WIERSZE WACŁAWA POTOCKIEGO
Ogród, ale nie plewiony...
Zbiór ten nazywany jest przez autora Ogród fraszek. Znalazły się tu obrazki rodzaje, plotki o sąsiadach, zapiski o wydarzeniach politycznych, anegdoty, żarty i docinki, wiersze okolicznościowe i refleksyjne.
Zbytki polskie
Jest to próba odpowiedzi na pytanie postawione przez podmiot liryczny w pierwszym wersie
"O czymże Polska myśli i we dnie i w nocy?."
Odpowiedź zawarta jest już w samym tytule. Polacy myślą tylko o zabawach, rozrywkach i wygodnym życiu. W następnych wersach wylicza zgubne przyzwyczajenia i przywary Polaków.
Tymczasem kraj kurczy się w swoich granicach, jest coraz biedniejszy i słabszy. Potocki ostrzega i ostro krytykuje głupotę i krótkowzroczność szlachty. Ukazuje, iż niebezpieczeństwo utraty niepodległości jest coraz większe.
Nierządem Polska stoi
Jest to obraz kondycji XVII wiecznej Rzeczypospolitej. To co pokazał Potocki w swym wierszu jest przerażające, jest to całkowity rozkład instytucji państwowych. Nie istnieje tu żadne prawo ani sprawiedliwość. Szczególnie trudna jest sytuacja drobnej szlachty, na której spoczywa ciężar obrony ojczyzny i płacenia podatków.
Magnateria, jako silniejsza, bezwzględnie egzekwuje od szlachty należności na swoją korzyść, doprowadzając ją do nędzy.
Pospolite ruszenie
To znów następny obraz Potockiego. Tym razem ukazuje polską armię zwaną pospolitym ruszeniem. Opisuje obóz wojsk, mający bronić granic Rzeczypospolitej gdzieś na kresach. Mimo bezpośredniego zagrożenia, szlachta nie ma ochoty wykazać się męstwem. Nikt do walki nie staje, a dobosza budzącego ich do walki na rozkaz rotmistrza tylko czekają obelgi.
Gorzka ironia, z jaką przedstawia Potocki "mężnych Sarmatów", świadczy, iż bezbronność własnej ojczyzny głęboko leżała mu na sercu.
Zagadnienia do omówienia
Oryginalność form poezji W. Potockiego.
Morały i pouczenia zawarte w utworach W. Potockiego.
Obraz społeczeństwa polskiego.
Język poezji W. Potockiego.