Zwalczanie

terroryzmu i

bioterroryzmu

Przygotowała:

Pojęcie terroryzmu

Terroryzm to metoda działania polegająca
na przemocy wobec pojedynczych osób
aparatu władzy, czyli terroryzm
indywidualny lub wobec przypadkowych
członków społeczeństwa, przez zamachy
na urzędy, lokale publiczne, koszary, czyli
terroryzm zbiorowy.

Pojęcie terroryzmu

Współczesny terroryzm cechuje zwykle walka
na oślep, nie jest to walka z bezpośrednim
wrogiem, ale działalność, która ma dany ruch
spopularyzować, zniechęcić społeczeństwo do
władzy, a także wymusić ustępstwa od
państwa. Terroryści posługują się zbrodnią
lub szantażem. Podkładają bomby w
miejscach publicznych, porywają zakładników,
uprowadzają samoloty, ustawiają samochody
pułapki czy grożą zastosowaniem przemocy,
jeżeli ich żądania nie zostaną spełnione.

Walka z terroryzmem

Walka z terroryzmem

Pierwszy rodzaj walki z terroryzmem to

Pierwszy rodzaj walki z terroryzmem to

bezpośrednia walka z terrorystami oraz

bezpośrednia walka z terrorystami oraz

organizacjami terrorystycznymi, zarówno w drodze

organizacjami terrorystycznymi, zarówno w drodze

działań ochronnych jak również ofensywnych -

działań ochronnych jak również ofensywnych -

operacji policji lub sił militarnych wymierzonych w

operacji policji lub sił militarnych wymierzonych w

terrorystów, mających doprowadzić do

terrorystów, mających doprowadzić do

aresztowania osób podejrzewanych o tego rodzaju

aresztowania osób podejrzewanych o tego rodzaju

przestępstwa, rozbicia ich struktur, udaremnienia

przestępstwa, rozbicia ich struktur, udaremnienia

zamachów terrorystycznych (np. odbicia

zamachów terrorystycznych (np. odbicia

zakładników). Są to działania bardzo szerokie i

zakładników). Są to działania bardzo szerokie i

zróżnicowane, angażujące siły policyjne,

zróżnicowane, angażujące siły policyjne,

wojskowe, służby specjalne, ratownicze i inne

wojskowe, służby specjalne, ratownicze i inne

struktury państwowe.

struktury państwowe.

Walka z terroryzmem

Walka z terroryzmem

Drugim rodzajem jest likwidowanie przyczyn

Drugim rodzajem jest likwidowanie przyczyn

terroryzmu. Problemem jest trudność w określeniu

terroryzmu. Problemem jest trudność w określeniu

przyczyn występowania zjawiska, gdyż ich

przyczyn występowania zjawiska, gdyż ich

wyjaśnienie zależy w dużej mierze od poglądów

wyjaśnienie zależy w dużej mierze od poglądów

osób je tłumaczących - zwłaszcza że nie zawsze są

osób je tłumaczących - zwłaszcza że nie zawsze są

to obiektywnie istniejące czynniki Nierzadko są to

to obiektywnie istniejące czynniki Nierzadko są to

po prostu radykalne przekonania samych

po prostu radykalne przekonania samych

terrorystów, wyznawane przez nich teorie

terrorystów, wyznawane przez nich teorie

spiskowe, a w niektórych przypadkach - zaburzenia

spiskowe, a w niektórych przypadkach - zaburzenia

psychiczne. Niektóre przyczyny terroryzmu nie są

psychiczne. Niektóre przyczyny terroryzmu nie są

usuwalne z przyczyn obiektywnych - np. porwania

usuwalne z przyczyn obiektywnych - np. porwania

samolotów ustałyby gdyby zrezygnowano z

samolotów ustałyby gdyby zrezygnowano z

komunikacji lotniczej - co jednak jest niewykonalne.

komunikacji lotniczej - co jednak jest niewykonalne.

Walka z terroryzmem

Walka z terroryzmem

Trzecim rodzajem walki z terroryzmem jest

Trzecim rodzajem walki z terroryzmem jest

ograniczanie zdolności terrorystów do

ograniczanie zdolności terrorystów do

działania - między innymi poprzez ograniczanie

działania - między innymi poprzez ograniczanie

możliwości ich finansowania, zaopatrywania w

możliwości ich finansowania, zaopatrywania w

broń i materiały wybuchowe, propagandy i

broń i materiały wybuchowe, propagandy i

rekrutacji nowych członków. Z uwagi na

rekrutacji nowych członków. Z uwagi na

względnie niewielkie zapotrzebowanie

względnie niewielkie zapotrzebowanie

terrorystów na zasoby - w porównaniu np. z

terrorystów na zasoby - w porównaniu np. z

regularną armią - ten sposób także nie zawsze

regularną armią - ten sposób także nie zawsze

jest skuteczny.

jest skuteczny.

Walka z terroryzmem

Walka z terroryzmem

Czwartym sposobem jest oddziaływanie na

Czwartym sposobem jest oddziaływanie na

intencje terrorystów - tak aby nie podejmowali

intencje terrorystów - tak aby nie podejmowali

oni ataków, mimo że są w stanie ich dokonać.

oni ataków, mimo że są w stanie ich dokonać.

Może się to odbywać poprzez ustępstwa (co

Może się to odbywać poprzez ustępstwa (co

może jednak zostać uznane za oznakę słabości i

może jednak zostać uznane za oznakę słabości i

zachęcić ich do dalszych działań) albo

zachęcić ich do dalszych działań) albo

zdecydowaną politykę antyterrorystyczną (co

zdecydowaną politykę antyterrorystyczną (co

jednak może wywołać większą determinację

jednak może wywołać większą determinację

terrorystów i sprzeciw opinii publicznej).

terrorystów i sprzeciw opinii publicznej).

Dlatego też nie istnieje jedno ogólnie uznane za

Dlatego też nie istnieje jedno ogólnie uznane za

skuteczne rozwiązanie problemu terroryzmu, a

skuteczne rozwiązanie problemu terroryzmu, a

każdy przypadek musi być traktowany

każdy przypadek musi być traktowany

indywidualnie.

indywidualnie.

Międzynarodowa współpraca

Międzynarodowa współpraca

w zwalczaniu terroryzmu

w zwalczaniu terroryzmu

Zwalczanie międzynarodowego terroryzmu

Zwalczanie międzynarodowego terroryzmu

wymaga współpracy między narodami.

wymaga współpracy między narodami.

Najskuteczniejszą formą współpracy w

Najskuteczniejszą formą współpracy w

sferze zwalczania terroryzmu okazały się

sferze zwalczania terroryzmu okazały się

do tej pory nieformalne kontakty policji i

do tej pory nieformalne kontakty policji i

służb wywiadowczych. W erze globalizacji i

służb wywiadowczych. W erze globalizacji i

wzrastającego współuzależnienia narodów

wzrastającego współuzależnienia narodów

każda niemal akcja terrorystyczna choćby

każda niemal akcja terrorystyczna choćby

skierowana przeciw rządowi konkretnego

skierowana przeciw rządowi konkretnego

państwa na jego własnym terytorium, ma

państwa na jego własnym terytorium, ma

wymiar międzynarodowy.

wymiar międzynarodowy.

Myślenie w skali globalnej

Myślenie w skali globalnej

Już w latach 30 – tych podejmowano próby

Już w latach 30 – tych podejmowano próby

globalnego podejścia do problemy zwalczania

globalnego podejścia do problemy zwalczania

terroryzmu. W 1937r. Liga Narodów,

terroryzmu. W 1937r. Liga Narodów,

prekursor ONZ, przyjęła dwie konwencje.

prekursor ONZ, przyjęła dwie konwencje.

Pierwsza z nich potępiała akty terroru,

Pierwsza z nich potępiała akty terroru,

obejmujące zamachy na głowy państw ich

obejmujące zamachy na głowy państw ich

małżonków i przedstawicieli rządu.

małżonków i przedstawicieli rządu.

Konwencja zabraniała również aktów

Konwencja zabraniała również aktów

międzynarodowego terroryzmu, tj. działania

międzynarodowego terroryzmu, tj. działania

zagrażające życiu i mieniu obywateli jednego

zagrażające życiu i mieniu obywateli jednego

państwa wobec obywateli drugiego.

państwa wobec obywateli drugiego.

Myślenie w skali globalnej

Myślenie w skali globalnej

Na mocy tej konwencji powołano

Na mocy tej konwencji powołano

Międzynarodowy Trybunał Karny,

Międzynarodowy Trybunał Karny,

którego jurysdykcji podlegałyby

którego jurysdykcji podlegałyby

zbrodnie o charakterze

zbrodnie o charakterze

terrorystycznym. Z konwencji tych

terrorystycznym. Z konwencji tych

nie skorzystano jednak i do czasu

nie skorzystano jednak i do czasu

wybuchu II wojny światowej, w 1939

wybuchu II wojny światowej, w 1939

r.ratyfikowało je zaledwie 13 państw.

r.ratyfikowało je zaledwie 13 państw.

Myślenie w skali globalnej

Myślenie w skali globalnej

W latach 40 i 50- tych ONZ kontynuowała

W latach 40 i 50- tych ONZ kontynuowała

linię Ligi Narodów. Powszechna Deklaracja

linię Ligi Narodów. Powszechna Deklaracja

Praw Człowieka, poza gwarancją prawa do

Praw Człowieka, poza gwarancją prawa do

życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego

życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego

podkreślała że „nikogo nie wolno poddawać

podkreślała że „nikogo nie wolno poddawać

terroryzmom ani traktować w okrutny,

terroryzmom ani traktować w okrutny,

nieludzki, czy poniżający sposób”. Konwencja

nieludzki, czy poniżający sposób”. Konwencja

ONZ o zapobieganiu i ściganiu zbrodni

ONZ o zapobieganiu i ściganiu zbrodni

przeciwko ludzkości, kategorycznie zabrania

przeciwko ludzkości, kategorycznie zabrania

państwom, ugrupowaniom i jednostkom

państwom, ugrupowaniom i jednostkom

zabijania, prześladowania, maltretowania

zabijania, prześladowania, maltretowania

fizycznego i psychicznego kogokolwiek z

fizycznego i psychicznego kogokolwiek z

powodu jego przynależności

powodu jego przynależności

narodowościowej, rasowej, etnicznej i

narodowościowej, rasowej, etnicznej i

religijnej.

religijnej.

Dobrzy sąsiedzi

Dobrzy sąsiedzi

Jedną z najskuteczniejszych metod

Jedną z najskuteczniejszych metod

współpracy w walce przeciwko terroryzmowi

współpracy w walce przeciwko terroryzmowi

jest przyjęcie formy dwustronnej umowy

jest przyjęcie formy dwustronnej umowy

pomiędzy sąsiadującymi krajami.

pomiędzy sąsiadującymi krajami.

Interesującym przykładem jest zawarty w

Interesującym przykładem jest zawarty w

lutym 1973r. Między rządami USA i Kuby

lutym 1973r. Między rządami USA i Kuby

pakt w sprawie porwań samolotów, na mocy

pakt w sprawie porwań samolotów, na mocy

którego oba kraje zobowiązane są zwrócić

którego oba kraje zobowiązane są zwrócić

porwane samoloty, ich załogę, pasażerów

porwane samoloty, ich załogę, pasażerów

oraz porywaczy. Kuba naciskała na

oraz porywaczy. Kuba naciskała na

wprowadzenie paktu zastrzeżenia, które

wprowadzenie paktu zastrzeżenia, które

dałoby jej możliwość odmowy wysłania

dałoby jej możliwość odmowy wysłania

terrorystów w przypadku jeśli ci byliby

terrorystów w przypadku jeśli ci byliby

powiązani z uznanym przez Kubę ruchem

powiązani z uznanym przez Kubę ruchem

wyzwolenia narodowego.

wyzwolenia narodowego.

Współpraca

Współpraca

profesjonalistów

profesjonalistów

Największy postęp w międzynarodowej

Największy postęp w międzynarodowej

współpracy krajów demokratycznych w zakresie

współpracy krajów demokratycznych w zakresie

zwalczania terroryzmu dokonany został

zwalczania terroryzmu dokonany został

niewątpliwie na poziomie służb policji i wywiadu.

niewątpliwie na poziomie służb policji i wywiadu.

W 1976r. Unia Europejska powołała TREVI

W 1976r. Unia Europejska powołała TREVI

(Międzynarodowy Terroryzm, Radykalizm,

(Międzynarodowy Terroryzm, Radykalizm,

Ekstremizm i Przemoc). – strukturę niezbędną do

Ekstremizm i Przemoc). – strukturę niezbędną do

wymiany informacji wywiadowczych i

wymiany informacji wywiadowczych i

koordynacji działań Unii w zakresie zwalczania

koordynacji działań Unii w zakresie zwalczania

przestępczości i terroryzmu. Powstanie TREVI

przestępczości i terroryzmu. Powstanie TREVI

stworzyło idealną płaszczyznę do rozwijania

stworzyło idealną płaszczyznę do rozwijania

nieformalnej współpracy między policjami

nieformalnej współpracy między policjami

różnych krajów a przedstawicielami wywiadu.

różnych krajów a przedstawicielami wywiadu.

Współpraca

Współpraca

profesjonalistów

profesjonalistów

Efektywna współpraca policji z wywiadem

Efektywna współpraca policji z wywiadem

wymaga obopólnego zaangażowania i, w

wymaga obopólnego zaangażowania i, w

wysokim stopniu wzajemnego zaufania

wysokim stopniu wzajemnego zaufania

między prowadzącymi je funkcjonariuszami.

między prowadzącymi je funkcjonariuszami.

Środkiem sprzyjającym rozwojowi tradycji

Środkiem sprzyjającym rozwojowi tradycji

kooperacji między narodami, a zarazem

kooperacji między narodami, a zarazem

najwydajniejszą metodą tworzenia sieci

najwydajniejszą metodą tworzenia sieci

nieformalnych międzynarodowych kanałów

nieformalnych międzynarodowych kanałów

informacyjnych okazało się motywowanie

informacyjnych okazało się motywowanie

funkcjonariuszy i urzędników policji do

funkcjonariuszy i urzędników policji do

współpracy z kolegami zaprzyjaźnionych

współpracy z kolegami zaprzyjaźnionych

krajów.

krajów.

Współpraca

Współpraca

profesjonalistów

profesjonalistów

Potrzebie intensywnej współpracy krajów

Potrzebie intensywnej współpracy krajów

członkowskich UE w sferze bezpieczeństwa,

członkowskich UE w sferze bezpieczeństwa,

włącznie z terroryzmem nadano szczególny

włącznie z terroryzmem nadano szczególny

priorytet w akcie europejskim z 1986r. Który

priorytet w akcie europejskim z 1986r. Który

dotyczył stworzenia wspólnego rynku wewnątrz

dotyczył stworzenia wspólnego rynku wewnątrz

europejskiego. W trakcie przygotowań rządy

europejskiego. W trakcie przygotowań rządy

Niemiec, Francji, Belgii, Holandii i Luksemburga

Niemiec, Francji, Belgii, Holandii i Luksemburga

podpisały układ z Schengen, na którego

podpisały układ z Schengen, na którego

podstawie zniesiono kontrolę wewnętrznych

podstawie zniesiono kontrolę wewnętrznych

granic tych państw, co oznaczało wolny przepływ

granic tych państw, co oznaczało wolny przepływ

osób, towarów i usług między państwami –

osób, towarów i usług między państwami –

sygnatariuszami, a zarazem uszczelnienie ich

sygnatariuszami, a zarazem uszczelnienie ich

granic zewnętrznych, wywołując obawy odnośnie

granic zewnętrznych, wywołując obawy odnośnie

do przyszłych metod kontroli nad

do przyszłych metod kontroli nad

ogólnoeuropejskimi działaniami terrorystycznymi.

ogólnoeuropejskimi działaniami terrorystycznymi.

Pojęcie bioterroryzmu

Bioterroryzm, to wykorzystanie środków

biologicznych do walki z wrogiem. W tym
celu mogą być użyte bakterie, riketsje,
wirusy lub materiały z nich pochodzące
oraz różnego rodzaju toksyny przez
nie wytwarzane.

Bioterroryzm łączy problem społeczny, jakim jest
terroryzm z problemem zdrowotnym, który jest
wyzwaniem dla medycyny. Szczególnie pod koniec
XX i na początku XXI wieku problem ten nasilił się z
powodu zwiększonej częstotliwości i skali ataków
terrorystycznych, co przy ogólnie tanim koszcie
produkcji broni biologicznej i stosunkowo prostym
procesie jej produkcji, przyczyniło się do tego, że
świat poważnie zaczął
zastanawiać się nad tym, jak
przeciwdziałać produkcji tejże
broni i ewentualnie jak leczyć
i pomagać poszkodowanym.

Gdy dojdzie do

najgorszego...

Przyjęta Koncepcja Strategiczna Sojuszu

zagadnienia przeciwdziałania zagrożeniom

bronią biologiczną odnosi do zapobiegania

jej proliferacji. Podkreśla konieczność

posiadania przez siły zbrojne zdolności do

przeciwdziałania zagrożeniom związanym z

proliferacją broni masowego rażenia i

zaleca poprawienie zdolności do

przeciwstawiania się takim zagrożeniom w

obszarze tworzenia doktryn, planowania,

szkolenia i prowadzenia ćwiczeń.

Gdy dojdzie do

najgorszego...

NATO opracowało również zestaw

przedsięwzięć, określanych jako inicjatywa w

sprawie broni masowego rażenia - Inicjatywa

BMR. Ich celem jest pogłębianie zrozumienia

problematyki zagrożeń wynikających z

proliferacji tej broni, wypracowanie sposobu

reakcji na te zagrożenia oraz poprawa wymiany

informacji dotyczących BMR. Inicjatywa zakłada

również doskonalenie możliwości sojuszników w

świadczeniu wzajemnej pomocy w ochronie

ludności w przypadku zagrożeń bronią

masowego rażenia, w tym biologiczną. W celu

realizacji ww. zadań Inicjatywa BMR przewiduje

utworzenie przy Sztabie Międzynarodowym

Centrum BMR, stanowiącego organ

koordynujący tą problematykę.

Gdy dojdzie do

najgorszego...

Przyjęta przez Rząd RP w dniu 4 stycznia

2000 r. Strategia Bezpieczeństwa

Rzeczpospolitej Polskiej uwzględnia

problematykę zagrożeń bronią biologiczną

w ogólnym kontekście zagrożeń bronią

masowego rażenia. Zagadnieniu temu

poświęcony jest osobny rozdział

przedstawiający możliwości proliferacji tej

broni i jej komponentów. Ponadto w

Strategii są odniesienia do BMR w

kontekście kontroli transferu technologii

mogącej służyć produkcji takiej broni.

Gdy dojdzie do

najgorszego...

Opracowana przez Ministerstwo Obrony
Narodowej Strategia Obronności RP
wymienia zagrożenie bronią biologiczną
również w ramach zagrożeń bronią
masowego rażenia i traktuje je jako
jedno z zagrożeń nie militarnych, a
reagowanie na tego typu zagrożenia
przez Siły Zbrojne uważa za jedno z
zadań reagowania kryzysowego.

Gdy dojdzie do

najgorszego...

W Polityczno-Strategicznej Dyrektywie Obronnej

znajdują się zapisy dotyczące przeciwdziałania

zagrożeniom epidemiologicznym. W przypadku

udziału w operacjach pokojowych oraz w sytuacjach

dalszego i bliższego kryzysu pośredniego zadania te

realizowane będą na zasadach określonych

ustawowo dla okresu pokojowego. Natomiast w

sytuacjach bezpośredniego zagrożenia

bezpieczeństwa państwa, agresji na sojusznika,

agresji lokalnej i agresji w pełnym wymiarze na

Polskę odpowiedzialnym za "koordynację działań,

dotyczących zwiększenia zabezpieczenia sanitarno-

epidemiologicznego" jest Minister Zdrowia.

Gdy dojdzie do

najgorszego...

Minister Zdrowia jest organem właściwym do spraw

problematyki sanitarnej oraz nadzoru sanitarnego

na szczeblu rządu. Sprawuje nadzór nad Głównym

Inspektorem Sanitarnym, któremu podlega

Inspekcja Sanitarna. Specyficzne zadania Inspekcji

realizowane są przy pomocy Inspektorów

Sanitarnych odpowiednich szczebli administracji

rządowej, jak też przy pomocy portowych i

kolejowych inspektorów sanitarnych. W przypadku

epidemii osoby wykonujące zawody medyczne mogą

być powoływane do pracy przy jej zwalczaniu.

Decyzję o ich powołaniu na wniosek inspektora

sanitarnego, w zależności od obszaru objętego

epidemią i jej nasilenia wydaje przedstawiciel

administracji rządowej starosta, wojewoda, minister

zdrowia.

Gdy dojdzie do

najgorszego...

Minister Rolnictwa jest organem właściwym do

spraw nadzoru nad środkami żywnościowymi

pochodzenia zwierzęcego w miejscach ich

przetwarzania, składowania i wydawania.

Podlega mu Państwowa Inspekcja

Weterynaryjna, którą kieruje Główny Lekarz

Weterynarii. Jest on centralnym organem

administracji rządowej w sprawach

bezpieczeństwa sanitarno -

epidemiologicznego. Podlegają mu lekarze

weterynarii kolejnych szczebli

administracyjnych oraz graniczny lekarz

weterynarii.

Gdy dojdzie do

najgorszego...

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji jest

organem właściwym do rozpatrywania zagrożeń

środkami mikrobiologicznymi w ramach reagowania

na kryzysy pozamilitarne. Posiada największe

techniczne możliwości koordynacji działań

międzyresortowych w tym zakresie, jak również ma

odpowiednie instrumenty określania współpracy z

administracją terenową. Dlatego też wydaje się

stosownym, by strukturą odpowiedzialną za

koordynację przedsięwzięć z zakresu

przeciwdziałania tym zagrożeniom oraz koordynację

działań eliminujących skutki użycia ww. środków

było Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i

Administracji, a w nim: Policja, Państwowa Straż

Pożarna oraz Urząd Zarządzania Kryzysowego i

Ochrony Ludności.

Gdy dojdzie do

najgorszego...

Na szczeblu Ministerstwa Obrony, jako resortu

uczestniczącego jedynie w przedsięwzięciach

reagowania kryzysowego, właściwą komórką

organizacyjną, która w przypadku wspomnianych

zagrożeń będzie współdziałać z organami

administracji państwowej jest Zarząd Wojskowej

Służby Zdrowia Generalnego Zarządu Logistyki SG

WP. Zarząd ten jest jedyną komórka organizacyjną

w strukturach MON, która jest w stanie wydać

merytoryczna opinię w sprawie zagrożeń środkami

mikrobiologicznymi, uwzględniającą zarówno

medyczne jak i organizacyjne aspekty

przeciwdziałania tym zagrożeniom w odniesieniu

do SZ oraz współpracy z właściwymi organami

administracji państwowej.

Przeciwdziałanie skutkom

użycia broni biologicznej

Ustawa z dnia 24 lipca 1998 roku o "zmianie

niektórych ustaw określających kompetencje

organów administracji publicznej - w związku z

reformą ustrojową państwa" (Dz. U. R.P. nr 106 z

dn. 17.08.98 r.) zmieniła w zasadniczy sposób

model pionowy nadzoru nad zagrożeniami

biologicznymi na strukturę zarządzania

poziomego: wojewoda powołuje w porozumieniu

z Głównym Inspektorem Sanitarnym - inspektora

wojewódzkiego oraz w pełni finansuje i nadzoruje

działanie wojewódzkich stacji sanitarnych.

Powiatowego inspektora sanitarnego "powołuje i

odwołuje starosta".

Przeciwdziałanie skutkom

użycia broni biologicznej

Kolejna ustawa z dnia 24 lipca 1999 r. "o zmianie ustawy o

działaniach administracji rządowej oraz niektórych innych

ustaw" (Dz.U.R.P. z dn. 24.08.1999 r. poz. 778) w art. 3

stanowi, że Główny Inspektor Sanitarny (dotychczas

wiceminister zdrowia) staje się odrębną "Instytucją"

nadzorowaną przez Ministra Zdrowia i wykonującą swoje

zadania "przy pomocy Głównego Inspektoratu

Sanitarnego". W efekcie dochodzić może do bardzo

niebezpiecznych sytuacji kiedy władze lokalne mogą

zakazać przekazywania niewygodnych informacji do

Głównego Inspektoratu.
Na podstawie przedstawionych rozwiązań ustawowych

wnioskuje się, że główny ciężar związany z

przeciwdziałaniem skutkom użycia broni biologicznej

spadnie na terenowe placówki medyczne: szpitale i

przychodnie (państwowe i prywatne), pogotowie

ratunkowe, lekarzy rodzinnych itp., które na dzień

dzisiejszy są zupełnie nieprzygotowane do tego typu

zadań.

Bibliografia

• Leksykon politologii, praca zbiorowa pod redakcją

Andrzeja Antoszewskiego i Ryszarda Herbuta,

wydanie II poprawione, Wrocław 1996r.

• Marek Borucki, Historia powszechna do 2004 r.,

wydawnictwo Mada, Warszawa 2004 r.

• Nowa Encyklopedia Powszechna, tom 6
• Czesław Mojsiewicz, Leksykon problemów

międzynarodowych i konfliktów zbrojnych,

wydawnictwo atla 2, Wrocław 2001

• Bioterroryzm Polska wobec użycia broni biologicznej
• Encyklopedia terroryzmu
• Internet