KONIKOTOMIA TRACHEOTOMIA
KONIKOPUNKCJA TRACHEOPUNKCJA

KONIKOPUNKCJA:

nakłucie więzadła pierścienno- tarczowego
np. igłą

KONIKOTOMIA:
nacięcie więzadła pierścienno- tarczowego i

wprowadzenie rurki do tchawicy

WSKAZANIA:



Gdy intubacja dotchawicza jest niemożliwa z powodu

niedrożności w obrębie krtani



Szybko narastający obrzęk głośni jako objaw reakcji

anafilaktycznej



Niemożność udrożnienia dróg oddechowych w

jakikolwiek inny sposób

Miejscem do wykonania
nakłucia lub nacięcia jest
wiązadło pierścienno-
tarczowe. Najczęściej
wykonuje się przez nakłucie
wenflonem o jak
największym świetle, lub też
nacięcie skalpelem .
Dostępne są gotowe
zestawy np.

Mini-Trach, Quick-Trach,
PCK .

Konikopunkcja jest
postępowaniem przejściowym
umożliwiającym tylko
prowadzenie tlenoterapii. Po
natlenieniu pacjenta, dalszym
etapem jest wykonanie pełnego
dostępu do dróg oddechowych.

ZESTAWY MINI-
TRACH

Konikotomia- poprzez
uzyskanie większego dostępu
do dróg oddechowych
umożliwia wprowadzenie
poprzez nacięte więzadło
pierścienno- tarczowe rurki
do tchawicy i rozpoczęcie
efektywnej wentylacji np.
workiem „AMBU”. Do
konikotomii można
zastosować zarówno rurkę
tracheotomijną, jak i zwykłą
rurkę dotchawiczą.

PRZEBIEG:

1)

PACJENT POWINIEN LEŻEĆ Z GŁOWĄ ODCHYLONĄ
DO TYŁU

2)

NALEŻY WYCZUĆ CHRZĄSTKĘ TARCZOWATĄ I
WIĄZADŁO PIERŚCIENNO- TARCZOWE

3)

NASTĘPNIE NACIĘCIE POPRZECZNE WIĄZADŁA
SKALPLEM LUB NAKŁUCIE ZESTAWEM LUB
GRUBYM WENFLONEM.

4)

WPROWADZENIE KANIULI O ODPOWIEDNIEJ
ŚREDNICY TJ. 5-6 mm.

5)

PODJĘCIE WENTYLACJI PACJENTA

Najczęstsze powikłania to:



krwawienie z przeciętych naczyń



przesunięcie się igły : odma podskórna i
śródpiersia,



ryzyko barotraumy



niezamierzone wprowadzenie kaniuli do śródpiersia



zmiana głosu, związana zwykle ze złamaniem
chrząstek krtani na skutek wprowadzenia rurki o
zbyt dużym rozmiarze w stosunku do wielkości
błony pierścienno-tarczowej,



dysfonia w wyniku uszkodzenia strun głosowych.

Tracheotomia- jest to zabieg

ratujący życie, wykonywany

w warunkach szpitalnych

polegający na wycięciu

otworu w tchawicy w celu

wprowadzenia rurki np.

tracheotomijnej do światła

dróg oddechowych i tą drogą

prowadzenia wentylacji płuc

.

WSKAZANIA:



Częściowa niedrożność górnych dróg oddechowych- w
urazach szczękowo- twarzowych, przy obrzęku głośni,
guzach krtani i gardła, ciałach obcych



Całkowita niedrożność dróg oddechowych poniżej
wiązadła pierścienno- tarczowego



Konieczność długotrwałej wentylacji mechanicznej na
OIOM-ie

.

PRZEBIEG TRACHEOTOMII:



pionowe nacięcie skóry poniżej chrząstki

pierścieniowatej krtani.

 po przecięciu mięśni powierzchownych szyi
dochodzi

się do gruczołu tarczowego który zsuwa się

lub przecina, odsłaniając chrząstki tchawicy

 przy pomocy skalpela wycina się w II lub III
chrząstce tchawicy otwór, przez który wprowadza się
rurkę tracheotomijną.

RURKA
TRACHEOSTOMIJNA

UWAGA!

Tracheotomia nie jest zalecana do
wykonania w stanach nagłych
pozaszpitalnych - jako metoda
pozwalająca uzyskać dostęp do dróg
oddechowych!

POWIKŁANIA:



Natychmiastowe - odma opłucnowa , przetoka
tchawiczo-przełykowa, uszkodzenie większych
naczyń, krwawienie.



Wczesne - zatkanie wydzielinami i śluzem,
wysunięcie rurki, zatrzymanie oddychania.



Późne - krwawienie z przetoki (może być obfite),
zwężenie tchawicy z powodu niedokrwienia
wywołanego przez rurkę tracheotomijną.