Działalność

międzynarodowych

organizacji gospodarczych

w procesie globalizacji

Plan wykładu

• Międzynarodowy Fundusz Walutowy
• Bank Światowy,
• Światowa Organizacja Handlu
• Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju
• Organizacja Współpracy

Gospodarczej i Rozwoju

• Konferencja Narodów Zjednoczonych

do spraw Handlu i Rozwoju.

• Od dłuższego już czasu na świecie

obserwowane jest zjawisko określane jako
globalizacja. Polega to na coraz silniejszych
powiązaniach pomiędzy podmiotami z różnych
krajów (przedsiębiorstwami i całymi
gospodarkami narodowymi), ułatwiających
przepływ kapitału i pracy, umożliwiających
rozwój wymiany handlowej i rozszerzanie
rynków zbytu poza granice państwowe.
Niebagatelną rolę w formowaniu się tego
zjawiska odegrają międzynarodowe
organizacje gospodarcze

Międzynarodowy Fundusz

Walutowy ( MFW)

Międzynarodowy Fundusz Walutowy

jest jedną z wyspecjalizowanych
agend ONZ.

Stanowi on ramy instytucjonalne

funkcjonowania międzynarodowego
systemu walutowego.

• Został utworzony równocześnie z

Międzynarodowym Bankiem
Odbudowy i Rozwoju (zwanym
Bankiem Światowym) na konferencji
w Bretton Woods, która odbyła się w
dniach 1-22 lipca 1944 roku jednak
MFW funkcjonować zaczął 1 marca
1947 roku

• Liczba państw założycielskich MFW

wynosiła 44. Była wśród nich także
Polska, która wystąpiła z MFW 14 marca
1950 roku, a wraz z nią, z
Międzynarodowego Funduszu Walutowego
wystąpiły jeszcze: Czechosłowacja w
1954 roku oraz Kuba w roku 1964. Polska
ponownie przystąpiła do MFW 12 czerwca
1986 roku

Cele i funkcje MFW

– tworzeniu warunków niezbędnych do

stabilizacji finansowej i gospodarczej
krajów członkowskich;

– utrzymywaniu względnej stabilności

walut;

– tworzeniu ram ułatwiających wymianę

dóbr, usług i kapitału między krajami
członkowskimi;

– wspieraniu wzrostu gospodarczego

Funkcje

– regulacyjną, polegającą na ustanowieniu

międzynarodowych norm i wzorców działania w

sferze międzynarodowych stosunków

finansowych;

– kredytową, która polega na dostarczaniu krajom

członkowskim dodatkowych środków finansowych;

– konsultacyjną, oznaczającą stworzenie krajom

członkowskim miejsca konsultacji i wymiany

doświadczeń oraz doradztwa gospodarczego;

– kontrolną, polegającą na nadzorowaniu przez MFW

uzgodnionych programów dostosowawczych i

wykorzystania kredytów zgodnie z ustalonymi

wcześniej celami.

Działalność MFW

• MFW prowadzi szeroko zakrojoną

działalność kredytową. Kraje
członkowskie korzystają z kredytów przez
wykorzystanie praw ciągnienia.

• Polega to na kupnie przez państwo walut

obcych za własną walutę.

• Kredyty MFW są zróżnicowane ze względu

na ich dostępność; mogą mieć charakter
bezwarunkowy i warunkowy.

• Do głównych instrumentów pomocy

finansowej zalicza się:

• Promesy kredytowe zostały

ustanowione w 1952 r. Są to kredyty
o charakterze krótkoterminowym,
udzielane na 12-18 miesięcy z
możliwością przedłużenia do 3 lat.

• Fundusz przedłużony jest źródłem

ustanowionych w 1974 r. kredytów
przyznawanych na okres 3 lat, z
możliwością przedłużenia do lat 4.

Warunkiem uzyskania takiego kredytu

jest przedstawienie programu
uzdrowienia gospodarki na cały okres
kredytowania.

• Kontyngentowe linie kredytowe zostały

ustanowione w 1999 r. jako instrument o
charakterze prewencyjnym. Zapewnia on
krajom krótkoterminowe finansowanie przy
nagłej utracie zaufania rynkowego na skutek
efektu zakażenia w konsekwencji kryzysu
zewnętrznego.

• Finansowanie wyrównawcze to ustanowione

w 1963 r. kredyty kompensacyjne przeznaczone
na łagodzenie ujemnego wpływu na gospodarkę
skutków spadku wpływów eksportowych państw.

• Pomoc nadzwyczajna obejmuje

pomoc w przypadku klęsk żywiołowych
(ustanowioną w 1962 r.) oraz w
przypadku konfliktów zbrojnych
(ustanowioną w 1995)

• Redukcja biedy i promowanie

wzrostu gospodarczego , pomoc
jest przeznaczona dla
najbiedniejszych krajów
członkowskich na rozwiązywanie
problemów związanych z
nierównowagą bilansu płatniczego.

• Istnieje kilka źródeł, z których MFW

czerpie środki na swoją działalność

kredytową.

• Najważniejszym z nich są wpłaty do

kapitału zakładowego. Każdy kraj

wstępujący do MFW jest zobowiązany do

wpłaty 75 % swojego udziału w walucie

narodowej. Pozostałe 25% do 1971 r.

wpłacało się w złocie lub USD , natomiast

obecnie zamiast w złota wpłaca się SDR

lub inne waluty wymienialne.

MIĘDZYNARODOWY BANK

ODBUDOWY I ROZWOJU

(BANK ŚWIATOWY)

POWSTANIE I CELE BANKU

ŚWIATOWEGO

• Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju

(Bank Światowy) jest jedną z najważniejszych
międzynarodowych instytucji finansowych.
Został powołany jednocześnie z
Międzynarodowym Funduszem Walutowym
na konferencji w Bretton Woods (Stany
Zjednoczone), która się odbyła w dniach 1–22
lipca 1944 roku. Bank Światowy rozpoczął
swoją działalność 25 czerwca 1946 roku.

• Członkami Banku Światowego mogą

być tylko państwa należące do MFW.
Pierwotnymi członkami były 44 kraje,
w tym również Polska i Kuba, które
odpowiednio 14 czerwca 1950 roku i
w listopadzie 1960 roku wystąpiły z
Banku Światowego z powodów
politycznych

Cele i funkcje Banku

Światowego

• popieranie dążeń do długofalowego,

zrównoważonego wzrostu międzynarodowej

wymiany handlowej i do utrzymania równowagi

bilansów płatniczych;

• udzielanie krajom rozwijającym się pomocy w

zakresie przebudowy ich gospodarek i rozwoju

gospodarczego poprzez tworzenie kapitału

rzeczowego bezpośrednio w drodze udzielania

długoterminowych pożyczek lub pośrednio –

poprzez udzielanie gwarancji na pożyczki;

• popieranie prywatnych inwestycji

zagranicznych za pomocą gwarancji albo
udziałów w pożyczkach i innych lokatach,
dokonywanych przez prywatnych
inwestorów;

• udzielanie pożyczek lub przyznawanie

gwarancji w stosunku do pożyczek
międzynarodowych z innych źródeł na
finansowanie najbardziej potrzebnych
inwestycji;

• przeprowadzanie operacji

finansowych w taki sposób, aby w

krajach otrzymujących pożyczki

zostały uwzględnione konsekwencje

ekonomiczne inwestycji

międzynarodowych;

• rozwój przedsiębiorstw lokalnych

przez dostarczanie im zagranicznych

źródeł finansowania.

Działalność Banku

Światowego

Działalność BŚ polega przede

wszystkim na udzielaniu pomocy

finansowej.

Może być ona udzielana poprzez:
• bezpośrednie finansowanie

konkretnych projektów

inwestycyjnych,

• organizowanie pożyczek i sprzedaż

udziałów,

• uczestniczenie w pożyczkach

zaciąganych z różnych źródeł

• udzielanie gwarancji dla

zaciąganych kredytów

Pomoc finansowa Banku Światowego

jest dostępna wyłącznie dla krajów
członkowskich.

Grupa Banku Światowego

obejmuje następujące

organizacje

• Międzynarodowe Stowarzyszenie Rozwoju (International

Development Association – IDA);

• Międzynarodową Korporację Finansową (International

Finance Corporation – IFC);

• Wielostronna Agencja Gwarancji Inwestycji (Multilateral

Investment Guarantee Agency – MIGA);

• Międzynarodowe Centrum dla Rozwiązywania Sporów

Inwestycyjnych (International Centre for Settlement of

Investment Disputes – ICSID). Zostało ono utworzone w

1966 roku, aby stworzyć miejsce dla dyskusji

i godzenia interesów krajów przyjmujących oraz

inwestorów zagranicznych.

Cele IDA

Cele działania stowarzyszenia dotyczyły

wspierania rozwoju gospodarczego,

podnoszenia stopy życiowej i walki z

ubóstwem.

W momencie powstania stowarzyszenia w

1960 r. program ten był skierowany do

około 30 krajów. Warunkiem

kwalifikującym do skorzystania z pomocy

był dochód per capita poniżej 400 USD.

Cele IFC

• IFC powstała w 1956 r., a jej celem jest

wspieranie rozwoju sektora prywatnego w
krajach rozwijających się oraz krajach
Europy Środkowej i Wschodniej.

• Chodzi tu głównie o wspólne inwestycje z

krajowym kapitałem prywatnym oraz
pomoc w przygotowaniu określonych
przedsięwzięć (nadzór techniczny ,
doradztwo)

• IFC należy do nielicznych instytucji

międzynarodowych , które nie wymagają

żadnych gwarancji rządowych na

udzielane kredyty.

• Stopa oprocentowania kredytów jest taka

sama jak na rynku kapitałowym a kredyty

są udzielane na 7-12 lat.

• Źródłem finansowania działalności

kredytowej IFC są pożyczki udzielane jej

przez Bank Światowy.

Cele MIGA

• Jest najmłodszą organizacją

afiliowaną przy Banku Światowym.

• Powstała w 1988 r. w celu

stymulowania przepływu kapitału
zarówno z krajów rozwiniętych do
krajów rozwijających się, jak i
pomiędzy krajami rozwijającymi się.

• Udziela ona gwarancji od ryzyka

niehandlowego (do 80%) oraz świadczy
usługi doradcze na rzecz krajów
rozwijających się w zakresie tworzenia
atrakcyjnych warunków pod inwestycje
zagraniczne.

• W odróżnieniu od innych instytucji

wchodzących w skład grupy Banku
Światowego, MIGA ma własne organa, które
są niezależne od władz Banku Światowego.

Cele ICSID

• to instytucja, która została powołana w

1966 r. w celu rozwiązywania sporów

inwestycyjnych pomiędzy inwestorami

zagranicznymi i rządami krajów

goszczących.

• ICSID wspiera przepływ kapitału

inwestycyjnego pomiędzy krajami i

przyczynia się do promowania inwestycji

międzynarodowych.

• Instytucja ta prowadzi także badania oraz

wydaje publikacje na temat prawa BIZ.

Światowa Organizacja

Handlu

• Światowa Organizacja Handlu ( WTO) jest

kontynuatorką niemal 50- letniej działalności

Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i

Handlu ( GATT)

• Porozumienie powołujące WTO zostało

podpisane w 1994 roku w Marakeszu w trakcie

negocjacji w ramach Rundy Urugwajskiej, razem

z innymi postanowieniami dotyczącymi wymiany

handlowej i innych zagadnień regulowanych

przez GATT.

• Przyjmując większość zasad i uregulowań GATT,

WTO zapoczątkowała jednocześnie nową erę w

polityce handlu światowego.

Rola GATT w handlu

międzynarodowym

• Przez prawie 50 lat ( 1948- 1995)

GATT był głównym forum liberalizacji
międzynarodowej wymiany
handlowej.

• Wyrazem dążeń do realizacji idei

wolnego handlu było oparcie GATT na
czterech zasadach:

 klauzuli największego

uprzywilejowania,

 zasadzie wzajemności ,
 klauzuli narodowej,
 zasadzie wyłączności ceł jako

instrumentu interwencji w handlu.

• Ogólny cel GATT , jakim była

liberalizacja handlu światowego, był
realizowany w drodze rokowań
między jego stronami , które odbywały
się w ramach rund negocjacyjnych.

• W okresie istnienia GATT odbyło się

osiem takich rund

 W pierwszej rundzie, mającej miejsce w

1947 r. w Genewie. Wzięły w niej udział 23

kraje – pierwsi sygnatariusze GATT, a

osiągnięte porozumienie przewidywało

redukcję ceł przeciętnie o 20%.

 Druga runda, odbyła się w Annency w

1949 r. były znacznie skromniejsze .

Osiągnięte tam obniżki ceł- liczone wg

średniej ważonej- wyniosły 1-2%

globalnego obciążenia.

 Trzecia runda ( 1950- 1951 r.) w

której uczestniczyły 32 kraje, nie

przyniosła żadnych rezultatów w

zakresie obniżki cel. Przyczyną były

kontrowersje między krajami

Commonwealthu a Stanami

Zjednoczonymi wokół wzajemnych

ustępstw.

 W czwartej rundzie, tzw. Ogólnej

Konferencji w Sprawie Ceł, która się
odbyła w Genewie ( 1955- 1956 r.),
uczestniczyły 22 państwa.

 Negocjacje w piątej z kolei

rundzie - Rundzie Dillona ( 1961-
1962 ) – przebiegały dwutorowo.

 Szósta runda GATT - Runda Kennedy’

ego (1963- 1967 r.)- doprowadziła do
znaczącej redukcji cel: przeciętne cło na
towary przemysłowe zostało obniżone o
35%.

 W siódmej rundzie GATT, tzw. Rundzie

Tokijskiej ( 1973-1979), redukcja ceł na
produkty przetworzone wyniosła 34%, była
więc porównywalna z obniżkami
osiągniętymi w poprzedniej rundzie.

 Ostatnia z zakończonych i ósma z

kolei runda negocjacyjna GATT –
Runda Urugwajska – trwała
najdłużej , bo 7,5 roku ( 1986-1994),
ale przyniosła najbardziej wymierne
efekty. Należy do nich zaliczyć:

redukcje ceł na towary przemysłowe

– przeciętnie o 39%

znaczącą liberalizację handlu produktami

rolnictwa,

redukcję barier pozataryfowych i

wprowadzenie zakazu stosowania

środków szarej strefy,

objęcie regułami GATT handlu

tekstyliami,

modyfikacje kodeksów GATT,
ustanowienie Światowej Organizacji

Handlu ( WTO)

• Ruda Urugwajska zgromadziła na

początku 103 kraje, a ich liczba w
końcowej fazie rundy wzrosła do 117

Podsumowanie

 W całym okresie działalności GATT

odegrał bardzo ważną rolę w zakresie
kształtowania reguł handlu światowego.

 Przyczynił się do znacznej liberalizacji i

stabilizacji międzynarodowych stosunków
gospodarczych.

 Zobowiązania podejmowane w ramach

GATT powstrzymywały państwa od
wprowadzania dyskryminujących środków
w polityce handlowej.

 Dzięki redukcji ceł ( o około 90% w

trakcie ośmiu rund) i zniesieniu wielu

barier pozataryfowych nastąpił

znaczny postęp w dążeniu do

ogólnego celu , jakim była liberalizacja

handlu międzynarodowego.

 System GATT gwarantował stabilność,

ciągłość i bezpieczeństwo stosunków

handlowych w świecie.

EBOiR – Europejski

Bank Odbudowy i

Rozwoju

Europejski Bank Odbudowy i

Rozwoju - EBOR (The European

Bank for Reconstruction and

Development) jest najmłodszym

regionalnym bankiem rozwoju.

Jego siedzibą jest Londyn.

Cele i funkcje EBOiR

 EBOiR ma charakter dualny, łączy

bowiem w sobie cechy zarówno banku
rozwoju, jak i banku komercyjnego.

 Podstawowym celem banku jest

finansowanie rozwoju gospodarczego
krajów Europy Środkowej i Wschodniej,
a także przyspieszenie procesu
transformacji ich gospodarek.

Funkcje EBOiR

Są zdefiniowane w artykule 2. umowy o

jego utworzeniu i obejmują one m.in.

• funkcję kredytową , polegająca na

dostarczaniu krajom członkowskim

środków na finansowanie określonych

projektów,

• funkcję katalizatora procesów

finansowania projektów z udziałem

innych instytucji finansowych

• funkcję gwarancyjną,
• funkcję konsultacyjną.

Idea stworzenia banku

mającego za zadanie

wspierać rozwój

konkurencyjnego

sektora

produkcyjnego w

krajach Europy

Środkowej

i Wschodniej zrodziła

się podczas sesji

Parlamentu

Europejskiego, która

odbyła się 15

października 1989 r.

Pomysłodawcą utworzenia

Banku był prezydent Francji

François Mitterrand. Inicjatywa

francuska była omawiana na

nieformalnym szczycie

“dwunastki” w Paryżu 18

listopada 1989 r.

Rada Europejska obradująca w

Strasburgu w dniach 8-9 grudnia

1989 r. zatwierdziła pomysł

utworzenia EBOR.

Powstanie nie odbyło się

bez sporów między

założycielami.

• Niezgodności
dotyczyły głównie

takich spraw jak

funkcje banku,

wysokość kapitału

założycielskiego

czy określenie

sposobu dostępu

do środków

banku.

- funkcje Banku –

EBOR ma służyć

sektorowi

prywatnemu (w

60%) – (Stany

Zjednoczone

domagały się w

100%), ale

również sektorowi

publicznemu i

infrastrukturze (w

40%),

- wysokość

kapitału

założycielskieg

o – Francja

proponowała

15mld ECU a

USA 5mld ECU

ostatecznie

ukształtował się

on na poziomie

10mld ECU,

- określenie dostępu do środków

Banku - szczególnie w

odniesieniu do inwestycji

zlokalizowanych na terenie

byłego ZSRR, przez pierwsze 3
lata istnienie Banku nie można

było na nie przeznaczyć więcej

aniżeli wysokość kwoty

wpłaconej na poczet kapitału

zakładowego EBOR.

Umowę o

utworzeniu

Europejskiego

Banku Odbudowy

i Rozwoju

podpisano 29

maja 1990 r. w

Paryżu i ten dzień

uważa się za datę

powstania Banku.

Członkowstwo w EBOiR

Jest to pierwszy bank, w którym

państwa Europy Środkowej –
Wschodniej są pełnoprawnymi
członkami , mającymi te same prawa
i obowiązki co kraje Europy
Zachodniej, USA, czy Japonia.

Obecni członkowie EBOR to:

• 27 krajów członkowskich Unii

Europejskiej;

• instytucje europejskie: Komisja

Wspólnot Europejskich i Europejski
Bank Inwestycyjny;

• kraje objęte zakresem działalności

Banku, tzw. kraje operacji: Albania,
republiki byłego ZSRR, Chorwacja,
Macedonia, Bośnia i Hercegowina;

• pozostałe kraje europejskie i

pozaeuropejskie: Islandia, Izrael,
Liechtenstein, Norwegia,
Szwajcaria, Turcja, Australia, Egipt,
Japonia, Kanada, Korea Płd.,
Maroko, Meksyk, Nowa Zelandia i
Stany Zjednoczone.

Działalność EBOIR i źródła jej

finansowania

• Pomoc EBOiR jest skierowana do

krajów Europy Centralny, krajów
bałtyckich, Rosji, krajów Azji
Centralnej oraz Europy Południowo-
Wschodniej i Kaukazu.

• Głównymi beneficjentami jego

pomocy finansowej są
przedsiębiorstwa i spółki z udziałem
kapitału zagranicznego

Źródła finansowania

źródła zasobów kapitałowych EBOiR

opierają się głównie na statutowym
kapitale akcyjnym.

W momencie powstania banku kapitał

ten był ustalony na 10 mld ECU, w
1997 r. został podwojony, a obecnie
wynosi 29 mld EUR.

Organizacja Współpracy

Gospodarczej i Rozwoju

(OECD)

• OECD powstała 14 grudnia 1960 r. na

mocy konwencji paryskiej, ale
faktycznie swoją działalność
rozpoczęła 30 września 1961 r.

Cele i funkcje OECD

• Głównym celem OECD było stworzenie

programu odbudowy Europy po
zniszczeniach wojennych, rozdzielanie
pomocy amerykańskiej udzielonej w
ramach planu Marshalla oraz rozwój
współpracy pomiędzy krajami
członkowskimi.

• Natomiast podstawowym celem

OECD w świetle artykułu I konwencji
paryskiej z 1960 r. Jest promowanie
polityki nastawionej na:

 osiągniecie możliwie najwyższego

poziomu wzrostu gospodarczego,
zatrudnienia i standardu życia w
krajach członkowskich

 przyczynianie się do „ zdrowej

ekspansji ekonomicznej” zarówno w
krajach członkowskich , jak i w
krajach rozwijających się,

Promowanie rozwoju handlu

światowego opartego na
wielostronnej, niedyskryminacyjnej
podstawie, zgodnie z
międzynarodowymi zobowiązaniami.

Członkowstwo w OECD

• Początkowo jej członkami było 18

państw: Austria, Belgia, Dania,
Francja, Grecja, Holandia, Irlandia,
Islandia, Luksemburg, Norwegia, RFN,
Portugalia, Szwajcaria, Szwecja,
Turcja, Wielkie Brytania, Włochy i
Hiszpania ( od 1959 r.). Członkami
stowarzyszonymi były: Kanada, Stany
Zjednoczone i Jugosławia ( od 1955 r.)

• Do państwa założycieli OECD w 1964

r. dołączyła Japonia, a w 1969 r.
Finlandia,

• W 1971 r. Australia, a krótko po niej w

1973 r., Nowa Zelandia.

• Przez okres 21 następnych lat

organizacja funkcjonowała jako
swoisty „ klub bogaczy” zamknięty dla
krajów rozwijających się.

• W 1994 r. przyjęcie Meksyku stanowiło

przełom w polityce przyjmowania nowych

członków.

• W 1995 r. do państw członkowskich dołączyły

Czechy, w 1996 r.- Węgry i Polska, w 1997 r. –

Korea Południowa , a w 2000 r. – Słowacja.

• Obecnie Organizacja liczy 30 państw

członkowskich, przy czym ściśle współpracuje

ona z 70 krajami.

• Członkowie są traktowani równoprawnie, bez

względu na wielkość, potencjał ekonomiczny

czy udział w kapitale zakładowym.

Działalność OECD

• Sposób działania istniejącej już od

ponad 40 lat uległ pewnej zmianie.

• W pierwszym okresie swojej

działalności organizacja koncentrowała

się głównie na wzmacnianiu

gospodarek państw członkowskich,

walce z inflacją, równoważeniu

bilansów płatniczych, pobudzaniu

inwestycji krajowych i zagranicznych.

• Działania OECD były wtedy również

nakierowane na walkę z nędzą i
głodem poszukiwanie sposobów
wyjścia z kryzysu żywnościowego,
surowcowego i ekologicznego.

• Obecnie nie sposób jednoznacznie

określić obszaru działalności OECD,
ponieważ jest on niezwykle rozległy.

Konferencja Narodów

Zjednoczonych do Spraw Handlu i

Rozwoju.

• Konferencja Narodów Zjednoczonych

do Spraw Handlu i Rozwoju
( UNCTAD), została powołana w 1964
r. na konferencji w Genewie przez
ONZ jako jedna z jej
wyspecjalizowanych agend.

Cele i funkcje UNCTAD

• Do podstawowych celów UNCTAD należy

m.in.:

 wspieranie porozumień na rzecz zmian w

systemie światowego handlu dla
zapewnienia rozwoju gospodarczego,

 tworzenie zasad dotyczących światowego

handlu oraz ułatwienie ich zastosowania,

 promowanie handlu międzynarodowego i

rozwoju gospodarczego krajów
rozwijających się

 wspieranie przedsiębiorczości,
 orientacji rynkowej,
 promowanie właściwych strategii

narodowych oraz promowanie
współpracy gospodarczej między
państwami rozwijającymi się.

Struktura UNCTAD

Organem zarządzających organizacji w

okresach pomiędzy konferencjami

jest Rada UNCTAD, która zbiera się

w jesienią każdego roku podczas sesji

zwyczajnych i do trzech razy w roku.

Obecnie Rada składa się ze 144

reprezentantów krajów

członkowskich i jest otwarta dla

wszystkich członków UNCTAD.

• W ramach UNCTAD funkcjonują

trzy komisje, zbierają się one raz
do roku i prowadzą prace w trzech
obszarach tematycznych:

1) handel,
2) inwestycji,
3) biznesu.

Działalność UNCTAD

• Do działalności organizacji zalicza się :
 prowadzenie negocjacji i tworzeniu

nowych regulacji prawnych w ramach
międzynarodowych konferencji
organizowanych co 4 lata oraz prac
Rady,

 sporządzanie analiz, badań i publikacji

oraz pomoc techniczną.

• Publikacji badań i analiz są w postaci

raportów. Pierwszy to Trade and
Development Report, w którym
UNCTAD analizuje i proponuje
strategie rozwoju , biorąc pod uwagę
aktualny stan gospodarki światowej,
trendy regionalne oraz
internacjonalizację handlu, inwestycji
i przepływów kapitałowych.

• Kolejnym raportem jest World investment

Report, który szczegółowo opisuje trendy
w zagranicznych inwestycjach
bezpośrednich i propaguje działanie na
rzecz ich zwiększania.

• Ostatnim raportem jest Least Developed

Countries Report, , uważany za najbardziej
autorytatywne źródło badań i analiz
społeczno- ekonomicznych dotyczących
grupy 48 najuboższych państw świata.

• Wsparcie techniczne to trzeci element

działalności UNCTAD. Jest ono
skierowane do krajów rozwijających
się i krajów w trakcie przemian.

• Działalność UNCTAD jest finansowana

z budżetu ONZ w kwocie ok.. 50 mln
USD rocznie.

DZIĘKUJĘ

DZIĘKUJĘ

PAŃSTWU ZA

PAŃSTWU ZA

UWAGĘ!!!

UWAGĘ!!!