SCHARAKTERYZUJ STRATEGIĘ WEJŚCIA PRZEDSIĘBIORSTWA NA RYNEK ZAGRANICZNY

- strategia eksportu

- strategia produkcji

STRATEGIA EKSPORTU

Eksport jest jedną ze strategii wejścia na zagraniczne rynki zbytu, w której eksporter współpracuje z jedną lub kilkoma firmami polskimi lub zagranicznymi. Nieraz jest to konieczne, ponieważ wiele MŚP nie dysponuje środkami finansowymi, kadrą pracowników lub kompetencjami wystarczającymi do samodzielnego rozszerzenia swojej działalności na rynki zagraniczne. Łącząc się firmy sumują swoje umiejętności oraz dzielą ryzyko i koszty, w celu osiągnięcia wspólnych celów poprzez rozwijanie działalności eksportowej.

Przed podpisaniem umowy eksporter powinien przeprowadzić diagnostykę własnej firmy, w celu określenia jej silnych i słabych stron. Taki bilans pozwoli eksporterowi określić kompetencje, które może wnieść do współpracy oraz te, których mu brak i powinny zostać uzupełnione. Dobór partnera powinien, w znacznym stopniu, wynikać z celów, które eksporter zamierza osiągnąć w wyniku kooperacji.

Zalety

• Sumowanie się umiejętności, dostępnych środków i kontaktów.

• Podział ryzyka, kosztów oraz inwestycji.

• Podział czynności związanych z realizacja eksportu.

• Szybsze i głębsze poznanie specyfiki rynku eksportowego.

• Łatwiejsze wejście na rynek zagraniczny oraz łatwiejszy dostęp do przetargów na zamówienia publiczne. Dostęp do nowoczesnych technologii.

Wady

• Tylko częściowa kontrola polityki handlowej.

• Ryzyko utraty know-how.

• Trudności ze wzajemnym porozumiewaniem się, wynikające z różnic kulturowych i językowych.

• Dodatkowe inwestycje związane z koniecznością zarządzania układem kooperacyjnym.

• Trudności związane z trafnym doborem partnera.

Należy spełnić kilka warunków by kooperacja skończyła się sukcesem:

• Partnerzy podobnej wielkości ( podobny wkład i kontrola finansów, podobna kontrola podejmowanych decyzji i akcjonariuszy mniejszościowych ).

• Komplementarna działalność i komplementarne produkty, w celu wzmocnienia spoistości technicznej, handlowej i strategicznej.

• Motywacja i zaangażowanie. Współpraca powinna dawać partnerom wymierne korzyści.

• Dobra komunikacja partnerów w celu zapewnienia dobrego porozumienia na poziomie: kultury, technik zarządzania, celów strategicznych,

• Dobra koordynacja pracy.

• Wprowadzenie mechanizmów rozwiązywania konfliktów, ale nie sądowych, na wypadek zagrożenia układu kooperacyjnego. Elastyczne, nie statyczne postrzeganie układu kooperacyjnego. Jest to potrzebne do ciągłego wprowadzania zmian, wynikającego ze zmian otoczenia firmy: klienci, zagraniczny rząd.

• Zgodność strategii każdego z partnerów w krótkim i długim odcinku czasowym.

STRATEGIA PRODUKCJI

Strategia to zespół skoordynowanych, dostosowanych do sytuacji firmy oraz otoczenia, sposobów osiągnięcia celów tego przedsiębiorstwa. Strategii nie można kupić w sklepie, jako gotowego rozwiązania. Trzeba ją stworzyć samodzielnie, musi pochodzić od ludzi zaangażowanych bezpośrednio w pracę w firmie. Dokładnie przemyśleć to, gdzie firma miałaby się znaleźć za kilka miesięcy a nawet lat. Trzeba mieć cele. Nad strategią trzeba pracować, korygować ją, rozwijać sprawić, żeby stała się częścią prowadzonego interesu. Mając cel możemy rozpocząć dobieranie i określanie środków, które pozwolą na ich realizację. Znacznie łatwiejsze staje się podejmowanie codziennych decyzji.

Tworzenie przyszłości firmy wymaga stawiania pytań i prowokowania odpowiedzi na nie. Odpowiedzi będą różne dla różnych producentów. Należy pamiętać, że nie ma jednej prawidłowej odpowiedzi- są tylko odpowiedzi właściwe dla danej sytuacji.

Rynek zmienia się, konkurencja robi się coraz agresywniejsza, a reguły współzawodnictwa balansują na granicy prawa. Oprócz konkurencji lokalnej czy krajowej pojawiają się nowi gracze rynkowi z zagranicy. Zmieniły się też potrzeby odbiorców, którzy są coraz bardziej wymagający.

Czym strategia nie jest:

• W strategii produkcji nie chodzi o automatyzowanie procesów.

• W strategii produkcji nie chodzi o kupowanie nowych maszyn i urządzeń.

• W strategii produkcji nie chodzi o kupowanie komputerów i oprogramownia.

• Strategia produkcji nie jest kolejnym hasłem lub metodą wymyślona przez Japończyków.

• W strategii produkcji nie chodzi o doskonałość technologii.

Strategia produkcji może być tym, co wymieniono powyżej, jednak tylko wtedy, jeśli jest to właściwe dla konkretnej firmy. Strategia dotyczy długo lub krótkoterminowego planowania. Chodzi tu głównie o ustalanie celów, a także limitów środków, które mogą być wykorzystane do ich osiągnięcia.

Każda strategia produkcji musi być zintegrowana z ogólną strategią biznesową firmy, a zatem ma być zgodna z strategią marketingową, sprzedażową, finansową i innymi.

Zasadniczo uważano, że lepszą efektywność kosztową można uzyskać dzięki automatyzacji procesu produkcyjnego i zmniejszeniu nakładów pracy ludzkiej. Obecnie warunki rynkowe uległy zmianie i uważa się, że efektywność firmy jako systemu i zdolność na natychmiastowe odpowiadanie na potrzeby klientów są kluczowymi czynnikami sukcesu w firmie. Strategia produkcji musi gwarantować to, że produkty będą wytwarzane szybciej, lepiej i taniej.
Dostarczenie kombinacji przedstawionej na diagramie poniżej sprawia, że produkcja staje się potężna bronią w walce z konkurencją rynkową. Oto co musi zapewniać poprawnie skonstruowana strategia produkcji. Zarówno sam produkt jak i sposób jego wytwarzania (czyli produkcja) powinny decydować o przewadze rynkowej nad konkurencją, a nie jedynie cena.

Strategia produkcji musi również uwzględniać:

• Minimalne zapasy.

• Minimalna ilość zadań w przetwarzaniu

• Zero defektów.

• Krótkie, lecz wiarygodne terminy wykonania.

Decyzje związane z działaniami poza granicami kraju wiążą się z reguły z większym ryzykiem, niż decyzje podejmowane w - przynajmniej częściowo - znanych warunkach. By ryzyko niewłaściwych posunięć było jak najmniejsze, trzeba posiadać jak najwięcej danych o nowym rynku, w tym informacji pochodzących ze źródeł pierwotnych.

Dodatkowo, wchodząc na rynki międzynarodowe, firma podejmuje decyzje, których na rynku krajowym w ogóle nie musiała brać pod uwagę. Rozstrzygnięcia wymagają przede wszystkim kwestie, czy rozpoczynać działalność za granicą, w których państwach oferować produkty i jaki wybrać sposób wejścia na nowe rynki.

1

---