DNS

System nazw domen (DNS) jest trójskładnikowym

systemem, który został opracowany, aby rozszerzyć
zakres stosowania rozwiązywania nazw, przy
jednoczesnej minimalizacji nakładów pracy na codzienną
obsługę przestrzeni nazw i jej dystrybucje pomiędzy
różne jednostki. DNS posiada następujące składniki:

• serwer nazw;
• resolwer (klient);
• przestrzeń nazw.
DNS jest rozproszoną bazą danych, która służy TCP/IP do

rozwiązywania nazw hostów na adresy IP (lub odwrotnie)
dla każdego komputera na świecie, bez konieczności
stosowania lokalnych plików HOSTS. Jeśli klient posiada
skonfigurowany adres IP serwera DNS, to może wysyłać
zadania rozwiązania nazw do tego serwera, zamiast
korzystać z własnego lokalnego pliku HOSTS.

Rozwiązanie nazwy hosta za pomocą serwera DNS

obejmuje następujące kroki:

1. Nazwa hosta zostaje wpisana w aplikacji gniazd (sockets)

lub w wierszu poleceń - na przykład, URL witryny WWW w

przeglądarce lub nazwa serwera FTP w kliencie FTP.

2. System operacyjny sprawdza, czy nazwa docelowego

hosta zgadza się z nazwa hosta skonfigurowana lokalnie.

Jesli tak, to lokalny adres IP hosta zostaje wykorzystany

do lacznosci w warstwie Internetu.

3. Jesli nazwa nie zgadza sie z nazwa lokalnego hosta, to

wysyla on zadanie rozwiazania nazwy hosta docelowego

do znanego sobie serwera DNS. Resolwer może

powtarzać zadania w odstępach 5, 10, 20 i 40 sekund.

Jeśli serwer DNS odpowie na zadanie, to odpowiedź

(zwykle adres IP) posłuży do nawiązania łączności w

warstwie Internetu.

4. Gdy serwer DNS nie udzieli odpowiedzi, wówczas

użytkownik otrzymuje komunikat o błędzie i

przetwarzanie zostaje zakończone.

Domena DNS to po prostu węzeł w przestrzeni nazw.

Domena ta składa się ze swojej pierwotnej nazwy i
wszystkich domen położonych poniżej. Można również
myśleć o domenie DNS jak o tożsamości zbiorowej.
Każda nazwa organizacji w Internecie musi być
unikatowa, co osiąga się za pomocą zarejestrowanych
nazw domen.

Serwer nazw usługi DNS to komputer z uruchomioną

aplikacją serwera DNS. Serwer ten może składować
dane pliku strefy lokalnie lub w pamięci. Serwer DNS
odpowiada na zgłaszane przez klienty zadania
rozwiązania nazw, usiłując znaleźć te nazwy (oraz
związane z nimi adresy IP) w przestrzeni nazw. Serwer
nazw wykonuje również na plikach stref operacje
związane z zarządzaniem bazą danych — na przykład,
aktualizacje rekordów zasobów i transfery stref.

Resolwer to klient usługi DNS. Resolwerami mogą być

stacje robocze lub serwery TCP/IP, lecz jedne i drugie

muszą być skonfigurowane tak, by wysyłać zadania

rozwiązywania nazw pod adres IP przynajmniej

jednego serwera DNS. Wiekszość komputerów

biurkowych w środowisku DNS gra role resolwerów.

Przestrzeń nazw DNS sklada sie z nienazwanego węzła

głównego (unnamed root) oraz rozchodzących się z

niego gałęzi zwanych domenami. DNS wykorzystuje

organizacje hierarchiczną, aby utrzymać informacje o

przynależności domen. Domena główna, oznaczana

przez kropkę (.), jest nadrzędną dla wszystkich

pozostałych domen. Zarówno domena główna, jak i

ogólne domeny najwyższego poziomu (top-level

domains) są zarządzane przez mieszcząca się w USA

organizacje Internet Corporation for Assigned Names

and Numbers (ICANN). Pozostałe domeny najwyższego

poziomu są zarządzane międzynarodowo.

Przestrzeń nazw DNS funkcjonuje jak grupa odrębnie

zarządzanych baz danych, mieszczących się w różnych

systemach komputerowych. Każda z tych baz jest w

stanie wyszukiwać wpisy w pozostałych bazach danych i

korzystać z nich. Przestrzeń nazw składa się z dużej

liczby serwerów nazw, zwanych systemami, połączonych

ze sobą w związki typu nadrzędny-podrzędny. Każdy

system może być odpowiedzialny jedynie za niewielki

obszar przestrzeni nazw, lecz w odpowiedzi na zadania

klientów mogą być zwracane nazwy hostów z innych

systemów.