POLSKIE ASPEKTY PRAWNE ORAZ DYREKTYWY UNIJNE DOTYCZĄCE TRANSPORTU ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 179) w sprawie wymagań sanitarnych dotyczących środków transportu żywności, substancji pomagających w przetwarzaniu, dozwolonych substancji dodatkowych i innych składników żywności. Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, ustanawiające Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w sprawie bezpieczeństwa żywnościowego Rozporządzenie ministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia 19 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie składowania i transportu głęboko mrożonych artykułów rolno-spożywczych Dz.u.2003.177.1733 Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 z 29 kwietnia 2004 r. dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego. Umowa ATP - umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów, ratyfikowana przez Polskę w 1984 r. (Dz.U. z 1984 r. nr 49, poz. 254). Rozporządzenie ministra zdrowia i opieki społecznej z dnia 22 maja 1996 r. w sprawie ogólnych wymagań sanitarnych przy przewozie środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych. Dz.U.1996.64.313 Ustawa o transporcie drogowym (Dz.U. 2001 nr 125 poz. 1371) zawiera w sobie przepisy dot. Przewozu szybko psujących się artykułów żywnościowych środkami transportu drogowego Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 179) w sprawie wymagań sanitarnych dotyczących środków transportu żywności, substancji pomagających w przetwarzaniu, dozwolonych substancji dodatkowych i innych składników żywności Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 182) w sprawie wymagań higienicznych i sanitarnych obowiązujących w handlu obwoźnym środkami spożywczymi oraz wykazu artykułów, które nie mogą być wprowadzane do obrotu w handlu obwoźnym Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 104, poz. 1097)w sprawie granicznej kontroli sanitarnej środków spożywczych oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
Przewoźnik zamierzający wykonać działalność w zakresie transportu żywności musi sprostać wielu wymogom o zróżnicowanym charakterze. Przewóz stanowi nieodzowny element w procesie produkcji i obrotu żywnością, a tym samym staje się przedmiotem zainteresowania przepisów prawa żywnościowego.
Na prawo żywnościowe składa się zespół aktów prawa wspólnotowego i krajowego, których celem jest w szczególności zapewnienie bezpieczeństwa żywności na każdym etapie produkcji, przetwarzania i dystrybucji. Przewoźnik zajmujący się transportem żywności jest w rozumieniu prawa żywnościowego „podmiotem działającym na rynku spożywczym”, przed rozpoczęciem działalności przewoźnik podlega obowiązkowi zatwierdzenia i rejestracji przez właściwego miejscowo państwowego powiatowego inspektora sanitarnego – a przedmiotem zatwierdzenia i rejestracji są pojazdy wykorzystywane do przewozu żywności oraz obiekty, w których żywność jest przeładowywana lub krótkotrwale składowana w trakcie procesu transportu. Wymóg zatwierdzenia i rejestracji winien zostać spełniony w odniesieniu do wszystkich pojazdów i obiektów, jakie przewoźnik wykorzystuje w ramach działalności do przewozu żywności. Przewoźnik jest ponadto zobowiązany zapewnić, by dane w rejestrze zakładów były zawsze aktualne oraz zgłaszać organowi zmiany w tym zakresie.
Zauważyć należy, że dodatkowej regulacji w ramach prawa żywnościowego doczekały się produkty pochodzenia zwierzęcego – działalność w zakresie transportu tej kategorii produktów podlega przed jej rozpoczęciem obowiązkowi rejestracji przez właściwego miejscowo powiatowego lekarza weterynarii, który wydając decyzję o wpisie do rejestru zakładów, nadaje mu weterynaryjny numer identyfikacyjny. Również w przypadku rejestracji dokonywanej przez ten organ, winna ona objąć wszystkie pojazdy wykorzystywane przez przewoźnika do przewozu żywności pochodzenia zwierzęcego.
Źródłem kolejnego obowiązku są postanowienia Umowy o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP). Przy przewozach takich artykułów żywnościowych stosować należy środki transportu spełniające określone wymogi i normy (izotermiczne środki transportu, lodownie, chłodnie, ogrzewane środki transportu). Spełnienie przez pojazd wspomnianych wymogów dokumentowane jest świadectwem zgodności zwanym w skrócie „świadectwem ATP”. Dokument ten powinien znajdować się w pojeździe i być okazywany na żądanie organów kontroli.