Nasze trzecie oko Brama postrzegania pozazmysłowego

w którym wzajemne oddziaływanie intelektu i psychiki może doprowadzić do widzenia intuicyjnego i mądrości.
Stąd często nazywana jest potocznie Czakrą Mądrości, albo Oko Duszy.

Mądrość wynika zarówno z szeroko pojętego doświadczenia życiowego jak również szczególnego rodzaju percepcji, mającej związek z nie przywiązywaniem się, akceptacją zjawisk i wydarzeń jakimi są, bycie pogodzonym z każdym wydarzeniem choćby było najbardziej dramatyczne dla nas. Akceptacja każdej wymuszonej zmiany w życiu, a nawet podejmowanie osobistych nowych zmian, niekoniecznie wygodnych dla nas, które mogły by mieć związek z naszym dalszym rozwojem.

   Świat zewnętrzny nie może mieć nad nami władzy, która zdominowałaby głos naszego wnętrza. Nasze potrzeby materialne czy nawet ludzie wokół nas to o wiele za mało, by zatracić własny cel i nasze powołanie. Mamy być świadomi bycia poza jakimkolwiek konfliktem z tym, co Boskie, a nasze decyzje mają być zgodne z Boskimi w oczekiwaniu by stawać się inną osobą.

„Czekanie i stawanie się” inną osobą w symbolicznym ujęciu jest powołaniem do służenia i polega na pozwoleniu siłom Boskim, by obudziły tę część naszej Duszy, która jest zdolna ofiarować coś światu i nam samym.
Czakrze Mądrości czyli Trzeciemu Oku przyporządkowane są w religii muzułmańskiej sefiry Bina i Chochma.
Sefira Bina reprezentuje Boskie zrozumienie, a Chochma Boską Mądrość.
W chrześcijaństwie to przesłanie wiąże się z sakramentem kapłaństwa, gdyż w znaczeniu symbolicznym kapłaństwo oznacza bezinteresowne służenie. (oby tak było pojmowane w rzeczywistości!)

Służenie nie tylko przez sprawowanie swojej funkcji, zawodu lecz bezinteresowne dawanie siebie, swojej wiedzy, duchowości, pomocy fizycznej, materialnej w zachwycie i radości dawania bez oczekiwania na nagrodę, podziękowanie.

   Piękno symbolicznie pojmowanego kapłaństwa polega na tym, że każdy może wnosić dobro do życia innych bez względu na zawód i pełnione funkcje tylko poprzez to, co sobą naprawdę wewnętrznie reprezentuje. W tym ujęciu nasz duchowy wkład w życie innych ma o wiele większe znaczenie niż określone czynności i sprawowane funkcje czy godności.

   To „Czekanie i stawanie się” inną osobą jest w praktyce dużo trudniejsze niż w teorii. Jakże łatwo jest fantazjować o zmianach w naszym życiu niż je wykonywać w praktyce.

   Brytyjski pisarz, Graham Green, czekał kiedyś dwa i pół roku na piętnastominutowe spotkanie z mistykiem Ojcem Pio przebywającym w klasztorze w Rzymie. W wyznaczonym dniu i godzinie pisarz przybył na mszę, którą odprawiał Ojciec Pio, po której miało dojść do spotkania. Jednak pisarz po skończonym nabożeństwie wyszedł z kościoła i prosto udał się na lotnisko. Zapytany, dlaczego zrezygnował z tak ważnego spotkania odpowiedział: „Nie byłem gotowy na zmiany jakie ten człowiek mógł spowodować w moim życiu”

   Pogłębienie świadomości oznacza zmianę życiowych zasad i przekonań. Wspomnienia i nastawienie stanowią wzorzec, który określa jakość życia, a także relacje z innymi. Każda zmiana w świadomości wymaga okresu izolacji i samotności, w którym przyzwyczajamy się do nowego poziomu prawdy o życiu. Potem znajdujemy nowych towarzyszy, gdyż nikt nie pozostaje sam na długo.

   Rozwinięcie czakry Mądrości to długa droga wyrzeczeń, ale trud w niewyobrażalny sposób procentuje nie tylko fenomenami świata doznań ponadnaturalnych intuicji, ile dotknięcia natury Sacrum. Urzeczywistniony na tym poziomie człowiek dokładnie poznaje siebie i prawdziwą natury Wszechświata

   Trzecie Oko tkwi ukryte w każdym z nas. Oko duszy. Źródło intuicji i kosmicznego zmysłu, przy pomocy którego jesteśmy w stanie porozumieć się ze wszystkim we wszechświecie. Pogląd ten, zwalczany dziesiątki lat przez naukowców, wkładany między bajki na równi z mitami o Cyklopie, niespodziewanie dla nich samych znalazł zadziwiające odpowiedniki wśród zwierząt i roślin

   Ten tajemniczy organ nazwano „trzecim okiem”, gdyż pozwala on dostrzegać to, co jest ukryte przed wzrokiem fizjologicznym.
Trzecie oko jest punktem anatomii ciał subtelnych, dzięki któremu identyfikujemy się z otaczającym nas światem. Identyfikacja ta odbywa się na tysiące sposobów. Można identyfikować się z pracą - lekarza, terapeuty, biznesmena, profesora uniwersytetu itp.

   Identyfikacja ta jednak dotyczy tych sfer życia, które wynoszą człowieka ponad przecietność, przynosząc szeroko pojęty sukces, duchowość, bogactwo, mistykę, sławę, a nade wszystko to o czym zwykły śmiertelnik nawet nie domniemywa - cudowną wręcz intuicję lub jasnowidzenie.