DYREKTYWY

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2008/95/WE

z dnia 22 pa

ździernika 2008 r.

maj

ąca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków

towarowych

(Wersja skodyfikowana)

(Tekst maj

ący znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzgl

ędniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

w szczególno

ści jego art. 95,

uwzgl

ędniając wniosek Komisji,

uwzgl

ędniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-

Spo

łecznego (

1

),

stanowi

ąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Trak­

tatu (

2

),

a tak

że mając na uwadze, co następuje:

(1)

Tre

ść dyrektywy Rady 89/104/EWG Rady z dnia

21 grudnia 1988 r. maj

ącej na celu zbliżenie ustawo­

dawstw pa

ństw członkowskich odnoszących się do

znaków

towarowych (

3

)

zosta

ła zmieniona (

4

).

Dla

zapewnienia jasno

ści i zrozumiałości powinna zostać

sporz

ądzona jej wersja ujednolicona.

(2)

Przepisy w zakresie znaków towarowych stosowane
w pa

ństwach członkowskich przed wejściem w życie dy­

rektywy 89/104/EWG zawiera

ły różnice, które mogły

przeszkadza

ć w swobodnym przepływie towarów

i swobodzie

świadczenia usług oraz mogły zakłócać

konkurencj

ę w ramach wspólnego rynku. Z tego względu

niezb

ędne było zbliżenie tych przepisów w celu zapew­

nienia prawid

łowego funkcjonowania rynku wewnętrz­

nego.

(3)

Wa

żne jest, aby nie pominąć rozwiązań i korzyści, jakie

system znaku towarowego Wspólnoty mo

że przynieść

przedsi

ębiorstwom pragnącym uzyskiwać uprawnienia

do znaków towarowych.

(4)

Nie wydaje si

ę konieczne podejmowanie procesu zbli­

żenia przepisów państw członkowskich dotyczących
znaków towarowych w pe

łnym zakresie. Wystarczające

b

ędzie ograniczenie tego procesu do tych przepisów

prawa krajowego, które w sposób najbardziej bezpo­

średni oddziałują na funkcjonowanie rynku wewnętrz­
nego.

(5)

Niniejsza dyrektywa nie powinna pozbawia

ć państw

cz

łonkowskich prawa do dalszego udzielania ochrony

znakom towarowym nabytym poprzez ich u

żywanie,

ale powinna bra

ć je pod uwagę jedynie w odniesieniu

do zwi

ązków między nimi a znakami towarowymi naby­

tymi przez rejestracj

ę.

(6)

Pa

ństwa członkowskie powinny posiadać także swobodę

ustalania przepisów proceduralnych dotycz

ących rejes­

tracji, wyga

śnięcia i nieważności znaków towarowych

nabytych przez rejestracj

ę. Mogą one, na przykład,

okre

ślać formę rejestracji znaku towarowego oraz proce­

dury w sprawie uniewa

żnienia, decydować o tym, czy

prawa

wcze

śniejsze

powinny

by

ć

powo

ływane

w procedurze rejestracji albo w procedurze w sprawie
uniewa

żnienia bądź w obu procedurach, oraz, jeżeli

dopuszczaj

ą one powoływanie praw wcześniejszych

w procedurze rejestracji, mog

ą stosować procedurę

wnoszenia sprzeciwu lub procedur

ę badania z urzędu,

b

ądź oba rodzaje procedur. Państwa członkowskie

powinny zachowa

ć swobodę ustalenia skutków wygaś­

ni

ęcia lub nieważności znaków towarowych.

(7)

Niniejsza dyrektywa nie powinna wyklucza

ć stosowania

do znaków towarowych przepisów pa

ństw członkow­

skich innych ni

ż zawarte w prawie o znakach towaro­

wych, takich jak przepisy dotycz

ące nieuczciwej konku­

rencji, odpowiedzialno

ści cywilnej lub ochrony konsu­

mentów.

(8)

Osi

ągnięcie celów zamierzonych przez zbliżanie ustawo­

dawstw wymaga, aby warunki dla uzyskania i utrzymania
w mocy zarejestrowanego znaku towarowego by

ły zasad­

niczo jednakowe we wszystkich pa

ństwach członkow­

skich. W tym celu niezb

ędne jest sporządzenie wykazu

przyk

ładowych oznaczeń, które mogą stanowić znak

towarowy, pod warunkiem

że oznaczenia takie umożli­

wiaj

ą odróżnianie towarów lub usług jednego przedsię­

biorstwa od towarów lub us

ług innych przedsiębiorstw.

Podstawy do odmowy lub stwierdzenia niewa

żności

PL

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/25

(

1

) Dz.U. C 161 z 13.7.2007, s. 44.

(

2

) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 19 czerwca 2007 r. (Dz.U.

C 146 E z 12.6.2008, s. 76) oraz decyzja Rady z dnia 25 wrze

śnia

2008 r.

(

3

) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 1.

(

4

) Zob. za

łącznik I, część A.

dotycz

ące rejestracji samego znaku towarowego, na przy­

k

ład brak charakteru odróżniającego, lub dotyczące

kolizji pomi

ędzy znakiem towarowym i prawami wcześ­

niejszymi, powinny by

ć wymienione w sposób wyczer­

puj

ący, nawet jeżeli niektóre z tych podstaw wymienione

s

ą jako alternatywa dla państw członkowskich, które

dzi

ęki temu mogą utrzymać lub wprowadzić te podstawy

do swoich przepisów prawnych. Pa

ństwa członkowskie

powinny mie

ć możliwość utrzymania w swoich ustawo­

dawstwach lub wprowadzenia do nich podstawy do
odmowy lub stwierdzenia niewa

żności rejestracji, powią­

zanych z warunkami uzyskania lub utrzymania w mocy
znaku towarowego, które nie s

ą objęte przepisami

o zbli

żaniu ustawodawstw, a dotyczą, na przykład,

mo

żliwości przyznania znaku towarowego, odnowienia

znaku towarowego, zasad odnosz

ących się do opłat lub

niezachowania wymogów proceduralnych.

(9)

W celu ograniczenia ogólnej liczby zarejestrowanych
i chronionych we Wspólnocie znaków towarowych i,
w nast

ępstwie tego, liczby kolizji powstających między

nimi, istotne jest stosowanie wymogu,

że zarejestrowane

znaki towarowe musz

ą być rzeczywiście używane lub,

je

żeli nie są używane, powinny podlegać wygaśnięciu.

Niezb

ędne jest zapewnienie, by znak towarowy nie

móg

ł być unieważniony na podstawie istnienia wcześ­

niejszego nieu

żywanego znaku towarowego, przy czym

pa

ństwa członkowskie powinny dysponować swobodą

stosowania tej samej zasady w odniesieniu do rejestracji
znaku towarowego lub przyj

ęcia postanowienia, że znak

towarowy

nie

mo

że być skutecznie powołany

w post

ępowaniu w sprawie naruszenia, jeżeli w wyniku

rozpatrzenia skargi stwierdzono,

że znak towarowy

podlega wyga

śnięciu. We wszystkich tych przypadkach

pa

ństwo członkowskie podejmuje decyzję w sprawie

przyj

ęcia odpowiednich przepisów proceduralnych.

(10)

Dla u

łatwienia swobodnego przepływu towarów i usług

podstawowe znaczenie ma zapewnienie, by zarejestro­
wane znaki towarowe korzysta

ły z takiej samej ochrony

na podstawie systemów prawnych wszystkich pa

ństw

cz

łonkowskich. Nie powinno to jednakże uniemożliwiać

pa

ństwom członkowskim udzielania, z ich wyboru,

szerokiej ochrony tym znakom towarowym, które ciesz

ą

si

ę renomą.

(11)

Ochrona udzielana zarejestrowanemu znakowi towaro­
wemu, która w szczególno

ści ma mu zapewnić funkcję

wskazania

pochodzenia,

powinna

by

ć całkowita

w

przypadku

identyczno

ści

mi

ędzy

znakiem

i oznaczeniem oraz towarami lub us

ługami. Ochrona

powinna mie

ć zastosowanie również do przypadków

podobie

ństwa między znakiem a oznaczeniem oraz

towarami lub us

ługami. Pojęcie podobieństwa należy

interpretowa

ć w odniesieniu do prawdopodobieństwa

wprowadzenia w b

łąd. Prawdopodobieństwo wprowa­

dzenia w b

łąd, którego ocena zależy od wielu czyn­

ników, w szczególno

ści rozpoznawalności znaku towa­

rowego na rynku, mog

ącego powodować skojarzenia ze

znakiem

u

żywanym lub zarejestrowanym, stopnia

podobie

ństwa

mi

ędzy

znakiem

towarowym

i oznaczeniem, mi

ędzy określonymi towarami lub usłu­

gami, powinno stanowi

ć szczególny warunek dla takiej

ochrony. Sposoby ustalania prawdopodobie

ństwa wpro­

wadzenia w b

łąd, w szczególności ciężar dowodu,

powinny by

ć określone w krajowych przepisach proce­

duralnych, których niniejsza dyrektywa nie powinna
narusza

ć.

(12)

Wa

żne jest, ze względów pewności prawnej i bez nieuza­

sadnionego naruszenia interesów w

łaściciela wcześniej­

szego znaku towarowego, zapewnienie, by nie móg

ł on

ju

ż domagać się stwierdzenia nieważności ani sprzeci­

wia

ć się używaniu znaku towarowego późniejszego

w stosunku do jego w

łasnego, którego używanie świa­

domie tolerowa

ł przez dość długi okres czasu, chyba że

wniosek o rejestracj

ę tego późniejszego znaku został

z

łożony w złej wierze.

(13)

Wszystkie pa

ństwa członkowskie związane są Konwencją

parysk

ą o ochronie własności przemysłowej. Niezbędne

jest, aby przepisy niniejszej dyrektywy by

ły w pełni

zgodne z przepisami tej konwencji. Niniejsza dyrektywa
nie powinna mie

ć wpływu na zobowiązania państw

cz

łonkowskich wynikające z tej konwencji. Tam, gdzie

jest to w

łaściwe, zastosowanie powinien mieć art. 307

akapit drugi Traktatu.

(14)

Niniejsza dyrektywa nie powinna narusza

ć zobowiązań

pa

ństw członkowskich odnoszących się do terminu

transpozycji

do

prawa

krajowego

dyrektywy

89/104/EWG okre

ślonego w załączniku I, część B,

PRZYJMUJ

Ą NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artyku

ł 1

Zakres stosowania

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do ka

żdego znaku towa­

rowego w odniesieniu do towarów lub us

ług, zarejestrowanego

lub zg

łoszonego do rejestracji jako indywidualny znak towa­

rowy w pa

ństwie członkowskim, znaku wspólnego oraz

gwarancyjnego lub certyfikuj

ącego, bądź będącego przedmiotem

rejestracji lub wniosku o rejestracj

ę w Urzędzie Własności Inte­

lektualnej Pa

ństw Beneluksu lub rejestracji międzynarodowej,

odnosz

ącej skutek w państwie członkowskim.

Artyku

ł 2

Oznaczenia, z których mo

że składać się znak towarowy

Znak towarowy mo

że składać się z jakichkolwiek oznaczeń,

które mo

żna przedstawić w formie graficznej, w szczególności

z wyrazów,

łącznie z nazwiskami, rysunków, liter, cyfr, kształtu

towarów lub ich opakowa

ń, pod warunkiem że oznaczenia

takie umo

żliwiają odróżnianie towarów lub usług jednego

przedsi

ębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw.

Artyku

ł 3

Podstawy

odmowy

lub

stwierdzenia

niewa

żności

rejestracji

1.

Nie s

ą rejestrowane, a w przypadku gdy zostały już zareje­

strowane, mog

ą zostać uznane za nieważne:

a) oznaczenia, które nie mog

ą stanowić znaku towarowego;

PL

L 299/26

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

8.11.2008

b) znaki towarowe, które pozbawione s

ą jakiegokolwiek odró­

żniającego charakteru;

c) znaki towarowe, które sk

ładają się wyłącznie z oznaczeń lub

wskazówek mog

ących służyć w obrocie do oznaczania

rodzaju, jako

ści, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia

geograficznego lub czasu produkcji towaru lub

świadczenia

us

ługi, lub innych właściwości towarów lub usług;

d) znaki towarowe, które sk

ładają się wyłącznie z oznaczeń lub

wskazówek, które wesz

ły do języka potocznego lub są

zwyczajowo u

żywane w uczciwych i utrwalonych prakty­

kach handlowych;

e) oznaczenia, które sk

ładają się wyłącznie z:

(i) kszta

łtu wynikającego z charakteru samych towarów;

(ii) kszta

łtu towaru niezbędnego do uzyskania efektu tech­

nicznego;

(iii) kszta

łtu zwiększającego znacznie wartość towaru;

f) znaki

towarowe,

które

s

ą sprzeczne z porządkiem

publicznym lub przyj

ętymi dobrymi obyczajami;

g) znaki towarowe, które ze wzgl

ędu na swój charakter mogą

wprowadza

ć w błąd opinię publiczną, na przykład co do

charakteru, jako

ści lub pochodzenia geograficznego towarów

lub us

ługi;

h) znaki towarowe, na które w

łaściwe władze nie wydały

zezwolenia, wobec których odmowa lub uniewa

żnienie rejes­

tracji nast

ępuje na mocy art. 6b Konwencji paryskiej

o

ochronie

w

łasności przemysłowej, zwanej dalej

„Konwencją paryską”.

2.

Ka

żde państwo członkowskie może postanowić, że znak

towarowy nie zostanie zarejestrowany, a dokonana rejestracja
b

ędzie podlegać unieważnieniu, jeżeli:

a) u

żywanie tego znaku towarowego może być zabronione

stosownie

do

przepisów

prawa

innego

ni

ż prawo

o znakach towarowych danego pa

ństwa członkowskiego

lub Wspólnoty;

b) znak towarowy zawiera oznaczenie o wysokiej warto

ści

symbolicznej, w szczególno

ści symbol religijny;

c) znak towarowy zawiera odznaki, god

ła lub herby inne niż

okre

ślone w art. 6b Konwencji paryskiej, które są przed­

miotem interesu publicznego, chyba

że na ich rejestrację

uzyskano

zezwolenie

w

łaściwych

w

ładz

zgodnie

z ustawodawstwem pa

ństwa członkowskiego;

d) wniosek o rejestracj

ę znaku towarowego został złożony

przez wnioskodawc

ę w złej wierze.

3.

Nie mo

żna odmówić rejestracji znaku towarowego ani

stwierdza

ć jego nieważności zgodnie z ust. 1 lit. b), c) lub d),

je

żeli przed datą złożenia wniosku o rejestrację i w następstwie

jego u

żywania znak ten uzyskał charakter odróżniający. Każde

pa

ństwo członkowskie może ponadto postanowić, że niniejszy

przepis b

ędzie miał także zastosowanie, kiedy charakter odró­

żniający został uzyskany po dacie złożenia wniosku o rejestrację
lub po dacie rejestracji.

4.

Ka

żde państwo członkowskie może postanowić, w drodze

odst

ępstwa od ust. 1, 2 i 3, że podstawy do odmowy rejestracji

lub stwierdzenia niewa

żności, obowiązujące w tym państwie

przed dat

ą wejścia w życie przepisów niezbędnych do wyko­

nania dyrektywy 89/104/EWG, b

ędą miały zastosowanie do

znaków towarowych, w stosunku do których wniosek
o rejestracj

ę został złożony przed tą datą.

Artyku

ł 4

Dalsze podstawy odmowy lub stwierdzenia niewa

żności

rejestracji dotycz

ące kolizji z prawami wcześniejszymi

1.

Znak towarowy nie podlega rejestracji, a ju

ż zarejestro­

wany znak uznaje si

ę za nieważny, jeżeli:

a) jest on identyczny z wcze

śniejszym znakiem towarowym,

a towary lub us

ługi, dla których wnioskuje się o rejestrację,

s

ą identyczne z towarami lub usługami, dla których wcześ­

niejszy znak towarowy jest chroniony;

b) z powodu swej identyczno

ści z wcześniejszym znakiem

towarowym lub podobie

ństwa do niego oraz identyczności

z towarami lub us

ługami objętymi wcześniejszym znakiem

towarowym lub podobie

ństwa do nich, istnieje prawdopo­

dobie

ństwo wprowadzenia w błąd opinii publicznej,

które

obejmuje

prawdopodobie

ństwo

skojarzenia

z wcze

śniejszym znakiem towarowym.

2.

W rozumieniu ust. 1

„wcześniejsze znaki towarowe” ozna­

czaj

ą:

a) znaki towarowe nast

ępujących rodzajów, w odniesieniu do

których data z

łożenia wniosku o rejestrację jest wcześniejsza

od daty wniosku o rejestracj

ę znaku towarowego, biorąc pod

uwag

ę, w odpowiednim przypadku, prawo pierwszeństwa

w odniesieniu do tych znaków towarowych:

(i) znaki towarowe Wspólnoty;

(ii) znaki towarowe zarejestrowane w pa

ństwie członkow­

skim lub, w przypadku Belgii, Luksemburga lub Nider­
landów, w Urz

ędzie Własności Intelektualnej Państw

Beneluksu;

PL

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/27

(iii) znaki towarowe rejestrowane na mocy mi

ędzynarodo­

wych uzgodnie

ń obowiązujących w państwie członkow­

skim;

b) znaki towarowe Wspólnoty, które maj

ą pierwszeństwo

z

uwagi

na

wcze

śniejszy

ich

wpis,

zgodnie

z rozporz

ądzeniem Rady (WE) nr 40/94 (

1

) z dnia 20 grudnia

1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, ze
znaków towarowych, o których mowa w lit. a) ppkt (ii) oraz
(iii), nawet je

żeli uprawniony zrzekł się lub pozwolił na

wyga

śnięcie późniejszych znaków towarowych;

c) wnioski o rejestracj

ę znaków towarowych, o których mowa

w lit. a) i b), pod warunkiem ich rejestracji;

d) znaki towarowe, które w dniu dokonania zg

łoszenia znaku

towarowego lub, w odpowiednim przypadku, w dniu
zastrze

żenia pierwszeństwa dla zgłoszenia znaku towaro­

wego, s

ą notorycznie znane w państwie członkowskim,

w znaczeniu w jakim wyra

żenie „notorycznie znane” jest

u

żywane w art. 6a Konwencji paryskiej.

3.

Znaku towarowego nie rejestruje si

ę, a za nieważny uznaje

si

ę już zarejestrowany znak, jeżeli jest on identyczny

z

wcze

śniejszym

znakiem

towarowym

Wspólnoty

w rozumieniu ust. 2, lub do niego podobny i ma by

ć lub już

zosta

ł zarejestrowany dla towarów lub usług, które nie są

podobne do tych, dla których zosta

ł zarejestrowany wcześ­

niejszy znak towarowy Wspólnoty, je

żeli wcześniejszy znak

towarowy Wspólnoty cieszy si

ę renomą na obszarze Wspólnoty

i je

żeli używanie późniejszego znaku towarowego bez właści­

wego powodu przynios

łoby nieuzasadnioną korzyść lub byłoby

szkodliwe dla odró

żniającego charakteru lub renomy wcześniej­

szego znaku towarowego Wspólnoty.

4.

Ka

żde państwo członkowskie może postanowić ponadto,

że znak towarowy nie podlega rejestracji, a za nieważny uznaje
si

ę już zarejestrowany znak, jeżeli:

a) znak towarowy jest identyczny z wcze

śniejszym krajowym

znakiem towarowym w rozumieniu ust. 2, lub do niego
podobny, i ma by

ć lub już został zarejestrowany dla

towarów lub us

ług, które nie są podobne do tych, dla

których zosta

ł zarejestrowany znak wcześniejszy, jeżeli

wcze

śniejszy znak towarowy cieszy się renomą w danym

pa

ństwie członkowskim i jeżeli używanie późniejszego

znaku towarowego bez w

łaściwego powodu przyniosłoby

nieuzasadnion

ą korzyść lub byłoby szkodliwe dla odróżnia­

j

ącego charakteru lub renomy wcześniejszego znaku towaro­

wego;

b) prawa do niezarejestrowanego znaku towarowego lub

innego oznaczenia u

żywanego w obrocie zostały nabyte

przed dat

ą złożenia wniosku o rejestrację późniejszego

znaku towarowego lub dat

ą pierwszeństwa podniesionego

we wniosku o rejestracj

ę późniejszego znaku towarowego,

oraz w jakim niezarejestrowany znak towarowy lub inne
oznaczenie

przyznaje

w

łaścicielowi prawo zakazania

u

żywania późniejszego znaku towarowego;

c) u

żywanie znaku towarowego może być zakazane w związku

z istnieniem wcze

śniejszego prawa, o którym mowa w ust. 2

i w lit. b) niniejszego ust

ępu, a zwłaszcza:

(i) prawa do nazwiska;

(ii) prawa do osobistego wizerunku;

(iii) prawa autorskiego;

(iv) prawa w

łasności przemysłowej;

d) znak towarowy jest identyczny z wcze

śniejszym wspólnym

znakiem towarowym, lub do niego podobny, przyznaj

ącym

prawo, które wygas

ło w okresie maksymalnie do trzech lat

poprzedzaj

ących złożenie wniosku;

e) znak towarowy jest identyczny z wcze

śniejszym znakiem

gwarancyjnym lub certyfikuj

ącym, lub do niego podobny,

przyznaj

ącym prawo, które wygasło w okresie poprzedza­

j

ącym złożenie wniosku, którego długość jest ustalona

przez pa

ństwo członkowskie;

f) znak towarowy jest identyczny z wcze

śniejszym znakiem

towarowym, lub do niego podobny, zarejestrowanym dla
identycznych lub podobnych towarów lub us

ług przyzna­

j

ącym prawo, które wygasło wskutek zaniechania jego odno­

wienia w okresie maksymalnie dwóch lat poprzedzaj

ących

z

łożenie wniosku, chyba że właściciel wcześniejszego znaku

towarowego wyrazi

ł zgodę na zarejestrowanie późniejszego

znaku lub nie u

żywał swojego znaku towarowego;

g) znak towarowy mo

że być pomylony ze znakiem używanym

za granic

ą w dniu złożenia wniosku i jest tam nadal

u

żywany, pod warunkiem że w dniu złożenia wniosku skła­

daj

ący wniosek działał w złej wierze.

5.

Pa

ństwa członkowskie mogą zezwolić na to, by

w okre

ślonych okolicznościach decyzja o odmowie rejestracji

lub stwierdzaj

ąca nieważność znaku towarowego nie była

podejmowana, je

żeli właściciel wcześniejszego znaku towaro­

wego lub innego wcze

śniejszego prawa wyrazi zgodę na rejes­

tracj

ę późniejszego znaku towarowego.

6.

Ka

żde państwo członkowskie może postanowić, w drodze

odst

ępstwa od ust. 1–5, że podstawy do odmowy rejestracji lub

stwierdzenia niewa

żności, obowiązujące w tym państwie przed

dat

ą wejścia w życie przepisów niezbędnych do wykonania

dyrektywy 89/104/EWG, b

ędą miały zastosowanie do znaków

towarowych, w stosunku do których wniosek zosta

ł złożony

przed t

ą datą.

Artyku

ł 5

Prawa wynikaj

ące ze znaku towarowego

1.

Zarejestrowany znak towarowy przyznaje w

łaścicielowi

wy

łączne prawa do tego znaku. Właściciel jest uprawniony do

zakazania wszelkim osobom trzecim, które nie posiadaj

ą jego

zgody, u

żywania w obrocie handlowym:

a) oznaczenia identycznego ze znakiem towarowym dla

towarów lub us

ług identycznych z tymi, dla których znak

towarowy jest zarejestrowany;

PL

L 299/28

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

8.11.2008

(

1

) Dz.U. L 11 z 14.1.1994, s. 1.

b) oznaczenia, w którego przypadku z powodu jego identycz­

no

ści lub podobieństwa do znaku towarowego oraz iden­

tyczno

ści lub podobieństwa towarów lub usług, których

dotyczy znak towarowy i to oznaczenie, istnieje prawdopo­
dobie

ństwo wprowadzenia w błąd opinii publicznej; praw­

dopodobie

ństwo wprowadzenia w błąd obejmuje prawdopo­

dobie

ństwo skojarzenia oznaczenia ze znakiem towarowym.

2.

Ka

żde państwo członkowskie może również postanowić,

że właściciel jest uprawniony do zakazania wszelkim osobom
trzecim, które nie posiadaj

ą jego zgody, używania w obrocie

handlowym: oznaczenia identycznego lub podobnego do znaku
towarowego w odniesieniu do towarów lub us

ług, które nie są

podobne do tych, dla których zarejestrowano znak towarowy,
w przypadku gdy cieszy si

ę on renomą we Wspólnocie

i w przypadku gdy u

żywanie tego oznaczenia bez uzasadnio­

nego powodu stanowi nieuprawnione wykorzystanie jego odró­

żniającego charakteru lub renomy lub jest dla nich szkodliwe.

3.

Je

żeli spełnione są warunki określone w ust. 1 i 2, mogą

by

ć zabronione, między innymi, następujące działania:

a) umieszczanie oznaczenia na towarach lub ich opakowaniach;

b) oferowanie towarów, wprowadzanie ich do obrotu lub ich

magazynowanie w tym celu pod takim oznaczeniem lub
oferowanie i

świadczenie usług pod tym oznaczeniem;

c) przywóz lub wywóz towarów pod takim oznaczeniem;

d) u

żywanie

oznaczenia

w

dokumentach

handlowych

i w reklamie.

4.

Je

żeli na podstawie prawa państwa członkowskiego

u

żywanie oznaczenia zgodnie z warunkami, o których mowa

w ust. 1 lit. b) lub ust. 2, nie mog

ło być zabronione przed datą

wej

ścia w życie przepisów niezbędnych do wykonania dyrekty­

wy 89/104/EWG w danym pa

ństwie członkowskim, prawa

nadawane przez znak towarowy nie mog

ą stanowić podstawy

do zakazu dalszego u

żywania tego oznaczenia.

5.

Ust

ępy 1–4 nie mają wpływu na przepisy obowiązujące

w pa

ństwach członkowskich dotyczące ochrony przed używa­

niem oznaczenia w celach innych ni

ż odróżnienie towarów lub

us

ług, jeżeli używanie tego oznaczenia bez właściwego powodu

przynios

łoby nieuzasadnioną korzyść lub byłoby szkodliwe dla

odró

żniającego charakteru lub renomy znaku towarowego.

Artyku

ł 6

Ograniczenie skutków znaku towarowego

1.

Znak towarowy nie uprawnia w

łaściciela do zakazania

osobie trzeciej u

żywania w obrocie handlowym:

a) jej w

łasnego nazwiska lub adresu;

b) wskazówek dotycz

ących rodzaju, jakości, ilości, zamierzo­

nego przeznaczenia, warto

ści, pochodzenia geograficznego,

daty produkcji towarów lub

świadczenia usług, lub innych

cech charakterystycznych towarów lub us

ług;

c) znaku towarowego, je

żeli jest to niezbędne dla wskazania

zamierzonego przeznaczenia towarów lub us

ług, zwłaszcza

akcesoriów lub cz

ęści zamiennych;

pod warunkiem

że osoba ta używa ich zgodnie z uczciwymi

praktykami w handlu i przemy

śle.

2.

Znak towarowy nie uprawnia w

łaściciela do zakazania

osobie trzeciej u

żywania, w obrocie handlowym, wcześniejszego

prawa, które ma zastosowanie jedynie na konkretnym obszarze,
je

żeli prawo to jest uznawane przez ustawodawstwo danego

pa

ństwa członkowskiego i w granicach terytorium, na którym

jest uznawane.

Artyku

ł 7

Wyczerpanie praw przyznanych przez znak towarowy

1.

Znak towarowy nie uprawnia w

łaściciela do zakazania

u

żywania tego znaku w odniesieniu do towarów, które zostały

wprowadzone do obrotu na terytorium Wspólnoty pod tym
znakiem towarowym przez w

łaściciela lub za jego zgodą.

2.

Ust

ęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli właściciel ma prawnie

uzasadnione powody, aby sprzeciwia

ć się dalszemu obrotowi

towarami, w szczególno

ści jeżeli stan towarów zmienił się lub

pogorszy

ł po wprowadzeniu ich do obrotu.

Artyku

ł 8

Udzielanie licencji

1.

Znak towarowy mo

że być przedmiotem licencji udzie­

lonej w odniesieniu do niektórych lub wszystkich towarów
lub

us

ług,

dla

których

zosta

ł

zarejestrowany

oraz

w odniesieniu do ca

łego lub części danego państwa członkow­

skiego. Licencja mo

że być wyłączna lub niewyłączna.

2.

W

łaściciel znaku towarowego może powoływać się na

prawa nadane przez znak towarowy przeciwko licencjobiorcy,
który narusza którekolwiek z postanowie

ń umowy licencyjnej

odnosz

ące się do:

a) okresu jej obowi

ązywania;

b) formy obj

ętej rejestracją, w jakiej znak towarowy może być

u

żywany;

c) zakresu towarów lub us

ług, dla których licencja jest udzie­

lona;

d) terytorium, na którym znak towarowy mo

że być używany

lub

e) jako

ści towarów wytwarzanych lub usług świadczonych

przez licencjobiorc

ę.

PL

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/29

Artyku

ł 9

Ograniczenie powsta

łe w wyniku przyzwolenia

1.

Je

żeli w państwie członkowskim właściciel wcześniejszego

znaku towarowego, o którym mowa w art. 4 ust. 2, dawa

ł

przyzwolenie na u

żywanie, przez okres kolejnych pięciu lat

pó

źniejszego znaku towarowego zarejestrowanego w tym

pa

ństwie członkowskim, będąc jednocześnie świadomy takiego

u

żywania, traci on uprawnienie do złożenia, na podstawie

wcze

śniejszego znaku towarowego, wniosku o unieważnienie

rejestracji pó

źniejszego znaku towarowego oraz do sprzeci­

wiania

si

ę używaniu późniejszego znaku towarowego

w odniesieniu do towarów lub us

ług, dla których późniejszy

znak towarowy jest u

żywany, chyba że złożenie wniosku

o rejestracj

ę późniejszego znaku towarowego dokonane było

w z

łej wierze.

2.

Ka

żde państwo członkowskie może postanowić, że ust. 1

stosuje si

ę do właściciela wcześniejszego znaku towarowego,

o którym mowa w art. 4 ust. 4 lit. a), lub innego wcze

śniej­

szego prawa, o którym mowa w art. 4 ust. 4 lit. b) lub c).

3.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, w

łaściciel

pó

źniejszego zarejestrowanego znaku towarowego nie jest

uprawniony do sprzeciwiania si

ę korzystaniu z wcześniejszego

prawa, nawet je

żeli prawo to nie może być dłużej powoływane

przeciwko pó

źniejszemu znakowi towarowemu.

Artyku

ł 10

U

żywanie znaków towarowych

1.

Je

żeli w okresie pięciu lat od daty zakończenia procedury

rejestracji znak towarowy nie by

ł rzeczywiście używany przez

w

łaściciela we Wspólnocie w stosunku do towarów lub usług,

dla których jest zarejestrowany, lub je

żeli takie używanie było

zawieszone przez nieprzerwany okres pi

ęciu lat, znak towarowy

podlega sankcjom przewidzianym w niniejszej dyrektywie,
chyba

że istnieją usprawiedliwione powody jego nieużywania.

W rozumieniu ust. 1 za u

żywanie uważa się również:

a) u

żywanie znaku towarowego w postaci różniącej się

w elementach, które nie zmieniaj

ą odróżniającego charakteru

znaku w postaci, w jakiej ten znak zosta

ł zarejestrowany;

b) umieszczanie znaku towarowego na towarach lub na ich

opakowaniach we Wspólnocie wy

łącznie w celu wywozu.

2.

U

żywanie znaku towarowego za zgodą właściciela lub

przez osob

ę upoważnioną do używania znaku wspólnego lub

znaku gwarancyjnego lub certyfikacyjnego uwa

ża się za doko­

nane przez w

łaściciela.

3.

W odniesieniu do znaków towarowych zarejestrowanych

przed dat

ą wejścia w życie w danym państwie członkowskim

przepisów niezb

ędnych do wdrożenia dyrektywy 89/104/EWG:

a) je

żeli przepis pozostający w mocy przed tą datą przewidywał

sankcje za nieu

żywanie znaku towarowego w ciągu nieprzer­

wanego okresu, uznaje si

ę, że dany okres pięciu lat, okreś­

lony w ust. 1 akapit pierwszy, rozpoczyna si

ę w tym samym

czasie co okres nieu

żywania, który już biegnie;

b) je

żeli przed tą datą nie obowiązywał przepis dotyczący

u

żywania, uznaje się, że okresy pięciu lat określone

w ust. 1 akapit pierwszy rozpoczynaj

ą bieg najwcześniej

od tej daty.

Artyku

ł 11

Sankcje

za

nieu

żywanie

znaku

towarowego

w post

ępowaniu sądowym i administracyjnym

1.

Znak towarowy nie mo

że być unieważniony na tej

podstawie,

że istnieje wcześniejszy znak towarowy pozostający

z nim w kolizji, je

żeli ten ostatni nie spełnia wymagań doty­

cz

ących używania, określonych w art. 10 ust. 1 i 2 lub

w art. 10 ust. 3, zale

żnie od przypadku.

2.

Ka

żde państwo członkowskie może postanowić, że nie

mo

żna odmówić rejestracji znaku towarowego na tej podstawie,

że istnieje wcześniejszy znak towarowy, pozostający z nim
w kolizji, je

żeli ten ostatni nie spełnia wymogów dotyczących

u

żywania, określonych w art. 10 ust. 1 i 2 lub w art. 10 ust. 3,

zale

żnie od przypadku.

3.

W przypadku wyst

ąpienia z roszczeniem wzajemnym

o stwierdzenie wyga

śnięcia każde państwo członkowskie może

postanowi

ć, bez uszczerbku dla stosowania art. 12, że znak

towarowy

nie

mo

że

by

ć

skutecznie

powo

ływany

w post

ępowaniu w sprawie naruszenia, jeżeli w wyniku wnie­

sionego powództwa stwierdzono,

że znak towarowy podlega

wyga

śnięciu na podstawie art. 12 ust. 1.

4.

Je

żeli wcześniejszy znak towarowy używany jest

w odniesieniu do jedynie cz

ęści towarów lub usług, dla których

jest zarejestrowany, do celów stosowania ust. 1, 2 i 3 uwa

ża się

go za zarejestrowany jedynie dla tej cz

ęści towarów lub usług.

Artyku

ł 12

Podstawy wyga

śnięcia

1.

Uprawnienie do znaku towarowego podlega wyga

śnięciu,

je

żeli w nieprzerwanym okresie pięciu lat znak ten nie był

przedmiotem rzeczywistego u

żywania w państwie członkow­

skim w zwi

ązku z towarami lub usługami, dla których jest

zarejestrowany, i nie istniej

ą żadne uzasadnione powody jego

nieu

żywania.

Jednak

że nikt nie może podnosić wygaśnięcia praw właściciela

znaku towarowego, je

żeli w przedziale czasu pomiędzy

up

ływem pięcioletniego okresu i złożeniem wniosku

o wyga

śnięcie rozpoczęło się lub zostało wznowione rzeczy­

wiste u

żywanie znaku towarowego.

PL

L 299/30

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

8.11.2008

Rozpocz

ęcie lub wznowienie używania w ciągu trzech miesięcy

poprzedzaj

ących złożenie wniosku o wygaśnięcie rejestracji

i które nast

ąpiło najwcześniej w momencie upływu nieprzerwa­

nego pi

ęcioletniego okresu nieużywania, nie jest brane pod

uwag

ę, jeżeli przygotowania do rozpoczęcia lub wznowienia

u

żywania podjęte zostały dopiero wówczas, gdy właściciel

dowiedzia

ł się o możliwości złożenia wniosku o wygaśnięcie.

2.

Bez uszczerbku dla ust. 1 uprawnienie do znaku towaro­

wego podlega wyga

śnięciu, jeżeli po dacie rejestracji:

a) znak towarowy sta

ł się w handlu, w wyniku działania lub

zaniechania

w

łaściciela, nazwą powszechnie używaną

w odniesieniu do towarów lub us

ług, dla których został

zarejestrowany;

b) w wyniku u

żywania znaku towarowego przez właściciela lub

za jego zgod

ą, w odniesieniu do towarów lub usług, dla

których zosta

ł on zarejestrowany, zachodzi możliwość

wprowadzenia odbiorców w b

łąd, w szczególności co do

natury, jako

ści lub pochodzenia geograficznego towarów

lub us

ług.

Artyku

ł 13

Podstawy

odmowy,

wyga

śnięcia

lub

stwierdzenia

niewa

żności dotyczące jedynie niektórych towarów lub

us

ług

Je

żeli podstawy do odmowy rejestracji, wygaśnięcia lub stwier­

dzenia

niewa

żności znaku towarowego istnieją jedynie

w odniesieniu do niektórych towarów lub us

ług, dla których

ten znak towarowy zosta

ł zgłoszony lub zarejestrowany,

odmowa rejestracji, wyga

śnięcie lub stwierdzenie nieważności

dotyczy jedynie tych towarów lub us

ług.

Artyku

ł 14

Ustalenie a posteriori niewa

żności lub wygaśnięcia praw

do znaku towarowego

Je

żeli uprzednie istnienie wcześniejszego znaku towarowego,

którego uprawniony si

ę zrzekł lub na którego wygaśnięcie

pozwoli

ł, zostaje podniesione w sprawie znaku towarowego

Wspólnoty, stwierdzenie niewa

żności lub wygaśnięcia praw do

wcze

śniejszego znaku towarowego może nastąpić a posteriori.

Artyku

ł 15

Przepisy

szczególne

dotycz

ące znaków wspólnych,

znaków gwarancyjnych oraz znaków certyfikuj

ących

1.

Pa

ństwa członkowskie, których ustawodawstwa dopusz­

czaj

ą rejestrację znaków wspólnych, znaków gwarancyjnych

lub znaków certyfikuj

ących, mogą postanowić bez uszczerbku

dla przepisów art. 4,

że odmawia się rejestracji takich znaków

lub stwierdza si

ę ich wygaśnięcie lub nieważność, w oparciu

o podstawy wykraczaj

ące poza te, które zostały określone

w art. 3 i 12, je

żeli wymaga tego funkcja takich znaków.

2.

Pa

ństwa członkowskie mogą postanowić, w drodze

odst

ępstwa od art. 3 ust. 1 lit. c), że znaki lub oznaczenia,

które mog

ą służyć w obrocie handlowym dla wskazania pocho­

dzenia geograficznego towarów lub us

ług, mogą stanowić znaki

wspólne, znaki gwarancyjne lub certyfikuj

ące. Taki znak nie

uprawnia w

łaściciela do zakazywania osobie trzeciej używania

w obrocie handlowym takich oznacze

ń lub określeń, pod

warunkiem

że osoba ta używa ich zgodnie z uczciwymi prak­

tykami handlowymi lub przemys

łowymi; w szczególności taki

znak nie mo

że być powoływany przeciwko osobie trzeciej,

która jest uprawniona do u

żywania nazwy geograficznej.

Artyku

ł 16

Komunikat

Pa

ństwa członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych

przepisów prawa krajowego, przyj

ętych w dziedzinach objętych

niniejsz

ą dyrektywą.

Artyku

ł 17

Uchylenie

Dyrektywa 89/104/EWG, zmieniona decyzj

ą wymienioną

w za

łączniku I, część A, zostaje uchylona bez naruszenia zobo­

wi

ązań państw członkowskich odnoszących się do określonego

w za

łączniku I, część B terminu przeniesienia do prawa krajo­

wego wspomnianej dyrektywy.

Odes

łania do uchylonej dyrektywy uznaje się za odesłania do

niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabel

ą korelacji w załączniku II.

Artyku

ł 18

Wej

ście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w

życie dwudziestego dnia po jej

opublikowaniu w Dzienniku Urz

ędowym Unii Europejskiej.

Artyku

ł 19

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do pa

ństw członkowskich.

Sporz

ądzono w Strasburgu, dnia 22 października 2008 r.

W imieniu Parlamentu Europej­

skiego

H.-G. PÖTTERING

Przewodnicz

ący

W imieniu Rady

J.-P. JOUYET

Przewodnicz

ący

PL

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/31

ZA

ŁĄCZNIK I

CZ

ĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa i jej kolejna zmiana

(o których mowa w art. 17)

Dyrektywa Rady 89/104/EWG

(Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 1)

Decyzja Rady 92/10/EWG

(Dz.U. L 6 z 11.1.1992, s. 35)

CZ

ĘŚĆ B

Termin przeniesienia do prawa krajowego

(o którym mowa w art. 17)

Dyrektywa

Termin przeniesienia

89/104/EWG

31 grudnia 1992 r.

PL

L 299/32

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

8.11.2008

ZA

ŁĄCZNIK II

Tabela korelacji

Dyrektywa 89/104/EWG

Niniejsza dyrektywa

Artyku

ł pierwszy

Artyku

ł pierwszy

Artyku

ł 2

Artyku

ł 2

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. a)–d)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. a)–d)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) słowa wstępne

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) słowa wstępne

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) tiret pierwsze

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) pkt (i)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) tiret drugie

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) pkt (ii)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) tiret trzecie

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) pkt (iii)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. f), g) i h)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. f), g) i h)

Artyku

ł 3 ust. 2, 3 i 4

Artyku

ł 3 ust. 2, 3 i 4

Artyku

ł 4

Artyku

ł 4

Artyku

ł 5

Artyku

ł 5

Artyku

ł 6

Artyku

ł 6

Artyku

ł 7

Artyku

ł 7

Artyku

ł 8

Artyku

ł 8

Artyku

ł 9

Artyku

ł 9

Artyku

ł 10 ust. 1

Artyku

ł 10 ust. 1 akapit pierwszy

Artyku

ł 10 ust. 2

Artyku

ł 10 ust. 1 akapit drugi

Artyku

ł 10 ust. 3

Artyku

ł 10 ust. 2

Artyku

ł 10 ust. 4

Artyku

ł 10 ust. 3

Artyku

ł 11

Artyku

ł 11

Artyku

ł 12 ust. 1 zdanie pierwsze

Artyku

ł 12 ust. 1 akapit pierwszy

Artyku

ł 12 ust. 1 zdanie drugie

Artyku

ł 12 ust. 1 akapit drugi

Artyku

ł 12 ust. 1 zdanie trzecie

Artyku

ł 12 ust. 1 akapit trzeci

Artyku

ł 12 ust. 2

Artyku

ł 12 ust. 2

Artyku

ł 13

Artyku

ł 13

Artyku

ł 14

Artyku

ł 14

Artyku

ł 15

Artyku

ł 15

Artyku

ł 16 ust. 1–2

—

Artyku

ł 16 ust. 3

Artyku

ł 16

—

Artyku

ł 17

—

Artyku

ł 18

Artyku

ł 17

Artyku

ł 19

—

Za

łącznik I

—

Za

łącznik II

PL

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/33