TYPY IDEOLOGII
I ROZUMIENIE PRZEZ
ICH PRYZMAT METODY
PROJEKTU
EDUKACYJNEGO
IDEOLOGIA ROMANTYCZNA
KLIMAT
– ROZWINIETE WOKÓŁ OSOBY
NAUCZYCIELA I UCZNIA
I etap
– zainicjowanie projektu
stworzenie przez nauczycielkę klimatu
otwarcia „ja-ty”, przez prezentację filmu
ze zjazdu rodzinnego nauczycielki
Wytworzenie sytuacji ja opowiem
tobie… Ty opowiesz mi….
II etap
– realizacja projektu
Rozmowy z osobami dorosłymi z rodziny
Zgromadzenie zdjęć i pamiątek, wykonanie
ramki do fotografii
Zrobienie wystawy pamiątek
Opowiadanie historii własnej rodziny
III etap
– moment kulminacyjny
o
doświadczanie klimatu otwarcia na innych i
ich historie
o
Projekt wzmacnia poczucie, że jest się kimś
innym i równocześnie podobnym.
IDEOLOGIA TRANSMISJI
KULTUROWEJ
-
ZOGNISKOWANE WOKÓŁ TREŚCI,
KONCENTRACJA NA ZACHOWANIACH
I etap
– zainicjowanie projektu
Stworzenie sytuacji dydaktyczno-
wychowawczej: odczytanie tekstu z
podręcznika przez nauczyciela
Dzieci odpowiadają na pytania związane z
usłyszanym tekstem
II etap
– realizacja projektu
Zgromadzenie zdjęć, wykonanie ramki
do fotografii i drzewa genealogicznego,
spotkanie z dziadkami, opisanie historii
z życia swojej rodziny
III etap
– moment kulminacji
Włączenie swojej historii do wspólnej księgi
Projekt wzmacnia w dziecku poczucie, że
jeśli będzie pracowało tak jak chce
nauczyciel będzie nagrodzone pozytywną
oceną
IDEOLOGIA
PROGRESYWNA
KONCENTRACJA NA WIEDZY UCZNIA
–
POJĘCIA
I etap
– zainicjowanie projektu
Stworzenie środowiska uczenia się
przez dialog osoby dorosłej z dzieckiem
preferowania dialogowego charakteru
edukacji, w której dajemy dziecku prawo
do indywidualizacji znaczeń budowania i
korzystania z wiedzy potocznej,
dzielenia się osobistymi refleksjami.
II etap realizacja projektu
Wielokrotne prowadzenie rozmów z
najstarszymi członkami rodziny
Odwiedzenie miejsc ważnych dla
rodziny, penetracja dokumentów,
porządkowanie zdobytych informacji,
pisanie własnych narracji,
Przedstawienie narracji osobie dorosłej.
III etap
– moment kulminacyjny
Podzielenie się swoją wiedzą osobistą na
temat własnej rodziny, wskazanie na rodzaje
wyniesionych doświadczeń
rozwój samodzielności praktycznej:
umiejętności rozpoznawania przez dziecko
kontekstu społecznego, w którym działa
Projekt wzmacniają w dziecku poczucia
sprawstwa na rzecz zmniejszania się
poczucia wykonywania poleceń innych czy
nakazów zewnętrznych
Kiedy i jaką metodę stosować?
1.
Wykład – żeby uczeń poznał
określony kontekst, dla wprowadzenia i
podsumowania większych partii
materiału.
2. Czytanie
– żeby czytał ze
zrozumieniem i rozumiał cudze myśli,
różne konteksty.
3. Pisanie
– żeby umiał właściwie i w
rozmaity sposób wyrażać swoje myśli.
4. Dyskusja
– żeby doświadczył
rozmaitości poglądów i ocen oraz umiał
przedstawiać, bronić i korygować
własne stanowisko.
5. Pytania i odpowiedzi
– żeby umiał
się dziwić i dociekać.
6. Pokaz, demonstracje
– żeby zobaczył na
własne oczy pewien wycinek opowiadanej
rzeczywistości.
7. Gry dydaktyczne
– żeby poznawał różne
strategie para-
życiowe
8.
Granie ról – żeby rozumiał strukturę i
dynamikę roli
9. Drama
– żeby poczuł, przeżył na własnej
skórze
10. Symulacje
– żeby trenował określone
umiejętności w bezpiecznym kontekście
11. Analiza przypadku
– żeby uczył się na
doświadczeniach innych
12. Karty dydaktyczne
– żeby wiedział
co/jak/kiedy ma robić
13. Organizacja graficzna
– (mapy
mentalne, linie czasu)
– żeby nauczył się
„obrazów myśli” i myślenia w kategoriach
procesów i chronologii
14. Metody kreatywne
– twórczego
rozwiązywania problemów – żeby poszerzać
pole możliwości i horyzonty wyobraźni
15.
Ćwiczenia – żeby poprzez praktykę
dochodzić do sprawności w określonym
wycinku lub dziedzinie
16.Metody zintegrowane
– (tzw. metoda
projektu) wykorzystujące w skumulowany
sposób założenia i efekty edukacyjne
różnych metod do realizacji długofalowej
akcji dydaktycznej oraz także dla
umożliwienia doświadczenia współpracy
grupowej.