Oparzenie jest to ciągły uraz spowodowany przegrzaniem, zadziałaniem środków chemicznych lub energią promienistą na tkanki ustroju.
Oparzenie I stopnia[edytuj]
Obejmuje tylko naskórek, objawami są zaczerwienienie skóry i ból. Po 2-3 dniach następuje mocne swędzenie poparzonego obszaru.
Objawy ustępują po kilku dniach bez pozostawienia blizn.
Oparzenie II stopnia powierzchowne (IIA)[edytuj]
Obejmuje naskórek i część skóry właściwej, pojawiają się pęcherze z surowiczym płynem, goi się w ciągu 10–21 dni, nie pozostawia blizn.
Obejmuje naskórek i pełną grubość skóry właściwej z przydatkami. Skóra jest biała z czerwonymi punktami w okolicy cebulek włosowych. Bolesność mniejsza niż w przypadku oparzenia w stopniu IIA ze względu na uszkodzenie zakończeń nerwowych. Goi się przez kilka tygodni, pozostawia blizny.
Oparzenie III stopnia
Martwica obejmuje skórę właściwą wraz z naczyniami i nerwami skórnymi wraz z podskórną tkanką tłuszczową. Skóra przyjmuje barwę od perłowo białej, przez białoszarą
do brunatnej, jest twarda i sucha. Goi się długo i zazwyczaj wymaga przeszczepu. Pozostawia widoczne blizny.
Oparzenie IV stopnia[edytuj]
Martwica sięga tkanek głębiej położonych. Obejmuje mięśnie, ścięgna, kości. W najcięższych przypadkach tego typu oparzeń cechą charakterystyczną jest zwęglenie oparzonej części ciała. Czasami nie wyróżnia się odrębnego IV stopnia i wszystkie oparzenia tego typu zalicza się do oparzeń III stopnia. Czasami także rozróżnia się oparzenia IV stopnia, gdzie martwica obejmuje mięśnie, V stopnia, gdzie martwica sięga do kości i VI stopnia, gdzie martwica obejmuje całą kość.
Pierwsza pomoc przy oparzeniach:
Upewnij się że nic ci nie zagraża.
Jeśli ubranie się pali lub tli - ugaś je. Do tego celu NIE używaj gaśnicy.
Wezwij pogotowie jeśli oparzenie jest rozlegle.
Zdejmij ubranie. Jeżeli ubranie jest wtopione w ciało to nie zrywaj go tylko wytnij ubranie wokół rany.
Jeżeli oparzona jest ręka ściągnij biżuterię - zanim narastający obrzęk uniemożliwi to.
Ochładzaj oparzoną część ciała czystą chłodną wodą od 10 do 20 minut.
Po ochłodzeniu poczekaj, aż oparzona skóra wyschnie, następnie osłoń opatrunkiem oparzeniowym np. AQUA GEL, Hydro żel, mokry opatrunek.
Daj oparzonemu doustnie płyny lub kostkę lodu do ssania
HIPOTERMIA
Wyróżnia się:
lekką hipotermię – temperatura głęboka od 34°C do 36°C
średnią hipotermię – temperatura głęboka od 30°C do 34°C
ciężką /znaczną hipotermię – temperatura głęboka poniżej 30°C
Czynniki wpływające na wychłodzenie:
niska temperatura otoczenia: powietrza lub wody przy topieniu
wiatr, duża wilgotność powietrza
brak ruchu poszkodowanego
upojenie alkoholowe
zażywanie narkotyków
zażywanie leków uspokajających, nasennych
choroby psychiczne
wiek – bardziej podatne na hipotermię są dzieci i osoby starsze
Skutki hipotermii:
Następuje centralizacja krążenia, przez co skóra i końcowe części kończyn szczególnie narażone są na zmniejszony przepływ krwi i w ten sposób na brak ogrzewania.
Następuje także obniżenie ciśnienia i tętna, a co najważniejsze – zwolnienie metabolizmu i spadek zapotrzebowania na tlen (korzystny skutek).
Objawy kliniczne:
utrata przytomności
oddech płytki, zwolniony lub jego brak
tętno zwolnione, słabo wyczuwalne lub nie wyczuwalne
skóra chłodna
Postępowanie:
W pierwszej kolejności należy zabezpieczyć poszkodowanego przed dalszą utratą ciepła poprzez zdjęcie mokrej odzieży i ogrzanie go.
Należy ułożyć poszkodowanego na plecach i nie poruszać nim.
W przypadku:
Lekkiej hipotermii – stosujemy bierne ogrzanie poprzez okrycie kocami i przeniesienie do ciepłego pomieszczenia lub, gdy jest taka możliwość, czynne ogrzewanie zewnętrzne poprzez zastosowanie ciepłego powietrza, ciepłej kąpieli.
Średniej hipotermii – stosujemy jak wyżej – bierne ogrzanie lub też czynne ogrzanie zewnętrzne, ale tylko tułowia.
Ciężkiej hipotermii – postępowanie jak w średniej plus konieczne jest zastosowanie ogrzewania czynnego wewnętrznego np. wentylowanie poszkodowanego ciepłym, nawilżonym tlenem (jest to już postępowanie przyrządowe).
Jeżeli brak jest oddechu i tętna – prowadzenie wentylacji i masażu serca – Resuscytacja krążeniowo-oddechowa. 8 Uwaga! – obecność oddechu i krążenia w hipotermii sprawdza się dłużej – nawet do jednej minuty!
Ukąszenia: OWAD
Jeśli żądło pozostało w ranie, trzeba je usunąć (ale nie wyciskać!), następnie umyć ukąszone miejsce, zdezynfekować i przyłożyć okład z lodu.
Gdy poszkodowany skarży się na silny ból, podajemy leki przeciwbólowe.
W wypadku wystąpienia reakcji uczuleniowej (świąd, pokrzywka, duszność, zaburzenia oddychania), jeśli to możliwe, należy jak najszybciej podać leki przeciwuczuleniowe (alergicy zwykle się z nimi nie rozstają).
Jeżeli ranny traci przytomność, należy ułożyć go w pozycji bezpiecznej na boku i kontrolować funkcje życiowe; jeśli to konieczne, rozpocząć sztuczne oddychanie i masaż serca.
W przypadku gdy nastąpiło ukąszenie przez wiele owadów, może dojść do reakcji toksycznej (objawy jak przy zatruciach, tzn. wymioty, biegunka, nudności, utrata przytomności), należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.
Żmija
Należy uspokoić poszkodowanego i poprosić, by jak najmniej się poruszał. Ruch przyśpiesza bowiem rozprzestrzenianie się substancji toksycznej w organizmie. Jeśli ukąszona została ręka lub noga, należy ją unieruchomić. Z ręki trzeba natychmiast zdjąć zegarek i biżuterię. Ranę zabezpieczamy jałowym opatrunkiem.
Rannego trzeba ułożyć w takiej pozycji, by ukąszone miejsce znajdowało się niżej niż serce.
Nie należy wysysać rany ani rozcinać jej nożem. Może to spowodować powstanie nowych uszkodzeń i sprawić dodatkowy ból poszkodowanemu. Nie wolno też stosować lodu ani opasek uciskowych.
Jeśli osoba ukąszona traci świadomość, trzeba uważnie ją obserwować i sprawdzać, czy ma zachowane krążenie i czy oddycha. Nieprzytomną należy ułożyć w pozycji bezpiecznej na boku. Jeżeli zajdzie potrzeba, trzeba rozpocząć sztuczne oddychanie i masaż serca.
Po dotarciu do placówki medycznej należy poinformować personel, że doszło do ukąszenia przez żmiję. Ranny musi otrzymać surowicę przeciwko jadowi.