Podczas II wojny światowej na 1000
Polaków zabito 220. Dla porównania – na
1000 Francuzów życie straciło 15

Posted by

Włodek Kuliński - Wirtualna Polonia

w dniu 2016-04-05

Wszyscy wiedzą, że II wojna światowa zaczęła się od ataku III Rzeszy na Polskę. Nie wszyscy jednak zdają sobie

sprawę ze skali hekatomby jaką Niemcy do spółki z Rosjanami zgotowali wówczas Polakom. Zgodnie z oficjalnymi

statystykami podczas II wojny światowej na każdy 1 tysiąc mieszkańców Polski życie straciło 220. Dla porównania – na

skutek wywołanych przez Niemców działań wojennych na każdy 1 tysiąc mieszkańców życie straciło 22 Holendrów, 15

Francuzów, 8 Brytyjczyków i 7 Belgów.

Oficjalne statystyki zabitych podczas działań wojennych w latach
1939 – 1945 wskazują, że w naszym kraju śmierć w wyniku agresji
niemiecko-rosyjskiej śmierć poniosło ponad 6 milionów
mieszkańców. To ok. 22 proc. populacji wówczas zamieszkującej
tereny II RP. Inaczej rzecz ujmując – a skutek działań wojennych i
podczas okupacji spośród każdego tysiąca polskich obywateli
zginęło 220 osób.

Dla porównania skali tej hekatomby warto przytoczyć statystyki innych
państw, które zostały zaatakowane w trakcie II wojny światowej (nie były
agresorem): Węgry – 63 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Rumunia
– 40 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Finlandia – 26 zabitych na
każdy 1 tys. mieszkańców; Holandia – 22 zabitych na każdy 1 tys.
mieszkańców; Francja – 15 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Wlk.
Brytania – 8 zabitych na każdy 1 tys. mieszkańców; Belgia – 8 zabitych na

każdy 1 tys. mieszkańców; Norwegia – 3 zabitych na każdy 1 tys.
mieszkańców; Dania – 1 zabity na każdy 1 tys. mieszkańców. W tym
kontekście przypomnijmy raz jeszcze Polskę – 220 zabitych na każdy 1
tys. mieszkańców!

Źródło:

Ofiary II wojny światowej w Polsce

(Wikipedia)

Zestawienie porównawcze strat w ludziach
w poszczególnych krajach bior¹cych udzia³ w wojnie.*)
Kraj -Straty w zabitych
i zamordowanych ogółem-- na 1.000 w tys. mieszk
Unia Płd. Afryki ……………………………………….. 6 - 0,6
U.S.A. ………………………………………………………..187 - 1,4
Indie …………………………………………………………..759 - 2
Australia …………………………………………………… 12 - 2
Norwegia ………………………………………………….. 8,6 - 3
Kanada ……………………………………………………… 41 - 3,4
Nowa Zelandia …………………………………………. 10 - 6
Belgia ………………………………………………………… 59 - 7
Anglia ……………………………………………………….. 368 - 8
Francja ………………………………………………………. 653 - 15
Czechos³owacja ………………………………………… 250 - 15
Luksemburg ……………………………………………… 5 - 17
Holandia …………………………………………………… 200 - 22
Albania ……………………………………………………… 28 - 24
Związek Radziecki ……………………………………. 7.000 - 40
Grecja ………………………………………………………… 558 - 70
Jugos³awia ………………………………………………… 1.706 - 108
Polska ……………………………………………………….. 6.028 - 220
*) Dane oparte na materiałach przedstawionych Konferencji Reparacyjnej
w Pary¿u. Dane dotyczące Związku Radzieckiego oparte na
sprawozdaniu zawartym w czasopiśmie „Gospodarka „Światowa
i polityka „światowa„. Nr 10„11, październik-listopad 1946 r.
Warto dodać,że straty w Polsce dotyczą w 75% ludności miast oraz
trudnej do policzenia inteligencji polskiej. Ponadto, trzeba brać pod uwagę
zjawisko ogromnej ilości Polaków, którzy emigrowali lub pozostali poza
granicami.
Taka jest okrutna skala upustu polskiej krwi nad Wisłą, trudna do
odrobienia.

Pierwsze próby oszacowania strat wojennych podjął już w 1939 rząd II RP. Po wojnie w styczniu 1947

r.

Biuro Odszkodowań Wojennych

działające przy

Prezy

dium Rady Ministrów

w „Sprawozdaniu w

przedmiocie strat i szkód wojennych Polski w latach 1939-1945” oszacowało ogółem straty osobowe na
6,028 mln osób, w tym 3,2 mln Żydów (ubytek urodzeń obliczono na 1,215 mln), co wzbudziło zastrzeżenia
międzynarodowych ekspertów. Szacunkowe straty ludności Polski w wyniku działań III Rzeszy na terenach
okupowanych zostały sklasyfikowane na poszczególne grupy:

Przyczyna śmierci

Liczba

ofiar w

tysiącach

Procent

ogółu

ludności

działania wojenne

644

2,4

śmierć w obozach zniszczeń, w rezultacie pacyfikacji, egzekucji i likwidacji gett

3577

13,3

śmierć w więzieniach, obozach, wskutek epidemii, wycieńczenia, złego
obchodzenia się itd.

1286

4,7

śmierć poza obozami z wycieńczenia, na skutek doznanych ran, okaleczeń,

nadmiernej pracy itd

521

1,8

6028

[1]

22,2

Wśród całkowitej liczby ofiar ok. 2 700 000

[2]

do 3 000 000

[3]

stanowili obywatele polscy

narodowości

żydowskiej

, w tym około 500 000

[3]

zginęło w

gettach

i obozach pracy, 200 000 Żydów polskich

zamordowały oddziały

Einsatzgruppen

. 1 400 000

[2]

do 1 800 000

[3]

spośród ogólnej liczby pomordowanych

Żydów to ofiary

obozów zagłady

. Wojnę przetrwało ok. 500 000, w tym jedynie 100 000 Żydów

pod

okupacją niemiecką

[3]

.

Z tych oficjalnych szacunków wynika również, że w latach 1939-1945, na skutek działań wojennych i
podczas okupacji spośród każdego tysiąca obywateli zginęło 220 osób (dla porównania:

USA

–

2,9,

Belgia

– 7,

Wielka Brytania

– 8,

Francja

– 15,

Holandia

– 22,

ZSRR

– 116). Spośród warstw

wykształconych społeczeństwa i

inteligencji

, w wyniku celowych akcji eksterminacyjnych

jak

Intelligenzaktion

czy

Akcja AB

w Polsce zginęło:



39%

lekarzy



33%

nauczycieli

szkół niższych szczebli



30%

naukowców

i wykładowców wyższych uczelni (700

profesorów

)



28%

księży



26%

prawników

[4]

Kontrowersje

[

edytuj

]

Przed wojną Polskę zamieszkiwało 35 mln obywateli (z czego 13 mln na
ziemiach anektowanych przez Związek Radziecki, 22 mln na zachód od Bugu),
po wojnie spis powszechny wykazał 24 mln, przy czym spis ten objął swoim
zasięgiem 2 mln Niemców oraz ok. 1-1,5 mln Polaków zamieszkujących Ziemie
Zachodnie przed II Wojną Światową.(24 -(2+1,5)=20,5. 35mln - 20,5 mln=14,5
mln, obywateli polskich ubyło w wyniku IIw.Sw. -straconych, zamordowanych,
wywiezionych na Sybir, wygnanych

Z porównania demograficznego wynika

więc ubytek ok. 3-3,5 mln obywateli, nie licząc mieszkańców Kresów (co
najmniej 1,5 mln ofiar nazistów i represji stalinowskich). Liczba 6 mln ofiar,
jaka szacunkowo zost

ała po wojnie podana przez władze komunistyczne

PRL

,

nie była później szczegółowo weryfikowana. Podawana liczba stała się wkrótce po wojnie przedmiotem
polemiki i obecnie przez część historyków jest przyjmowana za prawdziwą, a przez drugą część
kwestionowana. Krytycy oficjalnych szacunków z kolei dzielą się na grupę pomniejszającą liczbę ofiar oraz
tych, którzy twierdzą, że było ich znacznie więcej.

W

1947

, na procesie

Ludwiga Fischera

, polski

demograf

H. Kopeć podał liczbę 5,8 mln

[1]

. W

1958

inny

demograf, A. Maryański, oszacował polskie straty ludnościowe na 4-4,5 mln ofiar

[1]

. Precyzyjne określenie

liczby ofiar jest problematyczne, z uwagi

m.in. na konieczność uwzględnienia zmniejszenia

przyrostu

naturalnego

na skutek okupacji niemieckiej w Polsce w latach 1939-1945 i inne istotne czynniki.

Oficjalne sta

tystyki polskich ofiar II wojny światowej nie uwzględniają szczegółowych strat mniejszości

polskiej zamieszkałej w granicach III Rzeszy, np. członków różnych polonijnych organizacji jak

Związek

Polaków w Niemczech

.

W obawie przed reakcją ZSRR w szacunkach tych pominięto także straty ludnościowe powstałe w wyniku
działalności Rosji sowieckiej. W szacunkach nie uwzględniono lub uwzględniono tylko częściowo,
przypisując je Niemcom, ofiar kampanii wrześniowej w walkach z ZSRR, ofiar wysiedleń i stalinowskich
czystek etnicznych dokonanych w okresie II wojny światowej. Od stycznia 1988 r. Ośrodek KARTA
rozpoczął projekt badawczy dokumentujący także losy obywateli polskich represjonowanych przez Związek

Radziecki w latach 1939-

56. Informacje zawarte w bazie danych „Indeksu” zawierają dziś około 946

tys.

biogramów

i pozwoliły na zweryfikowane ponad 262 tys. osób w Internetowym Centrum „Indeksu

Represjonowanych”.