Polski Kontyngent

Wojskowy w Iraku

W latach 2003-2008

Polski Kontyngent Wojskowy



PKW- wydzielona jednostka wojskowa w

Wojsku Polskim która przeznaczona jest do
udziału w misjach zagranicznych różnego
typu(pokojowa, wojenna)

PKW Irak



Drugi co do wielkości kontyngent

wojskowy w operacji pokojowej lub
stabilizacyjnej wystawiony przez Wojsko
Polskie w całej jego historii (w szczytowym
okresie ok. 2500 żołnierzy).



W 2003 wojska sojusznicze zaatakowały

Irak. Państwo Polskie jako członek NATO
dołączył się do tej operacji.

Zmiany PKW Irak (2003-2008)

Zmiana

Początek

Koniec

Dowódca

Wystawiająca

Liczebność

Typ

I OIF

03.09.2003

13.02.2004

gen. dyw. Andrzej

Tyszkiewicz

12 DZ

ok. 2500

stabilizacyjna

II OIF

13.02.2004

18.07.2004

gen.
dyw. Mieczysław

Bieniek

11 DKPanc

III OIF

18.07.2004

01.02.2005

gen. dyw. Andrzej
Ekiert

16 DZ

ok. 2400

IV OIF

01.02.2005

26.07.2005

gen.

dyw. Waldemar
Skrzypczak

11 DKPanc

ok. 1700

stabilizacyjno-
szkoleniowa

V OIF

26.07.2005

06.02.2006

gen. dyw. Piotr
Czerwiński

1 DZ

ok. 1400

szkoleniowo-
stabilizacyjna

VI OIF

06.02.2006

18.07.2006

gen. dyw. Edward
Gruszka

12 DZ

ok. 900

szkoleniowo-
doradcza

VII OIF

18.07.2006

24.01.2007

gen.

dyw. Bronisław
Kwiatkowski

16 DZ

doradczo-

szkoleniowa

VIII OIF

24.01.2007

25.07.2007

gen. dyw. Paweł
Lamla

11 DKPanc

IX OIF

25.07.2007

30.01.2008

gen. dyw. Tadeusz
Buk

1 DZ

X OIF

30.01.2008

01.10.2008

gen. dyw. Andrzej

Malinowski

12 DZ

Ważniejsze wydarzenia

W kwietniu 2003, po zdobyciu Bagdadu i rozbiciu
niemalże całości irackich sił zbrojnych, Amerykanie
rozpoczęli tworzenie władz okupacyjnych i podzielili Irak
na cztery sektory stabilizacyjne:



Sektor Północny (proponowano Australii, objęły Stany
Zjednoczone),



Sektor Centralno-Północny (objęły Stany Zjednoczone),



Sektor Centralno-Południowy (wielonarodowy,
proponowano Danii, objęła Polska),



Sektor Południowy (wielonarodowy, objęła Wielka
Brytania).

Sektory sił międzynarodowych w 2003 r.

źródło: pap.pl

Operacja Żelazny miecz

Jednak największym wyzwaniem dla PKW i całej WDC-P było

rozpoczęte 4 kwietnia powstanie Armii Mahdiego Muktady as-
Sadra. Tego dnia polskie plutony sił szybkiego reagowania
zostały odcięte w Karbali, Al-Hilli oraz Nadżafie i przez kilka dni
były oblegane przez sadrystów oraz bojowników Al-Kaidy i
czeczeńskich. 5 maja, po fiasku rozmów, rozpoczęła się
zasadnicza część Operacji Żelazny Miecz - oddziały
amerykańskie, wspierane przez żołnierzy z Polski i Bułgarii,
wkroczyły do zajmowanych przez sadrystów miast. Rozpoczęły
się trwające 19 dni walki uliczne, prowadzone przede
wszystkim przez Amerykanów, w wyniku których Armia
Mahdiego wycofała się Karbali, An-Nadżafu i Ad-Diwanijji,
która wraz z całą prowincją Kadisijją została przekazana PKW.

Polegli w Iraku

1. Hieronim Kupczyk - 6 listopada 2003
2. Gerard Wasielewski - 22 grudnia 2003
3. Sławomir Stróżak - 8 maja 2004
4. Marek Krajewski - 8 maja 2004
5. Krzysztof Kaśkoś - 5 czerwca 2004
6. Artur Żukowski - 5 czerwca 2004
7. Tomasz Krygiel - 8 czerwca 2004
8. Andrzej Zielke - 8 czerwca 2004
9. Marcin Rutkowski - 29 lipca 2004
10.Sylwester Kutrzyk - 19 sierpnia 2004
11. Grzegorz Rusinek - 19 sierpnia 2004
12.Krystian Andrzejczak - 21 sierpnia 2004
13.Grzegorz Nosek - 12 września 2004
14.Piotr Mazurek - 12 września 2004
15.Daniel Różyński - 12 września 2004
16.Pawel Jelonek - 15 grudnia 2004
17.Jacek Kostecki - 15 grudnia 2004
18.Karol Szlązak - 15 grudnia 2004
19.Roman Goralczyk - 25 lutego 2005
20.Tomasz Murkowski - 10 listopada 2006
Waldemar Milewicz - 7 maja 2004 - w ataku na samochód polskiej ekipy

dziennikarzy jadącej z Bagdadu do Karbali i Nadżafu

Doświadczenia

Po wydarzeniach z maja 2004, w PKW zauważono:



słabe wyposażenie,



niedostosowane do warunków wojennych (m.in.
słabe opancerzenie 

Honkerów

, mała ilość

amunicji przypadającego na jednego żołnierza),



mandat zezwalający tylko na obronę (jednak z
kontyngentów Wielonarodowej Dywizji to prawie
całość walk toczyli Polacy, gdyż reszta nie
opuszczała baz - z wyjątkiem Bułgarów)

Najważniejsze wydarzenia



ƒ Irak został podzielony na cztery strefy stabilizacyjne: dwie pod dowództwem



USA, jedną Wielkiej Brytanii i jedną w środkowej części Iraku przez Polskę



ƒ Alianci wprowadzili własną administrację oraz powołali z dniem 13 lipca



Radę Zarządzającą złożoną z przedstawicieli głównych grup ludności -



szyitów, sunnitów i Kurdówƒ Walki jednak nie ustały szczególnie na terytorium zamieszkanym
przez



sunnitów (tzw. Trójkąt sunnicki). Celem ataków są przede wszystkim wojska



stabilizacyjne, Irakijczycy podejmujący współpracę z aliantami



ƒ Więcej Irakijczyków-cywili zginęło z rąk terrorystów niż aliantów.



ƒ 13 grudnia 2003 roku Saddam Husajn został ujęty



ƒ Mimo terroru w wyborach parlamentarnych 30 stycznia 2005 r. wzięło udział



59% uprawnionych do głosowania. Byli to w większości szyici i Kurdowie.



Wśród sunnitów frekwencja była bardzo mała. W najniebezpieczniejszych



rejonach kraju wybory w ogóle się nie odbyły.



ƒ 13 lutego 2005 Iracka Niezależna Komisja Wyborcza podała wyniki wyborów:



ƒ szyicki Zjednoczony Sojusz Iracki (48,1 proc.)



ƒ Sojusz Kurdyjskim (25,7 proc. głosów)



ƒ Lista Iracka premiera Ijada Alawiego (13,8 proc. głosów).



ƒ 5 listopada 2006 r. Saddam Husajn został skazany przez bagdadzki trybunał



na karę śmierci

źródła