Reprezentacje

umysłowe u

osób dwujęzycznych.

Allan Paivio University of Western

Ontario, Kanada

tłum. Jacek Suchecki

Wally Lambert- zdolności funkcjonalne.
Zasadnicze pytanie w kategorii reprezentacji:

“Jak to się dzieje, że osoby dwujęzyczne są

w stanie wyłączyć jeden zintegrowany system
językowy, kiedy funkcjonują w drugim, by po
chwili, jeśli wymaga tego sytuacja, zaktywować
ten uprzednio nieużywany system, odstawiając
na bok system czynny uprzednio?”

Pierwszy okres badań.

Kontekst uczenia się języka

a rozróżnienia dwujęzyczności złożonej i

współrzędnej.

Hipoteza Uriela Weinreicha oraz Susan Ervin i

Charles Osgood: na podstawie stopnia
identyczności/odmienności znaczeń
odpowiedników tłumaczeniowych w dwu językach
osoby dwujęzyczne można podzielić na dwa typy:



złożony, czyli mieszany (compound)



współrzędny, czyli czysty (coordinate)

Wyniki:

dwa języki mogą funkcjonować

niezależnie u dwujęzycznych

współrzędnych niż u mieszanych, a

różnice te zależą od

podobieństw/różnic w kontekście

przyswajania.

Drugi okres

.

Pamięciowy system

przechowywania

informacji u osób dwujęzycznych.



Paul Kolers-hipoteza odrębnych magazynów.

Dwujęzyczna pamięć repezentowana jest w dwóch funkcjonalnie

niezależnych systemach przechowywania danych i ich odszukiwania,
które wchodzą w interakcje jedynie poprzez procesy tłumaczenia



Robert K.Young i J.Saegert, a także Colin M. MacLeod

oraz Lambert

i jego współpracownicy

przeprowadzali

eksperymenty nad transferem w kontekście dwujęzyczności na
korzyść wspólnego magazynu pamięci dwujęzycznej. Rezultat
kłopotliwy dla teorii przechowywania pamięciowego, ponieważ
wspiera on równocześnie model odrębnych magazynów i model

wspólnego magazynu

.

Okres trzec

i.

Ogólne teorie reprezentacji

językowej w

zastosowaniu do dwujęzyczności.

Model podwójnego kodowania w dwujęzyczności

(Paivio i Desrochers,1980).



Założenie istnienia bezpośrednich połączeń między L1 i L2, a
także systemu wyobrażeń niewerbalnych, który może
funkcjonować jako system pojęciowy wspólny dla obu języków.



Założenia strukturalne wymagające równoległego zestawu
założeń odnoszących się do przetwarzania:

A) Przetwarzanie odniesieniowe- aktywacja połączeń między

powiązanymi odniesieniowo imagenami i logogenami.

B) Przetwarzanie asocjacyjne- aktywacja połączeń skojarzeniowych

między logogenami.

Rycina

Schematyczne przedstawienie

dwujęzycznej wersji podwójnego

kodowania, ukazujące werbalne

systemy symboliczne (V1 I V2),

odpowiadające dwóm językom osoby

dwujęzycznej (L1 I L2) oraz

niewerbalny system wyobrażeń (I),

razem z ich funkconalnymi

wzajemnymi powiązaniami.

Połączenia V1-V2

Logogeny

słów

konkretnych

Logogeny

słów

abstrak-

cyjnych

Logogeny

słów

konkretnych

Logogeny

słów

abstrak-

cyjnych

Imageny

odnie-

sieniowe

Imageny

„bezimenne“

Po

łac

ze

nia

I-V

2

Połą

czen

ia V

1-I

Analiza sensoryczna

Systemy

wyjścia V1

Systemy

wyjścia V2

Niewerbalne systemy wyjścia

Systém wyobrażeń

Systém V1

Systém V2

Bodźce L1

Bodźce L2

Bodźce niewerbalne

S

ie

ć

sk

o

ja

rz

e

n

io

w

a

V

1

S

ie

ć

sk

o

ja

rz

e

n

io

w

a

V

2

Inne typy teorii

Cała wiedza-czy to o świecie pozajęzykowym, czy o

jednym lub wielu językach-reprezentowana jest we

wspólnej, pozamodalnej (amodal), abstrakcyjnej formie,

a nie w formie specyficznej dla jakiejś modalności,

zakładanej w teorii podwójnego kodowania. Ta wspólna

forma reprezentacji określana jest mianem sądów

(propositions) lub struktur ideacyjnych (propositional

structures), lecz niekiedy zwana jest po prostu

systemem semantyczno-abstrakcyjnym lub

pojęciowym). Ta klasa teorii zakłada abstrakcyjny i

pozamodalny charakter jednostek i struktur we

wspólnym systemie.

Eksperymenty Paivia i Lamberta



kodowania słów na różne sposoby przed

wykonaniem testu przypominania. Układ wyników

był następujący: od najniższego poziomu

przypominania w warunkach przepisywania,

poprzez tłumaczenie, do najwyższego poziomu

przy kodowaniu werbalne-niewerbalne. Zgodnie z

założeniem podwójnego kodowania werbalne i

niewerbalne składniki pamięci epizodycznej są

niezależne, a składnik niewerbalny

(wyobrażeniowy) jest silniejszy mnemonicznie od

werbalnego.