17 sierpnia 1945 - U-Boot U 977 (typeVIIC)już przy nabrzeżu portu Mar del Plata (Argentyna). 

---------We wczesnych godzinach rannych 17 sierpnia 1945 na redzie argentyńskiego portu Mar del Plata pojawił się okręt podwodny i przesłał na ląd zaskakujący sygnał: "German submarine". Zdumienie Argentyńczyków było wielkie - wszak od kapitulacji III Rzeszy minęły ponad trzy miesiące i nikt już nie spodziewał się, że jakikolwiek U-Boot z niemiecką załogą może jeszcze tułać się po oceanie. Wprawdzie już po zakończeniu wojny wpłynął do Mar del Plata inny niemiecki okręt podwodny, U 530, lecz stało się prawie przed sześcioma tygodniami. 

---------Reakcja Argentyńczyków była niemal natychmiastowa i do burty U-Boota dobiła w ciągu paru minut motorówka z kilkoma oficerami argentyńskiej marynarki wojennej. Przeprowadzili oni pobieżną inspekcję jednostki i wkrótce potem U-Boot wprowadzony został do portu. Był to, jak się okazało, okręt typu VIIC, noszący oznaczenie U 977, którym dowodził Oberleutnant Heinz Schaeffer (ur. 28 kwietnia 1921), poprzednio dowodzący szkolnym U 148 
(typ IID). 

--------Clay Blair poświęcił dużo uwagi ucieczce U 977 do Argentyny. Oto fragment jego książki: 

---------[Schaeffer] ...swój nowy okręt uważał przede wszystkim za „środek ucieczki" przed aliantami, a nie za jednostkę bojową. W chwili kapitulacji Niemiec, U-977 znajdował się na wodach norweskich. Schaffer postanowił dotrzeć nim do Argentyny i tam oddać się w ręce władz, które uważał za bardziej przychylne. 
---------"Jednym z głównych powodów, które przesądziły o podjętej przeze mnie decyzji o rejsie do Argentyny - stwierdził później w oficjalnym oświadczeniu złożonym aliantom - były informacje rozpowszechniane przez propagandę niemiecką, która podawała, że prasa amerykańska i brytyjska opowiada się (...) za sterylizacją wszystkich Niemców i obróceniem ich w niewolników (...) Miałem jak najszczerszy zamiar przekazać okręt w ręce aliantów w stanie nie uszkodzonym, uczyniwszy zarazem wszystko co w mojej mocy dla dobra załogi. Wydawało mi się, że jego maszyny mogą stać się cennym wkładem w dzieło odbudowy Europy". 
---------Podjąwszy decyzję o ucieczce, Schaffer dał żonatym członkom załogi wybór - rejs do Argentyny, lub wyokrętowanie. Jedna trzecia załogi 
wybrała to drugie. 10 maja Schaffer podszedł blisko wyspy Holsenoy - przy czym przypadkowo wprowadził okręt na skały podwodne - i wysadził 
szesnastu ludzi na pontonach na ląd, po czym wycofał się z groźnego rejonu i wziął kurs na odległą o siedem tysięcy mil Argentynę. Na pokładzie U-Boota pozostali wszyscy trzej oficerowie i dwudziestu ośmiu marynarzy. Szesnastu, którzy opuścili okręt i dotarli do brzegu, aresztowano i przekazano władzom brytyjskim. 
---------Rejs do Argentyny był jednym wielkim koszmarem. Schaffer nie wychodził z zanurzenia przez rekordową liczbę sześćdziesięciu sześciu dni - od 10 maja do 14 lipca - idąc na chrapach około czterech godzin na dobę. Okręt wlókł się na południe w coraz gorętszym słońcu lata i - jak wspomina Schaffer - wielu członków załogi znalazło się na granicy załamania nerwowego. W pobliżu Wysp Zielonego Przylądka dowódca zatrzymał okręt na cztery godziny, dając załodze możliwość wykąpania się w morzu. Drogę do Skały Świętego Pawła U-977 przebył na powierzchni, idąc na jednym silniku Diesla, z prędkością około 150 mil na dobę (po przekroczeniu równika - 23 lipca - Schaffer zorganizował tradycyjne obrzędy chrztu morskiego). 
Ostatecznie, 17 sierpnia, po stu ośmiu dniach i 7644 milach rejsu, U-Boot wszedł do Mar del Plata. 
---------W książce C. Blair'a znaleźć również można odniesienie do bardziej sensacyjnych aspektów południowoamerykańskich rejsów U 977 i U 530, takich jak rzekomy transport skarbów III Rzeszy do grot lodowych wykutych w 1943 roku na rozkaz Karla Donitza, przewóz dostojników hitlerowskich i Ewy Braun praz prochów Adolfa Hitlera do Argentyny, itp. Kłam wszelkiego tego rodzaju sensacjom zadał sam dowódca U-Boota, Heinz Schaeffer, publikując w 1952 roku swoje wspomnienia w książce "U 977 - 66 Tage unter Wasser", przetłumaczonej na wiele języków. 

---------Dalsze losy U 977 były już znacznie mniej ekscytujące. Okręt wpierw internowano w Argentynie, później zaś przetransportowano do U.S.A. 
Przekazanie jednostki Amerykanom odbyło się w Bostonie, 13 listopada 1945. Rok później, 13 listopada 1946 USS ATULE, amerykański okręt podwodny, posłał go na dno w pobliżu Cape Cod. Odbyło się to w ramach realizacji trójstronnego porozumienia między Z.S.R.R., Wielką Brytanią a Stanami Zjednoczonymi ... 

U 977 zbudowany został w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu (numer 
stoczniowy 177). Zamówienie na jego budowę złożono 5 czerwca 1941, 
zaś budowę rozpoczęto 24 lipca 1942. Ceremonia wodowania miała 
miejsce 31 marca 1943 i już 6 maja tego samego roku podniesiono na 
nim banderę Kriegsmarine. Dowództwo okrętu objął Kapitänleutnant 
Hans Leilich. Zastąpił go w marcu 1945 Oberleutnant Heinz Schaeffer. 

U 977 pozostawał w służbie prawie 2,5 roku i przez ten czas nie 
odniósł jakiegokolwiek sukcesu. Mozna by traktować tę jednostkę 
jako bardzo pechową, gdyż z materiałów "wywiadu alianckiego wynika, 
że podczas prób morskich na Bałtyku trzykrotnie taranowała inne 
okręty lub sama była przez nie taranowana. W ostatniej tego rodzaju 
kolizji odniasła na tyle poważne uszkodzenia kadłuba sztywnego, że 
postanowiono dostosować ją do roli okrętu szkolnego" (C. Blair, 1999)