KIEROWANIE KLASĄ

SZKOLNĄ



Dyscyplina szkolna



Podmiotowość w procesie wychowania



Demokratyczny styl kierowania
wychowawczego

DYSCYPLINA SZKOLNA



stopień w jakim uczniowie zachowują
się odpowiednio, są zaangażowani w to,
co się dzieje w klasie i wykazują
nastawienie zadaniowe

Pytanie



Jaki cel kierowania klasą stawia przed
sobą i jakie formułuje oczekiwania
odnośnie do zachowania uczniów?



Czy celem będzie utrzymanie spokoju i
kontrola uczniów, czy też także
wspomożenie uczniów w rozwijaniu
samokontroli, aby mogli sami
kontrolować własne zachowanie?

Nauczyciele skutecznie kierujący klasą nie

dopuszczają do pojawienia się problemów

dzięki swojej:



wszechobecności i podzielności,



ciągłości zadań i dynamiczności lekcji,



różnorodności zadań,



stwarzania wyzwań w samodzielnej pracy

ucznia w ławce,



nauczają właściwego zachowania opartego na

specyficznych zasadach przekazywanych na

początku roku szkolnego i rozliczają uczniów z

podporządkowania się zasadom i procedurom

poprzez staranne monitorowanie ich zachowań.

WSZECHOBECNOŚĆ



nauczyciel umie poprzez swoje
zachowanie komunikować, że wie, co
robią uczniowie i co dzieje się w klasie;



nauczyciel ma „oczy z tyłu głowy”.

PODZIELNOŚĆ



umiejętność radzenia sobie z dwiema
sprawami w tym samym czasie oraz
dokonywania łagodnych przejść
pomiędzy różnymi rodzajami
aktywności, bez osłabiania czy
zaburzania tempa aktywności klasy.

CIĄGŁOŚĆ SYGNAŁU I DYNAMIZM

LEKCJI



umiejętność prowadzenia lekcji w
równym tempie i wskazywanie uczniom,
na co powinni zwrócić uwagę.

RÓŻNORODNOŚĆ I WYZWANIE W

SAMODZIELNEJ PRACY



prace muszą być w odpowiednim
stopniu trudności, budzące
zainteresowanie i różnorodne.

NAUCZENIE UCZNIÓW WŁAŚCIWEGO ZACHOWANIA

OPARTEGO NA ZASADACH PRZEKAZANYCH NA

POCZĄTKU ROKU SZKOLNEGO



należy zacząć zajęcia od nauki obowiązujących

zasad, procedur klasowych;



określenie tych zasad powinno być proste i

zwięzłe: ”Podnieś rękę przed zadaniem

pytania”, ’’Słuchaj uważnie, gdy inni mówią”,

’’Słuchaj uważnie poleceń nauczyciela”;



określenie konsekwencji za łamanie tych

zasad;



ważne jest, aby nauczyciel nagradzał uczniów

za właściwe zachowanie.

MONITOROWANIE ZACHOWAŃ UCZNIÓW NA

POCZĄTKU I W CZASIE ROKU SZKOLNEGO



szczególnie ważne na początku roku
szkolnego, pozwala na określenie czy
zakres i poziom trudności prac
domowych i innych zadań są
dostosowane do umiejętności uczniów.

PODMIOTOWOŚĆ W PROCESIE

WYCHOWANIA



Określa sytuację wychowawczą jako układ

ludzi, rzeczy i zadań, w której podmiotem jest

zarówno wychowawca, jak i wychowanek, a

więc jest to sytuacja dwupodmiotowa;



Określa konieczność takiego doboru metod,

środków, form pracy i oddziaływania

wychowawczego, by wspomagały

kształtowanie się podmiotowego, osobistego

charakteru aktywności wychowanka.

K. Wielicki



Uważa, że podmiotem jest ten, kto: pełni rolę
społeczną; kieruje swoimi stanami
psychicznymi i swoją aktywnością; ma wpływ
na zdarzenia; pozostaje w stałym procesie
samodoskonalenia się,- przekraczania „samego
siebie”, własnych granic; rozszerza stale zakres
swojej podmiotowości i podmiotowości
środowiska społecznego; ułatwia realizację
podmiotowości drugiemu człowiekowi

K. Gorlach i Z. Seręga



Uważają, że człowiek będący podmiotem
posiada zdolność do pobierania,
przetwarzania i generowania informacji;
zdolność do wchłaniania wpływów
otoczenia, do transformacji tych wpływów;
określony system wiedzy, informacji
dotyczących świata, system wartości ocen,
programów działania, nawyków i
umiejętności

SPEŁNIENIE SIĘ

PODMIOTOWOŚCI



maksymalne włączenie

ucznia w działalność na
zasadzie pełnego
partnerstwa.

SAMOŚWIADOMOŚĆ

NAUCZYCIELA



Świadomość osobistych właściwości i
możliwości;



akceptacji samego siebie ,swoich
mocnych i słabych stron;



chęć rozwoju i doskonalenia siebie.

ZASADY WSÓŁDZIAŁANIA Z

DZIECKIEM



dostrzeganie dziecka, ukazywanie mu, że
jest rozumiane;



dostrzeganie problemów dziecka;



nieograniczenie czasu podjętej
aktywności;



akceptowanie sposobów wyboru rożnych
kierunków działania aktywności;



proponowanie alternatywnych pomysłów.

DEMOKRATYCZNY STYL

KIEROWANIA WYCHOWAWCZEGO

Stosując ten styl nauczyciel:
- okazuje uczniom życzliwość i zrozumienie;

-

pozyskuje sobie ich sympatie i zaufanie;

-

umożliwia im wspólne i samodzielne podejmowanie

decyzji;

-

zachęca do aktywności i samodzielności;

-

umożliwia wspólne przedyskutowanie nurtujących ich

problemów, wykonanie konkretnych zadań oraz liczy się

z celami i decyzjami;

-

udziela niezbędnych informacji i ułatwia

porozumiewanie wewnątrz klasy.

-

unika stosowania rozkazów i zakazów;

-

jeśli wydaje polecenia swoim uczniom, to stara się

uzasadnić, dlaczego uważa wykonanie tego polecenia za

pożądane;

-

udziela pochwały ucznia którzy na tą pochwałę zasłużyli;

-

ma zawsze czas dla swoich uczniów, jeśli zwracają się

oni do niego o pomoc lub o dłuższą rozmowę;

-

w sytuacjach stresujących, np. w czasie sprawdzianów

na oceny, gdy każdy uczeń jest zdenerwowany, stara się

wytworzyć atmosferę spokoju;

-

jeśli ucznia spotkało jakieś niepowodzenie stara się mu

dodać odwagi;

-

jeśli poglądy i opinie uczniów nie są zgodne z

poglądami i opiniami nauczyciela, to w takim przypadku

stara się przedyskutować z uczniami problem, aby

uzgodnić poglądy;

-

jeśli uczniowie podsuwają nauczycielowi pewne swoje

pomysły, które chcieliby realizować w szkole, to

nauczyciel z uwagą je analizuje i popiera jeśli są

ciekawe;

-

gotów jest zmienić swoje zdanie, jeśli uczniowie

przekonali go że to oni mają rację w danym przypadku.