Historia eeg biofeedback zaczyna się w 1958 roku. Pierwsze eksperymenty mające wpływ na rozwój EEG miały miejsce w latach trzydziestych (1929) - Niemiec Hans Berger: badania rytmu alfa (8-12 Hz). Dr Joe Kamiya (japoński imigrant), jako pierwszy, zaczął w 1958 roku na uniwersytecie w San Francisco pracować z EEG i systemowym sprzężeniem zwrotnym. Referował, że człowiek może wysiłkiem woli kontrolować fale alfa (8-12 Hz), co dawniej, uważano za niemożliwe.
Kamiya alfa-feedback, który jest kojarzony ze stanem relaksu, stał się dużym impulsem do dalszych badań. Już od początku lat 60-tych zaczęto badać zależność aktywności fal eeg - fal alfa z emocjonalnym stanem i stanem świadomości. Celem tych badań był przede wszystkim stan całkowitego relaksu.
W latach 80-tych alfa-feedback ożył na nowo, w związku z nowymi terapiami dla stanów uzależnień, w tym alkoholu i narkotyków. Powstaje protokół treningowy - Peniston & Kulkosky.
Prawdziwie burzliwy rozwój eeg biofeedback ma związek z pracami profesora B. Stermana, w amerykańskim ośrodku lotów kosmicznych NASA. Pod koniec lat sześćdziesiątych Profesor M. B. Sterman, stwierdził w czasie badań nad kotami, że aktywność rytmu fal ok. 14 Hz jest obecna zarówno podczas snu, jak i czuwania. Tę aktywność, zaczął trenować u kotów. Trening EEG aktywności, został podzielony na dwie fazy. W fazie pierwszej, głodny kot miał nacisnąć specjalną dźwignię, aby zdobyć jedzenie zasłonięte szybką. Koty szybko opanowały tę sztukę. Następnie utrudniono im zadanie. Aby dostać się do mięsa, koty musiały rozpoznać zestaw błysków i dźwięków i dopiero naciśnięcie dźwigni, która odsłaniała szybkę, uzyskiwały dostęp pożywienia. Koty szybko zrozumiały, o co chodzi - głodne wpatrywały się w pożywienie za szybką z maksymalnie zogniskowaną uwagą. Sterman stwierdził w tym stanie przeważającą aktywność w paśmie ok. 14 Hz. Prof. Sterman nazwał ten rytm - rytmem sensomotorycznym (SMR), ponieważ znalazł go w korze odpowiedzialnej za czucie i ruch. Wytrenowane koty, kiedy były głodne, same wytwarzały ten rytm.
W tym samym czasie, w związku z wystąpieniem u kandydatów na astronautów halucynacji, wywoływanych przez paliwo rakietowe, kierownictwo NASA zaproponowało dr B. Stermanowi zbadanie wpływu paliwa rakietowego (hydrazyny) na OUN /ośrodkowy układ nerwowy/ kotów. Sterman podjął się zadania i rozpoczął testy, do których użył nowo zakupionych kotów oraz kotów po przeprowadzonych treningach SMR (wzmocnione pasmo). Ku jego zaskoczeniu, nowo zakupione koty padły, a stare, z ćwiczonym pasmem SMR przeżyły. Nowe koty doznawały napadów drgawkowych (epilepsji), a ćwiczone w paśmie SMR, były odporne na napady drgawkowe. Eksperyment powtórzono z małpami. Otrzymano podobne wyniki. Sterman poszedł krok dalej, i zrobił doświadczenia z człowiekiem, cierpiącym na ciężką padaczką. On osiągnął 60 % redukcję ilości napadów. Liczne dalsze eksperymenty i innych instytucji potwierdziły skuteczność treningu SMR w leczeniu padaczki. W 1972 r prof. Sterman publikuje nową metodę leczenia epilepsji (padaczki), a zaprezentowany protokół treningowy został nazwany protokołem Stermana.
Wspomnieć należy, że w tym okresie, z prof. Stermanem współpracowała nasza rodaczka

- Wanda Wyrwicka. Sterman zauważył również, że po treningu SMR u pacjentów z padaczką ustępuje nadpobudliwość psychoruchowa. Problemem nadpobudliwości zajął się jeden ze współpracowników Stermana - dr Joel Lubar. W swojej pracy wykazał on, że metoda EEG Biofeedback jest przydatna nie tylko w terapii dzieci z ADHD, ale również ludzi z zaburzeniami koncentracji uwagi bez nadpobudliwości psychoruchowej oraz zaburzeniami procesu uczenia się (ADD).
Burzliwy rozwój komputerów osobistych i nowych technologii spowodowały, że metoda eeg biofeedback rozpoczęła swój burzliwy rozwój, który trwa do chwili obecnej. W Polsce, pierwsze ogólnokrajowe szkolenie z eeg biofeedback odbyło się 19 listopada 2001r w Warszawie. Działających pracowni eeg biofeedback w Polsce jest bardzo mało, bo ok. 15 (dane szacunkowe). Biorąc pod uwagę, że w USA jest tych ośrodków ponad 1500, jesteśmy wyraźnie spóźnieni, w praktycznym zastosowaniu tej metody. Nasi sąsiedzi: Czesi i Słowacy, mają razem ok. 60 pracowni. Z podanych przykładów wyraźnie wynika, że dostępność terapii metodą eeg biofeedback, w naszym kraju, jest bardzo ograniczona.

Definicja i historia EEG Biofeedback (http://www.szkola.znin.pl/viewpage.php?page_id=1)
EEG Biofeedback (Elektroencefalograf - biologiczne sprzężenie zwrotne) metoda wykorzystująca wiedzę medyczną, psychologiczną, pedagogiczną i bio inżynieryjną w celu zwiększenia możliwości naszego umysłu. Poprawia szybkość myślenia, kreatywność i pamięć.
Historia EEG Biofeedback zaczyna się w 1958 roku wówczas to prowadzono pierwsze eksperymenty. Dr Joe Kamiya stwierdził, że człowiek może wysiłkiem woli kontrolować pracę swojego mózgu, metoda ta jednak kojarzona była wyłącznie ze stanem relaksu. W latach 80- tych w związku z nowymi terapiami dla stanów uzależnień, w tym alkoholu i narkotyków Biofeedback ożył na nowo. Jednak jego prawdziwy i burzliwy rozwój ma związek z pracami profesora B. Stermana w amerykańskim ośrodku lotów kosmicznych NASA. Sterman stwierdził w czasie badań, że w pewnych sytuacjach przeważa w naszym mózgu aktywność fal SMR, które można wzmacniać poprzez odpowiednią stymulację. Ćwiczenia w paśmie SMR zmniejszały ryzyko wystąpienia, wysokiego poziomu stresu, padaczki i nadpobudliwości psychoruchowej.
Kolejne lata to burzliwy rozwój komputerów osobistych i metody biofeedback.
Do grona współpracowników Steramana należał Joel Lubar oraz nasza rodaczka Wanda Wyrwicka. Uczeni ci wykazali, że metoda bifoeedback jest przydatna nie tylko w terapii ADHD, ale również w zaburzeniach koncentracji uwagi oraz zaburzeniach procesu uczenia się (ADD).

O METODZIE
EEG Biofeedback należy do metod uczenia się, a uczenie może wyłącznie nasz mózg wzmocnić. Mimo, że w metodzie tej zakłada się czujniki na głowę, są one używane wyłącznie do zapisu czynności mózgu (EEG). Sygnały bioelektryczne z naszego mózgu są wzmacniane w głowicy EEG. Z głowicy EEG przechodzą do komputera, gdzie ulegają dalszej obróbce. Do systemu jest również dołączona przystawka do sprzężenia zwrotnego (informacji zwrotnej), która pozwala trenowanemu w graficznej formie wideogry przedstawić stałą i natychmiastową informację o stanie jego czynności bioelektrycznej mózgu tak , aby mógł się nauczyć ją regulować. Metoda ta pomaga trenowanemu na zasadzie sprzężenia zwrotnego, tj. nagrody za uzyskanie odpowiednich parametrów, uczyć się kierować swoją czynnością bioelektryczną mózgu, zwiększając występowanie pożądanych i hamując występowanie niepożądanych fal mózgu, które łączą się z różnymi zaburzeniami pracy mózgu. Treningi prowadzą stopniowo do harmonizacji i większej stabilizacji czynności mózgu, do szybszych zmian wzbudzenia mózgu oraz do poprawy wzorca bioelektrycznego (EEG) mózgu w przypadku jego zaburzeń.
Treningi zalecane są zarówno u osób zdrowych jak i chorych.
Jako metoda biologiczna, trening biofeedback nie powoduje skutków ubocznych.

CELE TERAPII Poprawa koncentracji i uwagi oraz jej utrzymanie. Poprawa szybkości uczenia się. Wzmacnia pamięć. Zwiększenie kreatywności. Wzmocnienie pozytywnego myślenia, samopoczucia, samooceny. Obniżenie wysokiego poziomu stresu. Wyciszenie emocji. Poprawa kondycji fizycznej.

WSKAZANIA DO TERAPII Zburzenia pamięci. Problemy psychosomatyczne, obniżona samoocena. W stanach stresowych. W stanach lękowych, natręctwach. W zaburzeniach koncentracji uwagi. Zachowania -nadpobudliwości ruchowej, impulsywności, agresji, apatii. W specyficznych zaburzeniach uczenia się (dysleksja, dysgrafia). W tremie, napięciu wewnętrznym. W zespołach chronicznego zmęczenia. W tikach. W zaburzeniach przyjmowania pokarmu. W terapii uzależnień. W lekkim upośledzeniu umysłowym, w zespołach padaczkowych (po uprzednim wykonaniu EEG mózgu i odrzuceniu leków).