1

Ageism - źródła,

przejawy we

współczesnym

świecie oraz

metody

przeciwdziałania

Ageism – termin ageism
wprowadził psychiatra Robert
Butler i zdefiniował go jako
uprzedzenia ludzi w średnim
wieku wobec ludzi starszych.
Pojęcie to uważa on za
równoznaczne rasizmowi i
seksizmowi.

2

Działania skierowane przeciwko

ageismowi, których zadaniem
było stworzenie pozytywnego
obrazu starości, sprawiły, iż
mity o konserwatywnych,
nieproduktywnych, nie
skłonnych do zmian,
zgrzybiałych i chorych seniorów
zamieniono na inne.

3

Inne mówiły o ludziach starszych

jako zdrowych, aktywnych
seksualnie, zaangażowanych,
produktywnych i niezależnych.

I ten obraz krzepkiego, nie

potrzebującego pomocy seniora
robiącego każdego ranka
wycieczki, bardzo niepokoi
organizacje emeryckie.

4

Nierówność w

traktowaniu kategorii

wiekowych.

Zjawisko nierównego traktowania

kategorii wiekowych wiąże się ze
stereotypami. Określenie „stary”
opisuje raczej całą kategorię ludzi
niż jednostki. Nie czyni się
specjalnego rozróżniania między
zdrowymi fizycznie i umysłowo
ludźmi starymi a tymi, którzy cierpią
na różne choroby. Stereotypy
dotyczące wieku starczego są
zazwyczaj bardzo subtelne.

5

Poglądy

funkcjonalistów.

Jednym z przykładów takiego

podejścia jest teoria
wyłączania się z aktywności
(Cummigs i Henry, 1961),
sugerująca konieczność
stopniowego odchodzenia
ludzi starszych ze stanowisk
wiążących się z
odpowiedzialnością społeczną.

6

Teoria konfliktu

Współczesne społeczeństwa

przemysłowe muszą sobie radzić ze
wzrastającym bezrobociem, a
dyskryminacja pewnych grup
wiekowych (osób starych i bardzo
młodych ) prowadzi do
niedopuszczania ich na
przepełniony rynek pracy.
Korzystają na tym osoby młode i w
średnim wieku, które mają większe
szanse na znalezienie pracy.

7

Pogląd symbolicznego

interakcjonizmu.

Teoria aktywności (substytucji )

(Friedman i Havighhurst, 1954 ), która

jest alternatywą teorii wyłączenia się z

aktywności, kładzie nacisk na

znaczenie aktywności społecznej dla

satysfakcji osobistej i poczucia

tożsamości ludzi starych. Opierają się

na teorii symbolicznego

interakcjonizmu, teoria aktywności

uwydatnia znaczenie poczucia

tożsamości wynikającego ze statusu

społecznego i ról, jakie wszyscy

odgrywamy.

8

Reakcje na nierówne

traktowanie kategorii

wiekowych.

W ciągu ostatnich 25 lat ludzie

w starszym wieku stali się
znacznie bardziej aktywni
politycznie. Różne tendencje
polityczne lat sześćdziesiątych
i siedemdziesiątych dały
początek organizacjom,
których celem jest obrona
interesów tej grupy.

9

W 1970 roku Maggie Kuhn,

administratorka kościoła,
założyła Związek Szarych
Panter, do którego wstępowali
zarówno ludzie młodzi, jak i
starzy, ich zadaniem była
działalność zmierzająca do
zmiany traktowania ludzi
starych przez społeczeństwo.

10

Tą samą nazwą firmowała
również powstały w 1975 roku
Związek Obrony Seniorów w
Niemczech założony przez Trude
Unruh. Związek założono, aby
wytworzyć u seniorów nową
świadomość i poczucie
wspólnoty, jako środek
przeciwko rezygnacji,
samotności lub izolacji.

11

Powstał również narodowy
program ochrony zdrowia
Medicare. Osiągnięcia te są
rezultatem bezpośredniej i
zorganizowanej działalności
podejmowanej przez samych
ludzi starych.

12

Dążenie do społeczeństwa bez podziałów
wiekowych może okazać się ideą równie
wzniosłą co nierealną, jak społeczeństwo
bezklasowe Marksa. Ludzie starsi winni
zatem zmierzać do zajęcia godnego miejsca
w społeczeństwie takim, jakim ono jest.
Miejsca na miarę swoich potrzeb oraz
możliwości, gdzie seniorzy nie będę
traktowani ani jak grupa nadzwyczajna ani
mniej wartościowa.