KAMPANIA

POLITYCZNA I

WYBORCZA JAKO

FORMY

KOMUNIKOWANIA

POLITYCZNEGO

FAZY

ROZWOJU

SYSTEMU

KOMUNIKOW

ANIA

POLITYCZNEG

O

• Obejmuje dwie pierwsze dekady

powojenne.

• System komunikowania zdominowany

przez partie polityczne, zgodnie z ich
zasadami.

• Rzetelnie zajmowano się sprawami

państwa, a przekazywanie komunikatów
przez środki masowego przekazu były
równomierne.

FAZA I

Franklin Delano

Roosevelt

Wierny przykład
polityka czasów Fazy I,
przedstawia Roosevelt
czterokrotnie
wybierany na
prezydenta Stanów
Zjednoczonych, .
Rzetelnie zajmował się
sprawami kraju,
podźwignął go z
kryzysu. Jego
kampania wyborcza
nosiła nazwę New
Deal, która
wprowadziła wiele
korzystnych zmian w
państwie.

FAZA

II

• Lata 60’ 70’ 80’ XXw.

• Telewizja zdominowała system komunikowania

politycznego

• Upadek tradycyjnego wzoru rywalizacji

międzypartyjnej,

• Nowe możliwości prezentacji ofert publicznych

(płatne reklamy)

• Spadek popularności prasy politycznej, klubów

partyjnych.

• koniec z polityczną lojalnością mediów, wykreowano

model mediów niezależnych.

• Identyfikacja wyborców.

• Kampanie wyborcze uzależniły się od telewizji.

Odzwierciedleniem fazy
drugiej są prawybory
republikańskie z 1980r
Rywalizowali Ronald
Regan i George Bush.
Ich batalia była
niezwykle barwna i
zacięta. Najbardziej
zapamiętano debatę
zorganizowaną przez
jedną z gazet w stanie
New Hampshire, ale
sfinansowaną przez
sztab Reagana. Doszło
tam do starcia, obaj
panowie starali się
zdyskredytować
drugiego. Ostatecznie
całe wybory wygrał
Regan, który wyłożył
wiele środków
pieniężnych w
kampanie w mediach,
jego konkurent miał
przewagę tylko w pięciu
stanach.

Ronald Regan

FAZA

III

• Początek-lata 90 XXw.

• Rozwój kampanii wyborczej, dzięki

upowszechnieniu telewizji, Internetu itp.

• Profesjonalizacja kampanii wyborczej. Tworzą się

grupy fachowców zajmujący się kampaniami
wyborczymi.

• Wzrost presji rywalizacji politycznej.

• Popularyzacja polityczna.

• Kampania dociera do każdej grupy odbiorców.

• System komunikowanie politycznego stara się

dotrze do zróżnicowanych typów odbiorców
poprzez fragmentaryzacje przekazów.

UJĘCIA

KAMPANII

POLITYCZNY

CH

PRZEDMIOTOWE PODMIOTOWE

UJĘCIA PRZEDMIOTOWE

• Teoria Graya A. Mausera.

• Pod uwagę zostały wzięte: styl zarządzania

kampanią wyborczą i sposoby komunikowania z
otoczeniem

• Powstały cztery metody kampanii politycznych:

1. Marketingowo zorientowane kampanie

polityczne

2. Kampanie polityczne zorientowane na mass

media

3. Profesjonalnie zorganizowane kampanie

polityczne

4. Kampanie polityczne rozbudowanych

„maszyn”

Marketingowo zorientowane

kampanie polityczne

• Profesjonalne

• Wysoki stopień wykorzystania

środków komunikowania
masowego

• Najskuteczniejsze

• Najpowszechniejsze

• Angażowanie specjalistów ds.

kampanii wyborczej

• Bardzo kosztowne

Kampanie polityczne

nastawione na mass media

• Nieprofesjonalna

• Używana przez organy nie mające dostępu do

areny politycznej

• Używanie środków komunikowania masowego

do wyrażania swej opinii

• Mające na celu zdyskredytowanie rywala

poprzez negatywne przekazy masowe

Profesjonalnie

zorganizowane

kampanie

polityczne

• Profesjonalne

• Bezpośredni kontakt z obywatelami

• Organizowane przez fachowców (osoby

„wolne”)

Kampanie

polityczne

rozbudowanych

„maszyn”

• Nieprofesjonalne

• Nieefektywne kontakty personalne z otoczeniem

• Przestarzałe

Medialnie

zorientowane

kampanie

polityczne

• Nieuwzględniona przez Mausera

• Komunikacja interpersonalna z

wykorzystaniem mediów
(wideokonferencje, spotkania on line)

UJĘCIA

PODMIOTOWE

• Zaproponowane przez Jana Sundberga i

Stefana Hognabbę

• Rozpatrywana w kategoriach

efektywności zastosowanych metod
marketingu politycznego

• Cztery metody prowadzenia kampanii

wyborczej

• Na sukces kampanii wpływają dwie

zmienne

1. Zasoby podmiotu (ludzkie i

pieniężne)

2. Zjawisko „wolnych jeźdźców”

METODA I

WYSOKI POZIOM ZASOBÓW,

POWIĄZANY Z ISTNIENIEM

ZJAWISKA „WOLNYCH

JEŹDŹCÓW”

• Najefektywniejsza z metod

• Stosowana przez partie istotne, duże i

trwale wkomponowane w system
polityczny

• Wykorzystywanie „wolnych

jeźdźców”(osoby znane i szanowane w
świecie kultury ,telewizji itd.)

CZY KAMPANIA BYŁA
SKUTECZNA?

ZDECYDOWANIE

T

A K

METODA II

WYSOKI POZIOM ZASOBÓW

POWIĄZANY Z BRAKIEM

ZJAWISKA „WOLNYCH

JEŹDŹCÓW”

• Wykorzystywana przez duże i dobrze

zorganizowane podmioty

• Stosowana gdy chce się zachować status quo

• Nastawiona na maksymalizowanie zdobyczy

politycznych (powiększenie grona osób
przychylnych danemu projektowi)

METODA III

NISKI POZIOM ZASOBÓW

POWIĄZANY Z ISTNIENIEM

ZJAWISKA „ WOLNYCH

JEŹDŹCÓW”

• Obsadzenie przez słabo zorganizowany

podmiot posiada charakterystycznego
przywódcę

• Można odnieść znaczący sukces

• Sukces bywa nietrwały

• Źle zorganizowana przynosi straty

METODA IV

NISKI POZIOM ZASOBÓW

POŁĄCZONY Z BRAKIEM

„WOLNYCH JEŹDŹCÓW”

• Brak środków do realizacji planów

• Mała siła polityczna podmiotu

• Brak szans na wygraną

DEFINIOWAN

IE KAMPANII

WYBORCZEJ

Kampanię wyborczą można
definiować ze względu na
podejście

:

1.Behawioralne
2.Funkcjonalne
3.Racjonalne

KAMPANIA WYBORCZA-

MECHANIZM BUDOWY PEWNYCH

FORM KOMUNIKOWANIA

PODMIOTÓW RYWALIZACJI Z

OBYWATELAMI. MUSZĄ BYĆ ONE

EFEKTYWNE POLITYCZNIE I

ROZBUDOWANE NA SKALĘ

MASOWĄ, TREŚC I FORMA

PRZESŁANIA PROGRAMOWEGO

ZAŚ POWINNA BYĆ ATRAKCYJNA I

SPRZEDANA W JAK NAJLEPSZYM

„OPAKOWANIU”