1. Funkcje obliczania arkusza kalkulacyjnego

Program Excel jest arkuszem kalkulacyjnym, a więc został stworzony głównie po to, aby porządkował dane i wykonywał na nich obliczenia. Program ten zawiera bogaty zbór gotowych do użycia funkcji matematycznych, finansowych, statystycznych i wielu innych. Jeśli w dokumencie popełnimy jakiś błąd, program pomoże nam go zlokalizować i poprawić.

E xcel wykonuje za nas obliczenia na danych zawartych w komórkach, umożliwiając nam tworzenie formuł. Każdą formułę zaczynamy od znaku =, następnie wpisujemy operację, jaką chcemy wykonać na komórkach. Na przykład, aby pomnożyć zawartość komórek A1 i B1 i umieścić wynik w C1, podświetlamy komórkę C1 i w pasku formuły wpisujemy =A1*B1 (pasek formuły jest to pole na pasku narzędzi po prawej stronie przycisku Wstawienie funkcji ).

W Excelu mamy możliwość skorzystania korzystania z gotowych funkcji. W tym celu narzędzi klikamy na pasku narzędzi Wstaw, Funkcję. Pojawi się okno dialogowe Wstawianie funkcji. Istnieją dwa sposoby znajdowania funkcji. Pierwszy polega na wpisaniu w sekcji Wyszukaj funkcję tego, co zamierzamy zrobić i naciśnięciu Przejdź. W oknie Wybierz funkcje pojawi się lista znalezionych funkcji. W drugiej metodzie wyszukujemy z listy rozwijanej Lub wybierz kategorię. Najczęściej używane funkcje to:

• ŚREDNIA - oblicza średnią wartości z zaznaczonych komórek,

• SUMA - oblicza sumę wartości z zaznaczonych komórek,

• ILOCZYN - oblicza iloczyn wartości z zaznaczonych komórek,

• MAX - znajduje wartość maksymalną, spośród zaznaczonych.

• MIN - znajduje wartość minimalną,

• PORÓWNAJ - porównuje teksty w dwóch komórkach, jeżeli są jednakowe wartość tej funkcji wynosi 1, jeśli się różnią -0.

• JEŻELI - instrukcja warunkowa omówiona w dalszej części artykułu.

Możemy wypisać argumenty funkcji z klawiatury (podając nazwę zakresu lub współrzędne poszczególnych komórek) lub prostu zaznaczyć lewym przyciskiem myszy zakres komórek. Jeśli, na przykład, szukamy maksymalnej wartości spośród komórek do A1 do A10 oraz D1 do D5. Wybieramy SUMA z okienka Wstawianie funkcji. Pojawi się okno dialogowe Argumenty funkcji. Ustawiamy kursor w polu Liczba1 i zaznaczamy lewym przyciskiem myszy komórki od A1 do A10, następnie klikamy pole Liczba2, zaznaczamy od D1 doD5 i zatwierdzamy.

2. Metody wyszukiwania wiadomości w Internecie

W yszukiwarki tekstowe są to typowe strony internetowe. Mają one często bardzo prostą budowę. Najczęściej składają się z pola służącego do wprowadzenia poszukiwanej frazy oraz klawisza uruchamiającego właściwy proces wyszukiwania. Czasami zawierają dodatkowo kilka opcji sterujących sposobem wyszukiwania. Prostota nie powinna jednak być myląca. Taka pozornie prosta strona to brama potężnego mechanizmu pracującego w oparciu o setki superszybkich komputerów, nadzorowanego przez kilka lub kilkadziesiąt tysięcy pracowników oraz wartego miliardy dolarów. Dla przykładu, najpopularniejsza wyszukiwarka internetowa świata – Google – ma niezwykle prostą stronę internetową, najprostszą chyba ze wszystkich wyszukiwarek. Lecz rozpoczęcie przeszukiwania Internetu za jej pomocą uruchamia wyszukiwanie w zindeksowanej, rozproszonej bazie danych zawierającej ponad osiem miliardów wpisów (liczba ta rośnie z dnia na dzień). Sama firma zatrudnia kilkadziesiąt tysięcy wysokiej klasy specjalistów. Właściciele są umieszczeni na liście najbogatszych ludzi na świecie, a Google posiada swoje strony internetowe w ponad osiemdziesięciu krajach świata.

Jednym z najbardziej wydajnych wśród sposobów przeszukiwania Internetu są wyszukiwarki internetowe, nazywane również szperaczami tekstowymi. Oprogramowanie wyszukiwarki składa się z dwóch oddzielnych modułów. Pierwszy (nazywany różnie: pająk, spider, webspider,  searcher, robot, bot itp.) odwiedza inne witryny internetowe, analizując umieszczone na nich teksty oraz podąża za odnośnikami do kolejnych stron. W ten sposób tworzy ogromną bazę danych zawierającą miliony adresów stron internetowych odpowiadających danemu hasłu kluczowemu. To dzięki tym bazom możliwe jest wygenerowanie milionów wyników w ciągu ułamków sekund. W momencie bowiem wpisania poszukiwanej frazy do wyszukiwarki Internet nie jest faktycznie przeszukiwany (co mogłoby trwać nawet kilkanaście godzin), lecz analizowana jest baza danych wyszukiwarki, utworzona wcześniej i na bieżąco aktualizowana. Drugi moduł obsługuje powstającą w ten sposób bazę danych, często nazywaną indeksem. Korzystanie z bazy polega na wpisywaniu poszukiwanych słów i obejrzeniu wyświetlonych wyników w postaci odnośników do stron, które zawierają wpisane wyrażenie. Jako pierwsze wyświetlane są adresy witryn, które najbardziej odpowiadają zadanemu pytaniu.

3. Projektowanie i tworzenie baz danych

Każda baza musi zawierać co najmniej jedną tabelę z co najmniej jednym polem. Liczba pól tabeli zależy od projektanta, liczba rekordów-od użytkownika bazy. Baza danych którą opiszę będzie zawierać co najmniej trzy tabele o nazwach osoby, działki i tabeli łączącej dwie poprzednie. Kolejne tabele będą przechowywać dane dla kreatorów odnośników. Jeśli okno bazy wyświetla kartę Tabele , należy wydać polecenie Utwórz tabelę w widoku Projekt. Wtedy pojawi się okno Tabela, w którym, aby utworzyć dowolne pole tabeli, należy zdefiniować co najmniej dwie cechy: nazwę pola i typ danych. Opis jest nieobligatoryjną częścią danych lecz po wprowadzeniu tam opisu, pojawi się on w pasku stanu na formularzu. Zestaw pozostałych cech zależy od wybranego typu danych i jest wyświetlany w dolnej sekcji tabeli.

W pierwszym rzędzie tworzymy tabelę OSOBY, która będzie przechowywać wszystkie niezbędne dane o właścicielach działek. Wstawiamy więc do siatki nazwy pół:

1. ID_osoby (identyfikator podstawowy osób, klucz własny jako pole typu autonumer, bez powtórzeń, bez wartości NULL ),

2. IMIĘ (tekst o wystarczającej ilości znaków- 50)

3. NAZWISKO (tekst o wystarczającej ilości znaków- 100)

4. DATA URODZENIA (typ pola data/godzina w formacie daty długiej, średniej bądź krótkiej) wstawienie w formularzy daty w dowolnym układzie przyjmowanym przez bazę spowoduje zapisanie i wyświetlenie jej we wcześniej ustawionym formacie)

5. ROLNIK -(pole logiczne TAK/NIE, PRAWDA/FAŁSZ , które obrazuje zastosowanie pola logicznego odpowiadającego na pytanie: czy dana osoba jest rolnikiem?)

6. NIP (format tekstowy ! w którym będziemy przechowywać numer w ściśle określonym porządku-tzw. maska wprowadzania)

7. Foto (pole OLE czyli fotografia osoby)

8. Inne pola, które uznamy za niezbędne lub pomocne w trakcie tworzenia bazy danych

Po zaprojektowaniu takiej tabeli koniecznie tworzymy w polu ID klucz własny unikatowy przez wciśnięcie ikony Klucz podstawowy w głównym menu. Zapewni to unikalność przyznawanych przez bazę numerów porządkowych.