,

Ptaszęta słodkim kwileniem,
I co czuje, i co żyje,

Niech z nami sławi Maryję!