EWIDENCJE

NIEZBĘDNE DO

ROZLICZEŃ Z

FISKUSEM

Wykonali:

Magdalena Babiarz

Paulina Kornet

Łukasz Sobański

EWIDENCJE

PRZYCHODÓW

OPODATKOWANIA

RYCZAŁTEM

 

CZYM JEST RYCZAŁT OD PRZYCHODÓW

EWIDENCJONOWANYCH?

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych to

nadana przez prawo możliwość przyjęcia innej niż
ogólna formy opodatkowania niektórych przychodów
osiąganych przez osoby fizyczne:



prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą,



osiągające przychody z tytułu umowy najmu,
podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych
umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie
są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej
działalności gospodarczej,



będące osobami duchownymi.

JAK WYBRAĆ PRAWO DO

OPODATKOWANIA RYCZAŁTEM OD

PRZYCHODÓW EWIDENCJONOWANYCH?

Ogólnie przyjęte jest, że wszelkie przychody od

osób
fizycznych

opodatkowane

są

podatkiem

dochodowym od
osób fizycznych w formie, którą określa Ustawa o
PIT.
W związku z tym to z inicjatywy przedsiębiorcy
wynika czy chce on skorzystać z formy jaką określa
Ustawa o zryczałtowanym podatku
dochodowym od Niektórych przychodów
osiąganych przez osoby fizyczne.

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą już działalność

Wyboru rozliczania dochodów na zasadzie

ryczałtu
przedsiębiorca

dokonuje

składając

pisemne

oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie
ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na
dany rok podatkowy. Składa je naczelnikowi urzędu
skarbowego

właściwemu

według

miejsca

zamieszkania przedsiębiorcy (siedziba nie ma
znaczenia) w terminie nie później niż do dnia 20
stycznia roku podatkowego.

Nowi przedsiębiorcy

Jeżeli

podatnik

rozpoczyna

prowadzenie

pozarolniczej działalności gospodarczej (także w
formie spółki cywilnej osób fizycznych) w trakcie
roku podatkowego, oświadczenie może złożyć już
w momencie jej rejestracji łącznie z
wnioskiem do CEIDG. Jeżeli jednak przedsiębiorca
nie złożył oświadczenia w momencie rejestracji to
może je złożyć w formie pisemnej właściwemu
naczelnikowi urzędu skarbowego już po rejestracji
jednak nie później niż w dniu uzyskania
pierwszego przychodu.

Przychody z najmu, dzierżawy lub umów

podobnych

Osoby fizyczne, które osiągają przychody z

prywatnego

wynajmu:



od początku roku – oświadczenie o wyborze
ryczałtu powinny złożyć do 20 stycznia danego
roku;



nie od początku roku – oświadczenie o wyborze
ryczałtu powinny złożyć nie później niż do 20 dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym
osiągnęli pierwszy przychód z tego tytułu, albo do
końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki
przychód osiągnęli w grudniu danego roku
podatkowego.

UTRATA PRAWA DO OPODATKOWANIA W

FORMIE RYCZAŁTU OD PRZYCHODÓW

EWIDENCJONOWANYCH

Możliwość korzystania z opodatkowania dochodów
ryczałtem wymaga spełnienia przez daną osobę
określonych warunków. Może się tak zdarzyć, że w
ciągu roku cechy uzasadniające opodatkowanie
ryczałtem ewidencjonowanym przestana odnosić
się do danego podatnika. W takim przypadku brak
spełnienia przez osobę fizyczną określonych
warunków powoduje iż traci ona prawo do
opodatkowania ryczałtowego. Skutek ten może
nastąpić dopiero począwszy od następnego roku
podatkowego albo też natychmiast – z dniem
zaistnienia przyczyny utraty prawa do ryczałtu.

Utrata prawa do ryczałtu ewidencjonowanego

od następnego roku

Jedną przyczyną skutkującą utratą prawa do

opodatkowania

dochodów

ryczałtem

ewidencjonowanym

od

następnego

roku

podatkowego jest osiągnięcie w roku poprzednim
przychodów

z

działalności

gospodarczej

w zbyt dużej wysokości (ponad 150.000 euro →
615.300zł). W takim przypadku przedsiębiorcy
powinni

zacząć

prowadzić

stosowne

księgi

podatkowe (w związku z opodatkowaniem na
zasadach ogólnych) lub zgłosić wniosek o
zastosowanie opodatkowania w formie karty
podatkowej (o ile spełniają warunki pozwalające na
opodatkowanie w tej formie) od początku roku
następującego po roku w którym osiągnięto wyższe
niż przysługujący limit obroty.

Natychmiastowa utrata prawa do rozliczania się na

zasadach ryczałtu ewidencjonowanego

Wystąpienie przeszkód tj.: zmiana działalności czy wyłączenie
ze

względu

na

charakter

prowadzonej

 skutkuje

niewywiązanie się z warunków koniecznych aby korzystać
z możliwości rozliczenia ryczałtem ewidencjonowanym, a tym
samym powoduje że podatnik traci prawo dalszego rozliczania
się na tych zasadach. Zaistnienie przesłanek utraty prawa do
opodatkowania

ryczałtem

nie

powoduje

zmian

w zakresie opodatkowania za wcześniejszą (tj. przed utratą
prawa do ryczałtu) część roku podatkowego, a zatem
w takim przypadku podatnik traktowany jest jako rozliczający
się

przez

część

roku

na

zasadach

ryczałtu

ewidencjonowanego, zaś przez pozostałą część roku rozlicza
się na zasadach ogólnych. Powoduje to, że przedsiębiorca
zobowiązany jest do złożenia dwóch rocznych deklaracji
podatkowych (PIT-28 → ryczałt, PIT-36 lub PIT-37 → podatek
dochodowy od osób fizycznych).

 Co gdy podatnik wciąż opłaca ryczałt pomimo

utraty prawa do korzystania z tej formy?

Może się zdarzyć sytuacja, że podatnik nie

rozpozna faktu utraty po swojej stronie prawa do
ryczałtu. W związku z tym, jeżeli podatnik uiszczał
podatek w niewłaściwej formie - ryczałtowo, gdy
powinien rozliczać się na zasadach ogólnych,
uiszczone świadczenia podatkowe powinny być
zaliczone na należny podatek dochodowy, od tego
podatnika, wyliczony według prawidłowych zasad.
A zatem podatek uiszczony tytułem podatku
zryczałtowanego

od

przychodów

ewidencjonowanych powinien być uwzględniony
jako

uiszczona

część

należnego

podatku

dochodowego od osób fizycznych.

EWIDENCJA ORAZ DOKUMENTACJA W

RYCZAŁCIE OD PRZYCHODÓW

EWIDENCJONOWANYCH

Dowody zakupów

Obowiązkiem

charakterystycznym

dla

podatników

opodatkowanych ryczałtem ewidencjonowanym jest
wymóg posiadania i przechowywania dowodów zakupu
towarów. Na podstawie dowodów zakupów możliwe jest
ustalenie kosztowej strony działalności. Ustalenie
zakresu poniesionych kosztów ekonomicznych może być
niezbędne np. przy ocenie rzetelności ewidencji
prowadzonych przez podatnika. Niewątpliwie dowody
zakupu towarów są niezbędne aby prawidłowo
przeprowadzić remanent, którego obowiązek corocznego
sporządzania dotyczy również podatników uzyskujących
przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej
i opodatkowanych w tym zakresie ryczałtem.

Dowodami zakupu mogą być faktury, rachunki,

dokumenty celne potwierdzające import oraz noty
korygujące, a także dowody wewnętrzne w
szczególnych przypadkach jakie określa MF.
Zgodnie z przepisami przedsiębiorca powinien je
przechowywać w miejscu wykonywania działalności
lub, jeżeli działalność jest prowadzona w formie
spółki, w miejscu wskazanym przez podatnika lub
podatników – jako ich siedziba.

Czas przechowywania dowodów zakupu nie jest

ściśle określony . Przyjmuje się, że zazwyczaj
będzie to okres 5 lat licząc od końca roku
kalendarzowego,
w którym upłynął termin płatności podatku
(ryczałtu).

Ewidencja przychodów

Wyliczenia ryczałtu należnego za poszczególne okresy
rozliczeniowe

podatnik

dokonuje

na

podstawie

obowiązkowo

prowadzonej

ewidencji

przychodów.

Prawidłowo prowadzona ewidencja jest podstawą
rozliczeń m.in. z Urzędem Skarbowym. Obowiązek
prowadzenia ewidencji powstaje od dnia, od którego ma
zastosowanie opodatkowanie w formie ryczałtu od
przychodów ewidencjonowanych.

W przypadku ryczałtu ewidencjonowanego nie jest
możliwe zwolnienie z obowiązku jego prowadzenia nawet
gdyby wiek i stan zdrowia podatnika na to nie pozwalał.
Jedynym przypadkiem, w którym podatnik nie ma
obowiązku prowadzenia ewidencji jest zdarzenie gdy
osiąga on przychody z najmu, dzierżawy lub podobnych
umów, a ich wysokość wynika z pisemnej umowy).

Należy pamiętać, że podatnikami ryczałtu są osoby
fizyczne, a nie spółki osobowe tych osób. Dotyczy to również
małżonków, w przypadku których podatnikiem jest każdy
z osobna. Możliwość prowadzenia jednej wspólnej ewidencji
istnieje w przypadku gdy:



podatnicy wykonują działalność w formie spółki cywilnej lub
jawnej,



małżonkowie, między którymi istnieje wspólność majątkowa,
osiągają przychody z najmu, dzierżawy (podobnych umów)
wspólnego majątku, o ile nie złożyli oświadczenia o
opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

Wszyscy podatnicy ryczałtu powinni dokonywać zapisów w
ewidencji w porządku chronologicznym, nie później niż do
20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Ponadto
wymagane jest żeby ewidencja ta była prowadzona rzetelnie
i niewadliwie.

Ewidencja wyposażenia

Jako wyposażenie traktuje się rzeczowe składniki
majątku związane z wykonywaną pozarolniczą
działalnością gospodarczą, niezaliczone do środków
trwałych, których wartość początkowa przekracza
1500 zł. W związku z posiadaniem wyposażenia
przedsiębiorca zobowiązany jest do prowadzenia jego
ewidencji. Powinny się w niej znaleźć co najmniej
następujące dane:



numer kolejny wpisu,



data nabycia,



numer faktury lub rachunku,



nazwa wyposażenia,



cena zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia,



data likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub
darowizny, oraz przyczynę likwidacji wyposażenia).

Karty przychodów

Karty przychodów są to indywidualne (imienne) karty przychodów pracowników
prowadzone przez podatników, którzy to dokonują wypłat wynikających ze
stosunku pracy. Zgodnie z przepisami, karty przychodów powinny zawierać co
najmniej następujące dane:



imię i nazwisko pracownika,



Numer Identyfikacji Podatkowej pracownika,



numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL)
pracownika,



kwotę osiągniętych w danym miesiącu przychodów w gotówce i w naturze,



koszty uzyskania przychodu,



potrącone przez płatnika w danym miesiącu kwoty składek na ubezpieczenia
emerytalne, rentowe oraz chorobowe, określone w przepisach o systemie
ubezpieczeń społecznych,



dochód osiągnięty w danym miesiącu,



dochód narastająco od początku roku,



kwotę zaliczki na podatek dochodowy, obliczonej zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym od osób fizycznych,



kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne określonej w przepisach
o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym,



kwotę należnej zaliczki na podatek dochodowy,



datę przekazania zaliczki.

PODSTAWA OPODATKOWANIA, ROZLICZENIE

I STAWKI RYCZAŁTU

Podstawę

opodatkowania

ryczałtem

od

przychodów ewidencjonowanych stanowi przychód,
który nie jest pomniejszany o koszty jego
uzyskania. Ustalając podstawę opodatkowania,
podatnicy mogą natomiast odliczyć od przychodu:



wydatki określone w art. 26 ust. 1 ustawy o pdof,
jeżeli nie zostały już odliczone od dochodu.



stratę z lat ubiegłych; może ją odliczyć w
najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu
latach podatkowych, z tym że wysokość odliczenia
w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć
50 proc. kwoty tej straty.

Wysokość stawki ryczałtu uzależniona jest od

rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.
W 2013r. obowiązują stawki ryczałtu:



20% (m.in. wykonywanie określonych wolnych
zawodów),



17% (m.in. wynajem samochodów osobowych lub
prowadzenie usług parkingowych),



8,5%

(m.in.

działalność

gastronomiczna

obejmująca sprzedaż napojów o zawartości
alkoholu wynoszącej powyżej1,5%),



5,5% (m.in działalność wytwórcza i budowlana)
oraz



3% (m.in. usługi w zakresie handlu i gastronomii).

Limity do ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wyrażone
w euro przelicza się na walutę polską według średniego kursu
euro, obowiązującego w dniu 1 października roku
poprzedzającego rok podatkowy. Wobec tego w 2013 r. ryczałt
od przychodów ewidencjonowanych:
1) mogą płacić podatnicy, którzy w 2012 r. uzyskali przychody
z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej
wyłącznie:



a) samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 150.000 euro
(tj. 615.300 zł),



b) w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób
fizycznych, jeżeli suma przychodów wszystkich wspólników nie
przekroczy kwoty 150.000 euro (tj. 615.300 zł),

2) mogą płacić podatnicy, którzy rozpoczną w 2013 r.
prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej i wybiorą tę
formę opodatkowania,
3) kwartalnie mogą płacić podatnicy, którzy w 2012 r. osiągnęli
przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej
wyłącznie:



a) samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 25.000 euro
(tj. 102.550 zł),



b) w formie wymienionych w pkt 1 lit. b) spółek, jeżeli przychody spółki
nie przekroczą kwoty 25.000 euro (tj. 102.550 zł).

ROCZNE ZEZNANIE PODATKOWE

“RYCZAŁTOWCÓW”

Podatnicy

uzyskujący

przychody

opodatkowane

podatkiem dochodowym od osób fizycznych w formie
ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zobowiązani
są do składania zeznania rocznego PIT-28 nawet w
przypadku

gdy

uzyskują

zarówno

przychody

z

pozarolniczej działalności gospodarczej jak i jako odrębne
źródło przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy,
poddzierżawy lub innych umów
o podobnym charakterze.

Zeznanie PIT-28 musi być składane niezależnie od
wysokości uzyskanych przez podatnika przychodów
opodatkowanych w formie ryczałtu. W konsekwencji
uzyskanie nawet minimalnego przychodu obliguje
podatnika do złożenia takiego zeznania po zakończeniu
roku.

Spis z natury

Podatnicy zryczałtowanego podatku dochodowego

mają obowiązek sporządzania spisu z natury:



na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji,



na koniec każdego roku podatkowego (zatem nie
jak
w przypadku księgi przychodów i rozchodów na
dzień 31 grudnia 1 stycznia),



w razie zmiany wspólnika lub zmiany umowy
spółki,
a także



na dzień likwidacji działalności.

Co obejmuje spis z natury?

Spisem trwałym obejmujemy:



towary handlowe,



materiały (surowce) podstawowe i pomocnicze,



półwyroby,



produkcję w toku,



wyroby gotowe,



braki i odpadki.

Spis z natury musi być wpisany do ewidencji przychodów:



według poszczególnych rodzajów jego składników
(oddzielnie towary handlowe i ich kwota, oddzielnie
materiały podstawowe i ich kwota itd.) lub



w jednej pozycji - zsumowanej, jeżeli na podstawie spisu
zostało sporządzone odrębne, szczegółowe zestawienie
poszczególnych jego składników.

Jakie informacje powinny się znaleźć w spisie z natury?

Spis z natury powinien zawierać co najmniej następujące dane:



nazwisko i imię właściciela zakładu (nazwę firmy),



datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu
z natury,



szczegółowe określenie towaru i innych składników,



jednostkę miary,



ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za
jednostkę miary,



wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę
jednostkową,



łączną wartość spisu z natury,



klauzulę „Spis zakończono na pozycji...”.

Na końcu powinny się znaleźć podpisy osób sporządzających spis
oraz podpis właściciela przedsiębiorstwa.
W terminie 14 dni od zakończenia spisu z natury należy dokonać
jego wyceny.

Jakie obowiązki mają ryczałtowcy na koniec roku?

Przedsiębiorcy rozliczający się w formie przychodów
ewidencjonowanych na koniec roku powinni:



sporządzić spis z natury,



sprawdzić zgodność wykazu środków trwałych i wartości
niematerialnych i prawnych ze stanem firmy, ewentualnie
wyjaśnić nieprawidłowości,



sprawdzić zgodność ewidencji wyposażenia ze stanem
faktycznym i wyjaśnić nieprawidłowości,



ustalić czy ewidencja sprzedaży zawiera wszystkie
dokumenty przychodowe oraz czy każdy zapis jest
potwierdzony prawidłowym dowodem księgowym,



ustalić zgodność kart pracowniczych z faktycznymi wypłatami
oraz wartość składek ZUS czy zostały pobrane według
odpowiednich wartości,



dokonać odpowiednich wyliczeń umożliwiających złożenie
zeznania za dany rok podatkowy PIT-28.

PROWADZENIE

PODATKOWEJ KSIĘGI

PRZYCHODÓW I

ROZCHODÓW

PODSTAWA PRAWNA

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26

sierpnia

2003

r.

w

sprawie

prowadzenia

podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U.
nr 152, poz. 1475 z późn. zm.)

PODATKOWA KSIĘGA PRZYCHODÓW

I ROZCHODÓW

Księga

jest

ewidencją

przychodów

i

rozchodów.

Ewidencja ta jest podstawą określenia

zobowiązań podatkowych z tytułu podatku
dochodowego od osób fizycznych. 

KTO MUSI PROWADZIĆ KSIĘGĘ?

Obowiązek prowadzenia księgi ciąży na

wykonujących działalność gospodarczą:



osobach fizycznych,



spółkach cywilnych osób fizycznych,



spółkach jawnych osób fizycznych,



spółkach partnerskich.

KTO NIE MA OBOWIĄZKU PROWADZENIA KSIĘGI?

Osoby:



opłacające podatek dochodowy w formie
zryczałtowanej,



wykonujące wyłącznie usługi przewozu osób i
towarów taborem konnym,



wykonujące zawód adwokata w zespole
adwokackim,



dokonujące odpłatnego zbycia składników majątku



po likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej
samodzielnie,



otrzymanych w związku z likwidacji spółki
niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem z takiej
spółki.

ZWOLNIENIA Z PROWADZENIA KPIR

W przypadkach uzasadnionych szczególnymi

okolicznościami, zwłaszcza takimi jak:



rodzaj i rozmiar wykonywanej działalności;



wiek;



stan zdrowia,
naczelnik

urzędu

skarbowego na

wniosek

podatnika może zwolnić go od obowiązku
prowadzenia księgi, jak również od poszczególnych
czynności z zakresu prowadzenia księgi.

ZAWIADOMIENIE O PROWADZENIU KPIR



Podatnicy zobowiązani są założyć KPIR na dzień
1 stycznia roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia
prowadzenia działalności gospodarczej w danym roku
podatkowym. Zobowiązani są oni w terminie 20 dni od
dnia założenia księgi do zawiadomienia w formie
pisemnej naczelnika urzędu skarbowego właściwego
według miejsca zamieszkania

PODSTAWOWE ZASADY

PROWADZENIE KPIR



Księgę prowadzi się w sposób rzetelny i nie wadliwy.

Za niewadliwą uważa się księgę prowadzoną zgodnie
z przepisami rozporządzenia MF i objaśnieniami do wzoru
księgi.



Księgę uważa się za rzetelną, jeżeli dokonywane w niej

zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.



Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim

i w walucie polskiej, w sposób staranny, czytelny i trwały na
podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.



Podstawą zapisów księdze są dowody księgowe, do

których zaliczmy między innymi faktury VAT, dokumenty
celne, rachunki, faktury i noty korygujące.



Księga

i

dowody,

na

podstawie

których

dokonywane są zapisy, muszą znajdować się na stałe
w miejscu wykonywania działalności lub w miejscu
wskazanym przez podatnika jako jego siedziba. 



Podatnicy

prowadzący

przedsiębiorstwo

wielozakładowe muszą przechowywać księgi w
każdym zakładzie.



Podstawą zapisów księdze są dowody księgowe, do
których zaliczmy między innymi faktury VAT,
dokumenty celne, rachunki, faktury i noty korygujące.



Zapisów w księdze powinno się dokonywać na

bieżąco tzn. w każdym dniu, najpóźniej przed
rozpoczęciem działalności w dniu następnym.

PODSTAWOWE ZASADY PROWADZENIE KPIR C.D.



Stwierdzone błędy w zapisach poprawia się

przez: skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie
nowej,
z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz
podpisanie

poprawki

i

umieszczenie

daty

dokonania poprawki lub wprowadzenie do księgi
niewpisanych

dowodów

lub

dowodów

zawierających korekty błędnych zapisów; zapisy
zmniejszające przychody lub koszty mogą być
dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem
czerwonym.

PODSTAWOWE ZASADY PROWADZENIE KPIR C.D.



Podatnik ma obowiązek zbroszurować księgę

i kolejno ponumerować jej karty.



Po zakończeniu miesiąca i po dokonaniu

ostatniego wpisu należy dokonać podsumowania.



Podatnik ma obowiązek przechowywać księgi

dowody, na podstawie których dokonano zapisu
w terminie do 5 lat od końca roku kalendarzowego,
w którym upłynął termin ważności.

PODSTAWOWE ZASADY PROWADZENIE KPIR C.D.

BUDOWA KSIĘGI PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW

EWIDENCJA MAJĄTKU

PRZEDSIĘBIORCY

SYSTEM EWIDENCJI MAJĄTKU

PRZEDSIĘBIORSTWA

System

ewidencji

majątku

przedsiębiorstwa

posiada

budowę

modułową.

Poszczególne

moduły

współpracują

ze

sobą

tworzą

wielopoziomową bazę danych dostarczającą
wszechstronnej

informacji

na

temat

urządzeń
i wyposażenia firmy.

System

ten

jest

narzędziem

umożliwiającym służbom utrzymania ruchu,
eksploatacji oraz wydziałom administracji
zarządzanie składnikami majątku firmy w
szczególności urządzeniami technicznymi i
wyposażeniem.

System

ewidencji

majątku

przedsiębiorstwa,

wykorzystując

technologie

mobilne

oraz

sieć

internet,

pozwala

skomasować

wszelkie dane w jednym miejscu,
umożliwiając

dostęp

do

nich

jednocześnie w wielu lokalizacjach
w zależności od uprawnień poprzez
przeglądarkę internetową.

MODUŁ ŚRODKI TRWAŁE

Pozwala na wprowadzenie urządzeń

i wyposażenia do eksploatacji przy nabyciu,
umiejscowienie ich w konkretnej lokalizacji,
przypisanie do działu lub osoby, a także
śledzenie historii przemieszczania środka
oraz

generowanie

różnego

rodzaju

raportów.

W programie przechowywane są m.in.

takie informacje na temat środków:
dotyczące zakupu środka, jego nazwy,
rodzaju, numeru seryjnego, jego dokładnej
lokalizacji oraz wielu innych cech, w
zależności od potrzeb przedsiębiorstwa.

MODUŁ SERWISOWY

Współpracujący

bezpośrednio

z

modułem Środki Trwałe, w którym
zawarte

są

wszelkie

dane

o

urządzeniach. W module serwisowym
przechowywane są wszelkie dane
opisujące urządzenie pod kątem
eksploatacji tj.: gwarancje, dostępne
serwisy, parametry, przeglądy i ich
terminy, wykonane prace, serwisy
własne i zewnętrzne itd.

SYSTEM SPRZEDAŻY

Uzupełnienie opisanych powyżej

modułów stanowi system sprzedaży.
Jest to spersonalizowany system
zamówień

towarów

i

usług

realizowany poprzez sieć internet.

SKŁADNIKI MAJĄTKOWE - ŚRODKI

TRWAŁE

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym (od osób
fizycznych lub prawnych), środkami trwałymi w firmie
są przedmioty majątkowe:



maszyny, urządzenia, środki transportowe,



budynki, budowle, lokale, stanowiące własność lub
współwłasność, nabyte lub wytworzone we własnym
zakresie, kompletne i zdatne do użytkowania.

Do środków trwałych zalicza się także inwestycje

w obcych obiektach (budynki wybudowane na cudzym

gruncie, koszty remontu wynajętego lokalu).

Środek trwały to rzeczowy składnik

majątku

trwałego

firmy.

Cechą

charakterystyczną środków trwałych
jest sposób rozliczania wydatków
poniesionych na ich zakup w ciężar
kosztów uzyskania przychodów.

Wydatek na nabycie środka trwałego

na ogół rozliczać trzeba „na raty" - w
ramach odpisów amortyzacyjnych.

SKŁADNIKI MAJĄTKOWE - WARTOŚCI

NIEMATERIALNE I PRAWNE

Obejmują prawa własnościowe, autorskie

i

koszty

prac

rozwojowych.

Prawa

własnościowe (spółdzielcze, własnościowe
prawo do lokalu spółdzielczego, użytkowego
oraz domu jednorodzinnego) i prawa
autorskie (licencje, prawa do wynalazków,
patentów, znaków towarowych, wzorów
użytkowych
i

zdobniczych,

wartość

informacji

związanych
z

wiedzą

przemysłową,

handlową

i organizacyjną).

Środki

trwałe

oraz

wartości

niematerialne i prawne muszą być
wpisane

do

"Ewidencji

środków

trwałych

oraz

wartości

niematerialnych

i

prawnych"

najpóźniej w miesiącu oddania do
środków użytkowania.

SAMOCHÓD W FIRMIE JAKO ŚRODEK

TRWAŁY

Do środków trwałych zaliczyć można samochód,

który spełnia następujące warunki:



stanowi własność lub współwłasność podatnika,



jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia

do używania,



jego przewidywany okres używania wynosi więcej

niż rok,



wykorzystywany jest przez podatnika na potrzeby

związane z prowadzoną przez niego działalnością
gospodarczą albo,



oddany do używania na podstawie umowy najmu,

dzierżawy, leasingu.

Obowiązek amortyzacji dotyczy aut, których wartość

początkowa w dniu przyjęcia do używania jest wyższa
niż 3500 zł. Jeśli jednak samochód będzie używany w
firmie krócej niż rok, to pomimo, iż jego wartość
przewyższa 3500 zł - można cały wydatek na jego
zakup zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania
przychodów.

Odpisy amortyzacyjne mogą być dokonywane:



co miesiąc,



co kwartał,



jednorazowo na koniec roku podatkowego.

Odpisów amortyzacyjnych od samochodów na

kredyt (pożyczkę), które zostały przewłaszczone w
celu

zabezpieczenia

wierzytelności

-

dokonuje

pożyczkobiorca lub kredytobiorca.

SAMOCHÓD –WŁASNOŚĆ WŁAŚCICIELA

WYKORZYSTYWANY W DZIAŁALNOŚCI

GOSPODARCZEJ

Przy rozliczaniu wydatków związanych z używaniem
pojazdów niezaliczanych do środków trwałych firmy -
będących własnością przedsiębiorcy albo innych osób,
wynajętych,

wydzierżawionych,

używanych

na

podstawie umowy użyczenia - decydujące znaczenie ma
to, czy są to auta osobowe, czy ciężarowe.

Wydatki

na

używanie

samochodów

osobowych

niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych są
kosztem podatkowym jedynie do wysokości limitu tzw.
kilometrówki.

Limit ten ustala się mnożąc liczbę kilometrów
faktycznego

przebiegu

pojazdu

na

cele

firmy

(udokumentowaną w ewidencji przebiegu pojazdu )
przez obowiązującą stawkę za jeden kilometr przebiegu.

Oprócz

ewidencji

przebiegu

pojazdu

przedsiębiorca zobowiązany

jest rejestrować

wydatki związane z użytkowaniem samochodów
osobowych niezaliczanych do środków trwałych
firmy, tj. zakup paliwa, olejów silnikowych, części
zamiennych, ogumienia, opłaty za naprawy
bieżące, przeglądy, remonty, składki z tytułu
ubezpieczenia, opłaty parkingowe i za przejazdy
autostradą.

Łączne

prowadzenie

ewidencji

przebiegu

pojazdu wraz z ewidencją kosztów zapewnia
przedsiębiorcom prawidłowe ustalenie limitu
wydatków

i

zaliczenie

ich

do

kosztów

podatkowych.  

SAMOCHÓD – WŁASNOŚĆ PRACOWNIKA

WYKORZYSTYWANY DO CELÓW SŁUŻBOWYCH

Zwrot kosztów używania przez pracownika

w celach

służbowych

do jazd

lokalnych

samochodów

osobowych,

motocykli

i motorowerów

niebędących

własnością

pracodawcy następuje na podstawie umowy
cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą
a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów
służbowych.

Zwrot powyższych kosztów może być rozliczany

w formie miesięcznego ryczałtu pieniężnego
lub na podstawie faktycznego przebiegu pojazdu
(tzw. "kilometrówki"). Wybór sposobu leży
w gestii pracodawcy.

Ryczałt obliczany jest jako iloczyn stawki

za 1 kilometr przebiegu i miesięcznego limitu
przebiegu kilometrów na jazdy lokalne.
Stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu dla
samochodu osobowego nie mogą być wyższe
niż:



dla samochodu o pojemności skokowej
silnika do 900 cm

3

- 0,5214 zł,



dla samochodu o pojemności skokowej
silnika powyżej 900 cm

3

- 0,8358 zł.

Z kolei miesięczny limit kilometrów na

jazdy

lokalne

ustala

pracodawca

w zależności

od

liczby

mieszkańców

w danej gminie lub mieście, w których
pracownik jest zatrudniony. Limit ten nie
może przekroczyć:



300 km - do 100 tys. mieszkańców,



500 km - ponad 100 tys. do 500 tys.
mieszkańców,



700 km - ponad 500 tys. mieszkańców.

Jeżeli zwrot kosztów używania pojazdu

do celów

służbowych

następuje

na

podstawie faktycznego przebiegu pojazdu,
podstawą zwrotu jest ewidencja przebiegu
pojazdu. Zwrot kosztów następuje wówczas
w kwocie wynikającej z pomnożenia liczby
kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu
dla celów służbowych oraz stawki za 1
kilometr przebiegu pojazdu.

WYPEŁNIENIE WYBRANYCH

DOKUMENTÓW

KSIĘGOWYCH - PRZYKŁAD

PYTANIA

1.

Kiedy należy sporządzić spis z natury? Jakie
elementy są w nim zawarte?

2.

Co to jest KPIR? Podaj podstawowe zasady
prowadzenia KPIR (5).

3.

Czym różnią się środki trwałe od wartości
niematerialnych i prawnych?