Prasy prywatne- oficyny ukierunkowane na zaspokajanie indywidualnych potrzeb, nie na produkcję przemysłowa. Oficyny zakładane były przez naukowców, sympatyków nauki i ich protegowanych. Popularne było również zamiłowania bibliofilskie wśród rodów królewskich Francji ( Fryderyk II Pruski). Najliczniejsze były warsztaty osób związanych z drukarstwem, szukające nowych rozwiązań w morfologii i estetyce książki.
W 1848 roku w Anglii powstaje Bractwo Prerafaelitów propagujące sztukę wczesnych malarzy włoskich. Zapoczątkowali w latach '60 powstanie ruchu „Sztuki i Rzemiosła”, które sprzeciwiało się niskiej jakości książek i monotonii wyrobów (w Polsce to Warsztaty Krakowskie, powstałe w 1913 roku Spółdzielnia artystów „Ład” w Warszawie).
William Morris- członek Bractwa Prerafaelitów, architekt, malarz, pisarz. Założył w Londynie pracownię sztuki zdobniczej. Jego celem było wprowadzenie sztuki w życie codzienne. W 1891 roku założył w Londynie prasę prywatną Kelmscott Press (foto 1). Działała przez 5 lat. Morris tłoczył głównie swoje dzieła oraz sporządzał nowe wydania dawnych druków angielskich z XV wieku. Stworzył trzy rodzaje pisma: antykwę „Golden Type” ( od Złotej legendy) (foto 2), dwa typy czcionek gotyckich „Troy Type” (dzieło Caxtona) (foto 3) oraz „Chaucer Type” (dzieło G.Chaucera) (foto 4). Pracował w systemie rękodzielniczym (ręczna prasa, własnoręcznie robione farby i czerpany papier). Dzieła charakteryzowało bogate zdobnictwo i drzeworytowe ilustracje wykonane przez Morrisa, Burne- Jonesa i Waltera Crane'a. Morris stosował szerokie drzeworytowe ramy, ozdobne inicjały, wspaniałe oprawy dla książek (foto 5). Cechą ujemną jego druków jest wręcz nadmierna a zatem nieczytelna dekoracyjność (foto 6). Jego dzieło nie znalazło wielu naśladowców bezpośrednich, gdyż uważał, że tylko przez rękodzieło można stworzyć dobrą książkę. Książki Morrisa, to książki elitarne, bardzo drogie, pracochłonne i były przedmiotem kolekcjonerstwa ekskluzywnych kół bibliofilskich. W książce A Note by William Morris on his Aim In Founding the Kelmscott Press (1898- wydana przez Cockerella) zawarto jego poglądy na sztukę typograficzna, nawiązującą do pracy mistrzów, uwzględniając estetykę i funkcjonalność książki.
W Anglii powstały Doves Press- Tomasza Jakuba Cobden- Sandersona i Emery Walkera (1900 Londyn), której pisma wzorowane były na wzór weneckiej antykwy M. Jensona, nie posiadały ozdób i ilustracji. Największym dziełem była 5-tomowe wydanie Biblii Doves Bible (1905) (foto 7). Wydano również katalog dzieł drukarni za lata 1900-1916. W 1917 Sanderson (1909- Walker odszedł) topi cały warsztat drukarni w Tamizie. Tomasz Sanderson włączył się w ruch reformy książki (z W. Morrisem) i został mistrzem introligatorstwa i nowej oprawy. Drugą prasą było Ashendene Press (1894) założone przez Jana Hornby'ego. Pisma od 1902 roku tworzono według wzorów Subiaco (1465). Największym dziełem prasy było wydanie Dantego.
Inne prasy:
-Vale Press- K. Rickettsa
-Eragny Press- Lucjana i Estery Pisarro
-Essex House Press- C.R. Ashbee, która posiadała swoje czcionki
-Golden Cockerell Press- H.M. Taylor
Tendencje rękodzielniczej i idea prywatnych oficyn przetrwały do czasów I wojny światowej.
Niemcy- XX wiek. Powstały prasy:
- Janus Presse- założona w Lipsku przez C.E. Poschla i W. Tiemanna
-Officina Serpertis- powstała w Berlinie
-Cranach Presse- Weimar
-Rupprecht Presse- F. Ehmckego w Monachium
Ameryka
-Merrymounth- Press- załozona w 1895 roku przez Daniela Updike'a w Bostonie
Polska
-XVI- XVII wiek- oficyny magnackie (Radziwiłłowie, Ostrogscy), drukarnie prywatne i uczonych Jan Heweliusz- astronom, Jakub Breyn- botanik
-XIX- przybiblioteczna prasa Czartoryskich w Puławach (Zarządca Karol Sienkiewicz)
Sytuacja polityczna Polski nie pozwoliła na rozwój oficyn prywatnych na poziomie krajów Zachodnich.