Sposoby dostępu do Internetu
Internet jest ogólnoświatową siecią komputerową, czyli tworzą ją komputery połączone ze sobą za pomocą różnych medium (środków łączności). Cechą charakterystyczną Internetu jest fakt, że nie posiada on żadnego centralnego punktu, z którego jest on kierowany czy nadzorowany. Takie założenie było podstawą do stworzenia sieci dla celów wojskowych, od których to wywodzi się dzisiejszy kształt Internetu.
Przy końcu lat sześćdziesiątych, Departament Obrony rządu amerykańskiego rozpoczął badania nad stworzeniem sieci komunikacyjnej, odpornej na zniszczenie. Sieć miała oczywiście służyć celom wojskowym, na wypadek wojny nuklearnej, podczas której normalne środki łączności mogłyby zostać sparaliżowane lub całkowicie zniszczone. Rozwiązaniem tego problemu, miało być stworzenie wielu równoległych połączeń między komputerami w sieci tak, aby uszkodzenie części systemu nie miała wpływu na działanie reszty, czyli decentralizacja, która pozwoli na porozumiewania się między odległymi jednostkami, podczas ewentualnego globalnego konfliktu. Badania prowadzone były w ramach projektu DARPA (ang. Agencja Zaawansowanych Projektów Badawczych Departamentu Obrony), a ich uwieńczeniem było powstanie w 1969 roku, pierwszej, testowej sieci ARPA - net. Opracowano także techniczne podstawy funkcjonowania całego systemu. Główne założenia to między innymi wspomniana wcześniej decentralizacja i pakietowy system przesyłania danych, który zakłada dzielenie całej informacji na niewielki części, oprawianie jej w dodatkowe informacje (pakietowanie) aby możliwe było jej wysłanie pod właściwy adres i następnie złożenie w całość. Krótko mówiąc stworzono podstawy protokołu transportu i adresowania TCP/IP
Rozwiązanie okazało się dobre, bo już w dwa lata później sieć łączy piętnaście instytucji rządowych i akademickich. W roku 1973 stworzone zostają połączenia międzynarodowe, do Wielkiej Brytanii i Norwegii.
W 1988 roku do Internetu jest już podłączonych sześćdziesiąt tysięcy komputerów. W 1992 rozpoczyna działanie World-Wide Web, stworzona przez Tima Bernersa-Lee, a liczba dołączonych komputerów przekracza milion.
W latach dziewięćdziesiątych pojawia się masowy dostęp do Internetu. Obecnie z Internetem możemy się łączyć na różne sposoby. Dostęp do sieci Internet ze względu na czas połączenia, ogólnie dzielimy na dwie grupy: połączenia stałe (nie są wymagane od użytkownika żadne dodatkowe czynności aby uzyskał dostęp) i czasowe (takie, które muszą zostać zainicjowane i zakończone przez samego użytkownika). Drugim kryterium podziału jest szybkość łącza.
W Polsce mamy wiele możliwości podłączenia się z Internetem.
POŁĄCZENIE MODEMOWE (Dial-up) - powoli odchodzący do lamusa, ale wciąż stosowany sposób na dostęp do Internetu. Jest to łącze analogowe o teoretycznej przepustowości 56 kbit/s. Ze względu na niską prędkość oraz konfliktowy sposób połączenia (połączenie jest realizowane na tej samej linii co połączenie telefoniczne, i najczęściej jest ono zrywane przy próbie korzystania z telefonu) jest ono wysoce niewystarczające w dzisiejszych czasach, i nie pozwala na komfortowe korzystanie z wielu usług dostępnych w sieci. Połączenie modemowe miało zasadnicze znaczenie w początkach Internetu w naszym kraju, tj. w początkach lat 90 - tych, kiedy to nie było tak wielu technicznych możliwości, dla innych metod dostępowych. Krokiem naprzód, było wprowadzenie cyfrowej łączności ISDN, gdzie został wyeliminowany problem jednoczesnego połączenia z Internetem i korzystania z telefonu.
ŁĄCZE SZEROKOPASMOWE - zapewnia stały dostęp do Internetu z prędkością od 128 kb do 2048 kbit/s, są to łącza ADSL (Neostrada) i DSL. W zasadzie monopolistą na rynku w Polsce jest Telekomunikacja Polska SA. Dla połączeń ADSL charakterystyczny jest sposób łączenia, Mamy do dyspozycji modem podłączany do złącza USB w komputerze, a połączenia dokonujemy z pomocą aplikacji dostarczonej przez TPSA. Cechą charakterystyczną dla DSL, jest posiadanie stałego, zewnętrznego adresu IP. Oprócz powyższych, istnieją łącza o znacznie szybszym transferze, około 100 Mbit/s, lecz ze względu na wysoki koszt mają zastosowanie jedynie w dużych firmach i przedsiębiorstwach, oraz instytucjach bezpośrednio związanych z siecią - np. portale internetowe.
DOSTĘP PRZEZ TELEWIZJĘ KABLOWĄ - połączenie (również szerokopasmowe) jest dostępne wszędzie tam, gdzie jest uruchomiona telewizja kablowa i usługodawca umożliwia taki rodzaj połączenia. Możliwościami jest najbliższy szeroko dostępnej NEOSTRADZIE TP (ok. 128 - 512 kbit/s). Zaletą takiego dostępu, jest możliwość między innymi, korzystanie z Internetu za pomocą telewizora, łatwiejszy dostęp do radia internetowego, gier sieciowych, transmisji wideo i internetowych rozmów telefonicznych.
LOKALNA SIEĆ - bardzo często wykorzystywana metoda w miastach i większych skupiskach mieszkaniowych. Jest to zorganizowane zwykle tak, że serwer sieci, jest na stałe podpięty do Internetu, zwykle za pomocą DSL lub podobnego, pełniąc rolę bramy internetowej. Łącze to jest udostępniane wszystkim użytkownikom sieci, za pomocą infrastruktury sieci (swiche, kable lub bezprzewodowo). Dodatkowym atutem takiego rozwiązania jest możliwość wymiany plików w obrębie sieci, bezpieczeństwo oraz możliwość łatwej rozbudowy sieci. Dość znaczącym czynnikiem jest tutaj możliwość łączności za pomocą fal radiowych. Coraz popularniejsze stają się urządzenia do bezprzewodowej łączności, (pracujące w zakresie 2,4GHz i 5,4GHz) co daje możliwości dotarcia do użytkowników nawet bardzo odległych.
Oprócz tych, popularnych metod, istnieją jeszcze inne alternatywy:
PLC - System dostępu do Internetu poprzez gniazdko elektryczne wykorzystuje technologię Powerline Communications (PLC), która dzięki zastosowaniu specjalnych modemów pozwala na przesyłanie danych, głosu i obrazu przy zastosowaniu istniejącego okablowania energetycznego.
GPRS - połączenie przy użyciu telefonu komórkowego realizowane na dwa sposoby. Pierwszymjest CDS w którym telefon pełni rolę zwykłego modemu. Drugi - GPRS, czyli pakietowa transmisja danych. Podstawową różnicą miedzy tymi połączeniami jest sposób naliczania opłaty. Przy CDS płacimy za czas połączenia a w GPRS za ilość przesłanych danych.
SYSTEM LMDS - wykorzystuje transmisję radiową w paśmie wysokich częstotliwości (26-28 GHz) w obrębie niewielkich komórek o średnicy do 7 kilometrów. Jest najnowszym, szerokopasmowym sposobem dostępu do Internetu i może współdziałać z telefonią komórkową, oraz systemami stacjonarnymi opartymi na światłowodzie.
ŁĄCZA ŚWIATŁOWODOWE - sposób dostępu, w którym użyto światłowodów, zapewniających przesył danych oszałamiającą prędkością, około 7 Tb/s. Sieci zbudowane na światłowodach, noszą nazwę FDDI (Fiber Distributed Data Interface) i dają możliwość stosowania wielu protokołów jednocześnie, co przekłada się w wysokowydajnym transferze.
Obecne są jeszcze inne metody dostępowe, mniej lub bardziej popularne, jednak postęp technologii i informatyki, daje duże pole do działania, i zapewne w niedługim czasie pojawią się inne, wydajniejsze metody dostępu do Internetu.