Artur Górski (ur. 2 lipca 1870 w Krakowie, zm. 7 grudnia 1959 w Warszawie) - pisarz, krytyk literacki, współredaktor czasopisma Życie.
Autor prac mających na celu spowodowanie odnowienia romantycznego mesjanizmu: Monsalwat, Rzecz o Adamie Mickiewiczu. Używał pseudonimu Quasimodo. Nadał nazwę epoce literackiej poprzez tytuł cyklu artykułów „Młoda Polska”, które opublikował w krakowskim piśmie Życie w roku 1898. Do najważniejszych postulatów Górskiego należy: chęć powrotu do ideologii romantycznej i tworzonych, przez romantyków haseł (szczególnym szacunkiem G. darzył Mickiewicza), dotyczących między innymi kwestii niepodległościowej i etycznej oraz chęć odseparowania się od pokolenia pozytywistów. Artur Górski wyrażał się krytycznie o swojej epoce, w krakowskim „Życiu” pisał; "żyjemy w czasie wielkich bankructw idei", za typowy dla epoki „produkt społeczny” uznał znienawidzonego przez modernę filistra - kołtuna.
Poglądy Górskiego wywarły silny wpływ na twórczość i zapatrywania modernistów, przyczynił się do powstania konfliktów i silnie zarysowanego podziały między pokoleniem pozytywistów, a modernistów, spór ten zapisał się w historii jako konflikt „starzy” - „młodzi” (podobny miał miejsce między pokoleniem ludzi oświecenia, a młodymi romantykami). Jego propozycja nawiązania do romantyzmu nie znalazła jednak wielu zwolenników. Za swego największego przeciwnika ideowego Górski uważał Stanisława Przybyszewskiego.
W 1935 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury.