Historia myśli ekonomicznej 2
Fizjokratyzm i merkantylizm, leseferyzm, Quesnay
Okres od początku XVII do połowy XVIII wieku odznaczał się wzrostem działalności gospodarczej. Feudalizm ze swoją gospodarczo, społecznie i politycznie samowystarczalną własnością ziemską ustępował wobec rosnącej wymiany towarowej, powstawania miast poza obszarami tych własności i umacniania się państw narodowościowych. Działalność indywidualna wymykała się coraz bardziej spod kontroli obyczajów i tradycji społeczeństwa feudalnego oraz władzy Kościoła. Produkcja dóbr na rynek nabierała coraz większego znaczenia, a ziemia, praca i kapitał zaczęły być przedmiotem kupna i sprzedaży na rynkach. Położyło to fundamenty pod rewolucję przemysłową.
Ekonomiczne myślenie rozwinęło się w tym okresie z prostego posługiwania się pojęciami dotyczącymi jednostek, gospodarstw domowych i producentów w bardziej skomplikowany obraz gospodarki jako systemu mającego swoje własne prawa i współzależności. Nasze rozważania nad tym okresem dzielimy na trzy główne części, pod tytułami: merkantylizm, prekursorzy klasycznej myśli ekonomicznej i fizjokratyzm.
Merkantylizm jest to nazwa nadawana około 250-letniemu okresowi w literaturze i praktyce ekonomicznej między początkiem XVI a połową XVIII wieku. Aczkolwiek literatura merkantylistyczna powstała we wszystkich rozwijajacych się krajach zachodniej Europy, to jednak najbardziej znaczące przyczynki wnieśli Anglicy i Francuzi.
Podczas gdy literaturę ekonomiczna scholastycyzmu tworzyli średniowieczni zakonnicy, to teoria ekonomiczna merkantylizmu była dziełem przesiebiorców handlowych. Literatura, jaką tworzyli, była ściśle związana z kwestiami polityki gospodarczej i dotyczyła zazwyczaj konkretnego interesu, który dany kupiec - autor starał się promować. Było to często przyczyną poważnego sceptycyzmu co do walorów analitycznych poszczególnych argumentów i ważnosci wysnuwanych wniosków. Niewielu autorów mogło powoływać się na to, ze byli na tyle oderwani od przedmiotu sporów, żeby móc dokonać ich obiektywnej analizy. Jednakze przez cały okres merkantylizmu literatura ekonomiczna rozwijała się tak pod względem ilości jak i jakosci. Osiągnęła ona zdecydowanie wyższą jakosć od połowy XVII do połowy XVIII wieku, a w jej rozproszonym dorobku znalazły się niemal wszystkie koncepcje analityczne, na których Adam Smith oparł swoje „Bogactwo narodów” opublikowane w 1776r.
Epoke merkanytilzmu charakteryzowano jako okres. W którym każda osoba była ekonomistą dla samej siebie. W tym czasie pojawiły się różnorodne poglądy głoszone przez rozmaitych autorów, tak iż trudno jest uogólnić