1.

Obliczyć:

]

m

[

E

B

EI

2

L

3

s

P

G











(zapewne wyjdzie ok. 4m …)

i dalej

P

G

P

G

L

2

L

,

L

2

B

β















2.

Najpierw należy sprawdzić, czy belka należy do kategorii „belek długich”. Załączone
wykresy Gorbunowa-

Posadowa mają zastosowanie tylko w tym przypadku (dla „belek

krótkich” są one trochę inne).

Musi być spełniony jeden z trzech warunków:

0,01 <  ≤ 0,15 oraz  > 1,0

albo

0,15 <  ≤ 0,30 oraz  > 2,0

albo

0,30 <  ≤ 0,50 oraz  > 3,5.

3.

Dla wyznaczonej wartości parametru  należy odnaleźć przedział, w której się ona
mieści. Np. dla  = 0,18 będzie to przedział Beta 0.1-0.2 (de facto korzysta się
wówczas –

z małym błędem – z wykresów dla  = 0,15). Pozostałe pakiety wykresów

M, Q, p, y (dla innych przedziałów Beta) nie są wówczas potrzebne.

4. Przy zastosowaniu metody Bleicha

wykorzystuje się w pakiecie jedynie wykresy

Gorbunowa-Posadowa

dla belki dwustronnie nieskończenie długiej, tj. dla

współczynnika  = +.

5.

Dla każdego przekroju w odległości  od siły skupionej P odczytuje się bezwymiarowe
współczynniki z kreską u góry i na ich podstawie oblicza się wielkości przekrojowe w
sposób następujący:

 momenty:

100

L

P

)

(

M

)

(

M

P

G











 siły poprzeczne:

P

)

(

Q

)

(

Q









 reakcje podłoża:

P

G

L

10

P

)

(

p

)

(

p













 osiadania belki:

P

G

s

L

P

E

1

)

(

Y

)

(

y















.

6.

Jeśli odległość przekroju jest duża, tj. rzędna  > 0 nie mieści się na wykresach,
wartość danego współczynnika można przyjąć równą zeru.

7. Dla przekrojów

na lewo od siły skupionej proszę nie zapomnieć, o zmianie znaku siły

poprzecznej –

wykres Q jest funkcją nieparzystą!

Created with novaPDF Printer (

www.novaPDF.com

). Please register to remove this message.