Leki stosowane w zaburzeniach

czynności motorycznej jelit

Związki wpływające na motorykę

żołądka i jelit (prokinetyki)

Przewód pokarmowy pełni funkcję motoryczne,

wchłaniania i wydzielania. Kontrola tych

czynności jest złożona i realizowana bezpośrednio

przez:

• mięśniówkę,
• miejscowe sploty nerwowe (tj. jelitowy układ

nerwowy ENS),

• ośrodkowy układ nerwowy (autonomiczny),
• Mechanizmy humoralne (mediatory :Ach, 5-HT;

neuropeptydy:somatostatyna, enkefalina)

Związki wpływające na motorykę

żołądka i jelit (prokinetyki)

Leki prokinetyczne wzmagają skoordynowaną czynnośd

skurczową przewodu pokarmowego i ułatwiają
przesuwanie treści pokarmowej.

1. Leki cholinergiczne (betanechol; ze względu na

poważne działania niepożądane rzadko zalecane)

2. Antagoniści receptora dopaminergicznego
Dopamima występuje w znacznych ilościach w

przewodzie pokarmowym i wywiera działanie
hamujące na czynnośd motoryczną m.in. obniżając
ciśnienie wewnatrzżołądkowe oraz napięcie dolnego
zwieracza przełyku.

Związki wpływające na motorykę

żołądka i jelit (prokinetyki)

Efekt ten wynika z hamowania uwalniania Ach z

neuronów motorycznych splotów
śródściennychi dokonuje się poprzez
aktywację receptora dopaminergicznego D₂.
Antagoniści receptora dopaminergicznego,
hamując działanie dopaminy na śródścienne
neurony motoryczne, wykazują aktywnośd
prokinetyczną. Dodatkowo hamują nudności i
wymioty. Zaliczamy : metoklopramid,
domperidon

Źródło: "TERAPIA" NR 6 (210), 2008

Metoklopramid

Cisapryd

Trimebutyna

Migpriv, Metoclopramidum

Gasprid, Gastronax

Debridat, Tribux,

Debretin

Związki wpływające na motorykę

żołądka i jelit (prokinetyki)

Metoclopramid-antymimetyk. Dodatkowo wpływa na

receptory serotoninowe.

Cisapryd. Częściowy antagonista receptorów

serotoninowych 5-HT₄, dlatego nie działa

antymimetycznie i nie powoduje pozapiramidowych

ruchowych działao niepożądanych. Cisapryd stosowany

jest w refluksowym zapaleniu przełyku, zaburzeniach

oprózniania żołądka, zaburzeniach motoryki przewodu

pokarmowego.

Zgłaszane ciężkie zaburzenia rytmu serca stały się

powodem wstrzymania rejestracji preparatów

zawierających cisapryd.

metoklopramid

cisapryd

niepokój

+

-

senność

+

-

uczucie zmęczenia

+

+

zaburzenia pozapiramidowe

+

-

bezsenność

+

-

bóle głowy

+

+

nudności

+

+

zaparcia

+

+

hiperprolaktynemia

+

-

ginekomastia

+

-

biegunka

+

+

zaburzenia rytmu serca

-

+

Związki wpływające na motorykę

żołądka i jelit (prokinetyki)

Trimebutyna. Agonista receptorów

opioidowych. Normalizuje zaburzenia
motoryki przewodu pokarmowego. Stosowana
jest w czynnościowych zaburzeniach motoryki
przewodu pokarmowego, w zespole jelita
drażliwego, w refluksie żołądkowo-jelitowym.

Może wywoład skórne reakcje alergiczne.
Debridat tabl. ; granulat;
Tribux tabl.

Przeciwwskazania do stosowania leków

prokinetycznych

• niemowlęta, małe dzieci
• uczulenie na leki
• ciąża
• padaczka
• krwawienie z przewodu pokarmowego
• ostre stany chorobowe jamy brzusznej (niewskazane pobudzanie

ruchów robaczkowych jelit)

• stosowanie leków neuroleptycznych
• perforacje, przetoki żołądkowo-jelitowe
• depresja (nawroty, tendencje samobójcze)
• niewydolnośd nerek (redukcja dawek)
• guz chromochłonny nadnerczy (przełom nadciśnieniowy)
• rak zależny od prolaktyny

Zespół jelita drażliwego

• Dla zespołu jelita drażliwego charakterystyczny jest ból

brzucha oraz zmiany w częstości oddawania i w konsystencji

kału. Wspólnym objawem jest kurczowy ból brzucha czy też

uczucie dyskomfortu (zwykle w podbrzuszu). Druga grupa

objawów jest bardziej różnorodna - u niektórych osób

występują biegunki, u innych zaparcia, a jeszcze u innych

jedno i drugie. Stolec może byd suchy albo przeciwnie -

rozluźniony. Może także zawierad śluz. Ważne jest również

to, że krew pojawiająca się w stolcu, gorączka, utrata wagi

ciała czy utrzymujący się przewlekły ból brzucha nie są

typowymi objawami zespołu jelita drażliwego i należy

wtedy szukad innej przyczyny.

Zespół jelita drażliwego

Leki stosowane w leczeniu zespołu jelita nadwrażliwego
Leczenie farmakologiczne jest złożone i polega na stosowaniu leków

działających na przewód pokarmowy, jak i na ośrodkowy układ nerwowy.

• leki rozkurczowe (spazmolityczne) - Zmniejszenie dolegliwości

spowodowanych skurczem mięśni jelita uzyskuje się poprzez stosowanie
klasycznych leków rozkurczowych takich jak papaweryna, drotaweryna
(No-Spa) i hioscyna (Buscopan, Scopolan) lub nowszych leków działających
specyficznie rozkurczowo na mięśniówkę jelita takie jak mebeweryna
(Duspatalin, Duspatalin ret.), trymebutyna (Debridat).

• leki przeciwwzdęciowe - Pomocne w leczeniu wzdęd jest stosowanie

dimetykonu (Espumisan, Esputicon, Ceolat, Silol), który zmniejsza napięcie
powierzchniowe pęcherzyków gazu prowadząc do ich rozpuszczenia i
wchłonięcia a w konsekwencji do zmniejszenia wzdęcia brzucha.

Zespół jelita drażliwego

Mebeweryna. Lek o silnym działaniu spazmolitycznym, podobnym do

papaweryny. Stosuje się ją w stanach skurczowych jelit.

Duspatalin , -retard. Tabl.
Dimetykon. Wielkocząsteczkowy związek krzemu organicznego

obniżający napięcie powierzchniowe na granicy faz pęcherzyków

gazu oraz papki pokarmowej, co prowadzi do ich pękania i eliminacji

na drodze perystaltyki jelitowej. Po podaniu doustnym łagodzi

wzdęcia, zmniejsza napięcie rozdętego gazami zołądka i usuwa gaz i

baoki powietrza.

Esputicon
Simetykon.
Espumisan

Zespół jelita drażliwego

• leki przeczyszczące- Stosowane w przypadkach zapard

stolca.

• Leki przeciwbiegunkowe - Leki te łagodzą biegunki oraz

mogą zmniejszad uczucie parcia na stolce i wrażenie

niepełnego wypróżnienia. Stosuje się węgiel medyczny,

loperamid (Loperamidum, Imodium)

• leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe - W związku ze

związkiem choroby z zaburzeniami o charakterze

emocjonalnym, istotną rolę odgrywają leki o działaniu

ośrodkowym, które działają anksjolitycznie i

przeciwdepresyjnie.

Zespół jelita drażliwego

Leczenie przewlekłych zapard samoistnych
•

Leczenie obejmuje przede wszystkim postępowanie dietetyczne, oraz

farmakologiczne. W szczególnych przypadkach, jak w zespole jelita drażliwego

powinno się stosowad terapię wspomagającą, w tym psychoterapię. Jednym z

warunków prawidłowych wypróżnieo jest odpowiedni skład diety. Powinna ona

byd zasadniczo bogatobłonnikowa, chod istnieją liczne wyjątki. U chorych, u

których taka dieta powoduje działanie drażniące na jelito, zwiększając ilośd

skurczów segmentowych i nieskuteczną perystaltykę, nie należy dążyd do

wzbogacania diety w błonnik.

•

Istnieją sprzeczne opinie, czy zwiększona ilośd wypijanych płynów wpływa

korzystnie na wypróżnienia, wydaje się jednak, że zdecydowanie niekorzystnie

wpływa dieta uboga w płyny.

•

Farmakoterapia powinna byd prowadzona ostrożnie i tylko w uzasadnionych

przypadkach. Należy pamiętad, że wiele leków może prowadzid do uzależnienia, a

częśd spośród nich powoduje wtórną atonię jelita.

Zespół jelita drażliwego

• Do bezpiecznych leków o działaniu osmotycznym należy laktuloza.

Natomiast zaliczane do tej grupy sole nieorganiczne zawierające

trudno wchłanialne jony dwuwartościowe (siarczan magnezu,

siarczan sodu, czy wodorotlenek magnezu) powinny byd stosowane

wyjątkowo ostrożnie i tylko w określonych sytuacjach.

• Leki pęczniejące, takie jak agar-agar, alginian sodu i potasu, nasiona

lnu i płesznika, mają co prawda działanie słabsze, ale znacznie

bezpieczniejsze; mogą byd też stosowane w zespole jelita

drażliwego.

• Bezpiecznym lekiem jest też powlekająca i rozmiękczająca masy

kałowe parafina.

• Często stosowane są leki prokinetyczne, takie jak metoclopramid,

cisaprid.

• modyfikujących czynnośd jelita grubego, takich, jak mebeweryna

(duspatalin) i trimebutyna (debridat).

Wskazania:ograniczone!
• Przygotowanie do zabiegów operacyjnych i niektórych

badao diagnostycznych

• W zatruciach ( w celu przyspieszenia wydalenia środka)
• U chorych u których przeciwwskazane jest napięcie

tłoczni brzusznej lub wysiłek np. w zawale serca,
niewydolności wieocowej, w chorobie guzków
krwawniczych

• Uporczywe zaparcia nie dające się skorygowad dietą i

innymi metodami

Leki przeczyszczające

• Leczenie jest zależne od wielu czynników

towarzyszących, ale przede wszystkim należy
określid czas występowania zaburzeo pasażu
przewodu pokarmowego, oraz czy zaburzenia
te mają charakter pierwotny czy wtórny.
Ważne jest też rozpoznanie ostrych przyczyn
niedrożności i różnicowanie z zaostrzeniami
chorób przewlekłych

Leki przeczyszczające

Dieta bogatobłonnikowa, a w wiec zawierająca dużą ilośd celulozy,

hemicelulozy oraz pektyn, powinna stanowid 50% dziennego

zapotrzebowania. Pektyny (jagody, maliny, owoce pestkowe)

pęcznieją w jelicie tworząc galaretowata masę, zwiększając również

masę stolca i przyspieszając pasaż. Dodatkowo zwiększają one

sekrecję kwasów żółciowych oraz korzystnie wpływają na jelitową

florę bakteryjną. Celuloza, nie będąc trawiona w jelicie cienkim,

drani ścianę jelita grubego pobudzając jego perystaltykę,

zwiększając objętośd stolca i przyspiesza tym samym pasaż jelitowy.

Obecna w ziarnach hemiceluloza wzmaga perystaltykę, fermentując

pod wpływem jelitowej flory bakteryjnej. Dobre wyniki w leczeniu

zapard daje stosowanie otrąb. Otręby nie poddają sie działaniu

soków trawiennych, nie stanowią znaczącego źródła energii, a

znacznie pobudzają motorykę jelit.

Leki przeczyszczające

• Należy pamiętad, że u chorych cierpiących na

wzdęcia oraz z postacią skurczową zaparcia, dieta

bogata w błonnik, a zwłaszcza zawierająca

znaczne ilości włókien, może nasilad dolegliwości.

Chorym z zaparciami i narzekającym na wzdęcia

ogranicza sie lub nawet wyklucza z diety produkty

o dużej zawartości włókien. Wyklucza się także

pożywienie, które zwiększa wytwarzanie gazów,

takie jak bób, kapusta, szczaw, szpinak,

Leki przeczyszczające

Podstawowe leki zapobiegające zaparciom i

przeczyszczające . Należą one do pięciu głównych
grup:

• (1) substancji wykazujących działanie drażniące

na jelito,

• (2) zmiękczających stolce
• (3) poślizgowych,
• (4) osmotycznie czynnych i
• (5) zwiększających masę kału oraz modyfikujących

pracę jelit.

Leki przeczyszczające

1. Leki drażniące jelito grube to pochodne polifenoli

(bisakodyl), wzmagające wydzielanie śluzu oraz

atrachinony (liście senesu, kłącze rzewienia, kora szakłaku,

aloes, kora kruszyny), drażniące podśluzówkowe sploty

nerwowe (sploty Auerbacha) ściany jelita grubego.

Konsekwencja ich działania jest nie tylko pobudzenie

perystaltyki, ale także zwiększona sekrecja wody i

elektrolitów do światła jelita. Czas zadziałania wynosi od 6

do 14 godzin. Środki drażniące są lekami z wyboru w

leczeniu zaparcia wywołanego analgetykami opioidowymi

i lekami o działaniu antycholinergicznym.

Leki przeczyszczające

• Do środków drażniących działających w jelicie cienkim

zalicza sie olej rycynowy. Ulega on tam zmydleniu do
mydeł rycynylowych, które ulegają miejscowemu
wchłanianiu. Pod wpływem lipazy powstaje z nich
glicerol, nienasycony kwas rycynolowy oraz mydła
sodowe i potasowe, które drażnią jelito cienkie i
zwiększają wydzielanie gruczołów śluzowych. Olej
rycynowy stosowany jest najczęściej w zaparciach
okresowych, rzadziej w przewlekłych. Działa po około 2
godzinach od spożycia.

Leki przeczyszczające

• Stosowania tej grupy leków obarczone może byd

występowaniem wielu działao niepożądanych. Poza
nasilonymi bólami kolkowymi jamy brzusznej, mogą wystąpic
nawet poważne zaburzenia elektrolitowe i odwodnienie.
Wtórnie dochodzi do zwiększenia wydzielania aldosteronu i w
konsekwencji utraty jonów potasowych. Hipokaliemia jest zaś
powodem atonii jelit. Może dochodzid także do
demineralizacji kości . Przy długotrwałym podawaniu środków
drażniących obserwowano zespół utraty białka, zaburzenia
wchłaniania jelitowego, a czasami biegunki tłuszczowe .

Leki przeczyszczające

Olej rycynowy wybiórczo uszkadza kosmki jelita cienkiego,

powodując zespoły złego wchłaniania. Natomiast pochodne

atrachinonów niszczą podśluzówkowe sploty Auerbacha.

Paradoksalnie wiec, przewlekłe stosowanie takich leków

przeczyszczających badź przez swe niszczące działanie

miejscowe na śluzówkę jelita, bądź w związku z

zaburzeniami elektrolitowymi może nasilad istniejące

wcześniej zaparcia.

Powstające w razie przedawkowania leków z tej grupy

zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej mogą

doprowadzid do ciężkich zmian ogólnoustrojowych

Leki przeczyszczające

W grupie leków pęczniejących wyróżnia się rozpuszczalne sole kwasu

alginowego (agar-agar, karagen, alginian sodowy i potasowy),

nasiona pełsznika (Semen Psyllii), nasiona lnu (Semen Lini) oraz

syntetyczne etery celulozy (metyloceluloza

karboksymetyloceluloza). Substancje te tworzą z wodą galaretowaty

żel. Nie są wchłaniane przez błonę śluzowa przewodu

pokarmowego w związku z brakiem enzymów hydrolizujących śluzy

do jednocukrów. Mechanizm ich działania polega na zwiększaniu

objętości treści pokarmowej i nadawaniu jej luźnej konsystencji. Są

to leki działające łagodnie, jednakże długo stosowane, tracą

skutecznośd. Stosując te preparaty należy pamiętad, i do ich

prawidłowego działania konieczna jest odpowiednia ilośd płynów.

Leki przeczyszczające

Do związków przeczyszczających zmiękczających i

poślizgowych zalicza sie dokuzan sodowy, glicerol oraz

parafiny. Pierwszy z nich to związek o właściwościach

emulgacyjnych (detegent). Obniżając napięcie

powierzchniowe ułatwia przenikanie wody do mas

kałowych, przez co zwiększa ich objętośd

Parafina ciekła stanowi mieszaninę wyższych nienasyconych

węglowodorów. Powleka wewnętrzną ścianę jelita śliską

warstwą ochronną oraz zmiękcza masy kałowe. Ciekła

parafina może zaburzad wchłanianie witamin

rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E, K). Bezpiecznej

stosowad ją we wlewkach doodbytniczych.

Leki przeczyszczające

Działanie leków osmotycznie czynnych polega na

aktywnym ściąganiu wody do światła jelita. Ich
skutecznośd ujawnia się po kilku godzinach od podania.
Do grupy tej należą sole przeczyszczające (siarczan
magnezu, siarczan sodowy, fosforan dwusodowy,
tlenek magnezowy, nadtlenek magnezowy, węglan
magnezowy), oraz dwucukry (sorbitol, laktuloza).

Przechodząc w stanie nienaruszonym przez wyższe partie

przewodu pokarmowego, laktuloza

Leki przeczyszczające

• Przechodząc w stanie nienaruszonym przez wyższe partie przewodu

pokarmowego, laktuloza rozkładana jest dopiero w jelicie grubym

przez bakterie. Powstają wtedy niskocząsteczkowe kwasy

organiczne, takie jak kwas mlekowy i kwas octowy. Prowadzi to do

zakwaszenia treści jelita i pobudzenia perystaltyki oraz zmian

ciśnienia osmotycznego (sciągnięcia wody do wnętrza jelita).

Zakwaszenie treści jelitowej powoduje dodatkowo przechodzenie

amoniaku z krwi do światła jelita oraz przyspieszenie wydalania

kału. Laktuloza praktycznie nie wchłania się w jelicie cienkim

(maksymalnie 2% wydalane z moczem). Laktuloza może niekiedy

wywoład bolesne wzdęcia z masywnym oddawaniem gazów,

nasilone skurcze jelit, głośne przelewanie i biegunkę. Ponadto przy

długotrwałym stosowaniu może pojawid sie odwodnienie i

zaburzenia elektrolitowe.

Leki przeczyszczające

Czopki glicerynowe wykazują podobne działanie, jednak ograniczone

wyłącznie do koocowych segmentów jelita grubego. Nie powodują

one znaczących objawów ubocznych.

Sole nieorganiczne(roztwory hipertoniczne) działają szybko,

wytwarzając gradient osmotyczny. Zwiększa to napływ wody do

światła jelita cienkiego i grubego, gdy stosowane są doustnie, lub

tylko do jelita grubego – przy podaży we wlewie doodbytniczym.

Sole magnezu przyspieszają perystaltykę jelitową. Podczas

stosowania tej grupy leków niekiedy obserwuje się wzrost stężenia

fosforanów i magnezu w surowicy.

Enema, Fortrans, Forlax

Leki przeczyszczające

• PRZECIWWSKAZANIA DO STOSOWANIA

LEKÓW CZYSZCZĄCYCH:

• niedrożnośd jelit
• zapalenie okrężnicy
• uczulenie na niektóre leki
• niezidentyfikowany ból w jamie brzusznej
• ostrożnie w ciąży i okresie karmienia

probiotyki

• PROBIOTYKI - żywe mikroorganizmy, które

dodane do żywnosci w odpowiedniej ilości

wywierają korzystny wpływ na zdrowie

konsumenta, głównie przez korzystne zmiany

jakościowe i ilościowe w jego mikroflorze

jelitowej oraz przez stymulację układu

odpornościowego

• PREBIOTYKI - niestrawne składniki , które

selektywnie stymulują wzrost i aktywnośd

bakteriiprobiotycznych w organizmie człowieka

probiotyki

CECHY FUNKCJONALNE BAKTERII PROBIOTYCZNYCH
• Antagonistyczne działanie w stosunku do mikroorganizmó

chorobotwórczych – konkurencja adhezyjna

• Działanie przeciwnowotworowe i przeciwmutagenne
• Stymulacja układu immunologicznego bez wywoływania stanów

zapalnych

• Wspomaganie trawienia i absorpcji składników pokarmowych oraz

produkcja witamin i enzymów

• Hamowanie biegunek i infekcji bakteryjnych i wirusowych
• obniżanie poziomu cholesterolu,
• Zapobieganie zaparciom
• Zwiększanie biodostępności wapnia

Pre-biotyki

PRE-BIOTYKI
• Niestrawne składniki żywności, które

korzystnie wpływają na zdrowie gospodarza
poprzez selektywną stymulację wzrostu i
aktywności korzystnych bakterii w jelicie
grubym

Pre-biotyki

PRZYKŁADY PRE-BIOTYKÓW
• 1. Hydrolizaty inuliny (fruktany zawierające ok. 20 cząsteczek

fruktozy zakooczonych glukozą)

• FOS - Fructo-OligoSacharydy ( ok. 10 czastek fruktoz +

koocowa glukoza)

• Arabinogalaktan (Arabinoza:Galaktoza 1:6)
• Izomalto-oligosacharydy
• Ksylo-oligosacharydy
• Rafinoza - trisacharyd
• Laktuloza (chemicznie zmodyfikowana laktoza)
• Sorbitol i ksylitol – alkohole cukrowe
• Oporna skrobia (RS; Resistant starch)

Leki przeciwbiegunkowe

Biegunką są częste (częściej niż 3 razy dziennie)

wypróżnienia stolca wodnistego lub papkowatego.

W patogenezie biegunek rozróżnia się mechanizmy

wyzwalające:

o Niedostateczne wchłanianie substancji osmotycznie

czynnych z jelita (biegunka osmotyczna)

o Zwiększone wydzielanie elektrolitów i wody do jelita

(biegunka wydzielnicza)

o Zwiększona przepuszczalnośd błony śluzowej jelita
o Zaburzenia motoryki jelita

Leki przeciwbiegunkowe

Leki przeciwbiegunkowe (zapierające)są to leki, które

powodują zahamowanie ruchów perystaltycznych jelit i

przedłużenie czasu przebywania w nich treści

pokarmowej.

Biegunki powinny byd leczone w zależności od ich

przyczyny. Podstawowymi środkami powinno byd

podawanie

• Płynów i elektrolitów ( w celu zachowania równowagi

wodno-elektrolitowej)

• Leki łagodzące objawy biegunki(opioidy, środki

adsorbujące, ściągające

• Środki przeciwbakteryjne (w uzasadnionych

przypadkach)

Leki przeciwbiegunkowe

Leki łagodzące objawy biegunki.
1. Leki hamujące perystaltykę przewodu

pokarmowego

2. Środki adsorbujące
3. Środki ściagające

Leki przeciwbiegunkowe

Środki hamujące perystaltykę przewodu pokarmowego.
1. Opioidy
2. Leki działające spazmolitycznie ( cholinolityki,

działające bezpośrednio na mięśnie gładkie)

Ad.1. loperamid( pochodna petydyny). Blokując

obwodowe receptory opioidowe jelita cienkiego,

hamuje perystaltykę i z dobrym skutkiem stosowany

jest biegunce spowodowanej zaburzeniami motoryki

oraz biegunce podróżników. Brak ośrodkowego

działania loperamidu (nie przenika do OUN).

Leki przeciwbiegunkowe

Loperamid jest niewskazany w biegunkach wywołanych

przez bakterie enteroinwazyjne (Shigella, Yersinia),
ponieważ unieruchomienie jelita grozi zwiększonym
wytwarzaniem toksyn i zmniejszonym ich wydalaniem.

Dawkowanie ustalane jest indywidualnie. Dawka

początkowa u dorosłych wynosi 4 mg.

Dzialania niepożądane: niekiedy wysychania śluzówek

jamy ustnej, zmęczenie, sennośd, bóle i zawroty głowy,
wzdęcia, bóle brzucha.

Leki przeciwbiegunkowe

Difenoksylat. Syntetyczna pochodna petydyny o

minimalnym działaniu przeciwbólowym. Działa
przeciwbiegunkowo przez zahamowanie
perystaltyki przewodu pokarmowego. Słabo
wchłania się z przewodu pokarmowego. w dużych
dawkach działa (po wchłonięciu) euforyzująco.

Reasec tabl. (0,0025 g difenoksylatu +0,025mg

atropiny).

Leki przeciwbiegunkowe

Leki działające bezpośrednio na mięśnie gładkie. :
1. Papaweryna. Alkaloid izochinolinowy opium. Działa

rozkurczająco na mięśnie gładkie, głównie przewodu

pokarmowego. Słabo wchłania się z przewodu

pokarmowego i działa krotko. Często stosuje się ją z

atropiną lub lekami przeciwbólowymi. Po podaniu

dożylnym rozkurczeniu ulegają także mięśnie gładkie

naczyo, co wywołuje obniżenie ciśnienia krwi.

zastosowanie: kolka (wątrobowa, jelitowa, nerkowa)

Leki przeciwbiegunkowe

Preparaty:
Papawerinum h/chl. Amp.
Tolargin czopki (metamizolum natricum

0,3g+papawerinum 40mg+atropinum 0,8mg)

2. Drotaweryna. Działa silniej i dłużej niż

papaweryna. Jest stosowana w kolkach
różnego pochodzenia, chorobie wrzodowej,
bolesnym miesiączkowaniu.

Leki przeciwbiegunkowe

Preparaty:
No-Spa tabl. 0,04g, amp. 0,04g/2ml
No-Spa forte tabl,0,08g
3. Mebeweryna. Działa bezpośrednio na mięśnie

gładkie. Stosowana jest w dolegliwościach

bólowych związanych z czynnościowymi

zaburzeniami przewodu pokarmowego i dróg

żółciowych. Nie wykazuje działania atropinowego.

Może wywoład bóle i zawroty głowy, sennośd.

Duspatalin; -forte, tabl. Powl, kaps. O

przedłużonym działaniu, zawiesina.

Leki przeciwbiegunkowe

Środki adsorbujące. Substancje stałe

nierozpuszczalne w wodzie, obojętne pod
względem chemicznym, nie ulegające strawieniu
w przewodzie pokarmowym. Pokrywają
powierzchnię błony sluzowej przewodu
pokarmowego warstwą izolującą ją od
drażniącego wpływu treści pokarmowej oraz
wiążą w przewodzie pokarmowym różne
substancje(trucizny, toksyny bakteryjne),
drobnoustroje.

Leki przeciwbiegunkowe

Środki adsorbujące wywołują interakcje polegające na

adsorbowaniu jednocześnie stosowanych leków. Z tego

powodu inne leki należy stosowad 1h przed podaniem

lub 1-2h po podaniu środka adsorbującego.

Węgiel leczniczy (najlepsze działanie), pektyny, kaolin,

metyloceluloza, śluzy roślinne.

Carbo medicinalis tabl. 0,3g
Smecta – glinokrzemian
Semen lini, Radix Althae, Amylum Tricini, Oryzae, Solani

(skrobia pszenna, ryżowa ziemniaczana)

Leki przeciwbiegunkowe

Środki ściągające. Wywierają działanie przez

nieznacznego stopnia denaturację śluzu i
białek na powierzchni błony śluzowej. Działają
przeciwbólowo, zmniejszają wysięk zapalny,
hamują wydzielanie soków trawiennych i
wchłanianie pokarmów, hamują ruchy
perystaltyczne. Jako środki stosuje się :taninę,
oraz sole metali bizmutu, glinu i wapnia.

Leki przeciwbiegunkowe

Tanninum albuminatum tabl.0,2g
Salotannal (salicylan fenylu dział. Odkażające

+tanninum albuminatum )

Sole bizmutu działają ściągająco,

przeciwzapalnie i zapierająco. Rzadko
stosowane ze względu na możliwośd ich
wchłaniania i wywoływania działao
niepożądanych (trombocytopenia,
hipokalemia, zaburzenia neurologiczne)