1. Miejsce położenia
Labiryntu:
wschodnia granica kraju Piom, w pobliżu Nilu, na
wzgórzu.
2. Wygląd budowli (zewnętrzny):
największa
skarbnica Egiptu, gmach w
kształcie olbrzymiej podkowy, zajmujący kawał gruntu na 1000
kroków długości i 600 szerokości.
3. Podział pięter,
korytarzy i komnat:
dwa piętra: nadziemne i podziemne, po 1500
komnat na każdym; w dziedzińcu 8 par drzwi: duże sale, małe
komnaty, ciasne korytarze, drogi w górę i w dół, pomieszczenia z
dużą ilością drzwi i bez drzwi, izby przepełnione
najcenniejszymi obiektami wszystkich dynastii faraonów.
4.
Zawartość skarbca:
gliniane beczki ze złotym piaskiem, bryły
srebra ułożone niczym cegły - do sufitu, sztabki
złota,
drogie kamienie: rubiny, topazy, szmaragdy, szafiry, diamenty, perły
wielkości orzechów i ptasich jaj.
5. Ochrona Labiryntu -
strażnicy oraz wewnętrzne zabezpieczenia i pułapki:
dostępny
z zewnątrz, pilnowany przez mały oddział wojsk kapłańskich i
zaufanych kapłanów; bezpieczny, gdyż nikt prócz nich nie
wiedział, gdzie szukać skarbca, do którego droga przechodzi cztery
razy zygzakiem przez cały Labirynt, zaczyna się na najwyższym
piętrze, kończy na najniższym; by tam trafić, trzeba kierować
się drzwiami, na których napisane są cząstki zdania: "Biada
zdrajcy, który usiłuje przeniknąć najwyższą tajemnicę państwa
i wyciągnąć świętokradzką rękę na majątek bogów. Zwłoki
jego będą jak padlina, a duch nie zazna spokoju, lecz będzie się
tułał po miejscach ciemnych, szarpany przez własne grzechy...";
pułapki: gasnące światła, otoczenie płomieniami i szkaradnymi
poczwarami, ślepe zaułki, przepaści pod nogami, zalanie wodą,
rzuty kamieniami przez niewidzialne ręce, grzmoty i głosy.