Oznakowanie

niebezpiecznych

substancji

toksycznych

i

biologicznych

Materiał niebezpieczny

to taki, który ze względu na swoje

właściwości fizyczne, chemiczne lub

biologiczne może zagrażać życiu i

zdrowiu lub powodować straty

materialne.

Grupy znaków bezpieczeństwa

Bardzo ważne w procesie komunikacji społecznej jest zrozumienie

przekazu, dlatego opracowano system znaków-piktogramów.
Wykorzystuje się je do informowania o zagrożeniach. Znaki
bezpieczeństwa wykonane są ze specjalnego materiału, np. folii/
płyty fotoluminescencyjnej lub samoprzylepnej, PCW. Wyróżnia się
wśród ich kilka grup, a każdej z nich przyporządkowana jest inna
symbolika.

Wyróżniamy kilka charakterystycznych grup:
-morskie
-ewakuacyjne
-przeciwpożarowe
-techniczne środki ochrony przeciwpożarowej
-oznakowanie substancji niebezpiecznych
-klęski żywiołowe
-bhp
-elektryczne
-oznakowanie substancji chemicznych

Znaki bezpieczeństwa – zestaw symboli dotyczących przestrzegania
zasad bezpieczeństwa i higieny pracy stosowany w miejscach
użyteczności publicznej i w zakładach pracy. 

Przykładowe znaki ochrony przeciwpożarowej:

Telefon do użycia
w stanie
zagrożenia

Drzwi ewakuacyjne

Hydrant
wewnętrzny

Palenie tytoniu
zabronione/ materiały
wybuchowe

Kierunek drogi ewakuacyjnej/
nie zastawiać

Urządzenia sygnalizacji pożarowej i sterowania
ręcznego

Środki ewakuacji

Sprzęt pożarniczy

Obszary i materiały
szczególnego zagrożenia
pożarowego

Znaki uzupełniające

Przykładowe znaki ochrony i higieny pracy

Znaki zakazu

Zakaz picia wody/
zakaz przejścia

 

Znaki ostrzegawcze

Ostrzeżenie przed
substancjami
żrącymi/Ostrzeżenie
przed porażeniem
prądem elektrycznym

Znaki nakazu

Nakaz stosowania ochrony
dróg oddechowych/nakaz
używania sygnału

Znaki informacyjne

Prysznic bezpieczeństwa/
pierwsza pomoc
medyczna

Rozwój różnych gałęzi przemysłu, chemicznego, papierniczego,

spożywczego, chłodniczego, rolniczego, wiąże się ze wzrostem zużycia
i produkcji (TŚP) toksycznych środków przemysłowych lub (NSCh)
niebezpiecznych substancji chemicznych. Każdy z tych przemysłów, w
którym stosowane są TŚP, stanowi bezpośrednie zagrożenie dla
otoczenia. Właśnie w miastach, w stacjach przeładunku powszechnie
stosuje się toksyczne środki przemysłowe i niebezpieczne substancje
chemiczne.

Podział materiałów niebezpiecznych na

klasy:

Klasa 1– materiały wybuchowe
Klasa 2– Gazy
Klasa 3 – materiały ciekłe zapalne
Klasa 4.1- Materiały stałe zapalne, materiały samoreaktywne
i materiały wybuchowe stałe odczulone
Klasa 4.2- materiały samozapalne
Klasa 4.3- Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy
palne
Klasa 5.1- materiały utleniające
Klasa 5.2- Nadtlenki organiczne
Klasa 6.1- materiały trujące
Klasa 6.2- materiały zakaźne
Klasa 7- materiały promieniotwórcze
Klasa 8- materiały żrące
Klasa 9- Różne materiały i przedmioty niebezpieczne

 ADR-RID
Jest to podstawowy i obowiązujący praktycznie w całej Europie
system oznaczeń kodowych stosowany w transporcie materiałów
niebezpiecznych. Ustankcjonowany jest postanowieniem
konwencji ADR (dla transportu kołowego) i RID (dla transportu
kolejowego). Przewidują one oznakowanie środków transportu
materiałów niebezpiecznych pomarańczowymi tablicami
ostrzegawczymi o wymiarach 30 x 40 cm, barwy pomarańczowej
odblaskowej otoczonymi dookoła czarnym nie odblaskowym
paskiem. Tablica w górnej części zawiera numer rozpoznawczy
zagrożenia, a w dolnej numer porządkowy substancji

Jednostki transportowe przewożące
towary niebezpieczne powinny być
oznakowane tablicami barwy

pomarańczowej

. Pojazdy przewożące

materiały niebezpieczne w cysternach
lub luzem powinny zawierać
dodatkowo tablice z numerami
rozpoznawczymi zagrożenia.