REKLAMA SPOŁECZNA

CECHY PROFESJONALNEJ KAMPANII SPOŁECZNEJ

Scenariusz zajęć bibliotecznych

Cele:

- zwrócenie uwagi uczniów na różnice pomiędzy reklamą komercyjną a reklamą społeczną

- wskazanie cech dobrej, profesjonalnej kampanii społecznej

- wyczulenie uczniów na problemy społeczne

- zwrócenie szczególnej uwagi na intencje nadawcy reklam społecznych

Metody: „burza mózgów”, praca w grupach, elementy pogadanki

Środki dydaktyczne: reklamy społeczne zamieszczane w prasie, arkusze papieru, mazaki

Przebieg zajęć:

• Na plakacie widnieje napisane pionowo słowo REKLAMA. Uczniowie dopisują
  do każdej litery (poziomo) określenia charakteryzujące reklamę jako formę przekazu, np.: rewelacyjna, efektowna, komunikatywna, legalna, atrakcyjna, manipulacyjna, akceptowana

• Uczniowie wymieniają miejsca i sytuacje, w których stykają się z reklamą (np. telewizja, radio, prasa, kino, ulice miast, skrzynki pocztowe i mailowe, zawody sportowe itd.)

• Wspólne skonkretyzowanie pojęcia reklama komercyjna - zespół czynności
  i środków stosowanych w celu zainteresowania określonymi towarami lub usługami i zachęcenia do ich zakupu - umieszczenie plakatu z definicją na tablicy

• Podanie przez nauczyciela kilku przykładów reklamy społecznej obecnych aktualnie w mediach; zwrócenie uwagi na odmienny charakter tych reklam oraz cechy odróżniające je od reklam komercyjnych

• Wprowadzenie pojęcia reklama społeczna - reklama, która próbuje przekonać do jakiejś idei, zmiany dotychczasowego zachowania lub przekazywania pieniędzy na cele społeczne - umieszczenie plakatu z definicją na tablicy

• Uczniowie wymieniają znane im reklamy (kampanie) społeczne („Śmieci do śmietnika”, „Dzieciństwo bez przemocy”, „Spełnijmy marzenia wcześniaków”, „Nie garb się nie wystarczy”, „Pij mleko! Będziesz wielki”, „Płytka wyobraźnia to kalectwo”, „Młodzi kierowcy”, „Reaguj, gdy nieletni chce kupić papierosy”, „Przemoc w rodzinie” itd.). Wspólne z uczniami ustalenie warunków powodzenia kampanii społecznej na podstawie jednej, wybranej reklamy (np. „Młodzi kierowcy”, której celem było zwrócenie uwagi na konsekwencje brawurowej jazdy samochodem; „Cała Polska czyta dzieciom” mająca zachęcić dorosłych do codziennego czytania książek swoim dzieciom)

- wybór wyrazistego tematu (profilaktyka wad postawy, walka z patologiami społecznymi, uwrażliwienie na krzywdę dzieci itp.)

- wiarygodność nadawcy

- jasne i czytelne intencje nadawcy (chęć poprawy sytuacji, postaw, ale nie zarobku)

- ścisłe skonkretyzowanie odbiorcy

- wcześniejsze wywiady grupowe z potencjalnymi odbiorcami danej reklamy (tzw. focusy)

- język reklamy odpowiedni dla odbiorcy (np. określenia typu bryka, laska, drinki w kampanii „Młodzi kierowcy” zaczerpnięte z języka młodych ludzi)

- odpowiednio dobrana grafika i kolorystyka reklamy w prasie i na bilboardach

- krótkie , ale „chwytliwe” hasło

- długi okres przeprowadzania jednej kampanii

- elementy towarzyszące (związane z tematem kampanii reportaże w radiu
i w telewizji, artykuły prasowe, rozmowy z ludźmi bezpośrednio związanymi
z podnoszonym zagadnieniem, konferencje i sympozja, których przedmiotem jest dany problem społeczny)

• Na podstawie omówionego przykładu uczniowie w grupach analizują inne znane im kampanie społeczne (dla ułatwienia nauczyciel rozdaje kilka reklam społecznych zamieszczanych w prasie)

• Liderzy grup przedstawiają wspólne ustalenia i analizę wybranej reklamy

• Na zakończenie zajęć uczniowie metodą „burzy mózgów” konkretyzują problemy, które w ich szkole powinny być rozwiązane (np. nadmiar prac domowych, nadużywanie wulgaryzmów, palenie papierosów itp.)

[Uwaga: ciągiem dalszym zajęć może być przygotowanie i przeprowadzenie na terenie szkoły kampanii społecznej na określony problem uczniowski wybrany większością głosów przez młodzież (pod kierunkiem nauczyciela)]

---