Edukacja Młodego Konsumenta

Materiały dydaktyczne dla trenerów

PROJEKT: OGÓLNOPOLSKA EDUKACJA MŁODEGO KONSUMENTA

FINANSOWANY ZE ŚRODKÓW URZĘDU OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW

Niniejszy materiał zawiera przykładowe scenariusze prowadzenia zajęć,
wybrane fragmenty aktów prawnych oraz przykładowe testy o różnym stopniu
trudności, pomocne w sprawdzeniu wiedzy uczniów.
Zajęcia można także prowadzić w oparciu o materiał edukacyjny, jakim jest
Broszura dla uczniów. Broszura zawiera ten sam zakres programowy,
przedstawiony w formie opisowej. Wykorzystując Broszurę do prowadzenia
lekcji, należy zawarte w niej przykłady zastosować w aranżowanych scenkach.

Warszawa, 2005 r.

1

WPROWADZENIE

Treści programowe:
wprowadzenie uczniów do tematyki konsumenckiej, wyjaśnienie podstawowych pojęć

Metody:
- wykład interaktywny
- zaaranżowanie scenki z udziałem uczniów ilustrującej dokonywanie zakupów w sklepie
(wariant rozszerzony)

Czas:
10 minut



Rozpocznij zajęcia objaśnieniem pojęcia „konsument” (3 minuty). W tym celu skieruj do
uczniów poniższe pytania:

a) Kto to jest konsument?

b) Kto z Was jest konsumentem?

c) Czy konsument oznacza to samo, co klient?

d) Kiedy jesteście konsumentami? (w jakich sytuacjach?)

Uwaga!
Podczas rozmów z uczniami w tej, i pozostałych częściach zajęć, staraj się trzymać
zaplanowanych ram czasowych, aby móc zrealizować cały zakres tematyczny szkolenia.

Aby pokazać uczniom, że konsumentami nie jesteśmy jedynie w momencie dokonywania
zakupów w sklepie, naprowadź ich pytaniami typu:
A czy kiedy rozmawiacie przez telefon komórkowy, to jesteście konsumentami, czy nie?

Przykładowe możliwości:

• dokonywanie zakupów w sklepie/na bazarze/w Internecie
• wizyta u fryzjera/kosmetyczki/w solarium/ na siłowni/ na basenie itp.
• zakładanie konta w banku
• dzwonienie z telefonu (stacjonarnego i komórkowego)
• surfowanie w Internecie
• oglądanie telewizji (również kablowej)
• korzystanie z usług energetycznych/gazociągowych/kanalizacyjnych
• budowa i remont domu
• tankowanie benzyny

Podaj uczniom definicję konsumenta zawartą w Kodeksie Cywilnym:
„Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej
bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową” (Art. 22

1

Kodeksu Cywilnego)

Wytłumacz uczniom, że inne przepisy stosuje się do umów konsumenckich niż do umów
zawieranych między profesjonalistami, nawet jeśli kupiony był taki sam towar.

Przykład: tata kupuje farby żeby namalować portret syna, tata kupuje farby żeby namalować
obraz, który sprzeda.

2

Zwróć uczniom uwagę, że zakup towaru lub usługi wiąże się zawsze z zawarciem umowy
(pisemnej lub ustnej). Wyjaśnij, że stronami umowy konsumenckiej są: konsument i
przedsiębiorca (sprzedawca lub usługodawca).
Następnie wyjaśnij, że osoby, które ukończyły 13 lat mają tzw. „ograniczoną zdolność do
czynności prawnych”, tzn. mogą zawierać umowy, ale nie wszystkie (3 minuty).
Omów możliwości młodych konsumentów w zakresie zawierania umów, opierając się na
odpowiednich przepisach Kodeksu Cywilnego.


Fragment Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny. (Dz. U. z dnia 18 maja
1964 r.) – ograniczona zdolność do czynności prawnych

Art. 15. Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają małoletni, którzy ukończyli lat trzynaście,
oraz osoby ubezwłasnowolnione częściowo.

Art. 16. § 1. Osoba pełnoletnia może być ubezwłasnowolniona częściowo z powodu choroby
psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności
pijaństwa lub narkomanii, jeżeli stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz
potrzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw.
§ 2. Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratelę.

Art. 17. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ważności czynności prawnej, przez
którą osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych zaciąga zobowiązanie lub rozporządza
swoim prawem, potrzebna jest zgoda jej przedstawiciela ustawowego.

Art. 18. § 1. Ważność umowy, która została zawarta przez osobę ograniczoną w zdolności do
czynności prawnych bez wymaganej zgody przedstawiciela ustawowego, zależy od potwierdzenia
umowy przez tego przedstawiciela.
§ 2. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może sama potwierdzić umowę po
uzyskaniu pełnej zdolności do czynności prawnych.
§ 3. Strona, która zawarła umowę z osobą ograniczoną w zdolności do czynności prawnych, nie może
powoływać się na brak zgody jej przedstawiciela ustawowego. Może jednak wyznaczyć temu
przedstawicielowi odpowiedni termin do potwierdzenia umowy; staje się wolna po bezskutecznym
upływie wyznaczonego terminu.

Art. 19. Jeżeli osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych dokonała sama jednostronnej
czynności prawnej, do której ustawa wymaga zgody przedstawiciela ustawowego, czynność jest
nieważna.

Art. 20. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może bez zgody przedstawiciela
ustawowego zawierać umowy należące do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących
sprawach życia codziennego.

Art. 21. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może bez zgody przedstawiciela
ustawowego rozporządzać swoim zarobkiem, chyba że sąd opiekuńczy z ważnych powodów inaczej
postanowi.

Art. 22. Jeżeli przedstawiciel ustawowy osoby ograniczonej w zdolności do czynności prawnych oddał
jej określone przedmioty majątkowe do swobodnego użytku, osoba ta uzyskuje pełną zdolność w
zakresie czynności prawnych, które tych przedmiotów dotyczą. Wyjątek stanowią czynności prawne,
do których dokonania nie wystarcza według ustawy zgoda przedstawiciela ustawowego.

3

Następnie zapytaj uczniów, jakich czynności powinni dokonać przed zakupem towaru. Jeżeli
uczniowie nie wymienią wszystkich istotnych czynności, uzupełnij je (4 minuty).

Co konsument powinien zrobić przed zakupem:
1) dokładnie przemyśleć, co chce kupić – na jakich cechach kupowanego towaru najbardziej
mu zależy

Przykład:
Zamierzamy kupić aparat cyfrowy. W pobliskim sklepie widzieliśmy dwa aparaty o zbliżonej
cenie. Jeden z nich robi zdjęcia w większej rozdzielczości, ale dysponuje niewielkimi możliwościami
przybliżania fotografowanego obiektu (mały zoom), natomiast drugi umożliwia fotografowanie
oddalonych obiektów lecz robi zdjęcia o niższej jakości. Musimy zatem zdecydować, co jest dla
nas najistotniejsze, a z czego jesteśmy gotowi zrezygnować, tak aby nie być rozczarowanym
zakupem.

2) zdobyć wiedzę na temat rynku związanego z interesującym nas towarem – porównać
produkty oferowane w różnych sklepach (ich ceny oraz funkcje), wypytać sprzedawców o
szczegóły działania, zasięgnąć opinii znajomych lub ekspertów (np. czytając recenzje w
fachowej prasie)

Przykład:
Bardzo wielu producentów i sprzedawców aparatów fotograficznych kusi klientów wartością tzw.
zoomu cyfrowego. Warto jednak wiedzieć, że funkcja ta pozwala na pozorne przybliżenie
fotografowanego obiektu, ale kosztem znacznej utraty jakości zdjęcia, zaś parametrem, na który
tak naprawdę powinniśmy zwracać uwagę przy zakupie tego typu sprzętu jest wartość tzw. zoomu
optycznego. Takich informacji nie znajdziemy na ulotkach promocyjnych i folderach reklamowych
producentów.


Wariant rozszerzony:

W zależności od ilości wolnego czasu możesz zaaranżować scenkę z udziałem wybranego
ucznia/uczniów, w której będziesz pełnił rolę sprzedawcy, a uczeń/uczniowie wcielą się w rolę
konsumentów dokonujących zakupu w sklepie.
Objaśnij uczniom, że scenka będzie pomocna w analizowaniu typowych pułapek tworzonych
przez sprzedawcę oraz najczęstszych błędów konsumenckich.
W trakcie odgrywania scenki postaraj się, jako sprzedawca, wprowadzać konsumentów w
błąd, pomijać pewne istotne informacje itp.
Zapamiętaj jednocześnie reakcje uczniów, tak by móc się do nich odnieść w późniejszej części
zajęć.

W trakcie realizacji trzeciego segmentu szkolenia, poświęconego sprzedaży konsumenckiej
zaproponuj uczniom ponowne zaaranżowanie scenki robienia zakupów w sklepie. Ponownie
wprowadzaj w błąd konsumentów, stosując te same metody, co w pierwszej scence. Uczniowie,
po wcześniejszym zapoznaniu się ze swoimi prawami i obowiązkami sprzedawcy powinni
umieć dostrzegać Twoje nieprawidłowe zachowanie.
Po skończonej scence przedyskutuj z uczniami postępowanie sprzedawcy i reakcje
konsumentów, porównajcie sytuacje w obu scenkach.

4

2) USŁUGI FINANSOWE

Treści programowe:
- omówienie procedury zakładania konta bankowego przez osobę niepełnoletnią,
- omówienie warunków umowy z bankiem
- omówienie niezbędnych informacji, jakie powinny zostać udzielone konsumentowi przez
bank

Metody:
- wykład interaktywny – przedstawienie fikcyjnej historii młodego konsumenta, który chce
ulokować w banku swoje oszczędności

Czas:
10 minut


Przedstaw uczniom Zosię i Janka – nastolatków podejmujących decyzje zakupowe (2 minuty).
Omawiając poszczególne tematy w tej i następnych częściach szkolenia wykorzystaj ich
perypetie omówione w Broszurze do pokazania przykładowych problemów, jakie mogą
napotkać młodzi konsumenci oraz sposobów radzenia sobie z nimi.

Na początku przeprowadź krótką rozmowę z uczniami na temat oszczędności pieniężnych
(2 minuty).
Zapytaj:
- Czy mają własne pieniądze? Jeśli tak, to z jakiego źródła pochodzą?
- Gdzie trzymają pieniądze?
- Czy ktoś z uczniów ma konto w banku?


Następnie wyjaśnij uczniom, jakie warunki muszą być spełnione do założenia konta w banku
(6 minut).

Zapytaj uczniów, jakie ich zdaniem informacje powinny być zawarte w umowie rachunku
bankowego. W razie potrzeby uzupełnij ich wypowiedzi, wykorzystując odpowiednie
przepisy Prawa Bankowego:

Fragment Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo Bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939)

Art. 54
1. Otwarcie rachunku bankowego następuje przez zawarcie z bankiem umowy na piśmie.
2. Umowa rachunku bankowego powinna określać w szczególności:

1) strony umowy,
2) rodzaj otwieranego rachunku,
3) walutę, w jakiej rachunek jest prowadzony,
4) czas, na jaki rachunek został otwarty,
5) wysokość oprocentowania i warunki jego zmiany,
6) sposób dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku,
7) terminy wypłaty lub kapitalizacji odsetek,
8) terminy realizacji zleceń posiadacza rachunku,
9) zakres odpowiedzialności banku za terminowe i prawidłowe przeprowadzenie rozliczeń

pieniężnych oraz wysokość odszkodowania za przekroczenie terminu realizacji dyspozycji
posiadacza rachunku,

5

10) tryb i warunki dokonywania zmian umowy,
11) sposób i termin wypowiedzenia lub rozwiązania umowy rachunku,
12) zasady rozwiązania umowy w razie niedokonywania na rachunku żadnych obrotów.

3. W umowie rachunku bankowego wskazuje się zasady i sposób ustalania wysokości prowizji i opłat

za czynności związane z prowadzeniem rachunku.

Wariant rozszerzony:

Omów z uczniami podstawowe zasady postępowania z kartami płatniczymi:
- Naucz się na pamięć kodu PIN, nigdy nie trzymaj go zanotowanego w tym samym miejscu, w
którym przechowujesz kartę (np. w portfelu)
- Nigdy nie rozstawaj się ze swoją kartą, sprzedawca lub kelner w restauracji nie może z nią
odchodzić
- Sprawdzaj, czy kwota wydrukowana na potwierdzeniu zgadza się z wartością wydatków
- Przechowuj potwierdzenie transakcji aż do czasu otrzymania wyciągu z konta, tylko wtedy
możesz zgłosić ewentualną reklamację w banku
- Zanotuj sobie numer telefonu do banku (lub całodobowej infolinii). Jeżeli zgubisz kartę, lub
zostanie ona skradziona, natychmiast powiadom bank w celu jej zastrzeżenia.

3) SPRZEDAŻ KONSUMENCKA, RÓŻNICE MIĘDZY RODZAJAMI UMÓW

Treści programowe:
- omówienie warunków umowy sprzedaży, a także szczególnych rodzajów umowy sprzedaży
- omówienie praw konsumenta i obowiązków sprzedawcy, w szczególności informacji, jakich
powinien udzielić konsumentowi przy zawieraniu umowy
- omówienie różnic między pojęciami zgodności z umową i gwarancji
- omówienie trybu składania reklamacji (z jakich przyczyn można ją składać, do kogo i kiedy,
w jakim terminie konsument ma być poinformowany o tym, czy jego reklamacja została
uznana)

Metody:
- wykład interaktywny – kontynuacja fikcyjnej historii młodych konsumentów
- zaaranżowanie scenki z udziałem uczniów ilustrującej dokonywanie zakupów w sklepie i/lub
reklamowanie wadliwego towaru

Czas:
35 minut

Przedstaw uczniom obowiązki sprzedawcy wobec konsumenta. Zastosuj metodę z poprzednich
części: zapytaj uczniów o ich opinię na ten temat, a następnie uzupełnij ich wypowiedzi i
wyjaśnij wątpliwości, powołując się na odpowiednie przepisy (5 minut).

6

Fragment Ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej
oraz o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. z dnia 5 września 2002 r. Nr 141, poz.1176) –
obowiązki sprzedawcy:

Art. 2. 1. Sprzedawca jest obowiązany podać do wiadomości kupującego cenę oferowanego

towaru konsumpcyjnego oraz jego cenę jednostkową (cenę za jednostkę miary), chyba że wyrażają
się one tą samą kwotą. Przy sprzedaży towaru konsumpcyjnego oferowanego luzem jest wymagane
podanie jedynie ceny jednostkowej. Taki sam sposób podawania cen powinien być stosowany w
reklamie.

2. Przy sprzedaży na raty, na przedpłaty, na zamówienie, według wzoru lub na próbę oraz

sprzedaży za cenę powyżej dwóch tysięcy złotych sprzedawca jest obowiązany potwierdzić na
piśmie wszystkie istotne postanowienia zawartej umowy.

3. W pozostałych przypadkach, na żądanie kupującego, sprzedawca wydaje pisemne

potwierdzenie zawarcia umowy, zawierające oznaczenie sprzedawcy z jego adresem, datę
sprzedaży oraz określenie towaru konsumpcyjnego, jego ilość i cenę.

Art. 3. 1. Sprzedawca dokonujący sprzedaży w Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany

udzielić kupującemu jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji w języku polskim,
wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania

ze sprzedanego towaru konsumpcyjnego. W

szczególności należy podać: nazwę towaru, określenie producenta lub importera i kraj pochodzenia
towaru, znak bezpieczeństwa i znak zgodności wymagane przez odrębne przepisy, informacje o
dopuszczeniu do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, stosownie do rodzaju towaru, określenie
jego energochłonności, a także inne dane wskazane w odrębnych przepisach.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, powinny znajdować się na towarze konsumpcyjnym lub

być z nim trwale połączone, w przypadku gdy towar jest sprzedawany w opakowaniu jednostkowym
lub w zestawie. W pozostałych przypadkach sprzedawca jest obowiązany umieścić w miejscu
sprzedaży towaru informację, która może zostać ograniczona do nazwy towaru i jego głównej cechy
użytkowej oraz wskazania producenta lub importera i kraju pochodzenia towaru.

3. Sprzedawca jest obowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki techniczno-

organizacyjne umożliwiające dokonanie wyboru towaru konsumpcyjnego i sprawdzenie jego jakości,
kompletności oraz funkcjonowania głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów.

4. Na żądanie kupującego sprzedawca jest obowiązany wyjaśnić znaczenie poszczególnych

postanowień umowy.

5. Sprzedawca jest obowiązany wydać kupującemu wraz z towarem konsumpcyjnym wszystkie

elementy jego wyposażenia oraz sporządzone w języku polskim instrukcje obsługi, konserwacji i inne
dokumenty wymagane przez odrębne przepisy.

Zapytaj uczniów, kiedy ich zdaniem można składać reklamację zakupionego towaru. Po
uzyskaniu kilku odpowiedzi, zadaj uczniom podchwytliwe pytanie:
Robiąc zakupy w sklepach często widzieliście na pewno tabliczki z napisem „Towar nie
podlega reklamacji”, „Reklamacje uwzględniane są tylko w dniu zakupu”, „Towar przeceniony
nie podlega reklamacji” albo „Po odejściu od kasy reklamacji nie uwzględnia się”. No to jak
jest w końcu z tymi reklamacjami?
Jeśli uczniowie nie udzielą prawidłowej odpowiedzi, wyjaśnij, że umieszczanie tego rodzaju
napisów jest niezgodne z prawem i nie może być traktowane jako wiążące (4 minuty).

Omów pojęcie „gwarancji” wskazując zwłaszcza, na co należy zwracać uwagę czytając
warunki gwarancji (np. na ile czasu jest udzielona gwarancja, czy w gwarancji przewidziano
możliwość wymiany towaru na nowy itp.) Zwróć uczniom uwagę, że za gwarancję uznaje się
oświadczenie zawierające omówienie warunków gwarancji, nie wystarczy np. napisać, że
„towar jest objęty 3-miesięczną gwarancją” (5 minut).

7

Następnie zapytaj uczniów: a co robić, jeśli nie mamy gwarancji na produkt? Czy można jakoś
inaczej zareklamować towar?

Omów pojęcie „zgodności z umową” i wyjaśnij różnice między składaniem reklamacji z tytułu
gwarancji, a składaniem reklamacji z tytułu niezgodności z umową (10 minut).

Co to znaczy, że towar jest niezgodny z umową:
• towar nie nadaje się do celu, do jakiego zwykle jest używany

Przykład:
- komputer restartuje się co kilka minut

• jego właściwości nie odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju

Przykład:
- kolorowa drukarka drukuje jedynie czarnym tuszem

• towar nie odpowiada oczekiwaniom dotyczącym tego rodzaju towaru, które wynikają

z zapewnień sprzedawcy lub producenta (podawanych np. w reklamie)
Przykład:
- w reklamie telefonu komórkowego podano, że jest wodoodporny, tymczasem po
przypadkowym zalaniu go wodą przestał działać

• towar został nieprawidłowo zamontowany lub uruchomiony przez sprzedawcę albo

przez kupującego, jeśli ten ostatni postępował zgodnie z instrukcją otrzymaną przy
sprzedaży
Przykład:
- do zamontowanej zgodnie z instrukcją szafy nie daje się włożyć półek

Omów w szczególności:
- Kiedy możemy składać reklamację?
- Do kogo należy składać reklamację?
- W jakiej formie należy składać reklamację?
- Czego można żądać?

Fragment Ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej
oraz o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. z dnia 5 września 2002 r. Nr 141, poz.1176) –
niezgodność z umową i gwarancja:

Art. 4. 1. Sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego

wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu
miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania.

2. W przypadku indywidualnego uzgadniania właściwości towaru konsumpcyjnego domniemywa

się, że jest on zgodny z umową, jeżeli odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub ma cechy
okazanej kupującemu próbki albo wzoru, a także gdy nadaje się do celu określonego przez
kupującego przy zawarciu umowy, chyba że sprzedawca zgłosił zastrzeżenia co do takiego
przeznaczenia towaru.

3. W przypadkach nieobjętych ust. 2 domniemywa się, że towar konsumpcyjny jest zgodny z

umową, jeżeli nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, oraz gdy jego
właściwości odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju. Takie samo domniemanie
przyjmuje się, gdy towar odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego rodzaju, opartym na
składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela; w
szczególności uwzględnia się zapewnienia, wyrażone w oznakowaniu towaru lub reklamie, odnoszące
się do właściwości towaru, w tym także terminu, w jakim towar ma je zachować.

4. Na równi z zapewnieniem producenta traktuje się zapewnienie osoby, która wprowadza

towar konsumpcyjny do obrotu krajowego w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, oraz
osoby, która podaje się za producenta przez umieszczenie na towarze swojej nazwy, znaku
towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego.

8

Art. 5. Sprzedawca nie jest związany zapewnieniem, o którym mowa w art. 4, jeżeli wykazał, że

zapewnienia tego nie znał ani, oceniając rozsądnie, znać nie mógł albo że nie mogło ono mieć
wpływu na decyzję kupującego o zawarciu umowy, albo też że jego treść sprostowano przed
zawarciem umowy.

Art. 6. Za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową uważa się również nieprawidłowość w

jego zamontowaniu i uruchomieniu, jeżeli czynności te zostały wykonane w ramach umowy sprzedaży
przez sprzedawcę lub przez osobę, za którą ponosi on odpowiedzialność, albo przez kupującego
według instrukcji otrzymanej przy sprzedaży.

Art. 7. Sprzedawca nie odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową, gdy

kupujący o tej niezgodności wiedział lub, oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć. To samo odnosi
się do niezgodności, która wynikła z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez kupującego.

Art. 8. 1. Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać

doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy,
chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie
nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień
stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby
kupującego inny sposób zaspokojenia.

2. Nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również

obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu,
dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

3. Jeżeli sprzedawca, który otrzymał od kupującego żądanie określone w ust. 1, nie ustosunkował

się do tego żądania w terminie 14 dni, uważa się, że uznał je za uzasadnione.

4. Jeżeli kupujący, z przyczyn określonych w ust. 1, nie może żądać naprawy ani wymiany albo

jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa
albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się
stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność
towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub
wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia.

Art. 9. 1. Kupujący traci uprawnienia przewidziane w art. 8, jeżeli przed upływem dwóch

miesięcy od stwierdzenia niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową nie zawiadomi o tym
sprzedawcy. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie zawiadomienia przed jego upływem.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw

rolnictwa po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów określi, w drodze
rozporządzenia, dla towarów żywnościowych krótsze terminy zawiadomienia, mając na względzie
trwałość tych towarów.

Art. 10. 1. Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w

przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin
ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana,
strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.

2. Roszczenia kupującego określone w art. 8 przedawniają się z upływem roku od stwierdzenia

przez kupującego niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową; przedawnienie nie może się
skończyć przed upływem terminu określonego w ust. 1. W takim samym terminie wygasa uprawnienie
do odstąpienia od umowy.

3. Zawiadomienie sprzedawcy o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową przerywa bieg

przedawnienia. Przedawnienie nie biegnie w czasie wykonywania naprawy lub wymiany oraz
prowadzenia przez strony, nie dłużej jednak niż przez trzy miesiące, rokowań w celu ugodowego
załatwienia sprawy.

4. Upływ powyższych terminów nie wyłącza wykonania uprawnień wynikających z niezgodności

towaru konsumpcyjnego z umową, jeżeli sprzedawca w chwili zawarcia umowy wiedział o
niezgodności i nie zwrócił na to uwagi kupującego.

9

Art. 11. Uprawnień unormowanych w niniejszej ustawie nie można wyłączyć ani ograniczyć w

drodze umowy zawartej przed zawiadomieniem sprzedawcy o niezgodności towaru konsumpcyjnego
z umową. W szczególności nie można tego dokonać przez oświadczenie kupującego, że wie o
wszelkich niezgodnościach towaru z umową, lub przez wybór prawa obcego.

Art. 12. 1. W przypadku zaspokojenia roszczeń wynikających z niezgodności towaru

konsumpcyjnego z umową sprzedawca może dochodzić odszkodowania od któregokolwiek z
poprzednich sprzedawców, jeżeli wskutek jego działania lub zaniechania towar był niezgodny z
umową sprzedaży konsumenckiej. Do odpowiedzialności odszkodowawczej stosuje się przepisy
Kodeksu cywilnego o skutkach niewykonania zobowiązań.

2. Roszczenie zwrotne przewidziane w ust. 1 przedawnia się z upływem sześciu miesięcy; staje się

wymagalne z chwilą zaspokojenia kupującego, nie później jednak niż w dniu, w którym sprzedawca
obowiązany był to uczynić.

Art. 13. 1. Udzielenie kupującemu gwarancji następuje bez odrębnej opłaty przez oświadczenie

gwaranta, zamieszczone w dokumencie gwarancyjnym lub reklamie, odnoszących się do towaru
konsumpcyjnego; określa ono obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy
właściwość sprzedanego towaru nie odpowiada właściwości wskazanej w tym oświadczeniu. Nie
uważa się za gwarancję oświadczenia, które nie kształtuje obowiązków gwaranta.

2. Sprzedawca udzielający gwarancji wydaje kupującemu wraz z towarem dokument

gwarancyjny; powinien także sprawdzić zgodność znajdujących się na towarze oznaczeń z danymi
zawartymi w dokumencie gwarancyjnym oraz stan plomb i innych umieszczonych na towarze
zabezpieczeń.

3. Oświadczenie gwarancyjne powinno być sformułowane zgodnie z wymaganiami określonymi

w art. 3 ust. 1 zdanie pierwsze. Jednakże uchybienie tym wymaganiom pozostaje bez wpływu na
ważność gwarancji i nie pozbawia kupującego wynikających z niej uprawnień.

4. W dokumencie gwarancyjnym należy zamieścić podstawowe dane potrzebne do dochodzenia

roszczeń z gwarancji, w tym w szczególności nazwę i adres gwaranta lub jego przedstawiciela w
Rzeczypospolitej Polskiej, czas trwania i terytorialny zasięg ochrony gwarancyjnej. Ponadto powinno
być w nim zawarte stwierdzenie, że gwarancja na sprzedany towar konsumpcyjny nie wyłącza, nie
ogranicza ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z niezgodności towaru z umową.

-------------------------------- Planowana przerwa między zajęciami ---------------------------------


Przeprowadź z uczniami scenkę, w której wcielisz się w rolę sprzedawcy, a wybrany
uczeń/uczniowie wcielą się w rolę konsumentów dokonujących reklamacji (na piśmie) i
żądających naprawy/wymiany sprzętu (7 minut).
Sprzedawca nie uznaje reklamacji, zadaniem uczniów jest przekonanie go z wykorzystaniem
zdobytej w trakcie wykładu wiedzy.

Po zakończonej scence omów z uczniami jej najważniejsze fragmenty, wskaż niewłaściwe
zachowanie sprzedawcy, oceń zachowanie się konsumentów („Czy Magda dobrze postąpiła
nalegając na wymianę towaru na nowy?”), zaproponuj alternatywne zakończenia scenki („A co
by było, gdyby...”) (4 minuty).

10

PRZYKŁADOWA SCENKA

Konsument (K): Dzień Dobry!
Sprzedawca (S): Dobry...

K: Dwa tygodnie temu kupiłam u Pana ten krem do opalania X, pojechałam nad morze,
posmarowałam się kremem, a następnego dnia dostałam strasznej wysypki. No więc chciałam
zwrócić ten krem i wymienić go na inny.

S: No, ale to nie moja wina, że Pani tak reaguje na kremy do opalania.

K: Ale w telewizyjnej reklamie podano, że ten krem jest anty-alergiczny, przeznaczony do
wrażliwej skóry i nie wywołuje wysypki

S: Ale ja nie odpowiadam za to, jak ten produkt jest reklamowany, przecież nie ja wymyślam
hasła reklamowe...

K: Nie wymyśla Pan haseł reklamowych, ale to nie znaczy, że nie mogę u Pana zareklamować
towaru niezgodnego z opisem podanym w reklamie

S: Chyba Pani żartuje? Kto Pani takich głupstw naopowiadał?

K: Przepisy Ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej mówią o tym wyraźnie.
Nie zna Pan tej ustawy?

S: Niee, no znam... Ale tak w ogóle, to dlaczego Pani dopiero teraz z tym do mnie przychodzi?
Po dwóch tygodniach od kupna kremu? A skąd ja mam wiedzieć, że dostała Pani wysypki właśnie
z jego powodu?

K: Mam prawo zareklamować towar w ciągu dwóch miesięcy od momentu stwierdzenia jego
niezgodności z umową.

S: No nie wiem, ja muszę się nad tym zastanowić... Proszę przyjść za trzy tygodnie, bo ja teraz
wyjeżdżam.

K: No wie Pan, jeśli nie odpowie Pan na moją reklamację w ciągu dwóch tygodni, to uznaje się ją
automatycznie za uznaną. Jak Pan chce... A poza tym nie muszę przychodzić do sklepu,
odpowiedź na reklamację musi mi Pan wysłać pisemnie na podany adres.

S: No dobrze już, dobrze, to na jaki Pani wymienić ten krem?

K: Poproszę ten pomarańczowy, z podwójnym filtrem!

11

4) SPRZEDAŻ KONSUMENCKA, RÓŻNE SPOSOBY ZAWIERANIA UMOWY

Treści programowe:
- omówienie różnych sposobów zawierania umów
- umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa i na odległość
- omówienie praw konsumenta i obowiązków sprzedawcy, w szczególności informacji, jakie
powinien udzielić konsumentowi przy zawieraniu umów poza lokalem przedsiębiorstwa i na
odległość

Metody:
- wykład interaktywny – kontynuacja fikcyjnej historii młodego konsumenta, kupującego
odtwarzacz mp3 w sklepie internetowym
- aranżacja scenki z udziałem uczniów ilustrującej dokonywanie zakupów na odległość

Czas:
20 minut

Do tej pory analizowaliście wspólnie sytuacje związane z dokonywaniem zakupów w
„tradycyjnym” sklepie. Zapytaj uczniów, gdzie jeszcze można dokonywać zakupów. W razie
potrzeby uzupełnij ich wypowiedzi (3 minuty).

Przykładowe możliwości:
- w sklepie internetowym
- przez telefon (tele-zakupy)
- za pośrednictwem akwizytora

Wyjaśnij różnice między umowami zawieranymi poza lokalem przedsiębiorstwa a umowami
na odległość, zwracając uwagę, że w obu tych przypadkach można odstąpić od umowy bez
podania przyczyny. Omów szczegółowo prawa konsumenta i obowiązki sprzedawcy przy
zawieraniu umów na odległość, nawiązując do historii Janka kupującego odtwarzacz mp3 w
sklepie internetowym (7 minut).


Fragmenty Ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów
oraz o odpowiedzialności wyrządzonej przez produkt niebezpieczny (Dziennik Ustaw Nr
22, poz. 271)

Rozdział 1
Umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa

Art. 1.
1. Przedsiębiorca, który proponuje konsumentowi zawarcie umowy poza lokalem przedsiębiorstwa,
okazuje przed zawarciem umowy dokument potwierdzający prowadzenie działalności gospodarczej
oraz dokument tożsamości. W razie zawierania umów w imieniu przedsiębiorcy zawierający umowę
okazuje ponadto dokument potwierdzający swoje umocowanie.
2. Przez lokal przedsiębiorstwa rozumie się miejsce przeznaczone do obsługiwania publiczności i
oznaczone zgodnie z przepisami o działalności gospodarczej.
3. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się także do umowy zawartej w wyniku zorganizowanego
poza lokalem przedsiębiorstwa zbierania ofert konsumentów w czasie odwiedzin przedsiębiorcy lub
osoby działającej w jego imieniu w miejscu pracy konsumenta, w jego mieszkaniu albo w innym miejscu
jego prywatnego pobytu.

12

Art. 2.
1. Konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, może od niej odstąpić bez
podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni od zawarcia
umowy. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.
2. Nie jest dopuszczalne zastrzeżenie, że konsumentowi wolno odstąpić od umowy za zapłatą
oznaczonej sumy (odstępne).
3. W razie odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z
wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że
zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Zwrot powinien nastąpić niezwłocznie, nie
później niż w terminie czternastu dni. Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od
nich odsetki ustawowe od daty dokonania przedpłaty.
Art. 3.
1. Kto zawiera z konsumentem umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, powinien przed jej zawarciem
poinformować konsumenta na piśmie o prawie odstąpienia od umowy w terminie, o którym mowa w
art. 2 ust. 1, i wręczyć wzór oświadczenia o odstąpieniu, z oznaczeniem swojego imienia i nazwiska
(nazwy) oraz adresem zamieszkania (siedziby); obowiązany jest także wręczyć konsumentowi
pisemne potwierdzenie zawarcia umowy, stwierdzające jej datę i rodzaj oraz przedmiot świadczenia
i cenę.
2. Konsument, na żądanie przedsiębiorcy, poświadcza na piśmie, że został poinformowany o prawie
odstąpienia i że otrzymał wzór oświadczenia o odstąpieniu od umowy.

Rozdział 2
Umowy zawierane na odległość

Art. 6.
1. Umowy zawierane z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu
środków porozumiewania się na odległość, szczególności drukowanego lub elektronicznego
formularza zamówienia niezaadresowanego lub zaadresowanego, listu seryjnego w postaci
drukowanej lub elektronicznej, reklamy prasowej z wydrukowanym formularzem zamówienia, reklamy
w postaci elektronicznej, katalogu, telefonu, telefaksu, radia, telewizji, automatycznego urządzenia
wywołującego, wizjofonu, wideotekstu, poczty elektronicznej lub innych środków komunikacji
elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną
(Dz.U. 144, poz. 1204), są umowami na odległość, jeżeli kontrahentem konsumenta jest
przedsiębiorca, który w taki sposób zorganizował swoją działalność.
2. Propozycja zawarcia umowy w postaci oferty, zaproszenia do składania ofert lub zamówień albo
do podjęcia rokowań powinna jednoznacznie i w sposób zrozumiały informować o zamiarze zawarcia
umowy przez tego, kto ją składa.
3. Posłużenie się telefonem, wizjofonem, telefaksem, pocztą elektroniczną, automatycznym
urządzeniem wywołującym lub innym środkiem komunikacji elektronicznej w celu złożenia propozycji
zawarcia umowy może nastąpić wyłącznie za uprzednią zgodą konsumenta.
4. Posłużenie się środkami porozumiewania się na odległość w celu złożenia propozycji zawarcia
umowy nie może odbywać się na koszt konsumenta.
Art. 7.
1. Konsument, który zawarł umowę na odległość, może od niej odstąpić bez podania przyczyn,
składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni, ustalonym w sposób określony w
art. 10 ust. 1. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.
2. Nie jest dopuszczalne zastrzeżenie, że konsumentowi wolno odstąpić od umowy za zapłatą
oznaczonej sumy (odstępne).
3. W razie odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z
wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że
zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Zwrot powinien nastąpić niezwłocznie, nie
później niż w terminie czternastu dni. Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od
nich odsetki ustawowe od daty dokonania przedpłaty.
Art. 8.
1. Umowa o świadczenie ciągłe lub okresowe może być zawarta na czas oznaczony albo
nieoznaczony.
2. Umowę zawartą na czas dłuższy niż rok poczytuje się po upływie tego terminu za zawartą na czas

13

nieoznaczony.
3. Jeżeli czas trwania umowy nie jest oznaczony, każda ze stron może ją wypowiedzieć bez
wskazania przyczyn, z zachowaniem terminu miesięcznego, chyba że strony zastrzegły krótszy termin
wypowiedzenia.
Art. 9.
1. Konsument powinien być poinformowany, przy użyciu środka porozumiewania się na odległość,
najpóźniej w chwili złożenia mu propozycji zawarcia umowy, o:
1) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) przedsiębiorcy oraz organie, który
zarejestrował działalność gospodarczą przedsiębiorcy, a także numerze, pod którym przedsiębiorca
został zarejestrowany,
2) istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu,
3) cenie lub wynagrodzeniu obejmujących wszystkie ich składniki, a w szczególności cła i podatki,
4) zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia,
5) kosztach oraz terminie i sposobie dostawy,
6) prawie odstąpienia od umowy w terminie dziesięciu dni, ze wskazaniem wyjątków, o których mowa
w art. 10 ust. 3,
7) kosztach wynikających z korzystania ze środków porozumiewania się na odległość, jeżeli są one
skalkulowane inaczej niż wedle normalnej taryfy,
8) terminie, w jakim oferta lub informacja o cenie albo wynagrodzeniu mają charakter wiążący,
9) minimalnym okresie, na jaki ma być zawarta umowa o świadczenia ciągłe lub okresowe,
10) miejscu i sposobie składania reklamacji,
11) prawie wypowiedzenia umowy, o którym mowa w art. 8 ust. 3.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, powinny być sformułowane jednoznacznie, w sposób
zrozumiały i łatwy do odczytania.
3. Przedsiębiorca jest obowiązany do potwierdzenia konsumentowi na piśmie informacji, o których
mowa w ust. 1, najpóźniej w momencie rozpoczęcia spełniania świadczenia.
4. Obowiązek określony w ust. 3 nie dotyczy jednorazowych świadczeń, które same są spełniane przy
użyciu środków porozumiewania się na odległość i za które rachunek wystawia osoba fizyczna lub
prawna, która w ramach swojego przedsiębiorstwa udostępnia co najmniej jeden środek
porozumiewania się na odległość, dostępny dla konsumenta i przedsiębiorcy (operator środków
porozumiewania się), z wyjątkiem jednak informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
Art. 10.
1. Termin dziesięciodniowy, w którym konsument może odstąpić od umowy, liczy się od dnia wydania
rzeczy, a gdy umowa dotyczy świadczenia usługi - od dnia jej zawarcia.
2. W razie braku potwierdzenia informacji, o których mowa w art. 9 ust. 1, termin, w którym
konsument może odstąpić od umowy, wynosi trzy miesiące i liczy się od dnia wydania rzeczy, a gdy
umowa dotyczy świadczenia usługi - od dnia jej zawarcia. Jeżeli jednak konsument po rozpoczęciu
biegu tego terminu otrzyma potwierdzenie, termin ulega skróceniu do dziesięciu dni od tej daty.

Na koniec tej części zajęć zaaranżuj kolejną scenkę z udziałem uczniów, tym razem
dzwoniących do przedsiębiorcy z reklamacją towaru kupionego w sklepie internetowym
(7 minut).
Wciel się w rolę przedsiębiorcy starającego się za wszelką cenę „wymigać” od uznania
reklamacji. Na koniec omów scenkę z uczniami, podkreślając najistotniejsze fragmenty,
wskazując prawidłowe zachowanie w danej sytuacji itp. (4 minuty)

14

5) Kupowanie i reklamowanie żywności

Treści programowe:
- omówienie zasad racjonalnego żywienia
- wyjaśnienie różnic między datą minimalnej trwałości a terminem przydatności do spożycia
- omówienie warunków składania reklamacji żywności
- omówienie wprowadzających w błąd promocji artykułów żywnościowych

Metody:
- wykład interaktywny – omówienie fikcyjnej historii młodych konsumentów

Czas:
10 minut

Nawiązując do opisanej w broszurze historii młodych konsumentów kupujących drugie
śniadanie w sklepiku szkolnym omów zasady racjonalnego żywienia.
Zapytaj uczniów, jakie informacje powinny być umieszczane na etykietach produktów
spożywczych. Uzupełniając ich wypowiedzi omów szczegółowe zasady oznaczania artykułów
żywnościowych, w szczególności pojęcia „daty minimalnej trwałości” i „terminu przydatności
do spożycia” (5 minut).
Przedstaw zasady reklamowania żywności i porównaj je z zasadami reklamowania
omawianymi wcześniej. Zwróć uwagę uczniów, że w przypadku towarów żywnościowych
obowiązują krótsze terminy na wniesienie reklamacji (5 minut).


Definicje zawarte w Ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności
i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634) :

Data minimalnej trwałości - data, do której prawidłowo przechowywany lub transportowany środek
spożywczy zachowuje pełne właściwości fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne i organoleptyczne;
data powinna być poprzedzona określeniem "najlepiej spożyć przed"

Termin przydatności do spożycia - termin, po upływie którego środek spożywczy traci przydatność do
spożycia; termin ten jest stosowany do oznaczania środków spożywczych nietrwałych
mikrobiologicznie, łatwo psujących się; data powinna być poprzedzona określeniem "należy spożyć
do:"

15

Fragment Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30
stycznia 2003 r. w sprawie terminów zawiadomienia sprzedawcy o stwierdzeniu
niezgodności towaru żywnościowego z umową (Dz. U. Nr 31, poz. 258)

§ 1. 1. Kupujący traci uprawnienia z tytułu niezgodności towaru żywnościowego z umową, jeżeli nie
zawiadomi o tym sprzedawcy niezwłocznie po stwierdzeniu niezgodności towaru z umową, jednak nie
później niż:

1) w terminie 3 dni od dnia otwarcia opakowania w przypadku towaru paczkowanego w rozumieniu
art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr 128, poz.
1409):

a) oznakowanego terminem przydatności do spożycia lub datą minimalnej trwałości, zgodnie z
przepisami ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr
63, poz. 634 i Nr 128, poz. 1408 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362),

b) dla którego nie określa się daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia;

2) w terminie 3 dni od dnia sprzedaży lub otrzymania towaru - w przypadku towaru sprzedawanego
luzem, odmierzanego w miejscu zakupu lub dostarczanego do miejsca zamieszkania kupującego.

2. Zawiadomienie o stwierdzeniu niezgodności z umową powinno nastąpić nie później niż przed
upływem daty minimalnej trwałości towaru lub terminu jego przydatności do spożycia. Warunek ten
nie odnosi się do towarów wymienionych w ust. 1, dla których nie została ustalona data minimalnej
trwałości lub termin przydatności do spożycia.

6) Podsumowanie: sprawdzenie osiągnięć

Czas:

5 minut

W celu weryfikacji wiedzy zdobytej przez uczniów w trakcie szkolenia proponujemy rozdanie
uczniom krótkich testów sprawdzających. Zaproponuj, aby nauczyciele z danej klasy
nagrodzili uczniów z najlepszymi wynikami (np. „piątką” z odpowiedniego przedmiotu).
Poniżej zamieszczamy przykładowy test – tylko jedna z podanych odpowiedzi jest
prawidłowa.

Karta prawidłowych odpowiedzi

Nr

pytania Odpowiedź

Nr

pytania Odpowiedź

1

C

6

B

2

C

7

B

3

B

8

B

4

A

9

A

5

C

10

B

Uwaga!
Chcąc ocenić test z wpisem stopnia do określonego przedmiotu, należy opracować punktację
w skali od 6 (celujący) do 2 (dopuszczający).

16

Test - czy znasz swoje prawa?

1. Termin „konsument” oznacza:
a) osobę, która kupuje artykuły spożywcze
b) osobę, która robi zakupy w sklepach
c) osobę, która kupuje towary i usługi na własne potrzeby

2. Umowa rachunku bankowego musi określać:
a) wysokość oprocentowania
b) walutę, w jakiej rachunek jest prowadzony
c) wszystkie z powyższych

3. W jakim okresie od daty wydania towaru można reklamować towar niezgodny z umową?
a) w ciągu 14 dni
b) w ciągu dwóch lat
c) jest to określone w gwarancji

4. W przypadku wystąpienia niezgodności z umową, konsument:
a) ma prawo odstąpić od umowy, jeśli naprawa lub wymiana wymagają nadmiernych kosztów
b) ma prawo odstąpić od umowy, jeśli zareklamuje towar w ciągu 3 dni
c) może zażądać rekompensaty w postaci dwukrotnej wartości reklamowanego towaru

5. Jeśli na towar została udzielona gwarancja, to konsument chcąc go zareklamować:
a) musi skorzystać z gwarancji
b) może skorzystać z niezgodności z umową, ale pod warunkiem, że zareklamuje
towar w ciągu 14 dni
c) może skorzystać z niezgodności z umową

6. Jeżeli sprzedawca nie ustosunkuje się do reklamacji konsumenta w ciągu 14 dni, to:
a) konsument powinien zareklamować towar u producenta
b) reklamację uznaje się za uznaną
c) reklamację uznaje się za nieuznaną

7. Zamówienie filmu z katalogu wysyłkowego jest:
a) zawarciem umowy poza lokalem przedsiębiorstwa
b) zawarciem umowy na odległość
c) żadne z powyższych

8. Konsument może odstąpić od umowy zawartej na odległość bez podania przyczyny:
a) w terminie 7 dni
b) w terminie 10 dni
c) w terminie 14 dni

9. Oznaczenie „Najlepiej spożyć przed” określa:
a) datę minimalnej trwałości
b) termin przydatności do spożycia
c) nie ma takiego oznaczenia

10.

Paczkowane artykuły spożywcze można reklamować:

a) w ciągu 2 dni od daty otwarcia opakowania

b) w ciągu 3 dni od daty otwarcia opakowania

c) w ciągu 4 dni od daty otwarcia opakowania