Onchocerca

volvulus

Występowani

e:

Endemiczny :

- tropikalna Afryka

-Jemen

-Arabia Saudyjska

-Centralna

i

Południowa
Ameryka.

Budowa:

Samiec:

- długość: 20-40 mm

- średnica: 0,13-0,18 mm

-tylny koniec ciała zakręcony

-brodawki zastekowe i przedstekowe

- szczecinki kopulacyjne asymetryczne i różnie

urzeźbione

Cechy ogólne:

- nitkowate pasożyty

- otwór gębowy otoczony 2 rzędami zlóżonych z 8

brodawek

- oskórek poprzecznie prążkowany wzmocniony

obrączkami

Samica:

- długość nawet do 70 mm (średnio 35- 40 mm)

- średnica 0,4 mm

- wulwa znajduje się na poziomie zakończenia

gardzieli

-rodzi pozbawione otoczki mikrofilarie ( wymiar: 150

-368X 5-9 μm)

Rozwój

Żywiciel pośredni: meszki głownie Simulium

damnosum

- rozwijają się inwazyjne larwy w temp. 21-24

°C w czasie 6 dni

- proces rozwoju hamuje temp. niższa niz 18

°C

- do zarażenia zachodzi podczas ukłucia

człowieka przez owada larwy aktywnie

wydostają się na powierzchnie skóry i udają sie do

tkanki podskórnej

- wędrują podskóra rzadko trafiają do krwi

-szczególnie groźne jest usadowienie sie larwy w

oku

Żywiciel ostateczny: człowiek

- rozwój larwy do dojrzałości płciowej( formy

dojrzałej)

- forma dojrzała żyje kilka lat

- formy dorosłe migrują pod skóra i tworzą guzy

Rozwój cd.

Chorobotwórczoś

ć:

Inwazja Onchocerca volvulus powoduje onchocerkoze

( inaczej chorobę rzeczną- nazwa od miejsca bytowania

meszki).

Objawy:

- guzy podskórne (średnica 0,2-6 cm)

- zapalenie skóry

- rozległe swędzenie

- zmiany wypryskowe

- warstwa rogowa wykazuje tendecje do przerostu ->pojawienie sie

obrzęku („onchocercoma”)

Gdy pasozyt usadowi się w oku:

- zapalenie spojówek, rogówki, naczyniówki, siatkówki

- zmiany na dnie oka, zmętnienie rógówki -> prowadzi do

ślepoty

Wykrywani

e:

- indentyfikacja guzów

- rozmazy pobranej próbki skóry

Leczenie:

- ochrona przed meszkami( moskitiery, środki

zwalczające owady)

- stosowanie dietylokarbamazyny i antybiotyk

doksycyklina

Streszczenie prezentacji:

Źródło

www.parasit.amp.edu

. pl

Onchocerca volvulus

Pasożyt: heterokseniczny oraz monokseniczny.
Żywiciel ostateczny: człowiek.
Żywiciel pośredni: meszki - owady z rodzaju Simulium, które są wektorem dla

pasożyta.

Postać inwazyjna: larwa inwazyjna.
Droga zarażenia przez wektor - inwazyjne larwy dostają się do narządów

gębowych owada, skąd wydostają się na powierzchnię skóry żywiciela i

penetrując skórę wnikają do tkanki podskórnej.
Biotop: postaci dojrzałe i mikrofilarie występują w tkance podskórnej.
Metody diagnostyczne:

• identyfikacja mikrofilarii w bioptatach skóry;

• identyfikacja charakterystycznych guzów (onchocerkoma) na powierzchni ciała,

w których występują postaci dojrzałe;

• testy immunologiczne;
Zasięg geograficzny: endemiczny (tropikalna Afryka, Jemen, Arabia Saudyjska

oraz Centralna i Południowa Ameryka.
Uwagi: onchocerkoza jest również znana pod nazwą "ślepota rzeczna" (river

blindness), ponieważ migrujące w organizmie człowieka mikrofilarie mogą

usadowić się w oku i doprowadzić do nieodwracalnej utraty wzroku.

Źródła:

Źródła książkowe:
Zarys parazytologii lekarskiej pod. Red. R.
Kadłubowskiego

Źródła internetowe:
www.parasit.amp.edu.pl
www.atlas.or.kr

www.emedicine.com
www.wikimedia.org
www3.imperial.ac.uk