OSNOWA

FOTOGRAMETRYCZNA

POJĘCIE AEROTRIANGULACJI

Proces wyznaczania

współrzędnych terenowych punktów
rozmieszczonych na znacznym
obszarze, objętym kilkoma czy
większą liczbą zdjęć.

Osnowa fotogrametryczna składa

się z wszystkich punktów biorących
udział w

aerotriangulacji.

Osnowa fotogrametryczna dzieli się
na:

- polową
- kameralną

Polowa osnowa
fotogrametryczna (fotopunkty) to
zbiór punktów które mają określone
współrzędne z odpowiednią
dokładnością i są jednoznacznie
identyfikowane w terenie i na
zdjęciach

PODZIAŁ POLOWEJ OSNOWY

FOTOGRAMETRYCZNEJ

1. Według pochodzenia:

- sztuczne – specjalnie sygnalizowane
(rzadko stosowane)

- naturalne - szczegóły terenowe
(standardowa sytuacja)

2. Według liczby określonych
współrzędnych
-„ pełne” , F-punkty, (znane XYZ)

-„płaskie”, P-punkty, (znane XY)

-„wysokościowe”, Z-punkty, (znane
Z)

3. Według funkcji w aerotriangulacji
- właściwe („wyrównywane”) –
biorące udział w wyrównaniu
- kontrolne – przeznaczone do
sprawdzenia dokładności wyrównania
aerotriangulacji (nie biorą udziału w
wyrównaniu)

PRZYKŁADY PUNKTÓW

PEŁNYCH (F-punkty)

- wąskie rowy,
- krawędzie dróg,
- krawędzie podjazdów do gospodarstw,
- krawędzie parkingów,
- krawędzie przepustów,
- krawędzie przyczółków mostów,
- linie na boiskach,
- linie na parkingach,
- linie na lądowiskach,
- znaki poziome malowane na drogach (wyjątkowo same
końcówki linii)

Polowa sygnalizacja
fotogrametryczna to oznakowanie
punktu w terenie znakiem
zapewniającym odfotografowanie i
jednoznaczną identyfikację na
zdjęciach.

Sygnalizacji mogą podlegać:

1) nowoprojektowane punkty geodezyjnej osnowy

szczegółowej lub pomiarowej,
2) punkty wiążące szeregi zdjęć,
3) punkty załamania granic działek, czy granic

podziału administracyjnego,
4) elementy naziemne podziemnego uzbrojenia

terenu (studzienki, włazy, kratki ściekowe, itp.),
5) elementy uzbrojenia technicznego terenów

kolejowych,
6) w miarę potrzeby inne szczegóły sytuacyjne

stanowiące treść opracowania, co do których

zachodzi obawa, że ich wymiar, kształt, lub kontrast

z tłem uniemożliwią jednoznaczną identyfikację na

zdjęciach.

PRZYKŁADY FOTOPUNKTÓW

SYGNALIZOWANYCH

Kameralna osnowa to zbiór
punktów które są dobrze
identyfikowane na zdjęciach a ich
współrzędne terenowe są
wyznaczone podczas
aerotriangulacji.

Projekt osnowy

fotogrametrycznej powinien

zawierać:

a) skalę opracowania i skalę zdjęć,
b) granice obszaru opracowania,
c) osie szeregów zdjęć lotniczych,
d) punkty istniejącej osnowy geodezyjnej,
e) rejony punktów osnowy

fotogrametrycznej przewidzianej do

sygnalizacji,
f) wskazania dotyczące obszarów dla

których jest przewidziana sygnalizacja

szczegółów terenowych,
g) zasięg bloków aerotriangulacji.

Do projektu osnowy

fotogrametrycznej należy

załączyć:

a) szkic rozmieszczenia punktów
osnowy geodezyjnej i
fotogrametrycznej,
b) opisy topograficzne punktów
osnowy geodezyjnej przewidzianych
do sygnalizacji,
c) opis techniczny