PODRĘCZNIK DLA SŁUCHACZA

ROZPOZNAWANIE, ZAPOBIEGANIE ORAZ WYKRYWANIE PRZESTĘPSTW
I ICH SPRAWCÓW
W RAMACH PROWADZONEJ PRACY OPERACYJNEJ

SPIS TREŚCI

J E D N O S T K A S Z K O L N A N R I
Przewodnik dla słuchacza	3
Materiały dla słuchacza	5
Literatura uzupełniająca	11
Sprawdzian postępów	12
J E D N O S T K A S Z K O L N A N R II
Przewodnik dla słuchacza	13
Materiały dla słuchacza	15
Literatura uzupełniająca	17
Sprawdzian postępów	18
J E D N O S T K A S Z K O L N A N R III
Przewodnik dla słuchacza	19
Materiały dla słuchacza	21
Literatura uzupełniająca	23
Sprawdzian postępów	24
J E D N O S T K A S Z K O L N A N R IV
Przewodnik dla słuchacza	25
Materiały dla słuchacza	27
Literatura uzupełniająca	32
Sprawdzian postępów	33
J E D N O S T K A S Z K O L N A N R V
Przewodnik dla słuchacza	34
Materiały dla słuchacza	36
Literatura uzupełniająca	37
Sprawdzian postępów	38
J E D N O S T K A S Z K O L N A N R VI
Przewodnik dla słuchacza	39
Materiały dla słuchacza	41
Literatura uzupełniająca	51
Sprawdzian postępów	52
J E D N O S T K A S Z K O L N A N R VII
Przewodnik dla słuchacza	53
Materiały dla słuchacza	55
Literatura uzupełniająca	56
Sprawdzian postępów	57

PRZEWODNIK DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 01 Nazwa jednostki szkoleniowej: Rozpoznanie. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron:2 Opracował: T. Borzoł, J.Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS01MS01

Wskazówki dla słuchacza: Wymagania wejściowe Przystąpienie do kształcenia umiejętności praktycznych w tej JS wymaga od Ciebie znajomości zasad ochrony informacji niejawnych określonych w ustawie. Wymagana jest także wiedza i umiejętności z zakresu etyki zawodowej i praw człowieka. Cele szkolenia. Po zakończeniu jednostki szkoleniowej będziesz potrafił: określić pojęcie pracy operacyjnej, interpretować i stosować podstawy pracy operacyjnej, wskazać cele pracy operacyjnej, określić zasady pracy operacyjnej, odróżnić i określić formy i metody pracy operacyjnej. stosować podstawowe pojęcia z zakresu rozpoznania, określić zakres rozpoznania, interpretować cele rozpoznania, określić zasady prowadzenia analizy materiałów stanowiących podstawę wszczęcia rozpoznania, sporządzić decyzję o wszczęciu (zakończeniu) rozpoznania, sprawdzić i zarejestrować osoby. Metody nauczania i uczenia się: Na początku zajęć prowadzący wyjaśni pojęcia: praca operacyjna i czynności operacyjno-rozpoznawcze oraz Zapozna Cię z podstawami prawnymi pracy operacyjnej. Przedstawi i omówi cele pracy operacyjnej. Następnie scharakteryzuje w drodze wykładu zasady pracy operacyjnej, a także formy i metody pracy operacyjnej oraz wskaże występujące między nimi różnice. Zostaną także zaprezentowane następujące metody pracy operacyjnej: wywiad, penetracja terenu, zasadzka, obserwacja, analiza, współpraca z OZI, korzystanie ze zbiorów ewidencji kryminalnej. W dalszej części zajęć nauczyciel zinterpretuje pojęcie rozpoznania oraz wskaże cele rozpoznania. Następnie, pod kierunkiem prowadzącego wypracujesz wspólnie z grupą zakres przedmiotowy prowadzonego rozpoznania (rozpoznanie miejsca, obiektu, osobowe, przedmiotu, zjawiska, zdarzenia). Zostaną określone podstawę prawną i faktyczną wszczęcia rozpoznania oraz wskazane zostaną czynności związane ze wszczęciem i zakończeniem rozpoznania. Na zakończenie tej części zajęć nauczyciel zaprezentuje i omówi podstawową dokumentację, związaną z prowadzeniem rozpoznania, a następnie sporządzisz w ramach ćwiczenia indywidualnego stosowaną dokumentację, która będzie oceniona i omówiona przez prowadzącego zajęcia. Twoim zadaniem jest zapoznać się z wskazaną przez wykładowcę literaturą i aktami prawnymi. Od wykładowcy otrzymasz informacje, które treści będziesz musiał opanować w ramach samokształcenia. Sposoby oceniania Zaliczenie jednostki szkoleniowej jest oceną okresową. Nabywane przez ciebie wiadomości i umiejętności podlegają bieżącej ocenie według obowiązującej skali ocen (skala 6 -1 lub zal - nzal). Sporządzone przez ciebie decyzje o wszczęciu rozpoznania oraz wypełnione formularze Pkr 1 A, Pkr 2 osoba A, Pkr 3 podlegają ocenie poprzez zastosowanie zapisu uogólnionego - zaliczono (zal) lub nie zaliczono (nzal).. Każda negatywna ocena uzyskana w trakcie jednostki szkoleniowej musi być poprawiona na ocenę pozytywną. Zaliczenie dokumentacji jest jednym z elementów warunkujących przystąpienie do sprawdzianu pisemnego wiedzy, zaliczającego jednostkę szkoleniową. Zaliczenie następuje na podstawie oceny z pisemnego testu osiągnięć Kryteria oceny dokumentu: poprawne określenie podstawy prawnej wszczęcia rozpoznania, poprawne określenie podstawy faktycznej wszczęcia rozpoznania, wskazanie poprawnej formy prowadzenia rozpoznania( TOS, TZ, TO), właściwe określenie przedmiotu i celu rozpoznania, prawidłowe określenie koncepcji prowadzenia rozpoznania, formalne wymogi sporządzenia decyzji o wszczęciu rozpoznania jako dokumentu niejawnego.

MATERIAŁY DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 01 Nazwa jednostki szkoleniowej: Rozpoznanie. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Stron: 9 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS01MS01

1. Pojęcie pracy operacyjnej.

W granicach swoich zadań Policja w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń wykonuje czynności: operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze i administracyjno-porządkowe.

Praca operacyjna to czynności operacyjno-rozpoznawcze wykonywane w celu:

• rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń, włącznie z czynnościami, o których mowa w art., 19 (kontrola operacyjna), 19a (zakup kontrolowany), 19b (przesyłka niejawnie nadzorowana), 20a ust. 1-3 (ochrona form i metod realizacji zadań, informacji oraz własnych obiektów i danych identyfikujących policjantów; posługiwanie się dokumentami maskującymi) oraz 22 ustawy (współpraca z OZI);

• odnajdywania osób ukrywających się przed organami ścigania lub wymiarem sprawiedliwości oraz zaginionych, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ich zaginięcie jest wynikiem przestępczego działania, a także rzeczy utraconych w wyniku czynów karalnych lub mających związek z takimi czynami;

• ustalenia nieznanej tożsamości osób i zwłok ludzkich, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie przestępczego działania.

Czynności operacyjno-rozpoznawcze - całość działań podejmowanych w głównej mierze przez policjantów wyspecjalizowanych komórek (ogniw) organizacyjnych Policji, na które składają się określone w ustawie o Policji oraz w przepisach wydanych na jej podstawie metody, formy i środki pracy operacyjnej.

2. Podstawy prawne pracy operacyjnej.

1. Ustawa o Policji z dnia 06.04. 1990 r. Dz. U. Nr 7, poz. 58, z późn. zmianami;

2. Zarządzenie nr 16 pf KGP z dnia 04 września 2002r. w sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych;

3. Zarządzenie nr 422 pf /03 KGP z dnia 22.08.2003 r. zmieniające zarządzenie w sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych;

4. Zarządzenie nr 1399/pf KGP z dnia 14.12.2004 r. zmieniające zarządzenie w sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno- rozpoznawczych;

3. Cele pracy operacyjnej.

Cele pracy operacyjnej zawarte są w pojęciu pracy operacyjnej

4. Konflikt moralny

Konflikty moralne w swojej istocie polegają na sprzeczności zachodzącej pomiędzy zadaniami wynikającymi z taktyki prowadzenia działań operacyjno-rozpoznawczych a określonymi normami moralnymi. Sytuacje takie występują często w służbie policjanta pionu kryminalnego. Ma to miejsce w odniesieniu do zachowania norm prawnych, obyczajowych jak też zasad zachowania obiektywizmu. W toku wykonywania obowiązków służbowych policjant spotyka się z szeregiem sytuacji wymagających rozwiązania dylematów moralnych. Do takich należą sposoby pozyskiwania informacji, aspekty współpracy z osobowymi źródłami informacji, stosowanie metod pracy operacyjnej wymagających często ingerencji w życie prywatne innych osób. Wykonując czynności operacyjno - rozpoznawcze należy bezwzględnie przestrzegać przepisów obowiązującego prawa oraz przepisów i umów o charakterze międzynarodowym.

Wiedza obejmująca powyższe zagadnienie zawarta jest w wykazie literatury, poz. 17.

5. Pojęcie formy pracy operacyjnej i rodzaje
   

Formą pracy operacyjnej jest ujednolicona i ustalona procedura postępowania obejmująca jednorodne lub zróżnicowane problemy, lecz dotyczące tego samego zagadnienia albo osoby lub grupy osób, będących w zainteresowaniu operacyjnym Policji. Forma pracy operacyjnej to rodzaj (poziom, płaszczyzna) prowadzenia pracy operacyjnej wymagająca odrębnego dokumentowania.

Wyróżnia się trzy formy pracy operacyjnej wyodrębnione ze względu na cel, zakres i rodzaj prowadzonych czynności:

• rozpracowanie,

• rozpoznanie,

• poszukiwanie.

Rozpracowanie jest to zespół zaplanowanych i systematycznie realizowanych czynności operacyjno - rozpoznawczych wobec osoby fizycznej lub prawnej albo grupy osób w związku z przypuszczeniem lub stwierdzeniem przygotowania przestępstwa, usiłowania lub dokonania określonego przestępstwa lub nieustalonego rodzaju działalności przestępczej.

Rozpoznanie to zespół czynności operacyjno rozpoznawczych mających na celu uzyskanie, gromadzenie i sprawdzenie niezbędnych do wykonywania zadań Policji informacji o osobach, przedsiębiorstwach, instytucjach, środowiskach, zdarzeniach, zjawiskach oraz przedmiotach, obiektach lub miejscach.

Poszukiwanie stanowi zespół czynności operacyjno- rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych lub administracyjno-porządkowych, którego celem jest zatrzymanie albo ustalenie miejsca pobytu osoby objętej zainteresowaniem procesowym lub operacyjnym uprawnionych organów względnie odnalezienie rzeczy utraconej w wyniku przestępstwa lub mającej z nim związek.

6. Pojęcie metody pracy operacyjnej i rodzaje.

Metodą pracy operacyjnej nazywamy zespół czynności i środków stosowanych w określony sposób, możliwy do wielokrotnego powtarzania w zbliżonych układach sytuacyjnych, podejmowanych w celu osiągnięcia zakładanych celów operacyjnych.

W pracy operacyjnej wyróżnia się następujące metody:

• wywiad - zbieranie informacji poprzez prowadzenie planowanych, odpowiednio ukierunkowanych rozmów;

• penetracja terenu - planowe i systematyczne sprawdzanie wyznaczonych miejsc w celu odnalezienia osób, rzeczy, zwłok, lub śladów;

• obserwacja - śledzenie osób, miejsc, rzeczy lub sytuacji w celu uzyskania informacji istotnych w pracy operacyjnej;

• zasadzka - skryte rozmieszczenie sił i środków w miejscu, do którego mogą przybyć osoby podejrzane lub mające z nimi związek albo osoby poszukiwane w celu ich zatrzymania lub odzyskania przedmiotów mogących mieć związek z przestępstwem;

• pułapka- wykorzystanie specjalnie skonstruowanego urządzenia albo środka do oznaczania osób lub rzeczy, utrwalania cech identyfikacyjnych albo zatrzymania osoby;

• wykorzystanie zbiorów ewidencyjnych i archiwalnych - uzyskiwanie okre­ślonych informacji i danych przechowywanych w zbiorach ewidencyjnych i archiwalnych oraz ich przetwarzanie;

• eksperyment - przeprowadzanie w ściśle określonych warunkach doświad­czeń lub odtwarzanie zdarzeń bądź ich fragmentów w celu sprawdzenia, we­ryfikacji lub uzupełnienia posiadanej wiedzy;

• analiza kryminalna - poszukiwanie i identyfikacja powiązań między informa­cjami dotyczącymi przestępstwa lub przestępcy oraz wszelkimi innymi da­nymi uzyskanymi z różnych źródeł i wykorzystanie ich do celów operacyj­nych i procesowych;

• współdziałanie z organami kontroli - inspirowanie i ukierunkowywanie działań kontrolnych przez przekazywanie organom kontroli informacji wska­zujących na działalność przestępczą oraz wykorzystywanie rezultatów tych działań w celu ujawniania przestępstw i ich sprawców oraz pozbawiania sprawców korzyści pochodzących z popełniania przestępstw;

• kontrola operacyjna - zespół czynności określony w art. 19 ustawy polegający na niejawnym :

• kontrolowaniu treści korespondencji,

• kontrolowaniu zawartości przesyłek,

• stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób niejawny informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, a w szczególności treści rozmów telefonicznych i innych informacji przekazywanych za pomocą sieci telekomunikacyjnych.

• posługiwanie się dokumentami maskującymi - używanie w toku pracy opera­cyjnej dokumentów, o których mowa w art. 20a ust. 2 ustawy /dokumenty, które uniemożliwiają ustalenie danych identyfikujących policjanta oraz środków, którymi posługuje się przy wykonywaniu zadań służbowych/ , przez upoważ­nione osoby;

• działania maskujące - czynności, których celem jest stworzenie błędnego przeświadczenia co do właściwego znaczenia zdarzeń, przeznaczenia obiektów lub tożsamości osób, prowadzone zwykle z wykorzystaniem dokumen­tów maskujących;

• współpraca z osobowymi źródłami informacji - niejawne zbieranie informa­cji za pośrednictwem osób dysponujących możliwościami dotarcia do obję­tych pracą operacyjną innych osób, podmiotów gospodarczych, środowisk, obiektów lub miejsc, a także realizacja czynności operacyjno-rozpoznawczych z udziałem osobowych źródeł informacji;

• wykorzystywanie obiektów specjalnych - użytkowanie w toku pracy opera­cyjnej obiektów stanowiących nieruchomości zabudowane lub niezabudowa­ne, budowle lub ich części, a także pojazdów, szatni operacyjnych lub innych ruchomości, pozyskanych przez Policję w drodze zakupu, wydzierżawienia, wynajmu lub w inny sposób, których rzeczywiste przeznaczenie zostało za­maskowane;

• kombinacja operacyjna - przedsięwzięcie, reali­zowane przy użyciu pozostałych metod pracy operacyjnej i wykorzystujące błędne przeświadczenie osób, których dotyczy, co do fak­tycznego znaczenia zaaranżowanych zdarzeń lub tożsamości osób w nich występujących.

• operacja specjalna - szczególny rodzaj kombinacji operacyjnej charakte­ryzujący się wykorzystaniem policjantów pod przykryciem

• przedsięwzięcie werbunkowe - zespół zaplanowanych i systematycznych czynności prowadzonych przez komórki organizacyjne do spraw werbunków, mających na celu pozyskanie wskazanej osoby do współpracy w charakterze osobowego źródła informacji albo pozyskanie osobowego źródła informacji związanego z określonym środowiskiem lub dysponującego innymi możliwościami uzyskiwania informacji określonego rodzaju

8. Pojęcie, cele i zakres rozpoznania.

Rozpoznanie stanowi zespół czynności operacyjno rozpoznawczych mających na celu uzyskanie, gromadzenie i sprawdzenie niezbędnych do wykonywania zadań Policji informacji o osobach, przedsiębiorstwach, instytucjach, środowiskach, zdarzeniach, zjawiskach oraz przedmiotach, obiektach lub miejscach.

Zakres rozpoznania: .

1. Rozpoznanie terenowe, które ma dostarczyć maksymalnej wiedzy o terenie działania. Chodzi tu o takie elementy, jak. np. topografia terenu, zabudowa, lokalizacja mieszkań, ich typowe rozplanowanie, ogrody na tym terenie, wejścia do domów, bramy przechodnie;

2. Rozpoznanie środowiskowe, które wymaga orientacji w składzie i strukturze danego środowiska, jego więzów, wzajemnych układów i zależności jego członków, ich zainteresowań oraz o sposobie i miejscach spędzania wolnego czasu, skłonnościach, konfliktach z prawem, itp.;

3. Rozpoznanie problemowe, które oznacza możliwie dobrą orientację o problemie objętym zainteresowaniem. Jeżeli problemem tym jest np. narkomania to rozpoznanie problemowe wymaga wiedzy o środkach odurzających i lekach psychotropowych, o mechanizmach ich działania, symptomach i konsekwencjach tego przyjmowania.

4. Rozpoznanie osobowe, które dotyczy konkretnych indywidualnie oznaczonych osób. Zakłada konieczność znajomości ich wyglądu, miejsca zamieszkania, nawyków, słabości, zainteresowań, postaw życiowych, karalności, stosunków rodzinnych oraz środowiskowych, konfliktów i przyjaźni oraz kontaktów.

Rozpoznanie może być realizowane jako forma pracy operacyjnej bądź jako płaszczyzna działań Policji.

Cele rozpoznania:

1. Bezpośrednie wzbogacenie stanu wiedzy o przedmiocie rozpoznania. W tym aspekcie rozpoznawanie niejako „służy rozpoznawaniu” , albowiem w konkretny działaniu rozpoznawczym chodzi o uzyskanie takich informacji, których zdobycie stanowi szczebel czy etap na drodze do uzyskania pełnego rozpoznania na zamierzonym odcinku. Celem jest tutaj poszerzenie lub pogłębienie istniejącego już rozpoznania albo zdobycie wstępnych informacji otwierających drogę do uzyskania końcowego efektu rozpoznawczego;

2. Dostarczenie informacji umożliwiających bądź ułatwiających proces wykrywczy.

3. Dostarczenie bądź zweryfikowanie materiału informacyjnego do wykorzystania dowodowego w danej sprawie;

4. Dostarczenie materiału informacyjnego dla profilaktyki kryminalistycznej rozumianej jako zespół przedsięwzięć, które mają zapobiec przestępczości lub prawnie określonym zjawiskom ze sfery patologii społecznej np. narkomania;

5. Dostarczenie materiałów informacyjnych dla kryminologii;

9. Podstawy wszczęcia rozpoznania.

10. Czynności związane ze wszczęciem (zakończeniem) rozpoznania. (decyzja o wszczęciu rozpoznania, sprawdzenie i rejestracja osób objętych zainteresowaniem, decyzja o zakończeniu rozpoznania).

11. Wykorzystanie wyników rozpoznania.

Szczegółowe cele rozpoznania oraz treści dotyczące punktów 9 do 11 są zawarte w Instrukcji pracy operacyjnej Policji stanowiącej załącznik do Zarządzenia nr 16 pf KGP z dnia 04 września 2002r oznaczonym klauzulą poufne.

12. Taktyka prowadzenia rozpoznania osób, obiektów i miejsc zagrożonych działalnością przestępczą.

13. Czynności sprawdzające i rejestracyjne związane z prowadzeniem rozpoznania.

14. Dokumentowanie czynności rozpoznania.

15. Omówienie sporządzonej dokumentacji.

Treści nauczania zawarte w punktach 12 do 15 zawarte są w ćwiczeniach i zadaniach.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS01 Nazwa jednostki szkoleniowej: Rozpoznanie. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 4 Opracował: T. Borzoł, J.Kudła, S.Miszkiewicz.

JM 10JS01LU01

Literatura UZUPEŁNIAJĄCA: Hanusek T., Kryminalistyka, zarys wykładu, Warszawa 2004. Hanusek T., Zarys taktyki kryminalistycznej, Warszawa 1994. Hołyst B.,(red.), Przestępczość zorganizowana w Niemczech i w Polsce, Łódź 1998. Hołyst B., Kryminalistyka, Warszawa 2004. Jasiński W., Potakowski D., Podsłuch i kontrola korespondencji, Rzeczpospolita Nr 22 z 1999 r. Jasiński W., Potakowski D., Tablice poglądowe do nauki przedmiotu: Taktyka zwalczania przestępczości zorganizowanej, Wydawnictwo WSPol., Szczytno 2001 (pozycja niejawna). Kudła J. Bielecki Z. Wybrane aspekty zakupu kontrolowanego w pracy Policji, w: Przegląd Policyjny Nr 1 z 2005 r. Kupis B., Potakowski D., Kontrola operacyjna. Nowelizacja ustawy o Policji, Przegląd Policyjny Nr 1 z 2002 r. Kurzępa B., Stosowanie podstępu w toku czynności operacyjno - rozpoznawczych, w.: Prokuratura i Prawo Nr 12, 2003 r. Marciniak W., Obserwacja, Wydawnictwo WSPol., Szczytno 1998 r. (pozycja niejawna). Marciniak W., Praca operacyjna policji, Wydawnictwo WSPol., Szczytno 2001 r. (pozycja niejawna). Rau Z., Przestępczość zorganizowana i jej zwalczanie w Polsce, Zakamycze 2002 r. Szymanowski A., Jak ująć przestępczość zorganizowaną, (w:) „Policyjny Biuletyn Szkoleniowy” Nr 1-2 z 1995 r. Zajder M., Marciniak W., Praktyczne aspekty pracy operacyjnej, Wydawnictwo WSPol. Szczytno 2003 r. Gorzałczyńska Mróz A. Psychologia i etyka w aspekcie służb kryminalnych, Wydawnictwo CSP Legionowo 2004r

JEDNOSTKA SZKOLENIOWA -JS 01.

Nazwa jednostki szkoleniowej: Rozpoznanie.

Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM10.

Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant.

Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych.

Stron: 1

Opracował:. T. Borzoł, J.Kudła, S. Miszkiewicz

JM10JS01SP01

SPRAWDZIAN POSTĘPÓW: Oceń, na podstawie przekazanych wiadomości oraz przeprowadzonych zajęć praktycznych zrealizowanej jednostki szkoleniowej (JS01), czy nabyłeś w sposób wystarczający wiedzę i umiejętności - zaznaczając w odpowiednich miejscach „X” jako odpowiedź „tak” lub „nie”. Określę cele pracy operacyjnej. Sporządzę decyzję o wszczęciu rozpoznania. Umiem podać podstawę wszczęcia rozpoznania. Potrafię sprawdzić i zarejestrować osobę objętą rozpoznaniem. Nabyłem umiejętność dokumentowania czynności wykonywanych w ramach rozpoznania

PRZEWODNIK DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 02 Nazwa jednostki szkoleniowej: Obserwacja doraźna. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10 Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 2 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, M. Kupniewski, S. Miszkiewicz.

JM10JS02PS01

Wskazówki dla słuchacza: Wymagania wejściowe. Wyma Wymagane są od Ciebie podstawowe umiejętności z zakresu: posługiwania się środkami łączności, prowadzenia korespondencji drogą radiową, prowadzenia rozpoznania terenowego i osobowego ( w rozumieniu zarządzenia nr 15 KGP z 1999 r., w sprawie metod i form wykonywania zadań przez dzielnicowego i kierownika rewiru dzielnicowych), stosowania zasad ochrony informacji niejawnych, planowania. Cele szkolenia. Po zakończeniu jednostki szkoleniowej będziesz potrafił: określić pojęcie i rodzaj obserwacji, wymienić i zinterpretować cele obserwacji, przygotować się do prowadzenia obserwacji, prowadzić obserwację osoby, rzeczy, miejsca, sytuacji, postępować w sytuacjach szczególnych, sporządzić notatkę służbową z przeprowadzonej obserwacji, określić sposoby wykorzystania wyników z obserwacji, 3. Metody nauczania i uczenia się. Na początku zajęć zostaną wyjaśnione pojęcia „obserwacja”, „kontrobserwacja”, „samokontrola” oraz omówione zagadnienia związane z przygotowaniem się do prowadzenia obserwacji. Poznasz także zasady prowadzenia obserwacji. Następnie zaprezentowane zostaną przykłady obserwacji, prowadzonej przez jednostki terenowe oraz wzór notatki służbowej. W dalszej części zajęcia przeprowadzone zostaną w warunkach symulacji, w zespołach czteroosobowych z wyznaczonym koordynatorem i kierownikiem poszczególnych grup. W ramach samokształcenia sporządzisz notatkę z prowadzonej obserwacji. Zajęcia odbędą się na terenie miasta. Twoim zadaniem jest zapoznać się z wskazaną przez nauczycieli policyjnych literaturą i aktami prawnymi. Sposoby oceniania: Nabywane przez słuchaczy wiadomości i umiejętności podlegają bieżącej ocenie według obowiązującej skali ocen (skala 6 -1 lub zal - nzal). Każda negatywna ocena uzyskana w trakcie jednostki szkoleniowej musi być poprawiona na ocenę pozytywną. Sporządzone przez słuchaczy notatki z przeprowadzonej obserwacji podlegają ocenie poprzez zastosowanie zapisu uogólnionego - zaliczono (zal) lub nie zaliczono (nzal). Zaliczenie dokumentacji warunkuje przystąpienie do zaliczenia jednostki szkoleniowej. Zaliczenie jednostki szkoleniowej nastąpi wspólnie z JS 05. Obszary podlegające ocenie w ćwiczeniu praktycznym: Taktyka prowadzenia obserwacji, Dyscyplina prowadzenia czynności. Obszary podlegające ocenie w ćwiczeniu pisemnym: Merytoryczna zawartość dokumentów. Poprawność dokumentów pod względem formalnym. Estetyka i przejrzystość dokumentów. Poprawność językowa.

MATERIAŁY DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 02 Nazwa jednostki szkoleniowej: Obserwacja doraźna. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10 Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Stron: 2 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, M. Kupniewski, S. Miszkiewicz.

JM10JS02PS01

1. Pojęcie i rodzaje obserwacji.

Obserwacja jako metoda pracy operacyjnej to śledzenie osób, miejsc, rzeczy lub sytuacji w celu uzyskania informacji istotnych w pracy operacyjnej.

Celem obserwacji jest uzyskanie lub poszerzenie wiedzy o objętych pracą operacyjną :

• osobach,

• obiektach,

• miejscach,

• zjawiskach lub zdarzeniach.

Ze względu na podmiot realizujący, obserwacja może być prowadzona przez:

• policjantów prewencji i ruchu drogowego,

• policjantów służby kryminalnej,

• policjantów WTO.

Uwzględniając miejsce i sposób prowadzenia obserwacji , wyróżnia się obserwację:

• statyczną

• dynamiczną,

• kombinowaną.

Przyjmując za kryterium złożoność działań obserwacja może być:

• samodzielna,

• towarzysząca.

Mając na uwadze kryterium czasu trwania obserwację klasyfikuje się jako:

• krótkotrwałą,

• długotrwałą.

2. Cele i rola obserwacji.

Obserwacja zaliczana jest do metod przynoszących wymierne, niekiedy natychmiastowe korzyści operacyjne a w konsekwencji procesowe. Warunkiem skuteczności podejmowanych działań jest przeprowadzenie jej w odpowiednim czasie. Wybór momentu przystąpienia do obserwacji winien być wypadkową dwóch zmiennych: wiedzy o przestępstwie i jego sprawcy oraz informacji o bieżącej sytuacji operacyjnej. W związku z tym przed przystąpieniem do działań należy przeprowadzić analizę materiałów zebranych w teczce sprawy operacyjnej. Decyzję o przeprowadzeniu obserwacji należy podjąć po analizie materiałów operacyjnych i wówczas określić jej cele.

Cele obserwacji :

• ustalenie miejsca przechowywania mienia

• wskazanie odbiorców i dostawców przedmiotów pochodzących z przestępstwa

• uzyskanie informacji o mieniu należącym do sprawcy

• ustalenie źródeł dowodowych

• określenie miejsca prowadzenia działalności przestępczej

• ujawnieniu dokumentów świadczących o popełnieniu przestępstwa

• wykrycie przypadków naruszenia prawa

• ustalenie sprawcy przestępstwa

• zatrzymanie sprawcy

• ustalenie miejsca pobytu osoby ukrywającej się

• pogłębienie wiedzy z zakresu taktyki działań sprawców

• zapobieżenie przestępstwu

• sprawdzenie wiarygodności OZI

• weryfikacja i uszczegółowienie informacji pochodzących z innych źródeł

3. Przygotowanie obserwacji.

Przygotowanie obserwacji wymaga przeprowadzania szeregu czynności wstępnych o charakterze analityczno - organizacyjnym, do których należą:

• analiza materiałów operacyjnych

• określenie potrzeby przeprowadzenia obserwacji

• określenie przedmiotu i celu przeprowadzenia obserwacji

• uzupełnienie zebranych informacji

• sprecyzowanie czasu i miejsca przeprowadzenia działań

• uzyskanie wstępnej akceptacji przełożonego

• przeprowadzenie rozpoznania terenu

• sporządzenie szkiców sytuacyjnych

• opracowanie planów obserwacji

• zebranie i przygotowanie środków technicznych

• przeprowadzenie odprawy z zespołem obserwacyjnym

4. Taktyka prowadzenia obserwacji.

W taktyce prowadzenia obserwacji należy wskazać zasady jej prowadzenia. Należą do nich:

• zasada kilkuosobowego obserwowania, wynikająca z potrzeby zachowania konspiracji prowadzonej obserwacji i zachowania jej ciągłości,

• zasada właściwego usytuowania grupy obserwacyjnej, nakazująca przynajmniej jednemu z obserwatorów stały kontakt wzrokowy z przedmiotem obserwacji,

• zasada dyskrecji wymagająca nie ujawniania działań dla osób postronnych ,

• zasada przewidywalności zmienności warunków wskazująca, że warunki w których prowadzona jest obserwacja w każdej chwili mogą ulec zmianie np. zmienność terenu, obiektu,

• zasada znajomości terenu wskazująca na konieczność znajomości topografii terenu.

Wiedza z zakresu taktyki prowadzenia obserwacji, z uwagi na jej niejawny charakter, będzie przekazywana w trakcie wykładów i zajęć praktycznych.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 02. Nazwa jednostki szkoleniowej: Obserwacja doraźna. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, M. Kupniewski, S. Miszkiewicz.

JM10JS02LU01

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: Hanusek T., Kryminalistyka , zarys wykładu, Warszawa 2004, Marciniak W., Obserwacja , Szczytno 1998 ( pf) Zajder M, Marciniak W. (red),Praktyczne aspekty pracy operacyjnej, Szczytno 2003, Ustawa z dnia 22.01.1999 r. o ochronie informacji niejawnych, Dz. U. nr 11, poz. 95 z późn. zmianami.

JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 02 Nazwa jednostki szkoleniowej: Obserwacja doraźna. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10 Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował:. T. Borzoł, J. Kudła, M. Kupniewski, S. Miszkiewicz.

JM10JS02SP01

SPRAWDZIAN POSTĘPÓW: Oceń, na podstawie przekazanych wiadomości oraz przeprowadzonych zajęć praktycznych zrealizowanej jednostki szkoleniowej (JS02), czy nabyłeś w sposób wystarczający wiedzę i umiejętności - zaznaczając w odpowiednich miejscach „X” jako odpowiedź „tak” lub „nie”. Znam i rozumiem podstawowe pojęcia dotyczące obserwacji. Znam zasady przygotowywania się do prowadzenia obserwacji. Potrafię prowadzić obserwację osoby, miejsca, rzeczy. Znam formy dokumentowania wyników obserwacji . Potrafię określić zasady prowadzenia obserwacji . Znam sposób postępowania w sytuacjach szczególnych

PRZEWODNIK DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 03 Nazwa jednostki szkoleniowej: Wywiad policyjny. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 2 Opracował: T. Borzoł, J.Kudła, S. Miszkiewicz.

JM11JS03PS01

Wskazówki dla słuchacza: Wymagania wejściowe. Wymagane są podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu: komunikacji werbalnej i niewerbalnej, rodzajów wywiadów, metod pracy operacyjnej, przepisów kodeksu postępowania karnego, sporządzania notatki służbowej. Cele szkolenia. Po zakończeniu jednostki szkoleniowej będziesz potrafił: posługiwać się przepisami stanowiącymi podstawy prawne do prowadzenia wywiadu, przygotować się do przeprowadzenia wywiadu, przeprowadzić wywiad, sporządzić notatkę służbową lub urzędową z przeprowadzonego wywiadu, wskazać możliwości wykorzystania wyników wywiadu. Metody nauczania i uczenia się. Od wykładowcy prowadzącego zajęcia otrzymasz pełny zakres materiału wymagany do opanowania w ramach przedmiotowej jednostki szkoleniowej. Twoim zadaniem jest zapoznać się z wskazaną przez wykładowcę literaturą i aktami prawnymi. Na początku zajęć nauczyciel w formie podającej wyjaśni pojęcie wywiadu, a także omówi wywiady jako metody pracy operacyjnej oraz wywiady, przeprowadzane zgodnie z przepisami kodeku postępowania karnego. Przedstawione zostaną zakres i cele wywiadu, jak również zostaną wskazane źródła wywiadu. Następnie zajęcia będą się odbywały w warunkach symulacji, w trakcie których w czteroosobowych zespołach będziesz prowadzić wywiady z wyznaczonymi wcześniej pozorantami. Dodatkowym zadaniem będzie udokumentowanie wywiadu (sporządzenie notatki służbowej, urzędowej). Sporządzona dokumentacja zostanie omówiona i oceniona. Sposoby oceniania: Nabywane przez ciebie wiadomości i umiejętności podlegają bieżącej ocenie według obowiązującej skali ocen (skala 6 -1 lub zal - nzal). Każda negatywna ocena uzyskana w trakcie jednostki szkoleniowej musi być poprawiona na ocenę pozytywną. Sporządzone przez ciebie notatki z przeprowadzonego wywiadu podlegają ocenie poprzez zastosowanie zapisu uogólnionego - zaliczono (zal) lub nie zaliczono (nzal). Zaliczenie dokumentacji warunkuje przystąpienie do zaliczenie jednostki szkoleniowej. Zaliczenie jednostki szkoleniowej nastąpi wspólnie z JS 05. Obszary podlegające ocenie przy sporządzaniu dokumentacji: Merytoryczna zawartość dokumentów. Poprawność dokumentów pod względem formalnym. Estetyka i przejrzystość dokumentów. Poprawność językowa.

MATERIAŁY DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 03 Nazwa jednostki szkoleniowej: Wywiad policyjny. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Stron: 2 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS03PN01

1. Pojęcie i zakres wywiadu.

Wywiad w znaczeniu metody pracy operacyjnej oznacza zbieranie informacji przez prowadzenie odpowiednio ukierunkowanych, planowych rozmów.

2. Rodzaje i cele wywiadów.

W zależności od przyjętego kryterium wyróżnia się następujące rodzaje wywiadów:

1. Kryterium celu:

• wywiad służący realizacji celów operacyjnych,

• wywiad służący realizacji innych celów w tym procesowych (art. 214 k.p.k. )wywiad środowiskowy.

Kryterium przyjętej podstawy przeprowadzenia wywiadu:

• wywiad do określonej sprawy operacyjnej,

• wywiad na zlecenie innych pionów lub jednostek policji,

• wywiad na zlecenie sądów lub prokuratury,

• wywiad na zlecenie innych uprawnionych podmiotów.

3. Kryterium jawności:

• wywiad jawny,

• wywiad poufny,

1. Kryterium sposobu realizacji:

• wywiad samodzielny, tzw. bezpośredni,

• z udziałem innych podmiotów tzw. pośredni.

1. Kryterium zakresu prowadzonych czynności operacyjnych:

• wywiad dotyczący określonych osób,

• wywiad dotyczący przedsiębiorstw lub instytucji,

• wywiad dotyczący określonych środowisk,

• wywiad dotyczący określonych zdarzeń lub zjawisk,

• wywiad dotyczący określonych obiektów lub miejsc,

• wywiad dotyczący określonych rzeczy,

Istnieje szeroki wachlarz celów, dla których przeprowadza się wywiad. Celami wywiadu może być :

• wyjaśnienie, sprawdzenie każdej informacji uzyskanej wcześniej przez policję z innych źródeł,

• podjęcie każdej ważniejszej czynności policyjnej np. przesłuchania, zasadzki zatrzymania osoby,

• potrzeba wyrobienia sobie opinii o określonej osobie,

• wyjaśnienie okoliczności i przebiegu określonego zdarzenia itp.

3.Źródła wywiadu

Źródła wywiadu mają charakter osobowy, można je podzielić na :

1. osobowe oficjalne - rozmowy prowadzone są w oparciu o przepisy artykułu 214 k.p.k., z których wynika, że w sytuacji gdy niezbędne jest ustalenie danych co do właściwości i warunków osobistych oraz dotychczasowego sposobu życia oskarżonego, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator zarządza w stosunku do oskarżonego przeprowadzenie wywiadu środowiskowego przez kuratora sądowego lub inny podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów w szczególnie uzasadnionych wypadkach przez Policję. Dane o osobach, które dostarczyły informacji w ramach wywiadu środowiskowego osoba przeprowadzająca wywiad ujawnia jedynie na żądanie sądu a w postępowaniu przygotowawczym prokuratora. Osoby, które dostarczyły informacji w ramach wywiadu środowiskowego, mogą być przesłuchane w charakterze świadków - jest to tzw. wywiad środowiskowy.

2. osobowe nieoficjalne - rozmowy prowadzone są w sposób niejawny, dane osób udzielających informacji nie mogą być wykorzystane w postępowaniach przygotowawczych.

4. Przygotowanie i taktyka przeprowadzenia wywiadu.

Wywiad jest czynnością, która powinna być starannie zaplanowana. Szczególną uwagę należy zwrócić na przygotowanie się do jego przeprowadzenia. W trakcie wywiadu należy unikać zbyt wielu pytań. Wywiad powinien być prowadzony w formie swobodnej rozmowy, w której rozmówca ma możność szerokiego wypowiedzenia się i zaprezentowania swych ocen. Ocen natomiast powinien unikać przeprowadzający wywiad. Powinien on umiejętnie kierować rozmową, konfrontując jej przebieg z już posiadanymi informacjami i kierując tę rozmowę na interesujące go tematy. Rozmowa może chwilami odbiegać od głównego wątku, gdyż musi być całkowicie swobodna, niewymuszona.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 03. Nazwa jednostki szkoleniowej: Wywiad policyjny. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS03SP01

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: Ustawa z dnia 22.01.1999 r. o ochronie informacji niejawnych, Dz. U. nr 11, poz. 95 z późn. zmianami, Misiuk A., Krzyna I., Cichosz T.: Komunikacja społeczna w Policji, Szczytno 2003, Hanusek T.: Kryminalistyka, zarys wykładu, Warszawa 2004, Ustawa Kodeks postępowania karnego z dnia 06.06.1997r., z komentarzem, z póź.zm.

JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 03. Nazwa jednostki szkoleniowej: Wywiad policyjny. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS03SP01

Sprawdzian postępów: Oceń, na podstawie przekazanych wiadomości oraz przeprowadzonych zajęć praktycznych zrealizowanej jednostki szkoleniowej (JS03), czy nabyłeś w sposób wystarczający wiedzę i umiejętności - zaznaczając w odpowiednich miejscach „X” jako odpowiedź „tak” lub „nie”. Znam przepisy stanowiące podstawy prawne do prowadzenia wywiadu. Rozróżniam rodzaje wywiadów i znam cele ich przeprowadzania. Znam i potrafię stosować zasady prowadzenia wywiadów. Potrafię sporządzić notatkę z przeprowadzonego wywiadu. Znam sposoby wykorzystania wyników wywiadów.

PRZEWODNIK DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 04 Nazwa jednostki szkoleniowej: Zasadzka. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 2 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS04PS01

Wskazówki dla słuchacza: 1. Wymagania wejściowe. Wymagana jest podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu: posługiwania się środkami łączności radiowej, zatrzymania, przeszukania i doprowadzenia osoby, kontroli osobistej, przeglądaniu zawartości bagażu, sprawdzania ładunku, przeszukania rzeczy, przeszukania pomieszczeń, pościgu, sprawdzania osób i przedmiotów w ewidencji i ich rejestrowania prowadzenia rozpoznania oraz sprawdzania i rejestrowania miejsc w ewidencji kryminalnej. 2. Cele szkolenia. Po zakończeniu jednostki szkoleniowej będziesz potrafił: stosować zasady obowiązujące podczas realizacji zasadzki, postępować w poszczególnych etapach zasadzki (legitymować osoby, zatrzymywać, przeprowadzać przeszukanie i doprowadzać osoby do jednostki), dokumentować czynności związane z uczestnictwem w realizacji zasadzki ( notatnik służbowy, notatka, protokół zatrzymania i przeszukania osoby). 3. Metody nauczania i uczenia się. Twoim zadaniem jest zapoznać się ze wskazaną przez nauczyciela literaturą i aktami prawnymi. Na początku zajęć nauczyciel wyjaśni pojęcie „zasadzka” oraz określi okoliczności, w jakich można stosować tę metodę pracy operacyjnej. Omówione zostaną także zasady, obowiązujące podczas realizacji zasadzki. Przy omawianiu taktyki prowadzenia zasadzki, prowadzący będzie się odwoływał do treści zrealizowanych wcześniej w innych jednostkach modułowych (legitymowanie, przeszukanie, zatrzymanie, idt.). W dalszej części zajęć w grupach 4-osobowych, pod nadzorem prowadzącego, w oparciu o przygotowane założenia, weźmiesz udział w symulacji na terenie szkoły, w ramach której będziesz ćwiczył przeprowadzenie zasadzki. Po zrealizowaniu zleconych przez nauczyciela zadań, zostaną wskazane i omówione ewentualne błędy. Na zakończenie prowadzący zaprezentuje i omówi dokumentację, występującą w związku z realizacją zasadzki, a następnie w trakcie ćwiczenia pisemnego udokumentujesz przeprowadzone w warunkach symulacji czynności. 4. Sposoby oceniania Nabywane przez Ciebie wiedza i umiejętności podlegają ocenie bieżącej. Sporządzone formularze Pkr - 1 C i Pkr 2 podlegają ocenie w skali zaliczono nie zaliczono. Zaliczenie dokumentacji jest jednym z elementów warunkujących przystąpienie do zaliczenia jednostki szkoleniowej. Każda negatywna ocena uzyskana w trakcie jednostki szkoleniowej musi być poprawiona na ocenę pozytywną. Zaliczenie jednostki szkoleniowej następuje po zakończeniu JS 5. Obszary podlegające ocenie przy sporządzaniu dokumentacji: Merytoryczna zawartość dokumentów. Poprawność dokumentów pod względem formalnym. Estetyka i przejrzystość dokumentów. Poprawność językowa.

MATERIAŁY DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 04 Nazwa jednostki szkoleniowej: Zasadzka. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Stron: 5 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS04PN01

1. Pojęcie, cele i okoliczności stosowania zasadzki.

Wykrycie i ujęcie sprawcy przestępstwa oraz zebranie dostatecznych dowodów jego winy należy do zadań postępowania przygotowawczego (art. 297 § 1 i 2 k.p.k.). Kodeks nie określa jednak w jaki sposób ma to nastąpić, z pomocą jakich metod zadania te mają być wykonane. Nie precyzuje więc rodzaju czynności, jakie trzeba w konkretnej sytuacji przedsięwziąć w celu zapewnienia pomyślnego rezultatu w ściganiu przestępcy. W praktyce zadania te realizuje się w formie czynności procesowych i pozaprocesowych. Jedną z czynności podejmowanych w celu realizacji zadań postępowania przygotowawczego jest zasadzka. Kodeks nie zna tego rodzaju czynności i nie wyjaśnia tego pojęcia.

Słownikowe pojęcie terminu zasadzka to :

• ukrycie się w celu zaatakowania kogoś znienacka i schwytania lub zabicia go;

• zaczajenie się na kogoś;

• miejsce, w którym się ktoś na kogoś zaczaił się;

• sytuacja zmuszająca kogoś do postępowania wbrew woli, spowodowana czyimś postępowaniem, działaniem lub zbiegiem okoliczności.

Natomiast według Leksykonu Policyjnego zasadzka to:

• skryte rozmieszczenie funkcjonariuszy Policji w miejscu, do którego może przybyć osoba ścigana. Powinna być zorganizowana szybko i ma charakter działań doraźnych.

Definicja ta ma ogólnikowy charakter, skupia się na skrytym rozmieszczeniu policjantów w określonym miejscu i nie precyzuje celów operacyjnych stosowania zasadzki.

Zgodnie z §2 Zarządzenia nr 16/pf Komendanta Głównego Policji z dnia 4 września 2002 r. w sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z OZI, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych zasadzka to jedna z metod pracy operacyjnej polegająca na:

• skrytym rozmieszczeniu sił i środków w miejscu, do którego mogą przybyć osoby podejrzane lub mające z nimi związek albo poszukiwane w celu ich zatrzymania lub odzyskania przedmiotów mających związek z przestępstwem.

Zasadzka wyszczególniona jest w przepisach jako samodzielna metoda pracy operacyjnej. Najczęściej jednak przy jej organizacji i realizacji konieczne jest zastosowanie również innych równorzędnych metod, takich jak: penetracja terenu, obserwacja, wykorzystanie zbiorów ewidencyjnych i archiwalnych, analiza kryminalna, współdziałanie z organami kontroli, kontrola operacyjna, działania maskujące, pułapka, kombinacja operacyjna itp.

Praca operacyjno-rozpoznawcza stosowana w ramach określonej formy pracy Policji kryminalnej często stanowi kompleksowe zastosowanie wielu metod, które w rezultacie pozwalają na uzyskanie pozytywnych rezultatów. W tym przypadku będzie to zatrzymanie figuranta lub odzyskanie przedmiotów mających związek z przestępstwem.

Rozróżnia się zasadzki w zależności od przyjętych kryteriów podziału. Kryteriami tymi są:

• podmiotu, którego zatrzymanie stanowi cel zasadzki;

• ilości punktów zasadzkowych;

• miejsca organizacji zasadzki;

• rodzaju sił użytych do realizacji zasadzki;

• planowy charakter działań.

Z e względu na podmiot, którego zatrzymanie stanowi cel zasadzki, możemy wyróżnić :

1. zasadzki, których celem jest zatrzymanie osoby o znanych personaliach;

2. zasadzki, których celem jest zatrzymanie osoby o nieustalonych personaliach, gdy znany jest jej modus operandi jako sprawcy serii przestępstw kryminalnych, np. nieznani sprawcy serii kradzieży z włamaniem do samochodów, piwnic itp.

Z przyjętego kryterium ilości zasadzek wynika, że możemy wyróżnić:

1. zasadzki, jednopunktowe;

2. zasadzki wielopunktowe.

Zasadzka jednopunktowa jest zorganizowana w jednym miejscu, jej celem jest ujęcie jednego lub wielu figurantów. Zasadzka wielopunktowa jest realizowana jednocześnie w kilku miejscach w celu ujęcia tego samego figuranta lub grupy figurantów. Potrzeba takiej organizacji zasadzki wynika z aktualnej sytuacji operacyjnej wspartej bieżącymi możliwościami realizacyjnymi danej komórki organizacyjnej Policji.

Przyjmując za kryterium miejsce organizacji zasadzki, możemy wyróżnić:

1. zasadzki zorganizowane w pomieszczeniach:

• prywatnych o charakterze zamkniętym;

• publicznych o charakterze otwartym.

2. zasadzki zorganizowane na wolnym powietrzu, w terenie:

• zurbanizowanym (miejskim);

• nie zurbanizowanym.

1. zasadzki kombinowane

Zasadzkami w pomieszczeniach prywatnych są takie, które zlokalizowano w domach, lokalach mieszkalnych lub gospodarczych o charakterze zamkniętym, dostęp do nich ma ograniczona ilość osób. Zasadzki w pomieszczeniach publicznych organizuje się w lokalach gastronomicznych, handlowych lub rozrywkowych, do których dostęp ma w zasadzie nieograniczona ilość osób.

Zasadzki zorganizowane w otwartym terenie zurbanizowanym lokalizowane są na ulicach miast, parkingach, targowiskach, bazarach, kompleksach handlowo-gastronomicznych, osiedlach mieszkaniowych i w innych punktach, do których dostęp ma nieograniczona ilość osób. Zasadzki zorganizowane w terenie otwartym niezurbanizowanym to te, które są umiejscowione na obszarach leśnych, rolniczych, z dala od terenów zaludnionych.

Zasadzki kombinowane są sytuowane w terenie o niejednoznacznej, mieszanej charakterystyce urbanizacyjnej, np. w parku miejskim, na przedmieściach miast.

Planując i realizując zasadzkę należy zwrócić szczególną uwagę na miejsce jej lokalizacji. Każde z nich posiada swoją własną, indywidualną specyfikę i wynikające z niej ograniczenia, do jakich należy dopasować plan zasadzki sporządzony w oparciu o określone założenia taktyczne adekwatne do obszaru, na którym planujemy przeprowadzić nasze działania.

Ograniczenia techniczno-taktyczne wynikające ze specyfiki miejsca lokalizacji zasadzki, związane z jej realizacją, muszą znaleźć swoje odzwierciedlenie w całym procesie planowania, organizacji i realizacji zasadzki.

Ze względu na kryterium rodzaju sił użytych do organizacji zasadzki, wyróżnimy:

1. zasadzki tworzone siłami policjantów nie umundurowanych;

2. zasadzki tworzone siłami policjantów umundurowanych;

3. zasadzki tworzone siłami policjantów umundurowanych i nie umundurowanych.

Pod względem elementu planowania działań zasadzki dzielimy na:

1. zasadzki planowe, wynikające ze zgromadzonych w sprawie operacyjnej materiałów, będącej integralną częścią całości działań operacyjnych prowadzonych w ramach określonej formy pracy;

2. zasadzki doraźne, wynikające z potrzeby chwili, bieżącego zdarzenia przestępczego, a nie z toku prowadzonej aktualnie formy pracy operacyjnej.

Cele zasadzki

Zasadniczym warunkiem organizacji zasadzki jest wystąpienie możliwości zatrzymania figuranta lub osób z nim związanych, ewentualnie odnalezienie i zabezpieczenie przedmiotów mających związek z przestępstwem. Dlatego zasadzki są organizowane w celu:

1. zatrzymania osoby poszukiwanej na podstawie określonych podstaw prawnych wydanych przez uprawnione do tego organy;

2. zatrzymania podejrzewanego o dokonanie przestępstwa, jeżeli sytuacja operacyjno procesowa tego wymaga;

3. podjęcia działań mających zapobiec przestępstwu planowanemu przez figuranta;

4. niedopuszczenia do zniszczenia i zabezpieczenie dowodów przestępstwa lub mienia pochodzącego z przestępstwa.

Okoliczności organizacji działań zasadzkowych

W działaniach poszukiwawczych dotyczących osób ukrywających się przed organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości zasadzka jest jedną z najczęściej stosowanych metod pracy operacyjnej. Większość czynności wykonywanych w ramach tych spraw zmierza do wykreowania sytuacji operacyjnej, która umożliwi ustalenie czasu i miejsca zorganizowania zasadzki, mającej na celu zatrzymanie osoby poszukiwanej.

2. Czynności poprzedzające przeprowadzenie zasadzki.

Przygotowując zasadzkę należy:

1. poddać szczegółowej analizie materiały stanowiące podstawy faktyczne zorganizowanie zasadzki,

2. dokonać wyboru i rozpoznania miejsca zasadzki,

3. określić czas rozpoczęcia, przebiegu i zakończenia zasadzki,

4. wyznaczyć i przygotować sprzęt oraz kryminalistyczne środki techniczne przewidziane do użycia w zasadzce,

5. dobrać uczestników zasadzki,

6. określić kryminalistyczną taktykę oraz sposoby postępowania funkcjonariuszy podczas zasadzki,

7. opracować plan zasadzki i przeprowadzić instruktaż.

Podczas analizowania zebranych w sprawie materiałów pod kątem zasadności, celowości, doboru miejsca i ewentualnego sposobu przeprowadzenia zasadzki należy posłużyć się analizą kryminalną. Metodę tę należy stosować zwłaszcza w sprawach złożonych, wielowątkowych, gdzie występuje wielość informacji jak też skomplikowana i rozbudowana struktura powiązań przestępczych.

Głównym celem analizy materiałów operacyjnych i procesowych jest ustalenie:

1. osobowości figuranta;

2. przeszłości kryminalnej figuranta;

3. adresów, gdzie figurant może przebywać na stałe lub ewentualnie schronić się tymczasowo;

4. kontaktów osobowych figuranta mających charakter rodzinny, towarzyski, biznesowy i przestępczy;

5. sposobów działania figuranta.

Zasadniczy wpływ na wybór czasu i miejsca zasadzki ma topografia terenu działania. Najważniejsze jej elementy stanowią:

1. rozmieszczenie ulic i placów;

2. obiekty przyległe do miejsca planowanej zasadzki;

3. plany budynku i poszczególnych pomieszczeń, w których ma być zorganizowana zasadzka;

4. natężenie i organizacja ruchu kołowego i pieszego w miejscu zasadzki;

5. imprezy okolicznościowe i cykliczne, które mogą występować w miejscu planowanej zasadzki oraz ich charakter i częstotliwość;

6. zalesienie lub zadrzewienie miejsca zasadzki;

7. ukształtowanie terenu w miejscu zasadzki.

Przy realizacji zasadzek wykorzystuje się sprzęt techniczny wspomagający działania. Są to urządzenia z zakresu łączności, techniki operacyjnej i wojskowej jak również innego rodzaju wyposażenie. Mogą to być:

• przenośne jawne lub kamuflowane stacje radiowe, jak i też telefony komórkowe służące do utrzymania łączności między policjantami biorącymi udział w zasadzce;

• różnego rodzaju środki transportu;

• noktowizory, urządzenia optyczne na podczerwień, których przeznaczeniem będzie zapewnienie możliwości wzrokowej penetracji terenu, kiedy występują ograniczenia widoczności;

• aparaty fotograficzne i kamery;

• środki pirotechniczne, których zadaniem może być oświetlające terenu lub zdezorientowanie i unieszkodliwienie figurantów ;

• różnego typu i konstrukcji pułapki kryminalistyczne współpracujące z rejestratorami i czujnikami ruchu;

• wyposażenie techniczne adekwatne do założeń taktycznych zasadzki, mające służyć maskowaniu działań funkcjonariuszy w terenie, mogące być na wyposażeniu Policji i innych służb, jak też stanowiące własność osób fizycznych lub prawnych;

• dokumenty maskujące;

• urządzenia elektroniczne współpracujące z systemami GPS ;

• szczegółowe mapy terenu, plany miast i budynków.

Stosowanie zasadzki jako taktycznej metody ustalenia i ujęcia osoby może nastąpić:

• w każdej fazie postępowania przygotowawczego bez względu na rodzaj sprawy,

• przed wszczęciem postępowania przygotowawczego w ramach prowadzonej przez organy ścigania pracy operacyjno - rozpoznawczej,

• jako końcowy moment innych przedsięwzięć np. pościgu

• podczas śledczego badania miejsca zdarzenia.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 04 Nazwa jednostki szkoleniowej: Zasadzka. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Prowadzenie podstawowej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.	JM10JS04LU01
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: Hołyst B., Kryminalistyka, Warszawa 2004, Marciniak W., Obserwacja , Szczytno 1998 ( pf) Marciniak W., Praca operacyjna Policji, Szczytno 2001, (pf) Zajder M., Marciniak W, (red):Praktyczne aspekty pracy operacyjnej, Szczytno 2003, Ustawa z dnia 22.01.1999 r. o ochronie informacji niejawnych, Dz. U. nr 11, poz. 95 z późn. zmianami, Leksykon policyjny pod red. W. Pływaczewskiego, Szczytno 2001 Wielki słownik języka polskiego, Warszawa 2003 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 08.02.2005r w sprawie sposobu postępowania przy wykonywaniu niektórych uprawnień Policji oraz wzorów dokumentów stosowanych w tych sprawach. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 grudnia 2002r w sprawie kontroli ruchu drogowego. Zarządzenie nr 833/04 Komendanta Głównego Policji z dnia 20 lipca 2004r w sprawie organizacji i prowadzenia przez Policję działań pościgowych.
JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 04 Nazwa jednostki szkoleniowej: Zasadzka. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S.Miszkiewicz.		JM10JS04SP01
SPRAWDZIAN POSTĘPÓW: Oceń, na podstawie przekazanych wiadomości oraz przeprowadzonych zajęć praktycznych zrealizowanej jednostki szkoleniowej (JS04), czy nabyłeś w sposób wystarczający wiedzę i umiejętności - zaznaczając w odpowiednich miejscach „X” jako odpowiedź „tak” lub „nie”. Znam czynności związane z przygotowaniem zasadzki. Znam zasady obowiązujące podczas realizacji zasadzki. Znam zasady sprawdzająco-rejestracyjne związane z organizacją zasadzki. Potrafię dokumentować czynności związane z zasadzką. Umiem legitymować, zatrzymywać oraz doprowadzać osoby w trakcie realizacji zasadzki.

PRZEWODNIK DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 05 Nazwa jednostki szkoleniowej: Penetracja terenu. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - JM 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 2 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, M. Kupniewski, S. Miszkiewicz.

JM10JS05PS05

Wskazówki dla słuchacza: Wymagania wejściowe. Wymagana jest podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu: zabezpieczenia miejsca zdarzenia, postępowania z przedmiotami ujawnionymi przez policjantów, orientacji w terenie i czytania map. (Posiadasz również umiejętności wykształcone w JM 3). Cele szkolenia. Po zakończeniu jednostki szkoleniowej będziesz potrafił: określić miejsca będące przedmiotem penetracji, sprawdzić określony teren i miejsca w celu odnalezienia, osób, rzeczy, śladów i zwłok, postępować z odnalezionymi przedmiotami,. udokumentować wyniki penetracji terenu, określić sposoby wykorzystania wyników penetracji. Metody nauczania i uczenia się. W pierwszej części zajęć zapoznasz się z pojęciem „penetracja terenu” oraz wskazane zostaną okoliczności, w jakich można stosować tę metodę pracy operacyjnej. Zostaną także omówione zasady, obowiązujące podczas penetracji terenu. W drugiej części zajęć weźmiesz udział w ćwiczeniu w terenie z całą grupą szkoleniową. Przed rozpoczęciem działań, nauczyciel przeprowadzi odprawę, na której określone zostaną cele i zadania prowadzonej penetracji, a także zostanie omówione dokumentowanie tej czynności. Ocenie podlegać będzie poprawność wykonania zleconego zadania. Twoim obowiązkiem jest zapoznać się z wskazaną przez nauczycieli policyjnychę literaturą oraz aktami prawnymi. W ramach samokształcenia poszerzaj wiedzę z zakresu posługiwania się i korzystania z map. Sposoby oceniania. Nabywane przez ciebie wiadomości i umiejętności podlegają bieżącej ocenie według obowiązującej skali ocen (skala 6 -1 lub zal - nzal). Zaliczenie polega na ocenie wykonanych czynności oraz sporządzeniu dokumentacji, na podstawie czytelnych, znanych ci kryteriów. Każda negatywna ocena uzyskana w trakcie jednostki szkoleniowej musi być poprawiona na ocenę pozytywną. Sporządzone przez słuchaczy dokumenty, podlegają ocenie poprzez zastosowanie zapisu uogólnionego - zaliczono (zal) lub nie zaliczono (nzal). Zaliczenie obejmuje jednostki szkoleniowe od JS 02 do JS05 i stanowi ocenę okresową. Zaliczenie odbywa się w formie pisemnego i praktycznego testu osiągnięć. Obszary podlegające ocenie przy sporządzaniu dokumentu: 1. Zawartość merytoryczna dokumentu. 2. Wymogi formalne dokumentu. 3. Poprawność językowa dokumentu. 4. Estetyka i przejrzystość dokumentu.

MATERIAŁY DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 05 Nazwa jednostki szkoleniowej: Penetracja terenu. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - JM 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, M. Kupniewski, S. Miszkiewicz.

JM10JS05PS05

1. Pojęcie penetracji terenu.

Penetracja terenu jest to planowe i systematyczne sprawdzanie wyznaczonych miejsc, w celu odnalezienia osób, zwłok, rzeczy lub śladów.

Penetracja może być prowadzona w sposób jawny jak też niejawny. Jawna realizowana jest w sposób otwarty, nie kamuflowany, najczęściej z wykorzystaniem sił mundurowych i osób cywilnych.

Penetracja niejawna prowadzona jest w sposób zakamuflowany, skrywający jej cel ze względu na operacyjny charakter przedsięwzięcia.

W trakcie stosowania tej metody mogą być użyte siły policyjne jak również pozapolicyjne takie jak: straż pożarna, straż graniczna, służby leśne i inne.

2. Postępowanie z przedmiotami odnalezionymi podczas penetracji.

Przedmioty odnalezione w toku penetracji terenu należy zabezpieczyć zgodnie z regułami kryminalistycznymi. W zależności od rodzaju zabezpieczonego przedmiotu stosujemy właściwe techniki zabezpieczeń.

W przypadku ujawnienia zwłok ludzkich w miejscu ich odnalezienia konieczne jest wykonanie szeregu czynności o charakterze kryminalistycznym, procesowym a także operacyjnym.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 05 Nazwa jednostki szkoleniowej: Penetracja terenu. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, M. Kupniewski, S. Miszkiewicz.

JM10JS05LU01

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: Marciniak W., Obserwacja , Szczytno 1998 ( pf) Marciniak W., Praca operacyjna Policji, Szczytno 2001, (pf) Hanausek T., Kryminalistyka, zarys wykładu, Warszawa 2004, Zajder M., Marciniak W. (red):Praktyczne aspekty pracy operacyjnej, Szczytno 2003, Ustawa z dnia 22.01.1999 r. o ochronie informacji niejawnych, Dz. U. nr 11, poz. 95 z późn. zmianami.

JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JM 05 Nazwa jednostki szkoleniowej: Penetracja terenu. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, M. Kupniewski, S. Miszkiewicz.

JM10JS05SP01

SPRAWDZIAN POSTĘPÓW: Oceń, na podstawie przekazanych wiadomości oraz przeprowadzonych zajęć praktycznych zrealizowanej jednostki szkoleniowej (JS05), czy nabyłeś w sposób wystarczający wiedzę i umiejętności - zaznaczając w odpowiednich miejscach „X” jako odpowiedź „tak” lub „nie”. Potrafię określić miejsca będące przedmiotem penetracji. Potrafię sprawdzać określony teren i miejsca w celu odnalezienia, osób, rzeczy, śladów i zwłok. Umiem postępować z odnalezionymi przedmiotami. Potrafię udokumentować wyniki penetracji terenu. Potrafię określić sposoby wykorzystania wyników penetracji.

PRZEWODNIK DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 06 Nazwa jednostki szkoleniowej: Osoba informująca. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 2 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS06MS01

Wskazówki dla słuchacza: Wymagania wejściowe. Wymagana jest od Ciebie podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu: posługiwania się aktami prawnymi, technik komunikowania się, w tym m.in. tworzenia odpowiedniego nastroju podczas relacji z rozmówcą i budowania atmosfery zaufania, procedur postępowania z informacjami niejawnymi, ochrony tajemnicy państwowej i służbowej. Cele szkolenia. Po zakończeniu jednostki szkoleniowej będziesz potrafił: wskazać źródła informacji, wymienić kategorie osobowych źródeł informacji, określić zakres zlecanych zadań w ramach współpracy z osobowymi źródłami informacji, rozróżniać osobę informującą spośród innych źródeł, stosować podstawowe techniki komunikowania się, oceniać wiarygodność informacji oraz źródła informacji, dokonać kompleksowej oceny wiarygodności informacji w systemie 4x4, uzyskać precyzyjną informację od osoby informującej, postępować z informacjami niejawnymi, rozróżniać informacje stanowiące tajemnicę państwową i tajemnicę służbową, stosować zasady dokumentowania uzyskanych informacji, sporządzać meldunek informacyjny. Metody nauczania i uczenia się. W pierwszej części zajęć zapoznasz się z pojęciem „informacji” i jej rodzajami. Wyjaśnione zostaną także pojęcia „tajemnica państwowa”, „tajemnica służbowa”. Następnie poznasz kategorie osobowych źródeł informacji (osoba informująca, informator, współpracownik, agent, konsultant) oraz zapoznasz się z celami współpracy z osobowymi źródłami informacji. Scharakteryzowany zostanie także sposób prowadzenia rozmowy z zastosowaniem określonych technik komunikowania się i argumentacji. W dalszej części zajęć poznasz zasady sporządzania meldunku informacyjnego oraz zasady ochrony informacji niejawnych, w tym również sposoby ich klasyfikowania według klauzuli niejawności. Od nauczyciela otrzymasz wzór druku meldunku informacyjnego. Twoim zadaniem jest zapoznać się z wskazaną przez nauczycieli policyjnych literaturą i aktami prawnymi. Nauczyciel przekaże Ci, które treści (z zakresu informacji niejawnych) będziesz musiał opanować w ramach samokształcenia. Następnie weźmiesz udział w symulacji, dotyczącej czynności przyjęcia informacji, uzyskanej telefonicznie od osoby informującej. Po symulacji, na podstawie uzyskanej informacji sporządzisz meldunek informacyjny. W ramach kolejnej symulacji w zespole 2-osobowym, w oparciu o przygotowane założenie wykonasz czynność przyjęcia informacji, uzyskanej od osoby informującej oraz udokumentujesz ten fakt. W końcowej części zajęć sporządzona dokumentacja zostanie omówiona oraz oceniona. Sposoby oceniania. Nabywane przez Ciebie wiadomości i umiejętności podlegają bieżącej ocenie według obowiązującej skali ocen (skala 6 -1 lub zal - nzal). Sporządzony meldunek informacyjny podlega ocenie w skali zaliczono- nie zaliczono. Zaliczenie dokumentacji jest jednym z elementów warunkujących przystąpienia do zaliczenia jednostki szkoleniowej. Zaliczenie jednostki szkoleniowej jest oceną okresową i następuje na podstawie pozytywnych ocen bieżących, zaliczonej dokumentacji oraz oceny ze sprawdzianu wiedzy. Każda negatywna ocena uzyskana w trakcie jednostki szkoleniowej musi być poprawiona na ocenę pozytywną. Zaliczenie jednostki szkoleniowej następuje łącznie z jednostką szkoleniową JS07

MATERIAŁY DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 06 Nazwa jednostki szkoleniowej: Osoba informująca. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Stron: 10 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS06MS01

1. Pojęcie informacji i jej rodzaje

Informacje operacyjne to wszelkie dane o świecie zewnętrznym niezależnie od źródeł ich pochodzenia, które mogą ułatwić wykonywanie zadań przez ogniwa Policji zajmujące się pracą operacyjną, bądź wiążące się z działalnością tych ogniw, to również wszelkie wiadomości (dane) mające znaczenie w zwalczaniu czynów karalnych oraz zapobieganiu zjawiskom patologicznym, uzyskiwane w sposób poufny lub oficjalny będące inspiracją do podjęcia i rozwijania czynności operacyjnych, pośrednio-procesowych w konsekwencji prowadzących do osiągnięcia zakładanych celów operacyjnych.

Podział informacji operacyjnych:

1. Informacje tzw. Pierwsze (pierwiastkowe) i informacje dalsze (do sprawy);

2. Informacje wyprzedzające (niezbędne do zapobiegania);

3. Informacje opisowe i informacje uprzedmiotowione (znamionowe cechy identyfikacyjne);

4. Informacje wyczerpujące i cząstkowe;

5. Informacje wewnątrzpochodne i zewnątrzpochodne;

6. Informacje ogólne i szczegółowe;

7. Informacje wpływające i informacje celowo pozyskane;

8. Informacje źródłowe i informacje wtórne;

9. Informacje będące efektem indukcji i dedukcji.

Źródła informacji

Źródła informacji mogą charakter :

1. nieosobowy ( miejsce, rzecz, ciało człowieka i zwłoki, dokumenty zdarzenia i zjawiska)

2. osobowy, które dzielą się na :

1. osobowe oficjalne

2. osobowe nieoficjalne

Współpraca z osobowymi źródłami informacji o charakterze oficjalnym to zbieranie informacji możliwych do wykorzystania bezpośrednio w postępowaniu przygotowawczym. Zaliczyć do nich możemy między innymi świadków, biegłych, podejrzanych.

Współpraca z osobowymi źródłami informacji o charakterze nieoficjalnym to niejawne zbieranie informacji za pośrednictwem osób dysponujących możliwościami dotarcia do objętych pracą operacyjną innych osób, podmiotów gospodarczych, środowisk, obiektów lub miejsc, a także realizacja czynności operacyjno rozpoznawczych z udziałem osobowych źródeł informacji.

2. Kategorie osobowych źródeł informacji (osoba informująca, informator, współpracownik, agent, konsultant).

3. Cele współpracy z osobowymi źródłami informacji.

4. Pojęcie osoby informującej.

5. Sposób prowadzenia rozmowy z zastosowaniem technik komunikowania się i argumentacji.

Wiedza dotycząca punktów kluczowych od 2 do 5 zawarta jest w Zarządzeniu Nr 16/pf Komendanta Głównego Policji z dnia 4 września 2002 r., w sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, z późn. zm. (pozycja niejawna)

Zarządzenie Nr 422 PF/03 Komendanta Głównego Policji z dnia 22 sierpnia 2003 r., zmieniające zarządzenie w sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych. (pozycja niejawna)

Zrządzenie 1399/pf Komendanta Głównego Policji z dnia 14 grudnia 2004 zmieniające zarządzenie sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych (pozycja niejawna)

6. Istota meldunku informacyjnego i zasady jego sporządzania jako podstawowego dokumentu w przypadku uzyskania informacji.

Informacje uzyskane w toku czynności operacyjno rozpoznawczych dokumentuje się w meldunku informacyjnym i rejestruje w systemie informatycznym. Formularzowi Meldunku Informacyjnego nadano postać tabeli. Taka forma dokumentu powoduje, że meldunek:

• jest standardowy, tzn. jednakowo jest on wypełniany i odczytywany przez każdego policjanta, w każdej jednostce Policji;

• jest uporządkowany. Nawet niedoświadczony policjant podczas wypełniania M.I. będzie pamiętał o podstawowych elementach koniecznych dla istnienia i prawidłowego funkcjonowania dokumentu;

• jest zgodny z obowiązującymi przepisami;

• jest czytelny. Odbiorca szybko potrafi znaleźć i wykorzystać potrzebne mu dane zawarte w M.I.

W celu opisania prawidłowego sposobu wypełniania meldunku informacyjnego poszczególnym rubrykom („komórkom”) przyporządkowano kolejne numery.

Poszczególne cyfry przypisane zostały w logiczny sposób, wskazując optymalną kolejność wypełniania formularza. W ten sposób, że najpierw powinno się wypełniać komórki tzw. porządkowe (u góry formularza), a następnie poniżej te „najistotniejsze” (zwłaszcza dot. oceny wiarygodności informacji). Takie ponumerowanie nie narzuca przyjętej kolejności wypełniania, lecz wskazuje na współzależność poszczególnych komórek.

Formularz MI składa się z dwóch stron.

PIERWSZA STRONA :

KOMÓRKA NR 1 .Numer HQMI. Jest to numer nadawany przez operatora SMI po wprowadzeniu meldunku.

KOMÓRKA NR 2. Nazwa jednostki i komórki organizacyjnej; np.  Komenda Wojewódzka Policji Wrocław - Wydział Kryminalny, Komenda Powiatowa Policji Oława - Sekcja Prewencji, Komisariat Policji Wrocław Stare Miasto - Referat Kryminalny;

KOMÓRKA NR 3 . Kod jednostki. Nadawany jest przez systemu „TEMIDA”.


KOMÓRKA NR 4. Sygnatura dokumentu. Nadawana dokumentowi sygnatura jest przez komórkę, pracownika sekretariatu lub kancelarii.

KOMÓRKA NR 5. Osoba sporządzająca. Dane osoby sporządzającej Meldunek Informacyjny - np.  asp. Jan Nowak. Odbiorca meldunku znając dane twórcy oraz jego przynależność służbową (komórka nr 2) zwracać się może bezpośrednio do niego z wnioskami o pogłębianie czy sprecyzowanie informacji.

KOMÓRKA NR 6. Numer identyfikacyjny policjanta. Identyfikator kadrowy policjanta.

KOMÓRKA NR 7. Data uzyskania informacji. Należy podkreślić, że bardzo często mamy do czynienia z informacjami, które szybko się dezaktualizują, tracąc na wartości - stąd też słuszne tendencje do maksymalnie szybkiego obiegu informacji. Uzyskana informacja powinna być natychmiast edytowana („puszczana w obieg”), aby mogła być wykorzystywana. W wielu przypadkach jednak nie ma takiej możliwości. Zawartość tej komórki daje odbiorcy - w kontekście źródła, z jakiego pochodzi, oceny wiarygodności informacji oraz samej merytorycznej treści - natychmiastową wiedzę o aktualności danych zawartych w „treści” (komórka nr 15).

Z drugiej strony konieczność wypełnienia tej komórki - przynajmniej teoretycznie - wyklucza działania polegające na „podkradaniu” informacji czy też pisaniu tzw. „informacji wstecznych” i dzięki swej jednoznaczności staje się rzetelnym narzędziem nadzoru.

Jeżeli z różnych powodów data (czasookres) uzyskania informacji ma znaczenie dla „rozumienia” treści informacji, policjant powinien tę zależność opisać w rubryce „treść” (komórka nr 15). Podobnie powinien uczynić policjant tworzący meldunek, w przypadku, gdy sposób uzyskania informacji ma znaczenie dla jej wiarygodności i sposobu jej postrzegania przez odbiorcę (analityka).

KOMÓRKA NR 8 . Kategoria/ rodzaj źródła. Należy wpisać nazwę źródła, od którego pochodzi informacja. Katalog źródeł informacji w bazie danych jest zamknięty: osobowe źródła informacji (OZI), media, obserwacja, ustalenia własne.

Źródła informacji, ich ilość i rodzaj w zasadzie zależą od pomysłowości policjanta. Ważnym jest aby określić źródło informacji w sposób jak najprostszy i czytelny dla odbiorcy. Kategorią /źródłem informacji jest, np. informator ( osobowe źródła informacji), KSIP, policjant Jan Nowak, Jan Kowalski zam. ……, N.N. taksówkarz spod dworca PKS, N.N. mężczyzna telefonujący na nr 997, „Gazeta Olsztyńska” z dnia 15.06.2005 r. , Wojewódzka Ewidencja Pojazdów, PESEL, itp.

Na jednym formularzu Meldunku Informacyjnego mogą znajdować się informacje pochodzące tylko z jednego źródła.

KOMÓRKA NR 9. Pseudonim, nazwa źródła lub identyfikator z SMI, jeżeli został nadany.

KOMÓRKA NR 10. Temat. Wypełnia policjant tworzący meldunek. Temat powinien być sformułowany w sposób przejrzysty dający ogólny pogląd na treść meldunku oraz wskazywał ewentualny zakres czy dziedzinę przestępczości, której dotyczy. Przy określaniu tematu należy korzystać z katalogu przestępstw używanym w systemie KSIP. Jeżeli treść meldunku dotyczy działalności przestępczej ustalonego dealera narkotyków, jako tytuł wystarczy wpisać „Dystrybucja narkotyków” (dodając ewentualnie - o ile osoba ta jest ustalona - jej imię i nazwisko oraz PESEL). W przypadku gdy informacja dotyczy znanego sprawcy kradzieży samochodów należy wpisać temat „Kradzież samochodów” (ew. przez kogo) - bez względu na szczegóły całej informacji, gdyż te umieszczone być powinny w komórce „Treść” (nr 15). Natomiast dane osobowe „figuranta” informacji wpisane zostaną dokładnie w komórkach nr 17.

Jeżeli jest to sprawdzenie w KSIP, tytuł powinien brzmieć -„Sprawdzenie Jana Nowaka” (czy też np. „Sprawdzenie samochodu nr rej.WWN 5751). W przypadku rozpytania świadka zdarzenia (osoby informującej) - tytuł można sformułować jako „ Rozpytanie Michała Kowalskiego”, itp.; Trudno jest przewidzieć wszystkie możliwe tematy informacji. Temat powinien być krótki, podany w sposób przejrzysty, umożliwiający odbiorcy określenie rodzaju informacji. Treści w nim zawarte powinny wskazywać jakiego obszaru przestępczości informacja dotyczy, jak również ułatwiać analitykowi prawidłową klasyfikację w systemie MI.

W tytule nie umieszcza się odnośników dotyczących źródła pochodzenia informacji. Dane te zawarte winny być w innych komórkach. Umieszcza się tu jedynie krótkie, zwięzłe określenie czego dotyczy informacja.

W przypadku, gdy na formularzu Meldunku Informacyjnego policjant umieszcza więcej niż jedną informację pochodzącą od jednego źródła ( sytuacja taka wystąpić może np. w przypadku uzyskania kilku informacji w trakcie spotkania z informatorem), w komórkę nr 10 wpisuje - jeden pod drugim - kolejne tematy uzyskanych informacji. Należy dążyć do wpisywania na jednym meldunku jednej informacji. Dokument w ten sposób sporządzony jest czytelny.

KOMÓRKA NR 11. Uzupełnieni MI, nr HQMI. Wypełnia się, jeżeli uzyskane informacje są uzupełnieniem wcześniej uzyskanych informacji, opisanych w innym meldunku.

KOMÓRKA NR 12 . Miejsce, data wypełnienia. Wymaga się, aby prawidłowym zapisem daty był format: dd-mm-rrrr , np. Wrocław -01-08-2005.

KOMÓRKA NR 13 .Klauzula tajności. Miejsce na wpisanie klauzuli tajności adekwatnej do charakteru źródła, a zwłaszcza odpowiedniej dla treści informacji.

Wypełnienie tej rubryki musi być zgodne z procedurą określoną w ustawie o ochronie informacji niejawnych. Zaleca się, by policjant nadający klauzulę tajności korzystał z załącznika nr 1 do powyższej ustawy, który pozwoli wyodrębnić informacje będące tajemnicą państwową i służbową według klauzul obowiązujących.

Powinno dążyć się do pisania informacji jawnych, bez nadawania jakiejkolwiek klauzuli, dzięki czemu będą one bardziej dostępne. Często, bez racjonalnych przyczyn, nadawane są najwyższe klauzule niejawności wytwarzanym dokumentom - w tym także dokumentom będącym nośnikami informacji - („Tajne” lub nawet „Ściśle Tajne”), przez co informacja staje się mało dostępna.

Prawidłowo wypełniony Meldunek Informacyjny nie może dekonspirować źródła osobowego (pseudonim i ocena źródła nie „mówią” nic odbiorcy), dostępu do bazy, przebiegu, sposobu czy formy operacji policyjnej, itp. Odpowiedzialność za „bezpieczne” dla źródła (w świetle Instrukcji Pracy Operacyjnej Policji) przekazanie uzyskanych informacji spoczywa na twórcy meldunku i jego przełożonym.

KOMÓRKA NR 14 . Kod oceny źródła informacji. Jest jednym z trudniejszych elementów meldunku. Wypełnienie tej rubryki, czyli określenie kodu źródła, powinno być efektem wszechstronnej jego oceny. Policjant nadaje kod według kryteriów przewidzianych dla meldunku tj. : „A”, „B”, „C”, „X”.

KOMÓRKA NR 15. Treść. Policjant wpisuje treść uzyskanej informacji w sposób wyraźny, zrozumiały i logiczny. Należy zwrócić uwagę, że policjant edytujący uzyskaną informację przetwarza ją w taki sposób by była kompletna. Do informacji nie można nic dodawać, aby jej nie zniekształcać. Każda niejasność musi zostać uwypuklona tak, aby odbiorca informacji wiedział o niej i mógł ją odpowiednio wykorzystać. Treść powinna być wpisywana w rubrykę w formie bezosobowej, unikając, zwrotów typu „informator Kazek widział”, „współpracownik Zielony słyszał”, „w bazie KSIP stwierdzono” itp. - gdyż o tym, skąd pochodzi dana informacja wiadomo z komórki nr „8”i „9”. W tym miejscu nie wpisuje się, kiedy otrzymaliśmy tę informację (za wyjątkiem przypadków, kiedy to może mieć znaczenie dla odbiorcy), ocen kodu źródła (wiarygodności źródła) czy kodu informacji (stosunek źródła do informacji) - gdyż te oceny wpisane zostały już w komórki nr „14” i „16”. W komórce znajduje się miejsce wyłącznie na konkretną informację bez zbędnych opisów, utrudniających odczytanie właściwej treści informacji.

Ze względu na czytelność i ograniczoną ilość miejsca w rubrykach, należy dążyć do wypełniania meldunków pismem maszynowym (komputerowym).

KOMÓRKA NR 16 . Kod oceny informacji. Jest to komórka priorytetowa dla całościowej oceny wiarygodności informacji. Wypełnia ją policjant tworzący meldunek, nadając kod oceny informacji przekazywanej przez określoną kategorię źródła. Oceny informacji dokonuje według kryteriów przewidzianych przepisami tj. w skali od 1 do 4.

Nadawanie kodu informacji jest ściśle związane zarówno z charakterystyką, jak i oceną wiarygodności źródła.

Może się zdarzyć, że na jednym Meldunku Informacyjnym policjant umieści kilka informacji od tego samego źródła. Ma to miejsce tylko w przypadku informacji uzyskanych od jednego źródła. Zalecane jest umieszczanie jednej informacji na jednym MI.

Wówczas kod oceny źródła (oznaczający wiarygodność) jest jednakowy dla wszystkich informacji, natomiast poszczególne informacje różnić się mogą kodem ich oceny . Policjant wpisując poszczególne informacje w komórkę nr 10 o tytule „Treść” (bądź nr 21 będącej dalszym ciągiem - na stronie drugiej) każdą z nich oddziela od siebie poziomą linią, nanosząc jednocześnie w komórce nr 16 (strona czołowa) lub 24 (strona tylna) na „wysokości” wpisanej treści odpowiedni kod informacji, adekwatny do nadanej przez siebie oceny.

KOMÓRKA NR 17 .Osoba, adres, obiekt. Wypełnia tworzący meldunek -wpisać należy dane osób będących przedmiotem informacji, dane obiektu (obiektów) opisywanego w meldunku lub charakterystykę interesującego policję adresu, wymienionego w treści Meldunku Informacyjnego. Prawidłowe wypełnianie tej rubryki niejako „wymusza” od tworzącego meldunek przekazywanie odbiorcy wiedzy o możliwie maksymalnym zakresie. Tworzący meldunek ma obowiązek dokonania sprawdzeń w dostępnych bazach danych.

Do komórki nr 17 należy wpisać pełne dane jednoznacznie identyfikujące osobę w tym także ustalone pseudonimy . W przypadku obcokrajowców konieczne jest wpisanie obywatelstwa i innych dostępnych danych (np. nr  paszportu czy karty stałego pobytu). W przypadku wpisywania np. pojazdu jako najważniejsze uznać należy nr rejestracyjny, markę, kolor, dane właściciela, a w przypadku adresu - wymienić należy ulicę i numer mieszkania. Jednocześnie może się zdarzyć, że w treści edytowanej informacji nie ma ani jednego nazwiska, pseudonimu, pojazdu czy adresu - w takim przypadku komórka nr 17 pozostanie nie wypełniona.

KOMÓRKA NR 18. Liczba egzemplarzy, adresaci, nr DEWD. Wypełnia policjant tworzący meldunek korzystając z pomocy pracownika sekretariatu lub kancelarii określonej jednostki organizacyjnej wpisując nr dokumentu, pod którym został zarejestrowany w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów. Nr DEWD należy nadać gdy zawiera informacje niejawne.

KOMÓRKA NR 19. Uwagi. Może wypełniać zarówno twórca meldunku, jaki i jego przełożony. Spełnia ona dwie funkcje:

• jest miejscem na wpisanie dekretacji przez przełożonego, jego poleceń związanych z obiegiem informacji, czyli gdzie go skierować oraz o jakie informacje uzupełnić.

• Umożliwia zapis dodatkowych informacji nie otrzymanych od źródła; nie należy do niej wpisywać zbyt wielu danych, gdyż stanowiłyby one odrębną informację.

Wymogiem jest umieszczanie wyłącznie zapisów, których treści są prawdziwe gdyż nie ma możliwości ich „osobno” oceniać, np. policjant pisząc informację o handlu narkotykami przez Jana Kowalskiego (dodatkowo podając jakieś szczegóły), w komórce „UWAGI”, dopisuje, że Jan Kowalski w 1998 roku był zatrzymany podczas sprzedaży środków odurzających. W tym przypadku źródło mogło nie wiedzieć o tym fakcie. Policjant natomiast (dopisać to może także przełożony) posiadając taką wiedzę (np. policjant sam go w 1998 roku zatrzymał, prowadził przeciwko niemu czynności albo sprawdził w bazie danych itd.); nie może jej wpisać do komórki „treść” (nr 15), gdyż wiadomo, że ta wiedza nie pochodzi od źródła z komórki nr 9, a jest osobiście znana policjantowi.

KOMÓRKA NR 20. Podpis policjanta. Podpis przełożonego. Dotyczy podpisu policjanta sporządzającego meldunek oraz podpisu bezpośredniego przełożonego.

Przełożony, w ramach nadzoru bezpośredni, każdorazowo zapoznaje się z treścią Meldunków Informacyjnych sporządzanych przez podległych policjantów, dokonuje ewentualnej korekty oraz wskazuje sposób wykorzystania dokumentu.

DRUGA STRONA


Wypełnianie wszystkich komórek powinno korespondować z komórkami umieszczonymi na stronie pierwszej.

KOMÓRKA NR 21.Cd temat. Należy tu wpisać temat określony na stronie pierwszej.

KOMÓRKA NR 22. Klauzula tajności, ilość egzemplarzy .Należy wpisać klauzulę tajności (jak w komórce 13 strony czołowej)

KOMÓRKA NR 23. Ciąg dalszy treści. Stanowi ciąg dalszy treści strony czołowej ( komórka nr 15).

KOMÓRKA NR 24. Kod oceny informacji. Miejsce na wpisanie kodu oceny informacji w skali od „1” do „4” - (zbieżnie z wytycznymi umieszczonymi w opisie wypełnienia komórki nr 16)

KOMÓRKA NR 25. Liczba egzemplarzy, adresaci, nr DEWD. Umieszcza się i liczbę wykonanych egzemplarzy, adresatów dokumentu, nazwisko osoby sporządzającej i wykonującej dokument

KOMÓRKA NR 26. Uwagi. Miejsce na uwagi przełożonego nadzorującego proces obiegu informacji ( jak na stronie czołowej).

KOMÓRKA NR 27. Podpis policjanta. Podpis przełożonego. Dotyczy podpisu policjanta sporządzającego meldunek oraz podpisu bezpośredniego przełożonego ( jak na stronie pierwszej)

2. Elementy charakteryzujące źródła informacji.

Dla potrzeb standaryzacji informacji ustalono następujące kody oceny wiarygodności źródła informacji:

„A” - źródło informacji jest uznane za niewątpliwie autentyczne i

wiarygodne ;

„B” - wiarygodność źródła informacji została potwierdzona

w odniesieniu do większości wcześniejszych informacji ;

„C” - źródło informacji zostało uznane za niewiarygodne w odniesieniu

do większości wcześniejszych informacji ;

„X” - źródło informacji jest nowe albo jego autentyczność i

wiarygodność jest nieznana lub niemożliwa do sprawdzenia

Każde źródło informacji jest różne i w indywidualny sposób powinno być oceniane nawet, jeżeli należy do tej samej grupy (osobowych źródeł informacji, internetu). Każda grupa źródeł charakteryzuje się innymi cechami, każda w inny sposób narażona jest na subiektywizm, przekłamania czy świadomą dezinformację. Dokonując oceny wiarygodności źródła informacji należy odpowiedzieć na pytania, do jakiej grupy należy dane źródło, jaki ma cel przekazując informacje, dlaczego współpracuje (świadomie czy nieświadomie, dobrowolnie czy też nie) itp. To najważniejszy element weryfikacji, zwłaszcza źródeł osobowych, gdyż one najczęściej stanowić mogą zagrożenie świadomego działania dezinformacyjnego. Poza tym ocena wiarygodności źródła osobowego obejmuje także określenie i modyfikowanie wiedzy policjanta na temat możliwości źródła, jego poziomu intelektualnego, cech osobowościowych. Kończąc ocenę wiarygodności osobowego źródła informacji należało by udzielić odpowiedzi na pytanie: „kim jest ten człowiek ?”

Policjant współpracując z osobowymi źródłami informacji lub korzystając z innych, musi mieć świadomość, w jakim stopniu dane źródło jest wiarygodne. W niektórych przypadkach może to być łatwe (np. baza danych KSIP, pomimo zdarzających się błędów jest programowo wiarygodna na poziomie kodu „B”, podobnie jak wypis z księgi wieczystej czy karta karna, przy czym procesowo potwierdzonym dowodom nadać można nawet kod „A”), natomiast w większości przypadków ocena wiarygodności jest bardzo trudna, a zwłaszcza w zakresie charakterystyki osobowych źródeł informacji. Policjant powinien bardzo uważnie oceniać wiarygodność, dokonując rzeczywistej jego oceny. Mając na uwadze charakterystykę źródła systematycznie należy dążyć do jego weryfikacji. Poznać źródło, z którym współpracujemy. Jednak prace poznawcze prowadzone być powinny nieustannie zwłaszcza w przypadku osobowych źródeł informacji.

3. Ocena wiarygodności informacji.

Przez wiarygodność informacji należy rozumieć stosunek źródła do informacji. Podstawowymi kryteriami oceny są: okoliczności, w jakich źródło uzyskało przekazywane policji informacje, czy było naocznym świadkiem zdarzenia (wiedza empiryczna tzw. wiedza bezpośrednia), czy też przekazywaną wiedzę otrzymało pośrednio (a jeżeli tak to, w jaki sposób, od kogo, w jakich okolicznościach), czy przekazywane informacje są wyczerpujące czy też śladowe, znikome i dlaczego tak się dzieje, czy istnieje prawdopodobieństwo, że dane źródło takie informacje w ogóle mogło uzyskać. Nadanie kodu wiarygodności informacji to ustalenie stosunku źródła do informacji, określenie w jaki sposób stało się ono właścicielem, posiadaczem informacji, którą przekazuje Policji. Dokonanie oceny informacji nie jest możliwe bez uprzedniej oceny samego źródła i jest z nią ściśle związane. Osobowe źródło informacji może próbować wykorzystać łatwowierność policjanta. Skłonne jest manipulować informacją, zmieniać ją, ograniczać lub wyolbrzymiać dla swoich potrzeb.

Doświadczony policjant współpracujący z osobowym źródłem informacji uzyskując informacje od tej samej osoby, często w zupełnie inny sposób ocenia (intuicyjnie i nieświadomie) wiarygodność informacji. Otrzymując informację i przekazując ją innemu policjantowi nie jest w stanie (nie mając wypracowanych narzędzi) opisać czy też określić jednoznacznie poziomu swojej oceny, która byłaby zrozumiała dla odbiorcy. Policje państw zachodnich, które wiele lat prowadzą badania nad problemem informacji doszły do wniosku, że to właśnie informacja, sposób jej modyfikowania, oceniania i przekazywania jest najważniejszym elementem w pracy całej policji.

System oceny wiarygodności informacji 4X4, używany podczas zapisu informacji na formularzu meldunku informacyjnego, w wyniku kombinacji kodów daje możliwość uzyskania 16 różnych ocen - od A l do X4. W świetle oceny wiarygodności informacji przyjęto, że informacje, których wiarygodność oceniono na poziomie Al, A2, Bl, lub B2 są wiarygodnymi - wobec czego nie ma konieczności ich potwierdzania. Pozostałe natomiast od B3 do X4 należy traktować jako informacje niewiarygodne, które podczas czynności analitycznych, (ale nie tylko) wymagają potwierdzenia i weryfikacji. Na uwagę zasługuje fakt zasadniczej różnicy pomiędzy określeniami „informacja niewiarygodna" i „informacja nieprawdziwa". Nadając kody w systemie 4X4 policjant subiektywnie ocenia wiarygodność, a nie prawdziwość uzyskanych informacji. Prawdziwość znajdzie swoje potwierdzenie u odbiorcy, podczas użytkowania informacji w prowadzonym postępowaniu czy sprawie.

Ocena informacji wg. kryteriów przewidzianych we wzorze meldunku informacyjnego dokonuje się w sposób następujący :

„1” - informacji jest prawdziwa bez jakichkolwiek zastrzeżeń ;

„2” - fakty objęte informacją są znane bezpośrednio źródłu informacji ;

„3” - fakty objęte informacją nie są wprawdzie znane bezpośrednio

źródłu informacji, ale pośrednio zostały potwierdzone

informacjami z innych źródeł ;

„4” - fakty objęte informacją nie są znane źródłu informacji

bezpośrednio, ani też nie zostały potwierdzone innymi

informacjami.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 06 Nazwa jednostki szkoleniowej: Osoba informująca. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS06LU01

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r., o ochronie danych osobowych, t.j. Dz.U. z 2002 r., Nr 101, późn. 926. 2. Ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r., o ochronie informacji niejawnych, Dz.U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 3. Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r., o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych oraz o Krajowym Systemie Informatycznym, Dz.U. Nr 110, poz. 1189, z późn. zm. 4. Rozporządzenie Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej z 27 listopada 2003 r., w sprawie sposobu oznaczania materiałów, w tym klauzulami tajności, oraz sposobu umieszczania klauzul na tych materiałach, Dz.U. Nr 211, poz. 2071. 6. Zarządzenie Nr 366 Komendanta Głównego Policji z dnia 20 kwietnia 2004 r., w sprawie regulaminu Komendy Głównej Policji, załącznik numer 13 szczegółowe zadania Zarządu Wywiadu Kryminalnego Komendy Głównej Policji, Dz. Urz. KGP Nr 7 poz. 31. Zarządzenie nr 1399/Pf KGP z 14.12.2004 r. zmieniające zarządzenie w sprawie metod prowadzenia przez Policje współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych. 8. Marciniak W.,: Praca operacyjna Policji, Szczytno 2001, (pf) 9. Kudła J., Micek D. Meldunek informacyjny w czasach standaryzacji informacji, Przegląd Policyjny, nr 4 z 2004 r.

JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 06 Nazwa jednostki szkoleniowej: Przyjęcie informacji od osoby informującej. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS06SP01

SPRAWDZIAN POSTĘPÓW: Pytania diagnozujące stan wiedzy słuchacza: Potrafisz rozróżniać źródła informacji. Znasz kategorie osobowych źródeł informacji. Potrafisz ocenić wiarygodność informacji. Potrafisz ocenić wiarygodność źródła informacji. Potrafisz dokonać kompleksowej oceny wiarygodności informacji w systemie 4x4. Potrafisz uzyskać precyzyjną informację od osoby informującej. Rozróżniasz informacje stanowiące tajemnicę służbową i tajemnicę państwową. 8. Potrafisz sporządzić meldunek informacyjny w związku z uzyskaniem informacji.

PRZEWODNIK DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA- JS 07 Nazwa jednostki szkoleniowej: Informator. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 2 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS09MS01

Wskazówki dla słuchacza: 1. Wymagania wejściowe. Wymagane są wiadomości z zakresu: procedury postępowania z informacjami niejawnymi. znajomości różnicowania tajemnicy służbowej i państwowej oraz nadawania im klauzul niejawności. stosowania technik aktywnego słuchania . zasad sporządzania meldunku informacyjnego 2. Cele szkolenia. Po zakończeniu jednostki szkoleniowej będziesz potrafił: określić kryteria doboru kandydata na informatora, stosować zasady współpracy z informatorem, motywować do współpracy informatora wykorzystując odpowiednie argumenty, spotkać się i przeprowadzić rozmowę z informatorem, uzyskać precyzyjną informację od informatora, zlecać zadania informatorowi i dokonywać instruktażu w zakresie ich wykonywania, udokumentować uzyskaną informację. Metody nauczania i uczenia się. Od nauczycieli policyjnych prowadzących zajęcia otrzymasz pełny zakres materiału wymaganego do opanowania w ramach przedmiotowej jednostki szkoleniowej. Otrzymasz wzór druku meldunku informacyjnego. Twoim zadaniem jest zapoznać się z wskazaną przez nauczycieli policyjnych literaturą i aktami prawnymi. W trakcie zajęć korzystaj z pomocy prowadzącego zajęcia. W przypadku niezrozumienia określonych treści masz prawo skorzystać z konsultacji w terminie wyznaczonym przez nauczycieli policyjnych. Od nauczycieli policyjnych otrzymasz wskazówki w zakresie specyfiki prowadzenia rozmowy. Sposoby oceniania. Nabywane przez Ciebie wiadomości i umiejętności podlegają bieżącej ocenie według obowiązującej skali ocen (skala 6 -1 lub zal - nzal). Sporządzony meldunek informacyjny podlega ocenie w skali zaliczono- nie zaliczono. Zaliczenie dokumentacji jest jednym z elementów warunkujących przystąpienia do zaliczenia jednostki szkoleniowej. Każda negatywna ocena uzyskana w trakcie jednostki szkoleniowej musi być poprawiona na ocenę pozytywną. Zaliczenie jednostki szkoleniowej jest oceną okresową i jest wspólne dla JS06 i JS07. Zaliczenie następuje na podstawie oceny z pisemnego i praktycznego testu osiągnięć

MATERIAŁY DLA SŁUCHACZA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA- JS 07 Nazwa jednostki szkoleniowej: Informator. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS09MS01

1. Pojęcie informatora.

2. Kryteria doboru informatora spośród osobowych źródeł informacji.

3. Czynniki wpływające na właściwy dobór informatorów.

4. Motywy, jakimi kierują się informatorzy podejmując współpracę.

5. Zasady współpracy z informatorem.

6. Sposoby sprawdzania i wykorzystywania informacji.

Wiedza zawarta w punktach kluczowych od 1 do 6 ma charakter wyłącznie poufny i znajduje się w : Zarządzeniu Nr 16/pf Komendanta Głównego Policji z dnia 4 września 2002 r., w sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, z późn. zm. (pozycja niejawna)

Zarządzenie Nr 422 PF/03 Komendanta Głównego Policji z dnia 22 sierpnia 2003 r., zmieniające zarządzenie w sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych. (pozycja niejawna)

Zrządzenie 1399/pf Komendanta Głównego Policji z dnia 14 grudnia 2004 zmieniające zarządzenie sprawie metod prowadzenia przez Policję współpracy z osobowymi źródłami informacji, obserwacji i wykorzystywania obiektów specjalnych oraz form wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych (pozycja niejawna)

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 07 Nazwa jednostki szkoleniowej: Informator. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny: Rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie przestępstw i ich sprawców w ramach prowadzonej pracy operacyjnej- SZP 01. JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS07LU01

Literatura uzupełniająca: 1. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r., o ochronie danych osobowych, Dz.U. z 2002 r., Nr 101, późn. 926. 2. Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r., o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych oraz o Krajowym Systemie Informatycznym, Dz.U. Nr 110, poz. 1189, z późn zm. 3. Rozporządzenie Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej z 27 listopada 2003 r., w sprawie sposobu oznaczania materiałów, w tym klauzulami tajności, oraz sposobu umieszczania klauzul na tych materiałach, Dz.U. Nr 211, poz. 2071. 5. Zarządzenie Nr 366 Komendanta Głównego Policji z dnia 20 kwietnia 2004 r., w sprawie regulaminu Komendy Głównej Policji, załącznik numer 13 szczegółowe zadania Zarządu Wywiadu Kryminalnego Komendy Głównej Policji, Dz. Urz. KGP Nr 7 poz. 31. 6. Marciniak W. Praca operacyjna Policji, Szczytno 2001, (pf) 7. Kudła J., Micek D., Meldunek informacyjny w czasie standaryzacji informacji, Przegląd Policyjny, nr 4 z 2004 r.

JEDNOSTKA SZKOLENIOWA - JS 07 Nazwa jednostki szkoleniowej: Informator. Nazwa jednostki modułowej - numer kolejny:. Prowadzenie podstawowej pracy operacyjnej - SZP 01.JM 10. Nazwa zawodu/stanowiska pracy: policjant/aplikant. Zakres pracy: Wykonywanie podstawowych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Stron: 1 Opracował: T. Borzoł, J. Kudła, S. Miszkiewicz.

JM10JS07SP01

SPRAWDZIAN POSTĘPÓW: Oceń, na podstawie przekazanych wiadomości oraz przeprowadzonych zajęć praktycznych zrealizowanej jednostki szkoleniowej (JS07), czy nabyłeś w sposób wystarczający wiedzę i umiejętności - zaznaczając w odpowiednich miejscach „X” jako odpowiedź „tak” lub „nie”. Pytania diagnozujące stan wiedzy słuchacza: 1. Określisz kryteria doboru kandydata na informatora. Znasz zasady współpracy z informatorem. Potrafisz przeprowadzić rozmowę z informatorem. 4. Znasz sposoby dokumentowania informacji od informatora? 5. Znasz możliwości wykorzystania informacji uzyskanej od informatora?

T. Hanusek: Zarys taktyki kryminalistycznej, Warszawa 1994.

T. Hanusek: op.cit., s. 80 i następne

B.Hołyst: Kryminalistyka, 2004

Wielki Słownik Języka Polskiego PWN ,Warszawa 2003

Leksykon Policyjn, Szczytno 2001

Rozporządzenie ministrów spraw wewnętrznych i administracji oraz obrony narodowej z 27 listopada 2003r. w sprawie sposobu oznaczania materiałów, w tym klauzulami tajności, oraz sposobu umieszczania klauzul na tych materiałach. Dz.U. nr 211, poz. 2071.

Zarządzenie nr 64 Komendanta Głównego Policji z dnia 17 marca 2003r., zmieniające zarządzenie w sprawie uzyskiwania, przetwarzania i wykorzystania przez Policję informacji oraz sposobów zakładania i prowadzenia zbiorów tych informacji, Dz.Urz. KGP z 2003r. Nr 9, poz. 47.

Komenda Główna Policji - Wyższa Szkoła Policji- Analiza Kryminalna część I ... , op. cit., s. 15.

1

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

---