|
Szkaplerz - Karmelici w Polsce 1604 r |
|
|
Najpierw przybyli do Krakowa w dniu 25 sierpnia 1604 r. Z wielką życzliwością zostali przyjęci przez nuncjusza Klaudiusza Rangone, u którego zamieszkali, jak również przez kard. Bernarda Maciejowskiego w Mogile15. W czwartym dniu nuncjusz przedstawił ich królowi Zygmuntowi III i księciu Władysławowi, którzy przyjęli papieskich legatów z wielką życzliwością i uprzejmością. Król zainteresował się ich misją, polecił przygotować dla nich listy żelazne, zabezpieczające ich pobyt na ziemiach polskich i litewskich, oraz listy polecające do możnowładców, do księcia moskiewskiego i króla perskiego. Pobyt w Krakowie zjednał im wielu sympatyków. Zaimponowali społeczeństwu surowym stylem życia, apostolską gorliwością i erudycją. Prezentując duchowość zreformowanego Karmelu, podejmowali również apostolską działalność. Przez okres 15 miesięcy pobytu w Polsce spowiadali, głosili słowo Boże i przyjmowali do szkaplerza świętego. Na podstawie przesyłanych relacji do Rzymu o. Jan od Jezusa i Maryi zanotował w swej Historii misji, że „sam Najdostojniejszy Król i Książe, syn jego, Jaśnie Oświecony Kardynał krakowski, i inni sławni mężowie z tego Królestwa, przywdziali szatę naszego Zakonu, zwaną szkaplerzem". Również o. Izydor od św. Józefa podaje, że Polacy „czuli się pobudzeni do pobożności jakąś tajemniczą siłą, szczególnie po przyjęciu szkaplerza Dziewicy z Góry Karmel, który o. Paweł Szymon nałożył królowi i dostojnikom, którzy o to pokornie prosili". |
Benignus Józef Wanat OCD. 400 lat fundacji Zakou Karmelitów Bosych w Krakowie i jego rozwój w 1. połowie XVII wieku w Polsce. W: Cztery wieki Karmelitów Bosych w Polsce 1605 - 2005. Kraków 2005 s. 41 - 42. |