Wyższa Szkoła Informatyki i Ekonomii

Towarzystwa Wiedzy Powszechnej w Olsztynie

WYDZIAŁ SOCJOLOGII I PEDAGOGIKI

Kierunek studiów: Pedagogika

Specjalność: Pedagogika opiekuńcza

Joanna Stoehr

numer albumu: 23021

RECENZJA ARTYKUŁU

Praca zaliczeniowa z Pedeutologii

Olsztyn 2012

W 2005 roku nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, ukazał się artykuł Anny Walulik CSFN, z Wyższej Szkoły Filozoficzno – Pedagogicznej „Ignatianum”, pod tytułem „Nauczyciel – Dorosły uczeń w procesie planowania rozwoju zawodowego”, który został zamieszczony w Kwartalniku Pedagogicznym Nr 2 (196).

Artykuł składa się z trzech podrozdziałów oraz wstępu i podsumowania, w których przedstawiona jest problematyka dotycząca podnoszenia kwalifikacji nauczycieli
i procesu planowania. Wiele było publikacji i badań poświęconych funkcjom nauczycieli, ich aktywności, kompetencji zawodowej, wartości, moralności, etyce zawodowej, cechom osobowości, czy cechom „prawdziwego pedagoga”. Anna Walulik zajęła się podobną problematyką, lecz w sposób bardziej skoncentrowany na samym procesie planowania. Już na wstępie swojego artykułu pisze, że „wielu nauczycieli po okresie stażu czy rozmowie kwalifikacyjnej przygotowuje się do rozpoczęcia nowego stażu na kolejny stopień awansu zawodowego. Są świadomi, że nie planując zdają się na przypadek. Może warto, rozpoczynając przygotowania do sporządzenia kolejnego planu rozwoju zawodowego, przyjrzeć się procesowi planowania z perspektywy nauczyciela, jako dorosłego ucznia, który wie, co chce robić, jako wychowawca siebie i innych”.

Czytając jej przemyślenia i szukając informacji na temat nauczycieli, jako dorosłych uczniów stwierdziłam, że jest mnóstwo projektów podnoszących kwalifikacje nauczycieli, które uczą współdziałania ze sobą, wyrozumiałości dla swoich słabości, odkrywania pokładów cierpliwości i in. Nauczyciele uczą się również od uczniów chcąc, by każde kolejne przedsięwzięcie było jeszcze lepsze. Dlatego informacje zwrotne od uczniów są takie ważne, kierując niejako drogą rozwoju zawodowego nauczyciela, a rozwój osobisty jest kluczem do sukcesu i nauczycielską powinnością.

W dalszej części pracy, zatytułowanej „Nauczyciel – dorosły i dojrzały uczeń”, autorka dzieli opisy osoby nauczyciela zestawiając z cechami osobowościowymi
i predyspozycjami w danym wieku. Przedstawia, iż „są przede wszystkim bardziej zdyscyplinowani, pilni i solidni, bardziej refleksyjni, krytyczni i zdolni do dyskusji, zwłaszcza w kwestiach zawodowych i społecznych. Są bogatsi doświadczeniem zdobytym w pracy zawodowej, społecznej i politycznej.” Twierdzi również, że dorośli zazwyczaj uczą się dobrowolnie i chętnie, by poznać otaczającą rzeczywistość i móc działać zgodnie ze swoimi możliwościami oraz potrzebami społecznymi. Przyjmując prawie, jako życiową dewizę, że aby „być – trzeba się uczyć.”

Druga część artykułu - „Umiejętności planowania dorosłego ucznia” w pełni odzwierciedla stan gotowości nauczycieli do planowania i podnoszenia kwalifikacji edukacyjnych. Aktywność tej grupy zawodowej i kariera zawodowa polega na rozwoju kwalifikacji pracownika w dziedzinie, która go szczególnie interesuje i w której jest wybitnie uzdolniony. Pracownik taki, dąży do zdobycia pozycji specjalisty, która pozostaje w obszarze jego szczególnych zainteresowań.

W trzeciej części „Nauczyciel w procesie planowania” autorka artykułu skoncentrowała się na istocie procesu planowania. Planowanie rozwoju zawodowego – jest to proces, który trwa całe życie i nie kończy się po ukończeniu studiów. Nauczyciele powinni planować, rozważać, analizować i oceniać cele, które pomogą im poszerzać wiedzę i podnosić kwalifikacje.

Podsumowując autorka pisze o potrzebie procesu planowania. Nauczyciel przygotowujący plan rozwoju zawodowego nie będzie szukał gotowych wzorców. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że powstały plan będzie jego osobistym, bardzo ambitnym
i twórczym.

Podsumowanie

Wydany artykuł A. Walulik zasługuje na uznanie. Z artykułu można się dużo nauczyć
i wyciągnąć wiele wniosków, choć według mnie jest on po prostu zbyt oczywisty. Każdy nauczyciel i nie tylko pedagog zresztą, musi w erze globalizacji planować, ciągle się rozwijać i uczyć, bo taki jest wymóg naszych czasów. Postęp technologiczny zmusza każdego do nauki i samorozwoju. To po prostu nieuniknione, gdyż tylko stale rozwijający się nauczyciel/człowiek sprosta wymaganiom szkoły/rzeczywistości, a ta powinna sprostać wymaganiom "życia". Przyszło nam żyć w czasie szybkich zmian cywilizacyjnych – ilościowych i jakościowych. Konieczność kształcenia ustawicznego, nie jest tylko teorią pedagogiczną, ale realną potrzebą dzisiejszych czasów.

Czytając ten artykuł można zaznajomić się z opinią innej osoby, dowiedzieć się rzeczy, które można wprowadzić w swoje życie, a także może się dowiedzieć, że to, co robi - ciągle się rozwija i udoskonala- nie jest tylko jego problemem, fantazją czy wymysłem, lecz potrzebą, czy wręcz koniecznością wszystkich współczesnych ludzi.