Krwawienie z przewodu

pokarmowego i/lub

zagrażające powikłania oraz

dyskomfort pacjenta w

zakresie higieny

Cel pielęgnowania: brak lub

zmniejszenie dolegliwości

związanych z krwawieniem

postępującą anemizacją oraz

prawidłowa czystość ciała

i otoczenia pacjenta.

Postępowanie

pielęgniarskie:

• zebranie wywiadu, w którym należy ustalić:
- rodzaj i czas trwania objawów podmiotowych

odnoszących się do obecnego krwawienia z

przewodu pokarmowego,

- krwawienia inne niż z przewodu

pokarmowego, dawne lub niedawne,

- występujące krwawienia u członków rodziny

pacjenta,

- poprzednie krwawienie z przewodu

pokarmowego,

- czy chory używa: alkoholu, leków

przeciwkrzepliwych, leków
przeciwpłytkowych (przeciwhistaminowe,
aspiryna i preparaty ją zawierające oraz
inne niesteroidowe leki przeciwzapalne,
Nitrofurantoinę, Guajazyl, Curantyl|.
Należy poznać przekonania religijne,
które zakazują przetoczenia krwi lub
środków krwiopochodnych.

Najczęstszymi objawami

krwawień z górnego odcinka

przewodu pokarmowego są:

• wymioty krwią (hematemesis);
• wymioty z dużą domieszką krwi

zhemolizowanej (fusowate);

• stwierdzenie obecności krwi w

zawartości żołądka odsysanej przez
zgłębnik;

• czarne (smoliste) stolce, przy

masywnych krwotokach z domieszką
świeżej krwi (melaena);

• objawy wstrząsu oligowolemicznego

(przyspieszenie tętna, spadek
ciśnienia tętniczego, bladość powłok,
zawroty głowy, senność, apatia,
utrata lub zaburzenia świadomości,
zwłaszcza przy zmianie pozycji na
siedzącą, zaburzenia oddechowe -
przyspieszenie i spłycenie
oddechów).

Postępowanie jest zawsze

uzależnione od rodzaju i

umiejscowienia krwawienia.

• założenie karty obserwacji:
- notowanie wartości ciśnienia tętniczego

krwi, tętna, częstości oddechów,

temperatury, ilości przyjętych i

wydalonych płynów (istotnym w ocenie RR

jest wywiad co do nadciśnienia tętniczego

w przeszłości);

- ocena jakość i ilość wymiotów;
- obserwacja stolca,-
- ocena stanu świadomości, zachowania się

pacjenta;

• wspieranie w wykonywaniu

podstawowych czynności życiowych
(szczególnie w przypadku zawrotów
głowy i osłabienia);

• likwidowanie stanu napięcia

emocjonalnego (zapewnienie ciszy,
spokoju, uspokojenie poprzez ukazanie
możliwości pomyślnego rokowania);

• zapewnienie poczucia bezpieczeństwa

(umożliwienie kontaktu z najbliższymi,
informowanie o planowanych działaniach
pielęgnacyjnych i diagnostycznych).

Dolegliwości w przebiegu

wodobrzusza z powodu chorób

przewodu pokarmowego

Cel pielęgnowania: brak lub

ograniczenie dolegliwości

psychosomatycznych z powodu

wodobrzusza, akceptowana

przez pacjenta jakość życia

chorego.

Postępowanie pielęgniarskie

(zależy od zastosowanego

leczenia - nakłucie jamy

brzusznej, podawanie leków

moczopędnych, leczenie bólu,

duszności - problemów

wynikających ze stanu

psychicznego, fizycznego

pacjenta):

• po nakłuciu wskazane jest uzupełnienie

niedoborów białkowych poprzez stosowanie diety
wysokobiałkowej;

• zapewnienie wygodnej pozycji, usprawnianie

ruchowo (ćwiczenia czynne i bierne kończyn
górnych i dolnych) i oddechowo (dmuchanie
balonów, korzystanie z aparatów do gimnastyki
oddechowej);

• zapewnienie swobody ruchów (luźne ubranie) i

prawidłowego mikroklimatu pomieszczenia
(wietrzenie sali, odpowiednia temperatura i
wilgotność powietrza);

• zmniejszenie dolegliwości bólowych metodami

niefarmakologicznymi (akupresura, masaż powłok
brzusznych, odpowiednia pozycja w łóżku);

• łagodzenie napięcia emocjonalnego

(muzykoterapia, zapewnienie ciszy i
spokoju - unikanie dużych sal),
zapewnienie kontaktu
z rodziną;

• wspomaganie wykonywania czynności

higienicznych, przygotowanie do
samoopieki.

Niejednokrotnie leczenie zachowawcze,
polegające na podawaniu wysokich dawek
leków moczopędnych, może pozwolić na
zmniejszenie częstości, a nawet braku
konieczności nakłuwania jamy otrzewnowej.
Postępowanie w tych przypadkach ma na
celu zmniejszenie niepokoju i napięcia
psychicznego pacjenta wywołanego
koniecznością częstego oddawania moczu.
Należy zwracać uwagę na „obraz pacjenta
w chorobie" (ja - w chorobie,- ja - w
otoczeniu; wizerunek rzeczywistości
szpitalnej) i starać się przekonać go o
akceptacji przez otoczenie i rodzinę.