Charakterystyka

rodziny pszczelej

Budowa pszczoły

Matka pszczela- -
największy , najważniejszy i
najdłużej żyjący osobnik
rodziny pszczelej, w pełni
rozwinięta zdolna do
rozrodu samica pszczoły
miodnej. Karmiona jest
przez pszczoły mleczkiem
pszczelim przez cały okres
żerowania. Długość ciała od
20 do 25 mm. Masa ciała:
190 -280 mg. Brak
przystosowań do zbiorów
(budowa odnóży , krótki
języczek). Żądło - służy
wyłącznie do walk z inną
matką. Żyje od 4 do 5 lat.
Dojrzałość płciowa osiąga
od 6 dnia życia

Pszczoła robotnica samica
pszczela o uwstecznionych
narządach rozrodczych
przystosowana do
wykonywania prac na rzecz
rodziny pszczelej. Pszczoły
mają szczątkowe jajniki bez
zbiorniczków nasiennych -
mogą więc składać
ograniczone ilości
niezapłodnionych jaj
(trutówki). Pszczoły robotnice
wykonują prace związane z
egzystencją rodziny. Zasięg
lotu pszczół wynosi 2 km
Rozwój - postać dorosłą
osiąga po 21 dniach. Długość
ciała: 14 - 15 mm. Masa
ciała: ok.. 100 mg. Żyje: zimą
do 6 miesięcy; latem ok.. 6
tygodni.

Truteń - samiec pszczoły
miodnej. Rozwijają się z
niezapłodnionego jaja. W
normalnych rodzinach nie
zimują. Zasięg lotu trutnia:
do 6 km Postać dorosłą
osiąga po 24 dniach.
Długość ciała: 15 - 17 mm.
Masa ciała: 200 - 300 mg
Brak przystosowań do
zbioru. Brak aparatu
żądłowego. Słabo rozwinięty
aparat gębowy. Brak
gruczołów: gardzielowego ,
woskowego i zapachowego.
Żyje przeciętnie 54 dni.
Dojrzałość płciowa osiąga od
12 dnia życia. Jedyną funkcją
trutnia jest zapłodnienie
matki (w czasie którego
ginie).

Gniazdo pszczele

Nazwę taką nosi zespół plastrów, na
których żyje rodzina pszczela wraz z
matką. Każdy z nich składa się z
licznych komórek o przekroju
sześciokątnym. Pszczoły budują
plastry z dwóch rodzajów komórek:
większość stanowią tzw. komórki
pszczele, o średnicy ok. 5,5 mm, w
których rozwijają się robotnice. W
komórkach tych magazynowany jest
też miód i pierzga (pyłek kwiatowy
zmieszany z miodem i śliną
pszczół). W dolnej zazwyczaj części
plastra budowane są komórki
trutowe, nieco większe, służące do
wychowu trutni i wykorzystywane
do składania miodu. Długość
wykończonego matecznika wynosi
ok. 20 mm.

Pożytek pszczeli, zebrane przez

PSZCZOŁY pyłki KWIATOWE, NEKTAR,

SPODŹ, stanowiące pokarm oraz

surowiec przerabiany następnie na

miód i

pierzgę

. Wyróżnia się pożytek

pszczeli wiosenny, zwany wczesnym,

pożytek pszczeli letni oraz późnoletni,

zwany późnym.

Pożytek pszczeli stanowiący główne

źródło surowca do wytwarzania

miodu występuje zazwyczaj na

przełomie czerwca i lipca, tj. podczas

kwitnienia licznych roślin

miododajnych, zwany jest pożytkiem

pszczelim głównym.

• Nektar

, słodki płyn wytwarzany przez

miodniki

kwiatowe w

kwiatach

zapylanych przez owady (

zapylanie

), służący za przynętę i pokarm dla owadów.

Zawiera

cukry proste

(glukozę, fruktozę) i

substancje zapasowe

. Z nektaru pszczoły produkują

miód.

• Spadź, rosa miodowa,

słodka i lepka

ciecz

, płynne

odchody

mszyc

i

czerwców

. Występująca zazwyczaj w

postaci kropel na igłach i gałęziach

świerka

,

modrzewia

i

jodły

oraz na liściach niektórych drzew

liściastych, m.in.

dębu

i

lipy

. Spadź jest wartościowym

surowcem dla pszczół, które wykorzystują ją do

wytworzenia miodu spadziowego.

• Pierzga

, pokarm larw pszczelich i młodych pszczół

przyrządzany przez pszczoły zbieraczki. Obnóże

pyłkowe ubijane jest z dodatkiem miodu i wydzieliny

gruczołów ślinowych powodującej jego fermentację.

Pszczoła oblepiona pyłkiem kwiatowym.

Spadziująca lipa