Oddanie się Bogu

„Będziecie Mnie szukać i znajdziecie
Mnie, albowiem będziecie Mnie
szukać z całego serca" (Jer. 29,13).

Poddanie Bogu jest

zrezygnowaniem polegania na

sobie, a nie zrezygnowaniem z

naszych grzechów.

„Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka
się wszystkiego, co posiada, nie może
być moim uczniem" (Łuk. 14,33).

• Czy wykonywanie dobrych uczynków

może nas zbawić?

• Czy zaangażowanie w życie zboru

świadczy o poddaniu się?

• Czy można dodać coś swojego w

kształtowaniu prawego charakteru i
w uzyskaniu pewności zbawienia?

• Czy możemy stawiać jakieś warunki

Panu względem naszego
zbawienia?

Pracowanie nad

porzuceniem grzechu może

uniemożliwić nam poddanie

siebie.

„Nie powinniśmy wpatrywać się w samych
siebie. Im więcej rozwodzimy się nad
swoimi własnymi niedoskonałościami, tym
mniej będziemy mieli siły aby je pokonać”

Nikt nie potrafi

doprowadzić się do

poddania. Musi uczynić to

dla nas ktoś inny.

Nie potrafisz zmienić swego serca, nie potrafisz

samodzielnie odwzajemnić uczuć Boga, ale

możesz wybrać drogę służenia Bogu. Możesz

poddać Mu swoją wolę, wówczas On będzie w

tobie działał według swojej woli i upodobań. W

ten sposób cała twoja natura zostanie poddana

kontroli Ducha Chrystusowego. Twoje uczucia

skoncentrują się na Nim, a myśli będą

pozostawać z Nim w harmonii.

Jesteśmy pod kontrolą

Boga lub szatana. Możemy

jedynie kontrolować to, pod

czyją kontrolą będziemy.

List do Rzymian 6:16

Czyż nie wiecie, że jeśli wydajecie samych

siebie jako niewolników na posłuszeństwo,

jesteście niewolnikami tego, komu

jesteście posłuszni: bądź [niewolnikami]

grzechu, [co wiedzie] do śmierci, bądź

posłuszeństwa, [co wiedzie] do

sprawiedliwości?

Jedynym rozważnym

wysiłkiem w życiu

chrześcijańskim jest

poszukiwanie Boga.

•

Jak poszukiwać Boga ?

•

Gdzie toczy się główna walka o moje zbawienie?

•

Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami.

Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc
obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.

Ew. wg św. Jana 15:5

Czy czujesz, że oddanie

Chrystusowi wszystkiego

jest zbyt wielką ofiarą?

• „Co Chrystus za mnie dał?"
• Czy to możliwe, abyśmy, niegodni tak wielkiej

miłości, odmówili Jemu naszych serc?

• Czy możemy patrzeć na Tego, którego nasze

grzechy przebiły i nadal być chętnymi do
postępowania wbrew całej Jego miłości i
ofierze?

• Czy w świetle niepojętego upokorzenia Pana

chwały będziemy szemrać jedynie dlatego, że
wejście do życia prowadzi przez konflikt i
upokorzenie?

Gdy rezygnujemy ze

wszystkiego, z czego

właściwie rezygnujemy?

Splamione grzechem serce dajemy

Jezusowi, by je oczyścił własną krwią i
zbawił swą bezkresną miłością! A ludzie
nadal myślą, że trudno jest oddać
wszystko.

Odkupiciel świata przyjmuje człowieka

takim, jakim jest, ze

wszystkimi jego

pragnieniami, niedoskonałościami i

słabościami

. Nie tylko oczyści nas od

grzechu i zbawi swoją świętą krwią, lecz

zaspokoi tęsknotę serca

wszystkich,

którzy biorą na siebie Jego jarzmo i

noszą Jego brzemię. Tych, którzy

przychodzą do Niego po chleb żywota,

obdarowuje

pokojem i odpoczynkiem

.

Nakłada na nas tylko takie

obowiązki,

które prowadzą do największych

błogosławieństw, niedostępnych dla

grzeszników

.

Człowiek żyje

prawdziwą

radością, gdy

posiada

Chrystusa

nadzieję

chwały,

ukształtowanego

w twoim wnętrzu.