Przewodnik metodyczny
K l a s a
C z ę ś ć 8
Autor
Bożena Kotulska
Scenariusze zajęć z muzyki
Magdalena Ziółkowska
Scenariusze zajęć z wychowania
fizycznego
Izabela Kornecka
Scenariusze zajęć komputerowych
Kazimierz Kosmaciński
Rozkłady materiału
Karina Mucha
Anna Stalmach-Tkacz
Joanna Wosianek
Kazimierz Kosmaciński
Magdalena Ziółkowska
Marianna Polasińska
Izabela Kornecka
Porady logopedyczne
Łucja Skrzypiec
Porady psychologiczne
Paweł Pienkiewicz
ISBN 978-83-7491-695-0
© Grupa Edukacyjna S.A. 2012
Koordynatorzy projektu
Krzysztof Chrobot
Ewelina Włodarczyk
Projekt okładki
Radosław Krawczyk
(według koncepcji
Anny Piwowarczyk-Głogowskiej)
Wykonanie okładki
Marcin Kot
Opracowanie graficzne
Tomasz Kozłowski
Koordynator przewodnika metodycznego
Bożena Kotulska
Korekta
Krystyna Bajor
Joanna Furmanek
Skład i łamanie
Marek Zapała
3
Ikony występujące w przewodnikach:
czytanie
spostrzeganie
pisanie, grafomotoryka
słuchanie
mówienie
myślenie
liczenie
praca plastyczna
zajęcia techniczne, wycinanie
zabawa ruchowa
scenki dramowe, improwizacje
zabawa muzyczno-ruchowa
śpiew, ćwiczenia emisyjne
taniec
ćwiczenia rytmiczne, gra na instrumentach
4
MALI ODKRYWCY STAWIAJĄ PYTANIA. PORY ROKU, MIESIĄCE I TYGODNIE. MONOGRAFIA LICZBY 10
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• wprowadzenie liter C, c
• rozwiązywanie zagadek, rebusów
• układanie pytań
• rozwijanie zainteresowań różnymi źródłami informacji
• doskonalenie umiejętności poszukiwania informacji
• ćwiczenia grafomotoryczne
• ćwiczenia spostrzegawczości
Uczeń:
– potrafi zadawać ciekawe pytania na różne tematy,
– interesuje się różnymi źródłami informacji,
– stara się korzystać ze źródeł informacji w miarę własnych możliwości,
– wie, co to jest mądrość,
WARTOŚĆ: MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
Projekt
nr 22
JA – ŚWIAT
• nazwy pór roku, miesię-
cy i dni tygodnia
• wdrażanie do obserwacji
zmian w przyrodzie
• zmiany zachodzące
w przyrodzie w różnych
porach roku
• wprowadzenie liczby 10
• rozwiązywanie prostych zadań tekstowych
• porządkowanie liczb rosnąco i malejąco
w poznanym zakresie liczbowym
• mierzenie liczby 10 za pomocą klocka
i linijki
• wdrażanie do rozwiązywania zadań teksto-
wych związanych z prostymi obliczeniami
kalendarzowymi
5
MALI ODKRYWCY STAWIAJĄ PYTANIA. PORY ROKU, MIESIĄCE I TYGODNIE. MONOGRAFIA LICZBY 10
EDUKACJA MUZYCZNA
• poznanie fletu po-
przecznego – budowa
i brzmienie
• nauka piosenki
Wiosenne porządki
• interpretacja ruchowa
piosenki
EDUKACJA PLASTYCZNA
• Cztery pory roku –
akwarela
• wdrażanie do właści-
wego posługiwania
się barwą
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• poznanie budowy
i zasad działania
miksera
• przygotowanie
koktajlu
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• korzystanie z narzę-
dzia Aerograf
• używanie klawiszy ze
strzałkami i klawisza
spacji
TEMATY DNI
1. Dzień zagadek
2. Mądra główka
3. Ciekawe pytania
4. Gimnastyka
umysłu
5. Dzień ekspery-
mentów
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• zabawy i ćwiczenia
kształtujące właściwą
postawę
• biegi z omijaniem
przeszkód
• doskonalenie umiejęt-
ności toczenia piłki
• doskonalenie zwin-
ności
• rozwijanie szybkości
i wytrzymałości
– jest świadomy, jak ważne jest poznawania świata i odkryć,
– zwraca uwagę na mądrość i sprawiedliwość,
– filozofuje na temat ważnych życiowych spraw,
– odczuwa potrzebę poznawania świata i optymizmu w poszukiwaniu
odpowiedzi na ważne tematy.
6
PR
OJEK
T nr 22
I.
Tema
t pr
ojektu:
M
ali o
dk
ry
w
cy sta
wiają p
ytania. P
or
y r
oku
, miesiąc
e i t
ygo
dnie
. M
ono
gr
afia liczb
y 10
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e pod
-
staw
y progr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
127
Dzień Z
ag
adek
– ucz
enie
dzieci akt
ywnego sta
-
wiania p
ytań i szuk
ania
na nie o
dp
owiedzi.
•
ro
zwijanie
w
spółpr
ac
y
w
g
rupie
popr
zez
w
spólne
or
ganiz
ow
anie
D
nia Z
agadek
w k
lasie
,
•
kształt
ow
anie
umiejętności
kor
zy
stania
z
podr
ęcznik
a
–
wpr
ow
adz
enie
postaci
Cezar
ego
, kt
ór
y
uwielbia
sta
wiać
p
ytania
i w
ym
yślać
zagadk
i,
•
ro
zwijanie
umiejętności
sk
upiania
uw
ag
i
or
az
per
cepcji
słucho
w
ej
popr
zez
odgady
-
w
anie
zagadek
,
•
kształt
ow
anie
per
cepcji
wzr
oko
w
ej
i m
yślenia
k
rea
ty
wnego
popr
zez
w
yr
óż
-
nianie
w
śr
ód
pr
zedmiot
ów
elemen
tó
w
spełniając
ych
ok
reślon
y
w
arunek
(np
.
kt
ór
e
pr
zedmiot
y
są
ok
rągłe
, kt
ór
e
nie
służą
do
słuchania
muz
yk
i,
kt
ór
e
służą
do
pisania),
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
–
ry
so
w
anie
pr
zedmiot
ów
, kt
ór
e
spełniają
ok
reślone
kr
yt
er
ia,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
20–21
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.,
cz. 3 s.
18
Kar
ty k
reat
ywne
–
teczk
a
doda
t-
ko
w
a,
bilet
do
w
ar
to
-
ści
M
ĄDR
OŚĆ
I CIEK
AWOŚĆ
POZNA
WCZA
s.
52
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
słucha
z
uw
agą
zagadek
i pr
óbuje
je
odgadnąć
,
•
pr
óbuje
samodzielnie
w
ym
y-
ślać
zagadk
i dla
inn
ych
dzieci,
•
potr
afi
zada
w
ać
ciek
aw
e
pytania
na
ró
żne
tema
ty
,
•
cz
yta
p
ytania
z
właściw
ą
in
tonacją,
•
potr
afi
opo
wiedzieć
, gdzie
mo
że
znaleź
ć
odpo
wiedzi
na
sw
oje
p
ytania
(książk
i,
multi
-
media,
bibliot
ek
a
itd
.),
•
in
ter
esuje
się
ró
żn
ymi
źr
ódła
-
mi
inf
or
macji
i
star
a
się
z
nich
kor
zy
stać
w
miar
ę
potr
zeb
i mo
żliw
ości,
•
umie
cz
ytać
tekst
y
za
wier
a-
jąc
e
po
znane
lit
er
y
(w
tym
lit
er
ę
C,
c
) i
ro
zumie
je
,
•
potr
afi
pisać
sylab
y
i z
dania
za
wier
ając
e
lit
er
ę
C,
c
po
śladach
i
samodzielnie
,
•
w
spółpr
acuje
w
g
rupie
pr
zy
w
ykonaniu
zadań,
•
uk
łada
w
yr
az
y
z
sylab
i
zdania
z
w
yr
az
ów
,
•
w
ykonuje
pr
ost
e
eksper
ymen
ty
,
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t
w
ykonan
ych
pr
zez
siebie
eksper
ymen
tó
w
,
7
2
128
–129
Świa
t jest bar
dz
o cie
-
ka
w
y – wpr
ow
adz
enie
dr
uk
ow
an
ych lit
er C, c
.
•
budo
w
anie
świadomości
cz
yt
elnicz
ej
dzieck
a
–
tw
or
zenie
w
k
lasie
kolekcji
książ
ek
za
wier
ając
ych
zagadk
i,
ciek
aw
e
pytania
i
opisy
eksper
ymen
tó
w
,
•
zaba
w
y
w
odgady
w
anie
ró
żn
ych
zagadek
,
•
ro
zwijanie
m
yślenia
pr
zy
cz
yno
w
o-sk
ut
-
ko
w
ego
dzieck
a
i jego
z
dolności
do
w
yja
-
śniania
ok
reślonego
pr
oc
esu:
opisy
w
anie
ilustr
acji
pr
zedsta
wiając
ej
eksper
ymen
tu
-
jąc
ego
C
ezar
ego
,
•
wpr
ow
adz
enie
druko
w
an
ych
lit
er
C
, c
na
podsta
wie
w
yr
az
ów
: C
ezar
y,
c
ytr
yna
,
•
wpr
ow
adz
enie
p
ytania
jako
for
m
y
zdania
–
cz
ytanie
tekstu
sk
ładając
ego
się
z
pytań
C
ezar
ego
, r
oz
wijanie
umiejętności
cz
ytania
z
dań
p
ytając
ych
z
odpo
wiednią
in
tonacją,
•
w
yr
óżnianie
sylab
za
wier
ając
ych
spółgło
-
skę
c
w
naz
w
ach
popular
ny
ch
pr
zedmio
-
tó
w
z
ot
ocz
enia
dzieck
a,
•
analiza
w
yr
az
ów
zbudo
w
an
ych
z
po
zna
-
ny
ch
upr
zednio
lit
er
,
•
ok
reślanie
nast
ępst
w
a
czaso
w
ego
popr
zez
por
ządko
w
anie
hist
or
yjk
i obr
azko
w
ej
,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
22–23
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.,
cz. 3 s.
19
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
poszuk
uje
inf
or
macji
na
sw
oje
p
ytania;
1
130
W
pr
ow
adz
enie pisan
ych
lit
er C, c
. Ć
wicz
enia
ro
zwijając
e spr
awność
cz
ytania i pisania sylab
or
az w
yr
az
ów za
wie
-
rając
ych p
ozna
w
aną
lit
er
ę.
•
in
teg
ro
w
anie
g
rup
y
or
az
ro
zwijanie
z
dol
-
ności
konc
en
tr
acji
i
ry
w
alizacji
popr
zez
zaba
w
y
z
zagadk
ami,
•
samodzielne
cz
ytanie
tekstu
za
wier
ając
e-
go
p
ytania,
•
w
ym
yślanie
pr
zez
dzieci
własn
ych
p
ytań,
na
kt
ór
e
w
ar
to
znać
odpo
wiedzi,
•
pr
zy
got
ow
anie
ręk
i do
pisania
lit
er
y
–
ćwi
-
cz
enia
wpr
ow
adzając
e
i r
ozg
rz
ew
ając
e
rękę
piszącą,
•
wpr
ow
adz
enie
pisan
ych
lit
er
C
, c
na
pod
-
sta
wie
w
yr
az
ów
: C
ezar
y,
c
ytr
yn
y,
•
ćwicz
enia
w
pisaniu
lit
er
i
w
yr
az
ów
po
śladach
i
samodzielnie
,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
22–23
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.,
cz. 3 s.
20
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 15
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
8
1
131
Szuk
am
y inf
ormacji –
ro
zwijanie umiejętności
zada
w
ania p
ytań
i k
or
zy
stania z r
óżn
ych
źr
ódeł inf
ormacji.
•
kształt
ow
anie
posta
w
y
tw
ór
cz
ego
poszu
-
kiw
ania
wiedz
y
–
zaba
w
y
sło
wne
i lo
-
giczne
z
wiązane
z
p
ytaniami:
C
o b
y b
yło
,
gdyb
y…?
or
az
C
zy wiesz, dlacz
ego
…?,
•
w
yszuk
iw
anie
na
ilustr
acji
pr
zedsta
wiają
-
cej
pokój
dzieck
a
pr
zedmiot
ów
służąc
ych
nauc
e
i z
dob
yw
aniu
inf
or
macji,
•
w
spólne
tw
or
zenie
baz
y
źr
ódeł
, gdzie
dzieci
mogą
z
dob
yć
inf
or
macje
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
cz
ytania
p
ytań
z
e
zr
ozumieniem
or
az
łącz
enia
p
ytań
z
wła
-
ściw
ym
źr
ódłem
inf
or
macji,
•
wiz
yta
w
bibliot
ec
e
lub
w
sali
inf
or
ma
-
ty
cznej
, gdzie
dzieci
szuk
ają
odpo
wiedzi
na
w
cz
eśniej
posta
wione
pr
zez
siebie
pytania,
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.,
cz. 3 s.
21
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
132
D
zień eksp
er
ymen
tó
w
– r
oz
wijanie u dzieci
ciek
aw
ości p
ozna
w
cz
ej
i z
dolności op
owiadania
o sw
oich o
dk
ry
ciach.
•
ro
zwijanie
m
yślenia
dzieci
popr
zez
cz
yta
-
nie
, w
ym
yślanie
i
odgady
w
anie
zagadek
,
•
ćwicz
enia
i
zaba
w
y
typu
St
o p
ytań
, na
kt
ó-
re
mo
żna
odpo
wiedzieć
tylko
tak
lub
nie
,
•
pr
zepr
ow
adz
enie
pr
ost
ego
eksper
ymen
tu
jako
w
dr
ażanie
do
uwr
ażliwienia
na
za
-
leżności
pr
zy
cz
yno
w
o-sk
utko
w
e,
pr
óba
opo
wiedz
enia
o
pr
zebiegu
eksper
ymen
tu
w log
iczn
y
i pr
ost
y
sposób
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
opo
wiadania
zgodnie
z
kolejnością
z
dar
zeń;
por
tf
olio
ucznia cz. 2 – kar
ty nr 13, 14
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.3a 5.1 5.2
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
22
Por
y r
oku
, miesiąc
e
i t
ygo
dnie
.
•
w
dr
ażanie
do
obser
w
ow
ania
zmian
zacho
-
dząc
ych
w
posz
cz
ególn
ych
por
ach
rok
u,
•
w
ypo
wiadanie
się
na
tema
t zmian
zacho
-
dząc
ych
w
pr
zyr
odzie
w
ró
żn
ych
por
ach
ro
ku
,
ćw
. ma
tem.-
-pr
zyr
., cz. 3
s.
24–25
por
tf
olio
ucznia cz. 2 – k
ar
ta nr 15
6.1)b 6.2)b
•
w
ymienia
w
e
właściw
ej
kolej
-
ności
naz
w
y
pór
rok
u,
•
w
ymienia
kolejne
naz
w
y
miesięc
y,
•
wie
, cz
ym
char
akt
er
yzują
się
por
y
rok
u,
•
pr
zypor
ządko
wuje
obr
azk
i
odpo
wiednim
por
om
rok
u,
•
por
ządk
uje
k
ar
ki
z
pamiętnik
a
zgodnie
z
dniem
ty
godnia
i miesiąca,
•
odcz
ytuje
dni
miesiąca
z
kalendar
za,
9
1
85
O
blicz
enia k
alenda
-
rz
ow
e.
•
por
ządko
w
anie
kolejności
dni
ty
godnia
i miesięc
y,
•
w
dr
ażanie
do
odcz
yt
yw
ania
dni
z
k
alen
-
dar
za,
•
utr
w
alenie
znajomości
dni
ty
godnia
i naz
w
miesięc
y,
•
obliczanie
upły
wu
czasu
–
liczb
y
dni,
•
w
dr
ażanie
do
ro
związ
yw
ania
zadań
tek
-
st
ow
ych
z
wiązan
ych
z
pr
ost
ymi
oblicz
e-
niami
k
alendar
zo
w
ymi,
ćw.
ma
tem.-pr
zyr
.
cz. 3 –
s.
26
7.3)d 7.2)c 7.1)d
•
potr
afi
oblicz
yć
, ile
dni
mija
od
podanego
dnia
ty
godnia
lub
miesiąca
w
po
znan
ym
zak
resie
liczbo
w
ym,
•
ro
związuje
pr
ost
e
zadania
tek
-
st
ow
e
dot
ycząc
e
upły
wu
dni,
•
odcz
ytuje
i
zapisuje
liczbę
10
za
pomocą
c
yfr
,
•
pr
zelicza
elemen
ty
w
zak
resie
10,
•
uzupełnia
br
ak
ując
e
liczb
y,
•
por
ządk
uje
po
znane
liczb
y
rosnąc
o
i malejąc
o,
•
mier
zy
długości
za
pomocą
klock
a
liczb
y
10
i
linijk
i;
1
86
Zadania t
ekst
ow
e dot
y-
cząc
e pr
ost
ych oblicz
eń
upły
wu czasu
.
•
w
dr
ażanie
do
ro
związ
yw
ania
zadań
tek
-
st
ow
ych
dot
ycząc
ych
upły
wu
czasu
–
dni
w
ty
godniu
,
•
doskonalenie
umiejętności
doda
w
ania
i odejmo
w
ania
w
zak
resie
9,
•
ro
zwijanie
log
icznego
m
yślenia,
ćw.
ma
tem.-pr
zyr
.
cz. 3 –
s.
27
7.2)b 7.2)c 7.3)d
1
87
Pr
zeliczanie liczb
w zak
resie 10.
•
utr
w
alenie
liczb
w
zak
resie
9,
•
pr
zeliczanie
elemen
tó
w
w
zak
resie
10,
•
doskonalenie
technik
i doda
w
ania
i
odej
-
mo
w
ania,
ć
w.
ma
tem.-pr
zyr
.
cz. 3 –
s.
28
7.2)a 7.2)b
1
88
W
pr
ow
adz
enie liczb
y
10 w asp
ek
cie k
ar
dynal
-
nym, miar
ow
ym
i p
or
ządk
ow
ym or
az jej
zapisu c
yfr
ow
ego
.
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
10
w
aspekcie
k
ar
dy
-
naln
ym,
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
doskonalenie
spr
awności
rachunko
w
ej
,
•
por
ządko
w
anie
rosnąc
o
i malejąc
o
liczb
w
po
znan
ym
zak
resie
,
•
pr
zeliczanie
elemen
tó
w
;
ć
w.
ma
tem.-pr
zyr
.
cz. 3 –
s.
29
por
tf
olio
ucznia cz. 2 – k
ar
ta nr 16
7.1)c 7.1)d 7.2)a
7.2)b 7.2)c
zajęcia
techniczne
1
22
Po
znanie budo
w
y
i zasad działania mik
-
ser
a.
•
w
dr
ażanie
do
umiejętnego
i
bezpieczne
-
go
posług
iw
ania
się
mikser
em,
•
po
znanie
budo
w
y
i sposobu
działania
mikser
a,
•
pr
zy
got
ow
anie
koktajlu;
Por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
7 – mikser
y
9.1)b
•
wie
, z
jak
ich
cz
ęści
sk
łada
się
mikser
,
•
potr
afi
go
zło
ży
ć
i r
ozło
ży
ć,
•
właściwie
włącza
i
w
yłącza
mikser
,
•
pod
kon
tr
olą
naucz
yciela
miksuje
o
w
oc
e
z
jogur
tem;
eduk
acja
plast
yczna
1
22
Cz
ter
y p
or
y rok
u
– ak
w
ar
ela.
•
w
ypo
wiadanie
się
w
w
ybr
anej
for
mie
plast
ycznej
,
•
w
dr
ażanie
do
właściw
ego
posług
iw
ania
się
bar
w
ą;
4.1)
•
maluje
char
akt
er
yst
yczne
elemen
ty
pór
rok
u,
•
ro
zr
óżnia
bar
w
y
ciepłe
i zimne
,
•
dobier
a
właściw
e
bar
w
y;
10
eduk
acja
muz
yczna
1
22
Ćwicz
enia r
ytmiczne
na p
odsta
wie piosenk
i
W
iosenne p
or
ządk
i.
Po
znajem
y flet
.
•
po
znanie
fletu
popr
zecznego
–
budo
w
a
i br
zmienie
,
•
nauk
a
piosenk
i W
iosenne p
or
ządk
i,
•
in
ter
pr
etacja
rucho
w
a
piosenk
i;
Kar
ta pr
ac
y
nr 19
3.1) 3.2) 3.3) 3.5)
w
ażne
jest
pr
zy
-
got
ow
a-
nie
w
sali
miejsca
do
ć
wi
-
cz
eń
ru
-
ch
ow
yc
h
i tańca
•
wie
, jak
w
ygląda
flet
popr
zeczn
y
or
az
potr
afi
ro
zpo
znać
jego
br
zmienie
,
•
śpiew
a
piosenkę
W
iosenne
por
ządk
i –
zna
rytm
i melodię
,
•
rytmizuje
sło
w
a
piosenk
i;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
22
Po
znanie nar
zędzia
A
re
ogr
af
. P
rac
a
w pr
ogr
amie
Pa
int
.
•
doskonalenie
umiejętności
uruchamiania
i zam
yk
ania
pr
og
ramu
P
aint
,
•
po
znanie
nar
zędzia
pr
og
ramu
P
aint – A
e-
ro
gra
f,
•
doskonalenie
umiejętności
samodzielne
-
go
w
ykor
zy
st
yw
ania
po
znan
ych
nar
zędzi
pr
og
ramu
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
pisania
w
yr
az
ów
i liczb
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
doskonalenie
umiejętności
w
ykor
zy
st
y-
w
ania
w
ybr
an
ych
k
la
wisz
y
z
kla
wia
tur
y,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
komput
er
ze;
8.1) 8.2)
•
samodzielnie
uruchamia
i zam
yk
a
pr
og
ram
P
aint
,
•
z
pomocą
naucz
yciela
uż
yw
a
nar
zędzia
A
er
ogr
af
w
pr
og
ra
-
mie
P
aint
,
•
samodzielnie
w
ykor
zy
stuje
po
znane
nar
zędzia
pr
og
ramu
Paint
,
•
podpisuje
obr
azk
i i
wpisuje
do
ok
ienek
liczb
y
za
pomocą
kla
wia
tur
y,
•
uż
yw
a
kla
wisz
y
ze
str
załk
ami
i k
la
wisza
Spacja
,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w
komput
er
ze;
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
64– 66
64. Z
aba
w
y i ć
wicz
enia
kształtując
e właściw
ą
posta
w
ę.
65. T
ocz
enie
piłk
i
w gr
ach i zaba
w
ach.
66. Bieg z omijaniem pr
zeszk
ód – zaba
w
y
i ć
wicz
enia.
•
utr
w
alanie
umiejętności
reago
w
anie
na
umó
wione
sy
gnały
,
•
ucz
enie
zacho
w
ania
właściw
ej
posta
w
y
pr
zy
st
ole
i
w
ruchu
,
•
ro
zwijanie
sz
ybkości
i
zwinności
w
zaba
-
w
ach
i
ćwicz
eniach,
•
ro
zwijanie
umiejętności
tocz
enia
piłk
i,
•
utr
w
alanie
umiejętności
st
oso
w
ania
się
do
reguł
i
zasad
obo
wiązując
ych
w
czasie
zajęć
.
10.1) 10.2)a),
b)
•
akt
ywnie
ucz
estnicz
y
w
zaba
-
w
ach
rucho
w
ych,
•
kształtuje
właściw
ą
posta
w
ę
podczas
ruchu
,
•
pr
awidło
w
o
pr
zyjmuje
po
-
zy
cję
siedzącą
w
ła
w
ce
,
pr
zy
st
ole
,
•
doskonali
umiejętność
tocz
e-
nia
piłk
i,
•
doskonali
z
winność
,
•
ro
zwija
sz
ybkość
i
w
ytr
zy
-
małość
,
•
ro
zwija
koor
dynację
wzr
oko
-
w
o-rucho
w
ą,
dba
o
bezpie
-
cz
eńst
w
o
podczas
ć
wicz
eń
i zaba
w
.
11
Uwaga! Nauczyciel przynosi na zajęcia techniczne jogurty i owoce, np. mrożone tru-
skawki. Dobrze byłoby, żeby dzieci nie wiedziały o tym – będzie to dla nich wspaniała
niespodzianka.
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Dzień Zagadek
(1 godz . eduk. pol.-społ. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Dzień Zagadek – uczenie dzieci aktywnego stawiania pytań i szukania
na nie odpowiedzi. Poznanie budowy i sposobu działania miksera.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, że Wisła to królowa polskich rzek. Poznaliście kilka polskich legend. Znacie symbole
narodowe swojej ojczyzny. Potraficie obserwować pogodę, mierzyć długości linijką, liczyć
w zakresie 8. Coraz lepiej czytacie i piszecie.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– słucha z uwagą zagadek i próbuje je odgadnąć,
– próbuje samodzielnie wymyśleć zagadki dla innych dzieci,
– współpracuje w grupie przy wykonywaniu zadań,
– wie, z jakich części składa się mikser,
– potrafi złożyć i rozłożyć mikser,
– właściwie włącza i wyłącza mikser,
– przygotowuje owoce i jogurt,
– pod kontrolą nauczyciela miksuje owoce i jogurt.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach rozpoczynacie podróż po nowej wartości – MĄDROŚĆ I CIEKA-
WOŚĆ POZNAWCZA. Poznacie Cezarego, który uwielbia stawiać pytania i wymyślać zagad-
ki. Sami również będziecie mądrymi główkami, które wykażą się mądrością, ciekawością
i pomysłowością. Będziecie rozwiązywać różne zagadki. Będziecie pracować w grupach i sa-
modzielnie. Na zakończenie dnia poznacie zasadę działania miksera i przygotujecie koktajl
owocowy, który każde z was na pewno z ochotą wypije.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykorzystać swoją wiedzę przy rozwiązywaniu zagadek,
– uważnie słuchać innych,
– ułożyć zagadkę do obrazka,
– zachować zasady higieny i bezpieczeństwa w czasie przygotowywania koktajlu.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób współpraca w grupie wpłynęła na zorganizowanie Dnia Zagadek w klasie?
• Co to jest mądrość?
• Co to jest ciekawość poznawcza?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, Karty kreatywne – teczka
dodatkowa – bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA s. 52; arkusz papieru
pakowego z napisem Klasowy Dzień Zagadek, kartki B5 z zapisanymi pytaniami: Po co?, Dla-
czego?, Z jakiej przyczyny?, W jaki sposób?, Jak?; puste kartki B5, zagadki przygotowane przez
dzieci jako zadanie domowe, pudełko, w którym są kolorowe kartki (tyle kartek, ile dzieci
w klasie) służące do podziału na grupy, np.: ciekawscy – czerwona, tropiciele – niebieska, po-
szukiwacze – zielona, myśliciele – różowa, odkrywcy – żółta, mądralińscy – czerwona; szpilki,
12
obrazki przedstawiające: telewizor, maskotkę, serce, tulipan, makaron; kredki, klej, kilkana-
ście małych kartek (podzielona na 8 części kartka z bloku lub kartki samoprzylepne), kart-
ka w kształcie koła dla każdej grupy do rysowania punktów, mikser, ściereczki do naczyń,
plastikowy kubek, łyżeczka, fartuszek dla każdego dziecka, duża miska, jogurty, mrożone
owoce (np.: truskawki), koła do zaznaczania punktów (tyle ile jest grup), 5 kartek A4, kartka
z narysowaną tarczą strzelecką do samooceny.
Uwaga! Nauczyciel przed zajęciami ustawia ławki do pracy w grupach 4-osobowych.
Przebieg zajęć
1. Powitanka – nauka wierszyka.
• Nauczyciel informuje dzieci, że na początku dnia przywitają się ze sobą mocnymi uści-
skami dłoni. Każde dziecko podchodzi do wybranych dwóch osób i mocno ściska im
ręce. Następnie nauczyciel mówi kolejne wersy wierszyka, które dzieci za nim powta-
rzają.
Jestem szalenie rad,
Wiem, że w szkole wiele się nauczę,
że ze mnie taki chwat.
bo na mądrego człowieka wyrosnąć muszę.
Lubię
chodzić
do
szkoły,
(B. Kotulska)
i człowiek ze mnie wesoły.
Logopeda radzi – pamięć
Uczniowie powinni często uczyć się na pamięć, np.: wierszyków. Często ćwiczona pa-
mięć ułatwia także naukę języka.
Dobrym sposobem nauki wierszy na pamięć jest ten proponowany przez prof. E. Grusz-
czyk-Kolczyńską – zadaniem dzieci uczących się wiersza na pamięć jest zabawa, w któ-
rej dzieci próbują nauczyć wierszyka swoją zabawkę. Uczniowie są wtedy bardziej zmo-
tywowani do wysiłku i mają więcej okazji do powtórzeń tekstu.
2. Mądre główki – rozwiązywanie zagadek słownych.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że skoro chcą wyrosnąć na mądrych ludzi, muszą umieć roz-
wiązywać zagadki. Prosi je, aby uważnie słuchały i czyta im zagadki.
To ma owalny kształt,
Na stole to warzywo często gości.
najczęściej koloru białego.
Niech nikt teraz się nie złości:
W środku żółte jest i białe,
powiem wam w tajemnicy może,
z tego pisklę będzie
że i w ognisku pieczone być może. (ziemniak)
lub śniadanie doskonałe. (jajko)
Te kotki rosną na drzewie,
Ten ptak jest ładny, o nic cię nie prosi.
puszyste są ich futerka.
W bajkach mówią, że dzieci przynosi.
Może ktoś z was tego nie wie –
Jest duży, dumny i pięknie pod niebem szybuje.
ten kotek i z wazonu na nas zerka. (bazie) Nad stawem śniadanie sobie szykuje. (bocian)
Te małe owady pożyteczne są
Całą zimę smacznie śpi.
i królową mają swą.
Co to za wielkie zwierzę, powiedz mi? (niedźwiedź)
W zimie śpią i odpoczywają,
zaś wiosną i latem wiele roboty mają. (pszczoły)
(B. Kotulska)
3. Kraina mądrości – swobodne wypowiedzi dzieci na temat mądrości i ciekawości
poznawczej.
• Dzieci wyjmują z teczki dodatkowej bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ PO-
ZNAWCZA. Nauczyciel mówi: Dzisiaj rozpoczynacie podróż po niezwykle ekscytującej kra-
inie – to kraina wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA. Przez kolejne trzy tygodnie
będziecie rozwijali i doskonalili swoje umiejętności. Podejmiecie się różnych prac badaw-
czych, będziecie eksperymentować. Staniecie się twórcami, odkrywcami i będziecie coraz
mądrzejszymi dziećmi. Proszę, niech każde z was oznaczy swój bilet wybranym przez siebie
sposobem: odciskiem palca, namalowanym znaczkiem lub niech się podpisze. Następnie
wyjaśnia dzieciom, jakie są cele zajęć i na co będzie zwracać uwagę.
4. Co to jest mądrość? Co to jest ciekawość poznawcza? – swobodne wypowiedzi dzieci.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby zastanowiły się i powiedziały: – Co to jest mądrość? – O kim
mówimy, że jest mądry? – Na czym polega mądrość? – Kiedy powiemy do kogoś, że postąpił
mądrze? – Co to jest ciekawość poznawcza?
Uwaga! Nauczyciel może wykorzystać informacje i przysłowia zawarte na stronach
tytułowych w przewodniku.
• Nauczyciel pyta dzieci, jakie działania chciałyby podjąć, kiedy będą w krainie warto-
ści MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA. Po podaniu przez dzieci propozycji (można
je napisać na kartce i zrealizować po zaplanowaniu ich z dziećmi) nauczyciel ogłasza
dzisiejszy dzień Klasowym Dniem Zagadek. Informuje dzieci, że będą rozwiązywały za-
gadki chłopca, którego za chwilę poznają, a także zagadki, które przygotowały w domu,
zagadki przygotowane przez nauczyciela oraz zagadki przygotowane przez siebie pod-
czas zajęć.
5. Poznanie Cezarego – ćwiczenia w wypowiadaniu się i uważnym słuchaniu.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elementarz na s. 20
.
Przedstawia Cezarego,
chłopca, który lubi zadawać pytania i wymyślać zagadki. Czyta (może to zrobić dobrze
czytające dziecko) im to, co mówi Cezary.
• Dzieci powtarzają pytania, jakie lubi zadawać Cezary. Dlaczego?, Po co?, Z jakiej przyczy-
ny?. Nauczyciel wiesza na tablicy arkusz papieru pakowego z napisem Klasowy Dzień
Zagadek i przykleja na nim kartki B5 z ww. pytaniami. Dzieci wyjaśniają, kiedy i w jakich
sytuacjach takie pytania można zadawać. Podają inne pytania, które można zadać, aby
się czegoś dowiedzieć, coś znaleźć lub wyjaśnić, wytłumaczyć (W jaki sposób?, Jak?, Co
możemy zrobić?, Gdzie to możemy znaleźć?). Propozycje dzieci nauczyciel zapisuje na
kartkach B5 i również przykleja je na arkuszu.
6. Zagadki Cezarego – rozwijanie percepcji słuchowej i umiejętności skupiania uwa-
gi, rozwiązywanie zagadek w
elementarzu na s. 20 i 21
.
• Dzieci słuchają zagadek, które nauczyciel czyta z elementarza. Podają odpowiedzi (lu-
stro, żelazko, weterynarz, cytryna, odkurzacz, noc, wiewiórka, statek, filiżanka/ kubek, ręka-
wiczki). Wszyscy wszystkim biją brawo.
• Dzieci przedstawiają zagadki (mogły się ich nauczyć na pamięć lub przynieść na kartce
– wtedy przeczyta je nauczyciel), które przygotowały w domu. Dzieci mogą również po-
wiedzieć zagadkę swoimi słowami, zaśpiewać ją, przedstawić gestem. Nauczyciel chwa-
li dzieci za przygotowanie zadania domowego – zagadek. Każda przedstawiona zagad-
ka nagradzana jest brawami. Zagadki, które dzieci przyniosły na kartkach, nauczyciel
przykleja na arkuszu Klasowy Dzień Zagadek.
13
3. Kraina mądrości – swobodne wypowiedzi dzieci na temat mądrości i ciekawości
poznawczej.
• Dzieci wyjmują z teczki dodatkowej bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ PO-
ZNAWCZA. Nauczyciel mówi: Dzisiaj rozpoczynacie podróż po niezwykle ekscytującej kra-
inie – to kraina wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA. Przez kolejne trzy tygodnie
będziecie rozwijali i doskonalili swoje umiejętności. Podejmiecie się różnych prac badaw-
czych, będziecie eksperymentować. Staniecie się twórcami, odkrywcami i będziecie coraz
mądrzejszymi dziećmi. Proszę, niech każde z was oznaczy swój bilet wybranym przez siebie
sposobem: odciskiem palca, namalowanym znaczkiem lub niech się podpisze. Następnie
wyjaśnia dzieciom, jakie są cele zajęć i na co będzie zwracać uwagę.
4. Co to jest mądrość? Co to jest ciekawość poznawcza? – swobodne wypowiedzi dzieci.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby zastanowiły się i powiedziały: – Co to jest mądrość? – O kim
mówimy, że jest mądry? – Na czym polega mądrość? – Kiedy powiemy do kogoś, że postąpił
mądrze? – Co to jest ciekawość poznawcza?
Uwaga! Nauczyciel może wykorzystać informacje i przysłowia zawarte na stronach
tytułowych w przewodniku.
• Nauczyciel pyta dzieci, jakie działania chciałyby podjąć, kiedy będą w krainie warto-
ści MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA. Po podaniu przez dzieci propozycji (można
je napisać na kartce i zrealizować po zaplanowaniu ich z dziećmi) nauczyciel ogłasza
dzisiejszy dzień Klasowym Dniem Zagadek. Informuje dzieci, że będą rozwiązywały za-
gadki chłopca, którego za chwilę poznają, a także zagadki, które przygotowały w domu,
zagadki przygotowane przez nauczyciela oraz zagadki przygotowane przez siebie pod-
czas zajęć.
5. Poznanie Cezarego – ćwiczenia w wypowiadaniu się i uważnym słuchaniu.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elementarz na s. 20
.
Przedstawia Cezarego,
chłopca, który lubi zadawać pytania i wymyślać zagadki. Czyta (może to zrobić dobrze
czytające dziecko) im to, co mówi Cezary.
• Dzieci powtarzają pytania, jakie lubi zadawać Cezary. Dlaczego?, Po co?, Z jakiej przyczy-
ny?. Nauczyciel wiesza na tablicy arkusz papieru pakowego z napisem Klasowy Dzień
Zagadek i przykleja na nim kartki B5 z ww. pytaniami. Dzieci wyjaśniają, kiedy i w jakich
sytuacjach takie pytania można zadawać. Podają inne pytania, które można zadać, aby
się czegoś dowiedzieć, coś znaleźć lub wyjaśnić, wytłumaczyć (W jaki sposób?, Jak?, Co
możemy zrobić?, Gdzie to możemy znaleźć?). Propozycje dzieci nauczyciel zapisuje na
kartkach B5 i również przykleja je na arkuszu.
6. Zagadki Cezarego – rozwijanie percepcji słuchowej i umiejętności skupiania uwa-
gi, rozwiązywanie zagadek w
elementarzu na s. 20 i 21
.
• Dzieci słuchają zagadek, które nauczyciel czyta z elementarza. Podają odpowiedzi (lu-
stro, żelazko, weterynarz, cytryna, odkurzacz, noc, wiewiórka, statek, filiżanka/ kubek, ręka-
wiczki). Wszyscy wszystkim biją brawo.
• Dzieci przedstawiają zagadki (mogły się ich nauczyć na pamięć lub przynieść na kartce
– wtedy przeczyta je nauczyciel), które przygotowały w domu. Dzieci mogą również po-
wiedzieć zagadkę swoimi słowami, zaśpiewać ją, przedstawić gestem. Nauczyciel chwa-
li dzieci za przygotowanie zadania domowego – zagadek. Każda przedstawiona zagad-
ka nagradzana jest brawami. Zagadki, które dzieci przyniosły na kartkach, nauczyciel
przykleja na arkuszu Klasowy Dzień Zagadek.
14
7. Myśliciele na start – rozwijanie umiejętności formułowania i zadawania pytań, roz-
wijanie percepcji wzrokowej.
• Dzieci losują z pudełka kolorowe kartki (mogą być na nich narysowane symbole) ozna-
czające grupy takie jak: ciekawscy, tropiciele, poszukiwacze, myśliciele, odkrywcy, mądra-
lińscy. Wylosowaną kartkę każde dziecko przypina sobie szpilką do ubrania (nauczyciel
pomaga dzieciom).
• Nauczyciel kładzie na ławkach kolorowe kartki z nazwami grup, dzieci siadają w nich
zgodnie z kartką wylosowaną z pudełka. Nauczyciel informuje dzieci, że w tym tygo-
dniu będą pracowały w grupach. Ważne jest, żeby ze sobą współpracowały, naradzały
się, dzieliły się pracą. Za dwa, trzy dni grupy zmienią się – dzieci na nowo wylosują kart-
ki. Każdego dnia grupa otrzyma kartkę w kształcie koła, na którym będzie zaznaczała
punkty – kropkę w kolorze, który jest symbolem grupy. Nauczyciel kładzie na każdej
ławce wiele małych kartek (mogą to być pocięte na 8 części kartki z bloku lub kartki
samoprzylepne), na których dzieci będą rysowały lub zapisywały odpowiedzi.
Zadanie 1. – Nauczyciel wiesza na tablicy kartki z obrazkami, na których są: telewi-
zor, maskotka, serce, tulipan, makaron. Pyta dzieci, jakie wyrazy ukryły się w nazwach
przedstawionych obrazków (lew, kot, ser, ul, mak). Dzieci naradzają się w grupach,
a następnie każde dziecko rysuje jeden obrazek.
Zadanie 2. – Nauczyciel pyta dzieci, do czego można wykorzystać butelkę. Dzieci nara-
dzają się w grupach, a następnie każde dziecko rysuje jeden lub dwa obrazki.
Zadanie 3. – Nauczyciel pyta dzieci, co można zrobić z kwiatów. Po naradzeniu się
w grupach każde dziecko rysuje jeden obrazek. Dzieci mogą podać propozycje słownie
– głośno lub na ucho nauczycielowi, który zapisze je, a potem odczyta.
Zadanie 4. – Nauczyciel pisze na tablicy wyraz: płotek. Dzieci piszą wyrazy jednosyla-
bowe, które można ułożyć z liter tego wyrazu (po, to, te, płot, kot). Każda grupa może
wybrać kapitana, który zapisze te wyrazy na kartce.
Zadanie 5. – Nauczyciel pisze na tablicy wyraz: pamiątka. Dzieci piszą wyrazy jedno-
i dwusylabowe, które można ułożyć z liter tego wyrazu (tak, pąk, mąka, mak, tam, ptaka,
tik, matka, paka, tama, kat, kit, kąt, mata, atak, piątka, kita, mapa).
Zadanie 6. – Nauczyciel rozdaje dzieciom dowolne obrazki – każdej grupie jeden. Dzie-
ci układają o nim zagadkę, którą ustnie przedstawiają pozostałym grupom.
• Wszyscy wszystkim biją brawo. Kartki z rozwiązaniami dzieci przyklejają na arkuszu Kla-
sowy Dzień Zagadek.
• Nauczyciel chwali dzieci za wykonanie zadań, aktywność i współpracę w grupach. Infor-
muje, że ma dla nich niespodziankę.
(Kartki – koła z punktami – zostają przyklejone na kartce A4. Każda grupa ma swoją
kartkę, na której codziennie będzie przyklejała koło z punktacją).
Uwaga! Dzieci w grupie pomagają sobie wzajemnie. To nie jest sprawdzian wiedzy,
tylko uczenie współpracy i współdziałania. Za każdy prawidłowo odgadnięty wy-
raz, narysowany obrazek, ułożenie wyrazów czy zagadki, dzieci rysują na papiero-
wym kółku kropkę (tyle kropek, ile dzieci w grupie wykonało zadanie). Na każde
zadanie dzieci mają określony czas od 2 do 5 minut.
8. Jak działa mikser? – poznanie budowy i sposobu działania miksera.
Nauczyciel prosi do klasy mamy, które w tym dniu pomogą w przygotowaniu koktajlu
owocowego.
• Do każdej grupy dzieci dołącza jedna mama, która przyniosła z domu mikser. Pokazuje,
jak jest zbudowany – nazywa i prezentuje poszczególne części, informuje jak działa.
Dzieci zwracają uwagę na to, że w każdej grupie jest inny mikser (np. z kielichem, mie-
szadełkami, blender). Miksery są różnej wielkości, kształtu i koloru. Inaczej też się ich
używa. Dzieci rozmawiają o bezpieczeństwie w czasie używania miksera, podkreślają,
że jest to urządzenie elektryczne i nie należy go używać, kiedy ma się mokre ręce. Pre-
zentują też sposób wyjmowania wtyczki z gniazdka.
Uwaga! Jeżeli jest taka możliwość, każda grupa przygotowuje koktajl z innych
owoców. Potem odbywa się degustacja (należy przygotować małe plastikowe kub-
ki) i każde dziecko rozpoznaje, z jakich owoców jest koktajl. Jeżeli nie jest możliwa
taka organizacja zajęć, nauczyciel sam prezentuje dzieciom budowę i zasadę dzia-
łania jednego lub kilku mikserów.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby umyły ręce i założyły fartuszki w celu higienicznego przygo-
towania koktajlu. Dzieci wyjmują kubki i łyżeczki i pod kierunkiem mam (lub nauczycie-
la) przygotowują koktajl. Częstują nim nauczyciela i obecne w klasie mamy.
• Dzieci piją koktajl, a nauczyciel opowiada im o walorach zdrowotnych tego napoju. Na-
stępnie dzieci porządkują ławki, myją szklanki i części miksera w przygotowanej misce
z ciepłą wodą lub w łazience. Gromkimi brawami dziękują mamom za zaprezentowanie
miksera i pomoc w przygotowaniu koktajlu. Układają rymowane podziękowania, np.:
Wszystkim mamom pięknie dziękujemy!
By do nas do szkoły jutro przyszły – bardzo chcemy.
Swoje mamy w klasie chętnie gościmy,
aby jutro do nas przyszły – pięknie prosimy.
(B. Kotulska)
9. Kim chcę zostać w przyszłości? – ćwiczenia w wypowiadaniu się, słuchanie.
• Nauczyciel przypomina, że Cezary chce zostać odkrywcą i naukowcem. Dzieci wyjaśnia-
ją, co robi odkrywca, co robi naukowiec. Podają przykłady znanych im odkryć.
• Nauczyciel podaje ciekawostki na temat odkryć na świecie oraz wyjaśnia, że odkrycia nie
muszą dotyczyć tylko zjawisk, planet itp., ale odkryć można również jakąś cechę u czło-
wieka albo talent. Następnie opowiada o wynalezieniu okularów dla zapominalskich.
W Japonii stworzono niedawno niezwykłe okulary. Dzięki umieszczonej w nich kamerze
wszystko, co widzi ten, kto ma je na nosie, jest nagrywane i przekazywane do komputera.
Specjalny program rozpoznaje widziane przez człowieka przedmioty i przydziela im odpo-
wiednie nazwy. Jeśli ktoś czegoś szuka, wystarczy, że wpisze do komputera słowo, np. „klu-
cze”, a z nagranego filmu zostaną wyświetlone wszystkie fragmenty, w których zguba się
pojawiła.
(„Świerszczyk” 1.11.2009, nr 21)
• Dzieci wypowiadają się na temat: Kim chciał-
bym/łabym zostać w przyszłości.
10. Odkrywcy na start – ćwiczenie percepcji
wzrokowej, odszukiwanie na obrazku
przedmiotów spełniających dany warunek.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. pol.-
społ. na s. 18
.
Informuje, że będą ćwiczyły spo-
strzegawczość i myślenie. Dzieci wykonują ćw.
1., szukają wśród narysowanych przedmiotów
tych, które nie służą do słuchania muzyki.
• Dzieci wykonują ćw. 2. Zastanawiają się, czy na-
rysowane przez nie obrazki mają jakąś wspól-
ną cechę. Próbują ją znaleźć. Jeżeli im się to
nie uda, mają się zastanowić nad tym w domu.
Mogą narysować inne przedmioty.
15
szadełkami, blender). Miksery są różnej wielkości, kształtu i koloru. Inaczej też się ich
używa. Dzieci rozmawiają o bezpieczeństwie w czasie używania miksera, podkreślają,
że jest to urządzenie elektryczne i nie należy go używać, kiedy ma się mokre ręce. Pre-
zentują też sposób wyjmowania wtyczki z gniazdka.
Uwaga! Jeżeli jest taka możliwość, każda grupa przygotowuje koktajl z innych
owoców. Potem odbywa się degustacja (należy przygotować małe plastikowe kub-
ki) i każde dziecko rozpoznaje, z jakich owoców jest koktajl. Jeżeli nie jest możliwa
taka organizacja zajęć, nauczyciel sam prezentuje dzieciom budowę i zasadę dzia-
łania jednego lub kilku mikserów.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby umyły ręce i założyły fartuszki w celu higienicznego przygo-
towania koktajlu. Dzieci wyjmują kubki i łyżeczki i pod kierunkiem mam (lub nauczycie-
la) przygotowują koktajl. Częstują nim nauczyciela i obecne w klasie mamy.
• Dzieci piją koktajl, a nauczyciel opowiada im o walorach zdrowotnych tego napoju. Na-
stępnie dzieci porządkują ławki, myją szklanki i części miksera w przygotowanej misce
z ciepłą wodą lub w łazience. Gromkimi brawami dziękują mamom za zaprezentowanie
miksera i pomoc w przygotowaniu koktajlu. Układają rymowane podziękowania, np.:
Wszystkim mamom pięknie dziękujemy!
By do nas do szkoły jutro przyszły – bardzo chcemy.
Swoje mamy w klasie chętnie gościmy,
aby jutro do nas przyszły – pięknie prosimy.
(B. Kotulska)
9. Kim chcę zostać w przyszłości? – ćwiczenia w wypowiadaniu się, słuchanie.
• Nauczyciel przypomina, że Cezary chce zostać odkrywcą i naukowcem. Dzieci wyjaśnia-
ją, co robi odkrywca, co robi naukowiec. Podają przykłady znanych im odkryć.
• Nauczyciel podaje ciekawostki na temat odkryć na świecie oraz wyjaśnia, że odkrycia nie
muszą dotyczyć tylko zjawisk, planet itp., ale odkryć można również jakąś cechę u czło-
wieka albo talent. Następnie opowiada o wynalezieniu okularów dla zapominalskich.
W Japonii stworzono niedawno niezwykłe okulary. Dzięki umieszczonej w nich kamerze
wszystko, co widzi ten, kto ma je na nosie, jest nagrywane i przekazywane do komputera.
Specjalny program rozpoznaje widziane przez człowieka przedmioty i przydziela im odpo-
wiednie nazwy. Jeśli ktoś czegoś szuka, wystarczy, że wpisze do komputera słowo, np. „klu-
cze”, a z nagranego filmu zostaną wyświetlone wszystkie fragmenty, w których zguba się
pojawiła.
(„Świerszczyk” 1.11.2009, nr 21)
• Dzieci wypowiadają się na temat: Kim chciał-
bym/łabym zostać w przyszłości.
10. Odkrywcy na start – ćwiczenie percepcji
wzrokowej, odszukiwanie na obrazku
przedmiotów spełniających dany warunek.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. pol.-
społ. na s. 18
.
Informuje, że będą ćwiczyły spo-
strzegawczość i myślenie. Dzieci wykonują ćw.
1., szukają wśród narysowanych przedmiotów
tych, które nie służą do słuchania muzyki.
• Dzieci wykonują ćw. 2. Zastanawiają się, czy na-
rysowane przez nie obrazki mają jakąś wspól-
ną cechę. Próbują ją znaleźć. Jeżeli im się to
nie uda, mają się zastanowić nad tym w domu.
Mogą narysować inne przedmioty.
16
11. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci na bilecie do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA rysują mały mik-
ser, owoc, z którego wykonały koktajl, małą główkę, a nad nią znak zapytania, kropkę
w kolorze swojej grupy.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę z narysowaną tarczą strzelniczą, na której zazna-
czone są punkty od 2 do 10. Dzieci określają, jak im się podobały zajęcia (zaznaczając
zielonym kolorem odpowiednie pole na tarczy) i jak oceniają swoją aktywność (zazna-
czając kolorem czerwonym odpowiednie pole na tarczy).
• Dzieci opowiadają o tym, jak im się współpracowało w grupie. Zwracają uwagę na to,
w którym miejscu na tarczy są zaznaczone czerwone kropki. Odpinają znaczki przydzia-
łu do grupy i chowają je do pudełka.
Zadanie domowe
Przyniosę książkę (jeżeli mam taką w domu), w której są zagadki, pytania i eksperymen-
ty. Może to być również czasopismo, książeczka z rebusami, zagadkami, krzyżówkami, np.:
„Supełkowe łamigłówki”, „Świat zagadek”, „Pomyśl, zgadnij, pomaluj” itd. Narysuję obrazek
– „Kim chciałbym zostać w przyszłości”.
Informacje dla nauczyciela
Każdy jogurt, zarówno naturalny, jak i owocowy, jest przede wszystkim produktem
mlecznym, dostarcza naszemu organizmowi dużą ilość białka i wapnia. Pod tym wzglę-
dem jogurty są nawet lepsze od mleka, gdyż 250 g jogurtu dostarcza większą ilość
wapnia niż 250 g mleka. Dzieje się tak dzięki żywym kulturom bakterii, które ułatwiają
wchłanianie wapnia. Jogurty zatem powinny być spożywane przez dzieci, które rosną
i których kości nie są w pełni ukształtowane, oraz przez osoby starsze, cierpiące na oste-
oporozę. Jogurty są również bogatym źródłem witamin A i B, fosforu, potasu, cynku
i jodu
(http://www.jogurtowocowy.pl/wartosci-odzywcze-jogurtu-owocowego/)
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Mądra główka
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Świat jest bardzo ciekawy – wprowadzenie drukowanych liter C, c. Pory
roku, miesiące i tygodnie. Obliczenia kalendarzowe.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wykazaliście się umiejętnością rozwiązywania zagadek. Wiecie, jak korzystać z posiadanej
wiedzy. Potraficie wyjaśnić, czym zajmuje się odkrywca, a czym – naukowiec. Znacie zasadę
działania miksera. Rozumiecie, że współpraca jest bardzo ważna przy wykonywaniu wielu
zadań.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– słucha uważnie zagadek i potrafi je odgadnąć,
– potrafi samodzielnie wymyślać zagadki dla innych dzieci,
– potrafi zadawać ciekawe pytania na różne tematy,
– czyta pytania z właściwą intonacją,
– potrafi powiedzieć, gdzie może znaleźć odpowiedzi na swoje pytania (książki, multime-
dia, biblioteka itd.),
17
– interesuje się różnymi źródłami informacji i stara się z nich korzystać w miarę potrzeb
i możliwości,
– wypowiada się na temat wykonanych przez siebie eksperymentów,
– umie czytać teksty zawierające poznane litery (w tym C, c),
– rozumie czytane teksty,
– wymienia we właściwej kolejności nazwy pór roku,
– wymienia nazwy kolejnych miesięcy,
– wie, czym charakteryzują się pory roku,
– przyporządkowuje obrazki odpowiednim porom roku,
– przyporządkowuje kartki z pamiętnika zgodnie z dniem tygodnia i miesiąca,
– odczytuje dni miesiąca z kalendarza,
– potrafi obliczyć, ile dni mija od podanego dnia tygodnia i miesiąca.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie litery C, c. Tak jak wczoraj będziecie rozwiązywać różne
ciekawe zagadki. Nauczycie się czytać zdania pytające, czyli zdania zakończone znakiem
zapytania, z odpowiednią intonacją. Będziecie zadawać pytania dotyczące interesujących
was spraw. Wskażecie źródła, w których można znaleźć odpowiedzi na różne pytania. Za-
łożymy Klasową Biblioteczkę złożoną z książek zawierających zagadki, ciekawe pytania
i eksperymenty. Będziecie czytać teksty zawierające nowo poznaną literę C, c.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykorzystać swoją wiedzę przy układaniu i rozwiązywaniu zagadek,
– we właściwy sposób czytać zdania pytające,
– układać pytania do zdań i sytuacji,
– wymienić nazwy kolejnych pór roku i nazwy miesięcy,
– podać charakterystyczne cechy pór roku,
– obliczyć, ile dni mija od podanego dnia tygodnia i miesiąca.
Pytania kluczowe
• Dlaczego umiejętność zadawania pytań wpływa na wzbogacanie naszej wiedzy?
• W jaki sposób należy czytać zdania pytające?
• Po co potrzebna nam jest znajomość nazw pór roku, miesięcy, dni tygodnia?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa – bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAW-
CZA, portfolio ucznia – karta nr 15; arkusz papieru pakowego z napisem: Klasowy Dzień Za-
gadek – Mądre Główki; wycięte z papieru koła (dla każdej grupy jedno) do zapisywania punk-
tów, znaczki dla każdego dziecka, agrafki, soki, np. z cytryny, pomarańczy, grejpfruta, kiwi,
ananasa; owoce, np.: pomarańcza, grejpfrut, cytryna, kiwi, ananas; obrazki różnych owoców
(szczególnie takich, które dzieci mało znają): liczi, awokado, złota pomarańcza, mango; znicz
lub świeczka, plastikowe kubki, kartki z bloku, kolorowe kartki z nazwami pór roku i ich sym-
bolami: niebieska – zima (bałwan), żółta – lato (słońce), zielona – wiosna (kwiat), pomarań-
czowa – jesień (liść), pędzle, żelazko, klej, znicze, CD 1 lub inna płyta ze spokojną muzyką.
Uwaga! Dzieci siedzą w grupach. Biorą z pudełka kartki, które wylosowały w dniu po-
przednim, i przypinają je sobie do ubrania. Odbierają od nauczyciela nowe koła do
zaznaczania punktów, które będą zdobywane przez grupy.
18
Przebieg zajęć
1. Powitanie mądrych główek – wprowadzenie w temat zajęć.
• Nauczyciel przypomina dzieciom wiersz z poprzedniego dnia (patrz dzień 1., pkt 1.).
Śpiewa kolejne wersy, a dzieci powtarzają je na tę samą melodię.
• Dzieci opowiadają, jakie wymyśliły przedmioty, które są okrągłe i używane do pisania.
Podają również inne przykłady przedmiotów, które mają wspólną cechę dotyczącą wy-
glądu lub przeznaczenia (dzieci mogą powtarzać przedmioty z dnia poprzedniego –
ćwiczą pamięć, patrz ćw. pol.-społ. cz. 3, s. 18, ćw. 2.).
• Nauczyciel przypomina, że znajdują się w krainie wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ PO-
ZNAWCZA. Prosi, aby zastanowiły się i odpowiedziały na pytania: – Co to jest mądrość?
– Czasem ktoś mówi: jaki jestem mądry. Co to znaczy? – Co to znaczy, kiedy powiem: Jestem
ciekawy świata? – W jaki sposób poznajemy otaczający nas świat? – Co jest nam do tego
potrzebne? Dzieci stwierdzają, że świat poznajemy wszystkimi zmysłami: smakiem, do-
tykiem, wzrokiem, słuchem, węchem. Rysują na bilecie do wartości ikonki przedstawia-
jące: oko, rękę, ucho, usta z językiem, nos.
• Nauczyciel podkreśla, że mądrość to nie tylko wiedza, ale także chęć poznawania świa-
ta, rozwijanie swoich zainteresowań, umiejętność poszukiwania informacji, zadawanie
pytań, otwartość na pomysły innych, nieprzerażanie się niepowodzeniami. Rozmawia
z dziećmi o tym, gdzie można szukać informacji (pytając innych ludzi, w bibliotece,
w książkach, czasopismach, w radio, TV, internecie). Dzieci rysują na bilecie – małą po-
stać z otwartymi szeroko ramionami, znak zapytania, książkę, telewizor komputer.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel informuje dzieci, co będą robiły na zajęciach i na co będzie zwracać uwagę
(patrz: Cele w języku ucznia i Nacobezu).
• Przypomina, że w dalszym ciągu trwa Klasowy Dzień Zagadek. Przypina na tablicy lub
w innym miejscu sali następny arkusz papieru pakowego z napisem: Klasowy Dzień Za-
gadek – Mądre Główki.
3. Czy wiesz, jaki to owoc? – zabawa rozwijająca zmysły smaku, dotyku, węchu.
• Nauczyciel pokazuje przyniesione owoce. Prosi dzieci, aby zadawały pytania dotyczące
tych owoców, np.: – Jak nazywa się ten owoc? – Jaki ma kolor? – Jaki jest w dotyku? – Jaki
ma smak? – Jak pachnie?
• Dzieci odpowiadają na pytania, które same ułożyły. Sprawdzają twardość i grubość
skórki, próbują soków z owoców, mówią, jak smakują, jak pachną. Stwierdzają, że aby
odpowiedzieć na pytania, musiały owoców dotknąć, posmakować, powąchać, czyli wy-
korzystały różne zmysły – dotyku, wzroku, węchu i smaku (każde, zadane przez członka
grupy pytanie dzieci zaznaczają kropką na kole punktacji).
• Nauczyciel zwraca uwagę dzieci, że w każdym z tych owoców znajdziemy witaminę C,
która korzystnie wpływa na zdrowie dzieci i dorosłych. Opowiada o zaletach tej witami-
ny. Prezentuje drukowane litery C, c, które dzieci poznają w tym dniu na zajęciach.
• Nauczyciel wiesza na tablicy obrazki przedstawiające różne owoce (ważne jest, aby były
to również owoce mało znane dzieciom): mango, limonkę, awokado, melon, granat, ar-
buz, liczi, itd.
• Dzieci nazywają owoce (jeżeli to możliwe, nauczyciel przynosi te owoce do klasy), opo-
wiadają, co o nich wiedzą. Układają w grupach zagadki o tych owocach i je prezentują.
Zgadują i wskazują odpowiedź – owoc na obrazku; przypominają, czego o tym owocu
się dowiedziały (za każdą dobrą odpowiedź członka grupy dzieci zaznaczają kropkę na
kole punktacji).
• Nauczyciel opowiada dzieciom ciekawostki o egzotycznych owocach.
Aligatorowa gruszka. Gdyby nie Krzysztof Kolumb, nie moglibyśmy dzisiaj jeść awokado.
To właśnie z odkrytej przez żeglarza Ameryki zostało ono przywiezione do Europy. Indianie
nazywali je „ahuacati”. Nazwa ta okazała się jednak trudna do wymówienia, więc Europej-
czycy szybko zmienili ją na „bocado” albo „avocado”. Niektórzy mówią o tym owocu „aliga-
torowa gruszka”, bo ma szorstką, zieloną skórkę.
Złota pomarańcza. Ma kształt daktyla. Jest wielkości śliwki, a smakuje jak pomarańcza.
Jednak w przeciwieństwie do pomarańczy kumkwat, bo tak nazywa się ten owoc, można
jeść razem ze skórką i pestkami. Kumkwat pochodzi z Chin i tam nazywany jest „kin ku”, czyli
„złota pomarańcza”.
Chińska śliwka. Dwa tysiące lat temu buddyjski mnich Hu Lin posadził w Chinach drzewo.
Wyrosły na nim owoce wyglądające jak wielkie maliny, słodkie i soczyste. Tak mówi legen-
da… Jak naprawdę smakują te „maliny”, możecie się przekonać, zjadając owoc liczi. Kto
wie, a nuż traficie na taki, który zerwano z drzewa zasadzonego przez Hu Lina? Podobno
rośnie ono do dzisiaj...
Owoc bogów. Tak nazwano w Indiach mango kilka tysięcy lat temu. Niektórzy jedzą je
w całości, nawet z liśćmi, z których przyrządza się sałatkę. Słodkie, soczyste owoce są pyszne
na surowo, można też z nich robić soki, galaretki i dżemy. Nie marnują się nawet pestki. Wy-
ciskane z nich masło mangowe to doskonałe lekarstwo, np. w walce z tasiemcem.
(„Świerszczyk” 15.10.2009, nr 20)
4. Eksperymentujący Cezary – rozwijanie myślenia.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elemen-
tarz na s. 22
i
opowiedziały, co zrobił Cezary, jaki
wykonał eksperyment i kto mu w tym pomógł;
co było jego magicznym atramentem; kto od-
czytał to, co napisał; w jaki sposób; jakie uczucia
towarzyszyły mamie i Cezaremu w czasie tego
eksperymentu. Nauczyciel pyta dzieci: – Czy
lubicie eksperymentować i przeprowadzać do-
świadczenia? – Dlaczego lubicie przeprowadzać
doświadczenia? – Dlaczego robienie ekspery-
mentów jest ekscytującym zajęciem?
5. Magiczny atrament – dziecięce eksperymenty.
• Dzieci wyjmują kartki i pędzle. Nauczyciel sta-
wia na każdej ławce naczynie z sokiem z cy-
tryny. Każde dziecko rysuje na kartce dowolny
obrazek i zapisuje dowolny wyraz lub zdanie,
używając pędzla maczanego w soku z cytryny.
Następnie grupy wymieniają się kartkami. Zgadują, co może na nich być przedstawio-
ne. Dzieci podchodzą do nauczyciela, który prasuje żelazkiem obrazki. Po zakończonym
odszyfrowywaniu, wszystkie prace zostają przyklejone na arkuszu papieru pakowego
z napisem: Klasowy Dzień Zagadek – Mądre Główki.
• Nauczyciel pokazuje kartkę. Mówi dzieciom, że ma tu zapisane dla nich pytanie. Propo-
nuje, aby odczytać je, nie tak jak poprzednio, prasując żelazkiem, ale zupełnie inaczej...
Zapala znicz lub świeczkę i podgrzewa od spodu kartkę, uważając, aby się nie zapaliła.
W miarę podgrzewania na kartce pojawia się zapisane pytanie. Dzieci, które potrafią,
czytają je i wypowiadają się na jego temat: Jesteście ciekawi świata? Kartka zostaje za-
wieszona obok innych prac dzieci.
19
• Nauczyciel opowiada dzieciom ciekawostki o egzotycznych owocach.
Aligatorowa gruszka. Gdyby nie Krzysztof Kolumb, nie moglibyśmy dzisiaj jeść awokado.
To właśnie z odkrytej przez żeglarza Ameryki zostało ono przywiezione do Europy. Indianie
nazywali je „ahuacati”. Nazwa ta okazała się jednak trudna do wymówienia, więc Europej-
czycy szybko zmienili ją na „bocado” albo „avocado”. Niektórzy mówią o tym owocu „aliga-
torowa gruszka”, bo ma szorstką, zieloną skórkę.
Złota pomarańcza. Ma kształt daktyla. Jest wielkości śliwki, a smakuje jak pomarańcza.
Jednak w przeciwieństwie do pomarańczy kumkwat, bo tak nazywa się ten owoc, można
jeść razem ze skórką i pestkami. Kumkwat pochodzi z Chin i tam nazywany jest „kin ku”, czyli
„złota pomarańcza”.
Chińska śliwka. Dwa tysiące lat temu buddyjski mnich Hu Lin posadził w Chinach drzewo.
Wyrosły na nim owoce wyglądające jak wielkie maliny, słodkie i soczyste. Tak mówi legen-
da… Jak naprawdę smakują te „maliny”, możecie się przekonać, zjadając owoc liczi. Kto
wie, a nuż traficie na taki, który zerwano z drzewa zasadzonego przez Hu Lina? Podobno
rośnie ono do dzisiaj...
Owoc bogów. Tak nazwano w Indiach mango kilka tysięcy lat temu. Niektórzy jedzą je
w całości, nawet z liśćmi, z których przyrządza się sałatkę. Słodkie, soczyste owoce są pyszne
na surowo, można też z nich robić soki, galaretki i dżemy. Nie marnują się nawet pestki. Wy-
ciskane z nich masło mangowe to doskonałe lekarstwo, np. w walce z tasiemcem.
(„Świerszczyk” 15.10.2009, nr 20)
4. Eksperymentujący Cezary – rozwijanie myślenia.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elemen-
tarz na s. 22
i
opowiedziały, co zrobił Cezary, jaki
wykonał eksperyment i kto mu w tym pomógł;
co było jego magicznym atramentem; kto od-
czytał to, co napisał; w jaki sposób; jakie uczucia
towarzyszyły mamie i Cezaremu w czasie tego
eksperymentu. Nauczyciel pyta dzieci: – Czy
lubicie eksperymentować i przeprowadzać do-
świadczenia? – Dlaczego lubicie przeprowadzać
doświadczenia? – Dlaczego robienie ekspery-
mentów jest ekscytującym zajęciem?
5. Magiczny atrament – dziecięce eksperymenty.
• Dzieci wyjmują kartki i pędzle. Nauczyciel sta-
wia na każdej ławce naczynie z sokiem z cy-
tryny. Każde dziecko rysuje na kartce dowolny
obrazek i zapisuje dowolny wyraz lub zdanie,
używając pędzla maczanego w soku z cytryny.
Następnie grupy wymieniają się kartkami. Zgadują, co może na nich być przedstawio-
ne. Dzieci podchodzą do nauczyciela, który prasuje żelazkiem obrazki. Po zakończonym
odszyfrowywaniu, wszystkie prace zostają przyklejone na arkuszu papieru pakowego
z napisem: Klasowy Dzień Zagadek – Mądre Główki.
• Nauczyciel pokazuje kartkę. Mówi dzieciom, że ma tu zapisane dla nich pytanie. Propo-
nuje, aby odczytać je, nie tak jak poprzednio, prasując żelazkiem, ale zupełnie inaczej...
Zapala znicz lub świeczkę i podgrzewa od spodu kartkę, uważając, aby się nie zapaliła.
W miarę podgrzewania na kartce pojawia się zapisane pytanie. Dzieci, które potrafią,
czytają je i wypowiadają się na jego temat: Jesteście ciekawi świata? Kartka zostaje za-
wieszona obok innych prac dzieci.
20
Uwaga! Nauczyciel podkreśla, że dzieciom nie wolno samodzielnie powtórzyć eks-
perymentu w domu – muszą poprosić o pomoc rodziców.
• Nauczyciel zapowiada, że jutro pokaże im inny magiczny atrament.
Uwaga! Podobnie jak w dniu poprzednim nauczyciel może zaprosić do klasy ro-
dziców. Zabawa będzie przebiegała szybciej. Można też będzie zaplanować więcej
ćwiczeń.
6. Wprowadzenie litery C, c – analiza i synteza wzrokowo-słuchowa wyrazów.
• Nauczyciel rysuje na tablicy dwa prostokąty. Prosi dzieci, żeby wyklaskały sylaby w wy-
razach: Cezary, cytryny. Wybrane przez nauczyciela dzieci podchodzą do tablicy i na
prostokątach zaznaczają kreskami liczbę sylab w tych wyrazach. Następnie wskazują
liczbę liter w każdej sylabie oraz zaznaczają w nich litery C, c niebieskim kolorem. Przy-
pominają, że Cezary to imię, a więc muszą pamiętać, że na początku tego wyrazu jest
wielka litera.
7. Zagadki – ćwiczenia analizatora słuchowego, wzbogacanie słownictwa.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby rozejrzały się po klasie i znalazły przedmioty, w których na-
zwach słychać głoskę c. Następnie podaje warunki, zgodnie z którymi mają podawać
wyrazy z literą c:
– W tych wyrazach głoska c jest na początku, a te wyrazy składają się tylko z jednej sylaby
(cal, cel, cło, cud, cykl, car, cwał, cedr).
– W tych wyrazach głoska c jest na początku, a te wyrazy składają się z dwóch sylab (cała,
cały, całość, całus, cążki, cela, cegła, cedzak, cmokać, cement, centrum).
– W tych wyrazach głoska c jest na początku, a te wyrazy składają się z trzech sylab (calutki,
cytryna, cebula, centrala, centymetr, cerata, codziennie).
Uwaga! Dzieci dobrze czytające mogą korzystać ze słowników ortograficznych.
Nauczyciel naprowadza dzieci na wyrazy, np.: – To jest warzywo, przy którym pła-
czesz, gdy je obierasz. – Jest wykorzystywana przy budowaniu. Można też korzystać
z przygotowanych obrazków.
• Dzieci w grupach wymyślają zagadki, w których
rozwiązaniem są wyrazy z literą c. Prezentują je
na forum klasy. Za każdą zagadkę grupa dory-
sowuje na swoim kole punkt.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci nazwały obrazki
w
ćw. 3. na s. 23 elementarza
,
przeczytały syla-
by
i wskazały, którą sylabę zawiera nazwa każ-
dego z nich.
• Dzieci w grupach wymyślają inne wyrazy z sy-
labami ca, ce, cy, cu i rysują je na kartkach, np.:
cukinia, ocean, cytryna, Calineczka. Każda grupa
odgaduje nazwy obrazków i wskazuje odpo-
wiednią sylabę. Potem prezentuje swoje obraz-
ki, a pozostałe dzieci wskazują sylaby z głoską
c w nazwach obrazków. Wszystkie kartki z ob-
razkami zostają przyklejone na arkuszu papieru
z nazwą Klasowy Dzień Zagadek – Mądra Głów-
ka, a dzieci rysują na swoich kołach punkty.
Wszyscy wszystkim biją brawo.
• Dzieci na bilecie do wartości piszą drukowane litery C, c i rysują cytrynę.
8. Gimnastyczny wierszyk – zabawa ruchowa.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że po tak intensywnym wysiłku umysłowym potrzebny jest
ruch. Proponuje, że będzie wolno mówił wierszyk, do którego będą wykonywały ćwi-
czenia.
Kiedy chwycę się pod boki,
Zaraz zrobię dwa podskoki.
Unieś w górę nóżkę prawą,
Ręce w górę, potem w bok,
Teraz lewą i znów prawą.
przysiad i do przodu skok.
Prosto stań na lewej nodze.
Stań w rozkroku, skłoń się
Pogroź dzieciom ku przestrodze.
w prawo.
I na prawej bracie stań
Teraz w lewo, ale żwawo.
Niczym bocian, bez dwóch zdań.
Zakręć się dwa razy w koło.
Pajacyka zrobić możesz
Podskocz, będzie ci wesoło.
I już będziesz dziś w humorze.
(B. Kotulska, M. Polasińska, J. Wosianek, Gry i zabawy dydaktyczne dla
uczniów klas I–III szkoły podstawowej, RODN WOM w Katowicach, 2010)
9. Czytanie razem z Cezarym – ćwiczenia w głośnym czytaniu.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 23
.
Czytają indywidualnie w różny sposób – szeptem,
głośno, ze zdziwieniem, ze smutkiem, radośnie, wolno, z przeciąganiem samogłosek –
sylaby i połączenia literowe z literą c zapisane na cytrynach.
• Nauczyciel zapisuje te sylaby i połączenia literowe na tablicy. Dzieci śpiewają sylaby
wskazane przez nauczyciela na melodię piosenki Babcia to jest skarb.
10. Cezary pyta – wprowadzenie zdania pytającego jako rodzaju zdania.
• Nauczyciel nawiązuje do pierwszego dnia, kiedy przedstawiał im Cezarego. Pyta: Czy
pamiętacie, co lubi robić Cezary i kim chce zostać? (lubi pytać; naukowcem badaczem,
odkrywcą). Prosi, aby spojrzały na zdania zapisane w
elementarzu na s. 23
. Pyta: Jaki
znak znajduje się na końcu tych zdań? (znak zapytania). Informuje, że zdania zakończone
znakiem zapytania nazywają się zdaniami pytającymi. Czyta się je z odpowiednią into-
nacją – ton głosu przy końcu zdania wznosi się do góry.
Nauczyciel czyta zdania pytające w elementarzu. Następnie czytają je dzieci i próbują
na nie odpowiedzieć.
• Dzieci wyjmują książki i czasopisma, które miały przynieść na zajęcia. Oglądają je, opo-
wiadają, co można w nich znaleźć, na jakie pytania znajdą tam odpowiedzi. Sprawdzają
z nauczycielem, czy znajdą w nich odpowiedzi na pytania Cezarego.
• Nauczyciel proponuje dzieciom, aby stworzyły w klasie Kącik Mądrej Główki i zostawiły
w nim książki i czasopisma, które przyniosły. Będą mogły codziennie poszukać i prze-
czytać w nich odpowiedzi na jakieś pytanie.
Uwaga! W tym dniu dzieci nie muszą odpowiedzieć na wszystkie pytania Cezare-
go, mogą to zrobić w następnym dniach – sukcesywnie poszukując odpowiedzi.
Logopeda radzi – ładnie mówię
Warto poćwiczyć z dziećmi wypowiadanie zdań pytających z odpowiednią intonacją –
wznoszącą. Dla niektórych uczniów może to być niełatwe.
11. Cała Ziemia to cud – ćwiczenia w wypowiadaniu się.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat zdania, które powiedział Cezary Cała Zie-
mia to cud. Podają przykłady z własnych doświadczeń potwierdzające zdanie Cezarego.
Słuchają ciekawostek, które opowiada im nauczyciel.
21
8. Gimnastyczny wierszyk – zabawa ruchowa.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że po tak intensywnym wysiłku umysłowym potrzebny jest
ruch. Proponuje, że będzie wolno mówił wierszyk, do którego będą wykonywały ćwi-
czenia.
Kiedy chwycę się pod boki,
Zaraz zrobię dwa podskoki.
Unieś w górę nóżkę prawą,
Ręce w górę, potem w bok,
Teraz lewą i znów prawą.
przysiad i do przodu skok.
Prosto stań na lewej nodze.
Stań w rozkroku, skłoń się
Pogroź dzieciom ku przestrodze.
w prawo.
I na prawej bracie stań
Teraz w lewo, ale żwawo.
Niczym bocian, bez dwóch zdań.
Zakręć się dwa razy w koło.
Pajacyka zrobić możesz
Podskocz, będzie ci wesoło.
I już będziesz dziś w humorze.
(B. Kotulska, M. Polasińska, J. Wosianek, Gry i zabawy dydaktyczne dla
uczniów klas I–III szkoły podstawowej, RODN WOM w Katowicach, 2010)
9. Czytanie razem z Cezarym – ćwiczenia w głośnym czytaniu.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 23
.
Czytają indywidualnie w różny sposób – szeptem,
głośno, ze zdziwieniem, ze smutkiem, radośnie, wolno, z przeciąganiem samogłosek –
sylaby i połączenia literowe z literą c zapisane na cytrynach.
• Nauczyciel zapisuje te sylaby i połączenia literowe na tablicy. Dzieci śpiewają sylaby
wskazane przez nauczyciela na melodię piosenki Babcia to jest skarb.
10. Cezary pyta – wprowadzenie zdania pytającego jako rodzaju zdania.
• Nauczyciel nawiązuje do pierwszego dnia, kiedy przedstawiał im Cezarego. Pyta: Czy
pamiętacie, co lubi robić Cezary i kim chce zostać? (lubi pytać; naukowcem badaczem,
odkrywcą). Prosi, aby spojrzały na zdania zapisane w
elementarzu na s. 23
. Pyta: Jaki
znak znajduje się na końcu tych zdań? (znak zapytania). Informuje, że zdania zakończone
znakiem zapytania nazywają się zdaniami pytającymi. Czyta się je z odpowiednią into-
nacją – ton głosu przy końcu zdania wznosi się do góry.
Nauczyciel czyta zdania pytające w elementarzu. Następnie czytają je dzieci i próbują
na nie odpowiedzieć.
• Dzieci wyjmują książki i czasopisma, które miały przynieść na zajęcia. Oglądają je, opo-
wiadają, co można w nich znaleźć, na jakie pytania znajdą tam odpowiedzi. Sprawdzają
z nauczycielem, czy znajdą w nich odpowiedzi na pytania Cezarego.
• Nauczyciel proponuje dzieciom, aby stworzyły w klasie Kącik Mądrej Główki i zostawiły
w nim książki i czasopisma, które przyniosły. Będą mogły codziennie poszukać i prze-
czytać w nich odpowiedzi na jakieś pytanie.
Uwaga! W tym dniu dzieci nie muszą odpowiedzieć na wszystkie pytania Cezare-
go, mogą to zrobić w następnym dniach – sukcesywnie poszukując odpowiedzi.
Logopeda radzi – ładnie mówię
Warto poćwiczyć z dziećmi wypowiadanie zdań pytających z odpowiednią intonacją –
wznoszącą. Dla niektórych uczniów może to być niełatwe.
11. Cała Ziemia to cud – ćwiczenia w wypowiadaniu się.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat zdania, które powiedział Cezary Cała Zie-
mia to cud. Podają przykłady z własnych doświadczeń potwierdzające zdanie Cezarego.
Słuchają ciekawostek, które opowiada im nauczyciel.
22
Pewne amerykańskie czasopismo zorganizowało w 2000 roku plebiscyt na najważniejszy
wynalazek XX wieku. Okazało się, że za najbardziej przydatną rzecz czytelnicy uznali… kar-
teczki samoprzylepne! Z kolei widzowie stacji telewizyjnej BBC wskazali rower. Gdy w tej
sprawie wypowiedzieli się Polacy, pierwsze miejsce zajęła żarówka.
(„Świerszczyk” 1.03.2008, nr 5)
12. Co znajduje się na obrazkach? – odkodowywanie nazw obrazków.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 19
i odkodowują nazwy obrazków (woda, piłka,
dom). Nauczyciel zapisuje je na tablicy, zwracając uwagę na prawidłowe połączenia liter
w wyrazach. Dzieci przepisują wyrazy do ćwiczeń.
• Dzieci w grupach przygotowują podobne ćwiczenia dla innych grup. Prezentują je,
a pozostałe grupy je odkodowują. Wszystkie kartki z zadaniami zostają przyklejone na
arkuszu Dzień Zagadek – Mądra Główka. Za każde prawidłowo wykonane zadanie dzieci
rysują punkt na swoim kole.
13. Co się przydarzyło Cezaremu? – określanie następstwa czasowego poprzez upo-
rządkowanie historyjki obrazkowej.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby przyjrzały się historyjce obrazkowej i opowiedziały, co się
przydarzyło Cezaremu (Cezary rysował obrazek. Stół chwiał się, bo nogi stołu nie były
równe). Dzieci zwracają uwagę na to, jak chłopiec rozwiązał problem. Numerują obrazki
zgodnie z kolejnością zdarzeń.
• Dzieci próbują ułożyć opowiadanie o tym, co mogło się zdarzyć wcześniej, a co – póź-
niej.
Opowiadają, co wymyśliły. Za każdy podany pomysł zaznaczają punkt na kole.
• Nauczyciel podaje dzieciom różne sytuacje, np.: urwał się guzik przy sweterku, zepsuł
się zamek w tornistrze. Dzieci zastanawiają się i mówią, jak ten problem by rozwiązały.
Logopeda radzi – ćwiczenia językowe
Bardzo trudne jest dla uczniów radzenie sobie z następstwem czasu. Potrzebne są ta-
kie ćwiczenia, które doskonalą tę umiejętność, czyli: układanie i opowiadanie historyjek
obrazkowych, pisanie pamiętnika, kroniki wydarzeń.
14. Cztery pory roku – ćwiczenia w wypowiadaniu się, rozwijanie myślenia.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 24–25
.
Oglądają zdjęcia i opowiadają, jak wy-
gląda przyroda w poszczególnych porach roku. Pod kierunkiem nauczyciela przyklejają
naklejki z nazwami miesięcy. Uważnie oglądają zdjęcia na środku ilustracji. Otaczają je
kolorami zgodnie z zapisanym kodem.
• Nauczyciel czyta dzieciom wybrane przysłowia o miesiącach. Dzieci wypowiadają się na
ich temat, mówią, jak je rozumieją.
Choć już w kwietniu słonko grzeje, nieraz pole śnieg zawieje.
Czerwiec na maju zwykle się wzoruje, jego pluchy, pogody, często naśladuje.
W lipcu upały, wrzesień doskonały.
Jaki pierwszy wrzesień, taka będzie jesień.
Gdy październik ciepło trzyma, zwykle mroźna bywa zima.
15. Miesiące – zabawa ruchowa, reagowanie na polecenie.
• Nauczyciel przygotował kartki w czterech kolorach z symbolami pór roku: niebieski (bał-
wan) – zima; żółty (słońce) – lato; zielony (kwiat) – wiosna; pomarańczowy – jesień (liść).
Rozdaje kartki dzieciom losowo. On sam jest rokiem, który wydaje polecenia dzieciom.
– Przyjdzie do mnie zima. – Przyjdzie do mnie wiosna.
– Jeżeli obok mnie stoi zima, to jaka pora roku powinna przyjść za nią?
– Jeżeli obok mnie stoi lato, to jaka pora roku była przed nią?
Uwaga! W trakcie zabawy dzieci wymieniają się kartkami w celu ćwiczenia uwagi,
aktywnego słuchania i utrwalania nazw pór roku. Podobne ćwiczenie nauczyciel
może wykonać z dniami tygodnia i nazwami miesięcy.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wyjęły
z portfolio ucznia kartę nr 15.
Dzieci omawiają,
w jaki sposób powinny uzupełnić obrazki przedstawiające jabłoń w czterech porach
roku. Zadanie to dzieci wykonają w domu, stosując dowolną technikę plastyczną (farba-
mi, kredkami, papierem kolorowym, kolaż) według własnej inwencji twórczej.
16. Dni tygodnia – kartki z kalendarza.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby obejrzały kartki
z kalendarza
w ćw. matem.-przyr. na s. 26
(ćw.
1). Następnie pod kierunkiem nauczyciela dzie-
ci opowiadają, co się dzieje na poszczególnych
obrazkach: – Co Karolina robiła w poszczególnych
dniach tygodnia? – W jakich dniach tygodnia Ka-
rolina czytała książkę, ...lepiła bałwana, ...jeździ-
ła na łyżwach, ...spotkała się z koleżanką? (itd.)
– W jakim miesiącu Karolinie rozsypały się kart-
ki w kalendarzu? – Co się wydarzyło się 4 lutego,
...5 lutego? (itd.) – Jakiego dnia tygodnia brakuje
w kalendarzu Karoliny?
• Dzieci samodzielnie wykonują ćw. 2. Nauczyciel
sprawdza poprawność wykonania zadania.
17. Podsumowanie dnia.
• Dzieci opowiadają, ile mają punktów na swoim
kole punktacji (liczą je w różny sposób). Wypowia-
dają się na temat współpracy w grupie. Wszyscy wszystkim biją brawo.
• Z Kącika Mądrej Główki nauczyciel wybiera książkę, z której czyta ciekawostkę.
Zadanie domowe
Nauczyciel prosi dzieci, aby wyjęły
z portfolio ucznia kartę nr 15.
Dzieci omawiają,
w jaki sposób powinny uzupełnić obrazki przedstawiające jabłoń w czterech porach
roku. Zadanie to dzieci wykonają w domu, stosując dowolną technikę plastyczną (ko-
rzystając z farb, kredek, papieru kolorowego, jako kolaż) wg własnej inwencji twórczej.
23
• Nauczyciel czyta dzieciom wybrane przysłowia o miesiącach. Dzieci wypowiadają się na
ich temat, mówią, jak je rozumieją.
Choć już w kwietniu słonko grzeje, nieraz pole śnieg zawieje.
Czerwiec na maju zwykle się wzoruje, jego pluchy, pogody, często naśladuje.
W lipcu upały, wrzesień doskonały.
Jaki pierwszy wrzesień, taka będzie jesień.
Gdy październik ciepło trzyma, zwykle mroźna bywa zima.
15. Miesiące – zabawa ruchowa, reagowanie na polecenie.
• Nauczyciel przygotował kartki w czterech kolorach z symbolami pór roku: niebieski (bał-
wan) – zima; żółty (słońce) – lato; zielony (kwiat) – wiosna; pomarańczowy – jesień (liść).
Rozdaje kartki dzieciom losowo. On sam jest rokiem, który wydaje polecenia dzieciom.
– Przyjdzie do mnie zima. – Przyjdzie do mnie wiosna.
– Jeżeli obok mnie stoi zima, to jaka pora roku powinna przyjść za nią?
– Jeżeli obok mnie stoi lato, to jaka pora roku była przed nią?
Uwaga! W trakcie zabawy dzieci wymieniają się kartkami w celu ćwiczenia uwagi,
aktywnego słuchania i utrwalania nazw pór roku. Podobne ćwiczenie nauczyciel
może wykonać z dniami tygodnia i nazwami miesięcy.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wyjęły
z portfolio ucznia kartę nr 15.
Dzieci omawiają,
w jaki sposób powinny uzupełnić obrazki przedstawiające jabłoń w czterech porach
roku. Zadanie to dzieci wykonają w domu, stosując dowolną technikę plastyczną (farba-
mi, kredkami, papierem kolorowym, kolaż) według własnej inwencji twórczej.
16. Dni tygodnia – kartki z kalendarza.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby obejrzały kartki
z kalendarza
w ćw. matem.-przyr. na s. 26
(ćw.
1). Następnie pod kierunkiem nauczyciela dzie-
ci opowiadają, co się dzieje na poszczególnych
obrazkach: – Co Karolina robiła w poszczególnych
dniach tygodnia? – W jakich dniach tygodnia Ka-
rolina czytała książkę, ...lepiła bałwana, ...jeździ-
ła na łyżwach, ...spotkała się z koleżanką? (itd.)
– W jakim miesiącu Karolinie rozsypały się kart-
ki w kalendarzu? – Co się wydarzyło się 4 lutego,
...5 lutego? (itd.) – Jakiego dnia tygodnia brakuje
w kalendarzu Karoliny?
• Dzieci samodzielnie wykonują ćw. 2. Nauczyciel
sprawdza poprawność wykonania zadania.
17. Podsumowanie dnia.
• Dzieci opowiadają, ile mają punktów na swoim
kole punktacji (liczą je w różny sposób). Wypowia-
dają się na temat współpracy w grupie. Wszyscy wszystkim biją brawo.
• Z Kącika Mądrej Główki nauczyciel wybiera książkę, z której czyta ciekawostkę.
Zadanie domowe
Nauczyciel prosi dzieci, aby wyjęły
z portfolio ucznia kartę nr 15.
Dzieci omawiają,
w jaki sposób powinny uzupełnić obrazki przedstawiające jabłoń w czterech porach
roku. Zadanie to dzieci wykonają w domu, stosując dowolną technikę plastyczną (ko-
rzystając z farb, kredek, papieru kolorowego, jako kolaż) wg własnej inwencji twórczej.
24
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Ciekawe pytania
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie pisanych liter C, c. Ćwiczenia rozwijające sprawność
czytania i pisania sylab oraz wyrazów zawierających poznawaną literę. Zadania tekstowe
dotyczące prostych obliczeń upływu czasu.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, co to są zdania pytające. Potraficie przeczytać te zdania z właściwą intonacją. Znacie
nazwy kolejnych dni tygodnia, miesięcy, pór roku. Wiecie, czym charakteryzują się poszcze-
gólne pory roku. Potraficie przeczytać wyrazy zawierające nowo poznaną literę C.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– słucha z uwagą zagadek i próbuje je rozwiązać,
– próbuje samodzielnie wymyślać zagadki dla innych dzieci,
– zadaje ciekawe pytania na różne tematy,
– interesuje się różnymi źródłami informacji,
– potrafi pisać sylaby i wyrazy zawierające litery C, c po śladach i samodzielnie,
– potrafi obliczyć, w poznanym zakresie liczbowym, ile dni mija od podanego dnia tygo-
dnia lub miesiąca,
– rozwiązuje proste zadania tekstowe dotyczące upływu dni.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie układać zagadki do obrazków. Wykorzystacie swoją wie-
dzę i umiejętności. Nauczycie się pisać litery C, c oraz ich połączenia z innymi literami.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– płynnie i poprawnie czytać wyrazy i zdania z literami C, c,
– płynnie i poprawnie pisać połączenia z literami C, c,
– ułożyć zagadkę do obrazka,
– wymienić nazwy dni tygodnia, kolejnych miesięcy i pór roku,
– rozwiązywać zadania tekstowe.
Pytanie kluczowe
• W jaki sposób wynalazki wpłynęły na postęp na świecie?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz.3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
płyta ze spokojną muzyką, kartki z bloku, kartki z sylabami, pędzle średniej grubości, tusze
lub farby plakatowe koloru brązowego lub czarnego, świeczki lub kredki świecowe, klej,
nożyczki, taśma malarska, rysunki konturów wiklinowych koszy, kartka z narysowaną tarczą
strzelecką (do samooceny).
Uwaga! Dzieci przed zajęciami losują (z zamkniętymi oczami) kartki do podziału na
grupy. W tym dniu będą pracowały już w innych grupach. Nauczyciel wręcza im koło
do zaznaczania punktacji, na którym po każdym wykonanym zadaniu narysują krop-
kę w kolorze swojej grupy.
Przebieg zajęć
1. Muzyczna powitanka Oto ja – powitanie w grupie, wzmacnianie wiary we własne
umiejętności.
• Dzieci bardzo radośnie, z uśmiechem na ustach śpiewają piosenkę Oto ja, tańcząc w jej
rytm – każde dziecko ma wyrazić radość i zadowolenie z siebie.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat piosenki. Zwraca uwagę na to, że w piosence
mowa jest o tym, że dzieci mają w głowach dużo pytań, że już wiele potrafią. Zdają so-
bie sprawę z tego, że razem jest im łatwiej, że uczą się wzajemnie od siebie, wspierają
się w uczeniu się. Świadomość tego stanu daje im poczucie mocy, wypełnia je radością,
siłą i poczuciem wiary w siebie i w swoją klasę. Pamiętają, że kiedy czują się szczęśliwe,
radosne, pełne wiary w swoje możliwości, wszystko przychodzi im łatwiej. Wiedzą, że
razem pokonają wszystkie trudności i zdobędą świat. W jedności jest ich siła. W grupie
jest ich siła. Współpraca, zgoda i zrozumienie to wsparcie w uczeniu się i doskonaleniu.
Uwaga! Ważne jest, aby dzieci powiedziały to z pełnym zrozumieniem, żeby czuły
ogarniającą ich radość, pewność siebie, wiarę we własne możliwości. Nauczyciel
powinien tak kierować wypowiedziami dzieci, aby uzyskać taki efekt.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci wyjmują
z portfolio ucznia kartę nr 15
i pokazują, w jaki sposób wykonały zada-
nie domowe. Wszystkie prace zostają wyeksponowane w klasie. Wszyscy wszystkim biją
brawo.
• Nauczyciel przedstawia dzieciom cele zajęć, uświadamia im, na co mają zwrócić szcze-
gólną uwagę, biorąc udział w dzisiejszych zajęciach.
3. Ćwiczenia grafomotoryczne przygotowujące i rozgrzewające rękę do pisania,
w celu zmniejszenia napięcia mięśni ręki i nacisku ręki na kartkę.
• Dzieci przygotowują na swojej ławce kartki
z bloku (w pionie lub w poziomie) i przyklejają
je taśmą malarską. Wyjmują średniej grubości
pędzle (nie mogą być cienkie, bo źle się dzie-
ciom będzie malowało) i tusze (lub farby pla-
katowe – wtedy należy przygotować naczynia
na wodę). Nauczyciel instruuje dzieci, jak mają
trzymać pędzle (w połowie trzonka) oraz pod-
kreśla, że ręka musi być swobodna, nie należy
jej w czasie malowania opierać o ławkę. Włącza
spokojną muzykę, w czasie której dzieci rysują
na kartce pasy (kreski). Mokre prace odkładają
na wskazane przez nauczyciela miejsce, aby
wyschły. Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćwiczenia pol.-społ. na s. 20
i dokładnie przyj-
rzały się narysowanym tam plasterkom cytry-
ny. Każdemu plasterkowi brakuje elementów
(oprócz pierwszego), które dzieci mają naryso-
wać po śladach według wzoru.
4. Wprowadzenie pisanej litery C, c na podstawie wyrazów: Cezary, cytryny – ćwicze-
nia pisarskie.
• Nauczyciel pisze na tablicy (w liniaturze) pisane litery C, c. Zwraca uwagę na prawidłowy
kierunek pisania liter. Pyta, co przypomina ta litera (półksiężyc). Dzieci piszą C, c na ple-
cach sąsiada z ławki. Następnie wyjmują kartki z bloku i kredki świecowe (lub świeczkę)
w różnych kolorach, którymi będą pisały litery C, c na kartce. Starają się je napisać naj-
piękniej, jak potrafią. Następnie tuszem lub farbami dowolnego koloru pokrywają po-
wierzchnię kartki. Pojawiają się litery C, c. Wszystkie prace nauczyciel wiesza na tablicy.
25
• Dzieci bardzo radośnie, z uśmiechem na ustach śpiewają piosenkę Oto ja, tańcząc w jej
rytm – każde dziecko ma wyrazić radość i zadowolenie z siebie.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat piosenki. Zwraca uwagę na to, że w piosence
mowa jest o tym, że dzieci mają w głowach dużo pytań, że już wiele potrafią. Zdają so-
bie sprawę z tego, że razem jest im łatwiej, że uczą się wzajemnie od siebie, wspierają
się w uczeniu się. Świadomość tego stanu daje im poczucie mocy, wypełnia je radością,
siłą i poczuciem wiary w siebie i w swoją klasę. Pamiętają, że kiedy czują się szczęśliwe,
radosne, pełne wiary w swoje możliwości, wszystko przychodzi im łatwiej. Wiedzą, że
razem pokonają wszystkie trudności i zdobędą świat. W jedności jest ich siła. W grupie
jest ich siła. Współpraca, zgoda i zrozumienie to wsparcie w uczeniu się i doskonaleniu.
Uwaga! Ważne jest, aby dzieci powiedziały to z pełnym zrozumieniem, żeby czuły
ogarniającą ich radość, pewność siebie, wiarę we własne możliwości. Nauczyciel
powinien tak kierować wypowiedziami dzieci, aby uzyskać taki efekt.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci wyjmują
z portfolio ucznia kartę nr 15
i pokazują, w jaki sposób wykonały zada-
nie domowe. Wszystkie prace zostają wyeksponowane w klasie. Wszyscy wszystkim biją
brawo.
• Nauczyciel przedstawia dzieciom cele zajęć, uświadamia im, na co mają zwrócić szcze-
gólną uwagę, biorąc udział w dzisiejszych zajęciach.
3. Ćwiczenia grafomotoryczne przygotowujące i rozgrzewające rękę do pisania,
w celu zmniejszenia napięcia mięśni ręki i nacisku ręki na kartkę.
• Dzieci przygotowują na swojej ławce kartki
z bloku (w pionie lub w poziomie) i przyklejają
je taśmą malarską. Wyjmują średniej grubości
pędzle (nie mogą być cienkie, bo źle się dzie-
ciom będzie malowało) i tusze (lub farby pla-
katowe – wtedy należy przygotować naczynia
na wodę). Nauczyciel instruuje dzieci, jak mają
trzymać pędzle (w połowie trzonka) oraz pod-
kreśla, że ręka musi być swobodna, nie należy
jej w czasie malowania opierać o ławkę. Włącza
spokojną muzykę, w czasie której dzieci rysują
na kartce pasy (kreski). Mokre prace odkładają
na wskazane przez nauczyciela miejsce, aby
wyschły. Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćwiczenia pol.-społ. na s. 20
i dokładnie przyj-
rzały się narysowanym tam plasterkom cytry-
ny. Każdemu plasterkowi brakuje elementów
(oprócz pierwszego), które dzieci mają naryso-
wać po śladach według wzoru.
4. Wprowadzenie pisanej litery C, c na podstawie wyrazów: Cezary, cytryny – ćwicze-
nia pisarskie.
• Nauczyciel pisze na tablicy (w liniaturze) pisane litery C, c. Zwraca uwagę na prawidłowy
kierunek pisania liter. Pyta, co przypomina ta litera (półksiężyc). Dzieci piszą C, c na ple-
cach sąsiada z ławki. Następnie wyjmują kartki z bloku i kredki świecowe (lub świeczkę)
w różnych kolorach, którymi będą pisały litery C, c na kartce. Starają się je napisać naj-
piękniej, jak potrafią. Następnie tuszem lub farbami dowolnego koloru pokrywają po-
wierzchnię kartki. Pojawiają się litery C, c. Wszystkie prace nauczyciel wiesza na tablicy.
26
• Dzieci wyjmują domki z samogłoskami i spółgłoskami i wpisują w domku spółgłosek –
C. Następnie ołówkiem piszą w ćwiczeniach C, c.
5. Piszemy i czytamy – ćwiczenia w czytaniu i pisaniu liter i wyrazów.
• Dzieci czytają zapisane w ćwiczeniach wyrazy z literą c – cały, więcej, koc. Wystukują
ołówkiem na ławce sylaby i wskazują miejsce występowania c w tych wyrazach.
• Nauczyciel pisze te wyrazy na tablicy, zwracając uwagę na prawidłowy kształt liter
w wyrazach i ich połączenia. Dzieci piszą wyrazy w ćwiczeniach najpierw po śladach,
a potem samodzielnie (jeżeli któreś dziecko chce napisać wyraz na tablicy, zgłasza się
i ćwiczy pisanie pod kierunkiem i uważnym okiem nauczyciela).
• Nauczyciel wiesza na tablicy (lub pisze kredą) kartki z sylabami napisanymi niebie-
skim kolorem pal-, ple-, ko-, kol-, sma-, -woc, -lec, -cek, klo-, pa-, -łe, ta-, oraz sylaby
i litery napisane czarnym kolorem (białą kredą) ce, cak, lec, o, ko, pa, pla, klo, ca, ce. Za-
daniem dzieci jest ułożenie wyrazów z sylab z literą c i głośne przeczytanie ich: palce,
plecak, kolec, kolce, smalec, owoc, palec, placek, klocek, całe, taca. Dzieci próbują ułożyć
zdania z tymi wyrazami. Może być kilka wyrazów z literą c w jednym zdaniu (nauczy-
ciel przypomina, że wyrazy w zdaniu zmieniają swoje zakończenia np.: Adam zbudował
z klocków wieżę. Joasia spakowała koce do plecaka).
• Dzieci przepisują wyrazy z literą c do zeszytów, po uprzednim zapisaniu ich przez na-
uczyciela na tablicy.
Logopeda radzi – ładnie mówię
C to trzecia głoska szeregu syczącego, którą poznają uczniowie. Jest to głoska zwar-
to-szczelinowa. Wypowiadając ją, język na chwilę dotyka zębów (zwarcie, które prze-
chodzi w szczelinę), wargi układają się w uśmiechu. Przy wypowiadaniu tej głoski nie
wkładamy języka między zęby.
6. Pytania Cezarego ciąg dalszy – poszukiwania odpowiedzi na pytania, doskonale-
nie umiejętności czytania.
• Dzieci czytają w
elementarzu na s. 23
pytania Cezarego i przypominają odpowiedzi,
których udzieliły. Mówią, czy dowiedziały się czegoś nowego. Wybierają z Kącika Mądrej
Główki książkę lub czasopismo. Nauczyciel czyta ciekawostkę (lub odpowiedź na pyta-
nie) wskazaną przez dziecko.
• Dzieci wymyślają własne pytania, na które chciałyby poznać odpowiedzi. Jeżeli dzieci
potrafią samodzielnie je zapisać – zapisują, jeżeli nie, pytania zapisuje nauczyciel na
osobnych kartkach. Następnie chętne dzieci zabierają po jednym pytaniu do domu. Ich
zadaniem jest poszukać odpowiedzi i przedstawić je następnego dnia.
7. Kosz na owoce – usprawnianie zdolności manualnych.
• Dzieci zabierają swoje prace. Wycinają namalowane tam pasy.
Nauczyciel wręcza każdej grupie arkusz papieru pakowego z narysowanym konturem
kosza. Dzieci wypełniają go pasami papieru, tworzą wiklinowy kosz na owoce.
• Dzieci zawieszają arkusze z koszami na ścianach. Następnego dnia zapełnią je obrazka-
mi owoców.
8. Dyrygent – doskonalenie pamięci i ćwiczenie koncentracji oraz uwagi.
• Dzieci powtarzają głośno nazwy kolejnych dni tygodnia, wyklaskując sylaby. Następnie
nauczyciel proponuje zabawę w dyrygenta. Dzieli dzieci na siedem grup. Umawia się
z dziećmi, że będą wymawiać nazwę swojego dnia tygodnia w ustalony sposób, np.:
po-nie-dzia-łek, so-bo-ta – szybko wymawiając sylaby (ćwierćnutami); wto-rek, śro-da,
czwar-tek, pią-tek – wolno wymawiając sylaby (półnutami), nie-dzie-la – bardzo wolno
(całymi nutami).
• Nauczyciel wskazuje grupę, która ma powiedzieć nazwę dnia tygodnia. Na zakończenie
nauczyciel wskazuje grupy w taki sposób, aby wymieniane były kolejne dni tygodnia.
Uwaga! Nauczyciel może wybrać odpowiednią melodię, np. walc Fale Dunaju
Straussa, w rytm której dzieci mogłyby zaśpiewać nazwy dni tygodnia. Nauczyciel
jako dyrygent wskazuje grupę, która ma śpiewać. Zabawa jest znakomita!
9. Rozwiązywanie zadań tekstowych – rozwijanie logicznego myślenia.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw.
matem.-przyr. na s. 27
i czyta tekst zadania
o marzannie. Zadaje pytania, dokonując analizy
zadania: – Co wiemy z treści zadania tekstowe-
go? – Czego nie wiemy? – Jak możemy to zada-
nie rozwiązać? (policzyć na palcach; narysować
trójkąty od poniedziałku do piątku i je policzyć).
Pyta, czy wszystkie dzieci zrozumiały, jak mają
rozwiązać to zadanie. Następnie dzieci samo-
dzielnie wykonują zadanie i podają odpowiedź.
Nauczyciel sprawdza poprawność wykonanego
zadania.
• Nauczyciel czyta dzieciom treść zadania
o budkach lęgowych. Pyta dzieci, czy wiedzą,
w jaki sposób rozwiązać to zadanie. Dzieci sa-
modzielnie je rozwiązują, nauczyciel sprawdza
poprawność wykonania.
• Dzieci samodzielnie wykonują ćw. 3. i 4., po
uprzednim przeczytaniu polecenia przez nauczyciela. Sprawdzają poprawność odpo-
wiedzi. Wszyscy wszystkim biją brawo.
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat dzisiejszych zajęć – czego się dzisiaj uczyły
i czego się nauczyły, czy podobały im się zajęcia, czy zadania były dla nich łatwe, czy
trudne.
• Nauczyciel wiesza na tablicy rysunek z tarczą strzelecką. Każde dziecko podchodzi do
niej i rysuje kropkę na polu, które odzwierciedla poziom jego umiejętności i wiedzę po
zajęciach (patrz dzień 1.).
• Dzieci na bilecie do wartości rysują drzewo w okresie wiosny.
Zadanie domowe
Przyniosę jabłko. Przyniosę obrazek (obrazki) dowolnego owocu, który wkleję na kosz swo-
jej grupy.
Uwaga! Nauczyciel prosi rodziców, aby kupili dla dzieci jabłka.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Gimnastyka umysłu
(1godz. eduk. pol.-społ. +1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Szukamy informacji – wdrażanie dzieci do stawiania pytań i korzystania
z różnych źródeł informacji. Przeliczanie liczb w zakresie 10.
27
czwar-tek, pią-tek – wolno wymawiając sylaby (półnutami), nie-dzie-la – bardzo wolno
(całymi nutami).
• Nauczyciel wskazuje grupę, która ma powiedzieć nazwę dnia tygodnia. Na zakończenie
nauczyciel wskazuje grupy w taki sposób, aby wymieniane były kolejne dni tygodnia.
Uwaga! Nauczyciel może wybrać odpowiednią melodię, np. walc Fale Dunaju
Straussa, w rytm której dzieci mogłyby zaśpiewać nazwy dni tygodnia. Nauczyciel
jako dyrygent wskazuje grupę, która ma śpiewać. Zabawa jest znakomita!
9. Rozwiązywanie zadań tekstowych – rozwijanie logicznego myślenia.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw.
matem.-przyr. na s. 27
i czyta tekst zadania
o marzannie. Zadaje pytania, dokonując analizy
zadania: – Co wiemy z treści zadania tekstowe-
go? – Czego nie wiemy? – Jak możemy to zada-
nie rozwiązać? (policzyć na palcach; narysować
trójkąty od poniedziałku do piątku i je policzyć).
Pyta, czy wszystkie dzieci zrozumiały, jak mają
rozwiązać to zadanie. Następnie dzieci samo-
dzielnie wykonują zadanie i podają odpowiedź.
Nauczyciel sprawdza poprawność wykonanego
zadania.
• Nauczyciel czyta dzieciom treść zadania
o budkach lęgowych. Pyta dzieci, czy wiedzą,
w jaki sposób rozwiązać to zadanie. Dzieci sa-
modzielnie je rozwiązują, nauczyciel sprawdza
poprawność wykonania.
• Dzieci samodzielnie wykonują ćw. 3. i 4., po
uprzednim przeczytaniu polecenia przez nauczyciela. Sprawdzają poprawność odpo-
wiedzi. Wszyscy wszystkim biją brawo.
10. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat dzisiejszych zajęć – czego się dzisiaj uczyły
i czego się nauczyły, czy podobały im się zajęcia, czy zadania były dla nich łatwe, czy
trudne.
• Nauczyciel wiesza na tablicy rysunek z tarczą strzelecką. Każde dziecko podchodzi do
niej i rysuje kropkę na polu, które odzwierciedla poziom jego umiejętności i wiedzę po
zajęciach (patrz dzień 1.).
• Dzieci na bilecie do wartości rysują drzewo w okresie wiosny.
Zadanie domowe
Przyniosę jabłko. Przyniosę obrazek (obrazki) dowolnego owocu, który wkleję na kosz swo-
jej grupy.
Uwaga! Nauczyciel prosi rodziców, aby kupili dla dzieci jabłka.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Gimnastyka umysłu
(1godz. eduk. pol.-społ. +1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Szukamy informacji – wdrażanie dzieci do stawiania pytań i korzystania
z różnych źródeł informacji. Przeliczanie liczb w zakresie 10.
28
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Jesteście prawdziwymi mądralami. Potraficie już rozwiązywać zadania tekstowe dotyczące
upływu czasu. Dobrze liczycie w zakresie 9. Znacie nazwy kolejnych dni tygodnia, pór roku,
miesięcy i potraficie je wymienić we właściwej kolejności. Wiecie, gdzie można szukać po-
trzebnych informacji i znaleźć odpowiedzi na swoje pytania. Potraficie układać i rozwiązy-
wać zagadki. Coraz lepiej czytacie i piszecie.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi zadawać ciekawe pytania na różne tematy,
– interesuje się różnymi źródłami informacji,
– potrafi powiedzieć, gdzie znaleźć odpowiedź na swoje pytanie,
– potrafi rozwiązać zagadki,
– współpracuje w grupie,
– odczytuje i zapisuje liczbę 10 za pomocą cyfr,
– przelicza elementy w zakresie 10.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie poszukiwaczami i odkrywcami. Dowiecie się, jakie ćwi-
czenia wpływają na doskonalenie waszej pamięci. Opowiem wam kilka ciekawostek o tym,
co należy jeść, aby mieć dobrą pamięć. Wykażecie się umiejętnością myślenia i pomysłowo-
ścią. Będziecie ćwiczyć swoją pamięć. Będziecie liczyć w zakresie 10.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– współpracować w grupie,
– rozwiązywać zagadki i rebusy,
– przeliczać elementy w zakresie 10,
– rozwiązywać proste zadania tekstowe dotyczące upływu dni.
Pytania kluczowe
• Jakie ćwiczenia rozwijają naszą pamięć?
• W jaki sposób umiejętność poszukiwania informacji wpływa na wzbogacanie wiedzy
i rozwijanie umiejętności?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3; kartki z przysłowia-
mi, obrazki przedstawiające warzywa, owoce, zabawki, jabłka, kartki A4, kartka z bloku dla
każdego dziecka, kolorowe czasopisma, ulotki ze sklepów elektronicznych, nożyczki, klej,
czekolada (kostka dla każdego dziecka), rysunki koszy wykonane przez dzieci w poprzed-
nim dniu, papierowe koło do zapisywania punktacji dla każdej grupy, kolorowe kartki A4
w pięciu różnych kolorach (po jednej dla każdego dziecka), kartonowe pudło, płyta CD 2.
Przebieg zajęć
1. Pierwszoklasiści na start – powitanie w grupie.
• Dzieci przyklejają na swoich koszach (wykonanych w poprzednim dniu) przyniesione
obrazki przedstawiające owoce. Każda grupa wymienia nazwy owoców, które znajdują
się w koszu.
• Nauczyciel proponuje dzieciom, aby każda grupa przygotowała dla wszystkich powi-
tankę (wszyscy witają się ze sobą na tyle sposobów, ile jest grup).
• Każda grupa otrzymuje puste papierowe koło, na którym (tak jak w poprzednim dniu)
rysują kropki za każde prawidłowo wykonane zadanie.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci poprzedniego dnia zabrały do domu pytania, na które chciały poszukać odpo-
wiedzi. Mówią, czy je znalazły i co zrobiły, aby uzyskać na nie odpowiedź. Opowiadają,
jakie odpowiedzi znalazły.
• Nauczyciel informuje dzieci, że na dzisiejszych zajęciach będą prawdziwymi poszukiwa-
czami. Będzie dziś wiele zabaw słownych i logicznych, będą odpowiadały na pytania: Co
by było, gdyby…?, Czy wiesz, dlaczego...? Jeżeli nie znajdą odpowiedzi na jakieś pytanie,
zapiszą je i poszukają odpowiedzi na nie w domu, z pomocą rodziców lub same. Będą
doskonaliły też swoją umiejętność liczenia. Przedstawia im cele zajęć (patrz: Cele w ję-
zyku ucznia i Nacobezu).
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że mózg, podobnie jak ciało, potrzebuje gimnastyki.
Opowiada:
Nasz mózg, podobnie jak inne części ciała, wymaga gimnastyki. Jednym z najlepszych ćwi-
czeń dla niego jest rozwiązywanie zagadek logicznych. Łamigłówki ułatwiają uczenie się,
rozwiązywanie problemów, a także polepszają pamięć. Skupiony nad szaradami lub za-
gadkami mózg potrafi wytworzyć tyle energii, ile potrzeba, by zapalić żarówkę.
Człowiek pozbawiony pamięci nie wiedziałby w ogóle, kim jest, nie rozpoznawałby swoich
bliskich i nie mógłby się niczego nauczyć. Często zapominamy o jakichś rzeczach albo w na-
szych wspomnieniach pojawiają się wydarzenia, które… nigdy nie miały miejsca. Pamięć
potrafi płatać figle, dlatego wciąż warto ją gimnastykować. Najlepiej uczyć się wierszy, tek-
stów piosenek, słówek z języków obcych, rozwiązywać krzyżówki lub szarady. A nowo zdo-
bytą wiedzę jak najczęściej powtarzać.
(«Świerszczyk”, 1.08.2009, nr 15/16; Świerszczyk”, 1.11.2009, nr 21)
Nauczyciel częstuje dzieci czekoladą. Podaje ciekawostkę na jej temat.
W szkole ciągle trzeba zapamiętywać nowe wiadomości. Czasami przydałaby się dodat-
kowa głowa, w której można by je pomieścić… A oto fantastyczna wiadomość – naukow-
cy odkryli, że na pamięć doskonała jest czekolada. Gdy więc następnym razem usłyszycie,
że jecie jej za dużo, odpowiedzcie, że kakao zawarte w czekoladzie poprawia krążenie krwi
w mózgu. Np. Indianie z plemienia Kuna, zamieszkujący u wybrzeży Panamy, objadają się
wyrobami z kakao i mają wyśmienitą pamięć.
(„Świerszczyk” 1.09.2007 nr 17)
Czekolada zawiera mnóstwo substancji, które niezwykle pozytywnie wpływają na nasz or-
ganizm. Głównie jest to magnez i wapń. Jedna tabliczka czekolady zawiera około 20 proc.
dziennego zapotrzebowania na te mikroelementy!
Znajdziemy w niej także sporo miedzi, która przeciwdziała chorobom układu sercowo-na-
czyniowego. Jest bogata również w żelazo – mikroelement, który odgrywa kluczową rolę
w produkcji czerwonych ciałek krwi, odpowiedzialnych za dotlenianie naszego organizmu.
Czekolada zawiera także garść witamin: B6, B2, B3, B12, A i E oraz tłuszcz roślinny, który
eliminuje zły cholesterol – przyczynę wylewu krwi do mózgu. Kolejnym elementem, który
dobrze wpływa na nasz organizm, jest teobromina pobudzająca pracę nerek i stymulująca
układ nerwowy. Ważnymi mikroelementami, z których składa się czekolada, są flawonoidy,
to dzięki nim zwiększa się odporność na infekcje, regulują one także właściwe napięcie mię-
śni i naczyń krwionośnych.
Czekolada wpływa na wzrost poziomu serotoniny i endorfiny w mózgu, co znacząco pobu-
dza nasz organizm. Przeciwdziała depresji oraz zmniejsza podatność człowieka na choroby
układu nerwowego, w tym schizofrenię. Słodkości tego rodzaju pomagają nam zwalczać
stres i wywołują poczucie szczęścia.
29
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Dzieci poprzedniego dnia zabrały do domu pytania, na które chciały poszukać odpo-
wiedzi. Mówią, czy je znalazły i co zrobiły, aby uzyskać na nie odpowiedź. Opowiadają,
jakie odpowiedzi znalazły.
• Nauczyciel informuje dzieci, że na dzisiejszych zajęciach będą prawdziwymi poszukiwa-
czami. Będzie dziś wiele zabaw słownych i logicznych, będą odpowiadały na pytania: Co
by było, gdyby…?, Czy wiesz, dlaczego...? Jeżeli nie znajdą odpowiedzi na jakieś pytanie,
zapiszą je i poszukają odpowiedzi na nie w domu, z pomocą rodziców lub same. Będą
doskonaliły też swoją umiejętność liczenia. Przedstawia im cele zajęć (patrz: Cele w ję-
zyku ucznia i Nacobezu).
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że mózg, podobnie jak ciało, potrzebuje gimnastyki.
Opowiada:
Nasz mózg, podobnie jak inne części ciała, wymaga gimnastyki. Jednym z najlepszych ćwi-
czeń dla niego jest rozwiązywanie zagadek logicznych. Łamigłówki ułatwiają uczenie się,
rozwiązywanie problemów, a także polepszają pamięć. Skupiony nad szaradami lub za-
gadkami mózg potrafi wytworzyć tyle energii, ile potrzeba, by zapalić żarówkę.
Człowiek pozbawiony pamięci nie wiedziałby w ogóle, kim jest, nie rozpoznawałby swoich
bliskich i nie mógłby się niczego nauczyć. Często zapominamy o jakichś rzeczach albo w na-
szych wspomnieniach pojawiają się wydarzenia, które… nigdy nie miały miejsca. Pamięć
potrafi płatać figle, dlatego wciąż warto ją gimnastykować. Najlepiej uczyć się wierszy, tek-
stów piosenek, słówek z języków obcych, rozwiązywać krzyżówki lub szarady. A nowo zdo-
bytą wiedzę jak najczęściej powtarzać.
(«Świerszczyk”, 1.08.2009, nr 15/16; Świerszczyk”, 1.11.2009, nr 21)
Nauczyciel częstuje dzieci czekoladą. Podaje ciekawostkę na jej temat.
W szkole ciągle trzeba zapamiętywać nowe wiadomości. Czasami przydałaby się dodat-
kowa głowa, w której można by je pomieścić… A oto fantastyczna wiadomość – naukow-
cy odkryli, że na pamięć doskonała jest czekolada. Gdy więc następnym razem usłyszycie,
że jecie jej za dużo, odpowiedzcie, że kakao zawarte w czekoladzie poprawia krążenie krwi
w mózgu. Np. Indianie z plemienia Kuna, zamieszkujący u wybrzeży Panamy, objadają się
wyrobami z kakao i mają wyśmienitą pamięć.
(„Świerszczyk” 1.09.2007 nr 17)
Czekolada zawiera mnóstwo substancji, które niezwykle pozytywnie wpływają na nasz or-
ganizm. Głównie jest to magnez i wapń. Jedna tabliczka czekolady zawiera około 20 proc.
dziennego zapotrzebowania na te mikroelementy!
Znajdziemy w niej także sporo miedzi, która przeciwdziała chorobom układu sercowo-na-
czyniowego. Jest bogata również w żelazo – mikroelement, który odgrywa kluczową rolę
w produkcji czerwonych ciałek krwi, odpowiedzialnych za dotlenianie naszego organizmu.
Czekolada zawiera także garść witamin: B6, B2, B3, B12, A i E oraz tłuszcz roślinny, który
eliminuje zły cholesterol – przyczynę wylewu krwi do mózgu. Kolejnym elementem, który
dobrze wpływa na nasz organizm, jest teobromina pobudzająca pracę nerek i stymulująca
układ nerwowy. Ważnymi mikroelementami, z których składa się czekolada, są flawonoidy,
to dzięki nim zwiększa się odporność na infekcje, regulują one także właściwe napięcie mię-
śni i naczyń krwionośnych.
Czekolada wpływa na wzrost poziomu serotoniny i endorfiny w mózgu, co znacząco pobu-
dza nasz organizm. Przeciwdziała depresji oraz zmniejsza podatność człowieka na choroby
układu nerwowego, w tym schizofrenię. Słodkości tego rodzaju pomagają nam zwalczać
stres i wywołują poczucie szczęścia.
30
Byle nie za dużo!
Każdy sportowiec, i nie tylko, wie że czekolada to źródło energii. Nieprawdziwe są pogłoski,
że czekolada uzależnia, warto jednak dawkować jej ilość w trosce o... dobry wygląd. Trzeba
bowiem pamiętać, że jedzenie czekolady ma swoje dobre i złe strony. Możemy uniknąć złych
konsekwencji spożywania czekolady, jeśli będziemy spożywać ją w rozsądnych ilościach.
Czekolada zawiera spore ilości tłuszczu, dlatego spożywanie jej w nadmiarze może prowa-
dzić do nadwagi. Smakołyk ten podwyższa również poziom cukru we krwi, a jak wiadomo,
z tym nie ma żartów. Aby uniknąć złych konsekwencji wypływających z jedzenia czekolady,
wystarczy spożywać ją w rozsądnych ilościach, mimo że wabi zarówno smakiem, zapa-
chem, jak i wyglądem. Czekolady nie powinny jeść osoby z niewydolnością nerek, cierpiące
na choroby układu krążenia, nadciśnienie tętnicze i cukrzycę.
http://smaker.pl/smaczki/news/cudowne-wlasciwosci-czekolady,1462140
• Dzieci zastanawiają się nad tym, jak można ćwiczyć swoją pamięć, wypowiadają się na
ten temat i podają ćwiczenia, które wykonują, aby jak najwięcej i jak najdłużej zapamię-
tać to, czego się nauczyły.
3. Jabłko mój skarb? – ćwiczenia w wypowiadaniu się, słuchanie, układanie pytań.
• Dzieci wyjmują przyniesione z domu jabłka. Układają pytania i odpowiadają na nie, np.:
Co to jest? Jak wygląda? Jaki ma smak? (żeby na nie odpowiedzieć, muszą spróbować
jabłka). Jakie jest w dotyku? Jaką ma skórkę? Opowiadają wszystko, co jeszcze wiedzą
o jabłku.
• Nauczyciel zamienia się w bajarza i opowiada historię Legenda o jabłku Adama.
Jabłko ma najgorszą opinię wśród wszystkich owoców. Chrześcijanie wierzą, że jest symbo-
lem grzechu. Według Biblii, Pan Bóg stworzył pierwszych ludzi i zaprosił ich do raju – krainy
wiecznej szczęśliwości. Powiedział im także, że nie mogą zjeść jabłek z zakazanego drzewa.
Oni jednak nie posłuchali Boga. Dali się zwieść podstępowi szatana, który przybrał postać
węża. Kiedy za jego namową Adam zerwał i ugryzł jabłko, utkwiło mu ono w gardle. Pan Bóg
rozgniewany nieposłuszeństwem człowieka wygnał go z raju. Adam stracił raj, ale otrzymał
„jabłko Adama”, czyli grdykę, która u wielu mężczyzn jest bardzo widoczna.
(Na podst.: B. Kotulska, M. Polasińska, J. Wosianek, Podróże po świecie – Gry i zabawy dydaktyczne dla uczniów
klas I–III szkoły podstawowej, RODN WOM Katowice 2010)
• Dzieci opowiadają o jabłku, jakby to był ich największy skarb, wykorzystując opowia-
dania nauczyciela i odpowiedzi na swoje pytania. Opowiadają jego historię wg pytań,
np.: Co to jest? Co mi przypomina? Skąd się wzięło? Jak smakuje? Do czego służy? Co moż-
na z niego zrobić? Co można z nim zrobić? Po zakończeniu wypowiedzi wszyscy zjadają
swoje jabłka.
4. Myśliciele na start – ćwiczenia rozwijające myślenie.
• Kulinarne kalambury. Jedno dziecko z każdej grupy podchodzi do nauczyciela, który
mówi mu na ucho przysłowie lub powiedzenie. Następnie wraca do swojej grupy, po-
wtarza usłyszane przysłowie. Grupa zastanawia się, w jaki sposób przedstawić przysło-
wie za pomocą gestów i mimiki. Każda grupa po kolei prezentuje przysłowia, pozostałe
dzieci odgadują.
Przysłowia i powiedzenia: Wycisnąć jak cytrynę. Ryby, raki i dzieci głosu nie mają. Jaki do
jedzenia, taki do roboty. Gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść. Twardy orzech do zgry-
zienia. Niedaleko pada jabłko od jabłoni. (Dzieci mogą przedstawić przysłowia o miesią-
cach, które omówiły na zajęciach).
Uwaga! Przed losowaniem przysłów i powiedzeń nauczyciel może powiedzieć
wszystkie głośno, aby dzieci z nimi zapoznać.
• Rozmowa sardynek w puszce. Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że za chwilę wejdą w role
sardynek w puszce. Mówi, aby ustawiły się ciasno obok siebie. Zadaniem dzieci jest
przedstawienie rozmowy, czyli: O czym mogą rozmawiać sardynki ściśnięte w puszce?
• Po zakończonych zadaniach-zabawach wszyscy wszystkim biją brawo. Każda grupa za
dobrze wykonane zadania zaznacza kropki na kole punktacji.
(Na podst.: B. Kotulska, M. Polasińska, J. Wosianek, Podróże po świecie – Gry i zabawy
dydaktyczne dla uczniów klas I–III szkoły podstawowej, RODN „WOM” Katowice 2010)
5. W pokoju Cezarego – ćwiczenia spostrzegawczości, wypowiadanie się na podsta-
wie ilustracji.
• Dzieci przypominają sobie zajęcia, na których
opowiadały, jak wyglądają ich pokoje. Nauczy-
ciel zapowiada, że dzisiaj zwrócą uwagę na
jeszcze jeden ważny element pokoju – sprzęt
elektroniczny i inne źródła informacji. Dzieci
opowiadają, w co wyposażone są ich pokoje
(telewizor, komputer, radio, książki), czy i jak
z nich korzystają.
• Otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 21
.
Na podstawie
ćw. 3. – ilustracji – opowiadają, jak wygląda po-
kój Cezarego, wskazują sprzęty, nazywają je,
a następnie otaczają pętlą te przedmioty, które
ich zdaniem pomagają Cezaremu w nauce.
• Dzieci nazywają przedstawione w ćw. 4. źró-
dła informacji (komputer, mapa, atlasy, książki,
rozkłady jazdy). Czytają pytania i zastanawiają
się, w których z tych źródeł mogą uzyskać od-
powiedź na te pytania. Następnie samodzielnie
łączą pytanie z odpowiednim obrazkiem – źródłem informacji.
6. Baza źródeł informacji – wspólne tworzenie bazy źródeł, gdzie dzieci mogą zdoby-
wać informacje.
• Każda grupa wybiera jedno źródło informacji i na kartce A4 przedstawia je za pomocą
rysunków lub obrazków wyciętych z kolorowych czasopism.
• Wizyta w bibliotece. Nauczyciel mówi: Byliśmy już w szkolnej bibliotece. Za każdym ra-
zem nasza wizyta miała inny cel. Dzisiaj bibliotekarz pokaże nam źródła informacji, które
są dostępne w naszej bibliotece – atlasy, mapy, książki itd. Przypomni, jak można korzystać
z czytelni.
7. Co by było, gdyby…? Czy wiesz, dlaczego…? – twórcze poszukiwanie wiedzy.
• Nauczyciel zadaje dzieciom różne pytania typu: – Czy wiesz, dlaczego w serze są dziury?
– Czy wiesz, dlaczego pomidor jest czerwony?
• Dzieci próbują na nie odpowiedzieć. Umawiają się, że poszukają informacji i sprawdzą,
czy ich odpowiedzi były prawidłowe. Efekty swoich poszukiwań przedstawią następne-
go dnia.
• Nauczyciel informuje dzieci, że już kiedyś na zajęciach bawiły się pytaniami: Co by było,
gdyby... Dzisiaj usłyszą inne pytania i spróbują podać na nie jak najwięcej odpowiedzi:
– Co by było gdyby, na świecie nie było owoców? – Co by było, gdyby jabłka rosły w ziemi?
8. Poranek – zabawa ruchowa, ćwiczenia artykulacyjne.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby posłuchały opowiadania i powtarzały za nim ruchy, które
będzie wykonywać, oraz usłyszane dźwięki. Nauczyciel:
31
• Rozmowa sardynek w puszce. Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że za chwilę wejdą w role
sardynek w puszce. Mówi, aby ustawiły się ciasno obok siebie. Zadaniem dzieci jest
przedstawienie rozmowy, czyli: O czym mogą rozmawiać sardynki ściśnięte w puszce?
• Po zakończonych zadaniach-zabawach wszyscy wszystkim biją brawo. Każda grupa za
dobrze wykonane zadania zaznacza kropki na kole punktacji.
(Na podst.: B. Kotulska, M. Polasińska, J. Wosianek, Podróże po świecie – Gry i zabawy
dydaktyczne dla uczniów klas I–III szkoły podstawowej, RODN „WOM” Katowice 2010)
5. W pokoju Cezarego – ćwiczenia spostrzegawczości, wypowiadanie się na podsta-
wie ilustracji.
• Dzieci przypominają sobie zajęcia, na których
opowiadały, jak wyglądają ich pokoje. Nauczy-
ciel zapowiada, że dzisiaj zwrócą uwagę na
jeszcze jeden ważny element pokoju – sprzęt
elektroniczny i inne źródła informacji. Dzieci
opowiadają, w co wyposażone są ich pokoje
(telewizor, komputer, radio, książki), czy i jak
z nich korzystają.
• Otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 21
.
Na podstawie
ćw. 3. – ilustracji – opowiadają, jak wygląda po-
kój Cezarego, wskazują sprzęty, nazywają je,
a następnie otaczają pętlą te przedmioty, które
ich zdaniem pomagają Cezaremu w nauce.
• Dzieci nazywają przedstawione w ćw. 4. źró-
dła informacji (komputer, mapa, atlasy, książki,
rozkłady jazdy). Czytają pytania i zastanawiają
się, w których z tych źródeł mogą uzyskać od-
powiedź na te pytania. Następnie samodzielnie
łączą pytanie z odpowiednim obrazkiem – źródłem informacji.
6. Baza źródeł informacji – wspólne tworzenie bazy źródeł, gdzie dzieci mogą zdoby-
wać informacje.
• Każda grupa wybiera jedno źródło informacji i na kartce A4 przedstawia je za pomocą
rysunków lub obrazków wyciętych z kolorowych czasopism.
• Wizyta w bibliotece. Nauczyciel mówi: Byliśmy już w szkolnej bibliotece. Za każdym ra-
zem nasza wizyta miała inny cel. Dzisiaj bibliotekarz pokaże nam źródła informacji, które
są dostępne w naszej bibliotece – atlasy, mapy, książki itd. Przypomni, jak można korzystać
z czytelni.
7. Co by było, gdyby…? Czy wiesz, dlaczego…? – twórcze poszukiwanie wiedzy.
• Nauczyciel zadaje dzieciom różne pytania typu: – Czy wiesz, dlaczego w serze są dziury?
– Czy wiesz, dlaczego pomidor jest czerwony?
• Dzieci próbują na nie odpowiedzieć. Umawiają się, że poszukają informacji i sprawdzą,
czy ich odpowiedzi były prawidłowe. Efekty swoich poszukiwań przedstawią następne-
go dnia.
• Nauczyciel informuje dzieci, że już kiedyś na zajęciach bawiły się pytaniami: Co by było,
gdyby... Dzisiaj usłyszą inne pytania i spróbują podać na nie jak najwięcej odpowiedzi:
– Co by było gdyby, na świecie nie było owoców? – Co by było, gdyby jabłka rosły w ziemi?
8. Poranek – zabawa ruchowa, ćwiczenia artykulacyjne.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby posłuchały opowiadania i powtarzały za nim ruchy, które
będzie wykonywać, oraz usłyszane dźwięki. Nauczyciel:
32
Obudziłem się wcześnie rano, bo za oknem pięknie świeciło słońce. Przeciągnąłem się
(ręka prawa do góry, lewa w dół, potem lewa ręka do góry, a prawa w dół), a potem
szeroko ziewnąłem (dzieci ziewają, zasłaniając usta). Uśmiechnąłem się szeroko od ucha
do ucha (uśmiechają się). Przypomniałem sobie, że dzisiaj w szkole odpowiemy sobie na
pytania, które wczoraj zadaliśmy (palec wskazujący do góry). Ja zadałem pytanie – Dla-
czego świerszcze wydają taki dźwięk: cyk, cyk, cyk, cyk? Dzisiaj na pewno się tego dowiem.
Otworzyłem okno i wsłuchałem się w dochodzące dźwięki. Drzewa przyjemnie szumiały
– szszszszszsz. W oddali usłyszałem przejeżdżający pociąg – czczczczcz. W górze zobaczy-
łem przelatujący samolot żżżżżżżż. Nagle przez okno wpadła do pokoju pszczoła – bzzzzz,
bzzzzz. Przestraszyłem się i uciekłem do łazienki. Czas przygotowywać się do szkoły.
(B. Kotulska)
9. Matematyczny wachlarzyk – doskonalenie dodawania i odejmowania liczb w za-
kresie 9, usprawnianie zdolności manualnych.
• Nauczyciel podaje działania. Dzieci liczą w pamięci i zapisują wynik na przygotowanych
wcześniej kartkach z bloku (z tej kartki dzieci będą robiły wachlarzyk). Nauczyciel zapi-
suje działanie i wynik na tablicy. Dzieci sprawdzają wynik. Jeżeli jest prawidłowy, dziec-
ko może zacząć tworzyć wachlarzyk – zaginając odpowiednio kartkę. Sytuacja powtarza
się kilkakrotnie tak długo, aż dzieci mają już gotowe wachlarzyki. Tak przygotowanymi
wachlarzykami dzieci chwilę się wachlują.
(Na podst.: D. Skwark, Jak pomóc dziecku uczyć się,
Wydawnictwo Monika Duda, Kielce 2008)
10. Dodawanie i odejmowanie liczb w zakresie 9.
• Nauczyciel ściera z tablicy wyniki działań. Dzieci przepisują działania z tablicy do ze-
szytów w kratkę i samodzielnie liczą. Nauczyciel obserwuje i sprawdza pracę dzieci.
Następnie ponownie sprawdzają poprawność wyników. Wszyscy wszystkim biją brawo.
11. Kolorowe kule – zabawa ruchowa przy muzyce, usprawnianie zdolności manual-
nych, koordynacja wzrokowo-ruchowa.
• Nauczyciel włącza piosenkę Pory roku i rozdaje dzieciom kolorowe kartki (w pięciu lub
więcej kolorach). Dzieci w rytm muzyki zgniatają kartki w kule, przekładając je z lewej
do prawej ręki. Gdy kule są już gotowe, powtarzają ruchy, które pokazuje nauczyciel,
np.: podrzucanie kuli do góry i klaśnięcie, kula spaceruje po lewej ręce, po prawej ręce,
po nodze, krąży wokół bioder, przeskakuje z lewej ręki do prawej itd.
12. Kolorowe kule pomagają w liczeniu – dosko-
nalenie techniki dodawania i odejmowania.
• Dzieci stają w kręgu. Odpowiadają na pytania,
wykonując czynności matematyczne.
– Ile jest kul każdego koloru? – Jakiego koloru kul
jest tyle samo? – Których kul jest najwięcej, a któ-
rych – najmniej? – Ile brakuje kul w każdym kolo-
rze, aby razem było ich 10? (Nauczyciel ma przy-
gotowane kule białe, aby można było wykonać
te czynności – dodać kule do każdego koloru,
aby było ich 10). – Jakiego koloru kule dają ra-
zem wynik 10? (Łączą kule kilku kolorów tak, aby
razem było ich 10).
13. Potrafimy samodzielnie liczyć – praca z
ćw.
matem.-przyr., s. 28
.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły ćw. na
s. 28. Czyta im polecenia i dzieci samodzielnie
wykonują kolejne zadania. Dzieci w grupach w razie potrzeby wzajemnie sobie poma-
gają. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania zadań. Chwali dzieci za samodziel-
ność i współpracę w grupie. Wszyscy wszystkim biją brawo.
14. Podsumowanie dnia.
Nauczyciel stawia na środku klasy pudło. Informuje, że za chwilę każde dziecko wrzuci
kulę do pudełka. Prosi, aby dzieci zastanowiły się, co im się udało zrobić na zajęciach
najlepiej. Dzieci po kolei mówią zdanie: Najlepiej dzisiaj… i wrzucają swoją kulę do pu-
dła.
Zadanie domowe
Przyniosę na zajęcia ziarna fasoli, grochu, słonecznika.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Dzień eksperymentów
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Dzień eksperymentów – rozwijanie u dzieci ciekawości poznawczej
i zdolności opowiadania o swoich odkryciach. Wprowadzenie liczby 10 w aspekcie kardynal-
nym, miarowym i porządkowym oraz jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie już, gdzie szukać odpowiedzi na swoje pytania. Potraficie układać zdania z podany-
mi wyrazami. Wykazaliście się umiejętnością myślenia. Znacie liczby od 0 do 9. Potraficie
dodawać i odejmować w zakresie 9. Rozwiązujecie proste zadania tekstowe. Rozumiecie, że
mądry człowiek to nie tylko ten, który dużo wie. Wiecie, jak należy ćwiczyć swoją pamięć.
Potraficie współpracować w grupie.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wykonuje proste eksperymenty,
– rozwiązuje zagadki,
– wypowiada się na temat wykonanych przez siebie eksperymentów,
– potrafi pisać wyrazy i zdania z literami C, c,
– przelicza elementy w zakresie 10,
– odczytuje i zapisuje liczbę 10 za pomocą cyfr,
– uzupełnia brakujące liczby,
– porządkuje poznane liczby rosnąco i malejąco,
– mierzy długości za pomocą klocka liczby 10 i linijki.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie wykonywać proste eksperymenty i wypowiadać się na
ich temat. Zmierzycie linijką drogi lotów owadów.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– samodzielnie ułożyć z sylab wyrazy i je zapisać,
– uzupełnić zdania wyrazami,
– ułożyć i napisać pytania do podanych zdań,
– poprawnie napisać liczbę 10.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób wynalazki zmieniły świat?
• Jakie stosujemy ćwiczenia, aby doskonalić naszą pamięć?
33
wykonują kolejne zadania. Dzieci w grupach w razie potrzeby wzajemnie sobie poma-
gają. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania zadań. Chwali dzieci za samodziel-
ność i współpracę w grupie. Wszyscy wszystkim biją brawo.
14. Podsumowanie dnia.
Nauczyciel stawia na środku klasy pudło. Informuje, że za chwilę każde dziecko wrzuci
kulę do pudełka. Prosi, aby dzieci zastanowiły się, co im się udało zrobić na zajęciach
najlepiej. Dzieci po kolei mówią zdanie: Najlepiej dzisiaj… i wrzucają swoją kulę do pu-
dła.
Zadanie domowe
Przyniosę na zajęcia ziarna fasoli, grochu, słonecznika.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Dzień eksperymentów
(1 godz. eduk. pol.-społ + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Dzień eksperymentów – rozwijanie u dzieci ciekawości poznawczej
i zdolności opowiadania o swoich odkryciach. Wprowadzenie liczby 10 w aspekcie kardynal-
nym, miarowym i porządkowym oraz jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie już, gdzie szukać odpowiedzi na swoje pytania. Potraficie układać zdania z podany-
mi wyrazami. Wykazaliście się umiejętnością myślenia. Znacie liczby od 0 do 9. Potraficie
dodawać i odejmować w zakresie 9. Rozwiązujecie proste zadania tekstowe. Rozumiecie, że
mądry człowiek to nie tylko ten, który dużo wie. Wiecie, jak należy ćwiczyć swoją pamięć.
Potraficie współpracować w grupie.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wykonuje proste eksperymenty,
– rozwiązuje zagadki,
– wypowiada się na temat wykonanych przez siebie eksperymentów,
– potrafi pisać wyrazy i zdania z literami C, c,
– przelicza elementy w zakresie 10,
– odczytuje i zapisuje liczbę 10 za pomocą cyfr,
– uzupełnia brakujące liczby,
– porządkuje poznane liczby rosnąco i malejąco,
– mierzy długości za pomocą klocka liczby 10 i linijki.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie wykonywać proste eksperymenty i wypowiadać się na
ich temat. Zmierzycie linijką drogi lotów owadów.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– samodzielnie ułożyć z sylab wyrazy i je zapisać,
– uzupełnić zdania wyrazami,
– ułożyć i napisać pytania do podanych zdań,
– poprawnie napisać liczbę 10.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób wynalazki zmieniły świat?
• Jakie stosujemy ćwiczenia, aby doskonalić naszą pamięć?
34
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. matem.-przyr. cz. 3, portfolio ucznia cz. 2 – karty nr 13, 14,
Karty kreatywne – teczka dodatkowa – bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAW-
CZA, kawałek aksamitu i futerka do owinięcia ręki, tuba z kartonu, miska z zimną wodą,
tłusty krem, obrazki przedstawiające: kreta, świetlika, fokę, ślimaka; kartki z bloku, ziarna fa-
soli, grochu, słonecznika, kostki do gry, arkusz papieru pakowego z napisaną dużą liczbą 10,
kartki z bloku, 9 kopert z zapisanymi na nich cyframi od 1 do 9, w środku których znajdują
się rysunki owoców (tyle, ile wskazuje liczba na kopercie), jabłka, patyczki.
Przebieg zajęć
1. Powitanka muzyczna – integracja w grupie.
• Dzieci ustawiają się w pary i tworzą koło. Następnie każda para staje naprzeciw siebie.
Dzieci klaszczą w swoje ręce i mówią:
– witam ciebie dziś (na słowo: dziś, klaszczą w ręce partnera),
– witam twoją rękę prawą – klaszczą w swoje prawe dłonie,
– witam twoją rękę lewą – klaszczą w swoje lewe dłonie,
– witam, witam (klaszczą w swoje ręce) cię – klaszczą w ręce partnera.
• Osoba z wewnętrznego koła robi krok w prawo i zabawa się powtarza.
Uwaga! Do powitanki można dołączyć dowolną melodię i rytm.
2. Przedstawienie tematu i celów zajęć.
3. Układamy zagadki – rozwijanie myślenia, ćwiczenia w pisaniu.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wyjęły z
portfolio ucznia kartę nr 13
. Wymyśla zagadki do-
tyczące rysunków w zad. 1., np.: Lubią go wszystkie dzieci i gdy go widzą, zaraz im ślinka
leci (cukierek).
• Dzieci wybierają inne rysunki i układają do nich zagadki. Następnie kolorują rysunki,
w nazwach których występuje głoska c. Z sylab zapisanych tym samym kolorem ukła-
dają wyrazy i je zapisują. Głośno je czytają, wskazują liczbę sylab w wyrazie oraz miejsce
litery c. Próbują ułożyć z tymi wyrazami zdania.
Uwaga! Ćwiczenia z tej karty dzieci mogą wykonać jako zadanie domowe.
4. Układamy pytania – rozwijanie myślenia.
• Dzieci wyjmują
z portfolio ucznia kartę nr 14
. Samodzielnie wykonują zad. 1. – uzu-
pełniają zdania wyrazami podanymi w ramce. Głośno je czytają. Nauczyciel sprawdza
poprawność wykonania zadania.
• Nauczyciel pyta dzieci, jakie pytania ułożyłyby do zdania drugiego i trzeciego, np.: Gdzie
występuje kucyk i pajacyk? Co robią kucyk i pajacyk? Kto ma motocykl? Co ma Jacek (Ce-
cylia)?
5. Przebudzenie misia – ćwiczenia aparatu artykulacyjnego, połączone z ćwiczeniami
oddechowymi.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że będzie im opowiadał o tym, co robił miś, kiedy się obu-
dził. Zadaniem dzieci będzie wykonywanie ruchów, które będzie im pokazywał.
Miś budzi się, przeciąga, ziewa (energiczne ziewanie z masowaniem okolic żuchwy). Ma-
szeruje na poszukiwanie miodu (język na brodę i do nosa). Rozgląda się na prawo i lewo
(język od kącika do kącika ust). Próbuje wyczuć, gdzie jest miód. Ślinka napływa mu do
pyszczka (połykanie śliny ze zwartymi zębami). Włożył łapkę do dziupli i oblizuje ją (dzie-
ci udają, że oblizują dłoń). Ubrudził sobie pyszczek (oblizywanie warg). Miód był pyszny
(mlaskanie). Miś głaszcze się po brzuszku, zasypia, chrapie (dzieci naśladują chrapanie).
(D. Krupa, J. Pszczółka, Zabawy logopedyczne na cztery pory roku, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2010)
6. Ludzie uczą się od zwierząt – słuchanie opowiadania nauczyciela.
• Nauczyciel opowiada dzieciom: Ludzie stworzyli wiele wynalazków, przyglądając się zwie-
rzętom. Posłuchajcie. O niektórych wynalazkach wam opowiem, a niektóre z nich sprawdzimy
sami. Wszystkie zwierzęta – duże i małe – mają mnóstwo ciekawych tajemnic. Posłuchajcie
o kilku z nich. Kret żyje pod ziemią. Jego sierść jest gładka jak aksamit. Dzięki temu zwierzątko
może wędrować w przód i w tył wąskimi korytarzami, a futerko mu się wcale nie gniecie.
Świetliki mają świecące odwłoki. Dzięki temu można je zobaczyć nawet w nocy. Kiedy sam-
czyk zapala swoją lampkę, samiczka odpowiada mu identycznym sygnałem świetlnym. Po-
wiedzcie, kiedy i gdzie człowiek używa świateł, żeby porozumieć się w nocy? (latarnia mor-
ska – ostrzega okręty żeglujące po morzu przed niebezpieczeństwem i wskazuje drogę
do portu; samoloty lecące po ciemnym niebie światłami sygnalizują swe położenie)
Ślimak pełznie bardzo powoli. Poruszając się, wydziela śluz, który ułatwia mu posuwanie
się naprzód. Powiedzcie, w jaki sposób człowiek wykorzystał ten pomysł? (np. narciarze,
smarują narty, aby szybko na nich zjeżdżać z góry) Foka żyje w zimnych morzach i pływa
nawet między kawałkami kry. Pokryta tłuszczem sierść chroni ją przed lodowatą wodą.
7. Robimy eksperymenty – współpraca w grupie.
• Nauczyciel dzieli dzieci na pięć grup w dowolny sposób. Każda grupa spaceruje od stoli-
ka do stolika i wykonuje doświadczenia (można tak zaplanować zajęcia, aby każda gru-
pa wylosowała stolik, przy którym będzie pracować, potem opowie o tym pozostałym).
Stolik 1. Dzieci owijają dłoń kawałkiem gładkiego aksamitu i wkładają do kartonu zwi-
niętego w rulon. Przesuwają rękę w przód i w tył. Powtarzają doświadczenie. Owijają
dłoń kawałkiem futerka.
Pytania: Kiedy dłoń ślizgała się łatwiej? Za pierwszym czy za drugim razem?
Stolik 2. Dzieci podwijają rękawy. Smarują jedną rękę tłustym kremem. Potem zanurza-
ją obie ręce w zimnej wodzie.
Pytanie: Która ręka zmarzła bardziej?
(R. Corbella Paciotti, L. Cima, Eksperymenty i zabawy,
Wydawnictwo Jedność, Kielce 2002)
Stolik 3. – Kurze bazgroły. Kurze bazgroły mogą stać się ciekawym sposobem kolorowa-
nia obrazków. Spróbuj pokolorować dowolny obrazek, robiąc najdziwniejsze esy-floresy
zamiast równych linii. Żeby utrudnić sobie zadanie, weź do ręki dwie kredki naraz, a nawet
cztery. To będą takie twoje kurze pazurki. Pokaż wszystkim twoją kolorowankę.
Stolik 4. – Zamiast trąby. Słonie świetnie sobie radzą we władaniu trąbą, czyli naprawdę
nosem. Poza tym, mimo ogromnych rozmiarów poruszają się z wielką gracją. Może warto
poćwiczyć różne części ciała, by nabyć nowych umiejętności? Czy wiesz, że są na świecie
ludzie potrafiący nawlec nitkę na igłę za pomocą stóp? – Namaluj słonia za pomocą farb
i pędzelka trzymanego w ustach. – Czy potrafisz zagrać coś na nosie? – Przesuń językiem
jabłko z jednego miejsca na ławce na drugie. – Czy potrafisz odkręcić butelkę wody, nie uży-
wając palców?
Stolik 5. – Czego możemy nauczyć się od myszy? Przystosowania do trudnych warun-
ków. Potrafią żyć niemal w każdym środowisku. Często, kiedy nadchodzi jakaś zmiana,
buntujemy się przeciwko temu. Zupełnie niepotrzebnie. Zmiany mogą być bardzo ciekawe,
nawet jeśli na początku wydają się trudne.
Znajdź plusy w zmianach.
– Doroślejesz, dojrzewasz, masz więcej obowiązków.
– Dowiadujesz się, że za miesiąc przeprowadzasz się z rodziną do innego miasta.
– Podczas pięknego dnia, nagle chmury zakryły niebo i zaczyna padać deszcz.
– Przez katar i kaszel nie możesz wyjść na podwórko, żeby pobawić się z kolegami.
(A. Jankowska, Czego dzieci mogą nauczyć się od zwierząt, Wydawnictwo Dragon Sp. z o.o. Bielsko-Biała 2010)
35
6. Ludzie uczą się od zwierząt – słuchanie opowiadania nauczyciela.
• Nauczyciel opowiada dzieciom: Ludzie stworzyli wiele wynalazków, przyglądając się zwie-
rzętom. Posłuchajcie. O niektórych wynalazkach wam opowiem, a niektóre z nich sprawdzimy
sami. Wszystkie zwierzęta – duże i małe – mają mnóstwo ciekawych tajemnic. Posłuchajcie
o kilku z nich. Kret żyje pod ziemią. Jego sierść jest gładka jak aksamit. Dzięki temu zwierzątko
może wędrować w przód i w tył wąskimi korytarzami, a futerko mu się wcale nie gniecie.
Świetliki mają świecące odwłoki. Dzięki temu można je zobaczyć nawet w nocy. Kiedy sam-
czyk zapala swoją lampkę, samiczka odpowiada mu identycznym sygnałem świetlnym. Po-
wiedzcie, kiedy i gdzie człowiek używa świateł, żeby porozumieć się w nocy? (latarnia mor-
ska – ostrzega okręty żeglujące po morzu przed niebezpieczeństwem i wskazuje drogę
do portu; samoloty lecące po ciemnym niebie światłami sygnalizują swe położenie)
Ślimak pełznie bardzo powoli. Poruszając się, wydziela śluz, który ułatwia mu posuwanie
się naprzód. Powiedzcie, w jaki sposób człowiek wykorzystał ten pomysł? (np. narciarze,
smarują narty, aby szybko na nich zjeżdżać z góry) Foka żyje w zimnych morzach i pływa
nawet między kawałkami kry. Pokryta tłuszczem sierść chroni ją przed lodowatą wodą.
7. Robimy eksperymenty – współpraca w grupie.
• Nauczyciel dzieli dzieci na pięć grup w dowolny sposób. Każda grupa spaceruje od stoli-
ka do stolika i wykonuje doświadczenia (można tak zaplanować zajęcia, aby każda gru-
pa wylosowała stolik, przy którym będzie pracować, potem opowie o tym pozostałym).
Stolik 1. Dzieci owijają dłoń kawałkiem gładkiego aksamitu i wkładają do kartonu zwi-
niętego w rulon. Przesuwają rękę w przód i w tył. Powtarzają doświadczenie. Owijają
dłoń kawałkiem futerka.
Pytania: Kiedy dłoń ślizgała się łatwiej? Za pierwszym czy za drugim razem?
Stolik 2. Dzieci podwijają rękawy. Smarują jedną rękę tłustym kremem. Potem zanurza-
ją obie ręce w zimnej wodzie.
Pytanie: Która ręka zmarzła bardziej?
(R. Corbella Paciotti, L. Cima, Eksperymenty i zabawy,
Wydawnictwo Jedność, Kielce 2002)
Stolik 3. – Kurze bazgroły. Kurze bazgroły mogą stać się ciekawym sposobem kolorowa-
nia obrazków. Spróbuj pokolorować dowolny obrazek, robiąc najdziwniejsze esy-floresy
zamiast równych linii. Żeby utrudnić sobie zadanie, weź do ręki dwie kredki naraz, a nawet
cztery. To będą takie twoje kurze pazurki. Pokaż wszystkim twoją kolorowankę.
Stolik 4. – Zamiast trąby. Słonie świetnie sobie radzą we władaniu trąbą, czyli naprawdę
nosem. Poza tym, mimo ogromnych rozmiarów poruszają się z wielką gracją. Może warto
poćwiczyć różne części ciała, by nabyć nowych umiejętności? Czy wiesz, że są na świecie
ludzie potrafiący nawlec nitkę na igłę za pomocą stóp? – Namaluj słonia za pomocą farb
i pędzelka trzymanego w ustach. – Czy potrafisz zagrać coś na nosie? – Przesuń językiem
jabłko z jednego miejsca na ławce na drugie. – Czy potrafisz odkręcić butelkę wody, nie uży-
wając palców?
Stolik 5. – Czego możemy nauczyć się od myszy? Przystosowania do trudnych warun-
ków. Potrafią żyć niemal w każdym środowisku. Często, kiedy nadchodzi jakaś zmiana,
buntujemy się przeciwko temu. Zupełnie niepotrzebnie. Zmiany mogą być bardzo ciekawe,
nawet jeśli na początku wydają się trudne.
Znajdź plusy w zmianach.
– Doroślejesz, dojrzewasz, masz więcej obowiązków.
– Dowiadujesz się, że za miesiąc przeprowadzasz się z rodziną do innego miasta.
– Podczas pięknego dnia, nagle chmury zakryły niebo i zaczyna padać deszcz.
– Przez katar i kaszel nie możesz wyjść na podwórko, żeby pobawić się z kolegami.
(A. Jankowska, Czego dzieci mogą nauczyć się od zwierząt, Wydawnictwo Dragon Sp. z o.o. Bielsko-Biała 2010)
36
• Dzieci opowiadają sobie wzajemnie, jakie zadania wykonywały, co kolejno robiły, czego
się nauczyły.
8
.
Jestem, więc myślę – rozwiązywanie zagadek, rebusów i akrostychów.
• Nauczyciel pyta: Co trzeba robić, aby rozwijać swoje myślenie? Przypomina dzieciom wia-
domości z poprzedniego dnia.
• Dzieci rozwiązują rebusy przygotowane przez nauczyciela.
• Nauczyciel wspólnie z dziećmi układa rebusy i zapisuje je na kartkach. Proponuje dzie-
ciom, że stworzą Klasową Księgę Mądrości i zamieszczą tam wszystko to, co same wymy-
ślą. Pierwszymi kartkami w tej księdze będą wspólnie ułożone rebusy.
• Dzieci układają zagadki do obrazków zaproponowanych przez nauczyciela i przez sie-
bie. Mogą być również w postaci rymowanek. Nauczyciel zapisuje je na kartkach z blo-
ku. To następne strony do Klasowej Księgi Mądrości.
Uwaga! Dzieci mogą zamieścić w Klasowej Księdze Mądrości zagadki, które ułożyły
i zawiesiły na planszy Klasowy Dzień Zagadek.
• Nauczyciel podaje dzieciom zasadę zabawy w akrostych. Każda litera imienia to po-
czątek nowego wyrazu. Dzieci układają akrostychy z liter swojego imienia na kartkach
z bloku – rysują obrazki. Jeżeli potrafią zapisać wyraz, zapisują go. Każde dziecko pre-
zentuje swój akrostych. Wszystkie kartki zostają zamieszczone w Klasowej Księdze Mą-
drości.
9. Zabawa w 10 pytań – rozwijanie myślenia.
• Nauczyciel informuje dzieci, że będą się bawić w 10 pytań. Wyjmuje obrazek, ale niko-
mu go nie pokazuje. Dzieci zadają pytania, na które można odpowiedzieć tylko tak lub
nie. Można zadać tylko 10 pytań. Jeżeli dzieci nie odgadną, nauczyciel pokazuje obrazek
i zadaje pytania, np.: Czy to jest owoc? (nie) Czy to jest zwierzę? (nie) Czy to jest roślina?
(tak) Czy to jest drzewo? (nie) Czy to jest kwiatek? (tak) Czy ten kwiatek zwiastuje nam wio-
snę? (tak) Czy jest biały? (tak) Czy to jest przebiśnieg? (tak)
10. Ćwiczenia wprowadzające liczbę 10 – aspekt kardynalny, porządkowy i miarowy tej
liczby.
• Nauczyciel wiesza na tablicy koperty z zapisanymi na nich cyframi od 1 do 9 w przypad-
kowej kolejności: – Która liczba jest największa, a która – najmniejsza? Połóżcie po lewej
stronie tablicy kopertę z cyfrą 1, a po prawej z cyfrą 9. Które liczby są sąsiadami tych liczb?
(2, 8) Zawieście je w odpowiednich miejscach. Która liczba jest sąsiadem liczby 8, a któ-
ra – liczby 2? (Dzieci postępują w ten sposób dotąd, aż liczby 1–9 zostaną zawieszone
w odpowiedniej kolejności na tablicy).
Nauczyciel prosi dzieci, aby każda grupa wzięła na swoją ławkę koperty z cyframi wy-
branymi spośród cyfr: 8, 3, 5, 6, 9. Dzieci zabierają koperty na ławkę i sprawdzają, co się
w nich znajduje. Okazuje się, że są w nich obrazki z owocami: 8 – jabłka, 3 – grejpfruty,
5 – kiwi, 6 – pomarańcze, 9 – cytryny. Każda grupa liczy, ile ma w kopercie owoców. Liczą
je i sprawdzają, czy ich liczba w kopercie odpowiada liczbie na kopercie.
• Nauczyciel rysuje na tablicy talerze (tyle, ile jest grup) i mówi, że chciałby, aby na każ-
dym znalazło się po 10 owoców. Dzieci umieszczają na talerzach swoje owoce i doryso-
wują ich tyle, aby, było ich po 10 na każdym talerzu.
• Nauczyciel prosi dzieci: Ułóżcie trzy zbiory owoców (dzieci korzystają z klocków, patycz-
ków). W pierwszym zbiorze umieśćcie 10 jabłek, w drugim – 9 jabłek, a w trzecim – 8 jabłek.
Zastanówcie się, co musicie zrobić, aby w każdym ze zbiorów było tyle samo elementów.
• Każda grupa wyjmuje 3 kartki z bloku. Składa je w poziomie i pionie – tworzy cztery
części. Rozcina je wzdłuż linii. Odlicza 10 kartek. Następnie dzieci układają je w rzędzie.
Nauczyciel mówi:
– Policzcie jeszcze raz, czy na pewno położyliście w rzędzie 10 kartek.
– Policzcie je, zaczynając od lewej strony, potem od prawej strony. Połóżcie na trzeciej kartce
z lewej strony 5 fasolek, na siódmej 3 nasiona grochu, a na dziewiątej 7 ziarenek słonecznika.
– Połóżcie na pierwszej kartce z prawej strony 2 fasolki, a na piątej z prawej strony 1 ziarnko
słonecznika.
– Jakie ziarna macie na pierwszej kartce?
– Jakie ziarna są na siódmej kartce?
• Dzieci wyjmują liczby w kolorach. Mierzą klockiem liczby 10 ławkę, zeszyt, stawiają krok
i mierzą jego długość.
11. Uczymy się pisać liczbę 10 –
ćw. matem.-przyr., s. 29
.
• Nauczyciel pokazuje drukowaną liczbę 10 i pro-
si dzieci, aby ją opisały (to liczba dwucyfrowa,
składająca się z cyfry 1 i 0).
• Dzieci otwierają ćwiczenia i mówią, ile jest na-
rysowanych kwiatów, ile jest kropek na kostce
do gry, która godzina jest na zegarze, ile jest
klocków.
• Nauczyciel zapisuje dużą liczbę 10 na tablicy.
Kładzie na podłodze arkusz papieru pakowego,
na którym jest napisana wielka liczba 10. Dzieci
chodzą po jej kształcie. Następnie piszą ją pal-
cem w powietrzu, na tablicy, a następnie w ćw.
matematycznym (ćw. 1.).
• Dzieci uzupełniają brakujące liczby na linijce
(ćw. 2.).
12. Zabawa kostkami do gry.
Dzieci w każdej grupie przygotowują kartkę,
dwie kostki do gry i dziesięć patyczków – tyle, ile razy będą rzucać kostką. Po każdym
rzucie chowają jeden patyczek do pudełka. Następnie rzucają kostkami. Komu uda się
wyrzucić 10 oczek (2 razy po 5), zapisuje 10 na kartce i woła: Hurrra, dziesięć, wyrzuciłem
dzisiaj dziesięć! Po zakończonej zabawie każda grupa mówi, czy udało jej się wyrzucić
10, pokazują zapisane liczby 10 na kartkach.
• Dzieci otwierają zeszyty. Piszą liczbę 10. Rysują 10 dowolnych elementów. Rysują klo-
cek oznaczający liczbę 10.
13. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci sprawdzają, ile punktów zebrała każda grupa. Przyklejają koło punktacji na karcie
grupy. Zwracają uwagę na to, że obojętnie, w jakiej grupie pracowali, grupa otrzymała
wiele punków. Mówią dlaczego.
• Opowiadają, dlaczego ich zdaniem wynalazki zmieniły świat.
Zadanie domowe
Przyniosę na zajęcia klej i korek.
37
części. Rozcina je wzdłuż linii. Odlicza 10 kartek. Następnie dzieci układają je w rzędzie.
Nauczyciel mówi:
– Policzcie jeszcze raz, czy na pewno położyliście w rzędzie 10 kartek.
– Policzcie je, zaczynając od lewej strony, potem od prawej strony. Połóżcie na trzeciej kartce
z lewej strony 5 fasolek, na siódmej 3 nasiona grochu, a na dziewiątej 7 ziarenek słonecznika.
– Połóżcie na pierwszej kartce z prawej strony 2 fasolki, a na piątej z prawej strony 1 ziarnko
słonecznika.
– Jakie ziarna macie na pierwszej kartce?
– Jakie ziarna są na siódmej kartce?
• Dzieci wyjmują liczby w kolorach. Mierzą klockiem liczby 10 ławkę, zeszyt, stawiają krok
i mierzą jego długość.
11. Uczymy się pisać liczbę 10 –
ćw. matem.-przyr., s. 29
.
• Nauczyciel pokazuje drukowaną liczbę 10 i pro-
si dzieci, aby ją opisały (to liczba dwucyfrowa,
składająca się z cyfry 1 i 0).
• Dzieci otwierają ćwiczenia i mówią, ile jest na-
rysowanych kwiatów, ile jest kropek na kostce
do gry, która godzina jest na zegarze, ile jest
klocków.
• Nauczyciel zapisuje dużą liczbę 10 na tablicy.
Kładzie na podłodze arkusz papieru pakowego,
na którym jest napisana wielka liczba 10. Dzieci
chodzą po jej kształcie. Następnie piszą ją pal-
cem w powietrzu, na tablicy, a następnie w ćw.
matematycznym (ćw. 1.).
• Dzieci uzupełniają brakujące liczby na linijce
(ćw. 2.).
12. Zabawa kostkami do gry.
Dzieci w każdej grupie przygotowują kartkę,
dwie kostki do gry i dziesięć patyczków – tyle, ile razy będą rzucać kostką. Po każdym
rzucie chowają jeden patyczek do pudełka. Następnie rzucają kostkami. Komu uda się
wyrzucić 10 oczek (2 razy po 5), zapisuje 10 na kartce i woła: Hurrra, dziesięć, wyrzuciłem
dzisiaj dziesięć! Po zakończonej zabawie każda grupa mówi, czy udało jej się wyrzucić
10, pokazują zapisane liczby 10 na kartkach.
• Dzieci otwierają zeszyty. Piszą liczbę 10. Rysują 10 dowolnych elementów. Rysują klo-
cek oznaczający liczbę 10.
13. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci sprawdzają, ile punktów zebrała każda grupa. Przyklejają koło punktacji na karcie
grupy. Zwracają uwagę na to, że obojętnie, w jakiej grupie pracowali, grupa otrzymała
wiele punków. Mówią dlaczego.
• Opowiadają, dlaczego ich zdaniem wynalazki zmieniły świat.
Zadanie domowe
Przyniosę na zajęcia klej i korek.
38
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Cztery pory roku – akwarela
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, kto to jest malarz i kto to jest rzeźbiarz. Byliście projektantami okładki do baśni. Wie-
cie już, jak wykonać obrazki farbami, wydzieranką.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– maluje charakterystyczne elementy pór roku,
– rozróżnia barwy ciepłe i zimne,
– prawidłowo dobiera kolory podczas pracy plastycznej na określony temat.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach nauczycie się rozróżniać i nazywać barwy zimne i ciepłe. Wykorzy-
stacie swoją wiedzę na temat charakterystycznych elementów dotyczących pór roku w pra-
cy plastycznej.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– nazwać barwy zimne i ciepłe,
– łączyć kolory i tworzyć nowe,
– przedstawić pory roku, odpowiednio dobierając barwy.
Pytania kluczowe
• Dlaczego malowanie jest wspaniałą zabawą?
• W jaki sposób łączyć kolory, aby obrazek był wesoły?
Środki dydaktyczne: pędzle, naczynia na wodę, akwarele, kuferek (skrzynka), gazety.
Przebieg zajęć
1. Kufer kolorów – kolorowa powitanka – wprowadzenie w temat zajęć.
• Nauczyciel stawia na ławce kuferek (skrzynkę), z którego wyjmuje kolejno farby, i mówi
np.: – To jest farba żółta. Dzieci, które mają coś w kolorze żółtym, niech przywitają się
ze sobą.
– To jest kolor czerwony. Dzieci, które znają owoce w kolorze czerwonym, niech się przywi-
tają.
– To jest kolor niebieski. Dzieci, które lubią ten kolor, niech się przywitają.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom: Kolor czerwony, niebieski i żółty to kolory podstawowe. Na-
zywamy je tak dlatego, że nie można ich uzyskać, mieszając inne kolory. Kiedy zmieszamy je
ze sobą, otrzymamy barwy pochodne.
2. Zabawy kolorami – barwy pochodne.
• Nauczyciel mówi dzieciom: Połączcie ze sobą barwy – żółtą z czerwoną (pomarańczowa),
niebieską z żółtą (zielona), niebieską z czerwoną (fioletowa). Jakie barwy otrzymaliście?
Następnie wyjaśnia: Kolory, które otrzymaliście, to kolory pochodne. Spójrzcie, w zależno-
ści od tego w jakich proporcjach zmieszacie ze sobą kolory podstawowe, otrzymacie różne
odcienie kolorów pochodnych.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby powiedziały, które z kolorów to kolory tzw. zimne, a które
– ciepłe.
Barwy ciepłe: odcienie żółtego, czerwonego, pomarańczowego.
Barwy zimne: błękity, odcienie zielononiebieskie, fioletowoniebieskie.
Możemy je ocieplać lub oziębiać przez łączenie ze sobą, np. czerwienie zabarwione błę-
kitem stają się zimne.
3. Wielkie spory o kolory – słuchanie wiersza M. Brykczyńskiego.
Pokłóciły się kolory.
Wreszcie malarz, z pędzlem w dłoni,
Każdy był do bitki skory
mądrze je do zgody skłonił,
i dowodził w wielkim sporze,
łącząc, dla wspólnego dobra,
że tych innych znieść nie może.
wszystkie barwy w jeden obraz.
Awantury na palecie
nigdzie większej nie znajdziecie:
Tylko zieleń! Górą róże!
Coraz głośniej, coraz dłużej …
4. Cztery pory roku – malowanie farbami.
• Dzieci przygotowują miejsca pracy – rozkładają gazety, przygotowują naczynia na
wodę, pędzle różnej grubości. Rozmawiają o tym, który pędzel będzie odpowiedni do
namalowania elementów obrazka.
• Dzieci przypominają, jakie są charakterystyczne cechy poszczególnych pór roku. Wybie-
rają sposób przedstawienia pracy (na kształcie koła, kwadratu podzielonego na cztery
części; może to być dziecko ubrane odpowiednio do danej pory roku, drzewo, łąka, las).
5. Wystawa i ocena prac.
• Dzieci sprzątają miejsca pracy. Urządzają wystawę. Oceniają prace. Mówią, która praca
podobała im się najbardziej i dlaczego. Który pomysł przedstawienia pór roku uważają
za najbardziej oryginalny.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia rytmiczne na podstawie piosenki Wio-
senne porządki. Poznajemy flet
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak wygląda fortepian i w jaki sposób wydobywa się z niego dźwięk. Potraficie odróż-
nić jego brzmienie od brzmienia innych instrumentów. Doskonale radzicie sobie z rozwiązy-
waniem muzycznych zagadek. Potraficie śpiewać i tańczyć do wielu piosenek.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– określa nastrój wysłuchanej muzyki,
– zna wygląd fletu poprzecznego i rozpoznaje jego brzmienie wśród brzmienia innych
instrumentów,
– rytmizuje sylaby oraz interpretuje ruchem wartości rytmiczne (ćwierćnuty, ósemki i pół-
nuty),
– potrafi zaśpiewać piosenkę – pamięta melodię i rytm,
– tańczy układ taneczny do piosenki.
39
Barwy zimne: błękity, odcienie zielononiebieskie, fioletowoniebieskie.
Możemy je ocieplać lub oziębiać przez łączenie ze sobą, np. czerwienie zabarwione błę-
kitem stają się zimne.
3. Wielkie spory o kolory – słuchanie wiersza M. Brykczyńskiego.
Pokłóciły się kolory.
Wreszcie malarz, z pędzlem w dłoni,
Każdy był do bitki skory
mądrze je do zgody skłonił,
i dowodził w wielkim sporze,
łącząc, dla wspólnego dobra,
że tych innych znieść nie może.
wszystkie barwy w jeden obraz.
Awantury na palecie
nigdzie większej nie znajdziecie:
Tylko zieleń! Górą róże!
Coraz głośniej, coraz dłużej …
4. Cztery pory roku – malowanie farbami.
• Dzieci przygotowują miejsca pracy – rozkładają gazety, przygotowują naczynia na
wodę, pędzle różnej grubości. Rozmawiają o tym, który pędzel będzie odpowiedni do
namalowania elementów obrazka.
• Dzieci przypominają, jakie są charakterystyczne cechy poszczególnych pór roku. Wybie-
rają sposób przedstawienia pracy (na kształcie koła, kwadratu podzielonego na cztery
części; może to być dziecko ubrane odpowiednio do danej pory roku, drzewo, łąka, las).
5. Wystawa i ocena prac.
• Dzieci sprzątają miejsca pracy. Urządzają wystawę. Oceniają prace. Mówią, która praca
podobała im się najbardziej i dlaczego. Który pomysł przedstawienia pór roku uważają
za najbardziej oryginalny.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia rytmiczne na podstawie piosenki Wio-
senne porządki. Poznajemy flet
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak wygląda fortepian i w jaki sposób wydobywa się z niego dźwięk. Potraficie odróż-
nić jego brzmienie od brzmienia innych instrumentów. Doskonale radzicie sobie z rozwiązy-
waniem muzycznych zagadek. Potraficie śpiewać i tańczyć do wielu piosenek.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– określa nastrój wysłuchanej muzyki,
– zna wygląd fletu poprzecznego i rozpoznaje jego brzmienie wśród brzmienia innych
instrumentów,
– rytmizuje sylaby oraz interpretuje ruchem wartości rytmiczne (ćwierćnuty, ósemki i pół-
nuty),
– potrafi zaśpiewać piosenkę – pamięta melodię i rytm,
– tańczy układ taneczny do piosenki.
40
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie nowy instrument muzyczny – flet poprzeczny. Nauczy-
cie się śpiewać i tańczyć piosenkę pt. Wiosenne porządki. Będziecie wykonywać wiele cieka-
wych ćwiczeń rytmicznych oraz zadań w karcie pracy.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– zaśpiewać piosenkę Wiosenne porządki oraz zapamiętać ruchy do refrenu piosenki,
– równo i rytmicznie wykonać ćwiczenia rytmiczne,
– rozpoznać brzmienie fletu wśród brzmienia innych instrumentów.
Pytanie kluczowe
• Z czym się kojarzy brzmienie fletu?
Środki dydaktyczne: ilustracja przedstawiająca flet poprzeczny, kartka papieru dla każ-
dego dziecka, zszywacz, nożyczki, bębenek, kredki, ilustracje do słów piosenki, karta pracy
nr 19, płyta CD 2, płyta DVD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować miejsce do zabaw ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Rytmiczne przywitanie (CD – J.S. Bach Badinerie, DVD – zabawa ruchowa na krze-
słach).
• Nauczyciel rytmicznie wypowiada słowa: Dzień dobry dzieci, a dzieci odpowiadają: Dzień
dobry pani/panu.
• Nauczyciel wymienia rytmicznie części ciała (ręce i nogi). Mówi: Dzień dobry, ręce i klasz-
cze dowolny rytm. Dzieci powtarzają na zasadzie echa. Następnie nauczyciel mówi:
Dzień dobry, nogi i tupie dowolny rytm. Dzieci powtarzają. Ćwiczenie to można wykonać
kilka razy, zmieniając za każdym razem rytm.
• Dzieci wykonują zabawę muzyczną z wykorzystaniem krzeseł – do utworu J.S. Bacha
Badinerie. Nauczyciel mówi komendy, na które dzieci reagują ustalonym wcześniej ru-
chem: ręce (klaszczą), nogi (tupią), wstań, góra (ręce do góry), biegnij (bieg dookoła
krzeseł), uda (uderzają rękami o uda).
Uwaga! Jeśli nie ma na tyle miejsca w sali, by ustawić krzesła w kole (jak na nagra-
niu), to dzieci zostają w ławkach. W miejsce biegu dookoła krzeseł można wpro-
wadzić dowolny ruch, np. rytmiczne uderzanie dłońmi o ławkę.
2. Poznajemy flet poprzeczny – prezentacja instrumentu.
• Nauczyciel mówi: Czy ktoś z was usłyszał, jaki instrument grał główną linię melodyczną
w tym utworze, do którego bawiliśmy się na krzesłach? (flet) Jest kilka odmian fletu. Ten,
który słyszeliśmy, to flet poprzeczny. Posłuchajcie raz jeszcze fragmentu utworu muzyczne-
go i wsłuchajcie się w brzmienie instrumentu.
• Nauczyciel ponownie prezentuje dzieciom nagrania utworu J.S. Bacha Badinerie. Po wy-
słuchaniu dzieci wypowiadają się na temat utworu i brzmienia fletu. Nauczyciel pyta:
Czy podobał się wam utwór muzyczny? Czy podobało się wam brzmienie fletu? Z czym się
może kojarzyć? Czy ten utwór był szybki, czy wolny? Wesoły czy smutny? O czym mógł opo-
wiadać? W jaki sposób gra się na flecie? (dzieci pokazują)
• Nauczyciel pokazuje dzieciom ilustrację przedstawiającą flet poprzeczny. Omawia jego
budowę i sposób wydobywania z niego dźwięku.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie filmowe przedstawiające flet poprzeczny.
Dzieci oglądają, a następnie wypowiadają się na temat fletu i utworu muzycznego, któ-
ry usłyszały. Nauczyciel pyta: Z czym się wam kojarzył utwór, który zagrała flecistka? Czy
był szybki, czy wolny? Flet ma dźwięki wysokie czy niskie? Nauczyciel mówi dzieciom, że
utwór nosi tytuł Szczygieł. Pyta: Czy muzyka przypominała śpiew ptaka?
3. Wykonujemy flet poprzeczny i gramy na nim.
• Każde dziecko otrzymuje kartkę papieru i zwija ją w rulon. Nauczyciel za pomocą zszy-
wacza spina flety z jednej strony i pomaga wyciąć otwory na ustniki. Dzieci dorysowują
kredką klapki na flecie.
• Dzieci wysłuchują kolejny raz utworu J.S. Bacha lub oglądają prezentację DVD. Podczas
słuchania muzyki naśladują granie na flecie, używając fletów wykonanych z papieru.
• Nauczyciel gra dowolny rytm na bębenku (lub na flecie prostym). Dzieci ilustrują ten
rytm na zasadzie echa, „grając” na swoich fletach.
4. Wykonywanie zadania na karcie pracy (
portfolio ucznia, karta pracy nr 19
).
• Nauczyciel prosi dzieci, by przyjrzały się ilustracji na karcie pracy i powiedziały, kto z ro-
dziny Muzyka gra na flecie poprzecznym. Nauczyciel czyta dzieciom tekst: Moja mama
gra na flecie poprzecznym. Flet ma bardzo przyjemny dźwięk. Nauczyciel pyta: Czy zgadza-
cie się z tym, że flet ma przyjemy dźwięk? Jakiego koloru jest flet? (srebrnego). Poniżej znaj-
duje się rysunek fletu. Należy go pokolorować. Jak widzieliście na ilustracji, flet ma srebrny
kolor. Wy możecie go pokolorować na swój ulubiony kolor.
• Dzieci kolorują flet.
5. Rytmiczne sprzątanie – ćwiczenie rytmiczno-ruchowe.
• Nauczyciel mówi: Mówiliśmy, że brzmienie fletu kojarzy się ze śpiewem ptaków. Ptaki za-
czynają pięknie śpiewać na wiosnę, kiedy przyroda budzi się do życia. W tym czasie robimy
również wiosenne porządki. Dlatego wstańcie, posprzątamy trochę naszą klasę.
• Dzieci poruszają się swobodnie po sali zgodnie z wystukiwanym przez nauczyciela ryt-
mem. Ilustrują ruchem sprzątanie, naśladując różne czynności: zamiatają, ścierają kurze,
myją podłogę itp. Dostosowują ruch do tempa, w którym gra nauczyciel. Gdy nauczy-
ciel gra coraz szybciej, dzieci zwiększają prędkość ruchów. Gdy tempo staje się coraz
wolniejsze, dzieci zatrzymują się – skończyły sprzątanie.
6. Powtórz to, co robię ja – ćwiczenie rytmiczne.
Nauczyciel improwizuje różne rytmy w takcie na 4, wykorzystując sylaby z refrenu pio-
senki Wiosenne porządki: szuru, szuru (cztery ósemki – szuranie stopami), buch (półnuta
– klaśnięcie i zatoczenie rękami kółeczka) i rach-ciach (ćwierćnuty – klaskanie), np.:
rach ciach szu ru szu ru szu ru rach szu ru ciach
• Dzieci powtarzają na zasadzie echa po nauczycielu. Rolę prowadzącego może przejąć
wybrane dziecko.
• Dzieci same układają rytmy z podanych sylab.
Uwaga! Ruchy zaczerpnięte są z choreografii do piosenki.
41
• Nauczyciel pokazuje dzieciom ilustrację przedstawiającą flet poprzeczny. Omawia jego
budowę i sposób wydobywania z niego dźwięku.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie filmowe przedstawiające flet poprzeczny.
Dzieci oglądają, a następnie wypowiadają się na temat fletu i utworu muzycznego, któ-
ry usłyszały. Nauczyciel pyta: Z czym się wam kojarzył utwór, który zagrała flecistka? Czy
był szybki, czy wolny? Flet ma dźwięki wysokie czy niskie? Nauczyciel mówi dzieciom, że
utwór nosi tytuł Szczygieł. Pyta: Czy muzyka przypominała śpiew ptaka?
3. Wykonujemy flet poprzeczny i gramy na nim.
• Każde dziecko otrzymuje kartkę papieru i zwija ją w rulon. Nauczyciel za pomocą zszy-
wacza spina flety z jednej strony i pomaga wyciąć otwory na ustniki. Dzieci dorysowują
kredką klapki na flecie.
• Dzieci wysłuchują kolejny raz utworu J.S. Bacha lub oglądają prezentację DVD. Podczas
słuchania muzyki naśladują granie na flecie, używając fletów wykonanych z papieru.
• Nauczyciel gra dowolny rytm na bębenku (lub na flecie prostym). Dzieci ilustrują ten
rytm na zasadzie echa, „grając” na swoich fletach.
4. Wykonywanie zadania na karcie pracy (
portfolio ucznia, karta pracy nr 19
).
• Nauczyciel prosi dzieci, by przyjrzały się ilustracji na karcie pracy i powiedziały, kto z ro-
dziny Muzyka gra na flecie poprzecznym. Nauczyciel czyta dzieciom tekst: Moja mama
gra na flecie poprzecznym. Flet ma bardzo przyjemny dźwięk. Nauczyciel pyta: Czy zgadza-
cie się z tym, że flet ma przyjemy dźwięk? Jakiego koloru jest flet? (srebrnego). Poniżej znaj-
duje się rysunek fletu. Należy go pokolorować. Jak widzieliście na ilustracji, flet ma srebrny
kolor. Wy możecie go pokolorować na swój ulubiony kolor.
• Dzieci kolorują flet.
5. Rytmiczne sprzątanie – ćwiczenie rytmiczno-ruchowe.
• Nauczyciel mówi: Mówiliśmy, że brzmienie fletu kojarzy się ze śpiewem ptaków. Ptaki za-
czynają pięknie śpiewać na wiosnę, kiedy przyroda budzi się do życia. W tym czasie robimy
również wiosenne porządki. Dlatego wstańcie, posprzątamy trochę naszą klasę.
• Dzieci poruszają się swobodnie po sali zgodnie z wystukiwanym przez nauczyciela ryt-
mem. Ilustrują ruchem sprzątanie, naśladując różne czynności: zamiatają, ścierają kurze,
myją podłogę itp. Dostosowują ruch do tempa, w którym gra nauczyciel. Gdy nauczy-
ciel gra coraz szybciej, dzieci zwiększają prędkość ruchów. Gdy tempo staje się coraz
wolniejsze, dzieci zatrzymują się – skończyły sprzątanie.
6. Powtórz to, co robię ja – ćwiczenie rytmiczne.
Nauczyciel improwizuje różne rytmy w takcie na 4, wykorzystując sylaby z refrenu pio-
senki Wiosenne porządki: szuru, szuru (cztery ósemki – szuranie stopami), buch (półnuta
– klaśnięcie i zatoczenie rękami kółeczka) i rach-ciach (ćwierćnuty – klaskanie), np.:
rach ciach szu ru szu ru szu ru rach szu ru ciach
• Dzieci powtarzają na zasadzie echa po nauczycielu. Rolę prowadzącego może przejąć
wybrane dziecko.
• Dzieci same układają rytmy z podanych sylab.
Uwaga! Ruchy zaczerpnięte są z choreografii do piosenki.
42
7. Nauka piosenki Wiosenne porządki (CD – piosenka Wiosenne porządki).
słowa: R. Ragan
muzyka: M. Ziółkowska
2. Wiosna - króluje do lata.
Wiosna - po zimie zamiata.
Wiosna - w parkowych alejach.
Wiosna - namaluje świat.
Ref. Szuru szuru rach ciach buch,
Miotły w dłoń, pędzle w ruch.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie piosenki Wiosenne porządki. Po wysłuchaniu
dzieci odpowiadają na pytania: Jaka część piosenki pojawiła się już na dzisiejszych zaję-
ciach? (refren) Czy refren był śpiewany, czy mówiony? (mówiony)
• Nauka refrenu. Nauczyciel wypowiada rytmicznie słowa refrenu, a dzieci powtarzają.
Uwaga! Łatwiej uczy się dzieci słów refrenu od razu z ruchem.
• Nauka zwrotek piosenki. Nauczyciel mówi dzieciom (lub śpiewa) pierwszą zwrotkę.
Pyta: Które słowo powtarzało się kilka razy? (wiosna), Co robi wiosna w piosence?
• Nauczyciel prezentuje dzieciom ilustracje lub rysuje na tablicy elementy piosenki: dra-
bina pod drzewem, miotła i pędzle, korona, parkowa aleja. Podczas słuchania piosenki
nauczyciel wskazuje odpowiedni rysunek.
Uwaga! Ćwiczenie można przeprowadzić kilka razy. Kiedy dzieci osłuchają się
z piosenką, same wskazują prawidłową kolejność. Zamiast ilustracji można poka-
zywać gesty ilustrujące słowa piosenki.
• Dzieci śpiewają piosenkę na zmianę z nauczycielem lub w dwóch grupach.
• Zaśpiewanie całej piosenki.
8. Wykonywanie zadania na karcie pracy (
portfolio ucznia, karta pracy nr 19
).
• Nauczyciel mówi: Słowa piosenki są wam dobrze znane. Spróbujcie samodzielnie wykonać
ćwiczenie drugie – Otocz pętlą przedmioty, które występują w piosence.
9. Interpretacja ruchowa piosenki (DVD – piosenka Wiosenne porządki).
10. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel mówi: Weźcie do rąk swoje flety. Grajcie na nich podczas słuchania piosenki. Je-
śli zajęcia wam się podobały, to radośnie tańczcie i grajcie, jeśli się nie podobała – usiądźcie
i tylko grajcie.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie narzędzia Aerograf – praca w programie
Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie sposób pisania polskich liter z wykorzystaniem prawego klawisza Alt. Potraficie po-
sługiwać się kombinacją dwóch i trzech klawiszy.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– samodzielnie uruchamia i zamyka program Paint,
– z pomocą nauczyciela używa narzędzia Aerograf w programie Paint,
– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia programu Paint,
– podpisuje obrazki i wpisuje do okienek liczby za pomocą klawiatury,
– używa klawiszy ze strzałkami i klawisza spacji,
– samodzielnie zapisuje plik w komputerze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj dowiecie się, czym jest aerograf. Poznacie ikonę narzędzia Paint, które tak samo się
nazywa. Dowiecie się, jak wykorzystać narzędzie Aerograf do wykonania obrazka przedsta-
wiającego przedwiośnie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykonać pracę dotyczącą zwiastunów wiosny w programie Paint z wykorzystaniem na-
rzędzia Aerograf.
Pytanie kluczowe
• Do czego służy narzędzie Aerograf?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe, klasa 1, płyta CD dla ucznia – zajęcia 22.,
sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, aerograf albo jego zdjęcie.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Wyjaśnienie znaczenia słowa aerograf.
Nauczyciel pokazuje aerograf albo jego zdjęcie i wyjaśnia, że jest to niewielkie urzą-
dzenie służące do malowania metodą rozpylania farby przez strumień powietrza (s. 28,
podręcznik).
3. Poznanie narzędzia programu Paint – Aerograf.
Nauczyciel wyjaśnia, że program Paint jest także wyposażony w narzędzie Aerograf,
dzięki któremu można rozdmuchiwać kolory w bardzo ciekawy sposób (s. 28). Aby za-
stosować to narzędzie, należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę narzędzia
,
• kliknąć w wybrany kolor znajdujący się w Polu koloru,
• rozpryskiwać kolor, trzymając wciśnięty lewy przycisk myszy.
43
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie narzędzia Aerograf – praca w programie
Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie sposób pisania polskich liter z wykorzystaniem prawego klawisza Alt. Potraficie po-
sługiwać się kombinacją dwóch i trzech klawiszy.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– samodzielnie uruchamia i zamyka program Paint,
– z pomocą nauczyciela używa narzędzia Aerograf w programie Paint,
– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia programu Paint,
– podpisuje obrazki i wpisuje do okienek liczby za pomocą klawiatury,
– używa klawiszy ze strzałkami i klawisza spacji,
– samodzielnie zapisuje plik w komputerze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj dowiecie się, czym jest aerograf. Poznacie ikonę narzędzia Paint, które tak samo się
nazywa. Dowiecie się, jak wykorzystać narzędzie Aerograf do wykonania obrazka przedsta-
wiającego przedwiośnie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wykonać pracę dotyczącą zwiastunów wiosny w programie Paint z wykorzystaniem na-
rzędzia Aerograf.
Pytanie kluczowe
• Do czego służy narzędzie Aerograf?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe, klasa 1, płyta CD dla ucznia – zajęcia 22.,
sprzęt komputerowy w pracowni komputerowej, aerograf albo jego zdjęcie.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Wyjaśnienie znaczenia słowa aerograf.
Nauczyciel pokazuje aerograf albo jego zdjęcie i wyjaśnia, że jest to niewielkie urzą-
dzenie służące do malowania metodą rozpylania farby przez strumień powietrza (s. 28,
podręcznik).
3. Poznanie narzędzia programu Paint – Aerograf.
Nauczyciel wyjaśnia, że program Paint jest także wyposażony w narzędzie Aerograf,
dzięki któremu można rozdmuchiwać kolory w bardzo ciekawy sposób (s. 28). Aby za-
stosować to narzędzie, należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę narzędzia
,
• kliknąć w wybrany kolor znajdujący się w Polu koloru,
• rozpryskiwać kolor, trzymając wciśnięty lewy przycisk myszy.
44
Aby wybrać wielkość strumienia barwy rozpylacza, należy kliknąć lewym przyciskiem
myszy w jeden z wzorców – mały
, średni
i duży
.
4. Rozmowa na temat zwiastunów wiosny i pierwszych wiosennych kwiatów.
Uczniowie pokazują przyniesione z domu zdjęcia lub obrazki wiosennych kwiatów, wy-
powiadając ich nazwy (krokus, sasanka, przebiśnieg, przylaszczka, pierwiosnek, tulipan,
żonkil, hiacynt). Nauczyciel pyta: – Co zwiastuje nadejście wiosny? (przylot bocianów i ja-
skółek, śpiew skowronka, rozkwit pierwszych wiosennych kwiatów, bazie na wierzbie,
pąki liści na drzewach).
Następnie poleca obejrzeć obrazek przedstawiający pierwsze wiosenne kwiaty pośród
śniegu i nakleić w okienku ikonę narzędzia, którym został namalowany śnieg (ćw. 1.,
s. 28). Potem uczniowie uruchamiają program Paint i malują wybrane przez siebie wio-
senne kwiaty. Na końcu zapisują wykonaną pracę w komputerze (ćw. 2., s. 28).
5. Zabawa ruchowa Wiosenne kwiaty.
Nauczyciel umawia się z dziećmi, że będą udawać cebulki kwiatowe, które zostały po-
sadzone jesienią w ogródku. Uczniowie kucają na podłodze, chowają głowy pomiędzy
kolana i otaczają kolana ramionami. Nauczyciel opowiada o nadchodzącej wiośnie.
Opowiadanie nauczyciela:
– Słońce przygrzewa, robi się coraz cie-
plej. Jest wilgotno, bo właśnie roztopił
się śnieg. Cebulkom robi cię coraz cieplej
i cieplej, wypuszczają korzonki i zaczyna-
ją kiełkować. Rosną w górę do słońca.
– Rankiem myją się w rosie i strzepują
jej krople ze swoich zielonych listków.
A przed południem na szczycie łodyżki
pojawia się pączek kwiatowy.
– Roślinka rośnie. Powiewa delikatny wiatr.
Łodyżka pochyla się w prawą i w lewą
stronę, w przód i w tył.
– W południe pączek rozwija się, tworząc
fioletowy kwiat. To krokus, który uśmie-
cha się do słońca.
– Dzieci wracają ze szkoły, oglądają pierw-
szy wiosenny kwiat i cieszą się.
Uczniowie:
• rozprostowują ręce i plecy, unoszą gło-
wy i powoli klękają,
• klęcząc, pocierają dłońmi twarze, jak-
by się myły, otrzepują się, jakby strzą-
sały rosę, potem nad głową formują
z dłoni pączki kwiatowe,
• powoli wstają, podnoszą głowy, po-
chylają tułów w prawą i w lewą stronę,
w przód i w tył,
• rozchylają uniesione nad głową dło-
nie, uśmiechają się,
• pochylają się, jakby oglądały kwiatek
z różnych stron, potem podskakują,
cieszą się.
6. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie a. Zwiastuny wiosny – płyta CD, zajęcia 22.
Polecenie: Odwróć zdjęcia, klikając w każde z nich. Uzupełnij nazwy zwiastunów wiosny,
wpisując odpowiednie litery. Po uzupełnieniu każdego wyrazu wciśnij klawisz Enter.
Ćwiczenie b. Wiosenna łąka (Paint) – płyta CD, zajęcia 22.
Polecenie: Umieść wiosenne kwiaty na łące, zaznaczając je i przenosząc na wybrane miej-
sca metodą „złap, przesuń i upuść”. Nie zapomnij o wybraniu opcji „Przezroczyste tło”. Potem
udekoruj obrazek niewielką ilością białego śniegu, za pomocą narzędzia „Aerograf”. Zapisz
pracę w swoim folderze.
45
Ćwiczenie c. Zdjęcia kwiatów – płyta CD, zajęcia 22.
Polecenie: Pomóż Macykowi pokonać labirynt i sfotografować wszystkie wiosenne kwiaty.
Poruszaj postacią Macyka za pomocą klawiszy ze strzałkami. Jeśli chcesz zrobić zdjęcie, wci-
śnij klawisz spacji. Zacznij wędrówkę po labiryncie, klikając w pole z napisem START.
Ćwiczenie d. Banknoty i monety – płyta CD, zajęcia 22.
Polecenie: Rozmień banknoty na monety. Umieść monety w okienkach metodą „złap, prze-
suń i upuść.”
7. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
8. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy i ćwiczenia kształtujące właściwą postawę
Cele nauczyciela. Uczeń:
– aktywnie uczestniczy w zabawach ruchowych,
– kształtuje właściwą postawę podczas ruchu,
– prawidłowo przyjmuje pozycję siedzącą w ławce, przy stole.
Przybory: szarfy, pachołki, woreczki, piłki lekarskie, laski gimnastyczne.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego zacho-
wania podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
Dzieci siadają w kręgu, w siadzie skrzyżnym. Nauczyciel rozmawia z nimi na temat dba-
nia o prawidłową postawę. Przypomina prawidłową postawę w siadzie skrzyżnym, pra-
widłową postawę stojącą i podczas siedzenia przy stoliku. Zwraca uwagę na ustawienie
głowy, barków, proste plecy – ściągnięte łopatki, dłonie na kolanach.
– Dzieci spacerują dookoła sali. Na hasło: Stoimy zatrzymują się i przyjmują poprawną
postawę na baczność,
– Siad skrzyżny – dzieci siadają i przyjmują poprawną postawę,
– Żarówki – naśladują wkręcanie żarówek,
– Przy stoliku – siadają na ławeczkach, przyjmując odpowiednią postawę.
Kolory – zabawa bieżna. Nauczyciel dzieli dzieci na cztery drużyny, rozdając szarfy
w czterech kolorach (czerwonym, zielonym, żółtym, niebieskim). Na hasło: Czerwoni!
dzieci z wywołanej drużyny gonią pozostałych. Nauczyciel kilkakrotnie zmienia hasło,
aby zmieniały się drużyny goniących i uciekających.
Dzieci wykonują ćwiczenia, każde dziecko trzyma szarfę:
– maszerują, unoszą szarfę do góry (proste ręce, rozciągnięte szarfy) i ją opuszczają,
– maszerują, przechodzą przez szarfy trzymane w rękach,
– maszerują, dotykają podłogi z prawej i lewej strony,
– zatrzymują się i przekładają rozłożoną szarfę sprzed klatki piersiowej za plecy,
46
– wykonują skłony do przodu, nogi proste,
– przekładanie szarfy wokół ciała,
– marsz w postawie skorygowanej, wielkimi krokami, powoli jak ślimaki, ciężko jak
niedźwiedzie.
3. Część główna.
• Lawina, powódź, pożar. Dzieci biegają swobodnie po sali, na hasło: Lawina! stają pod
ścianą, na: Powódź! – siadają na ławeczkach w postawie skorygowanej (nauczyciel wcze-
śniej przygotowuje ławeczki – ustawia je obok jednej ze ścian sali), na hasło: Pożar! –
przyjmują pozycję skuloną.
• Wyścig numerków. Dzieci siedzą w trzech rzędach przed nauczycielem w siadzie skrzyż-
nym, ręce skrzyżowane na klatce piersiowej. Nauczyciel wyznacza w rzędach numery –
1 dla pierwszego rzędu, 2 dla drugiego rzędu, 3 dla trzeciego rzędu itd. Wywołany przez
nauczyciela numer ma za zadanie jak najszybciej okrążyć swój rząd i wrócić na swoje
miejsce. Dzieci poruszają się na czworakach. Po zakończonym biegu przyjmują postawę
wyjściową. Nauczyciel przyznaje punkty za szybkość i poprawność wykonania.
• Biegi z woreczkami. Dzieci swobodnie biegają po sali (lub szybko maszerują) z worecz-
kami na głowie. Dziecko, któremu spadnie woreczek, staje w postawie skorygowanej
i czeka na pomoc. Przybyłe na pomoc dziecko ostrożnie wykonuje przysiad, podnosi
woreczek i podaje oczekującemu dziecku.
• Wyścigi rzędów:
– marszobieg między piłkami lekarskimi (z założonymi na plecach laskami, pod ramio-
nami) do pachołka i z powrotem, pierwsza osoba przekazuje laskę następnej osobie,
– marszobieg do ławeczki i przez ławeczkę w pozycji skorygowanej, powrót,
– bieg do pachołka, przełożenie szarfy od dołu i powrót.
Zwierzęta. Nauczyciel mówi: Na łące pojawiły się zwierzęta – kruki, jastrzębie, kury i za-
jące. Wskażę wam, jak one się poruszają, a wy będziecie mnie naśladować. Kruk – cho-
dzicie z chwytem za kostki; jastrząb – biegacie, poruszając rękami w bok, w górę i w dół;
kury – biegacie truchtem, ręce zgięte w łokciach, ułożone przy ciele; zając – w przysiadzie
z wyciągniętym tułowiem w górę, ręce ułożone w kształt nasłuchujących uszu.
Uwaga! Na zawołanie nauczyciela, np. Jastrząb! dzieci naśladują jastrzębia, potem
nauczyciel wywołuje inne zwierzę. Bieg i trucht na śródstopiu.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Dyrygent. Dzieci siadają na okręgu w siadzie skrzyżnym, w pozycji skorygowanej. Jedno
dziecko odwraca się tyłem do grupy, w tym czasie pozostałe dzieci wybierają spośród
siebie dyrygenta, który będzie pokazywał ruchy lub postawę. Dzieci naśladują dyrygen-
ta, który w bardzo krótkim czasie zmienia prezentowany ruch. Dyrygent powinien starać
się zmieniać ruchy w taki sposób, aby wybrane dziecko tego nie zauważyło.
Kiedy dyrygent zostaje rozpoznany, wtedy on odwraca się tyłem do grupy i zostaje wy-
brany nowy dyrygent.
• Zbiórka. Omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie ćwi-
czenia poprawnie i dbały o bezpieczeństwo w czasie wykonywania ćwiczeń.
TEMAT ZAJĘĆ: Toczenie piłki w grach i zabawach
Cele nauczyciela. Uczeń:
47
– doskonali umiejętność toczenia piłki,
– doskonali zwinność,
– rozwija szybkość i wytrzymałość,
– rozwija koordynację wzrokowo-ruchową,
– dba o bezpieczeństwo podczas ćwiczeń i zabaw.
Przybory: pachołki, piłki gumowe, piłki do siatkówki, laski gimnastyczne, woreczki, szarfy,
gwizdek.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego zacho-
wania podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
Berek ranny. Wyznaczone dziecko (oznaczone szarfą) jest berkiem i stara się schwytać
kolegę lub koleżankę uciekających po całej sali. Jeśli uda mu się kogoś dotknąć, wów-
czas dotknięty staje się berkiem, ale równocześnie musi trzymać się jedną ręką za to
miejsce, które zostało przez dotknięcie zranione.
Dzieci wykonują rozgrzewkę zgodnie z poleceniami nauczyciela:
– bieg po obwodzie koła, na sygnał dźwiękowy (gwizdek) przysiad i wyskok w górę,
– bieg i wieloskoki,
– dzieci zatrzymują się, stoją w rozkroku i wykonują: krążenia głowy, tułowia, ręce
w górę i skłony lewej ręki do prawej nogi i prawej ręki do lewej nogi (na przemian),
– dzieci stoją na palcach i próbują wkręcić żarówkę, następnie dotykają podłogi,
– marsz po obwodzie koła na palcach, pobieranie woreczków od nauczyciela,
– w marszu: podrzut woreczka w górę i chwyt; przekładanie woreczka pod kolanami,
przekładanie woreczka dookoła tułowia, marsz z woreczkami na głowie,
– dzieci ustawiają się w rozsypce i wykonują ćwiczenia: kładą woreczek na podłodze
i wykonują przeskoki obunóż w przód i w bok,
– w siadzie skrzyżnym wykonują: podrzut woreczka w górę, klaśnięcie, chwyt.
3. Część główna.
Wyścig z toczeniem piłki głową. Dzieci ustawione w dwóch rzędach. Nauczyciel de-
monstruje, jak należy toczyć piłkę głową (pozycja na czworakach). Proste tory prze-
szkód:
– toczenie piłki głową do pachołka, powrót na prawej nodze,
– toczenie piłki głową slalomem między pachołkami, powrót na lewej nodze.
Uwaga! Nauczyciel wyjaśnia, że nie chodzi tu o wyścig, lecz o to, kto wykona zada-
nie prawidłowo.
Wyścig z prowadzeniem piłki laską gimnastyczną. W tych samych zespołach, nauczy-
ciel rozdaje laskę gimnastyczną i po 2 piłki (jedna do siatkówki i jedna gumowa). Dzieci
ustawione są w pary. Na sygnał nauczyciela para startuje, trzymając laskę za jej końce
tuż przy ziemi, i biegnie, tocząc piłki (nie można piłki zgubić) do pachołka. W drodze po-
wrotnej jedno dziecko bierze laskę, drugie piłki. Wygrywa zespół, który wykona zadanie
szybciej i poprawniej.
Zdobywanie twierdzy. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie drużyny. Każda drużyna otrzy-
muje dziesięć pachołków i pięć piłek. Dzieci ustawiają się po przeciwnych stronach linii
środkowej. W odległości około 3 m od tej linii, układają swoje pachołki. Na sygnał na-
uczyciela próbują trafić w pachołki drużyny przeciwnej, tocząc piłkę po ziemi. Jedno-
48
cześnie muszą bronić swoich pachołków za pomocą nóg (nie wolno rękami). Podczas
zabawy można wykorzystać tylko piłki znajdujące się na własnym terytorium. Otrzymu-
je punkt ta drużyna, która trafi pachołek.
Piłka toczona. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie drużyny. Ustawia pachołki jako bramki
(szerokość bramki dowolna) na linii końcowej po obu stronach boiska. Dzieci toczą gu-
mową piłkę jednorącz lub oburącz w kierunku bramki przeciwnika. Zabawa polega na
wtoczeniu piłki do bramki przeciwnika, jeśli piłka przekroczy linię bramkową, drużyna
zdobywa jeden punkt. (Nie ma stałych bramkarzy. Każdy zawodnik znajdujący się blisko
bramki może jej bronić każdą częścią ciała). Jeśli piłka zostanie podniesiona lub straci
kontakt z podłożem, wówczas piłka należy do drużyny przeciwnej.
Piłka parzy. Dzieci ustawiają się w luźnej gromadce przed nauczycielem i podskakują
obunóż nisko nad ziemią. Gdy nauczyciel rzuci w stronę dzieci piłkę, wówczas dzieci
wykonują wyskok w górę.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Traf piłką. Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły. Każdy zespół w siadzie skrzyżnym
tworzy odrębne koło. W środku koła leży piłka, którą stara się kopnąć wyznaczone przez
zespół dziecko mające zasłonięte oczy. Na sygnał nauczyciela stojący w środku wykonu-
ją trzy obroty w miejscu i starają się w jak najkrótszym czasie kopnąć piłkę. Wyznaczone
dziecko naprowadza głosem cały zespół. Zwycięża zespół, którego zawodnik szybciej
kopnie piłkę.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
TEMAT ZAJĘĆ: Biegi z omijaniem przeszkód – zabawy i ćwiczenia
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zwinnie porusza się między przeszkodami,
– umie naśladować rożne czynności,
– rozwija szybkość,
– dba o bezpieczeństwo podczas ćwiczeń i zabaw.
Przybory: pachołki, ławeczka, materace.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego zacho-
wania podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Berek – palec – zabawa ożywiająca. Dzieci poruszają się dowolnie, na ustalony sygnał
nauczyciela patrzą na jego uniesione palce: 2 palce – biegają w parach, 3 palce – biega-
ją trójkami, 4 palce – biegają czwórkami, 5 palców – ustawiają się piątkami w rzędach.
• W biegu po okręgu dzieci wykonują ćwiczenia:
– krążenie ramion naprzemianstronne w przód i w tył,
– w podskokach krążenie ramion w przód i w tył,
– w marszu krążenie ramion: prawa ręka – przód, lewa ręka – tył i odwrotnie,
49
– cwał bokiem z obszernymi wymachami rąk,
– wypady w przód w marszu.
3. Część główna.
• Podskocz. Dzieci swobodnie biegają po sali, na sygnał nauczyciela podskakują: obunóż,
na jednej nodze i z wyskokiem.
• Slalom. Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły, które siadają w siadzie skrzyżnym za linią
startu. Na umówiony sygnał pierwsi zawodnicy wstają i biegną w kierunku 2 pachoł-
ków, okrążają je i wracają na linię startu, zajmując pozycje na końcu rzędu. Wygrywa ten
zespół, który wykona najszybciej i prawidłowo całe zadanie.
• Omiń. Dzieci ustawione w rzędzie wykonują krótki bieg z omijaniem różnych przeszkód
(ustawione pachołki, materac, ławeczkę).
Bieg w różnych kierunkach z omijaniem luźno stojących pachołków. Na sygnał każde
dziecko zatrzymuje się przy pachołku.
• Mur. Dzieci próbują przebiec z jednego końca sali na drugi. Na hasło nauczyciela: Mur!
zatrzymują się w bezruchu.
• Pociąg. Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły składające się z czterech lub pięciu osób,
które ustawiają się w rzędach. Naprzeciw każdego rzędu ustawione są cztery pachołki.
Na sygnał pierwsze osoby z rzędu startują, omijają pachołki slalomem, ostatni pachołek
obiegają i wracają do swojego rzędu. Tam zabierają następną osobę i oboje, trzyma-
jąc się za ręce, omijają pachołki, obiegają ostatni pachołek i wracają do swojego rzędu
i zabierają następną osobę. W trójkę, trzymając się za ręce, wykonują bieg z omijaniem
pachołków oraz pamiętają o tym, aby trzymać się za ręce. Itd.
Wygrywa zespół, który w całości, trzymając się za ręce, wykona bieg slalomem między
pachołkami, obiegnie ostatni pachołek i wróci na miejsce startu, ustawiając się prawi-
dłowo w rzędzie.
Samoloty. Dzieci dzielimy na 2 lub 4 grupy (w zależności od liczebności klasy). Wyzna-
czamy hangary (nauczyciel rysuje kredą hangary dla każdej drużyny). Na sygnał: Lotnicy
zapuszczają motory dzieci kręcą przed sobą rękami młynek i naśladują warkot motoru.
Potem biegną z rozłożonymi ramionami, omijając się zręcznie, aby nie zderzyć się w lo-
cie. Na hasło: Lotnicy, wracać! dzieci-samoloty kierują się do swoich hangarów. Wygrywa
ta grupa, która najszybciej wróciła do swojego hangaru i nie zepsuła żadnej maszyny
(nie zderzyła się z innymi osobami).
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Dzieci maszerują po obwodzie sali w postawie skorygowanej, ręce wzdłuż tułowia,
w jednej laska gimnastyczna. Wdech z równoczesnym przeniesieniem prostych rąk bo-
kiem nad głowę. Przekazanie laski, a następnie wydech z opuszczeniem rąk.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
MALI ODKRYWCY ZBIERAJĄ INFORMACJE. ZWIASTUN WIOSNY. ZADANIA RÓŻNE – ODCZYTYWANIE GODZIN, MIERZENIE
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• wprowadzenie liter N, n
• wyszukiwanie informacji w tekście i na ilustracji
• doskonalenie techniki czytania
• układanie zdań z rozsypanek wyrazowych
• rozwijanie umiejętności czytania ze zrozumieniem
• nazywanie czynności
Wraz z odwagą, umiarkowaniem i sprawiedliwością, mądrość czyli roztropność, uważana była w starożytności i śre-
dniowieczu za jedną z najważniejszych cnót, tak zwanych kardynalnych. Każda wartość moralna, aby była prawdziwą
wartością, a nie bezduszną regułą, która wbrew intencjom może przynieść szkodę i zło, powinna być sprawdzona
w zwierciadle mądrości. Mądrość pozwala spojrzeć na każdą wartość przez pryzmat jej odległych skutków i ocenić,
czy będą one dobre, czy złe. Czasem w imię dobra, należy odstąpić od jakiejś wartości na rzecz innej. Jeżeli ktoś uważa
prawdomówność za najważniejszą wartość i praktykuje ją bez względu na okoliczności, zapewne nie myśli o tym, czy
w danej sytuacji przyniesie ona dobro. Natomiast człowiek mądry zastanowi się, czy nie należy czasem odstąpić od
bezwzględnego mówienia prawdy, jeśli to nie jest niezbędne, a może sprawić komuś ogromną przykrość.
WARTOŚĆ: MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
• mierzenie za pomocą linijki
• rozwiązywanie zadań tekstowych
• porządkowanie liczb w zakresie 10
• doskonalenie dodawania i odejmo-
wania w zakresie 10
Projekt
nr 23
JA – ŚWIAT
• zwiastuny wiosny
• obserwacja zmian zachodzących
w przyrodzie
• rozpoznawanie i nazywanie
wiosennych kwiatów
• doskonalenie poznawania
świata za pomocą zmysłów
TEMATY DNI
1. Witaminy
2. Sałatka owocowa
3. Ćwiczymy pisanie
4. Prawda czy fałsz?
5. Ciekawscy na start!
50
MALI ODKRYWCY ZBIERAJĄ INFORMACJE. ZWIASTUN WIOSNY. ZADANIA RÓŻNE – ODCZYTYWANIE GODZIN, MIERZENIE
EDUKACJA MUZYCZNA
• poznanie skrzypiec –
budowa i brzmienie
• wysłuchanie utworu
skrzypcowego –
H. Wieniawski
Dudziarz D-dur
• poznanie klucza
wiolinowego
EDUKACJA PLASTYCZNA
• tulipan – wycinanie,
zaginanie, sklejanie
• praca z instrukcją
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• zegar – dawniej i dziś
• budowa zegara
• wykonanie zegara
z gotowych elemen-
tów
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• samodzielne rysowa-
nie w programie Paint
– wiosenna łąka
TEMATY DNI
1. Witaminy
2. Sałatka owocowa
3. Ćwiczymy pisanie
4. Prawda czy fałsz?
5. Ciekawscy na start!
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• doskonalenie techniki
kozłowania
• wzmacnianie obręczy
barkowej
• wzmacnianie siły rąk
i tułowia
• doskonalenie siły rąk,
nóg i tułowia
Mądrość nie ma nic wspólnego z życiowym sprytem czy cwaniactwem, które umożliwiają odnosze-
nie korzyści kosztem innych, na przykład przez oszukiwanie, unikanie odpowiedzialności, wykręca-
nie się od pracy i przerzucanie jej na innych.
Mądrość przejawia się na wiele sposobów. O mądrości świadczą także: wdzięczność, wybaczanie,
prostota, skromność, cierpliwość, delikatność, umiejętność właściwego ustalania priorytetów.
Mądrość to celowe przyczynianie się do dobra poprzez właściwe wybory.
Mądrość to zdrowy rozsądek na usługach dobrej woli.
Mądrość to dobre wykorzystanie wiedzy.
Mądrość to umiejętność przewidywania konsekwencji swojego działania.
(Na podst.: I. Koźmińska, E. Olszewska, Z dzieckiem w świat wartości, Świat Książki, Warszawa 2007)
51
52
PR
OJEK
T nr 23
I.
Tema
t pr
ojektu:
M
ali nauk
ow
cy zbier
ają inf
ormacje
. Z
wiastun
y wiosn
y. Z
adania r
óżne – o
dcz
yt
yw
anie
go
dzin, mier
zenie
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
-
wy pr
ogr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
yczno
-
-sp
ołeczna
1
133
M
agiczn
y not
es Na
talk
i
– mot
yw
ow
anie dzieci
do zbier
ania inf
ormacji,
kt
ór
e są im p
otr
zebne
.
•
ro
zwijanie
umiejętności
dzieci
do
w
spół
-
pr
ac
y
–
zaba
w
y
in
teg
rac
yjne
na
dobr
y
począ
tek
,
•
kształt
ow
anie
mot
yw
acji
dzieck
a
do
po
-
szuk
iw
ania
inf
or
macji
–
pr
aca
z
podr
ęcz
-
nik
iem:
analiza
nota
tnik
a
Na
talk
i,
cz
ytanie
wiersza
o
witaminach,
•
cz
ytanie
pr
ost
ych
w
yr
az
ów
, pr
óba
w
yr
óż
-
niania
w
wierszu
w
yr
az
ów
, kt
ór
e
dziecko
potr
afi
pr
zecz
ytać
samodzielnie
–
mot
y-
w
ow
anie
do
cz
ytania,
•
ro
zwijanie
umiejętności
opo
wiadania
o
sw
ojej
akt
ywności
dot
ycząc
ej
z
dr
owia,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
kształtując
e
umiejętności
kolor
ow
ania,
ry
so
w
ania,
w
odz
enia
po
śladach
or
az
dor
yso
w
yw
ania
elemen
tó
w
zgodnie
z
instrukcją,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
24–25
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.,
cz. 3 s.
22
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
potr
afi
w
yszuk
ać
na
ilustr
acji
pr
zedmiot
, o
kt
ór
y
pyta
na
-
ucz
yciel
,
•
potr
afi
w
yszuk
ać
w
tekście
inf
or
mację
, o
kt
ór
ą
pyta
na
-
ucz
yciel
lub
inne
dziecko
,
•
potr
afi
ok
reślić
, kt
ór
e
zdanie
opisując
e
ilustr
ację
jest
pr
aw
-
dziw
e,
a
kt
ór
e
–
niepr
aw
dzi
-
w
e
na
podsta
wie
analiz
y
tej
ilustr
acji,
•
in
ter
esuje
się
ró
żn
ymi
źr
ódła
-
mi
inf
or
macji
i
star
a
się
z
nich
kor
zy
stać
w
miar
ę
potr
zeb
i mo
żliw
ości,
•
potr
afi
w
ymienić
naz
w
y
wielu
ow
oc
ów
or
az
opo
wiedzieć
,
dlacz
ego
są
w
ażne
dla
nasz
e-
go
z
dr
owia,
•
potr
afi
opo
wiedzieć
po
kolei
cz
ynności,
kt
ór
e
tr
zeba
w
y-
konać
, pr
zy
got
owując
sała
tkę
ow
oc
ow
ą,
•
umie
cz
ytać
tekst
y
za
wier
a-
jąc
e
po
znane
lit
er
y
(w
tym
N
,
n)
i
je
ro
zumie
,
•
potr
afi
pisać
sylab
y
i z
dania
za
wier
ając
e
lit
er
y
N
, n
po
śladach
i
samodzielnie
,
53
2
134 – 135
Robim
y sała
tk
ę o
w
o-
co
w
ą.
W
pr
ow
adz
enie dr
uk
o-
w
an
ych lit
er
N, n.
•
zaba
w
y
rucho
w
o-jęz
yko
w
e
związane
z
naz
w
ami
o
w
oc
ów
, uk
ładanie
naz
w
w
sz
er
eg
i,
reago
w
anie
na
ok
reśloną
naz
w
ę
ow
ocu
w
odpo
wiedni,
w
cz
eśniej
ustalon
y
sposób
,
•
opisy
w
anie
ilustr
acji
–
naz
yw
anie
pr
zed
-
miot
ów
i
cz
ynności
widoczn
ych
na
ob
-
razk
u,
•
ro
zwijanie
bier
nego
i
cz
ynnego
sło
wnik
a
dzieck
a
–
posz
er
zanie
znajomości
naz
w
ow
oc
ów
i
w
ar
zy
w
or
az
cz
ynności
z
wią
-
zan
ych
z
pr
zy
got
ow
yw
aniem
posiłkó
w
(m
ycie
, k
rojenie
, mieszanie
, poda
w
anie),
•
wpr
ow
adz
enie
druko
w
an
ych
lit
er
N
, n
na
podsta
wie
w
yr
az
ów
: Na
talk
a,
not
es
, cz
y-
tanie
sylab
, t
ekstu
lit
er
ow
o-ikonicznego
o
robieniu
z
dr
ow
ej
sała
tk
i,
•
analiza
i
syn
teza
słucho
w
a
naz
w
k
ilk
u
popular
ny
ch
o
w
oc
ów
,
•
tw
or
zenie
z
ro
zsypank
i pr
ost
ych
z
dań
i pr
zepisy
w
anie
ich
w
linii,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
26–27
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.,
cz. 3 s.
23
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
uk
łada
z
dania
z
ro
zsypanek
w
yr
az
ow
ych,
•
ro
zumie
cz
ytane
tekst
y,
•
koloruje
obr
azk
i zgodnie
z
instrukcją;
1
136
W
pr
ow
adz
enie pisan
ych
lit
er N, n. Ć
wicz
enia
ro
zwijając
e spr
awność
cz
ytania i pisania.
•
tw
or
zenie
dobr
ego
k
lima
tu
w
g
rupie
popr
zez
zaba
w
y
związane
z
naślado
-
w
aniem
cz
ynności
pr
zy
robieniu
sała
tk
i
–
utr
w
alenie
sło
wnic
tw
a
w
zak
resie
naz
w
cz
ynności,
•
cz
ytanie
tekstu
z
elemen
tar
za
o
robieniu
sała
tk
i –
utr
w
alanie
druko
w
an
ych
lit
er
N
, n
,
•
ro
zwijanie
spr
awności
pisarsk
iej
dzieck
a
popr
zez
ć
wicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
na
wiązując
e
do
kształt
ów
lit
er
N
, n
,
•
wpr
ow
adz
enie
pisan
ych
lit
er
N
, n
, pisanie
lit
er
i
w
yr
az
ów
po
śladach
i
samodzielnie
,
•
samodzielne
oc
enianie
ef
ekt
ów
pisarsk
ich
pr
zez
dziecko
,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
26–27
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.,
cz. 3 s.
24
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
54
1
137
Spr
aw
dzam
y, cz
y inf
or
-
macje są pr
aw
dziw
e, cz
y
nie
. Ro
zwijanie umiejęt
-
ności cz
ytania z
e zr
ozu
-
mieniem.
•
ro
zwijanie
u
dzieci
ro
zumienia,
cz
ym
jest
pr
aw
da,
a
cz
ym
fałsz
popr
zez
zaba
w
y
in
ter
akt
ywne
z
wiązane
z
pr
zek
az
yw
aniem
sobie
inf
or
macji,
na
pr
zyk
ład
Głuch
y
telefon
,
•
ro
zmo
w
a
z
dziećmi
na
tema
t zaba
w
y
–
ucz
enie
w
yciągania
wnioskó
w
,
•
ok
reślanie
na
podsta
wie
ilustr
acji,
kt
ór
e
zdania
są
pr
aw
dziw
e,
a
kt
ór
e
–
fałsz
yw
e,
•
ro
zwijanie
umiejętności
pisarsk
ich
dzieck
a
–
pr
zepisy
w
anie
w
yr
az
ów
za
wier
ając
ych
lit
er
ę
n
w
ok
reślonej
kolejności,
ćw
. p
ol
.-sp
oł
,
cz. 3 s.
25
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
138
Cz
y wiesz, że
…
– zaba
w
y
akt
ywizując
e dla dzieci.
•
gr
y
i zaba
w
y
opar
te
na
umiejętności
w
yciągania
wnioskó
w
i
pr
zek
az
yw
ania
inf
or
macji,
•
w
spólne
cz
ytanie
wiersz
ykó
w
o
o
w
ocach
i w
ar
zy
w
ach
or
az
tekst
ów
inf
or
mac
yjn
ych
na
tema
t z
dr
owia
i
zdr
ow
ego
tr
ybu
ż
ycia,
•
zaba
w
y
dr
amo
w
e
związane
z
poruszaną
tema
tyk
ą;
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ty
nr 17, 18
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.3a 5.1 5.2
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
23
O
bser
w
acje pr
zyr
odni
-
cz
e – z
wiastun
y wiosn
y.
•
w
dr
ażanie
do
obser
w
ow
ania
zmian
za
-
chodząc
ych
w
pr
zyr
odzie
,
•
ro
zpo
zna
w
anie
roślin
i
zwier
zą
t char
ak
-
ter
yst
yczn
ych
dla
najbliższ
ych
śr
odo
wisk
pr
zyr
odnicz
ych,
ćw
. ma
tem.-
-pr
zyr
. cz. 3
s.
30–31
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 19
6.1)a
•
w
ymienia
zmian
y,
jak
ie
zaszły
w
pr
zyr
odzie
, na
podsta
wie
obr
azkó
w
,
•
ro
zpo
znaje
i
naz
yw
a
roślin
y
i z
wier
zęta
pr
zedsta
wione
na
ilustr
acjach,
•
ro
zpo
znaje
i
naz
yw
a
po
znane
wiosenne
k
wia
ty
,
•
wie
, c
o
oznacza
w
yr
aż
enie
kwiat
y chr
onione
,
•
podaje
pr
zyk
ład
k
wia
tu
będą
-
cego
pod
ochr
oną,
•
w
czasie
spac
eru
pr
ow
adzi
ob
-
ser
w
acje
za
pomocą
zm
ysłó
w
,
•
łącz
y
osob
y
w
par
y,
•
pr
zelicza
par
y,
•
odcz
ytuje
godzin
y
na
z
e-
gar
ze
,
1
89
Zadania r
óżne
.
Odcz
yt
yw
anie go
dzin
na z
egar
ze
.
•
ćwicz
enia
w
pr
zeliczaniu
,
•
utr
w
alenie
pojęcia:
par
a,
•
kształc
enie
umiejętności
odcz
yt
yw
ania
godzin
na
z
egar
ze
,
•
w
ykon
yw
anie
oblicz
eń
czaso
w
ych
z
w
yko
-
rz
ystaniem
z
egar
a,
ćwicz
enia
ma
tem.-pr
zyr
.
cz. 3
s.
32
7.1)b 7.2)a 7.3)d
55
1
90
M
ier
zenie za p
omo
cą
linijk
i.
•
kształc
enie
umiejętności
pr
awidło
w
ego
posług
iw
ania
się
linijk
ą,
•
mier
zenie
długości
nar
yso
w
an
ych
linii,
•
zapisy
w
anie
w
ynikó
w
pomiaru
w
c
en
ty
-
metr
ach,
•
por
ówn
yw
anie
długości,
ćw
. ma
tem.-
-pr
zyr
. cz. 3
s.
33
7.3)a 7.2)a
•
zapisuje
odcz
ytane
godzin
y,
•
właściwie
posługuje
się
linijk
ą,
•
mier
zy
długości
nar
yso
w
a-
ny
ch
linii
za
pomocą
linijk
i,
•
zapisuje
w
ynik
pomiaru
w
c
en
tymetr
ach,
•
por
ównuje
długości
zmier
zo
-
ny
ch
linii,
•
por
ządk
uje
liczb
y
od
naj
-
mniejsz
ej
do
największ
ej
,
•
dopełnia
do
10,
•
pr
zelicza
elemen
ty
w
po
zna
-
nym
zak
resie
liczbo
w
ym,
•
ro
zk
łada
liczbę
10
na
sk
ładni
-
ki
z
w
ykor
zy
staniem
liczb
w k
olor
ach
,
•
ro
związuje
pr
ost
e
zadania
tekst
ow
e,
•
uk
łada
odpo
wiedź
do
zada
-
nia
tekst
ow
ego
,
•
dodaje
i
odejmuje
w
zak
resie
10
na
konk
retach
lub
w
pamięci;
1
91
Dop
ełnianie liczb do 10.
•
dopełnianie
do
10,
•
pr
zeliczanie
elemen
tó
w
w
po
znan
ym
zak
resie
liczbo
w
ym,
•
kształc
enie
umiejętności
ro
zk
ładania
liczb
y
10
na
sk
ładnik
i,
ćw
. ma
tem.
-
-pr
zyr
.
cz. 3
s.
34
por
tf
olio
ucznia – k
ar
-
ta nr 3
1
92
Ro
związ
yw
anie zadań
tekst
ow
ych.
•
doskonalenie
umiejętności
ro
związ
yw
ania
pr
ost
ych
zadań
tekst
ow
ych,
•
doda
w
anie
i
odejmo
w
anie
w
zak
resie
10
na
konk
retach
i
w
pamięci;
ćw
. ma
tem.
-
-pr
zyr
.
cz. 3
s.
35
7.2)a 7.2)b 7.2)d
zajęcia
techniczne
1
23
Konstr
uo
w
anie z
egar
a
z got
ow
ych elemen
tó
w
.
•
pr
zypomnienie
sposobó
w
mier
zenia
czasu
da
wniej
i
dziś
.
•
omó
wienie
podsta
w
ow
ych
elemen
tó
w
budo
w
y
zegar
a,
•
utr
w
alenie
zasad
działania
z
egar
a,
•
konstruo
w
anie
z
egar
a;
por
tf
olio
ucznia –
Zegar
–
w
yp
ychank
a
9.1)b 9.1)c 9.2)a 9.2)c
•
wie
, jak
da
wniej
mier
zono
czas
,
•
w
ymienia
podsta
w
ow
e
elemen
ty
budo
w
y
zegar
a
(tar
cza,
w
sk
az
ówk
i,
obudo
w
a,
ba
ter
ie),
•
wie
, ż
e
zegar
mo
że
b
yć
na
-
kr
ęcan
y
ręcznie
bądź
działa
dzięk
i ba
ter
iom,
•
konstruuje
z
egar
zgodnie
z
instrukcją
(w
yp
ycha
i
łącz
y
elemen
ty);
eduk
acja
plast
yczna
1
23
W
iosenne k
wia
ty – tu
-
lipan.
•
w
ykonanie
pr
ost
ego
k
wia
tk
a
z
szablonu
,
•
w
dr
ażanie
do
w
ypo
wiadania
się
w
ró
żnej
for
mie
plast
ycznej;
por
tf
olio
ucznia cz. 2,
Tulipan
–
w
yci
-
nank
a
4.3)
•
w
ycina
elemen
ty
tulipana,
•
zag
ina
elemen
ty
zgodnie
z
instrukcją,
•
sk
leja
w
sz
ystk
ie
elemen
ty
;
56
eduk
acja
muz
yczna
1
23
Po
znajem
y sk
rz
yp
ce
i k
lucz wiolino
w
y.
•
po
znanie
sk
rz
ypiec
–
budo
w
a
i br
zmienie
,
•
w
ysłuchanie
ut
w
oru
sk
rz
ypc
ow
ego:
H.
W
ienia
w
sk
i D
udziar
z,
•
po
znanie
k
lucza
wiolino
w
ego
.
Kar
ta pr
ac
y
nr 20
3.3) 3.4) 3.5)
•
wie
, jak
w
yglądają
sk
rz
ypc
e
or
az
potr
afi
ro
zpo
znać
ich
br
zmienie
,
•
ro
zpo
znaje
w
śr
ód
znakó
w
gr
aficzn
ych
k
lucz
wiolino
w
y,
•
wie
, ż
e
muz
ykę
mo
żna
zapisać
i
odcz
ytać;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
23
Samo
dzielne r
yso
w
anie
wiosennej łąk
i w pr
o-
gr
amie
Pa
int
.
•
doskonalenie
umiejętności
uruchamiania
i zam
yk
ania
pr
og
ramu
P
aint
,
•
doskonalenie
umiejętności
samodzielne
-
go
w
ykor
zy
st
yw
ania
po
znan
ych
nar
zędzi
pr
og
ramu
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
pisania
w
yr
az
ów
i liczb
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
posług
iw
ania
się
m
yszą,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
komput
er
ze;
8.1) 8.2)
•
samodzielnie
uruchamia
i zam
yk
a
pr
og
ram
P
aint
,
•
samodzielnie
w
ykor
zy
stuje
po
znane
nar
zędzia
pr
og
ramu
Paint
,
•
pisz
e
w
yr
az
y
i podpisuje
zdjęcia
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
yszą,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w
komput
er
ze;
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
67– 69
67. Dosk
onalenie t
ech
-
nik
i k
ozło
w
ania.
68. Z
wisy i p
odp
or
y.
69. G
ry i zaba
w
y z mo
-
co
w
aniem.
•
utr
w
alanie
umiejętności
st
oso
w
ania
się
do
reguł
i
zasad
obo
wiązując
ych
w
czasie
zajęć
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
ko
zło
w
ania,
•
ro
zwijanie
umiejętności
w
ykon
yw
ania
zwisó
w
,
•
wzmacnianie
siły
rąk
i
nóg;
10.1) 10.2
a),
c)
•
doskonali
ko
zło
w
anie
, star
a-
jąc
się
nie
pa
tr
zeć
na
piłkę
,
•
doskonali
podczas
ko
zło
w
a-
nia
rękę
słabszą,
•
doskonali
zmianę
ręk
i ko
złu
-
jąc
ej
,
•
w
spółpr
acuje
w
z
espołach,
•
pr
zestr
zeganie
zasad
bezpie
-
cz
eńst
w
a,
•
potr
afi
w
ykonać
z
wis
pr
zo
-
dem,
•
wzmacnia
siłę
rąk
i
tuło
wia,
•
doskonali
siłę
rąk
, nóg
i
tu
-
ło
wia.
57
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Witaminy
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Magiczny notes Natalki – motywowanie dzieci do zbierania informacji,
które są im potrzebne. Konstruowanie zegara z gotowych elementów.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie już wiele liter i dobrze radzicie sobie z czytaniem. Wiecie jak dbać o swoje zdrowie.
Potraficie wymienić owoce, które zawierają witaminę C.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi wyszukać na ilustracji przedmiot, o który pyta nauczyciel,
– potrafi wyszukać w tekście informację, o którą pyta nauczyciel lub inne dziecko,
– koloruje obrazki zgodnie z instrukcją,
– wie, jak dawniej mierzono czas,
– wymienia podstawowe elementy budowy zegara (tarcza, wskazówki, baterie, obudowa),
– wie, że zegar może być nakręcany ręcznie bądź działa dzięki bateriom,
– konstruuje zegar zgodnie z instrukcją (wypycha i łączy elementy).
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie Natalkę, kolejną postać z elementarza. Dowiecie się, co
lubi robić Natalka i co znajduje się w jej specjalnym notesie. Pochwalicie się swoją umie-
jętnością czytania. Opowiecie, w jaki sposób dbacie o swoje zdrowie. Wykonacie zegar
z gotowych elementów.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– wyszukać w wierszu wyrazy, które potraficie przeczytać samodzielnie,
– opowiedzieć o tym, jak dbacie o swoje zdrowie,
– uważnie słuchać i odpowiadać na pytania,
– powiedzieć, z jakich części składa się zegar,
– wykonać zegar z części.
Pytania kluczowe
• Co wiemy o witaminach?
• W jaki sposób witaminy wpływają na nasze zdrowie?
• W jakich produktach żywnościowych znajdują się witaminy A, B, C, D?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, Karty kreatywne – teczka
dodatkowa – bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA; garnek, drewniana
łyżka, małe cukierki owocowe z witaminą C, kapelusz z napisem: Wróżka Witaminka; plan-
sza z napisem Klasowy Dzień Zagadek (wykonana przez dzieci w poprzednich dniach), małe
kartki do zapisywania pytań dzieci, kartki z bloku, albumy i książki o warzywach, owocach,
czasopisma o zdrowym odżywianiu się, jabłko, jabłko na obrazku do wycięcia dla każdego
dziecka, drzewo (narysowane na kartce formatu A3) z napisem: Jem dużo owoców; bębe-
nek, portfolio ucznia: zegar – wypychanka; materiały potrzebne do wykonania zegara: klej,
korek, pinezka; portfolio nauczyciela, s. 13 – karty z wykonanymi pracami dzieci na temat
zegarów; płyta CD z nagraniem spokojnej muzyki.
Uwaga! Na te zajęcia nauczyciel zaprasza szkolną higienistkę lub lekarza/lekarkę (np.
zaprzyjaźnionego ze szkołą lub rodzica wykonującego ten zawód). Wcześniej infor-
muje gościa, jaki jest przebieg zajęć i o co mogą zapytać dzieci. Jeśli będzie taka moż-
liwość, gościa można zaprosić na każde zajęcia w tym tygodniu.
58
Przebieg zajęć
1. Zupa mądralińskich – zabawa na powitanie.
• Dzieci siadają w kręgu. Nauczyciel wchodzi do środka w kapeluszu z napisem: Wróż-
ka Witaminka, na ramionach ma kolorowy, zwiewny szal, w ręce trzyma jabłko i mówi:
Nazywam się Wróżka Witaminka. To moja czarodziejska kula (pokazuje na jabłko). Będę
towarzyszyła wam dzisiaj na zajęciach. Chcę, aby nam się dobrze razem pracowało, a mam
wiele do zaproponowania. Na początek przywitamy się, śpiewając:
– Witam wszystkie dzieci! (dzieci: Witamy cię, wróżko!)
– Przyszłam dzisiaj do was... (dzieci: Przyszłaś dzisiaj do nas...)
– ...bo mądrzy jesteście... (dzieci: ...bo mądrzy jesteśmy...)
– ...i ciekawi świata. (dzieci: ...i ciekawi świata.)
– Pomachajcie do mnie. (dzieci: Machamy do ciebie.)
– A więc witam was! (dzieci: Więc witamy cię.)
• Nauczyciel stawia na środku garnek z drewnianą łyżką, w środku są małe, owocowe
cukierki. Miesza łyżką w garnku i mówi: To jest zupa mądralińskich, gotuję ją z waszych
mądrości. Jeżeli chcecie, aby była dobra, podejdźcie do garnka i wrzućcie do niego to, co
potraficie robić najlepiej. Dzieci podchodzą kolejno i wrzucają do garnka swoje umie-
jętności. Mówią np.: Wrzucam do garnka moją umiejętność pomagania innym. Wrzucam
do garnka moją umiejętność czytania, liczenia. Potrafię pięknie opowiadać – wrzucam tę
umiejętność do garnka. Jestem spostrzegawczy. Gdy wszystkie umiejętności są już wrzu-
cone, nauczyciel (Wróżka) miesza łyżką w garnku, potrząsa jabłkiem nad garnkiem,
szepcze magiczne słowa. Głośno mówi: Witamina C, witamina C, każde dziecko ją jeść
chce. Dzieci jej właściwości znają, więc chętnie ją w owocach i witaminowych cukierkach
zjadają. Chcą być zdrowe stale, więc je dziś zjedzą na drugie śniadanie. Wyjmuje cukierki
z garnka i częstuje nimi dzieci.
2. Przedstawienie celów zajęć – rozwijanie umiejętności współpracy.
• Nauczyciel (Wróżka) mówi dzieciom: Dzisiaj poznacie dziewczynkę o imieniu Natalia, któ-
ra ma magiczny notes. Lubi zbierać informacje o… tego już za chwilę się dowiecie. Teraz
popatrzcie na planszę z napisem Klasowy Dzień Zagadek. Zapisaliście tam pytania, które
zadajecie, kiedy chcecie się czegoś dowiedzieć. Przeczytajmy je: Po co?, Z jakiej przyczyny?,
Dlaczego?, W jaki sposób?, Jak? Zastanówcie się, czego chcielibyście się dowiedzieć na za-
jęciach w tym tygodniu (dzieci przez chwilę zastanawiają się). Zapiszę wasze pytania i na
koniec tygodnia powiemy sobie, czy udało nam się na nie odpowiedzieć.
• Dzieci dzielą się w dowolny sposób na 4-osobowe grupy. Układają pytania, wykorzystu-
jąc te zapisane na planszy. Nauczyciel (Wróżka) zapisuje wszystkie pytania na kartkach
– na każdej kartce jedno. Wrzuca je do garnka.
3. Poznajemy Natalkę – wypowiadanie się, słuchanie, poszukiwanie informacji.
• Nauczyciel (Wróżka) otwiera
elementarz na s. 24
i czyta (może to zrobić dobrze czyta-
jące dziecko) informację, którą chce przekazać dzieciom Natalka. Następnie pyta: – Do
czego służy Natalce jej specjalny notes? – Jakie informacje Natalka w nim notuje? – W jaki
sposób to robi? – Czy wy też macie swoje specjalne notesy? – Co w nich notujecie? Opo-
wiedzcie.
• Dzieci otwierają elementarz i oglądają kartki z notesu Natalki. Mówią, w jakich produk-
tach znajdują się witaminy A, B, C, D.
• Nauczyciel informuje dzieci, że za chwilę zjawi się w ich klasie zaproszony przez niego
gość. Proponuje, aby na jego powitanie zaśpiewać piosenkę-powitankę na melodię Pa-
nie Janie: – Drogi gościu, drogi gościu, witamy cię, witamy cię. Wszyscy cię witamy, piosenkę
ci śpiewamy. Witamy cię.
Dzieci ćwiczą śpiewanie powitanki, słychać pukanie do drzwi.
4. Niezwykły gość – słuchanie wiersza Witaminy.
• Dzieci śpiewają gościowi powitankę. Pielęgniarka/lekarz przedstawia cel swojej wi-
zyty i opowiada, dlaczego należy spożywać różne produkty, jakie znajdują się w nich
witaminy, jak witaminy wpływają na zdrowie człowieka. Pomaga im wykonać zadanie
o witaminach w zeszycie ćwiczeń.
• Gość otwiera
elementarz na s. 25
i czyta wiersz o witaminach. Pyta dzieci, o jakich wita-
minach jest mowa w wierszu: – Jak te witaminy wpływają na zdrowie? – Jak smakują wi-
taminy? – Czy jecie w domu witaminy w innej postaci niż w produktach żywnościowych?
– Czy wiecie, w jakich produktach znajdują się wi-
taminy: A, B, C, D. Dzieci chwalą się swoją wie-
dzą, wykorzystując kartki z notesu Natalii. Opo-
wiadają, które produkty lubią jeść, a których nie
lubią. Uzasadniają dlaczego (np.: są niesmacz-
ne, kwaśne, gorzkie, nie wiedziały, że są ważne
dla zdrowia, nie pojawiają się w ich domach).
• Zaproszony gość opowiada o wpływie witamin
na organizm dziecka, jego rozwój, stan fizyczny,
myślenie, naukę.
5. Mali naukowcy zbierają informacje –
ćw.
pol.-społ. s. 22
.
• Dzieci otwierają ćwiczenia i kolorują rysunki
przedstawiające produkty żywnościowe. Oglą-
dają książki i albumy o warzywach, owocach,
witaminach. Rysują warzywa i owoce, w któ-
rych znajdują się witaminy A, B, C, D, korzystają
z pomocy gościa.
59
• Nauczyciel informuje dzieci, że za chwilę zjawi się w ich klasie zaproszony przez niego
gość. Proponuje, aby na jego powitanie zaśpiewać piosenkę-powitankę na melodię Pa-
nie Janie: – Drogi gościu, drogi gościu, witamy cię, witamy cię. Wszyscy cię witamy, piosenkę
ci śpiewamy. Witamy cię.
Dzieci ćwiczą śpiewanie powitanki, słychać pukanie do drzwi.
4. Niezwykły gość – słuchanie wiersza Witaminy.
• Dzieci śpiewają gościowi powitankę. Pielęgniarka/lekarz przedstawia cel swojej wi-
zyty i opowiada, dlaczego należy spożywać różne produkty, jakie znajdują się w nich
witaminy, jak witaminy wpływają na zdrowie człowieka. Pomaga im wykonać zadanie
o witaminach w zeszycie ćwiczeń.
• Gość otwiera
elementarz na s. 25
i czyta wiersz o witaminach. Pyta dzieci, o jakich wita-
minach jest mowa w wierszu: – Jak te witaminy wpływają na zdrowie? – Jak smakują wi-
taminy? – Czy jecie w domu witaminy w innej postaci niż w produktach żywnościowych?
– Czy wiecie, w jakich produktach znajdują się wi-
taminy: A, B, C, D. Dzieci chwalą się swoją wie-
dzą, wykorzystując kartki z notesu Natalii. Opo-
wiadają, które produkty lubią jeść, a których nie
lubią. Uzasadniają dlaczego (np.: są niesmacz-
ne, kwaśne, gorzkie, nie wiedziały, że są ważne
dla zdrowia, nie pojawiają się w ich domach).
• Zaproszony gość opowiada o wpływie witamin
na organizm dziecka, jego rozwój, stan fizyczny,
myślenie, naukę.
5. Mali naukowcy zbierają informacje –
ćw.
pol.-społ. s. 22
.
• Dzieci otwierają ćwiczenia i kolorują rysunki
przedstawiające produkty żywnościowe. Oglą-
dają książki i albumy o warzywach, owocach,
witaminach. Rysują warzywa i owoce, w któ-
rych znajdują się witaminy A, B, C, D, korzystają
z pomocy gościa.
60
Komentarz psychologa – zachowania prozdrowotne dzieci
Badania nad zachowaniami prozdorowotnymi wśród dzieci i młodzieży wskazują na
podstawową zależność pomiędzy występowaniem takich zachowań u dzieci a wystę-
powaniem ich u rodziców. Jest to zależność oczywista i zgodna z powszechnym rozu-
mieniem związków przyczynowo-skutkowych opartym na wykształcaniu nawyków
i procesie modelowania. Drugim uwarunkowaniem podejmowania prozdrowotnych
zachowań przez starsze dzieci i młodzież jest kochająca i akceptująca postawa rodzi-
cielska doświadczana od wczesnego dzieciństwa. Nie sprzyja natomiast zachowaniom
prozdrowotnym postawa liberalna, odbierana często przez dzieci jako brak zaintereso-
wania, czy, oparta o władzę realizowaną w formie nakazów i zakazów, postawa autory-
tarna. Być może warto poruszyć ten temat podczas spotkania z rodzicami przy okazji
omawiania tego, czego uczą się ich dzieci.
6. Zegary – opowiadanie o sposobach mierzenia czasu dawniej i dziś.
• Dzieci wyjmują kartki z wykonanymi pracami na temat zegarów –
portfolio nauczyciela
s. 13
(patrz Projekt nr 6, dzień 1.). Na podstawie obrazków przypominają, jak mierzono
czas dawniej, a jak mierzy się go dziś.
7. Zabawy z zegarem – usprawnianie aparatu artykulacyjnego, koordynacja wzroko-
wo-ruchowa (patrz Projekt nr 6, dzień 1.).
• Ćwiczenia ortofoniczne – dzieci powtarzają za nauczycielem: tik-tak; bim-bam; bum,
bum; drrrr!; cyk, cyk.
• Zabawy ruchowe.
Zegar. Tik-tak, tik-tak – dzieci kręcą głowami w lewo i w prawo; bim-bam – głowy
w przód i w tył, drrrr! – kręcą głowami w kółko (ćwiczenie wzmacnia mięśnie szyi).
Reagowanie na dźwięk. Nauczyciel na bębenku wybija godziny: 1., 2., 3., 4., 5. Jeżeli
dzieci słyszą 1 uderzenie – stają na baczność, 2 – kołyszą się w lewo i prawo, 3 – przecią-
gają się, 4 i 5 – siedzą bez ruchu.
8. Zegar – zabawa – spacer w wyobraźni.
• Dzieci siedzą w kręgu (lub w ławkach). Nauczyciel czyta spokojnym głosem tekst (może
włączyć spokojną muzykę jako tło). Dzieci zamykają oczy i słuchają.
Wyobraźcie sobie, że przeobrażacie się w stare zegary. Możecie stać z szeroko rozstawiony-
mi nogami i kołysać się w przód i w tył. Tik-tak, tik-tak, tik-tak, tik-tak, tik-tak, tik-tak, zegar
bije cały dzień. Tik-tak, tik-tak, tik-tak. Pilny w czasie pracy, pilny przy zabawie… (nauczy-
ciel wypowiada te zdania coraz wolniej). Tik-tak, tik-tak, tik-tak, najwyższy czas, by posłu-
chać swojego wewnętrznego zegara… Tik-tak, tik-tak, tik-tak… Wasze wewnętrzne zegary
mówią, że możecie odpocząć…
Zatrzymajcie na kilka przyjemnych chwil wasz zegar i wypocznijcie, jak zegar, którego me-
chanizm musi być ponownie nakręcony…
(Klaus W. Vopel, W cudownej krainie fantazji. Dzieci bez stresu, cz. 1, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2000)
• Nauczyciel pyta dzieci: – Jak podobała wam się ta zabawa? – Jaki wyobrażaliście sobie
zegar?
9. Zegar – portfolio ucznia Zegar – wypychanka (7S).
• Dzieci opowiadają, z jakich elementów zbudowany jest współczesny zegar. Przygoto-
wują klej i korki. Następnie wyjmują z
portfolio ucznia kartę
z elementami zegara. Wy-
pychają je i łączą zgodnie z instrukcją nauczyciela. Nauczyciel demonstruje poszczegól-
ne czynności.
10. Wierszyk „Wytrwałość” – ćwiczenie aparatu artykulacyjnego (patrz przewodnik
cz. 2, projekt nr 6, dzień 1.).
11. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel – Wróżka Witaminka – wiesza na tablicy kartkę z narysowanym drzewem
z napisem: Jem dużo owoców. Następnie rozdaje dzieciom obrazki przedstawiające jabł-
ka (czarno-białe). Dzieci wycinają je, kolorują zgodnie z podanym kodem: kolor zielony
– TAK, kolor żółty – NIE, kolor czerwony – POSTARAM SIĘ JEŚĆ WIĘCEJ i przyklejają je na
drzewie.
• Dzieci wyjmują z garnka pięć dowolnych pytań i próbują na nie odpowiedzieć. Jeżeli im
się to nie uda, zabierają kartki do domu. Chętne dzieci poszukają odpowiedzi w domu
i przyniosą je zapisane na katkach, na kolejne zajęcia.
Zadanie domowe
Wybiorę z wiersza „Witaminy” jedno ze zdań mówiących o witaminach A, B, C lub D i nary-
suję do niego obrazek.
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Sałatka owocowa
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Robimy sałatkę owocową. Wprowadzenie drukowanych liter N, n. Ob-
serwacje przyrodnicze – zwiastuny wiosny. Zadania różne. Odczytywanie godzin na zegarze.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie nazwy wielu owoców. Wiecie, jakie witaminy się w nich znajdują i jak wpływają na
wasze zdrowie. Coraz lepiej czytacie. Wykonaliście zegar i wiecie, jak jest zbudowany.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi wymienić po kolei czynności, które trzeba wykonać, przygotowując sałatkę,
– umie czytać teksty zawierające poznane litery i literę N, n,
– układa zdania z rozsypanek wyrazowych,
– wymienia, na podstawie obrazków, zmiany, jakie zaszły w przyrodzie,
– rozpoznaje i nazywa rośliny i zwierzęta przedstawione na ilustracjach,
– potrafi wymienić wiele nazw owoców,
– rozpoznaje i nazywa poznane wiosenne kwiaty,
– koloruje obrazki zgodnie z instrukcją,
– wie, co oznacza wyrażenie: kwiaty chronione,
– podaje przykład kwiatu będącego pod ochroną,
– podczas spaceru prowadzi obserwacje za pomocą zmysłów,
– łączy osoby w pary,
– przelicza pary,
– odczytuje godziny na zegarze,
– zapisuje odczytane godziny.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie litery N, n. Opowiecie, co się wydarzyło w kuchni u Na-
talki. Powiecie, jak można zrobić sałatkę owocową. Będziecie się bawić, wykorzystując swoją
wiedzę na temat owoców i warzyw. Pójdziecie na spacer i będziecie obserwować zmiany,
jakie zaszły w przyrodzie. Opowiecie, co zaobserwowaliście.
61
10. Wierszyk „Wytrwałość” – ćwiczenie aparatu artykulacyjnego (patrz przewodnik
cz. 2, projekt nr 6, dzień 1.).
11. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel – Wróżka Witaminka – wiesza na tablicy kartkę z narysowanym drzewem
z napisem: Jem dużo owoców. Następnie rozdaje dzieciom obrazki przedstawiające jabł-
ka (czarno-białe). Dzieci wycinają je, kolorują zgodnie z podanym kodem: kolor zielony
– TAK, kolor żółty – NIE, kolor czerwony – POSTARAM SIĘ JEŚĆ WIĘCEJ i przyklejają je na
drzewie.
• Dzieci wyjmują z garnka pięć dowolnych pytań i próbują na nie odpowiedzieć. Jeżeli im
się to nie uda, zabierają kartki do domu. Chętne dzieci poszukają odpowiedzi w domu
i przyniosą je zapisane na katkach, na kolejne zajęcia.
Zadanie domowe
Wybiorę z wiersza „Witaminy” jedno ze zdań mówiących o witaminach A, B, C lub D i nary-
suję do niego obrazek.
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Sałatka owocowa
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Robimy sałatkę owocową. Wprowadzenie drukowanych liter N, n. Ob-
serwacje przyrodnicze – zwiastuny wiosny. Zadania różne. Odczytywanie godzin na zegarze.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie nazwy wielu owoców. Wiecie, jakie witaminy się w nich znajdują i jak wpływają na
wasze zdrowie. Coraz lepiej czytacie. Wykonaliście zegar i wiecie, jak jest zbudowany.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi wymienić po kolei czynności, które trzeba wykonać, przygotowując sałatkę,
– umie czytać teksty zawierające poznane litery i literę N, n,
– układa zdania z rozsypanek wyrazowych,
– wymienia, na podstawie obrazków, zmiany, jakie zaszły w przyrodzie,
– rozpoznaje i nazywa rośliny i zwierzęta przedstawione na ilustracjach,
– potrafi wymienić wiele nazw owoców,
– rozpoznaje i nazywa poznane wiosenne kwiaty,
– koloruje obrazki zgodnie z instrukcją,
– wie, co oznacza wyrażenie: kwiaty chronione,
– podaje przykład kwiatu będącego pod ochroną,
– podczas spaceru prowadzi obserwacje za pomocą zmysłów,
– łączy osoby w pary,
– przelicza pary,
– odczytuje godziny na zegarze,
– zapisuje odczytane godziny.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie litery N, n. Opowiecie, co się wydarzyło w kuchni u Na-
talki. Powiecie, jak można zrobić sałatkę owocową. Będziecie się bawić, wykorzystując swoją
wiedzę na temat owoców i warzyw. Pójdziecie na spacer i będziecie obserwować zmiany,
jakie zaszły w przyrodzie. Opowiecie, co zaobserwowaliście.
62
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– nazwać owoce, z których Natalka zrobiła sałatkę,
– powiedzieć, jakie czynności należy kolejno wykonać, aby zrobić sałatkę owocową,
– wymienić zmiany, jakie zaszły w przyrodzie w naszej okolicy,
– nazwać wiosenne kwiaty,
– układać pytania do ilustracji,
– odczytać godziny na zegarze.
Pytania kluczowe
• Jakie zmiany w przyrodzie wskazują na to, że nadchodzi wiosna?
• Dlaczego niektóre kwiaty zostały objęte ochroną?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr.
cz. 3, portfolio ucznia, karta nr 19, różne owoce (po kawałku dla każdego ucznia), obrazki
przedstawiające różne owoce i warzywa, kartki z bloku, kredki, zegary wykonane przez dzie-
ci poprzedniego dnia, kartka formatu A3 z narysowanym zegarem (patrz podsumowanie
zajęć), tamburyno, białe, czerwone i niebieskie kartoniki, kwiaty wycięte z kolorowego pa-
pieru, białe, żółte, czerwone, niebieskie (ok. 30).
Uwaga! Przed tymi zajęciami (może to być dzień wcześniej) dzieci powinny pójść na
spacer i za pomocą wszystkich zmysłów zaobserwować zmiany, jakie zaszły w przyro-
dzie. Mogą np. pójść na spacer z rodzicami.
Przebieg zajęć
1. Owocowe powitanie.
Nauczyciel przed wejściem do klasy wręcza każdemu dziecku kawałek dowolnego owocu.
Dzieci siadają w kręgu i zjadają otrzymane owoce. Chętne dzieci mówią, jaki owoc zja-
dły, jakie ma on witaminy; pomagają sobie obrazkami w ćwiczeniach, np.: – Zjadłem
kiwi. Ten owoc ma witaminę C. – Zjadłam banana. Ten owoc ma witaminy A, B, C, D. – Zja-
dłem pomarańczę. Ten owoc ma witaminy A, B, C.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel informuje dzieci, co będą robiły na zajęciach, i wskazuje, na co będzie
w szczególności zwracać uwagę.
• Dzieci przypominają pytania, które zabrały do domu, i mówią, jakie znalazły na nie od-
powiedzi.
• Dzieci pokazują obrazki, które wykonały do wiersza Witaminy. Wszystkie kartki zostają
pogrupowane zgodnie z nazwami witamin – A, B, C, D. Z prac dzieci powstaje wystawa,
którą wszyscy oglądają. Prace nagradzane są brawami.
3. Owocowe zabawy – zabawy ruchowe.
• Sałatka owocowa. Dzieci siedzą w kręgu na krzesłach. Każdy zabiera obrazek z dowol-
nym owocem. Nauczyciel wydaje polecenia: Niech się zamienią miejscami jabłka. Niech
się zamienią miejscami truskawki. Na hasło sałatka owocowa – wszystkie dzieci zamie-
niają się miejscami.
• Owocowa musztra. Nauczyciel gra na tamburynie. Dzieci spacerują wokół krzeseł two-
rzących krąg. Gdy nauczyciel przestaje grać, dzieci się zatrzymują. Na hasło, np.: owoce
czerwone, te dzieci, które są owocami czerwonymi, siadają na krzesłach. Po chwili za-
bawa trwa dalej. Hasła mogą dotyczyć kształtu, smaku, wielkości owoców, zawartych
w nich witamin.
• Owocowe autografy. Każde dziecko bierze kartkę z bloku, rysuje na niej owoc, który lubi
najbardziej, i zbiera owocowe autografy. Autografy te rysują mu dzieci, które lubią ten
sam owoc.
• Dzieci siadają na krzesłach i pokazują, ile autografów zebrały. Podają ich liczbę. Mówią,
ile dzieci lubi ten sam owoc, kto nazbierał najwięcej autografów.
4. Owocowo-warzywne zabawy językowe – ćwiczenia słuchu fonemowego.
Nauczyciel wiesza na tablicy obrazki przedstawiające różne owoce i warzywa. Następ-
nie prosi dzieci, aby wskazywały owoce i warzywa zgodnie z zasadami:
– ...mamy takie same głoski na początku swej nazwy,
– ...ostatnia głoska w naszej nazwie jest taka sama,
– ...mam tyle samo sylab co ty,
– ...w mojej nazwie nie słychać głoski a,
– ustaw w szeregi owoce i warzywa zgodnie z zasadą – ostatnia głoska w mojej nazwie
jest pierwszą w twojej nazwie, np.: pomarańcza – agrest – truskawka – arbuz; grejpfrut –
truskawka – agrest; jabłko – ogórek – kapusta – agrest – truskawka.
• Po każdym poleceniu dzieci podchodzą do tablicy i biorą z niej owoce i warzywa na ob-
razkach spełniające dany warunek. Pokazują je wszystkim. Dzieci sprawdzają popraw-
ność wykonania zadania i wieszają obrazek z powrotem na tablicy.
5. W kuchni – wypowiadanie się na temat ilustracji.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elemen-
tarz na s. 26
, przyjrzały się uważnie ilustracji i na-
zwały owoce, które są na niej przedstawione.
• Dzieci opowiadają, co dzieje się na obrazku,
kierowane pytaniami nauczyciela: – Jak nazy-
wają się przedmioty znajdujące się w kuchni? – Co
przygotowują dziadek, Natalka i jej kuzynka? –
Skąd wiemy, że będzie to sałatka owocowa? – Co
robi dziadek, a co robią dziewczynki?
• Nauczyciel prosi, aby dzieci poszukały na obraz-
ku elementów, które w swej nazwie mają gło-
skę n (nóż, nos, filiżanki, szklanki, banan, kran).
• Dzieci wymieniają inne wyrazy, w których sły-
chać głoskę n (np.: narty, nadajnik, nosorożec,
nagietek, kontur, kontakt, antyk, czyn).
6. Poznajemy litery N, n – analiza i synteza słu-
chowo-wzrokowa wyrazów: Natalka, notes.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wymieniały imiona, które rozpoczynają się głoską n, np.:
Napoleon, Narcyz, Natalia, Natasza, Nela, Nel, Nina, Noe, Norbert, Nikola.
• Nauczyciel przypomina, że imiona zapisujemy wielką literą. Powtarza kolejne imiona,
a dzieci wystukują ołówkiem o ławkę sylaby – jeżeli jest to imię dziewczynki, wytupują
liczbę sylab – jeżeli jest to imię chłopca.
• Nauczyciel wiesza na tablicy drukowane litery N, n. Dzieci dzielą wyrazy Natalka i no-
tes na sylaby. Określają miejsce liter N, n w tych wyrazach. Układają model wyrazów
Natalka i notes na tablicy oraz samodzielnie z kartoników znajdujących się w
portfolio
ucznia cz. 1.
Stwierdzają, że n to spółgłoska, zatem należy zamienić białe kwadraty na
niebieskie.
63
• Owocowe autografy. Każde dziecko bierze kartkę z bloku, rysuje na niej owoc, który lubi
najbardziej, i zbiera owocowe autografy. Autografy te rysują mu dzieci, które lubią ten
sam owoc.
• Dzieci siadają na krzesłach i pokazują, ile autografów zebrały. Podają ich liczbę. Mówią,
ile dzieci lubi ten sam owoc, kto nazbierał najwięcej autografów.
4. Owocowo-warzywne zabawy językowe – ćwiczenia słuchu fonemowego.
Nauczyciel wiesza na tablicy obrazki przedstawiające różne owoce i warzywa. Następ-
nie prosi dzieci, aby wskazywały owoce i warzywa zgodnie z zasadami:
– ...mamy takie same głoski na początku swej nazwy,
– ...ostatnia głoska w naszej nazwie jest taka sama,
– ...mam tyle samo sylab co ty,
– ...w mojej nazwie nie słychać głoski a,
– ustaw w szeregi owoce i warzywa zgodnie z zasadą – ostatnia głoska w mojej nazwie
jest pierwszą w twojej nazwie, np.: pomarańcza – agrest – truskawka – arbuz; grejpfrut –
truskawka – agrest; jabłko – ogórek – kapusta – agrest – truskawka.
• Po każdym poleceniu dzieci podchodzą do tablicy i biorą z niej owoce i warzywa na ob-
razkach spełniające dany warunek. Pokazują je wszystkim. Dzieci sprawdzają popraw-
ność wykonania zadania i wieszają obrazek z powrotem na tablicy.
5. W kuchni – wypowiadanie się na temat ilustracji.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elemen-
tarz na s. 26
, przyjrzały się uważnie ilustracji i na-
zwały owoce, które są na niej przedstawione.
• Dzieci opowiadają, co dzieje się na obrazku,
kierowane pytaniami nauczyciela: – Jak nazy-
wają się przedmioty znajdujące się w kuchni? – Co
przygotowują dziadek, Natalka i jej kuzynka? –
Skąd wiemy, że będzie to sałatka owocowa? – Co
robi dziadek, a co robią dziewczynki?
• Nauczyciel prosi, aby dzieci poszukały na obraz-
ku elementów, które w swej nazwie mają gło-
skę n (nóż, nos, filiżanki, szklanki, banan, kran).
• Dzieci wymieniają inne wyrazy, w których sły-
chać głoskę n (np.: narty, nadajnik, nosorożec,
nagietek, kontur, kontakt, antyk, czyn).
6. Poznajemy litery N, n – analiza i synteza słu-
chowo-wzrokowa wyrazów: Natalka, notes.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wymieniały imiona, które rozpoczynają się głoską n, np.:
Napoleon, Narcyz, Natalia, Natasza, Nela, Nel, Nina, Noe, Norbert, Nikola.
• Nauczyciel przypomina, że imiona zapisujemy wielką literą. Powtarza kolejne imiona,
a dzieci wystukują ołówkiem o ławkę sylaby – jeżeli jest to imię dziewczynki, wytupują
liczbę sylab – jeżeli jest to imię chłopca.
• Nauczyciel wiesza na tablicy drukowane litery N, n. Dzieci dzielą wyrazy Natalka i no-
tes na sylaby. Określają miejsce liter N, n w tych wyrazach. Układają model wyrazów
Natalka i notes na tablicy oraz samodzielnie z kartoników znajdujących się w
portfolio
ucznia cz. 1.
Stwierdzają, że n to spółgłoska, zatem należy zamienić białe kwadraty na
niebieskie.
64
7. Kulinarne rymy – rozwijanie myślenia, wzbogacanie słownictwa.
• Nauczyciel podaje początek zdań o warzywach lub owocach. Dzieci próbują dokończyć
te zdania tak, aby powstała rymowanka.
Np.: Marchewka czerwona – nie jest zielona.
Buraczki ćwikłowe – są bardzo zdrowe.
Pietruszka biała – zielony ogonek na głowie miała.
Cytryna kwaśna – to sprawa jasna.
Pomidor czerwony – lubi grube makarony.
Jabłko czerwone – lubię je jeść pieczone.
Kiwi zielone – lubi być przez dzieci jedzone.
Sałatki owocowe – na pewno są bardzo zdrowe.
8. Czytamy z Natalką – czytanie sylab.
• Dzieci nazywają owoce i cząstki z owoców po-
kazane w
elementarzu na s. 27
. Następnie cicho
czytają znajdujące się obok nich sylaby i wyrazy.
• Nauczyciel informuje dzieci, że teraz nauczą
się płynnie czytać te sylaby i wyrazy, by potem
zaśpiewać je do melodii Panie Janie. Wskaza-
ne przez nauczyciela dzieci czytają zgodnie
z poleceniami: – Przeczytajcie tylko wyrazy
dwuliterowe. – Przeczytajcie wyrazy trzylitero-
we. – Przeczytajcie wyrazy, w których jest litera a.
– Przeczytajcie wyrazy rozpoczynające się samo-
głoskami. – Przeczytajcie wyrazy rozpoczynające
się spółgłoskami. – Przeczytajcie wyrazy, w któ-
rych litera a jest na końcu wyrazu.
• Dzieci czytają cicho wszystkie wyrazy; potem
głośno, wyklaskując sylaby; a następnie śpie-
wają sylaby na melodię Panie Janie.
9. Jak zrobić sałatkę owocową? – słuchanie tekstu czytanego przez nauczyciela, ćwi-
czenie uwagi.
• Dzieci nazywają owoce przedstawione w opowiadaniu o przygotowywaniu sałatki
przez Natalkę i jej kuzynkę. Następnie nazywają owoce w zadaniu 2. Mówią, które z tych
owoców Natalka wykorzystała w swojej sałatce.
Wskazują miejsce litery n w nazwach owoców. Dzielą wyrazy na sylaby, uderzając ręka-
mi o uda. Jeżeli w sylabie jest głoska n, klaszczą.
• Nauczyciel czyta wolno tekst. Dzieci śledzą tekst, wymieniają nazwy owoców na ry-
sunkach. Po wysłuchaniu tekstu swobodnie wypowiadają się na jego temat – mówią,
o czym opowiada, co zapamiętały, na co zwróciły uwagę. Próbują ułożyć pytania do
tekstu. Jedno dziecko układa i mówi pytanie – inne na nie odpowiada.
• Nauczyciel zapisuje pytania dzieci. Następnie czyta je ponownie, a dzieci odpowiadają
na nie, czytając odpowiednie zdanie z tekstu.
• Dzieci nazywają kolejne czynności przy przygotowaniu sałatki, np.: planowanie, spraw-
dzenie (czy mamy te owoce, których potrzebujemy), przygotowanie owoców, przygo-
towanie potrzebnych naczyń (miska, deska), podanie sałatki na stół (przygotowanie
odpowiedniego naczynia, łyżki).
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytanie: Spójrzcie na ilustrację. Czy w opowiadaniu o przygo-
towaniu sałatki jest zawarte wszystko, co powinniśmy zrobić, przygotowując sałatkę owo-
cową? Dzieci wymieniają jeszcze inne czynności – mycie owoców, krojenie owoców.
• Dzieci próbują przedstawić ruchem kolejne czynności przy przygotowaniu sałatki.
10. Podpisywanie ilustracji – układanie zdań z rozsypanek wyrazowych.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 23
. Opowia-
dają, co przedstawiają ilustracje. Czytają wyra-
zy, które się obok nich znajdują. Mówią, co po-
może im w ułożeniu zdania. Wskazują wyrazy,
które muszą być na początku zdań – rozpoczy-
nają się wielkimi literami, i na końcu zdań – koń-
czą się kropką.
• Nauczyciel zapisuje połączenia literowe, na
które dzieci powinny zwrócić uwagę w cza-
sie pisania ów, wkł, od, je, wo. Następnie dzieci
samodzielnie piszą zdania pod ilustracjami.
Nauczyciel sprawdza poprawność zapisanych
zdań. Chwali dzieci za poprawnie wykonane
zadanie.
11. Zabawa w wycieczkę do parku – ćwiczenia ru-
chowe, oddechowe i usprawniające aparat
artykulacyjny.
• Dzieci maszerują, wykonując ruchy naprzemienne: ręka – kolano w rytm melodii. Mu-
zyka milknie. Dzieci siadają w półkolu „na trawie”. Świeci słonko – uśmiechają się, pada
deszczyk – opukują delikatnie paluszkami głowę, policzki, ramiona (krzyżują ręce), nogi.
Wieje wiaterek – nabierają powietrze nosem i powoli, spokojnie wydmuchują ustami,
wiatr kołysze trawę – dmuchają w ten sam sposób na pocięte paski papieru, które wcze-
śniej przygotowały. Znów świeci słonko – uśmiechają się. Słonko tak mocno grzeje, że
dzieci mają chęć na lody, liżą lody – wykonują ruchy językiem: oblizują wargi przy szeroko
otwartych ustach; mlaskają: mniam, mniam, mniam. Pod wpływem słońca rozwijają się
kwiaty z pąków – podnoszą do góry ręce, zaciskają mocno piąstki, a następnie rozcapie-
rzają palce (kilka razy). Nauczyciel rozsypuje na podłodze kolorowe kwiaty. Dzieci spa-
cerują przy muzyce, a gdy muzyka milknie – podnoszą z podłogi kwiat i wąchają go. Po
zebraniu wszystkich kwiatów segregują je kolorami: białe, żółte, czerwone, niebieskie.
Liczą, ile jest kwiatów z każdego koloru. Których jest najwięcej, a których – najmniej.
(D. Krupa, J. Pszczółka, Zabawy logopedyczne na cztery pory roku,
Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2010)
12. Jesteśmy dobrymi obserwatorami – wypowiadanie się na podstawie własnych ob-
serwacji i ilustracji w
ćw. matem.-przyr. s. 30–31
.
• Dzieci przyglądają się zdjęciom w ćwiczeniach. Opowiadają, co zmieniło się w przy-
rodzie. Zwracają uwagę na to, jak wygląda woda na rzece, rośliny (drzewa), zwierzęta.
Nazywają rośliny i zwierzęta na obrazku. Opowiadają, jakie zmiany zaszły w przyrodzie
w ich okolicy, za pomocą których zmysłów zaobserwowały te zmiany. Uzasadniają swo-
je odpowiedzi (patrzyły, wąchały rośliny i powietrze – wiosenny zapach, dotykały gałęzi,
drzew, słuchały śpiewu ptaków). Dochodzą do wniosku, że jedynie zmysł smaku nie był
im potrzebny do obserwacji tych zmian.
65
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytanie: Spójrzcie na ilustrację. Czy w opowiadaniu o przygo-
towaniu sałatki jest zawarte wszystko, co powinniśmy zrobić, przygotowując sałatkę owo-
cową? Dzieci wymieniają jeszcze inne czynności – mycie owoców, krojenie owoców.
• Dzieci próbują przedstawić ruchem kolejne czynności przy przygotowaniu sałatki.
10. Podpisywanie ilustracji – układanie zdań z rozsypanek wyrazowych.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 23
. Opowia-
dają, co przedstawiają ilustracje. Czytają wyra-
zy, które się obok nich znajdują. Mówią, co po-
może im w ułożeniu zdania. Wskazują wyrazy,
które muszą być na początku zdań – rozpoczy-
nają się wielkimi literami, i na końcu zdań – koń-
czą się kropką.
• Nauczyciel zapisuje połączenia literowe, na
które dzieci powinny zwrócić uwagę w cza-
sie pisania ów, wkł, od, je, wo. Następnie dzieci
samodzielnie piszą zdania pod ilustracjami.
Nauczyciel sprawdza poprawność zapisanych
zdań. Chwali dzieci za poprawnie wykonane
zadanie.
11. Zabawa w wycieczkę do parku – ćwiczenia ru-
chowe, oddechowe i usprawniające aparat
artykulacyjny.
• Dzieci maszerują, wykonując ruchy naprzemienne: ręka – kolano w rytm melodii. Mu-
zyka milknie. Dzieci siadają w półkolu „na trawie”. Świeci słonko – uśmiechają się, pada
deszczyk – opukują delikatnie paluszkami głowę, policzki, ramiona (krzyżują ręce), nogi.
Wieje wiaterek – nabierają powietrze nosem i powoli, spokojnie wydmuchują ustami,
wiatr kołysze trawę – dmuchają w ten sam sposób na pocięte paski papieru, które wcze-
śniej przygotowały. Znów świeci słonko – uśmiechają się. Słonko tak mocno grzeje, że
dzieci mają chęć na lody, liżą lody – wykonują ruchy językiem: oblizują wargi przy szeroko
otwartych ustach; mlaskają: mniam, mniam, mniam. Pod wpływem słońca rozwijają się
kwiaty z pąków – podnoszą do góry ręce, zaciskają mocno piąstki, a następnie rozcapie-
rzają palce (kilka razy). Nauczyciel rozsypuje na podłodze kolorowe kwiaty. Dzieci spa-
cerują przy muzyce, a gdy muzyka milknie – podnoszą z podłogi kwiat i wąchają go. Po
zebraniu wszystkich kwiatów segregują je kolorami: białe, żółte, czerwone, niebieskie.
Liczą, ile jest kwiatów z każdego koloru. Których jest najwięcej, a których – najmniej.
(D. Krupa, J. Pszczółka, Zabawy logopedyczne na cztery pory roku,
Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2010)
12. Jesteśmy dobrymi obserwatorami – wypowiadanie się na podstawie własnych ob-
serwacji i ilustracji w
ćw. matem.-przyr. s. 30–31
.
• Dzieci przyglądają się zdjęciom w ćwiczeniach. Opowiadają, co zmieniło się w przy-
rodzie. Zwracają uwagę na to, jak wygląda woda na rzece, rośliny (drzewa), zwierzęta.
Nazywają rośliny i zwierzęta na obrazku. Opowiadają, jakie zmiany zaszły w przyrodzie
w ich okolicy, za pomocą których zmysłów zaobserwowały te zmiany. Uzasadniają swo-
je odpowiedzi (patrzyły, wąchały rośliny i powietrze – wiosenny zapach, dotykały gałęzi,
drzew, słuchały śpiewu ptaków). Dochodzą do wniosku, że jedynie zmysł smaku nie był
im potrzebny do obserwacji tych zmian.
66
• Nauczyciel czyta dzieciom ciekawostkę Macyka Podróżnika o wiośnie. Prosi dzieci, aby
wymieniły nazwy wiosennych kwiatów oraz zwierzęta, które budzą się z zimowego snu.
13. Wiosenne kwiaty – rozwiązywanie plątaninki.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 19
. Nazywają kwiaty, które się tam znajdują.
Następnie odszukują w plątanince nazwy tych kwiatów i sprawdzają, które z nich udało
im się rozpoznać. Podpisują te kwiaty, które składają się ze znanych im liter. W miejscu
litery, której jeszcze nie poznały, rysują kratkę lub kreskę. Kolorują te kwiaty.
• Nauczyciel opowiada dzieciom o tym, gdzie można te kwiaty spotkać. Wyjaśnia, co to
znaczy, że kwiaty są pod ochroną. Wskazuje, które kwiaty narysowane w portfolio są
pod ochroną. Dzieci otaczają je zielonym kółkiem.
14. Rozwiązywanie zadań tekstowych – tworzenie par.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 32
.
Rozwiązują zadania dotyczące par. Liczą, ile
jest dziewczynek z kucykami, a ile – bez, ile jest
wszystkich dziewczynek.
• Nauczyciel pyta dzieci, jak wykonały te zada-
nia (policzyły dzieci na obrazku); w jaki sposób
policzyły, ile jest wszystkich dziewczynek w kla-
sie (policzyły na obrazku, dodały liczbę dziew-
czynek z kucykami do liczby dziewczynek bez
kucyków); o co jeszcze mogą zapytać, patrząc
na obrazek; co jeszcze mogą policzyć (Ilu jest
chłopców? Ilu jest chłopców w okularach, a ilu –
bez okularów? Ile jest dziewczynek w spodniach,
a ile – w spódniczkach?).
15. Potrafimy wskazać godzinę na zegarze – ćwi-
czenia z zegarem.
Nauczyciel pokazuje na zegarze pełne godziny.
Dzieci robią to samo na swoich małych zegarach. Mówią, która to jest godzina. Następnie
nauczyciel mówi, która jest godzina, a dzieci samodzielnie pokazują godzinę na zegarze.
16. Podsumowanie dnia.
• Zegar sukcesu – nauczyciel wiesza na tablicy narysowany zegar, podzielony na 4 części
(kwadranse). Prosi dzieci, aby zastanowiły się, czy wszystko, o czym mówiły dzisiaj na
zajęciach, jest dla nich zrozumiałe. Następnie każde dziecko podchodzi do zegara i za-
znacza kropkę na zegarze w miejscu, które jest odpowiedzią na pytanie.
wszystko
wiem
nic nie
było
dla mnie
zrozumiałe
muszę
trochę po-
pracować
potrzebuję
pomocy
Zadanie domowe
Każde dziecko przyniesie do szkoły jabłko.
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Ćwiczymy pisanie
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie pisanych liter N, n. Ćwiczenia rozwijające sprawność
czytania i pisania. Mierzenie za pomocą linijki.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wymienić nazwy wielu owoców i warzyw. Rozpoznajecie je po kształcie, zapachu,
smaku. Wiecie, dlaczego ludzie powinni jeść warzywa i owoce. Poznaliście litery N, n i po-
traficie czytać wyrazy z tymi literami. Potraficie układać zdania z rozsypanek wyrazowych.
Rozpoznajecie godziny na zegarze.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi opowiedzieć po kolei czynności, które trzeba wykonać, przygotowując sałatkę,
– umie czytać teksty zawierające litery N, n,
– właściwie posługuje się linijką,
– mierzy długości narysowanych linii za pomocą linijki,
– zapisuje wynik pomiaru w centymetrach.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach przedstawicie za pomocą pantomimy różne czynności, które moż-
na wykonywać w kuchni. Nauczycie się pisać litery N, n oraz sylaby i wyrazy z tymi literami.
Będziecie mierzyć odległości za pomocą linijki.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– prawidłowo napisać literę n i jej połączenia z innymi literami,
– nazwać pokazywane czynności,
– nazwać kolejne czynności przy wykonywaniu sałatki,
– prawidłowo przeczytać tekst o przygotowywaniu sałatki,
– zmierzyć linijką drogę, jaką przelatują owady.
67
16. Podsumowanie dnia.
• Zegar sukcesu – nauczyciel wiesza na tablicy narysowany zegar, podzielony na 4 części
(kwadranse). Prosi dzieci, aby zastanowiły się, czy wszystko, o czym mówiły dzisiaj na
zajęciach, jest dla nich zrozumiałe. Następnie każde dziecko podchodzi do zegara i za-
znacza kropkę na zegarze w miejscu, które jest odpowiedzią na pytanie.
wszystko
wiem
nic nie
było
dla mnie
zrozumiałe
muszę
trochę po-
pracować
potrzebuję
pomocy
Zadanie domowe
Każde dziecko przyniesie do szkoły jabłko.
Dzień 3.
TEMAT DNIA: Ćwiczymy pisanie
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie pisanych liter N, n. Ćwiczenia rozwijające sprawność
czytania i pisania. Mierzenie za pomocą linijki.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wymienić nazwy wielu owoców i warzyw. Rozpoznajecie je po kształcie, zapachu,
smaku. Wiecie, dlaczego ludzie powinni jeść warzywa i owoce. Poznaliście litery N, n i po-
traficie czytać wyrazy z tymi literami. Potraficie układać zdania z rozsypanek wyrazowych.
Rozpoznajecie godziny na zegarze.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi opowiedzieć po kolei czynności, które trzeba wykonać, przygotowując sałatkę,
– umie czytać teksty zawierające litery N, n,
– właściwie posługuje się linijką,
– mierzy długości narysowanych linii za pomocą linijki,
– zapisuje wynik pomiaru w centymetrach.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach przedstawicie za pomocą pantomimy różne czynności, które moż-
na wykonywać w kuchni. Nauczycie się pisać litery N, n oraz sylaby i wyrazy z tymi literami.
Będziecie mierzyć odległości za pomocą linijki.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– prawidłowo napisać literę n i jej połączenia z innymi literami,
– nazwać pokazywane czynności,
– nazwać kolejne czynności przy wykonywaniu sałatki,
– prawidłowo przeczytać tekst o przygotowywaniu sałatki,
– zmierzyć linijką drogę, jaką przelatują owady.
68
Pytania kluczowe
• W jaki sposób nasza wiedza i umiejętności wpływają na naszą kreatywność, mądrość,
ciekawość poznawczą?
• Dlaczego, wykonując sałatkę, muszę pamiętać, co należy zrobić po kolei?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3;
jabłka, kredki świecowo-pastelowe, kartki z bloku, taśma malarska, plastelina, płyta CD ze
skoczną muzyką.
Przebieg zajęć
1. Owocowa śpiewana powitanka – wprowadzenie w dobry nastrój.
• Dzieci stoją w kręgu (lub wokół środkowego rzędu) i mówią nazwę dowolnego owocu,
wyklaskując ją w dowolnym rytmie, np.: a - na - nas, a-na-nas, a - na-nas, a-na - nas.
2. Jak zrobić sałatkę owocową? – ćwiczenia w czytaniu.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elementarz na s. 27
. Chętne dzieci czytają tekst
o przygotowywaniu sałatki owocowej.
• Nauczyciel dzieli tekst na trzy części i ponownie wybiera dzieci do przeczytania go (taki
podział tekstu pozwoli włączyć się do czytania większej liczbie dzieci). Dzieci czytają
tekst tak, jakby to było wielkie, niesamowite wydarzenie, tajemniczo, radośnie, ze zdzi-
wieniem: 1. od wyrazu Natalka do wyrazu owoce, 2. od wyrażenia Na stole do wyrazu
melon, 3. od wyrazu Natalka do wyrazu misce.
3. Co robię? – odgadywanie czynności pokazywanych za pomocą pantomimy.
• Dzieci pokazują, a następnie nazywają: – dowolne czynności, – czynności, które można
wykonać w kuchni, – czynności, które należy kolejno wykonać przy robieniu sałatki.
Logopeda radzi – nauka czytania
Niektóre dzieci bardzo chętnie podejmują działania w kuchni związane z przygotowa-
niem posiłków. Jest to również doskonała okazja do treningu czytelniczego. Możemy
przynieść kilka książek kucharskich dla dzieci i zachęcić je do czytania przepisów i do
samodzielnego przygotowywania potraw dla rodziny. W takiej sytuacji dziecko nie bun-
tuje się, że musi czytać, jest to konieczne do wykonania ulubionego zajęcia. Co najważ-
niejsze doskonali nie tylko technikę czytania, ale też czytanie ze zrozumieniem.
4. Ćwiczenia rozmachowe przygotowujące rękę do pisania.
• Dzieci wyjmują kartki z bloku, kredki pastelowo-świecowe i plastelinę. Nauczyciel
rozdaje po kawałku taśmy malarskiej, którą dzieci przyklejają kartki do ławek (w czasie
ćwiczenia kartki nie mogą się ruszać).
• Nauczyciel włącza skoczną melodię, dzieci nad kartką pokazują rękami, w jaki sposób
skacze piłka. Te same wzory nauczyciel rysuje na tablicy.
Dzieci na znak pokazany przez nauczyciela rysują na kartce z bloku skoki piłki. Kiedy
kartka jest już cała zapełniona, przyklejają na wzorach 2 lub 3 piłki z plasteliny w dowol-
nym kolorze. Wszystkie prace dzieci odkładają w wyznaczone miejsce.
5. Skacząca piłka – ćwiczenia grafomotoryczne.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. pol.-
społ. na s. 24
. Prosi, aby narysowały drogi po
śladach, które zostawiła piłka Natalki.
6. Ćwiczenia w pisaniu liter N, n.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy pisane litery N,
n, zwracając uwagę na kształt i kierunek pisania
ich elementów. Przy małej literze n, rysując ko-
lejne elementy śpiewa na dowolną melodię wy-
raz notes, przy literze N – śpiewa wyraz Natalka.
• Dzieci wykonują z przyniesionych jabłek
litery
N i n (dzieci współpracują ze sobą, układają lite-
ry z kilku lub kilkunastu jabłek). Nauczyciel pyta
dzieci, ile liter N udało się im ułożyć? Wodzą
palcem po kształcie tych liter. Następnie myją
jabłka i zjadają je. W czasie kiedy dzieci jedzą,
nauczyciel opowiada im ciekawostki o jabłkach.
Poznaliście już legendę o jabłku. Dzisiaj opowiem
wam o magicznych jabłkach. Gdy jedni obwiniali jabłka o fatalny wpływ na historię, inni
przypisywali im magiczną moc. W średniowiecznej Irlandii każdy klan miał swoją jabłoń,
którą czcił. Celtowie zabijali tego, kto zamachnął się toporem na drzewo. Trzy jabłka przy-
wiązane do gałęzi były u Celtów symbolem władzy. I nie tylko u nich. Złotego jabłka wysa-
dzanego drogimi kamieniami powszechnie używano przy koronacji królów i cesarzy. Wiara
w magiczną moc jabłka przetrwała do dzisiaj. Na przykład w andrzejkowy wieczór odgadu-
jemy przyszłość z długości jabłkowej obierzyny.
Można się spierać, czy jabłka mają magiczną moc, czy nie. Ale nikt nie zaprzeczy, że są zdro-
we. Schrupanie soczystego jabłka chroni przed zbyt szybkim starzeniem się. Kiedyś nawet
uważano, że kąpiel w wodzie z czerwonymi jabłuszkami dodaje sił i urody.
(„Świerszczyk” 1.08.2005, nr 15/16)
• Dzieci wyjmują bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA i rysują na nim
jabłko. Następnie piszą w ćwiczeniach literę N, n najpierw po śladach, a potem – samo-
dzielnie.
7. Ćwiczenia w pisaniu wyrazów z literą N, n.
• Dzieci czytają wyrazy: ona, wazon, notes i mówią, co mogą o tych wyrazach powiedzieć
(każdy ma literę n, są dwusylabowe, każdy z nich ma w innym miejscu literę n – na po-
czątku, w środku, na końcu). Następnie piszą te wyrazy ołówkiem po śladach, a potem
– samodzielnie. Kolorują odpowiednią buźkę jako samoocenę swojej pracy.
• Dzieci otwierają zeszyty w linie i piszą w nim wyrazy: Natalka, notes, ona, wazon, notes,
melony.
8. Zwierzęta na łące – ćwiczenie aparatu artykulacyjnego, ćwiczenie języka.
• Nauczyciel opowiada, a dzieci wykonują językiem odpowiednie ruchy.
Nad kwiatami fruwają motyle – wykonywanie językiem ruchów pionowych przy szeroko
otwartych ustach. Dookoła kwiatów fruwają pszczoły – oblizywanie warg.
Muchy latają zygzakiem – język od kącika ust do kącika. Biedronka ma kropki – stawianie
kropek językiem na podniebieniu. Ślimak wychodzi z muszli – język przeciska się między
zębami. Ślimak zsuwa się po listku – język ślizga się po podniebieniu.
(D. Krupa, J. Pszczółka, Zabawy logopedyczne na cztery pory roku,
Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2010)
69
5. Skacząca piłka – ćwiczenia grafomotoryczne.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. pol.-
społ. na s. 24
. Prosi, aby narysowały drogi po
śladach, które zostawiła piłka Natalki.
6. Ćwiczenia w pisaniu liter N, n.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy pisane litery N,
n, zwracając uwagę na kształt i kierunek pisania
ich elementów. Przy małej literze n, rysując ko-
lejne elementy śpiewa na dowolną melodię wy-
raz notes, przy literze N – śpiewa wyraz Natalka.
• Dzieci wykonują z przyniesionych jabłek
litery
N i n (dzieci współpracują ze sobą, układają lite-
ry z kilku lub kilkunastu jabłek). Nauczyciel pyta
dzieci, ile liter N udało się im ułożyć? Wodzą
palcem po kształcie tych liter. Następnie myją
jabłka i zjadają je. W czasie kiedy dzieci jedzą,
nauczyciel opowiada im ciekawostki o jabłkach.
Poznaliście już legendę o jabłku. Dzisiaj opowiem
wam o magicznych jabłkach. Gdy jedni obwiniali jabłka o fatalny wpływ na historię, inni
przypisywali im magiczną moc. W średniowiecznej Irlandii każdy klan miał swoją jabłoń,
którą czcił. Celtowie zabijali tego, kto zamachnął się toporem na drzewo. Trzy jabłka przy-
wiązane do gałęzi były u Celtów symbolem władzy. I nie tylko u nich. Złotego jabłka wysa-
dzanego drogimi kamieniami powszechnie używano przy koronacji królów i cesarzy. Wiara
w magiczną moc jabłka przetrwała do dzisiaj. Na przykład w andrzejkowy wieczór odgadu-
jemy przyszłość z długości jabłkowej obierzyny.
Można się spierać, czy jabłka mają magiczną moc, czy nie. Ale nikt nie zaprzeczy, że są zdro-
we. Schrupanie soczystego jabłka chroni przed zbyt szybkim starzeniem się. Kiedyś nawet
uważano, że kąpiel w wodzie z czerwonymi jabłuszkami dodaje sił i urody.
(„Świerszczyk” 1.08.2005, nr 15/16)
• Dzieci wyjmują bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA i rysują na nim
jabłko. Następnie piszą w ćwiczeniach literę N, n najpierw po śladach, a potem – samo-
dzielnie.
7. Ćwiczenia w pisaniu wyrazów z literą N, n.
• Dzieci czytają wyrazy: ona, wazon, notes i mówią, co mogą o tych wyrazach powiedzieć
(każdy ma literę n, są dwusylabowe, każdy z nich ma w innym miejscu literę n – na po-
czątku, w środku, na końcu). Następnie piszą te wyrazy ołówkiem po śladach, a potem
– samodzielnie. Kolorują odpowiednią buźkę jako samoocenę swojej pracy.
• Dzieci otwierają zeszyty w linie i piszą w nim wyrazy: Natalka, notes, ona, wazon, notes,
melony.
8. Zwierzęta na łące – ćwiczenie aparatu artykulacyjnego, ćwiczenie języka.
• Nauczyciel opowiada, a dzieci wykonują językiem odpowiednie ruchy.
Nad kwiatami fruwają motyle – wykonywanie językiem ruchów pionowych przy szeroko
otwartych ustach. Dookoła kwiatów fruwają pszczoły – oblizywanie warg.
Muchy latają zygzakiem – język od kącika ust do kącika. Biedronka ma kropki – stawianie
kropek językiem na podniebieniu. Ślimak wychodzi z muszli – język przeciska się między
zębami. Ślimak zsuwa się po listku – język ślizga się po podniebieniu.
(D. Krupa, J. Pszczółka, Zabawy logopedyczne na cztery pory roku,
Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2010)
70
9. Owady – rozwijanie myślenia matematycznego.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 33
,
przygotowują linijki i figury geometryczne
z
portfolio ucznia cz. 1
.
• Nauczyciel mówi: Popatrzcie na zad. 1. Jak
dużo owadów fruwa nad kwiatem. Nazwijcie je
(pszczoły, motyle, biedronki). Każdy z nich chce
usiąść na kwiatku. Policzmy, ile jest owadów na
obrazku.
– Policzcie motyle i połóżcie tyle samo kół. (5)
– Policzcie biedronki i połóżcie tyle samo trójką-
tów. (10)
– Policzcie pszczoły i połóżcie tyle samo kwadra-
tów. (7)
– Kto potrafi powiedzieć, ile jest razem wszyst-
kich owadów?
– Których owadów jest najwięcej? (biedronek)
– Których owadów jest najmniej? (motyli)
– Ile motyli jest po lewej stronie kwiatka? (2)
– Ile pszczół leci na prawo? (3)
– Ile pszczół leci na lewo? (4)
– O co jeszcze możemy zapytać?
Dzieci układają pytania do obrazka i na nie odpowiadają.
10. Mierzymy odległości – ćwiczenia w mierzeniu za pomocą linijki.
• Dzieci mierzą za pomocą linijki odległości, jakie muszą pokonać owady, by siąść na
kwiatku, i zapisują pomiary. Podają nazwę owada, który miał do kwiatka najdalej, i tego,
który miał najbliżej.
• Dzieci mierzą odległości, jakie muszą pokonać pozostałe owady, mówią, jak długa jest
ich droga do kwiatka, które owady mają blisko do kwiatka, a które najdalej – nie zapi-
sują tych pomiarów.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci podały jeszcze raz liczby owadów i zapisały je w kratkach
(dzieci na pewno zauważą, że na obrazku nie ma mrówek). Porządkują je od najmniej-
szej do największej liczby i piszą je w ćwiczeniach w kolejności wzrastającej.
11. Skaczące piłki – doskonalenie liczenia.
• Dzieci zabierają prace z piłkami. Ustawiają się z nimi zgodnie z poleceniami nauczyciela:
– Ustawią się dzieci, które wykonały na swojej pracy dwie piłki. Ile mamy takich prac? (Li-
czymy tylko do 10, jeżeli jest ich więcej, wprowadzamy dodatkowy warunek, np. kolor
piłki). – Ustawią się dzieci, które wykonały na swojej pracy trzy piłki (liczymy tylko do 10,
jeżeli jest ich więcej, wprowadzamy dodatkowy warunek, np. kolor piłki). – Niech pod
tablicą stanie 10 dzieci ze swoimi pracami. Na których z kolei pracach są 2 piłki, ...3 piłki ...itd.
12. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel prosi dzieci, aby odpowiedziały na pytania: – Co najle-
piej zapamiętały z zajęć? – Co im się najbardziej podobało? – Z czym miały problem i muszą
jeszcze nad tym popracować?
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Prawda czy fałsz?
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Sprawdzanie, czy informacje są prawdziwe, czy nieprawdziwe. Rozwija-
nie umiejętności czytania ze zrozumieniem. Dopełnianie liczb do 10.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie już pisać litery N, n. Czytacie płynnie teksty z literą n. Wiecie, co musicie zrobić,
kiedy chcecie przygotować sałatkę owocową. Potraficie poszukać informacji na interesujący
was temat. Znacie liczby od 0 do 10. Potraficie samodzielnie rozwiązywać zadania tekstowe.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi określić, które zdanie opisujące ilustrację jest prawdziwe, a które nieprawdziwe
na podstawie analizy tej ilustracji,
– potrafi czytać i pisać wyrazy zawierające literę N, n,
– przelicza wskazane elementy,
– porządkuje liczby od najmniejszej do największej,
– dopełnia do 10.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie bawić się w Głuchy telefon oraz w Prawdę – fałsz. Będzie-
cie ćwiczyć piękne i kształtne pisanie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– pisać starannie kształtne litery,
– prawidłowo łączyć litery w sylabach i w wyrazach,
– czytać wyrazy we właściwej kolejności wskazanej przez obrazki,
– odróżnić zdanie prawdziwe od fałszywego,
– liczyć w zakresie 10.
Pytanie kluczowe
• Czym różni się prawda od fałszu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3, małe karteczki
zielone i czerwone (po jednej dla każdego ucznia), portfolio ucznia – karta nr 20, dowolne
liczmany, pięć dowolnych instrumentów, koc.
Przebieg zajęć
1. Wesołe powitanie – integracja w grupie.
• Nauczyciel śpiewa dzieciom powitankę na melodię piosenki Krakowiaczek jeden, a na-
stępnie ją mówi:
Dzień dobry, dzień dobry, wesoło śpiewamy,
na żartach i figlach wszyscy się tu znamy.
Dziewczynki i chłopcy wesoło śpiewają,
na żartach i figlach na pewno się znają.
(B. Kotulska)
• Nauczyciel przedstawia cele zajęć (patrz Cele w języku ucznia i Nacobezu). Prosi, aby
dzieci przez całe zajęcia uważnie słuchały, ponieważ usłyszą dzisiaj informacje prawdzi-
we i nieprawdziwe i będą musiały je rozróżnić.
71
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Prawda czy fałsz?
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Sprawdzanie, czy informacje są prawdziwe, czy nieprawdziwe. Rozwija-
nie umiejętności czytania ze zrozumieniem. Dopełnianie liczb do 10.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie już pisać litery N, n. Czytacie płynnie teksty z literą n. Wiecie, co musicie zrobić,
kiedy chcecie przygotować sałatkę owocową. Potraficie poszukać informacji na interesujący
was temat. Znacie liczby od 0 do 10. Potraficie samodzielnie rozwiązywać zadania tekstowe.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi określić, które zdanie opisujące ilustrację jest prawdziwe, a które nieprawdziwe
na podstawie analizy tej ilustracji,
– potrafi czytać i pisać wyrazy zawierające literę N, n,
– przelicza wskazane elementy,
– porządkuje liczby od najmniejszej do największej,
– dopełnia do 10.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie bawić się w Głuchy telefon oraz w Prawdę – fałsz. Będzie-
cie ćwiczyć piękne i kształtne pisanie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– pisać starannie kształtne litery,
– prawidłowo łączyć litery w sylabach i w wyrazach,
– czytać wyrazy we właściwej kolejności wskazanej przez obrazki,
– odróżnić zdanie prawdziwe od fałszywego,
– liczyć w zakresie 10.
Pytanie kluczowe
• Czym różni się prawda od fałszu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3, małe karteczki
zielone i czerwone (po jednej dla każdego ucznia), portfolio ucznia – karta nr 20, dowolne
liczmany, pięć dowolnych instrumentów, koc.
Przebieg zajęć
1. Wesołe powitanie – integracja w grupie.
• Nauczyciel śpiewa dzieciom powitankę na melodię piosenki Krakowiaczek jeden, a na-
stępnie ją mówi:
Dzień dobry, dzień dobry, wesoło śpiewamy,
na żartach i figlach wszyscy się tu znamy.
Dziewczynki i chłopcy wesoło śpiewają,
na żartach i figlach na pewno się znają.
(B. Kotulska)
• Nauczyciel przedstawia cele zajęć (patrz Cele w języku ucznia i Nacobezu). Prosi, aby
dzieci przez całe zajęcia uważnie słuchały, ponieważ usłyszą dzisiaj informacje prawdzi-
we i nieprawdziwe i będą musiały je rozróżnić.
72
2. Czym jest prawda, a czym – fałsz? – rozmowa kierowana pytaniami nauczyciela.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie, korzystając z pytań: – Czym jest prawda, a czym –
fałsz? – Czym różni się mówienie prawdy od mówienia nieprawdy? – Kto to jest człowiek
fałszywy? – Kto to jest człowiek prawdomówny? – Czy zawsze należy mówić prawdę? Jeżeli
tak, to dlaczego? Jeżeli nie, to dlaczego? – W jakich sytuacjach zdarzyło się wam mówić nie-
prawdę? – W jaki sposób mówienie nieprawdy wpływa na wasze kontakty z rówieśnikami,
...sytuacje w rodzinie, ...w szkole?
3. Głuchy telefon – jak rodzi się plotka? – zabawa interaktywna.
• Dzieci ustawiają się w rzędach po 10–12 osób (decyduje nauczyciel, w zależności od
liczby dzieci w klasie). Pierwsze dziecko odwraca się do stojącego za nim i mówi mu na
ucho dowolne zdanie o owocach (to samo zdanie może powiedzieć w każdym rzędzie
nauczyciel). W podobny sposób informacja przekazywana jest dalej. Na koniec – ostat-
nie dziecko z każdego rzędu powtarza zdanie, które usłyszało.
• Dzieci rozmawiają na temat zabawy – formułują wnioski.
4. Prawda czy fałsz? – czytanie ze zrozumieniem.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 25
. Opowia-
dają, co się dzieje na ilustracji (ćw. 3.). Następ-
nie czytają zdania. Kolorują kółko obok zdania
zgodnie z instrukcją, mówiąc, które zdanie jest
fałszywe, a które prawdziwe i dlaczego.
• Dzieci nazywają obrazki w ćw. 4. Czytają ich na-
zwy. Następnie przepisują wyrazy zawierające
literę n w kolejności wskazanej przez obrazki.
5. Prawda – fałsz – ćwiczenia słuchowe.
• Dzieci otrzymują od nauczyciela zielone i czer-
wone kartki. Nauczyciel mówi dowolne zdania.
Jeżeli jest to zdanie prawdziwe, dzieci podno-
szą kartki zielone, jeżeli fałszywe – podnoszą
kartki czerwone.
• Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy. Jed-
na to przechodnie, a druga to plotkarze. Dzieci
spacerują po klasie. Plotkarze mówią na ucho
napotkanym osobom zdania (każde dziecko może powiedzieć dwa). Jedno ze zdań jest
fałszywe. Jeżeli przechodzień usłyszał zdanie fałszywe, podnosi do góry czerwoną kart-
kę. Jeżeli prawdziwe – zieloną. Potem następuje zamiana ról.
6. Kolorowy dywanik – liczby w kolorach.
• Dzieci układają do liczby 9 kolorowy dywanik z klocków – liczby w kolorach. Mówią,
jakie działania przedstawiły. Zapisują te działania na tablicy. Wybrane działania zapisują
w zeszytach w kratkę.
7. Ile brakuje do 10? – ćwiczenia w liczeniu.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 34
. Li-
czą biedronki na kolejnych liściach. Dorysowują
na każdym liściu tyle biedronek, ile brakuje do
10. Mówią, ile biedronek dorysowały na każ-
dym liściu.
8. Gram i liczę – zabawa z instrumentami, ćwi-
czenia słuchowe.
• Nauczyciel przygotowuje pięć dowolnych in-
strumentów dostępnych w klasie. Dzieci przy-
pominają sobie nazwy instrumentów i słucha-
ją ich dźwięków. Dwoje dzieci trzyma koc (lub
prześcieradło), tworząc parawan, za którym
nauczyciel chowa instrumenty. Wybrane przez
nauczyciela dziecko wchodzi za parawan i gra
na dowolnym instrumencie. Pozostałe dzieci
odgadują, co to za instrument.
Dziecko za parawanem gra dowolną liczbę
dźwięków. Jedno dziecko stoi przed parawanem i je liczy. Głośno mówi, ile usłyszało
dźwięków, np.: Usłyszałam 6 dźwięków. Do dziesięciu brakuje – pokazuje na palcach i gło-
śno liczy: 7, 8, 9, 10, brakuje: 4, 6 + 4 = 10.
9. Ile brakuje do dziesięciu? – ćwiczenia w liczeniu.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 20
. Wykonują zad. 1. – dodają i odejmują
liczby w zakresie 10. Korzystają z dowolnych liczmanów, aby nikt nie popełnił błędu.
Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania zadań.
• Dzieci wykonują zad. 2. pod kierunkiem nauczyciela. Wykorzystują liczmany.
• Dzieci samodzielnie wykonują zad. 3. Mówią, które kwiaty lubi Natalka.
10. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel mówi po kolei zdania. Jeżeli dzieci uważają, że jest ono prawdziwe, podno-
szą kartki zielone, jeżeli fałszywe – podnoszą kartki czerwone. Np.:
– Dzisiaj dowiedziałem/am się, że lis to owoc. – Irysy to kwiaty i cukierki. – Krowy miau-
czą. – Świetnie czytam. – Dzisiaj byłem/am grzeczny/a. – Dobrze wykonałem/am obliczenia
matematyczne.
Zadanie domowe
Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. matem.-przyr. na str. 34
i obok zad. 2. naryso-
wały domek, czyli znak – zadanie wykonam w domu.
73
7. Ile brakuje do 10? – ćwiczenia w liczeniu.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 34
. Li-
czą biedronki na kolejnych liściach. Dorysowują
na każdym liściu tyle biedronek, ile brakuje do
10. Mówią, ile biedronek dorysowały na każ-
dym liściu.
8. Gram i liczę – zabawa z instrumentami, ćwi-
czenia słuchowe.
• Nauczyciel przygotowuje pięć dowolnych in-
strumentów dostępnych w klasie. Dzieci przy-
pominają sobie nazwy instrumentów i słucha-
ją ich dźwięków. Dwoje dzieci trzyma koc (lub
prześcieradło), tworząc parawan, za którym
nauczyciel chowa instrumenty. Wybrane przez
nauczyciela dziecko wchodzi za parawan i gra
na dowolnym instrumencie. Pozostałe dzieci
odgadują, co to za instrument.
Dziecko za parawanem gra dowolną liczbę
dźwięków. Jedno dziecko stoi przed parawanem i je liczy. Głośno mówi, ile usłyszało
dźwięków, np.: Usłyszałam 6 dźwięków. Do dziesięciu brakuje – pokazuje na palcach i gło-
śno liczy: 7, 8, 9, 10, brakuje: 4, 6 + 4 = 10.
9. Ile brakuje do dziesięciu? – ćwiczenia w liczeniu.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 20
. Wykonują zad. 1. – dodają i odejmują
liczby w zakresie 10. Korzystają z dowolnych liczmanów, aby nikt nie popełnił błędu.
Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania zadań.
• Dzieci wykonują zad. 2. pod kierunkiem nauczyciela. Wykorzystują liczmany.
• Dzieci samodzielnie wykonują zad. 3. Mówią, które kwiaty lubi Natalka.
10. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel mówi po kolei zdania. Jeżeli dzieci uważają, że jest ono prawdziwe, podno-
szą kartki zielone, jeżeli fałszywe – podnoszą kartki czerwone. Np.:
– Dzisiaj dowiedziałem/am się, że lis to owoc. – Irysy to kwiaty i cukierki. – Krowy miau-
czą. – Świetnie czytam. – Dzisiaj byłem/am grzeczny/a. – Dobrze wykonałem/am obliczenia
matematyczne.
Zadanie domowe
Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. matem.-przyr. na str. 34
i obok zad. 2. naryso-
wały domek, czyli znak – zadanie wykonam w domu.
74
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Ciekawscy na start!
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. matem.)
Zapis w dzienniku: Czy wiesz, że… – zabawy aktywizujące dzieci. Rozwiązywanie zadań
tekstowych.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, co to znaczy prawda, fałsz. Umiecie przyporządkować prawdziwe zdanie do ilustra-
cji. Umiecie napisać wiele wyrazów z literami N, n.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi czytać i pisać wyrazy zawierające litery N, n,
– uczestniczy w zabawach,
– rozwiązuje proste zadanie tekstowe,
– układa odpowiedź do zadania tekstowego,
– dodaje i odejmuje w zakresie 10 na konkretach i w pamięci.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach odpowiecie na pytania zapisane na kartkach. Wysłuchacie kilku
ciekawostek, które wam opowiem. Będziecie rozwiązywać zadania tekstowe i liczyć w za-
kresie 10.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– umiejętnie korzystać z liczmanów,
– opowiedzieć ciekawostkę,
– dokonać analizy zadania tekstowego,
– ułożyć i zapisać zdanie z plątaninki literowej,
– rozwiązać krzyżówkę.
Pytania kluczowe
• O czym muszę pamiętać, rozwiązując zadanie tekstowe?
• Która z usłyszanych dzisiaj ciekawostek najbardziej mnie zaciekawiła lub zdziwiła?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. matem.-przyr. cz. 3, portfolio ucznia – karty nr 17, 18, ob-
razki przedstawiające zwierzęta (psa, wiewiórkę, pawia, papugę, żółwia, łabędzia), wiersze
o warzywach i owocach, patyczki, kartoniki z liczbami.
Przebieg zajęć
1. Ojciec Wirgiliusz … – zabawa muzyczno-ruchowa, naśladowcza.
• Dzieci śpiewają z nauczycielem piosenkę. Wybrane dziecko pokazuje ruchy, które naśla-
dują pozostałe dzieci. Zabawę powtarzamy przynajmniej pięć razy.
2. Przedstawienie celów zajęć (patrz Cele w języku ucznia i Nacobezu).
3. Czy wiesz, że… – gry i zabawy oparte na umiejętności wyciągania wniosków i prze-
kazywania informacji.
• Nauczyciel rozpoczyna zdania, a dzieci próbują je kończyć. – Czy wiesz, że…
– Zdania pytające… – Witamina C wpływa na… – Witamina B znajduje się w takich owo-
cach, jak… – Ciasto z jabłkami nazywa się… – Jedzenie czekolady wpływa na… – W Japo-
nii wymyślono okulary dla… – Nasz mózg, podobnie jak inne części ciała, wymaga… itd.
• Dzieci samodzielnie układają pytania typu Czy wiesz, że…, wykorzystując książki i czaso-
pisma zgromadzone w Kąciku Mądrych Główek i własne wiadomości.
• Dzieci łączą się w grupy 4-osobowe, losują obrazki przedstawiające zwierzęta: psa, wie-
wiórkę, pawia, papugę, żółwia, łabędzia. Zadaniem każdej grupy jest porozmawianie
o zwierzęciu, które wylosowały. Mają omówić ich wygląd, tryb życia oraz zastanowić się
nad tym, czego ludzie mogliby się od tego zwierzęcia nauczyć.
Po 5–10 minutach dzieci prezentują efekty swoich obrad, a nauczyciel uzupełnia i wzbo-
gaca ich wiadomości.
Pies dostarcza wielu pozytywnych emocji, pozwala obserwować tajemniczy świat przyrody
z bardzo bliska. Uczy tolerancji, dociekliwości, przyjaźni. Obcowanie z psem ma też właści-
wości lecznicze. Wpływa pozytywnie na nasze emocje. Powiedzcie, jak rozumiecie te powie-
dzenia: Uśmiech psa znajduje się w jego ogonie. (W. Hugo) Wierny jak pies.
Wiewiórka to zapobiegliwa gospodyni. Można się nauczyć od niej robienia zapasów na
zimę i przygotowywania się do ciężkich warunków klimatycznych. Ogon wiewiórki chroni
ją przed zimnem. Powiedzcie, jakie znacie inne sposoby ochrony przed zimnem oprócz przy-
krycia się grubą kołdrą? (ciepłe skarpety, bieganie i skakanie, zacieranie rąk, przytulenie
się do kota, głośne narzekanie na zimno, wypicie kubka gorącej herbaty lub kakao).
Pawie bardzo lubią popisywać się swoim wyglądem przed publicznością. Choć jest to tro-
chę próżne zachowanie, nie zaszkodzi od czasu do czasu pobawić się w występ na scenie.
Choćby po to, by nauczyć się radzić sobie z tremą. Ogon pawia jest piękny i przyciąga wzrok.
A co wy macie takiego, co przyciąga wzrok innych? Powiedzcie. Zapatrzony w siebie paw
może przegapić inne ważne rzeczy, które dzieją się na świecie. Pamiętajcie, to nie wygląd
jest najważniejszy. Powiedzcie, co jest dla was ważne w życiu.
Papugi lubią „papugować”. Nie jest to najlepsza cecha, bo każdy wie, jak przedrzeźnianie
może denerwować. Jednak czasem się przydaje, na przykład naśladując dźwięki wydawa-
ne przez zwierzęta, można z nimi nawiązać kontakt. Głos jakich zwierząt potraficie naśla-
dować? Zademonstrujcie.
Łabędź – w Polsce spotyka się najczęściej łabędzie nieme. Potrafią wydawać dźwięki po-
dobne do piszczenia szczeniaka, a nawet pomruki. Ostatnio te piękne ptaki zaprzestały
opuszczania nas na zimę. Zimy w Polsce ostatnimi czasy są łagodne, a ludzie pomagają
tym ptakom przetrwać zimowe chłody. Są to zwierzęta symbolizujące miłość, można się od
nich nauczyć okazywania pozytywnych uczuć innym ludziom, przyrodzie, światu. Najlepiej
okazać tę miłość, dbając o środowisko naturalne i bliskich nam ludzi. Miłość można okazy-
wać na różne sposoby. Powiedzcie, jak możecie okazać miłość: kwiatom w ogrodzie, łące,
swoim pupilom (zwierzątkom, które macie), Ziemi.
Żółwie to rekordziści w długowieczności. Decydując się na zakup żółwia, trzeba wziąć pod
uwagę fakt, że jest to obowiązek na kilkadziesiąt lat. O domowego żółwia należy odpowied-
nio dbać. Warto pamiętać, że nie lubi on intensywnych zapachów, a zwłaszcza zapachu
dymu papierosowego. Czyżby żółwie wiedziały, że palenie papierosów szkodzi? Od żółwi
możemy się nauczyć, jak dbać o swoją długowieczność. Powinniśmy się zdrowo odżywiać,
regularnie się badać, uprawiać sporty.
(A. Jankowska, Czego dzieci mogą się nauczyć od zwierząt,
Wydawnictwo Dragon Sp. z o.o., Bielsko-Biała 2010)
4. Czytamy i piszemy razem z Natalką – portfolio ucznia – karty nr 17, 18.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia karty nr 17 i 18
. Wspólnie z nauczycielem omawiają
sposób wykonania zadań, a następnie wykonują je samodzielnie. W trakcie pracy dzieci
nauczyciel spaceruje po klasie i pomaga dzieciom w razie potrzeby. Dzieci pomagają
sobie wzajemnie.
75
• Dzieci samodzielnie układają pytania typu Czy wiesz, że…, wykorzystując książki i czaso-
pisma zgromadzone w Kąciku Mądrych Główek i własne wiadomości.
• Dzieci łączą się w grupy 4-osobowe, losują obrazki przedstawiające zwierzęta: psa, wie-
wiórkę, pawia, papugę, żółwia, łabędzia. Zadaniem każdej grupy jest porozmawianie
o zwierzęciu, które wylosowały. Mają omówić ich wygląd, tryb życia oraz zastanowić się
nad tym, czego ludzie mogliby się od tego zwierzęcia nauczyć.
Po 5–10 minutach dzieci prezentują efekty swoich obrad, a nauczyciel uzupełnia i wzbo-
gaca ich wiadomości.
Pies dostarcza wielu pozytywnych emocji, pozwala obserwować tajemniczy świat przyrody
z bardzo bliska. Uczy tolerancji, dociekliwości, przyjaźni. Obcowanie z psem ma też właści-
wości lecznicze. Wpływa pozytywnie na nasze emocje. Powiedzcie, jak rozumiecie te powie-
dzenia: Uśmiech psa znajduje się w jego ogonie. (W. Hugo) Wierny jak pies.
Wiewiórka to zapobiegliwa gospodyni. Można się nauczyć od niej robienia zapasów na
zimę i przygotowywania się do ciężkich warunków klimatycznych. Ogon wiewiórki chroni
ją przed zimnem. Powiedzcie, jakie znacie inne sposoby ochrony przed zimnem oprócz przy-
krycia się grubą kołdrą? (ciepłe skarpety, bieganie i skakanie, zacieranie rąk, przytulenie
się do kota, głośne narzekanie na zimno, wypicie kubka gorącej herbaty lub kakao).
Pawie bardzo lubią popisywać się swoim wyglądem przed publicznością. Choć jest to tro-
chę próżne zachowanie, nie zaszkodzi od czasu do czasu pobawić się w występ na scenie.
Choćby po to, by nauczyć się radzić sobie z tremą. Ogon pawia jest piękny i przyciąga wzrok.
A co wy macie takiego, co przyciąga wzrok innych? Powiedzcie. Zapatrzony w siebie paw
może przegapić inne ważne rzeczy, które dzieją się na świecie. Pamiętajcie, to nie wygląd
jest najważniejszy. Powiedzcie, co jest dla was ważne w życiu.
Papugi lubią „papugować”. Nie jest to najlepsza cecha, bo każdy wie, jak przedrzeźnianie
może denerwować. Jednak czasem się przydaje, na przykład naśladując dźwięki wydawa-
ne przez zwierzęta, można z nimi nawiązać kontakt. Głos jakich zwierząt potraficie naśla-
dować? Zademonstrujcie.
Łabędź – w Polsce spotyka się najczęściej łabędzie nieme. Potrafią wydawać dźwięki po-
dobne do piszczenia szczeniaka, a nawet pomruki. Ostatnio te piękne ptaki zaprzestały
opuszczania nas na zimę. Zimy w Polsce ostatnimi czasy są łagodne, a ludzie pomagają
tym ptakom przetrwać zimowe chłody. Są to zwierzęta symbolizujące miłość, można się od
nich nauczyć okazywania pozytywnych uczuć innym ludziom, przyrodzie, światu. Najlepiej
okazać tę miłość, dbając o środowisko naturalne i bliskich nam ludzi. Miłość można okazy-
wać na różne sposoby. Powiedzcie, jak możecie okazać miłość: kwiatom w ogrodzie, łące,
swoim pupilom (zwierzątkom, które macie), Ziemi.
Żółwie to rekordziści w długowieczności. Decydując się na zakup żółwia, trzeba wziąć pod
uwagę fakt, że jest to obowiązek na kilkadziesiąt lat. O domowego żółwia należy odpowied-
nio dbać. Warto pamiętać, że nie lubi on intensywnych zapachów, a zwłaszcza zapachu
dymu papierosowego. Czyżby żółwie wiedziały, że palenie papierosów szkodzi? Od żółwi
możemy się nauczyć, jak dbać o swoją długowieczność. Powinniśmy się zdrowo odżywiać,
regularnie się badać, uprawiać sporty.
(A. Jankowska, Czego dzieci mogą się nauczyć od zwierząt,
Wydawnictwo Dragon Sp. z o.o., Bielsko-Biała 2010)
4. Czytamy i piszemy razem z Natalką – portfolio ucznia – karty nr 17, 18.
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia karty nr 17 i 18
. Wspólnie z nauczycielem omawiają
sposób wykonania zadań, a następnie wykonują je samodzielnie. W trakcie pracy dzieci
nauczyciel spaceruje po klasie i pomaga dzieciom w razie potrzeby. Dzieci pomagają
sobie wzajemnie.
76
5. Wierszyki o owocach i warzywach – wspólne czytanie wierszyków.
• Nauczyciel czyta dzieciom wiersze o różnych owocach i warzywach. Dzieci wypowia-
dają się na ich temat. Jeżeli w klasie są dzieci, które potrafią czytać, mogą przeczytać
wiersze lub ich fragmenty samodzielnie.
6. Słuchaj i licz – rozwiązywanie zadań tekstowych.
• Dzieci przygotowują patyczki. Nauczyciel in-
formuje je, że za chwilę będą rozwiązywać
w parach zadania o Natalce i Patryku oraz cu-
kierkach. W tym celu wejdą w role dzieci z zada-
nia, a patyczki będą cukierkami. Jedno dziecko
z pary to Natalka, drugie to Patryk (potem za-
miana ról, ważne jest, aby każde dziecko do-
świadczyło liczenia).
• Nauczyciel czyta dzieciom zad. 1. z
ćw. matem.-
przyr. s. 35
. Dzieci wykonują je za pomocą pa-
tyczków i kartoników z cyframi. Udzielają odpo-
wiedzi na pytanie do zadania.
• Nauczyciel czyta dzieciom zad. 2. – dzieci wy-
konują je za pomocą patyczków i przedstawia-
ją działanie za pomocą kartoników z cyframi.
Udzielają odpowiedzi na pytanie do zadania.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 35
. Na-
uczyciel czyta kolejno treść zadań, które dzieci
wykonują samodzielnie.
7. Słuchaj, myśl i licz – dodawanie i odejmowanie w zakresie 10.
• Dzieci układają na ławce 6 patyczków w dowolnym kolorze. Dokładają do nich 4 patycz-
ki w innym kolorze. Podają wynik.
• Nauczyciel prosi dzieci, żeby na patyczkach wykonały działanie: 4 + 6. Pyta dzieci, co za-
uważyły (ważne jest, żeby powiedziały, że bez względu na miejsce liczb 4 i 6 w działaniu
wynik zawsze jest ten sam).
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wykonały działania: 10 – 6 i 10 – 4. Pyta dzieci, co zauważyły.
Dzieci wykonują następne działania z zad. 3. –
ćw. matem.-przyr., s. 35
– na patyczkach
i na tablicy.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy działanie: 1 + 9. Dzieci zapisują w zeszycie działania:
1 + 9, 10 – 9, 10 – 1.
Uwaga! Te same operacje matematyczne nauczyciel pokazuje na liczmanach na
tablicy.
8. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci przedstawiają w formie dramy to, czego dowiedziały się i nauczyły na dzisiej-
szych zajęciach (przedstawiają chętne dzieci, inne odgadują).
Zadanie domowe
Przyniosę obrazek przedstawiający dowolne zwierzę oraz książki, czasopisma, które opo-
wiadają o zwierzętach.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Wiosenne kwiaty – tulipan
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie malować farbami. Umiejętnie łączycie farby, tworząc wesołe, ciepłe kolory. Dobrze
posługujecie się nożyczkami. Wiecie, jak należy bezpiecznie z nich korzystać. Potraficie wy-
konać pracę z gotowych elementów zgodnie z instrukcją.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wycina elementy tulipana,
– zagina elementy zgodnie z instrukcją,
– skleja wszystkie elementy.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie tulipana. Gotowe elementy wytniecie z portfolio ucznia
cz. 2 – Tulipan – wycinanka i umiejętnie je skleicie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– dbać o porządek na swoim miejscu pracy,
– starannie wyciąć elementy tulipana,
– starannie i estetycznie skleić poszczególne części tulipana.
Pytanie kluczowe
• W jaki sposób odpowiednia organizacja pracy wpłynęła na wykonanie tulipana?
Środki dydaktyczne: portfolio ucznia cz. 2: Tulipan – wycinanka, klej, nożyczki, gazeta (jako
podkładka), portfolio ucznia – karta nr 19,
papierowe kubki.
Przebieg zajęć
1. Lubię kwiaty, bo… – zabawa integracyjna.
• Dzieci stoją w kręgu. Każde mówi, jaki kwiat lubi i dlaczego, np.: Lubię różę, bo jest kró-
lową kwiatów. Lubię irysy, bo lubię cukierki irysy. Lubię przebiśniegi, bo zwiastują wiosnę.
Wypowiedzi dzieci mogą się powtarzać.
2. Rozmowa o wiosennych kwiatach – utrwalenie wiadomości o kwiatach chronio-
nych.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wymieniły nazwy kwiatów zwiastujących wiosnę. Dzieci
przypominają, które z nich są pod ochroną. Mówią, co to znaczy (dzieci mogą korzystać
z
portfolio ucznia – karta nr 19
).
3. Tulipan – wykonanie kwiatu z gotowych elementów.
• Dzieci przygotowują materiały do wykonania tulipana – nożyczki, klej, wycinankę oraz
przygotowują stanowisko swojej pracy – podkładkę.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom, jaki kwiat wykonają. Omawia kolejne czynności przy wy-
konaniu tulipana. Instrukcja:
Wytnij szablony płatków tulipana. Zginaj je wzdłuż narysowanych linii jak harmonijkę – raz
do tyłu, raz do przodu. Ułóż kwiat i go sklej. Do środka włóż złożoną na pół łodygę. Przyklej
liść.
• Dzieci wycinają poszczególne elementy tulipana i łączą je przez sklejenie. W czasie kie-
dy tulipany schną, dzieci porządkują ławki.
77
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Wiosenne kwiaty – tulipan
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie malować farbami. Umiejętnie łączycie farby, tworząc wesołe, ciepłe kolory. Dobrze
posługujecie się nożyczkami. Wiecie, jak należy bezpiecznie z nich korzystać. Potraficie wy-
konać pracę z gotowych elementów zgodnie z instrukcją.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wycina elementy tulipana,
– zagina elementy zgodnie z instrukcją,
– skleja wszystkie elementy.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie tulipana. Gotowe elementy wytniecie z portfolio ucznia
cz. 2 – Tulipan – wycinanka i umiejętnie je skleicie.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– dbać o porządek na swoim miejscu pracy,
– starannie wyciąć elementy tulipana,
– starannie i estetycznie skleić poszczególne części tulipana.
Pytanie kluczowe
• W jaki sposób odpowiednia organizacja pracy wpłynęła na wykonanie tulipana?
Środki dydaktyczne: portfolio ucznia cz. 2: Tulipan – wycinanka, klej, nożyczki, gazeta (jako
podkładka), portfolio ucznia – karta nr 19,
papierowe kubki.
Przebieg zajęć
1. Lubię kwiaty, bo… – zabawa integracyjna.
• Dzieci stoją w kręgu. Każde mówi, jaki kwiat lubi i dlaczego, np.: Lubię różę, bo jest kró-
lową kwiatów. Lubię irysy, bo lubię cukierki irysy. Lubię przebiśniegi, bo zwiastują wiosnę.
Wypowiedzi dzieci mogą się powtarzać.
2. Rozmowa o wiosennych kwiatach – utrwalenie wiadomości o kwiatach chronio-
nych.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wymieniły nazwy kwiatów zwiastujących wiosnę. Dzieci
przypominają, które z nich są pod ochroną. Mówią, co to znaczy (dzieci mogą korzystać
z
portfolio ucznia – karta nr 19
).
3. Tulipan – wykonanie kwiatu z gotowych elementów.
• Dzieci przygotowują materiały do wykonania tulipana – nożyczki, klej, wycinankę oraz
przygotowują stanowisko swojej pracy – podkładkę.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom, jaki kwiat wykonają. Omawia kolejne czynności przy wy-
konaniu tulipana. Instrukcja:
Wytnij szablony płatków tulipana. Zginaj je wzdłuż narysowanych linii jak harmonijkę – raz
do tyłu, raz do przodu. Ułóż kwiat i go sklej. Do środka włóż złożoną na pół łodygę. Przyklej
liść.
• Dzieci wycinają poszczególne elementy tulipana i łączą je przez sklejenie. W czasie kie-
dy tulipany schną, dzieci porządkują ławki.
78
4. Wystawa tulipanów – ocena prac.
• Nauczyciel przygotował papierowe kubki, do których dzieci wkładają wykonane tuli-
pany.
• Nauczyciel chwali dzieci za wykonaną pracę. Zwraca uwagę na ich zachowanie oraz sta-
ranność i estetykę wykonanych tulipanów.
• Dzieci mówią, komu chciałyby wręczyć te tulipany.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Poznajemy skrzypce i klucz wiolinowy
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie, jak wygląda flet poprzeczny, znacie jego brzmienie. Potraficie zaśpiewać i zatańczyć
do piosenki Wiosenne porządki.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, jak wyglądają skrzypce, rozpoznaje ich brzmienie i odróżnia je od innych instru-
mentów,
– wykonuje ćwiczenie rytmiczne – powtarza za nauczycielem rytm, ilustrując go ruchem,
– określa nastrój wysłuchanej muzyki,
– wypowiada własny sąd o wysłuchanej muzyce,
– rozpoznaje dźwięki instrumentów: fortepianu, akordeonu, fletu, skrzypiec.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie nowy instrument muzyczny – skrzypce. Zobaczycie, jak
się na nich gra i posłuchacie ich brzmienia. Dowiecie się również, jaki klucz otwiera drzwi do
melodii.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– rozróżnić brzmienie instrumentów: akordeonu, fletu poprzecznego, fortepianu, skrzy-
piec,
– równo i rytmicznie wykonać ćwiczenia rytmiczne,
– zapamiętać elementy, z których zbudowane są skrzypce.
Pytanie kluczowe
• Jak wyglądają skrzypce?
Środki dydaktyczne: ilustracja przedstawiająca skrzypce, ilustracja przedstawiająca klucz
wiolinowy, bębenek, karta pracy nr 20, płyta CD 2, płyta DVD.
Przebieg zajęć
1. Piosenka na przywitanie – zaśpiewanie piosenki Wiosenne porządki (CD – piosenka
Wiosenne porządki).
• Nauczyciel rytmicznie wypowiada słowa: Dzień dobry dzieci, a dzieci odpowiadają: Dzień
dobry pani/panu.
• Dzieci śpiewają piosenkę Wiosenne porządki.
Uwaga! Śpiewanie piosenki można poprzedzić ćwiczeniami oddechowymi i emi-
syjnymi.
2. Jaki to instrument? – ćwiczenie słuchu (CD – wybrane utwory).
• Nauczyciel prezentuje nagrania różnych instrumentów, np. fletu, fortepianu, akordeonu
i skrzypiec. Podczas słuchania dzieci mówią, jaki słyszą instrument, oraz pokazują, jak
się na nim gra. W ostatniej prezentacji nauczyciel przedstawia brzmienie skrzypiec. Jeśli
dzieci wiedzą, co to za instrument, mówią i pokazują, jak się na nim gra. Jeśli nie znają
tego instrumentu, to nauczyciel wyjaśnia, że to skrzypce.
3. Prezentacja skrzypiec (DVD).
• Nauczyciel pokazuje dzieciom ilustrację przedstawiającą skrzypce. Mówi: Skrzypce
są zbudowane z drewna. Najczęściej są koloru brązowego. Z jednej strony zakończone
są ślimakiem, na który zostały nawinięte cztery struny. Jaką literę przypominają otwory
w skrzypcach? (F) Na skrzypcach gra się, pocierając o struny smyczkiem. Smyczek to pręt,
na który naciągnięto końskie włosie. Ma na górze główkę, a na dole – żabkę.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie filmowe przedstawiające uczennicę szkoły
muzycznej grającą na skrzypcach. Wcześniej mówi: Za chwilę zobaczycie film, na którym
uczennica szkoły muzycznej zagra na skrzypcach utwór pt. „Dudziarz”.
• Dzieci oglądają nagranie filmowe, a następnie odpowiadają na pytania nauczyciela:
Czy podobało się wam nagranie? Czy podobał się wam utwór, który zagrała Marta? Był
szybki czy wolny? Smutny czy wesoły? Z czym się wam kojarzył? Jak się czułeś/aś podczas
słuchania i oglądania filmu? Czy ktoś z was chciałby się nauczyć grać na skrzypcach?
• Nauczyciel prosi, by dzieci wstały i pokazały, jak się gra na skrzypcach. Podczas kolejne-
go oglądania filmu dzieci naśladują ruchem grę na skrzypcach.
Uwaga! Nagranie utworu Dudziarz znajduje się również na płycie CD 2.
4. Rytmiczne skrzypce – ćwiczenie rytmiczne.
• Nauczyciel wybija na bębenku dowolny rytm. Dzieci powtarzają go na zasadzie echa,
naśladując grę na skrzypcach.
Uwaga! Ćwiczenie może przebiegać w ciszy lub dzieci realizując rytm, mogą go
śpiewać.
5. Wprowadzenie klucza wiolinowego.
• Nauczyciel pyta: Jak myślicie, skąd się wzięła nazwa: skrzypce? Czy skrzypce skrzypią? Po-
słuchajcie wiersza:
Z Włoch do nas przyjechały,
A tutaj taka nazwa,
mieszkają od stuleci,
że lepiej ją ominąć.
skrzypkowie je kochają
tak jak rodzone dzieci –
Violino – piękne imię
huśtają je na rękach i tulą do policzka,
violino – słuchać błogo.
chuchają i dmuchają, i nie żałują smyczka.
A skrzypce? – takie słowo,
Sypiają w futerale, na miękkim aksamicie
że struny pęknąć mogą.
i zdawać by się mogło, że mają słodkie życie –
podziwia je Warszawa, Koszalin, Poznań, Kraków,
A pękną to już koniec
a one, w głębi duszy, żal mają do Polaków.
i na nic cały koncert.
Więc płaczą na koncertach bezradnie i z rozpaczą,
A wszystko przez to imię
a ja się im nie dziwię, bo wiem, dlaczego płaczą.
zgrzytliwe i skrzypiące...
Skrzypce wcale nie skrzypią,
śpiewają ładniej niż ptaki –
Przyznaję skrzypcom rację
o to skrzypiec imię
i myślę sobie w duchu,
żal mają do nas taki.
że ten, kto je tak nazwał,
We Włoszech wszyscy Włosi
kompletnie nie miał słuchu.
mówili na nie – violino.
(W. Chotomska)
79
2. Jaki to instrument? – ćwiczenie słuchu (CD – wybrane utwory).
• Nauczyciel prezentuje nagrania różnych instrumentów, np. fletu, fortepianu, akordeonu
i skrzypiec. Podczas słuchania dzieci mówią, jaki słyszą instrument, oraz pokazują, jak
się na nim gra. W ostatniej prezentacji nauczyciel przedstawia brzmienie skrzypiec. Jeśli
dzieci wiedzą, co to za instrument, mówią i pokazują, jak się na nim gra. Jeśli nie znają
tego instrumentu, to nauczyciel wyjaśnia, że to skrzypce.
3. Prezentacja skrzypiec (DVD).
• Nauczyciel pokazuje dzieciom ilustrację przedstawiającą skrzypce. Mówi: Skrzypce
są zbudowane z drewna. Najczęściej są koloru brązowego. Z jednej strony zakończone
są ślimakiem, na który zostały nawinięte cztery struny. Jaką literę przypominają otwory
w skrzypcach? (F) Na skrzypcach gra się, pocierając o struny smyczkiem. Smyczek to pręt,
na który naciągnięto końskie włosie. Ma na górze główkę, a na dole – żabkę.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie filmowe przedstawiające uczennicę szkoły
muzycznej grającą na skrzypcach. Wcześniej mówi: Za chwilę zobaczycie film, na którym
uczennica szkoły muzycznej zagra na skrzypcach utwór pt. „Dudziarz”.
• Dzieci oglądają nagranie filmowe, a następnie odpowiadają na pytania nauczyciela:
Czy podobało się wam nagranie? Czy podobał się wam utwór, który zagrała Marta? Był
szybki czy wolny? Smutny czy wesoły? Z czym się wam kojarzył? Jak się czułeś/aś podczas
słuchania i oglądania filmu? Czy ktoś z was chciałby się nauczyć grać na skrzypcach?
• Nauczyciel prosi, by dzieci wstały i pokazały, jak się gra na skrzypcach. Podczas kolejne-
go oglądania filmu dzieci naśladują ruchem grę na skrzypcach.
Uwaga! Nagranie utworu Dudziarz znajduje się również na płycie CD 2.
4. Rytmiczne skrzypce – ćwiczenie rytmiczne.
• Nauczyciel wybija na bębenku dowolny rytm. Dzieci powtarzają go na zasadzie echa,
naśladując grę na skrzypcach.
Uwaga! Ćwiczenie może przebiegać w ciszy lub dzieci realizując rytm, mogą go
śpiewać.
5. Wprowadzenie klucza wiolinowego.
• Nauczyciel pyta: Jak myślicie, skąd się wzięła nazwa: skrzypce? Czy skrzypce skrzypią? Po-
słuchajcie wiersza:
Z Włoch do nas przyjechały,
A tutaj taka nazwa,
mieszkają od stuleci,
że lepiej ją ominąć.
skrzypkowie je kochają
tak jak rodzone dzieci –
Violino – piękne imię
huśtają je na rękach i tulą do policzka,
violino – słuchać błogo.
chuchają i dmuchają, i nie żałują smyczka.
A skrzypce? – takie słowo,
Sypiają w futerale, na miękkim aksamicie
że struny pęknąć mogą.
i zdawać by się mogło, że mają słodkie życie –
podziwia je Warszawa, Koszalin, Poznań, Kraków,
A pękną to już koniec
a one, w głębi duszy, żal mają do Polaków.
i na nic cały koncert.
Więc płaczą na koncertach bezradnie i z rozpaczą,
A wszystko przez to imię
a ja się im nie dziwię, bo wiem, dlaczego płaczą.
zgrzytliwe i skrzypiące...
Skrzypce wcale nie skrzypią,
śpiewają ładniej niż ptaki –
Przyznaję skrzypcom rację
o to skrzypiec imię
i myślę sobie w duchu,
żal mają do nas taki.
że ten, kto je tak nazwał,
We Włoszech wszyscy Włosi
kompletnie nie miał słuchu.
mówili na nie – violino.
(W. Chotomska)
80
• Rozmowa z dziećmi na temat wiersza. Nauczyciel pyta: Z jakiego kraju pochodzą skrzypce?
Jak mają na imię we Włoszech? Które imię – skrzypce czy violino bardziej pasuje do brzmie-
nia tego instrumentu?
• Nauczyciel mówi: Wiecie, że prawie na każdym instrumencie można zagrać melodię. Żeby
muzyk mógł odczytać melodię, ktoś musi ją wcześniej zapisać. Żeby otworzyć melodię, trze-
ba mieć do niej klucz. Nazwa klucza wzięła się właśnie od włoskiej nazwy skrzypiec – to
klucz wiolinowy. Otwiera on melodię, którą słyszymy, gramy lub śpiewamy. Klucz wiolinowy
nazywany jest również kluczem skrzypcowym. Popatrzcie, jak on wygląda.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom ilustrację przedstawiającą klucz wiolinowy.
• Dzieci kolejno podchodzą do ilustracji i palcami rysują po śladach klucz wiolinowy.
6. Otwieramy muzyczne drzwi – ćwiczenie rytmiczno-ruchowe (CD 2 – H. Wieniawski
Dudziarz D-dur).
• Dzieci swobodnie poruszają się po sali w rytm muzyki. Podczas przerwy w odtwarzaniu
muzyki zatrzymują się i w powietrzu rysują klucz wiolinowy – otwierają drzwi do muzyki.
7. Wykonywanie zadań na karcie pracy
(portfolio ucznia, karta pracy nr 20)
.
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się ilustracji w karcie pracy. Pyta: Kto z rodziny Mu-
zyka gra na skrzypcach? (Wiolinka). Posłuchajcie, co mówi Muzyk: Moja siostra Wiolinka
gra na skrzypcach. Na skrzypcach gra się smyczkiem.
• Nauczyciel wyjaśnia: Poniżej macie do wykonania dwa ćwiczenia. W pierwszym otoczcie
pętlą wszystkie klucze wiolinowe, a w drugim – pokolorujcie rysunek skrzypiec.
• Dzieci wykonują ćwiczenie 1. i 2. Nauczyciel prosi wybrane dziecko, by policzyło, ile
kluczy wiolinowych otoczyło pętlą.
Uwaga! Podczas wykonywania zadań w karcie pracy dzieci wysłuchują kolejny raz
utworu skrzypcowego.
8. Podsumowanie zajęć.
• Zaśpiewanie poznanych na poprzednich zajęciach piosenek: Smocza ballada i Polskie
zwyczaje.
• Nauczyciel ustawia krzesła w kole (tyłem do siebie) o jedno mniej niż liczba uczestników
zabawy. Dzieci poruszają się po obwodzie koła. Podczas przerwy w odtwarzaniu muzyki
dzieci siadają na najbliższym krześle. Osoba, dla której zabraknie miejsca, odpowiada
na pytanie nauczyciela, np.: Jakiego koloru są skrzypce? Czym się gra na skrzypcach? Ile
strun mają skrzypce? Jak nazywa się klucz otwierający drzwi do melodii? Skąd pochodzą
skrzypce?
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Samodzielne rysowanie wiosennej łąki w progra-
mie Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie narzędzie programu Paint – Aerograf i umiecie się nim posługiwać.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– samodzielnie uruchamia i zamyka program Paint,
– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia programu Paint,
– pisze wyrazy i podpisuje zdjęcia za pomocą klawiatury,
– sprawnie posługuje się myszą,
– samodzielnie zapisuje plik w komputerze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj będziecie samodzielnie rysować w programie Paint i pisać za pomocą klawiatury.
Sprawdzicie też swoje wiadomości na temat nadchodzącej wiosny.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– samodzielnie wykonać pracę plastyczną na temat zbliżającej się wiosny w programie
Paint i zapisać ją w komputerze.
Pytanie kluczowe
• Jak wygląda pani Wiosna?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe klasa 1, płyta CD dla ucznia – zajęcia
23., sprzęt komputerowy znajdujący się w pracowni komputerowej, plansza przedstawiają-
ca panią Wiosnę.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Rozmowa o wiośnie.
Nauczyciel pokazuje wcześnie przygotowaną planszę przedstawiającą panią Wio-
snę i pyta:
– Czy w rzeczywistości istnieje osoba będąca panią Wiosną? (Nie, wiosna to pora roku)
– Jak można wyobrazić sobie fantastyczną postać pani Wiosny? (To młoda dziewczyna
z rozwianymi włosami i wiankiem na głowie, w kolorowej sukience, na której są kwiaty
i zielone liście; w ręce trzyma bukiet wiosennych kwiatów; wokół niej fruwają motyle,
a na jej ramieniu siedzi skowronek)
– Jakie są kolory związane z wiosną? (zielony, żółty, pomarańczowy, czerwony)
Nauczyciel poleca napisać zdanie, którym można powitać wiosnę, i pokolorować rysu-
nek przedstawiający panią Wiosnę (ćw. 1; s. 29).
3. Zabawa ruchowa Pani Wiosna mówi – reagowanie na sygnał.
Nauczyciel odgrywa rolę pani Wiosny, która wydaje uczniom rozmaite polecenia.
Uczniowie muszą wykonać polecenia pani Wiosny, jeśli rozpocznie ona swoją wypo-
wiedź od słów: Pani Wiosna mówi… Jeśli polecenie nie zostanie poprzedzone tymi sło-
wami, to uczniowie nic nie robią, tylko mówią: Pani Wiosna nie kazała nam tego robić!
Zabawa powinna przebiegać w szybkim tempie, żeby nie było zbyt dużo czasu do na-
mysłu. Nauczyciel za każdym razem wymienia głośnio imiona uczniów, którzy pomylili
się podczas wykonywania poleceń. Na zakończenie zabawy zaprasza na środek tych
uczniów, którzy nie popełnili żadnej pomyłki. Uczniowie ci zostają nagrodzeni brawami.
Przykładowe polecenia pani Wiosny:
• Podskoczcie pięć razy na jednej nodze.
• Chwyćcie dłońmi swoje pięty.
• Obróćcie się trzy razy dokoła.
• Zaszczekajcie jak pieski, stojąc na czworakach.
• Chwyćcie się za nosy i wykrzyknijcie swoje imiona.
• Dotknijcie brodami prawych kolan, a potem – dotknijcie lewych.
• Ukłońcie się koledze znajdującemu się po prawej stronie.
• Pomachajcie ręką do kolegi znajdującego się po lewej stronie.
81
Cele w języku ucznia
Dzisiaj będziecie samodzielnie rysować w programie Paint i pisać za pomocą klawiatury.
Sprawdzicie też swoje wiadomości na temat nadchodzącej wiosny.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– samodzielnie wykonać pracę plastyczną na temat zbliżającej się wiosny w programie
Paint i zapisać ją w komputerze.
Pytanie kluczowe
• Jak wygląda pani Wiosna?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe klasa 1, płyta CD dla ucznia – zajęcia
23., sprzęt komputerowy znajdujący się w pracowni komputerowej, plansza przedstawiają-
ca panią Wiosnę.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Rozmowa o wiośnie.
Nauczyciel pokazuje wcześnie przygotowaną planszę przedstawiającą panią Wio-
snę i pyta:
– Czy w rzeczywistości istnieje osoba będąca panią Wiosną? (Nie, wiosna to pora roku)
– Jak można wyobrazić sobie fantastyczną postać pani Wiosny? (To młoda dziewczyna
z rozwianymi włosami i wiankiem na głowie, w kolorowej sukience, na której są kwiaty
i zielone liście; w ręce trzyma bukiet wiosennych kwiatów; wokół niej fruwają motyle,
a na jej ramieniu siedzi skowronek)
– Jakie są kolory związane z wiosną? (zielony, żółty, pomarańczowy, czerwony)
Nauczyciel poleca napisać zdanie, którym można powitać wiosnę, i pokolorować rysu-
nek przedstawiający panią Wiosnę (ćw. 1; s. 29).
3. Zabawa ruchowa Pani Wiosna mówi – reagowanie na sygnał.
Nauczyciel odgrywa rolę pani Wiosny, która wydaje uczniom rozmaite polecenia.
Uczniowie muszą wykonać polecenia pani Wiosny, jeśli rozpocznie ona swoją wypo-
wiedź od słów: Pani Wiosna mówi… Jeśli polecenie nie zostanie poprzedzone tymi sło-
wami, to uczniowie nic nie robią, tylko mówią: Pani Wiosna nie kazała nam tego robić!
Zabawa powinna przebiegać w szybkim tempie, żeby nie było zbyt dużo czasu do na-
mysłu. Nauczyciel za każdym razem wymienia głośnio imiona uczniów, którzy pomylili
się podczas wykonywania poleceń. Na zakończenie zabawy zaprasza na środek tych
uczniów, którzy nie popełnili żadnej pomyłki. Uczniowie ci zostają nagrodzeni brawami.
Przykładowe polecenia pani Wiosny:
• Podskoczcie pięć razy na jednej nodze.
• Chwyćcie dłońmi swoje pięty.
• Obróćcie się trzy razy dokoła.
• Zaszczekajcie jak pieski, stojąc na czworakach.
• Chwyćcie się za nosy i wykrzyknijcie swoje imiona.
• Dotknijcie brodami prawych kolan, a potem – dotknijcie lewych.
• Ukłońcie się koledze znajdującemu się po prawej stronie.
• Pomachajcie ręką do kolegi znajdującego się po lewej stronie.
82
4. Przypomnienie wiadomości o poznanych narzędziach i poleceniach programu Paint.
Uczniowie wymieniają czynności, które należy wykonać, aby skopiować obrazek przed-
stawiający sasankę, a potem wpisują cyfry od 1 do 5 we właściwe okienka (ćw. 2., s. 29).
Potem nauczyciel poleca nakleić nazwy narzędzi programu Paint w polach pod ich iko-
nami (ćw. 3., s. 29). Następnie uczniowie uruchamiają program Paint, malują wiosenną
łąkę i zapisują wykonaną pracę w komputerze (ćw. 4., s. 29).
5. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie a. Pani Wiosna (Paint) – płyta CD, zajęcia 23.
Polecenie: Dokończ rysować łąkę. Pokoloruj rysunek według własnego pomysłu. Zapisz
pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie b. Wiosenne pytania – płyta CD, zajęcia 23.
Polecenie: Odpowiedz na pytania. Wybierz właściwą odpowiedź: TAK lub NIE, klikając w nią
lewym przyciskiem myszy.
Ćwiczenie c. Notes Natalki – płyta CD, zajęcia 23.
Polecenie: Podpisz obrazki znajdujące się w notesie Natalki. Po napisaniu każdego wyrazu
wciśnij klawisz Enter.
Ćwiczenie d. Godziny na zegarze – płyta CD, zajęcia 23.
Polecenie: Odczytaj godzinę na zegarze. Napisz w okienku właściwą liczbę i wciśnij klawisz
Enter.
6. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
7. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
Zadanie domowe
Nauczyciel poleca uczniom przynieść obrazki lub zdjęcia przedstawiające egzotyczne
zwierzęta.
83
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Doskonalenie techniki kozłowania
Cele nauczyciela. Uczeń:
– doskonali kozłowanie, starając się nie patrzeć na piłkę,
– doskonali rękę słabszą podczas kozłowania,
– doskonali zmianę ręki podczas kozłowania,
– współpracuje w zespole,
– przestrzega zasad bezpieczeństwa.
Przybory: piłki do koszykówki, pachołki.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego zacho-
wania podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Berek z kozłowaniem – zabawa ożywiająca. Nauczyciel wybiera berka. Dzieci poruszają
się, silniejszą ręką kozłując piłkę na wyznaczonym boisku. Osoba złapana przez berka
staje się automatycznie berkiem. Po pewnym czasie zmniejszamy boisko.
• Dzieci poruszają się w truchcie po obwodzie koła i wykonują następujące ćwiczenia:
– krążenia ramion w przód, naprzemianstronne,
– krążenia ramion w tył, naprzemianstronne,
– podskoki z uniesieniem prawego kolana i lewej ręki w górę, następnie lewe kolano i pra-
wa ręka w górę,
– skip A,
– skip C,
– grzybki – dzieci dotykają podłoża raz prawą, raz lewą ręką,
– krok odstawno-dostawny przodem do środka sali,
– marsz na czworakach,
– przeplatanka, na sygnał zmiana kierunku poruszania się – dalej przeplatanka,
– marsz, co trzeci krok uniesienie w górę wyprostowanej nogi – raz prawej, raz lewej,
– wieloskoki.
• Nauczyciel wywołuje imię dziecka i podaje do niego piłkę. Dziecko łapie ją oburącz,
wykonuje trzy kozły w truchcie i podaje z powrotem do nauczyciela.
• W rozsypce uczniowie wykonują: skręty głowy w przód, w tył i na boki, krążenia nad-
garstków, stawów skokowych, skrętoskłony w rozkroku do nogi prawej i lewej.
3. Część główna.
• Kozłowanie w marszu po wyznaczonych liniach boiska (linie pola „3 sekund”, linia środ-
kowa, linie boczne, linie końcowe), po pewnym czasie dzieci przechodzą do truchtu.
• Uczniowie poruszają się po kole, kozłując piłkę. Nauczyciel stoi w środku i pokazuje na
palcach liczby od 1 do 10. Dzieci głośno wykrzykują numer.
• Bocian i żaba z kozłowaniem. To samo ustawienie. Jeśli nauczyciel kucnie, dzieci poru-
szają się w pozycji kucznej, nisko kozłując piłkę. Jeśli nauczyciel stanie na palcach, dzieci
kozłują piłkę wysoko, poruszając się na palcach.
84
• Kozłowanie slalomem. Nauczyciel rozstawia pachołki w odległościach 3–4 m. Dzieci
ustawione w rzędzie wykonują kozłowanie między pachołkami. Na początku wykonują
ćwiczenie bardzo wolno, tak aby kozłować za każdym razem ręką dalszą od pachołka.
Po wykonaniu slalomu dzieci mogą oddać dowolny rzut do kosza bądź narysowanego
na ścianie kwadracika. Wracają na koniec rzędu, kozłując piłkę słabszą ręką.
• Mistrz kozłowania. Dzieci poruszają się na wyznaczonym boisku, kozłując piłkę. Jedno-
cześnie starają się wolną ręką wybić piłkę pozostałym uczestnikom zabawy. Wygrywa ta
osoba (lub osoby), której nikt nie wybił piłki w określonym czasie.
• Wyścigi rzędów. Nauczyciel dzieli uczniów na zespoły o tej samej liczbie uczestników.
Na sygnał pierwsza osoba z piłką biegnie za pachołek, kozłując ją prawą ręką, i wraca
do swojego rzędu. Podaje kolejnej osobie piłkę i wraca na koniec rzędu. Następnie dzie-
ci powtarzają wyścig, kozłując piłkę lewą ręką. Wygrywa zespół, który wykona zadanie
szybciej i dokładniej.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Ćwiczenia w rozsypce z piłkami:
– krążenia piłką wokół tułowia, głowy, złączonych nóg,
– toczenie piłki po ósemce – w rozkroku, między nogami,
– podrzut piłki, siad i chwyt,
– toczenie piłki w siadzie prostym za stopami i za plecami.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
TEMAT ZAJĘĆ: Zwisy i podpory – ćwiczenia
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi wykonać zwis przodem,
– wzmacnia obręcz barkową,
– wzmacnia siłę rąk i tułowia,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa,
– współpracuje w zespole.
Przybory: piłki, pachołki, woreczki.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego zacho-
wania podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Berek na czworakach – zabawa ożywiająca. Dzieci poruszają się po wyznaczonym te-
renie na czworakach, osoba złapana przez berka staje się automatycznie berkiem. Po
pewnym czasie zmieniamy sposób poruszania się – w podporze, tyłem („raczki”).
• Dzieci ustawione na szerokość boiska maszerują na drugą stronę:
– marsz ze wspięciem na palcach,
– marsz na piętach,
– uderzanie pięt o pośladki,
– skip A,
85
– grzybki – dzieci dotykają podłoża raz prawą, raz lewą ręką,
– trucht, na sygnał skłon tułowia w przód, dzieci starają się dotknąć rękami podłoża,
– trucht, na sygnał przysiad i wyskok w górę,
– marsz na czworakach,
– marsz w przysiadzie, dzieci trzymają się za pięty do połowy dystansu, od połowy –
trucht,
– bieg na drugą stronę z jak najmniejszą liczbą kroków (wieloskok),
– luźne przeskoki z nogi na nogę na drugą stronę,
– każde dziecko mocno zaciska dłonie i otwiera je szeroko (ok. 10 powtórzeń),
– krążenia nadgarstków i stawów skokowych.
3. Część główna.
• Dzieci ustawiają się w rozsypce przodem do nauczyciela:
– wykonują w siadzie klęcznym podpartym koci grzbiet,
– w ustawieniu jak wyżej na sygnał nauczyciela wykonują wyprost prawej ręki i lewej nogi
tak, aby nie dotykały parkietu, na drugi sygnał, łokieć i kolano skierowane do brzucha –
nie dotykają podłoża,
– to samo ćwiczenie przeciwną ręką i nogą,
– w podporze przodem, jak do pompek, dzieci wykonują marsz o nogach prostych, ręce
w tym samym miejscu do momentu postawy wysokiej i skłonu tułowia w przód,
– podpór tyłem, tułów prosty, na sygnał dzieci unoszą biodra do góry.
• Wyścig w podporze tyłem. Nauczyciel dzieli dzieci na równe rzędy i ustawia w jednej
linii zespoły. Pierwszy ćwiczący wykonuje bieg w podporze tyłem z piłką na brzuchu,
omija pachołek, wraca do swojego rzędu, przekazując następnej osobie piłkę. Wygrywa
zespół, który wykona zadanie dokładniej i szybciej. Jeśli piłka spadnie, dziecko wraca do
miejsca, w którym mu piłka wypadła.
Nauczyciel dzieli klasę na 2, 3 rzędy, które stają naprzeciwko drabinek. Dzieci podcho-
dzą pojedynczo. Wchodzą po drabince i wykonują zwis przodem do sali.
Ten sam zwis dzieci wykonują z próbą podciągnięcia nóg do klatki piersiowej.
W tym samym ustawieniu pojedynczo wykonują klęk przodem do drabinki i wspinają
się do góry, używając tylko rąk. Nauczyciel w pierwszym rzędzie trzyma dzieci za kolana,
pomaga wspinać się do góry. Pozostałe rzędy wykonują zwykły zwis przodem. Potem
następuje zamiana rzędów.
Dzieci ustawione w rzędzie podchodzą kolejno do nauczyciela i wykonują wejście po
szczeblach na drążek, zwis 4–5 sekund. Następnie podciągają się podchwytem obu-
rącz. Nauczyciel asekuruje dzieci, pomaga im, trzymając je za nogi. Po podciągnięciu
wykonują kolejny zwis przez 5 s i schodzą. Po zejściu uczeń maszeruje z woreczkiem na
głowie do końca sali i wraca na koniec rzędu.
• Piraci i dzieci. Nauczyciel podaje każdemu dziecku woreczek. Na wyznaczonym boisku
dzieci poruszają się w podporze tyłem, z woreczkiem na brzuchu. Na gwizdek nauczy-
ciela każde dziecko stara się, używając jednej ręki, zabrać innym jak najwięcej worecz-
ków. Dzieci używają ręki tylko w celu zabrania woreczka, nie mogą ręką chronić swo-
jego woreczka, muszą uciekać. Na kolejny sygnał zatrzymują się. Wygrywa pirat, który
posiada najwięcej skarbów (woreczków).
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Dzieci wykonują zwis na drabinkach tak, aby stopy znajdowały się maks. 2 szczeble nad
podłożem.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
86
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy z mocowaniem
Cele nauczyciela. Uczeń:
– doskonali swoją siłę rąk, nóg i tułowia,
– współpracuje w trójkach,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa.
Przybory: lina, piłki, materace, szarfy, pachołki, kocyki.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego zacho-
wania podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Krowa – zabawa ożywiająca. Nauczyciel wybiera berka – krowę – który staje na środku
sali. Pozostali uczestnicy trzymają krowę za palce i pytają: Jakie krowa daje mleko? Oso-
ba w środku odpowiada, wymawiając różne kolory w dowolnej kolejności. Jeśli powie:
białe – dzieci uciekają, a berek łapie uczestników. Osoba złapana staje w rozkroku i może
być wybawiona przez przejście między jej nogami. Zmiana berka następuje na znak
dany przez nauczyciela.
• Dzieci ustawione w jednym narożniku biegną po przekątnej, następnie przechodzą do
następnego narożnika i biegną znowu po przekątnej:
– bieg przodem,
– bieg tyłem (każde dziecko patrzy przez ramię w tył),
– dotknięcie kolanami wewnętrznych części dłoni,
– ręce na pośladkach, uderzanie piętami o ręce na pośladkach (skip C),
– w marszu duże kroki, prawie do wypadu,
– marsz na palcach, dzieci unoszą ręce w górę tak, jakby chciały dotknąć sufitu,
– marsz na piętach,
– grzybki – dzieci dotykają podłoża raz prawą, raz lewą ręką,
– marsz na czworakach,
– marsz w podporze tyłem,
– dowolne przeskoki z nogi na nogę,
– pięć pajacyków w miejscu, bieg do połowy, powtarzają to samo i bieg do końca.
3. Część główna.
• Nauczyciel dzieli grupę na dwa zespoły o tej samej liczbie zawodników. Zespoły usta-
wiają się na przeciwko siebie, zawodnicy trzymają jednorącz linę. Na środku liny zawią-
zana jest szarfa. Po obu stronach linii środkowej, w ustalonej odległości, nauczyciel wy-
znacza linię kończącą przeciąganie. Gra kończy się, jeżeli jedna drużyna przeciągnie linę
(miejsce z szarfą) za wyznaczoną linię po swojej stronie. Drużyna ta wygrywa.
• Walczące materace. Jeden materac gimnastyczny na dwa zespoły 4-, 5-osobowe. Ze-
społy stoją plecami do siebie, między nimi materac. Przed nimi w odległości około 2 m
wyznaczone są linie. Dzieci opierają się o materac, na sygnał zaczynają napierać na nie-
go. Wygrywa ten zespół, który przepchnie przeciwnika przez linię. Jeśli można utwo-
rzyć kilka zespołów, nauczyciel robi turniej typu każdy z każdym. Wygrywa zespół, który
zwyciężył najwięcej razy.
87
• Wyścig na kocyku. Dzieci ustawiają się w trójkach. Jedna osoba wykonuje siad klęczny
na kocyku i trzyma za jeden koniec szarfy. Dwóch pozostałych uczestników trzyma szar-
fę za drugi koniec. Na sygnał nauczyciela dzieci poruszają się jak najszybciej w przód,
ciągnąc swojego partnera na kocyku. Wygrywa trójka, która jako pierwsza dotrze do
linii. Następuje zamiana w trójkach, tak aby każde dziecko było ciągnięte.
• Walki kogutów w parach. Dzieci przyjmują pozycje – w przysiadzie, ręce układają na
wysokości barków. Ustawiają się po przeciwnych stronach linii. Odpychają się rękami
tak, aby wypchnąć partnera za linię. Gra toczy się do dwóch zwycięstw.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Kamień, nożyczki, papier – zabawa uspokajająca. Dzieci siedzą w dwójkach, w siadzie
skrzyżnym, i grają. Na umówiony sygnał szybko wystawiają przed siebie dłoń, pokazując
symbol papieru, kamienia lub nożyc. Gracz, który pokazał silniejszy symbol, otrzymuje
jeden punkt. W razie pokazania dwóch takich samych symboli następuje remis – brak
punktu. (Kamień jest silniejszy od nożyc, nożyce – od papieru, a papier – od kamienia).
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
Bibliografia
D. Bąk, Gry i zabawy w szkole dla dzieci od 6 do 10 lat, Pracownia Pedagogiczna i Wydaw-
nicza sp. z o.o., Warszawa 2002.
M. Bondarowicz, Zabawy i gry ruchowe na cztery pory roku, Wyd. Bellona, Warszawa 1995.
A. Grzęska, Zajęcia ruchowe w przedszkolu, WSiP, Warszawa, 1975.
W. Gniewkowski, K. Wlaźnik, Proces wychowania fizycznego w klasach początkowych,
WSiP, Warszawa, 1991, s. 107
M. Janikowska-Siatka, E. Skrętowicz, E. Szymańska, Zabawy i gry ruchowe na lekcjach wy-
chowania fizycznego i festynach sportowo-rekreacyjnych, WSiP, Warszawa 1999.
B. Łojewska, W świecie przedszkola. Program wychowania przedszkolnego, wyd. KOBA,
2001.
R. Trześniowski, Zabawy i gry ruchowe, 1995.
K. Wlaźnik, Przewodnik metodyczny dla nauczyciela. Wychowanie fizyczne w przedszkolu,
JUKA, 1996.
88
MALI NAUKOWCY WIEDZĄ WIELE. PTAKI I ICH GNIAZDA. MONOGRAFIE LICZB 11 I 12. OBLICZENIE PIENIĘŻNE
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• wprowadzenie liter Ć, ć, ń
• wyszukiwanie informacji w dostępnych źródłach
• wzbogacanie słownictwa dotyczącego nazw zwierząt i warunków ich życia
• rozwijanie zainteresowań książkami popularnonaukowymi o zwierzętach
• czytanie wierszy J. Brzechwy ze zbioru Zoo
• doskonalenie umiejętności czytania
• uczenie się na pamięć wierszy o zwierzętach
• opisywanie ilustracji
Nauczyciele tylko otwierają drzwi, wejść musisz sam. przysłowie chińskie
Nie to, co już wiemy, lecz to, co chcemy wiedzieć – świadczy o naszej mądrości.
Władysław Grzeszczyk, Parada paradoksów
Wiedzę możemy zdobywać od innych, ale mądrości musimy nauczyć się sami.
Adam Mickiewicz
Można być mądrym, nie przeczytawszy ani jednej książki; wierząc zaś we wszystko, co jest
napisane w książkach, nie można nie być głupcem.
Lew Tołstoj
WARTOŚĆ: MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
• mierzenie za pomocą linijki
• odczytywanie godzin
• wprowadzenie liczb 11 i 12 i ich
zapisu cyfrowego
• doskonalenie umiejętności liczenia
• dodawanie liczb typu 10 + 1, 10 + 2
• obliczenia pieniężne
Projekt
nr 24
JA – ŚWIAT
• budzenie zainteresowania
przyrodą
• kształcenie umiejętności
rozpoznawania ptaków
• poznanie sposobu rozmnażania
się ptaków na podstawie
ilustracji
• poznanie elementów, z których
zbudowane są gniazda ptaków
TEMATY DNI
1. Egzotyczne zwierzęta
2. Ćmy to ciekawe motyle
3. W świecie zwierząt
4. Zabawy z puzzlami
5. Czytamy, piszemy,
liczymy
89
MALI NAUKOWCY WIEDZĄ WIELE. PTAKI I ICH GNIAZDA. MONOGRAFIE LICZB 11 I 12. OBLICZENIE PIENIĘŻNE
EDUKACJA MUZYCZNA
• poznanie gitary
• rytmizowanie wyli-
czanek
• określanie nastroju
wysłuchanej muzyki
• określanie tempa
muzyki
EDUKACJA PLASTYCZNA
• Bocian w gnieździe
– wykorzystanie mate-
riałów przyrodniczych
w pracy plastycznej
ZAJĘCIA TECHNICZNE
• budki lęgowe dla
szpaków
• wycinanie i łączenie
elementów zgodnie
z instrukcją
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
• rysowanie kwadratu
trzymając wciśnięty
klawisz Shift
• używanie narzędzia
Prostokąt
TEMATY DNI
1. Egzotyczne zwierzęta
2. Ćmy to ciekawe motyle
3. W świecie zwierząt
4. Zabawy z puzzlami
5. Czytamy, piszemy,
liczymy
Zegar odmierza godziny głupstwa, ale mądrości nie mierzą zegary.
William Blake
Nauką i pieniędzmi drudzy cię wzbogacą, mądrość musisz sam z siebie własną dobyć pracą.
Adam Mickiewicz
Dzieci to nie są przedmioty, które można kształtować, ale ludzie, którym trzeba pomóc się
rozwinąć.
Jess Lair
Dzieci są jak mokry beton. Wszystko, co na nie spadnie, zostawia swój ślad.
Haim Ginnot
WYCHOWANIE FIZYCZNE
I EDUKACJA ZDROWOTNA
• wpływ aktywności
fizycznej na zdrowie
człowieka
• doskonalenie skocz-
ności
• doskonalenie skoków
obunóż
• kształcenie zdolności
koordynacyjnych
• ćwiczenia z worecz-
kami
90
PR
OJEK
T nr 24
I.
Tema
t pr
ojektu:
M
ali nauk
ow
cy wiedzą wiele
. P
tak
i i ich gniaz
da. M
ono
gr
afie liczb 11 i 12. O
blicz
enia pieniężne
Ro
dzaj
eduk
acji
Liczba godzin
Numer jednostki
Zapis
w dzienniku
Tr
eści pr
ogr
amo
w
e
M
at
eriał
Wymagania
szcz
egółow
e podsta
wy
progr
amow
ej
Uw
agi
o realizacji
Ocz
ek
iw
ane
osiągnięcia ucznia
polonist
ycz
-
no
-
-sp
ołeczna
1
139
Cz
ytanie t
ekst
ów in
-
formac
yjn
ych na t
ema
t
popularn
ych z
wier
zą
t
egz
ot
yczn
ych – r
oz
wija
-
nie z
dolności do anali
-
zo
w
ania inf
ormacji.
•
ro
zwijanie
umiejętności
dzieci
w
zak
resie
opo
wiadania
o
sw
oich
doświadcz
eniach
ze
z
wier
zętami,
kt
ór
e
już
spotk
ały
, a
takż
e
o
ty
ch,
kt
ór
e
chciałyb
y
spotk
ać
,
•
pr
aca
z
elemen
tar
zem
–
w
spólne
z
dob
y-
w
anie
inf
or
macji
na
tema
t z
wier
zą
t egz
o-
ty
czn
ych,
z
k
rótk
ich
tekst
ów
o
char
akt
er
ze
enc
yk
lopedy
czn
ym,
•
tw
or
zenie
miniqiuzu
z
wiadomości
za
w
ar
-
ty
ch
w
notk
ach
–
spr
aw
dzanie
umiejętno
-
ści
cz
ytania
i
słuchania
z
e
zr
ozumieniem,
•
szuk
anie
inf
or
macji
na
tema
t inn
ych
zwier
zą
t –
g
romadz
enie
ma
ter
iałó
w
i po
-
m
ysłó
w
, sk
ąd
cz
er
pać
wiedz
ę,
•
ro
zwijanie
umiejętności
słuchania
i
cz
yta
-
nia
z
e
zr
ozumieniem:
cz
ytanie
instrukcji
i w
ykon
yw
anie
polec
eń,
•
ćwicz
enia
g
raf
omot
or
yczne
–
ry
so
w
anie
po
śladach
z
wier
zą
t popular
ny
ch
na
ró
ż-
ny
ch
kon
tynen
tach,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
28–29
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.
cz. 3
s.
26–27
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
zna
wiele
naz
w
z
wier
zą
t
i potr
afi
o
nich
k
rótko
opo
-
wiedzieć
,
•
wie
, gdzie
mo
żna
znaleź
ć
inf
or
macje
o
ró
żn
ych
z
wie
-
rz
ętach,
•
potr
afi
w
yszuk
ać
w
dost
ęp
-
ny
ch
źr
ódłach
inf
or
macji
na
tema
t ok
reślonego
z
wie
-
rz
ęcia,
•
in
ter
esuje
się
książk
ami
po
-
pular
nonauko
w
ymi
o
z
wie
-
rz
ętach,
•
słucha
i
po
wtar
za
wiersz
yk
i
o z
wier
zętach,
•
potr
afi
po
wiedzieć
w
ybr
an
y
wiersz
yk
z
pamięci,
•
potr
afi
opisać
ilustr
ację
–
w
sk
azać
, c
o
się
na
niej
dzieje
,
•
umie
cz
ytać
tekst
y
za
wier
a-
jąc
e
po
znane
lit
er
y
(w
tym
lit
er
y
Ć,
ć
, ń
) i
je
ro
zumie
,
•
potr
afi
pisać
sylab
y
i z
dania
za
wier
ając
e
lit
er
y
Ć,
ć
, ń
po
śladach
i
samodzielnie
,
91
2
140– 141
Zwier
zęta w
ok
ół nas
.
W
pr
ow
adz
enie dr
uk
o-
w
an
ych i pisan
ych lit
er
Ć, ć
.
•
w
spólne
oglądanie
albumó
w
i
atlasó
w
zwier
zą
t,
zdob
yw
anie
inf
or
macji
na
ich
tema
t,
•
opisy
w
anie
ilustr
acji
z
elemen
tar
za
pr
zed
-
sta
wiając
ej
pokój
Na
talk
i,
do
kt
ór
ego
wleciała
ćma,
•
wpr
ow
adz
enie
druko
w
an
ych
lit
er
Ć
, ć
na
podsta
wie
w
yr
az
ów
: ćma
, liść
, analiza
i syn
teza
słucho
w
a,
•
cz
ytanie
tekstu
za
wier
ając
ego
po
znane
lit
er
y
or
az
lit
er
ę
ć,
•
cz
ytanie
ró
żnicując
e
ć
–
ci
, odszuk
iw
anie
ć
i ci
na
począ
tk
u,
w
śr
odk
u
i na
końcu
w
yr
azu
,
•
pr
zy
got
ow
anie
ręk
i do
pisania
popr
zez
ró
żnor
odne
ć
wicz
enia
z
wiązane
z
g
raf
o-
mot
or
yk
ą
wielk
ą
i małą,
•
wpr
ow
adz
enie
pisan
ych
lit
er
Ć
, ć
, pisanie
po
śladach
or
az
samodzielnie
lit
er
y
i w
yr
a-
zó
w
za
wier
ając
ych
tę
lit
er
ę,
•
szuk
anie
inf
or
macji
na
tema
t ciem
i
in
-
ny
ch
mot
yli
–
spr
aw
dz
enie
umiejętności
samodzielnego
radz
enia
sobie
w
tak
iej
sytuacji
pr
zez
dziecko
,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
30–31
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.
cz. 3 s.
28
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
•
pr
awidło
w
o
pisz
e
w
linia
-
tur
ze
,
•
star
annie
pr
zepisuje
tekst
,
•
uzupełnia
z
dania
br
ak
ując
ymi
w
yr
azami,
•
potr
afi
uło
ży
ć
obr
az
ek
z puz
-
zli;
1
142
Cz
ytanie t
ekst
ów lit
e-
rack
ich o z
wier
zętach –
ro
zwijanie umiejętności
odbior
u t
ekstu lit
er
ac
-
kiego
.
•
ro
zwijanie
z
dolności
w
spółpr
ac
ow
ania
dzieci
z
e
sobą
popr
zez
zaba
w
y
in
teg
ra
-
cyjne
w
opar
ciu
o
tema
ty
z
wiązane
z
e
zwier
zętami,
•
głośnie
cz
ytanie
wiersz
ykó
w
i
zaba
wn
ych
opo
wiadań
o
ró
żn
ych
z
wier
zętach,
ry
so
-
w
anie
do
tekstu
,
•
zaba
w
y
dr
amo
w
e
ro
zwijając
e
u
dzieck
a
umiejętność
naślado
w
ania
ok
reślon
ych
zwier
zą
t w
humor
yst
yczn
y
sposób
,
•
ro
związ
yw
anie
zagadek
o
z
wier
zętach,
•
ucz
enie
się
w
ybr
anego
tekstu
na
pamięć
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
pięk
nego
, k
alig
ra
-
ficznego
pisania
popr
zez
pr
zepisy
w
anie
zdań
or
az
uzupełnianie
ich
br
ak
ując
ymi
czaso
wnik
ami,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
32–33
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.
cz. 3 s.
29
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 1.3c 5.1 5.2
92
1
143
W
pr
ow
adz
enie dr
uk
o-
w
anej i pisanej lit
er
y ń.
Ćwicz
enia r
oz
wijając
e
spr
awność cz
ytania
i pisania.
•
opisy
w
anie
ilustr
acji
z
elemen
tar
za
pr
zed
-
sta
wiając
ej
C
ezar
ego
uk
ładając
ego
puzzle
,
•
wpr
ow
adz
enie
druko
w
anej
lit
er
y
ń
na
podsta
wie
w
yr
az
ów
: słoń
, słońc
e,
analiza
i syn
teza
słucho
w
a,
•
cz
ytanie
tekstu
za
wier
ając
ego
po
znane
lit
er
y
or
az
lit
er
ę
ń,
•
cz
ytanie
ró
żnicując
e
ń
–
ni
, odszuk
iw
anie
w
z
daniach
w
yr
az
ów
z
ń
i
ni
,
•
pr
zy
got
ow
anie
ręk
i do
pisania
popr
zez
ró
żnor
odne
ć
wicz
enia
z
wiązane
z
g
raf
o-
mot
or
yk
ą
wielk
ą
i małą,
•
wpr
ow
adz
enie
pisanej
lit
er
y
ń,
pisanie
po
śladach
or
az
samodzielnie
lit
er
, sylab
i w
yr
az
ów
za
wier
ając
ych
tę
lit
er
ę,
•
ro
związ
yw
anie
k
rz
yż
ówk
i na
tema
t z
wie
-
rzą
t,
w
yszuk
iw
anie
i
zapisy
w
anie
hasła
z
k
rz
yż
ówk
i,
•
analiza
fonemo
w
a
–
w
yr
óżnianie
głosek
ć,
ń
, ś
, ź
, w
naz
w
ach,
elemen
tar
z
cz. 2
s.
34–35
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.
cz. 3 s.
30
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2c 1.2d 1.2e 1.2f 1.3a 5.1 5.2
1
144
Zwier
zęta – zaba
w
y
dr
amo
w
e, sp
otk
ania z
e
zwier
zęc
ymi b
oha
ter
a-
mi lit
er
ack
imi.
•
głośne
cz
ytanie
opo
wieści
baśnio
w
ych
o z
wier
zętach
–
pr
óba
z
wr
óc
enia
uw
ag
i
na
ró
żne
typ
y
tekst
ów
, kt
ór
e
cz
ytam
y
(inf
or
mac
yjne
, lit
er
ack
ie),
•
tw
ór
cz
e
opo
wiadania
–
tw
or
zenie
wła
-
sn
ych
baśnio
w
ych
opo
wieści
o
ró
żn
ych
zwier
zętach,
•
tw
or
zenie
w
spólnej
w
ysta
wk
i k
laso
w
ej
–
wiadomości
z
ró
żn
ych
źr
ódeł
na
tema
t
zwier
zą
t,
wiz
yta
w
bibliot
ec
e
lub
sali
komput
er
ow
ej;
ćw
. p
ol
.-sp
oł
.
cz. 3 s.
31
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ty
nr 21, 22
1.1a 1.1b 1.1c 1.2a 1.2b 1.2d 1.2e 1.3a 5.1 5.2
ma
tema
t.-
-pr
zyr
odnicza
1
24
O
bser
w
ow
anie pr
zyr
o-
dy – ptak
i i ich gniaz
da.
•
budz
enie
zain
ter
eso
w
ania
świa
tem
pr
zy
-
rody
,
•
kształc
enie
umiejętności
ro
zpo
zna
w
ania
ptakó
w
,
•
pr
zybliż
enie
inf
or
macji
na
tema
t ż
ycia
ptakó
w
wiosną,
•
po
znanie
sposobu
ro
zmnażania
się
pta
-
kó
w,
ćw
. ma
tem.
-
-pr
zyr
., cz. 3
–
s.
36–37
6.1)a 6.1)b
•
ro
zpo
znaje
ptak
i:
jaskółkę
,
bociana,
or
ła,
wr
óbla,
•
w
ypo
wiada
się
na
tema
t pta
-
sich
g
niaz
d
pr
zedsta
wion
ych
na
obr
azk
ach,
•
podaje
rodzaje
ma
ter
iałó
w
,
z jak
ich
w
ykonane
jest
gniaz
do
,
93
1
93
W
pr
ow
adz
enie liczb
y 11
i jej zapisu c
yfr
ow
ego
.
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
11
w
aspekcie
k
ar
-
dynaln
ym,
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
wpr
ow
adz
enie
pojęć:
dziesiątk
i, jedności
,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
11
,
•
pr
zeliczanie
w
zak
resie
11,
•
dopełnianie
do
11,
ćw
. ma
tem.-
-pr
zyr
. cz. 3
s.38
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 23
7.2)a
•
opo
wiada,
jak
ro
zmnażają
się
ptak
i –
na
podsta
wie
hist
or
yj
-
ki
obr
azko
w
ej
,
•
zapisuje
liczb
y
11
i
12
,
•
pr
zelicza
elemen
ty
do
12,
•
dopełnia
elemen
ty
do
12,
•
por
ządk
uje
liczb
y
w
zak
resie
12,
•
ro
zumie
pojęcia:
dziesiątk
a,
jedność
,
•
w
ykonuje
doda
w
anie
typu
10
+
1,
10
+
2,
•
manipuluje
elemen
tami
i
za
-
pisuje
odpo
wiednie
działania,
•
dodaje
w
ar
tości
monet
,
•
zast
ępuje
monet
y
bank
no
-
tem
o
tak
iej
samej
w
ar
tości,
•
dokonuje
oblicz
eń
pienięż
-
ny
ch,
•
w
ykonuje
odejmo
w
anie
typu
12
–
2,
•
potr
afi
płacić
za
zak
up
y;
1
94
W
pr
ow
adz
enie liczb
y 12
i jej zapisu c
yfr
ow
ego
.
•
wpr
ow
adz
enie
liczb
y
12
w
aspekcie
k
ar
-
dynaln
ym
miar
ow
ym
i
por
ządko
w
ym,
•
utr
w
alanie
pojęć
dziesiątk
i i
jedności
,
•
wpr
ow
adz
enie
zapisu
liczb
y
12
,
•
pr
zeliczanie
w
zak
resie
12,
•
dopełnianie
do
12,
ćw
. ma
tem.-
-pr
zyr
. cz. 3
s.
39
por
tf
olio
ucznia – k
ar
ta
nr 24
7.2)a
1
95
Do
da
w
anie liczb t
ypu
10 + 1, 10 + 2.
•
w
dr
ażanie
do
umiejętności
doda
w
ania
w drug
iej
dziesią
tc
e
bez
pr
zek
raczania
pr
ogu
dziesią
tko
w
ego
,
•
ro
zwijanie
umiejętności
radz
enia
sobie
w sytuacji
pr
oblemo
w
ej
,
•
manipulo
w
anie
obiektami
i
spr
awne
zapisy
w
anie
odpo
wiednich
działań,
ćw
. ma
tem.-
-pr
zyr
. cz. 3
s.
40
7.2)b 7.2)d 7.1)d
1
96
O
blicz
enia pieniężne
.
W
ar
tość nab
yw
cza
pieniądza.
•
sumo
w
anie
w
ar
tości
monet
,
•
zast
ępo
w
anie
monet
bank
not
em
o
ich
łącznej
w
ar
tości,
•
po
zna
w
anie
w
ar
tości
nab
yw
cz
ej
pieniądza,
•
w
dr
ażanie
do
umiejętności
płac
enia
za
zak
upion
y
to
w
ar
,
•
oblicz
enia
pieniężne
w
zak
resie
12
bez
pr
zek
rocz
enia
pr
ogu
dziesią
tko
w
ego;
ćw
. ma
tem.
-
-pr
zyr
., cz. 3
–
s.
41
7.1)f 7.2)b 7.2)c 7.4)a
zajęcia
techniczne
1
24
Budk
i lęgo
w
e dla szpa
-
kó
w.
•
konstruo
w
anie
budk
i dla
szpakó
w
z
got
o-
w
ych
elemen
tó
w
,
•
w
dr
ażanie
do
bezpiecznego
posług
iw
ania
się
nar
zędziami,
•
w
dr
ażanie
do
umiejętności
cz
ytania
in
-
strukcji;
por
tf
olio
ucznia cz. 2, Budk
a lęgo
w
a
– w
ycinank
a
9.1)a 9.2)b
•
w
ycina
elemen
ty
budk
i lę
-
go
w
ej
,
•
w
ykonuje
budkę
zgodnie
z instrukcją;
eduk
acja
plast
yczna
1
24
Bo
cia
n w gnieździe –
pr
ac
a z w
yk
or
zy
staniem
ma
teriałó
w pr
zyr
odni
-
cz
ych.
•
w
ykor
zy
st
yw
anie
ogólnodost
ępn
ych
ma
ter
iałó
w
w
pr
acach
plast
yczn
ych,
•
w
yr
ażanie
sw
oich
m
yśli
i
obser
w
acji
w po
-
staci
ró
żn
ych
for
m
plast
yczn
ych,
•
w
ypo
wiadanie
się
w
ró
żnor
odn
ych
for
-
mach
plast
yczn
ych
w
pr
zestr
zeni;
4.1)
•
ok
leja
w
atą
w
ydmuszkę
(lub
kulkę
papieru),
•
sk
łada
na
pół
k
ar
tkę
papie
-
ru
, r
ysuje
gło
w
ę
z
dziobem
i sz
yją
bociana,
94
•
w
ycina
je
i
pr
zyk
leja
do
ok
lejonego
jajk
a
po
ob
ydwu
str
onach,
•
tak
pr
zy
got
ow
anego
bociana
sadza
w
pr
zy
got
ow
an
ym
gnieź
dzie
(na
siank
u,
lub
pocięt
ej
bibule);
eduk
acja
muz
yczna
1
24
D
źwięk
i sz
ybk
ie i w
olne
.
Po
znajem
y gitar
ę.
•
ro
zr
óżnianie
słucho
w
e
dź
więkó
w
sz
ybk
ich
i w
oln
ych,
•
w
ysłuchanie
dw
óch
ut
w
or
ów
g
itar
ow
ych
w
tempie
sz
ybk
im
i
w
oln
ym,
•
(M.
Dr
oż
dż
ow
sk
i W
rac
aj do dom
u,
Joe
i T
. S
tachak
W
alc w k
afejc
e),
•
tw
or
zenie
ilustr
acji
do
słuchanej
muz
yk
i;
kar
ta pr
ac
y
nr 21
3.2) 3.3) 3.5)
w
ażne
jest
pr
zy
-
got
ow
a-
nie
w
sali
miejsca
do
ć
wi
-
cz
eń
ru
ch
.
i tańca
•
ro
zr
óżnia
słucho
w
o
or
az
reaguje
ruchem
na
dź
więk
i
sz
ybk
ie
i
w
olne
,
•
wie
, jak
w
ygląda
g
itar
a
i r
ozr
óżnia
jej
br
zmienie
,
•
impr
owizuje
ruchem
do
sły
szanej
muz
yk
i,
•
tw
or
zy
ilustr
ację
plast
yczną
do
muz
yk
i;
zajęcia
komput
er
ow
e
1
24
Po
znanie nar
zędzia
Prost
ok
ąt
– pr
ac
a
w pr
ogr
amie
Pa
int
.
•
doskonalenie
umiejętności
uruchamiania
i zam
yk
ania
pr
og
ramu
P
aint
,
•
po
znanie
i
zast
oso
w
anie
nar
zędzia
P
rost
o-
ką
t w
pr
og
ramie
,
•
po
znanie
sposobu
ry
so
w
ania
k
w
adr
atu
z w
ykor
zy
staniem
k
la
wisza
Shif
t,
•
doskonalenie
umiejętności
samodzielne
-
go
w
ykor
zy
st
yw
ania
po
znan
ych
nar
zędzi
pr
og
ramu
P
aint
,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
pisania
w
yr
az
ów
i liczb
za
pomocą
k
la
wia
tur
y,
•
w
dr
ażanie
do
spr
awnego
posług
iw
ania
się
m
yszą,
•
w
dr
ażanie
do
zapisy
w
ania
w
ykonan
ych
pr
ac
w
sw
oim
folder
ze;
8.1) 8.2)
•
samodzielnie
uruchamia
i zam
yk
a
pr
og
ram
P
aint
,
•
samodzielnie
w
ykor
zy
stuje
po
znane
nar
zędzia
pr
og
ramu
Paint,
•
z
pomocą
naucz
yciela
uż
yw
a
nar
zędzia
P
rost
ok
ąt
w
pr
og
ra
-
mie
P
aint,
•
z
pomocą
naucz
yciela
ry
suje
kw
adr
at
, tr
zymając
w
ciśnięt
y
kla
wisz
Shif
t,
•
podpisuje
z
djęcia
za
pomocą
kla
wia
tur
y,
•
spr
awnie
posługuje
się
m
yszą,
•
samodzielnie
zapisuje
plik
w sw
oim
folder
ze;
w
ycho
w
anie
fiz
yczne
i eduk
acja
zdr
ow
otna
3
70– 72
70. Rola akt
ywności
fiz
ycznej w zacho
w
aniu
zdr
owia.
71. P
rz
esk
ok
i obunó
ż.
72. Ć
wicz
enia z w
or
ecz
-
kami.
•
uk
az
yw
anie
roli
akt
ywności
fiz
ycznej
w b
y-
ciu
z
dr
ow
ym,
•
ro
zwijanie
umiejętności
skokó
w
obunó
ż,
•
doskonalenie
skoczności,
•
ro
zwijanie
umiejętności
rzut
ów
i
ch
w
yt
ów
,
•
ro
zwijanie
z
dolności
koor
dynac
yjn
ych.
10.1) 10.2)a) 10.4)
•
akt
ywnie
ucz
estnicz
y
w
zaba
-
w
ach
rucho
w
ych,
•
wie
, c
o
to
jest
z
dr
ow
y
st
yl
ży
cia,
•
wie
, dlacz
ego
akt
ywność
fi
-
zy
czna
jest
w
ażna
dla
z
dr
owia,
•
doskonali
skok
i obunó
ż,
•
doskonali
skoczność
,
•
potr
afi
w
ykonać
większ
ość
ćwicz
eń
z
w
or
eczk
iem.
95
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Egzotyczne zwierzęta
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Czytanie tekstów informacyjnych na temat popularnych zwierząt egzo-
tycznych – rozwijanie zdolności dzieci do analizowania informacji. Obserwowanie przyrody.
Ptaki i ich gniazda.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wymienić nazwy wielu owoców i warzyw. Wiecie, jak ważne dla waszego zdro-
wia jest jedzenie warzyw i owoców. Potraficie układać zdania z rozsypanek wyrazowych.
Rozróżniacie zdania pytające i oznajmujące. Znacie już wiele liter i potraficie czytać i pisać
z nimi wyrazy i zdania. Znacie różne źródła informacji i staracie się z nich korzystać. Potraficie
dodawać i odejmować w zakresie 10. Radzicie sobie z rozwiązywaniem zadań tekstowych.
Potraficie zmierzyć linijką różne odległości.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– zna wiele nazw zwierząt,
– potrafi krótko opowiedzieć o zwierzętach, które zna,
– wie, gdzie można znaleźć informacje o różnych zwierzętach,
– potrafi wyszukać w dostępnych źródłach informacje na temat określonego zwierzęcia,
– rozpoznaje ptaki: jaskółkę, bociana, orła, wróbla,
– wypowiada się na temat gniazd przedstawionych na obrazkach,
– wymienia elementy, z których zbudowane jest gniazdo,
– opowiada na podstawie historyjki obrazkowej, jak rozmnażają się ptaki.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach opowiecie o zwierzętach, które spotkaliście w swoim życiu, a także
o tych, które chcielibyście spotkać. Rozpoznacie zwierzęta na podstawie ich opisów. Poszu-
kacie informacji na temat innych zwierząt. Weźmiecie udział w miniquizie, który zorganizu-
jemy w klasie. Obejrzycie albumy i atlasy zwierząt, które zgromadziliśmy w klasie. Opowiecie
na podstawie historyjki obrazkowej, jak rozmnażają się ptaki i jak zbudowane są ich gniazda.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– rozpoznać zwierzę na podstawie jego opisu,
– wymienić przynajmniej 10 nazw zwierząt,
– opowiedzieć o zwierzętach, które znacie,
– uważnie słuchać informacji i wykonać zadanie zgodnie z poleceniem,
– ułożyć pytanie do klasowego quizu,
– opowiedzieć na podstawie ilustracji, jak rozmnażają się zwierzęta.
Pytania kluczowe
• Gdzie należy szukać informacji o zwierzętach?
• Do czego potrzebna jest ludziom wiedza o zwierzętach?
• Z czego ptaki budują swoje gniazda?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3; obrazki przedstawiające
różne zwierzęta, książki, albumy, czasopisma o zwierzętach, stare gazety, płyta CD ze spo-
kojną muzyką, kartki w kratkę, przygotowany przez nauczyciela zestaw dziesięciu pytań na
temat zwierząt omawianych podczas zajęć.
96
Uwaga! Nauczyciel i dzieci powinni przechowywać w klasie wszystkie prace o zwierzę-
tach, które będą wykonywać na zajęciach w tym tygodniu.
Przebieg zajęć
1. Jakie to zwierzę? – powitanie w grupie.
• Nauczyciel wita dzieci zdaniami: Witam wszystkie dzieci, które:
– potrafią wymienić zwierzę, w którego nazwie na początku słychać głoskę r,
– potrafią wymienić nazwę zwierzęcia, które nie boi się lodowatej wody,
– wiedzą, który kot jest największym kotem świata (tygrys syberyjski),
– wiedzą, które zwierzęta są ptakami, ale nie potrafią latać (np. pingwin, struś),
– wiedzą, jak nazywa się zwierzę, które chowa głowę w piasek, gdy się boi (struś).
Dziecko znające odpowiedź macha do nauczyciela ręką. Za każdym razem nauczyciel
prosi wybrane dziecko o odpowiedź.
2. O czym będziemy mówić i co będziemy robić? – przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel informuje uczniów, że przez przebywanie w krainie wartości MĄDROŚĆ I CIE-
KAWOŚĆ POZNAWCZA nauczyli się już wiele. Pokazali, że potrafią i chcą się uczyć, są
ciekawi świata i pragną nowych informacji. Potrafią też dzielić się informacjami i wiado-
mościami. Współpracują w grupie, a więc uczą się wzajemnie.
• Nauczyciel przedstawia cele zajęć (patrz Nacobezu i Cele w języku ucznia).
3. Zabawa muzyczno-ruchowa – wprowadzenie w dobry nastrój.
• Nauczyciel informuje dzieci, że nauce sprzyja ruch, w związku z tym zanim przejdą do
wykonywania różnych zadań, zaśpiewają znaną im piosenkę Ojciec Wirgiliusz. Po za-
śpiewaniu piosenki mówi i pokazuje dzieciom, co mają robić, np.: Skaczcie na lewych
nogach. Podskakujcie i klaszczcie na przemian (po dwukrotnym zaśpiewaniu piosenki
dziecko pokazuje ruchy wskazane przez nauczyciela).
4. Jakie zwierzęta znamy? – opowiadanie dzieci o doświadczeniach związanych ze
zwierzętami, które spotkały w swoim życiu, a także o tych, które chciałyby spotkać.
• Nauczyciel wiesza na tablicy przyniesione przez dzieci obrazki przedstawiające zwierzę-
ta. Układa o wybranych zwierzętach zagadki. Dzieci odgadują je, wskazują odpowiedni
obrazek i go odkładają. Do obrazków, które zostały na tablicy, chętne dzieci układają
zagadki.
• Dzieci powtarzają za nauczycielem zdanie: Zwierząt wiele znamy, więc o nich dzisiaj po-
opowiadamy.
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytania: – O którym ze zwierząt chciałybyście opowiedzieć? –
Które ze zwierząt spotkałyście w swoim życiu? Gdzie? – Które znacie tylko z filmów, a chcia-
łybyście je spotkać? – Gdzie można znaleźć informacje o zwierzętach? – W jaki sposób
możemy zdobywać informacje o zwierzętach? (przez czytanie książek, czasopism; prze-
glądanie albumów przyrodniczych; oglądanie w telewizji np. wywiadów, programów
przyrodniczych; szukanie w internecie; wycieczki do zoo; podróże)
• Dzieci oglądają książki, albumy i czasopisma przyniesione do klasy.
5. Zwierzęta egzotyczne – swobodne wypowiedzi dzieci.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elementarz na s. 28
. Czyta informację o dzieciach
zawartą w dymku. Następnie pyta: A jakie zwierzęta wy lubicie? Opowiedzcie o nich.
• Dzieci odpowiadają na pytanie nauczyciela i opowiadają to, co i skąd wiedzą o danym
zwierzęciu. Mówią, gdzie szukają informacji o zwierzętach, które je interesują (nauczy-
ciel uzupełnia wypowiedzi dzieci).
• Nauczyciel czyta teksty o zwierzętach (elementarz). Dzieci mówią, co jeszcze o nich wie-
dzą. Wskazują ślady zwierząt i mówią, jakie zwierzęta je zostawiły.
• Nauczyciel podaje dzieciom ciekawostki o słoniu, krokodylu, tygrysie, kolibrze i ćmie.
6. Czy znasz to zwierzę? – ćwiczenia dramowe.
• Nauczyciel dzieli dzieci na 3-osobowe grupy. Jedna osoba z grupy losuje obrazek przed-
stawiający zwierzę. Każda grupa – po krótkim zastanowieniu się – naśladuje ruchy
i dźwięki tego zwierzęcia. Pozostali odgadują, jakie to zwierzę.
7. Mali odkrywcy – odgadywanie nazw zwierząt po wysłuchaniu krótkich opisów.
Dzieci przygotowują naklejki z obrazkami zwierząt. Otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 26–27
.
Nauczyciel mówi dzieciom, że odbędą w wyobraźni podróż po kontynentach. Spotkają
tam różne zwierzęta, które mogą zobaczyć w zoo. W tej chwili znajdują się one w róż-
nych miejscach zoo, ale w czasie podróży dzieci zrobią im zdjęcia i wkleją je (naklejki)
w odpowiednich miejscach w ćwiczeniach.
– Wsiadamy do samolotu, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce i naśladują lot samolo-
tem). Lądujemy (dzieci kucają). Jesteśmy na Grenlandii. Oj, jak tu zimno! (dzieci oklepują
ramiona). Mieszka tu duże zwierzę, które ma grube, białe futro, to… (niedźwiedź polarny).
Robimy mu zdjęcie – pstryk! Dzieci wklejają zdjęcie niedźwiedzia. Nauczyciel opowiada
o nim.
Niedźwiedź polarny jest zwinnym zwierzęciem mimo masywnej sylwetki. Doskonale pływa
i nurkuje. Czasem odpływa 100 km od brzegu, można go więc uznać za zwierzę morskie.
– Wsiadamy znowu do samolotu, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce i naśladują lot sa-
molotem). Lecimy nad oceanem, odczuwamy turbulencje (dzieci trzęsą się). Wreszcie wi-
dzimy ląd. To Ameryka Północna. Lądujemy (dzieci kucają). Jakie zwierzę tutaj zobaczymy?
Wilka? Nie, to zwierzę podobne do wilka, a nazywa się... (kojot). Robimy mu zdjęcie – pstryk!
97
5. Zwierzęta egzotyczne – swobodne wypowiedzi dzieci.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elementarz na s. 28
. Czyta informację o dzieciach
zawartą w dymku. Następnie pyta: A jakie zwierzęta wy lubicie? Opowiedzcie o nich.
• Dzieci odpowiadają na pytanie nauczyciela i opowiadają to, co i skąd wiedzą o danym
zwierzęciu. Mówią, gdzie szukają informacji o zwierzętach, które je interesują (nauczy-
ciel uzupełnia wypowiedzi dzieci).
• Nauczyciel czyta teksty o zwierzętach (elementarz). Dzieci mówią, co jeszcze o nich wie-
dzą. Wskazują ślady zwierząt i mówią, jakie zwierzęta je zostawiły.
• Nauczyciel podaje dzieciom ciekawostki o słoniu, krokodylu, tygrysie, kolibrze i ćmie.
6. Czy znasz to zwierzę? – ćwiczenia dramowe.
• Nauczyciel dzieli dzieci na 3-osobowe grupy. Jedna osoba z grupy losuje obrazek przed-
stawiający zwierzę. Każda grupa – po krótkim zastanowieniu się – naśladuje ruchy
i dźwięki tego zwierzęcia. Pozostali odgadują, jakie to zwierzę.
7. Mali odkrywcy – odgadywanie nazw zwierząt po wysłuchaniu krótkich opisów.
Dzieci przygotowują naklejki z obrazkami zwierząt. Otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 26–27
.
Nauczyciel mówi dzieciom, że odbędą w wyobraźni podróż po kontynentach. Spotkają
tam różne zwierzęta, które mogą zobaczyć w zoo. W tej chwili znajdują się one w róż-
nych miejscach zoo, ale w czasie podróży dzieci zrobią im zdjęcia i wkleją je (naklejki)
w odpowiednich miejscach w ćwiczeniach.
– Wsiadamy do samolotu, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce i naśladują lot samolo-
tem). Lądujemy (dzieci kucają). Jesteśmy na Grenlandii. Oj, jak tu zimno! (dzieci oklepują
ramiona). Mieszka tu duże zwierzę, które ma grube, białe futro, to… (niedźwiedź polarny).
Robimy mu zdjęcie – pstryk! Dzieci wklejają zdjęcie niedźwiedzia. Nauczyciel opowiada
o nim.
Niedźwiedź polarny jest zwinnym zwierzęciem mimo masywnej sylwetki. Doskonale pływa
i nurkuje. Czasem odpływa 100 km od brzegu, można go więc uznać za zwierzę morskie.
– Wsiadamy znowu do samolotu, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce i naśladują lot sa-
molotem). Lecimy nad oceanem, odczuwamy turbulencje (dzieci trzęsą się). Wreszcie wi-
dzimy ląd. To Ameryka Północna. Lądujemy (dzieci kucają). Jakie zwierzę tutaj zobaczymy?
Wilka? Nie, to zwierzę podobne do wilka, a nazywa się... (kojot). Robimy mu zdjęcie – pstryk!
98
Dzieci wklejają zdjęcie kojota w odpowiednim miejscu. Nauczyciel może opowiedzieć
dzieciom o tym zwierzęciu.
– Wsiadamy znowu do samolotu, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce i naśladują lot samo-
lotem). Lecimy nad górami. To Andy. Wreszcie lądujemy (dzieci kucają). Wysiadamy. Jesteśmy
w Ameryce Południowej. Tutaj spróbujemy wypatrzeć zwierzę, które ma ogromne skrzydła.
To ptak, który nazywa się… (kondor). Robimy mu zdjęcie – pstryk! Dzieci wklejają zdjęcie
ptaka. Nauczyciel może o nim opowiedzieć: Kondory żywią się głównie padliną oraz jajami
rabowanymi w koloniach kormoranów. Występuje w Ameryce Południowej w Andach.
– Dzisiaj polecimy na inny kontynent. Wsiadamy szybko do samolotu, bo szkoda czasu.
Przed nami daleka podróż, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce i naśladują lot samolo-
tem). Lecimy, odczuwamy turbulencje (dzieci pokazują, jak się trzęsą). Pod nami są lodowe
góry i śnieg, śnieg, śnieg. Brrrrrrrrrr! Znowu będzie nam zimno (dzieci oklepują ramiona).
Przylecieliśmy na Antarktydę. Jest otoczona ławicami lodowymi. Prawie w całości pokrywa
ją lód. Żyje tu wiele zwierząt – foki, słonie morskie, a także niezwykły ptak, który ma skrzy-
dła, ale nie lata. Jak się nazywa? (pingwin). Robimy mu zdjęcie – pstryk! Dzieci przyklejają
zdjęcie pingwina. Nauczyciel opowiada:
W Antarktyce żyją pingwiny cesarskie – największe spośród siedmiu gatunków pingwinów.
Rodzice noszą jaja i pisklęta na stopach, gdzie chronią je przed zimnem fałdą na brzuchu.
Czy wiecie, że pingwiny chodzą do przedszkola? Młode w pewnym wieku gromadzą się
w większe grupy, nad którymi opiekę sprawują – zmieniające się co jakiś – czas osobniki
dorosłe. Pozostali rodzice udają się do morza na poszukiwanie pokarmu dla swoich przed-
szkolaków. Chociaż wszystkie wyglądają w zasadzie tak samo, rodzice i dzieci rozpoznają
się bezbłędnie po głosie.
• Pingwin – zabawa ruchowa.
Dzieci ustawiają się jedno za drugim, trzymając dłonie na ramionach kolegi. Tańczą
i śpiewają piosenkę:
Och, jak przyjemnie i jak wesoło
(poruszają się do przodu, sprężynując
na ugiętych nogach)
w pingwina bawić się, się, się.
(na się podskok)
Raz nóżką w prawo, raz nóżką w lewo
(noga w bok zgodnie ze słowami, pięta
do podłogi)
Do przodu, do tyłu
(podskoki do przodu i do tyłu)
i raz, dwa, trzy.
(3 podskoki w miejscu)
– Nasza podróż nie dobiegła jeszcze końca. Wsiadamy szybko do samolotu, bo szkoda cza-
su. Przed nami daleka podróż, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce i naśladują lot samo-
lotem). Lecimy, odczuwamy turbulencje (dzieci pokazują, jak się trzęsą). Lecimy do Austra-
lii, gdzie można spotkać zwierzę, które nosi swoje dzieci w torbie na brzuchu. To... (kangur).
Robimy mu zdjęcie – pstryk! Dzieci naklejają zdjęcie kangura w odpowiednim miejscu.
– Zostały nam jeszcze trzy kontynenty: Afryka, Azja i Europa. Wsiadajmy szybko do samo-
lotu. Przed nami daleka podróż, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce naśladują lot samo-
lotem). Lecimy, odczuwamy turbulencje (dzieci pokazują, jak się trzęsą). Lecimy, lecimy,
wrrrrrrrr (ręce raz na lewo, raz na prawo). Wreszcie lądujemy. To Afryka. Tu zobaczymy
zwierzę, które jest nazywane… królem zwierząt! Wszyscy już wiemy, to… lew. Wypatrujemy
go (ręka nad oczami)... Kto pierwszy go zobaczy? Jest, robimy mu zdjęcie – pstryk! Dzieci
przyklejają zdjęcie lwa. Nauczyciel opowiada:
Koty są zwykle samotnikami. Wśród wszystkich gatunków wielkich kotów lwy są wyjątkiem,
najczęściej żyją w stadach. Lew jest dobrym ojcem. Jeśli nie ma młodych, zwykle problem
zaopatrzenia w żywność pozostawia lwicom. Jednak w czasie karmienia młodych mlekiem,
co zwykle trwa ok. 6 miesięcy, samiec bierze na siebie część obowiązków wyżywienia ro-
dziny. W czasie kiedy lwice polują, strzeże młodych przed hienami i innymi drapieżnikami.
– Z Afryki polecimy do Azji. Wsiadajmy szybko do samolotu, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkła-
dają ręce i naśladują lot samolotem). Lecimy, odczuwamy turbulencje (dzieci pokazują,
jak się trzęsą). Lecimy, lecimy wrrrrrrrr (ręce raz na lewo, raz na prawo). A oto i Azja. Jak
myślicie, jakie zwierzę tu zobaczymy? To też duży kot, ale pręgowany. To… tygrys. Robimy
mu zdjęcie – pstryk! Dzieci przyklejają zdjęcie zwierzęcia. Nauczyciel opowiada:
Tygrys jest największym żyjącym współcześnie kotem. W razie głodu zadowala się gryzo-
niami, żółwiami, a nawet rybami. Poluje zwykle raz na osiem dni. W okresie wychowywania
młodych wzrasta zapotrzebowanie na pokarm. Samice polują wtedy co 5–6 dni. Zdobycz
znoszą do zacisznej kryjówki. Przykładem niezwykłej siły tego zwierzęcia jest przeciągnięcie
przez tygrysa zabitego bawołu, którego nie było w stanie poruszyć 13 dorosłych ludzi, na
odległość 15 metrów.
– Po raz ostatni wsiadamy do naszego samolotu wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce
i naśladują lot samolotem). Lecimy do Europy, do domu. Zobaczymy tu zwierzę, które ma
brodę, rogi i jest pod ochroną. To… kozica. Lądujemy. Robimy jej zdjęcie – pstryk! Dzieci
przykleją zdjęcie zwierzęcia.
Nasza podróż była długa i ciekawa. Zrobiliśmy zdjęcia różnym zwierzętom. Przypomnijcie
ich nazwy.
Informacje o zwierzętach na podstawie:
M. Cuisin, Tajemnice zwierząt. Na Dalekiej Północy, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1990,
J. Mallwitz, Krąg polarny, Wydawnictwo ATLAS, Wrocław 1994,
J.P. Cygan, Poznajemy zagadki przyrodnicze, Wydawca Demart SA, Warszawa 2012,
T. Kokurewicz, Tajemnice zwierząt, koty duże, średnie i małe, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1995,
Wikipedia
8. Rysujemy zwierzęta – ćwiczenia grafomotoryczne (
ćw. pol.-społ., s. 26–27
).
Dzieci rysują po śladach zwierzęta, które spotkały w czasie podróży w wyobraźni.
9. Zwierzę z lasu – spacer w wyobraźni.
• Nauczyciel spokojnym głosem opowiada (może włączyć spokojną muzykę). Dzieci
uważnie słuchają.
Wyobraź sobie, że jesteś zwierzęciem, które żyje w lesie, pod wysokimi drzewami. Wspi-
nasz się na duży głaz, który ogrzał się w promieniach słońca i jest teraz przyjemnie ciepły.
Kładziesz się w małe wgłębienie, aby przespać się na słońcu. Wszyscy twoi przyjaciele,
pozostałe zwierzęta leśne, znajdują się na swoich miejscach. Ptaki i koniki polne kołyszą cię
do snu swoimi melodiami. Wszystko wokół jest takie przyjemne i spokojne. Jesteś zupełnie
odprężony i zadowolony ze swojej leśnej ojczyzny. Jakim zwierzęciem jesteś?
• Nauczyciel pyta dzieci: – Jak podobała wam się ta zabawa? – Pokaż, jak odpoczywa zwie-
rzę którym byłeś?
(Klaus W. Vopel, W cudownej krainie fantazji. Dzieci bez stresu, cz. 1,
Wydawnictwo Jedność, Kielce 2000)
Psycholog radzi – ćwiczenia relaksacyjne z dziećmi
Wykorzystanie przyrody w relaksacji jest częstym zabiegiem. Szmer wody, odgłosy pta-
ków, szum morza, czy odgłosy łąki są wykorzystywane jako nagrania służące wejściu
w stan odprężenia.
W tym wypadku dziecko poprzez proces identyfikacji ze zwierzęciem ma przeżyć stan
odprężenia. Większość dzieci widziało psa lub kota wygrzewającego się na słońcu cał-
kowicie spokojnego, niemalże w błogostanie. To naturalny stan – zwierzęta potrafią
w ten sposób radzić sobie z napięciami codziennej walki o przetrwanie i wykorzystują
okazję dla regeneracji swoich sił fizycznych i psychicznych.
99
– Z Afryki polecimy do Azji. Wsiadajmy szybko do samolotu, wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkła-
dają ręce i naśladują lot samolotem). Lecimy, odczuwamy turbulencje (dzieci pokazują,
jak się trzęsą). Lecimy, lecimy wrrrrrrrr (ręce raz na lewo, raz na prawo). A oto i Azja. Jak
myślicie, jakie zwierzę tu zobaczymy? To też duży kot, ale pręgowany. To… tygrys. Robimy
mu zdjęcie – pstryk! Dzieci przyklejają zdjęcie zwierzęcia. Nauczyciel opowiada:
Tygrys jest największym żyjącym współcześnie kotem. W razie głodu zadowala się gryzo-
niami, żółwiami, a nawet rybami. Poluje zwykle raz na osiem dni. W okresie wychowywania
młodych wzrasta zapotrzebowanie na pokarm. Samice polują wtedy co 5–6 dni. Zdobycz
znoszą do zacisznej kryjówki. Przykładem niezwykłej siły tego zwierzęcia jest przeciągnięcie
przez tygrysa zabitego bawołu, którego nie było w stanie poruszyć 13 dorosłych ludzi, na
odległość 15 metrów.
– Po raz ostatni wsiadamy do naszego samolotu wrrr, wrrr, wrrr (dzieci rozkładają ręce
i naśladują lot samolotem). Lecimy do Europy, do domu. Zobaczymy tu zwierzę, które ma
brodę, rogi i jest pod ochroną. To… kozica. Lądujemy. Robimy jej zdjęcie – pstryk! Dzieci
przykleją zdjęcie zwierzęcia.
Nasza podróż była długa i ciekawa. Zrobiliśmy zdjęcia różnym zwierzętom. Przypomnijcie
ich nazwy.
Informacje o zwierzętach na podstawie:
M. Cuisin, Tajemnice zwierząt. Na Dalekiej Północy, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1990,
J. Mallwitz, Krąg polarny, Wydawnictwo ATLAS, Wrocław 1994,
J.P. Cygan, Poznajemy zagadki przyrodnicze, Wydawca Demart SA, Warszawa 2012,
T. Kokurewicz, Tajemnice zwierząt, koty duże, średnie i małe, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1995,
Wikipedia
8. Rysujemy zwierzęta – ćwiczenia grafomotoryczne (
ćw. pol.-społ., s. 26–27
).
Dzieci rysują po śladach zwierzęta, które spotkały w czasie podróży w wyobraźni.
9. Zwierzę z lasu – spacer w wyobraźni.
• Nauczyciel spokojnym głosem opowiada (może włączyć spokojną muzykę). Dzieci
uważnie słuchają.
Wyobraź sobie, że jesteś zwierzęciem, które żyje w lesie, pod wysokimi drzewami. Wspi-
nasz się na duży głaz, który ogrzał się w promieniach słońca i jest teraz przyjemnie ciepły.
Kładziesz się w małe wgłębienie, aby przespać się na słońcu. Wszyscy twoi przyjaciele,
pozostałe zwierzęta leśne, znajdują się na swoich miejscach. Ptaki i koniki polne kołyszą cię
do snu swoimi melodiami. Wszystko wokół jest takie przyjemne i spokojne. Jesteś zupełnie
odprężony i zadowolony ze swojej leśnej ojczyzny. Jakim zwierzęciem jesteś?
• Nauczyciel pyta dzieci: – Jak podobała wam się ta zabawa? – Pokaż, jak odpoczywa zwie-
rzę którym byłeś?
(Klaus W. Vopel, W cudownej krainie fantazji. Dzieci bez stresu, cz. 1,
Wydawnictwo Jedność, Kielce 2000)
Psycholog radzi – ćwiczenia relaksacyjne z dziećmi
Wykorzystanie przyrody w relaksacji jest częstym zabiegiem. Szmer wody, odgłosy pta-
ków, szum morza, czy odgłosy łąki są wykorzystywane jako nagrania służące wejściu
w stan odprężenia.
W tym wypadku dziecko poprzez proces identyfikacji ze zwierzęciem ma przeżyć stan
odprężenia. Większość dzieci widziało psa lub kota wygrzewającego się na słońcu cał-
kowicie spokojnego, niemalże w błogostanie. To naturalny stan – zwierzęta potrafią
w ten sposób radzić sobie z napięciami codziennej walki o przetrwanie i wykorzystują
okazję dla regeneracji swoich sił fizycznych i psychicznych.
100
10. Oglądanie zdjęć ptasich gniazd – wypowiadanie się na ich temat na podstawie
ćw.
matem.-przyr., s. 36.
Dzieci otwierają
ćw. na s. 36
. Przyglądają się
zdjęciom ptasich gniazd. Nazywają ptaki (ru-
dzik, orzeł, bocian, wróbel, słowik rdzawy) oraz
opowiadają, gdzie znajdują się ich gniazda
i z czego są zbudowane.
Nauczyciel czyta dzieciom ciekawostkę Macyka
Podróżnika.
11. Rudzik buduje gniazdo – opowiadanie na-
uczyciela.
• Nauczyciel pyta dzieci, czy chciałyby pomóc
ptakom w budowaniu gniazd. Pokazuje ilustra-
cję przedstawiającą rudzika i opowiada o nim.
Rudzik to ptak, który ma brązowy grzbiet i rdzawy
brzuszek. Żywi się jagodami i owadami. Potrafi
uwić gniazdo nawet w starej blaszanej puszce,
musi ją tylko dobrze wymościć.
• Nauczyciel pyta dzieci: Czy chcecie pomóc rudzi-
kowi uwić gniazdo? Chcecie się dowiedzieć jak to zrobić? Przypomnę wam jeszcze o tym na
końcu zajęć.
12. W gnieździe bociana – opowiadanie dzieci na podstawie ilustracji
(ćw. matem.-
-przyr., s. 37).
• Dzieci przyglądają się zdjęciom bocianiej rodziny. Opowiadają, jak bociany opiekują się
swoim potomstwem.
• Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci.
13. Podsumowanie zajęć – miniquiz – sprawdzenie umiejętności słuchania i zapamięty-
wania.
• Dzieci przygotowują kartki w kratkę. Zapisują na nich w rzędzie liczby od 1 do 10. Słu-
chają pytań nauczyciela, dotyczących zwierząt. Jeżeli dziecko wie, rysuje kropkę zielo-
ną, co oznacza – TAK, jeżeli nie wie, rysuje kropkę czerwoną oznaczającą – NIE.
Uwaga! Pytania układa nauczyciel w zależności od tego, co opowiedział dzieciom
o zwierzętach.
Zadanie domowe
Pokoloruję zwierzęta w
ćw. pol.-społ. na s. 26 i 27
. Przyniosę kawałek starej firanki o du-
żych oczkach, ścinki materiału, kawałki słomy, kilka piór (z poduszki lub poszukam ich na
podwórku). Przyniosę bibułę dowolnego koloru. Nauczyciel informuje, że z przyniesionych
materiałów pokaże dzieciom, jak pomóc rudzikowi zbudować gniazdo.
101
Dzień 2.
TEMAT DNIA: Ćmy to ciekawe motyle
(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. zaj. tech.)
Zapis w dzienniku: Zwierzęta wokół nas. Wprowadzenie drukowanych i pisanych liter Ć, ć.
Wprowadzenie liczby 11 i jej zapisu cyfrowego. Budki lęgowe dla szpaków.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie nazwać zwierzęta egzotyczne. Potraficie uważnie słuchać. Wiecie, z czego zbudo-
wane są gniazda ptaków, gdzie niektóre ptaki je budują. Potraficie opowiedzieć, jak bociany
opiekują się swoimi młodymi.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi wyszukać w dostępnych źródłach informacji na temat określonego zwierzęcia,
– słucha i powtarza wiersz o zwierzętach,
– potrafi opisać ilustrację i opowiedzieć, co się na niej dzieje,
– umie czytać teksty zawierające poznane litery, w tym Ć, ć,
– opowiada na podstawie historyjki obrazkowej, jak rozmnażają się ptaki,
– wymienia elementy, z których ptaki budują gniazda,
– wycina elementy budki lęgowej,
– wykonuje budkę zgodnie z instrukcją,
– zapisuje liczbę 11,
– rozumie pojęcia: dziesiątka, jedność.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach dowiecie się, co przydarzyło się Natalce. Wspólnie poszukacie in-
formacji na temat ciem i innych motyli. Poznacie litery Ć, ć. Będziecie czytać i pisać wyrazy
z tymi literami. Będziecie zapisywać liczbę 11. Dowiecie się, co to jest dziesiątka i co to jest
jedność. Wykonacie budkę lęgową z gotowych elementów zgodnie z instrukcją.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– opowiedzieć na podstawie ilustracji, co przydarzyło się Natalce,
– poprawnie i płynnie czytać,
– zapisać liczbę 11,
– wskazać rząd dziesiątek i jedności w liczbie 11,
– wykonać budkę lęgową zgodnie z instrukcją.
Pytania kluczowe
• Jak zrobić budkę lęgową?
• Jak zachować się, gdy do pokoju wleci ćma?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karta nr 23, Budka lęgowa – wycinanka, Karty kreatywne – teczka dodat-
kowa: bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA, kartki z bloku A3 lub papier
pakowy, kredki pastelowo-świecowe, taśma malarska, nożyczki, klej, kartki z bloku, płyta ze
skoczną muzyką, ruchomy alfabet, rolka bibuły w dowolnym kolorze dla każdego ucznia,
dwa tekturowe pudła, plastelina, białe, cienkie reklamówki (tyle, ilu jest uczniów w klasie),
albumy i atlasy o zwierzętach (w tym o owadach), płyta ze spokojną muzyką, domek spół-
głosek, gazety.
102
Przebieg zajęć
1. Śpiewana powitanka – wprowadzenie w dobry nastrój.
• Nauczyciel śpiewa powitankę na melodię Krakowiaczek:
Dzień dobry dziewczynki, dzień dobry chłopaki,
witam grzeczne dzieci i te łobuziaki.
i zadaje dzieciom ułożone przez siebie zagadki o zwierzętach.
• Dzieci oglądają albumy i atlasy zwierząt zgromadzone w klasie, szukają informacji i ilu-
stracji na temat zwierząt, które były rozwiązaniami zagadek.
2. Przedstawienie celów zajęć.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. pol.-społ. na s. 26–27
. Włącza spokojną mu-
zykę. Dzieci spacerują po klasie i oglądają pokolorowane w domu zwierzęta. Wszyscy
wszystkim biją brawo.
• Nauczyciel informuje dzieci, co będą robiły dzisiaj na zajęciach i na co będzie zwracać
uwagę (patrz Cele w języku ucznia i Nacobezu).
3. Jakie zwierzęta lubi Natalka? – opisywanie pokoju Natalki na podstawie ilustracji.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
elementarz na s. 30
, przyjrzały się uważnie ilu-
stracji i opowiedziały, co robi Natalka, jak wygląda jej pokój, co się w nim wydarzyło i jak
zareagowała dziewczynka, gdy do jej pokoju wpadła ćma. (Na ilustracji jest uśmiechnię-
ta, zamyślona, przygląda się ćmie)
• Nauczyciel pyta dzieci: – Dlaczego do pokoju
Natalki wpadła ćma? – Czy wy boicie się ciem?
– Czy zdarzyło się komuś z was, że do pokoju wpa-
dła ćma? – Jak wtedy zareagowałeś/aś? – Co zro-
biłeś/aś?
Psycholog radzi – lęki dzieci przed zwierzętami
Lęk przed zwierzętami niezwykle rzadko do-
tyczy wszystkich zwierząt. Najczęściej obawa
związana jest z kontaktem z określonym ga-
tunkiem lub rodzajem zwierząt, np.: pająkami
(arachnofobia), owadami (insektofobia), psami
(kynofobia), wężami (ofidiofobia).
Nie ma jednej konkretnej przyczyny lęku przed
zwierzętami. Paniczny lęk przed zwierzętami/
zwierzęciem może pojawić się po nieprzyjem-
nym kontakcie ze stworzeniem w okresie wcze-
snego dzieciństwa. Może także być spowodo-
wany naśladownictwem zachowań lękowych,
które dziecko dostrzegło u rodziny lub najbliższych. Dzieci są pilnymi obserwatorami
i stąd bycie świadkiem jednorazowej reakcji lękowej rodzica (na przykład w formie peł-
nego emocji oganiania się od osy) może być dla dziecka jasnym sygnałem zagrożenia ze
strony „tego, co lata”. Generalizacja zachodząca w takim momencie wynika z braku moż-
liwości intelektualnego opracowania dostarczonych danych i zróżnicowania na owady
groźne i niegroźne. Należy przy tym pamiętać, że skojarzenia, których dokonują dzieci
we wczesnym etapie rozwoju bywają dla dorosłych zadziwiające i trudne do odgadnię-
cia, gdyż nie podlegają prawom logiki człowieka dorosłego.
Opanowywanie lęku wiąże się z oswajaniem dziecka z obiektem lękotwórczym. Pierw-
szym jego etapem jest rozmowa, oglądanie obrazków przedstawiających źródło lęku.
Takie bezpieczne obcowanie z tym, co przestrasza, jest dla dzieci swoistą formą autote-
rapii. Pozwala to zrozumieć chęć słuchania i opowiadania sobie przez dzieci strasznych
opowieści o duchach i upiorach, czy aranżowania zabaw, których ważnym elementem
jest nagłe przestraszenie uczestnika lub umowne zagrażanie mu (jak cię złapię...) wy-
wołujące najpierw przeraźliwy krzyk i pisk, a następnie rozluźniający napięcie śmiech.
4. Wprowadzenie drukowanych liter Ć, ć – analiza i synteza wzrokowo-słuchowa wyra-
zów.
• Nauczyciel rysuje na tablicy dwa prostokąty. Prosi dzieci, żeby wyklaskały sylaby w wy-
razie ćma i liść. Dzieci stwierdzają, że te wyrazy są jednosylabowe. Wyjaśniają dlaczego.
Następnie głoskują te wyrazy i w ćwiczeniach w każdym z nich na prostokącie zaznacza-
ją kreskami liczbę głosek. Niebieskim kolorem zaznaczają miejsce występowania liter
ć w tych wyrazach.
• Dzieci zawieszają w miejsce kwadratów litery. Tworzą wyrazy: ćma, liść.
• Dzieci mówią, że ć to spółgłoska. Wyjmują domek spółgłosek i zapisują na nim literę ć.
Logopeda radzi – nauka pisania
Wprowadzając głoskę ć, mówimy uczniom, że można ją zapisać na dwa sposoby: ć i ci.
Podobnie jak ś i ź. Będą musieli zapamiętać, w jakich wyrazach piszemy ć, a w jakich ci.
5. Natalka i ćma – ćwiczenia w czytaniu tekstu zawierającego poznane litery oraz
ć (
elementarz, s. 31
).
• Dzieci czytają zrosty literowe z literą ć – ać,
oć, eć. Następnie czytają wyrazy: iść, ość,
jeść, stać. Mówią, że tak jak wyraz liść są to
wyrazy jednosylabowe. Zawierają tylko jedną
samogłoskę.
• Nauczyciel nawiązuje do tego, co opowiedziały
dzieci o Natalce, kiedy zobaczyła w swoim poko-
ju ćmę. Prosi, aby posłuchały opowiadania o spo-
tkaniu Natalki z ćmą. Czyta to opowiadanie.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat
opowiadania. Porównują jego treść z tym, co
opowiadały o zachowaniu Natalki, patrząc na
ilustrację. Opowiadają, dlaczego na ilustracji
Natalka przygląda się z zadowoloną miną ćmie,
a w opowiadaniu woła na pomoc tatę. Dzieci
wyszukują w tekście wyrazy z literą ć. Wskazują
miejsce występowania ć w tych wyrazach (tylko
w wyrazie ćma litera ć jest na początku, w po-
zostałych jest na końcu wyrazu).
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wymyśliły wyrazy, w których ć słychać na początku (ćwierć,
ćwiartka, ćwierćnuta, ćwiczenia, ćwir, ćwikła). Dzieci stwierdzają, że mało jest takich wy-
razów. Mówią, że postarają się je zapamiętać. Wyjaśniają znaczenie tych wyrazów. Pró-
bują ułożyć z nimi zdania.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci podały wyrazy, w których ć słychać na końcu (np.: krzyknąć,
zrzucić, wrócić).
103
Opanowywanie lęku wiąże się z oswajaniem dziecka z obiektem lękotwórczym. Pierw-
szym jego etapem jest rozmowa, oglądanie obrazków przedstawiających źródło lęku.
Takie bezpieczne obcowanie z tym, co przestrasza, jest dla dzieci swoistą formą autote-
rapii. Pozwala to zrozumieć chęć słuchania i opowiadania sobie przez dzieci strasznych
opowieści o duchach i upiorach, czy aranżowania zabaw, których ważnym elementem
jest nagłe przestraszenie uczestnika lub umowne zagrażanie mu (jak cię złapię...) wy-
wołujące najpierw przeraźliwy krzyk i pisk, a następnie rozluźniający napięcie śmiech.
4. Wprowadzenie drukowanych liter Ć, ć – analiza i synteza wzrokowo-słuchowa wyra-
zów.
• Nauczyciel rysuje na tablicy dwa prostokąty. Prosi dzieci, żeby wyklaskały sylaby w wy-
razie ćma i liść. Dzieci stwierdzają, że te wyrazy są jednosylabowe. Wyjaśniają dlaczego.
Następnie głoskują te wyrazy i w ćwiczeniach w każdym z nich na prostokącie zaznacza-
ją kreskami liczbę głosek. Niebieskim kolorem zaznaczają miejsce występowania liter
ć w tych wyrazach.
• Dzieci zawieszają w miejsce kwadratów litery. Tworzą wyrazy: ćma, liść.
• Dzieci mówią, że ć to spółgłoska. Wyjmują domek spółgłosek i zapisują na nim literę ć.
Logopeda radzi – nauka pisania
Wprowadzając głoskę ć, mówimy uczniom, że można ją zapisać na dwa sposoby: ć i ci.
Podobnie jak ś i ź. Będą musieli zapamiętać, w jakich wyrazach piszemy ć, a w jakich ci.
5. Natalka i ćma – ćwiczenia w czytaniu tekstu zawierającego poznane litery oraz
ć (
elementarz, s. 31
).
• Dzieci czytają zrosty literowe z literą ć – ać,
oć, eć. Następnie czytają wyrazy: iść, ość,
jeść, stać. Mówią, że tak jak wyraz liść są to
wyrazy jednosylabowe. Zawierają tylko jedną
samogłoskę.
• Nauczyciel nawiązuje do tego, co opowiedziały
dzieci o Natalce, kiedy zobaczyła w swoim poko-
ju ćmę. Prosi, aby posłuchały opowiadania o spo-
tkaniu Natalki z ćmą. Czyta to opowiadanie.
• Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat
opowiadania. Porównują jego treść z tym, co
opowiadały o zachowaniu Natalki, patrząc na
ilustrację. Opowiadają, dlaczego na ilustracji
Natalka przygląda się z zadowoloną miną ćmie,
a w opowiadaniu woła na pomoc tatę. Dzieci
wyszukują w tekście wyrazy z literą ć. Wskazują
miejsce występowania ć w tych wyrazach (tylko
w wyrazie ćma litera ć jest na początku, w po-
zostałych jest na końcu wyrazu).
• Nauczyciel prosi dzieci, aby wymyśliły wyrazy, w których ć słychać na początku (ćwierć,
ćwiartka, ćwierćnuta, ćwiczenia, ćwir, ćwikła). Dzieci stwierdzają, że mało jest takich wy-
razów. Mówią, że postarają się je zapamiętać. Wyjaśniają znaczenie tych wyrazów. Pró-
bują ułożyć z nimi zdania.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci podały wyrazy, w których ć słychać na końcu (np.: krzyknąć,
zrzucić, wrócić).
104
6. Czytanie różnicujące ć – ci – analiza wzrokowa wyrazów.
• Dzieci czytają wyrazy w zad. 3. w
elementarzu na s. 30
– wskazują miejsca występowania
ć i ci. Nauczyciel zapisuje te wyrazy na tablicy i zaznacza na czerwono samogłoski wy-
stępujące po ci w wyrazach plecie, ciepło oraz na niebiesko – spółgłoski występujące po
ć w wyrazie ćwikła, w wyrażeniu u Maćka. Wspólnie formułują wnioski.
Logopeda radzi – nauka pisania
Globalne czytanie sylab i połączeń literowych cia – ać, cio – oć, cie – eć, ciu – uć, ci – ić,
acia, ocio, ecie, uciu, yci, a następnie wyrazów, w których piszemy ć lub ci (ćma, ciocia
itd.) pomoże dzieciom zapamiętać prawidłowy zapis.
7. Lampa i ćmy – ćwiczenia dotyczące motoryki wielkiej, przygotowujące rękę do pisania.
• Nauczyciel kładzie na każdej ławce kartkę A3. Dzieci przyklejają ją do ławki taśmą ma-
larską. Następnie kredkami pastelowymi rysują w rytm skocznej muzyki (np. Kankan) lot
ćmy – w formie pętelek.
• Dzieci wyjmują kartki z bloku i składają je na połowę. Nauczyciel pokazuje, w jaki spo-
sób mają wyciąć dwie ćmy, pomaga w razie potrzeby. Wycięte ćmy dzieci przyklejają
w dowolnych miejscach na kartkach A3, na których narysowane są pętelki – lot ciem.
Następnie wybierają dwie pętelki i poprawiają je, rysując po nich kilkakrotnie tak, aby
wśród innych pętelek lot przyklejonych ciem był widoczny. Dzieci odklejają kartkę
z ławki i wycinają fragment, na którym są ćmy wraz z zaznaczonym lotem. Nauczyciel
zawiesza na tablicy arkusz papieru pakowego, na którym żółtą kredką narysowana jest
lampa. Wokół niej dzieci przyklejają swoje fragmenty z ćmami.
8. Lampa i ćmy – ćwiczenia dotyczące motoryki małej, przygotowujące rękę do pisania.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 28
i rysują po
śladach lampę oraz trasę lotu ćmy wokół niej.
9. Ćwiczenia w pisaniu liter Ć, ć.
• Nauczyciel pisze na tablicy litery Ć, ć, zwracając
uwagę na kierunek kreski nad literą ć.
• Dzieci piszą litery Ć, ć najpierw po śladach, a po-
tem samodzielnie. Następnie czytają wyrazy:
ćma, liść, spać zapisane pod literami. Obserwu-
ją sposób łączenia liter w wyrazach oraz zwra-
cają uwagę na płynność pisania połączeń: ćm,
liś. Piszą wyrazy zawierające literę ć najpierw po
śladach, a potem – samodzielnie.
10. Jesteśmy entomologami – szukanie wiado-
mości na temat ciem i innych motyli w róż-
nych źródłach informacji.
• Nauczyciel informuje dzieci, że nauka zajmu-
jąca się owadami to entomologia, a nauka zaj-
mująca się badaniem motyli to lepidopterologia. Proponuje dzieciom, aby zajęły się
wyszukaniem w albumach zdjęć motyli i spróbowały przeczytać ich nazwy. Podaje cie-
kawostki o ćmach.
11. Kukułka podrzuca jaja – liczenie w zakresie 10.
• Dzieci w rytm muzyki gniotą gazety, robiąc z nich kule. Każde z nich musi ich mieć około 10.
• Nauczyciel przypomina dzieciom, że ptaki to bardzo troskliwi rodzice. Tylko kukułka
podrzuca swoje jaja innym ptakom. Proponuje dzieciom zabawę. Kule z gazet to będą
ptasie jaja, a one same będą ptakami.
• Dzieci kładą na ławce tyle jajek (gazetowych kul), ile chcą – od 2 do 10.
• Nauczyciel wybiera pięcioro dzieci. To będą kukułki. Wszystkie ptaki odlatują na koniec
klasy i stają tam tyłem do ławek. Kukułki latają po klasie i podrzucają swoje jaja, ale
w taki sposób, aby na ławce, czyli w gnieździe, nie było ich więcej niż 10. Ptaki wracają
do gniazd. Sprawdzają, ile jaj przybyło. Podają działania. Zabawa powtarzana jest kilka
razy. Za każdym razem nauczyciel wybiera inne kukułki. Dzieci zmieniają na ławkach
liczbę jaj.
Uwaga! Po zabawie papierowe kule zostają wrzucone do przygotowanych karto-
nowych pudeł.
12. Jak pomóc rudzikowi w budowaniu gniazda?
• Dzieci wyjmują kawałki firanek, skrawki materiału, piórka i słomki, które przyniosły z do-
mów. Jeżeli któreś nie przyniosło tych rzeczy, przygląda się i słucha.
• Nauczyciel mówi, a dzieci wykonują kolejne czynności:
Weźcie kawałek starej firanki o dużych oczkach, uformujcie mały woreczek i włóżcie do
środka ścinki materiału, kilka piór i kawałki słomy. Ściśnijcie woreczek sznurkiem. Kiedy
przyjdziecie do domu, przywiążcie go do balustrady balkonu albo do gałęzi drzewa.
Poczekajcie cierpliwie, a przekonacie się, że rudziki przylecą, żeby wybrać sobie to, co będzie
im potrzebne do budowy gniazda. Postarajcie się zaobserwować zachowanie ptaków.
(Na podst.: R. Corbella Paciotti, L. Cima, Eksperymenty i zabawy,
Wydawnictwo Jedność, Kielce 2002)
13. Budka lęgowa dla ptaków – wykonanie budki z gotowych elementów zgodnie
z instrukcją.
• Nauczyciel opowiada:
Ptaki, zwłaszcza w pobliżu ludzkich siedzib, a więc na ogół z dala od lasów, cierpią na brak
dogodnych miejsc gnieżdżenia się. Ostatnio sytuacja stała się dla nich jeszcze trudniejsza,
bo w nowo wybudowanych domach nie ma już zakamarków i szczelin, ani też żadnych
otworów, które mogłyby udawać dziuple. Co więcej, w starszych domach takie miejsca się
likwiduje. I stąd potrzeba wywieszania budek lęgowych. Budkę łatwo zrobić samemu, ale
można ją też kupić. Nagrodą jest możliwość obserwowania ptaków z małej odległości i słu-
chania ich miłych głosów.
(J.P. Cygan, Poznajemy zagadki przyrodnicze, Demart SA, Warszawa 2012)
• Dzieci wyjmują wycinankę – elementy budki lęgowej. Wykonują pracę zgodnie z in-
strukcją:
– wytnijcie elementy budki, zegnijcie je wzdłuż zaznaczonych linii,
– sklejcie boki budki,
– wytnijcie dziurki w ścianie budki,
– przymierzcie daszek i przyklejcie go do tylnej ścianki,
– zrolujcie mały brązowy pasek i włóżcie go w małą dziurkę,
– zróbcie ptaka z plasteliny i posadźcie go przed dziurką.
• Nauczyciel chwali dzieci za wykonane prace, które zostają wyeksponowane na przygo-
towanym w tym celu miejscu w klasie.
14. Ćwiczenia rachunku pamięciowego.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby zapisały na kartce liczby od 0 do 10 (sam też zapisuje te
liczby na tablicy). Następnie daje polecenia:
105
podrzuca swoje jaja innym ptakom. Proponuje dzieciom zabawę. Kule z gazet to będą
ptasie jaja, a one same będą ptakami.
• Dzieci kładą na ławce tyle jajek (gazetowych kul), ile chcą – od 2 do 10.
• Nauczyciel wybiera pięcioro dzieci. To będą kukułki. Wszystkie ptaki odlatują na koniec
klasy i stają tam tyłem do ławek. Kukułki latają po klasie i podrzucają swoje jaja, ale
w taki sposób, aby na ławce, czyli w gnieździe, nie było ich więcej niż 10. Ptaki wracają
do gniazd. Sprawdzają, ile jaj przybyło. Podają działania. Zabawa powtarzana jest kilka
razy. Za każdym razem nauczyciel wybiera inne kukułki. Dzieci zmieniają na ławkach
liczbę jaj.
Uwaga! Po zabawie papierowe kule zostają wrzucone do przygotowanych karto-
nowych pudeł.
12. Jak pomóc rudzikowi w budowaniu gniazda?
• Dzieci wyjmują kawałki firanek, skrawki materiału, piórka i słomki, które przyniosły z do-
mów. Jeżeli któreś nie przyniosło tych rzeczy, przygląda się i słucha.
• Nauczyciel mówi, a dzieci wykonują kolejne czynności:
Weźcie kawałek starej firanki o dużych oczkach, uformujcie mały woreczek i włóżcie do
środka ścinki materiału, kilka piór i kawałki słomy. Ściśnijcie woreczek sznurkiem. Kiedy
przyjdziecie do domu, przywiążcie go do balustrady balkonu albo do gałęzi drzewa.
Poczekajcie cierpliwie, a przekonacie się, że rudziki przylecą, żeby wybrać sobie to, co będzie
im potrzebne do budowy gniazda. Postarajcie się zaobserwować zachowanie ptaków.
(Na podst.: R. Corbella Paciotti, L. Cima, Eksperymenty i zabawy,
Wydawnictwo Jedność, Kielce 2002)
13. Budka lęgowa dla ptaków – wykonanie budki z gotowych elementów zgodnie
z instrukcją.
• Nauczyciel opowiada:
Ptaki, zwłaszcza w pobliżu ludzkich siedzib, a więc na ogół z dala od lasów, cierpią na brak
dogodnych miejsc gnieżdżenia się. Ostatnio sytuacja stała się dla nich jeszcze trudniejsza,
bo w nowo wybudowanych domach nie ma już zakamarków i szczelin, ani też żadnych
otworów, które mogłyby udawać dziuple. Co więcej, w starszych domach takie miejsca się
likwiduje. I stąd potrzeba wywieszania budek lęgowych. Budkę łatwo zrobić samemu, ale
można ją też kupić. Nagrodą jest możliwość obserwowania ptaków z małej odległości i słu-
chania ich miłych głosów.
(J.P. Cygan, Poznajemy zagadki przyrodnicze, Demart SA, Warszawa 2012)
• Dzieci wyjmują wycinankę – elementy budki lęgowej. Wykonują pracę zgodnie z in-
strukcją:
– wytnijcie elementy budki, zegnijcie je wzdłuż zaznaczonych linii,
– sklejcie boki budki,
– wytnijcie dziurki w ścianie budki,
– przymierzcie daszek i przyklejcie go do tylnej ścianki,
– zrolujcie mały brązowy pasek i włóżcie go w małą dziurkę,
– zróbcie ptaka z plasteliny i posadźcie go przed dziurką.
• Nauczyciel chwali dzieci za wykonane prace, które zostają wyeksponowane na przygo-
towanym w tym celu miejscu w klasie.
14. Ćwiczenia rachunku pamięciowego.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby zapisały na kartce liczby od 0 do 10 (sam też zapisuje te
liczby na tablicy). Następnie daje polecenia:
106
– Wymieńcie sąsiadów liczb 6, 8, 2. – Wymieńcie liczby większe od 7. – Wymieńcie liczby
mniejsze od 5. – Podajcie liczbę, która jest większa od 8, a mniejsza od 10. – Podajcie liczbę,
która jest mniejsza od 4, a większa od 2.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby same ułożyły pytania i poprosiły o odpowiedź wybrane
w klasie dziecko.
• Nauczyciel podaje dzieciom działania na dodawanie i odejmowanie, dzieci podają wy-
niki – mogą liczyć na dowolnych liczmanach lub na palcach. Ważne jest, aby podały
prawidłowy wynik.
15. Wprowadzenie liczby 11 – dziesiątki i jedności.
• Dzieci przygotowują rolki kolorowej bibuły. Nauczyciel prosi dzieci, aby każde zabrało
z kartonowego pudła cztery papierowe kule i owinęło je przyniesioną bibułą. Pyta: – Ile
kul macie razem na ławce? – Jakie działanie możemy napisać na tablicy? (4 + 4 = 8)
– Ile papierowych kul brakuje do 10? (2)
• Nauczyciel mówi dzieciom:
– Zróbcie tyle kolorowych kul, aby każde z was miało ich 10. Ile papierowych kul musi zrobić
każde z was? (6). Każde dziecko zabiera z kartonowego pudła 6 gazetowych kul i owija
je kolorową bibułą.
– Sprawdźcie, czy wszyscy macie 10 kul. Policzmy głośno: 1, 2, 3,… 10. – Zróbcie jeszcze
jedną papierową kulę. Ile teraz macie kul? (11) Policzmy głośno 1, 2, 3, … 11.
• Nauczyciel rozdaje białe reklamówki, do których dzieci wkładają po 10 papierowych
kul. Pyta:
– Ile papierowych kul ma każde z was w reklamówce? (10). Ile razem macie papierowych
kul? (11). – Ile macie dziesiątek? (1) – Ile macie jedności? (1)
• Dzieci biorą do jednej ręki reklamówkę, a do drugiej jedną kulę i mówią: Jedna dziesiąt-
ka i jedna jedność.
• Nauczyciel pisze na tablicy liczbę 11 i równocześnie mówi: 1 – jedna dziesiątka i 1 – jedna
jedność. Pokazuje, jak zapisać tę liczbę w kratkach.
16. Liczymy – praca z
ćw. matem.-przyr., s. 38.
• Dzieci otwierają ćwiczenia. Liczą zielone klocki
i mówią: 10 i 1, 10 + 1 = 11, na zegarze jest godzi-
na 11. Sprawdzają, czy na kostkach jest razem
11 – przeliczają oczka.
• Nauczyciel czyta dzieciom zad. 1. o Igorze. Dzie-
ci liczą, ile obrazków przedstawiających ptaki
jest na pierwszej stronie (5). Ile obrazków może
Igor wkleić na tej stronie (5). Dzieci wklejają
5 obrazków (naklejki). Liczą, czy jest ich 10. Za-
pisują odpowiedź do zadania. Mówią: 11 to jed-
na dziesiątka i jedna jedność.
• Dzieci piszą w ćwiczeniach liczby 11 w odpo-
wiednich kratkach.
17. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci na bilecie do wartości piszą liczbę 11, ry-
sują ptaka, gniazdo, budkę lęgową.
• Kończą rozpoczęte zdania: Dzisiejsze zajęcia były… Wiem, że…
• Wyjmują kartę
portfolio ucznia nr 23
. Nauczyciel czyta im zadanie i pyta, czy wiedzą, jak
je wykonać.
107
Uwaga! Reklamówki z papierowymi kulami oraz pojedyncze kule dzieci chowają
do kartonowego pudła.
Zadanie domowe
Wykonam zad. 1. w portfolio ucznia – karta nr 23.
Dzień 3.
TEMAT DNIA: W świecie zwierząt
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Czytanie tekstów literackich o zwierzętach – rozwijanie u dzieci umie-
jętności odbioru tekstu literackiego. Wprowadzenie liczby 12 i jej zapisu cyfrowego.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Dowiedzieliście się wiele o zwierzętach. Potraficie czytać wyrazy z literami ć, ci. Wiecie, kiedy
napisać w wyrazach ć, a kiedy – ci. Znacie wiele ciekawostek dotyczących życia zwierząt,
wiecie dlaczego niektóre z nich są pod ochroną. Potraficie w różnych źródłach poszukać
informacji o zwierzętach.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– słucha i powtarza wiersze o zwierzętach,
– potrafi powiedzieć wybrany wierszyk z pamięci,
– potrafi opisać ilustrację, wskazać co się na niej dzieje,
– uzupełnia zdania prawidłowymi wyrazami,
– prawidłowo pisze w liniaturze,
– rozumie pojęcia: dziesiątka, jedność,
– przelicza elementy do 12,
– dopełnia zbiory do 12,
– porządkuje liczby w zakresie 12.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach poznacie liczbę 12. Poznacie wiersze o zwierzętach, które napisał
polski poeta Jan Brzechwa. Będziecie uczestniczyć w wielu zabawach, układać scenki, od-
gadywać zagadki o zwierzętach. Nauczycie się dowolnego wiersza o zwierzęciu na pamięć.
Utrwalicie pojęcia: dziesiątka, jedność.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– opowiedzieć, co humorystycznego jest w wierszach o zwierzętach,
– starannie przepisać zdanie,
– uzupełnić wyrazy w zdaniach, korzystając z ilustracji,
– wymienić liczby od 1 do 12 i je uporządkować.
Pytania kluczowe
• Jak w humorystyczny sposób przedstawić treść wierszy o zwierzętach?
• W jaki sposób uwaga i spostrzegawczość wpływają na rozwijanie umiejętności mate-
matycznych?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
portfolio ucznia – karta nr 24, obrazki ze zwierzętami, kartki z bloku, papierowe kule w pa-
pierowym kartonie (z poprzedniego dnia), bibuła kolorowa, portfolio nauczyciela s. 51, pa-
tyczki.
108
Przebieg zajęć
1. Śpiewane powitanie – zabawa ruchowa.
• Dzieci mówią wierszyk i dotykają wymienionych części ciała. Słowa wypowiadane są
najpierw wolno, a potem coraz szybciej.
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
głowa, ramiona, kolana, pięty
kolana, pięty, (2 x)
oczy, uszy, usta, nos.
2. Czy znasz to zwierzę? – zabawy integracyjne.
• Sklep zoologiczny. Dzieci dzielą się na grupy (w dowolny sposób). Ustalają, jakie zwie-
rzęta można kupić w ich sklepie (egzotyczne, domowe lub wiejskie). Prezentują je, a po-
zostałe grupy zgadują.
• Zoo. Krzesła ustawione są w kręgu (zabawa na zasadzie Sałatki owocowej). Każde dziec-
ko otrzymuje obrazek przedstawiający zwierzę. Na hasło, np. Lew!, wszystkie lwy zamie-
niają się miejscami. Na hasło: Zoo! miejscami zamieniają się wszystkie zwierzęta.
• Krąg zwierząt. Nauczyciel rozpoczyna tworzenie kręgu. Mówi: Niech po mojej lewej stro-
nie staną „zwierzęta”, które w swej nazwie mają dwie sylaby. Po mojej prawej stronie niech
staną „zwierzęta”, które potrafią latać. Dzieci, które mają na obrazku zwierzę spełniające
ten warunek, podchodzą do kręgu. Teraz one wymieniają warunek i krąg tworzy się
dalej.
• Nowe nazwiska. Dzieci wymyślają sobie nazwiska. Pierwsza litera nowego nazwiska
wskazuje, jaką literą ma rozpoczynać się nazwa zwierzęcia, np. Cezary Kowalski – Cezary
Kangur, Basia Rolnik – Basia Ryś, Marysia Wodnik – Marysia Wydra.
• Rozmowy zwierząt. Dzieci wcielają się w role zwierząt i przedstawiają scenki – rozmo-
wy. Wykorzystują wiedzę, jaką mają na temat danego zwierzęcia. Rozmowę prowadzą:
kogut z lisem, ćma z kotem, lew z kangurem, kura z psem.
Logopeda radzi – słuch fonemowy
To jest bardzo dobre ćwiczenie słuchu fonemowego. Podobne, lecz trudniejsze, będzie
ćwiczenie z zamianą pierwszych głosek w swoim nazwisku, np.: Cezary Kowalski po za-
mianie będzie Kezary Cowalski, a Cezary Kangur będzie Kezary Cangur.
3. Mali naukowcy wiele wiedzą – czytamy i słuchamy wierszy o zwierzętach.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 32–33
. Nauczyciel czyta to, co mówią dzieci przedsta-
wione na ilustracjach – Natalka, Cezary i Adam. Informuje dzieci w klasie, że są to wier-
sze napisane przez polskiego poetę Jana Brzechwę. Następnie kolejno czyta wiersze.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: – Który wierszyk podoba się wam najbardziej?
– Czym się wyróżnia każde zwierzątko? – Co was śmieszy w tych wierszach? – Jakimi zwie-
rzętami chcielibyście być?
4. Śmieszne Zoo – rysunek do tekstu wiersza.
• Dzieci wykonują ilustracje do wybranego wiersza. Organizują wystawę – Śmieszne zoo.
5. Zagadki o zwierzętach – doskonalenie pamięci i uwagi.
• Nauczyciel wymyśla zagadki o zwierzętach z elementarza, posługując się wersami
z wierszy, np.:
Ma dwa wielkie skarby, które stale nosi z sobą.
To zwierzę bardzo groźne jest,
Jest jednak w złym humorze,
Uważaj, bo może cię zjeść.
bo trzeciego mieć nie może.
Teraz jest na zdjęciu, ale uważaj,
bo może cię zjeść na śniadanie.
Duże stopy ma to zwierzę,
i dlatego w skarpetach ma wielkie dziury,
w to wierzę.
• Dzieci próbują układać zagadki o pozostałych zwierzętach z wierszy.
• Nauczyciel czyta wiersz Wielbłąd. Następnie ponownie czyta wiersz, ale robi przerwę,
aby dzieci dopowiadały wyrazy, np.:
Wielbłąd dźwiga swe dwa ..... Niczym dwa największe ......
Wielbłąd ...... swe ... ..... Niczym ... największe ......
Nauczyciel podobnie postępuje z następnymi wierszami.
Psycholog radzi – ćwiczenie pamięci
Doskonalenie pamięci w oparciu o materiał powiązany logicznie jest istotnym elemen-
tem doskonalenia umiejętności uczenia się. W przypadku powyższego zadania mamy
do czynienia z reakcją na bodźce słuchowe (nauczyciel czyta – dzieci słuchają), a więc
ćwiczona jest pamięć słuchowa. Jest to ważne ze względu na fakt, że w populacji domi-
nującym jest wzrokowy system reprezentacji i przetwarzania i, co za tym idzie, natural-
nym dla większości dzieci jest wykorzystywanie, a poprzez to ćwiczenie, w codziennym
życiu głównie pamięci wzrokowej. To niestety przyczynia się do funkcjonowania tak
powszechnego, znanego rodzicom schematu:
O czym dzisiaj mówiliście w szkole?
– Nie wiem, nie pamiętam.
6. Jesteśmy aktorami – zabawy dramowe rozwijające u dziecka umiejętność naślado-
wania określonych zwierząt w humorystyczny sposób.
• Dzieci dobierają się w dowolne grupy i przedstawiają wybrane zwierzę z
elementarza,
s. 32–33
– może to być rzeźba, dialog, scenka.
• Nauczyciel zapowiada, że na zadanie domowe każde dziecko nauczy się wybranego
wiersza na pamięć.
7. Ćwiczenia w pisaniu – rozwijanie umiejętności pięknego, kaligraficznego pisania
poprzez przepisywanie zdań oraz uzupełnianie tekstów brakującymi czasowni-
kami –
ćw. pol.-społ., s. 29.
• Dzieci otwierają ćwiczenia. Czytają zdanie
o ćmie. Przepisują to zdanie najpiękniej jak po-
trafią. Następnie omawiają sytuacje przedsta-
wione na obrazkach w ćw. 4. Mówią, co robią
dzieci. Uzupełniają brakujące wyrazy w zda-
niach zgodnie ze wzorem w zdaniu 1.
8. Mały i duży Indianin – zabawa ruchowa.
Patrz:
portfolio nauczyciela s. 51.
9. Wprowadzenie liczby 12.
• Dzieci wyjmują z kartonowych pudeł rekla-
mówki z papierowymi kulami – dziesiątkami
i jedną kulę, która jest osobno. Mówią: Mamy
10 kul i jedną kulę, to jedna dziesiątka i jedna jed-
ność.
• Nauczyciel pyta: Ile brakuje kul, aby razem było
ich 12? (1). Dzieci wykonują papierową kulę.
109
Duże stopy ma to zwierzę,
i dlatego w skarpetach ma wielkie dziury,
w to wierzę.
• Dzieci próbują układać zagadki o pozostałych zwierzętach z wierszy.
• Nauczyciel czyta wiersz Wielbłąd. Następnie ponownie czyta wiersz, ale robi przerwę,
aby dzieci dopowiadały wyrazy, np.:
Wielbłąd dźwiga swe dwa ..... Niczym dwa największe ......
Wielbłąd ...... swe ... ..... Niczym ... największe ......
Nauczyciel podobnie postępuje z następnymi wierszami.
Psycholog radzi – ćwiczenie pamięci
Doskonalenie pamięci w oparciu o materiał powiązany logicznie jest istotnym elemen-
tem doskonalenia umiejętności uczenia się. W przypadku powyższego zadania mamy
do czynienia z reakcją na bodźce słuchowe (nauczyciel czyta – dzieci słuchają), a więc
ćwiczona jest pamięć słuchowa. Jest to ważne ze względu na fakt, że w populacji domi-
nującym jest wzrokowy system reprezentacji i przetwarzania i, co za tym idzie, natural-
nym dla większości dzieci jest wykorzystywanie, a poprzez to ćwiczenie, w codziennym
życiu głównie pamięci wzrokowej. To niestety przyczynia się do funkcjonowania tak
powszechnego, znanego rodzicom schematu:
O czym dzisiaj mówiliście w szkole?
– Nie wiem, nie pamiętam.
6. Jesteśmy aktorami – zabawy dramowe rozwijające u dziecka umiejętność naślado-
wania określonych zwierząt w humorystyczny sposób.
• Dzieci dobierają się w dowolne grupy i przedstawiają wybrane zwierzę z
elementarza,
s. 32–33
– może to być rzeźba, dialog, scenka.
• Nauczyciel zapowiada, że na zadanie domowe każde dziecko nauczy się wybranego
wiersza na pamięć.
7. Ćwiczenia w pisaniu – rozwijanie umiejętności pięknego, kaligraficznego pisania
poprzez przepisywanie zdań oraz uzupełnianie tekstów brakującymi czasowni-
kami –
ćw. pol.-społ., s. 29.
• Dzieci otwierają ćwiczenia. Czytają zdanie
o ćmie. Przepisują to zdanie najpiękniej jak po-
trafią. Następnie omawiają sytuacje przedsta-
wione na obrazkach w ćw. 4. Mówią, co robią
dzieci. Uzupełniają brakujące wyrazy w zda-
niach zgodnie ze wzorem w zdaniu 1.
8. Mały i duży Indianin – zabawa ruchowa.
Patrz:
portfolio nauczyciela s. 51.
9. Wprowadzenie liczby 12.
• Dzieci wyjmują z kartonowych pudeł rekla-
mówki z papierowymi kulami – dziesiątkami
i jedną kulę, która jest osobno. Mówią: Mamy
10 kul i jedną kulę, to jedna dziesiątka i jedna jed-
ność.
• Nauczyciel pyta: Ile brakuje kul, aby razem było
ich 12? (1). Dzieci wykonują papierową kulę.
110
Liczą: Jedna dziesiątka (podnoszą do góry reklamówkę z papierowymi kulami) i dwie
jedności – to razem 12 (chowają papierowe kule do kartonowych pudeł).
• Nauczyciel chodzi po klasie i kładzie obok każ-
dego dziecka dowolną liczbę patyczków (jed-
nak mniej niż 12). Dzieci liczą je i mówią, ile ich
mają. Następnie dokładają tyle patyczków, aby
razem było ich 12. Każde dziecko mówi swoje
działanie (dzieci słuchają uważnie, bo działania
nie mogą się powtarzać). Wszystkie działania
nauczyciel (lub dzieci) zapisuje na tablicy.
• Dzieci otwierają
ćw. matem.-przyr. na s. 39
. Li-
czą klocki. Wskazują godzinę 12 na zegarze. Li-
czą oczka na kostkach do gry i sprawdzają, czy
jest ich 12.
• Nauczyciel pisze na tablicy liczbę 12. Pisząc,
mówi: 1 – jedna dziesiątka, 2 – dwie jedności. To
jest liczba 12. Przypomina, jak należy prawidło-
wo zapisać tę liczbę w kratkach.
• Dzieci piszą liczbę 12 w ćwiczeniach.
10. Indiański pióropusz – rozwiązywanie zadania
tekstowego
(ćw. matem.-przyr., s. 39)
.
Nauczyciel czyta dzieciom zad. 1. Zadaje pytania:
– Ile żółtych piór miała Teresa? Które z kolei jest pióro żółte?
– Ile piór niebieskich miała Teresa? Które z kolei są pióra niebieskie?
– Ile piór zielonych miała Teresa? Które z kolei są pióra zielone?
– Ile piór czerwonych miała Teresa? Które z kolei są pióra czerwone?
– Ile piór pomarańczowych miała Teresa? Które z kolei są pióra pomarańczowe?
– W ilu kolorach Teresa miała pióra?
– O co jeszcze można zapytać?
• Dzieci wyjmują z
portfolio ucznia kartę nr 24
. Wykonują zad. 1.
11. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci wydają indiańskie okrzyki. Jeżeli nie są pewne swoich umiejętności, są małymi
Indianami – kucają i otwartą ręką z rozstawionymi palcami imitują pióropusz na głowie.
Jeżeli uważają, że bardzo wiele wiedzą – są dużymi Indianami – imitują pióropusz, stojąc.
• Dzieci bawią się na zakończenie dnia w zabawę – Mały i duży Indianin.
Zadanie domowe
Nauczę się wybranego wiersza na pamięć. Przyniosę tasiemkę lub sznurówkę do butów.
Przyniosę puzzle przedstawiające wybrane zwierzę.
Dzień 4.
TEMAT DNIA: Zabawy z puzzlami
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Wprowadzenie drukowanej i pisanej litery ń. Ćwiczenia rozwijające
sprawność czytania i pisania. Dodawanie typu 10 + 1, 10 + 2.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Umiecie już wymienić nazwy wielu zwierząt i o nich opowiadać. Nauczyliście się na pamięć
wiersza. Starannie zapisujecie wyrazy i zdania. Potraficie współpracować ze sobą przy wyko-
nywaniu różnych zadań. Świetnie rozwiązujecie zagadki. Znacie liczby od 0 do 12.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi opisać ilustrację i wskazać, co się na niej dzieje,
– potrafi powiedzieć wybrany wiersz z pamięci,
– umie czytać teksty zawierające poznane litery, w tym literę ń,
– rozumie czytany przez siebie tekst,
– potrafi pisać sylaby, wyrazy i zdania zawierające literę ń,
– potrafi ułożyć obrazek z puzzli,
– wykonuje dodawanie typu 10 + 1, 10 + 2,
– manipuluje elementami i zapisuje odpowiednie działania.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach opowiecie o tym, co robi Cezary. Będziecie układać obrazki zwie-
rząt z puzzli, które przynieśliście do klasy. Poznacie literę ń i będziecie pisać i czytać wyrazy
z tą literą. Opowiecie, co wiecie o słoniach. Będziecie liczyć w zakresie 12.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– powiedzieć wiersz z pamięci,
– prawidłowo napisać wyrazy i zdania z literą ń,
– poprawnie i płynnie przeczytać tekst,
– poprawnie wymienić liczby od 0 do 12,
– manipulować elementami i zapisywać odpowiednie działania.
Pytania kluczowe
• Dlaczego warto układać puzzle?
• O czym należy pamiętać, pisząc wyrazy i zdania?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
sznurówki lub tasiemki, płyta z muzyką relaksacyjną, ruchomy alfabet, koperty z puzzlami
przedstawiającymi zwierzęta.
Przebieg zajęć
1. Tańczące zwierzęta – wesołe powitanie.
• Dzieci wcielają się w role zwierząt, o których nauczyły się wierszy na pamięć, i tańczą
do wesołej muzyki: – Tańczymy jak... – ...wesołe zwierzątka. – ...słonie. – ...zwierzęta, które
oganiają się od much. – ...lisy, które chwalą się swoimi ogonami.
2. Recytujemy wiersze – prezentacja wierszy, których dzieci nauczyły się na pamięć.
• Dzieci, które nauczyły się tego samego wiersza, tworzą grupę. Każda grupa ustala, czy
powiedzą wiersz wspólnie, w parach czy indywidualnie. Wszystkie dzieci otrzymują za
swoją recytację brawa.
Logopeda radzi – recytacja
Mamy tutaj okazję powiedzieć uczniom o zasadach pięknej recytacji. Warunkami jej są
między innymi:
• stosowna postawa (stoimy wyprostowani, patrzymy przed siebie, ręce z boku – nie w kie-
szeni),
111
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Umiecie już wymienić nazwy wielu zwierząt i o nich opowiadać. Nauczyliście się na pamięć
wiersza. Starannie zapisujecie wyrazy i zdania. Potraficie współpracować ze sobą przy wyko-
nywaniu różnych zadań. Świetnie rozwiązujecie zagadki. Znacie liczby od 0 do 12.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi opisać ilustrację i wskazać, co się na niej dzieje,
– potrafi powiedzieć wybrany wiersz z pamięci,
– umie czytać teksty zawierające poznane litery, w tym literę ń,
– rozumie czytany przez siebie tekst,
– potrafi pisać sylaby, wyrazy i zdania zawierające literę ń,
– potrafi ułożyć obrazek z puzzli,
– wykonuje dodawanie typu 10 + 1, 10 + 2,
– manipuluje elementami i zapisuje odpowiednie działania.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach opowiecie o tym, co robi Cezary. Będziecie układać obrazki zwie-
rząt z puzzli, które przynieśliście do klasy. Poznacie literę ń i będziecie pisać i czytać wyrazy
z tą literą. Opowiecie, co wiecie o słoniach. Będziecie liczyć w zakresie 12.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– powiedzieć wiersz z pamięci,
– prawidłowo napisać wyrazy i zdania z literą ń,
– poprawnie i płynnie przeczytać tekst,
– poprawnie wymienić liczby od 0 do 12,
– manipulować elementami i zapisywać odpowiednie działania.
Pytania kluczowe
• Dlaczego warto układać puzzle?
• O czym należy pamiętać, pisząc wyrazy i zdania?
Środki dydaktyczne: Oto ja – elementarz cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. matem.-przyr. cz. 3,
sznurówki lub tasiemki, płyta z muzyką relaksacyjną, ruchomy alfabet, koperty z puzzlami
przedstawiającymi zwierzęta.
Przebieg zajęć
1. Tańczące zwierzęta – wesołe powitanie.
• Dzieci wcielają się w role zwierząt, o których nauczyły się wierszy na pamięć, i tańczą
do wesołej muzyki: – Tańczymy jak... – ...wesołe zwierzątka. – ...słonie. – ...zwierzęta, które
oganiają się od much. – ...lisy, które chwalą się swoimi ogonami.
2. Recytujemy wiersze – prezentacja wierszy, których dzieci nauczyły się na pamięć.
• Dzieci, które nauczyły się tego samego wiersza, tworzą grupę. Każda grupa ustala, czy
powiedzą wiersz wspólnie, w parach czy indywidualnie. Wszystkie dzieci otrzymują za
swoją recytację brawa.
Logopeda radzi – recytacja
Mamy tutaj okazję powiedzieć uczniom o zasadach pięknej recytacji. Warunkami jej są
między innymi:
• stosowna postawa (stoimy wyprostowani, patrzymy przed siebie, ręce z boku – nie w kie-
szeni),
112
• odpowiednie tempo mówienia (nie śpieszymy się),
• właściwe oddychanie (robimy wdech w miejscu pauz),
• stosowanie pauz, które robimy, gdy jest kropka (dłuższa pauza, obniżamy też tutaj głos),
przecinek i średnik (krótsza pauza),
• otwieranie ust podczas wypowiadania głosek (zwłaszcza samogłosek),
• staranna wymowa wyrazów,
• poprawny akcent i właściwa intonacja różnych zdań (np. pytających).
3. Co robi Cezary? – opisywanie ilustracji przedstawiającej Cezarego układającego
puzzle.
• Dzieci otwierają
elementarz na s. 34
. Przyglą-
dają się ilustracji. Odpowiadają na pytania na-
uczyciela: – Kto jest w pokoju razem z Cezarym?
– Co robią dzieci? – Co układa Cezary? – Ile puzzli
mu jeszcze brakuje?
4. Układamy puzzle – ćwiczenie uwagi i spo-
strzegawczości.
• Dzieci wyjmują koperty z przyniesionymi puz-
zlami przedstawiającymi zwierzęta. Wymieniają
się puzzlami z kolegami i koleżankami.
• Dzieci opowiadają, jakie puzzle układały, czy
trudno je było ułożyć. Jeżeli tak, to dlaczego.
5. Wprowadzenie drukowanej litery ń na pod-
stawie wyrazów słoń, słońce, analiza i synte-
za słuchowo-wzrokowa.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartę z drukowa-
ną literą ń.
• Dzieci wymyślają i podają wyrazy, w których głoska ń występuje na końcu (koń, słoń,
dłoń, skroń, broń, pogoń, jeleń, kamień, pierścień, jabłoń, korzeń, czerwień, zieleń, cień,
baśń, leń, pień) i w środku (słońce, końce, bańka). Nauczyciel naprowadza dzieci na te
wyrazy, zadając pytania pomocnicze.
• Nauczyciel rysuje na tablicy dwa prostokąty. Dzieci zaznaczają na pierwszym z nich
sylaby w wyrazie: słoń – stwierdzają, że to wyraz jednosylabowy. Wymieniają kolejne
głoski i zaznaczają kreskami liczbę głosek w wyrazie. Niebieskim kolorem zaznaczają
spółgłoskę ń. Następnie na drugim prostokącie zaznaczają liczbę sylab w wyrazie: słoń-
ce. Zaznaczają kreskami (po kolei w każdej sylabie) liczbę głosek w wyrazie. Niebieskim
kolorem zaznaczają głoskę ń.
• Dzieci układają z ruchomego alfabetu wyrazy, które składają się z poznanych przez nie
liter (nauczyciel określa czas, np. 5 minut, każde dziecko ułoży w tym czasie tyle wyra-
zów, ile potrafi).
• Dzieci czytają wyrazy jednosylabowe, klaszcząc w ręce. Czytają wyrazy dwusylabowe –
uderzając na przemian o prawe i lewe udo.
• Dzieci czytają zrosty literowe i wyrazy: eń, oń, leń, koń, toń, woń, dłoń wolno, a potem
coraz szybciej.
Logopeda radzi – nauka pisania
Wprowadzając głoskę ń, mówimy uczniom, że można ją zapisać na dwa sposoby ń i ni.
Podobnie jak ś, ź, ć. Będą musieli zapamiętać, w jakich wyrazach piszemy ń, a jakich ni.
6. Jak Cezary układał puzzle – czytanie tekstu zawierającego wcześniej poznane lite-
ry oraz ń.
• Dzieci czytają po cichu tekst o tym, jak Cezary spędził dzień w domu. Następnie swo-
bodnie wypowiadają się na jego temat.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby poszukały i powiedziały, jakie znalazły w tekście wyrazy,
w których występuje nowo poznana litera ń.
• Dzieci głośno czytają te wyrazy.
7. Ń czy ni – czytanie różnicujące ń – ni, odszukiwanie w zdaniach wyrazów z ń i ni.
• Dzieci czytają w elementarzu zdania (ćw. 3.) Podkreślają w nich litery ń, ni. Wyjaśniają,
dlaczego w tych wyrazach w inny sposób zapisana jest głoska ń.
Logopeda radzi – nauka pisania
Globalne czytanie sylab i połączeń literowych nia – ań, nio – on, nie – eń, niu – uń, ni – iń,
ania, onio, enie, uniu, yni, a następnie wyrazów, w których piszemy ń lub ni (koń, Ania
itd.) pomoże dzieciom zapamiętać prawidłowy zapis.
8. Mała i duża motoryka – przygotowanie ręki do pisania poprzez różnorodne ćwi-
czenia.
• Pokazywanie czynności. Dzieci naśladują zrywanie jabłek, wkręcanie żarówki, cięcie
piłą, prasowanie, malowanie ściany, wbijanie gwoździ.
• Gimnastyczny wierszyk. Nauczyciel mówi wierszyk, dzieci wykonują czynności:
Pokaż prawą nogę, pokaż lewą nogę.
Teraz tupnij prawą nogą, a potem lewą nogą.
Pokaż prawą rękę, pokaż lewą rękę.
Teraz prawą nogą tupnij dwa razy, a lewą ręką pomachaj mi.
Prawą rękę podnieś do góry, a lewą nogą tupnij pięć razy.
Na koniec pajaca zrób wspaniałego.
10 razy mój mały kolego.
(B. Kotulska)
• Wiązanie kokardek. Dzieci wiążą kokardki na ręce lewej i prawej koleżanki/kolegi.
Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 30
. Rysują po śladach słonia i opowiadają, co on robi.
9. Piszemy literę ń – wprowadzenie pisanej lite-
ry ń, pisanie po śladach oraz samodzielnie
liter, sylab i wyrazów zawierających tę literę.
• Nauczyciel pisze na tablicy literę ń. Zwraca
uwagę na sposób zapisania kreski nad literą ń.
• Dzieci piszą literę ń po śladach, a potem – sa-
modzielnie. Następnie czytają połączenia lite-
rowe: ań, eń, oń. Nauczyciel pokazuje, jak je na-
pisać bez odrywania ręki od kartki. Dzieci piszą
sylaby po śladach, a następnie – samodzielnie.
• Dzieci czytają wyrazy: słoń, słońce, dłoń. Obser-
wują sposób pisania tych wyrazów przez na-
uczyciela. Piszą wyrazy po śladach, a następnie
samodzielnie.
10. Liczymy – doskonalenia umiejętności mate-
matycznych.
113
6. Jak Cezary układał puzzle – czytanie tekstu zawierającego wcześniej poznane lite-
ry oraz ń.
• Dzieci czytają po cichu tekst o tym, jak Cezary spędził dzień w domu. Następnie swo-
bodnie wypowiadają się na jego temat.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby poszukały i powiedziały, jakie znalazły w tekście wyrazy,
w których występuje nowo poznana litera ń.
• Dzieci głośno czytają te wyrazy.
7. Ń czy ni – czytanie różnicujące ń – ni, odszukiwanie w zdaniach wyrazów z ń i ni.
• Dzieci czytają w elementarzu zdania (ćw. 3.) Podkreślają w nich litery ń, ni. Wyjaśniają,
dlaczego w tych wyrazach w inny sposób zapisana jest głoska ń.
Logopeda radzi – nauka pisania
Globalne czytanie sylab i połączeń literowych nia – ań, nio – on, nie – eń, niu – uń, ni – iń,
ania, onio, enie, uniu, yni, a następnie wyrazów, w których piszemy ń lub ni (koń, Ania
itd.) pomoże dzieciom zapamiętać prawidłowy zapis.
8. Mała i duża motoryka – przygotowanie ręki do pisania poprzez różnorodne ćwi-
czenia.
• Pokazywanie czynności. Dzieci naśladują zrywanie jabłek, wkręcanie żarówki, cięcie
piłą, prasowanie, malowanie ściany, wbijanie gwoździ.
• Gimnastyczny wierszyk. Nauczyciel mówi wierszyk, dzieci wykonują czynności:
Pokaż prawą nogę, pokaż lewą nogę.
Teraz tupnij prawą nogą, a potem lewą nogą.
Pokaż prawą rękę, pokaż lewą rękę.
Teraz prawą nogą tupnij dwa razy, a lewą ręką pomachaj mi.
Prawą rękę podnieś do góry, a lewą nogą tupnij pięć razy.
Na koniec pajaca zrób wspaniałego.
10 razy mój mały kolego.
(B. Kotulska)
• Wiązanie kokardek. Dzieci wiążą kokardki na ręce lewej i prawej koleżanki/kolegi.
Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 30
. Rysują po śladach słonia i opowiadają, co on robi.
9. Piszemy literę ń – wprowadzenie pisanej lite-
ry ń, pisanie po śladach oraz samodzielnie
liter, sylab i wyrazów zawierających tę literę.
• Nauczyciel pisze na tablicy literę ń. Zwraca
uwagę na sposób zapisania kreski nad literą ń.
• Dzieci piszą literę ń po śladach, a potem – sa-
modzielnie. Następnie czytają połączenia lite-
rowe: ań, eń, oń. Nauczyciel pokazuje, jak je na-
pisać bez odrywania ręki od kartki. Dzieci piszą
sylaby po śladach, a następnie – samodzielnie.
• Dzieci czytają wyrazy: słoń, słońce, dłoń. Obser-
wują sposób pisania tych wyrazów przez na-
uczyciela. Piszą wyrazy po śladach, a następnie
samodzielnie.
10. Liczymy – doskonalenia umiejętności mate-
matycznych.
114
• Nauczyciel rysuje na tablicy 5 półek z książkami. Na każdej półce rysuje dowolną liczbę
książek – jednak mniej niż 12. Zadaniem dzieci jest dorysowanie tylu książek, aby na
każdej z półek było ich 12 lub 11 (zgodnie z zapisem liczby obok półki). Dzieci doryso-
wują książki i piszą obok półki odpowiednie działanie.
• Nauczyciel mówi treść zadania, np.:
Ania ma w piórniku 6 kredek. Ile musi dokupić, aby było ich 12?
Mówi dzieciom, że dziewczynki to będą kredki, które Ania już ma w piórniku. Dziew-
czynki wychodzą na środek klasy. Chłopcy to będą kredki, które Ania musi dokupić.
Dzieci liczą kolejnych chłopców, by poprawnie wykonać zadanie. Jedno z dzieci zapisu-
je działanie do zadania na tablicy i mówi, jaka będzie odpowiedź.
Uwaga! O liczbie zadań decyduje nauczyciel. Dzieci rozwiązują je w podobny spo-
sób.
11. Rozwiązywanie zadań tekstowych – praca z
ćw. matem.-przyr., s. 40
.
• Dzieci otwierają ćwiczenia. Nauczyciel czyta im zadanie o figurkach ptaków. Dzieci wy-
konują je pod kierunkiem nauczyciela, przedstawiają je na patyczkach, zapisują odpo-
wiednie działania.
• Nauczyciel pyta: Czy istnieją inne możliwości podziału figurek? Dzieci podają swoje pro-
pozycje.
12. Podsumowanie zajęć.
• Dzieci opowiadają, czy coś było dla nich trudne, co było łatwe podczas zajęć.
Dzień 5.
TEMAT DNIA: Czytamy, piszemy, liczymy
(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Zwierzęta – zabawy dramowe, spotkania ze zwierzęcymi bohaterami
literackimi. Obliczenia pieniężne. Wartość nabywcza pieniądza.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Wiecie już wiele na temat świata zwierząt. Potraficie wymienić nazwy zwierząt egzotycz-
nych, domowych i leśnych. Umiecie recytować wiersz o wybranym zwierzęciu.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi samodzielnie pisać wyrazy i zdania zawierające litery Ć, ć, ń,
– wie, gdzie znaleźć informacje o wybranych zwierzętach,
– interesuje się książkami popularnonaukowymi o zwierzętach,
– dodaje wartości monet,
– zastępuje monety banknotem o tej samej wartości,
– dokonuje obliczeń pieniężnych,
– wykonuje odejmowanie typu 12 – 2,
– potrafi płacić za zakupy odpowiednimi monetami i banknotami.
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach będziecie dużo pisać, rozwiązywać krzyżówkę, uzupełniać zdania
wyrazami. Spróbujecie ułożyć własne opowiadania o zwierzętach. Będziecie dokonywać ob-
liczeń za pomocą monet i banknotów, które znajdują się w portfolio.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– prawidłowo uzupełnić brakujące litery w wyrazach,
– podpisać obrazki,
– dopisać w zdaniu brakujący wyraz,
– starannie, mieszcząc się w liniaturze i poprawnie łącząc litery, zapisać zdanie,
– rozwiązywać zadania z wykorzystaniem monet i banknotów.
Pytanie kluczowe
• Dlaczego umiejętność płacenia pieniędzmi jest potrzebna w życiu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. pol.-społ. cz. 3, portfolio ucznia – karty nr 21, 22, Karty kre-
atywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA, książ-
ki, albumy o zwierzętach, monety – portfolio ucznia cz. 1 (karta 6S) i banknoty – portfolio
ucznia cz. 2 (karta 3S), książki z wierszami i bajkami, których bohaterami są zwierzęta.
Przebieg zajęć
1. Kim jesteś? – zabawa na rozgrzewkę intelektualną.
• Dzieci siedzą w kole. Każde wybiera sobie zwierzę, które chce udawać, np. słonia. Poka-
zuje wymyślone ruchy połączone z odgłosami wydawanymi przez to zwierzę. Wymawia
swoje imię, np. Monika, pokazuje ręką machanie trąbą i trąbi. Następne dziecko mówi:
Monika jest słoniem, a ja jestem... – porusza się i wydaje dźwięki jak zwierzę, które lubi.
2. Zwierzęta w literaturze – słuchanie opowiadania nauczyciela.
• Nauczyciel opowiada: O zwierzętach możemy przeczytać nie tylko w literaturze popu-
larnonaukowej. O zwierzętach pisali też poeci, o czym mogliście się przekonać, czytając
wiersze Jana Brzechwy. Zwierzęta są bohaterami wielu bajek i baśni, takich jak np. „Kot
w butach”, „Koziołek Matołek”, „Brzydkie kaczątko”. Powiedzcie, jakie znacie bajki, baśnie,
legendy i wiesze, w których występują zwierzęta?
• Nauczyciel czyta dzieciom fragmenty wybranych wierszy, baśni i bajek, w których boha-
terami są zwierzęta. Zwraca uwagę, że można się z nich dowiedzieć o warunkach życia
i cechach zwierząt. Wyjaśnia różnicę między tekstem informacyjnym a literackim.
3. Baśniowe opowieści o zwierzętach – scenki dramowe.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy obrazki przed-
stawiające zwierzęta (lub prezentuje zdjęcia
zwierząt w albumach). Dzieci łączą się w dowol-
ny sposób w grupy. Układają swoją baśniową
opowieść o zwierzętach, wykorzystując ilustra-
cje.
• Oglądają wszystkie prace, jakie zgromadziły
o zwierzętach w ostatnim tygodniu.
4. Potrafimy rozwiązywać krzyżówki – utrwale-
nie nazw zwierząt.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 31
. Nazywają
zwierzęta przedstawione na obrazkach – ćw. 3.
Nauczyciel zapisuje nazwy zwierząt na tablicy.
• Dzieci samodzielnie rozwiązują krzyżówkę, ko-
rzystając z zapisanych na tablicy nazw zwierząt.
Podają rozwiązanie (pająk).
• Nauczyciel pyta: Kto z was boi się pająków? Co
wiecie o pająkach?
115
– dopisać w zdaniu brakujący wyraz,
– starannie, mieszcząc się w liniaturze i poprawnie łącząc litery, zapisać zdanie,
– rozwiązywać zadania z wykorzystaniem monet i banknotów.
Pytanie kluczowe
• Dlaczego umiejętność płacenia pieniędzmi jest potrzebna w życiu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. pol.-społ. cz. 3, portfolio ucznia – karty nr 21, 22, Karty kre-
atywne – teczka dodatkowa: bilet do wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA, książ-
ki, albumy o zwierzętach, monety – portfolio ucznia cz. 1 (karta 6S) i banknoty – portfolio
ucznia cz. 2 (karta 3S), książki z wierszami i bajkami, których bohaterami są zwierzęta.
Przebieg zajęć
1. Kim jesteś? – zabawa na rozgrzewkę intelektualną.
• Dzieci siedzą w kole. Każde wybiera sobie zwierzę, które chce udawać, np. słonia. Poka-
zuje wymyślone ruchy połączone z odgłosami wydawanymi przez to zwierzę. Wymawia
swoje imię, np. Monika, pokazuje ręką machanie trąbą i trąbi. Następne dziecko mówi:
Monika jest słoniem, a ja jestem... – porusza się i wydaje dźwięki jak zwierzę, które lubi.
2. Zwierzęta w literaturze – słuchanie opowiadania nauczyciela.
• Nauczyciel opowiada: O zwierzętach możemy przeczytać nie tylko w literaturze popu-
larnonaukowej. O zwierzętach pisali też poeci, o czym mogliście się przekonać, czytając
wiersze Jana Brzechwy. Zwierzęta są bohaterami wielu bajek i baśni, takich jak np. „Kot
w butach”, „Koziołek Matołek”, „Brzydkie kaczątko”. Powiedzcie, jakie znacie bajki, baśnie,
legendy i wiesze, w których występują zwierzęta?
• Nauczyciel czyta dzieciom fragmenty wybranych wierszy, baśni i bajek, w których boha-
terami są zwierzęta. Zwraca uwagę, że można się z nich dowiedzieć o warunkach życia
i cechach zwierząt. Wyjaśnia różnicę między tekstem informacyjnym a literackim.
3. Baśniowe opowieści o zwierzętach – scenki dramowe.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy obrazki przed-
stawiające zwierzęta (lub prezentuje zdjęcia
zwierząt w albumach). Dzieci łączą się w dowol-
ny sposób w grupy. Układają swoją baśniową
opowieść o zwierzętach, wykorzystując ilustra-
cje.
• Oglądają wszystkie prace, jakie zgromadziły
o zwierzętach w ostatnim tygodniu.
4. Potrafimy rozwiązywać krzyżówki – utrwale-
nie nazw zwierząt.
• Dzieci otwierają
ćw. pol.-społ. na s. 31
. Nazywają
zwierzęta przedstawione na obrazkach – ćw. 3.
Nauczyciel zapisuje nazwy zwierząt na tablicy.
• Dzieci samodzielnie rozwiązują krzyżówkę, ko-
rzystając z zapisanych na tablicy nazw zwierząt.
Podają rozwiązanie (pająk).
• Nauczyciel pyta: Kto z was boi się pająków? Co
wiecie o pająkach?
116
5. Analiza fonemowa – wyróżnianie głosek ś, ź, ć, ń w nazwach obrazków –
portfolio
ucznia, karta nr 21.
• Dzieci nazywają obrazki w ćw. 4. – kolorują litery, które występują w nazwach każdej
pary obrazków: bliźnięta, źrebak – ź, słońce, dłoń – ń, świeca, ślimak – ś, ćwikła, ćma – ć.
• Dzieci zaznaczają w wyrazach w ćw. 1. – spółgłoski na niebiesko, a samogłoski na czer-
wono. Następnie nauczyciel czyta im informację napisaną w ramce. Teraz dzieci samo-
dzielnie uzupełniają brakujące w wyrazach ci lub ć. Nauczyciel sprawdza poprawność
wykonania ćwiczenia.
• Dzieci nazywają obrazki. Wyjaśniają, jakie litery (ci lub ć) zapiszą. Podpisują obrazki,
dbając o prawidłowe połączenia literowe w wyrazach i staranne zapisanie wyrazów.
• Dzieci wyjmują kartę
portfolio ucznia nr 22
– samodzielnie uzupełniają brakujące
w zdaniach wyrazy. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania zadania. Wszyscy
wszystkim biją brawo.
Uwaga! Nauczyciel pomaga dzieciom odczytać zdania.
Logopeda radzi – nauka pisania
Zapis spółgłosek miękkich jest trudny, dlatego nie żałujmy czasu i powtarzajmy wielo-
krotnie czytanie sylab i wyrazów z tymi spółgłoskami.
6. Tworzymy i piszemy wyrazy i zdania.
• Dzieci samodzielnie wymyślają i zapisują w ćwiczeniach (ostatnia strona z liniaturą) na-
zwy zwierząt, które potrafią zapisać z poznanych liter, np.: wilk, jeleń, kozica, lew, małpa,
paw. Nauczyciel wyznacza czas, np. 5 minut. Dzieci czytają nazwy głośno i sprawdzają,
kto napisał ich najwięcej. Nauczyciel pyta: Kto napisał nazwę zwierzęcia, którego nazwy
nikt inny nie napisał? Która nazwa pojawiała się najczęściej?
• Dzieci wspólnie z nauczycielem układają zdania o zwierzętach i zapisują je w ćwicze-
niach (w zdaniu mogą być tylko poznane już litery).
7. Liczenie pieniędzy – ćwiczenia w liczeniu.
• Dzieci wyjmują z wycinanki monety i banknoty. Nauczyciel mówi: Wyobraźcie sobie, że
mama dała wam na lody 11 zł. Dała wam tylko monety. Jakie monety mogliście otrzymać?
Pokażcie pięć sposobów.
• Dzieci układają z monet kwotę 11 zł na pięć sposobów. Następnie głośno je czytają.
Wszystkie możliwości przedstawione przez dzieci nauczyciel prezentuje na tablicy. Pi-
sze pod nimi działania. Każde dziecko, które ułożyło sposób przedstawiony przez kole-
gę/koleżankę, odkłada te monety. Dzieci mówią, który sposób był najczęściej przez nie
przedstawiany, a który ułożyło najmniej dzieci.
• Nauczyciel mówi: Wyobraźcie sobie, że mama dała wam na lody 12 zł. Dała wam tylko
monety. Jakie monety mogliście otrzymać? Pokażcie pięć sposobów. (Ćwiczenie przebiega
podobnie jak z liczbą 11).
8. Monety i banknoty – ćwiczenia w liczeniu.
• Nauczyciel prosi dzieci, aby otworzyły
ćw. matem.-przyr. na s. 41
i czyta zad. 1. Dzieci
kładą na ławce tyle monet, ile miał Staś (ćwiczenie wykonują parami w ławkach, bo
w portfolio ucznia jest tylko 10 monet). Zabierają 10 monet po 1 zł i zamieniają na bank-
not 10-złotowy. Odpowiadają na pytanie do zadania: Stasiowi zostanie 2 złote. Otaczają
pętlą 10 monet i zapisują odpowiedź (nauczyciel pisze ją na tablicy).
• Dzieci samodzielnie rozwiązują zad. 2. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania.
• Nauczyciel czyta dzieciom zad. 3. Dzieci rozwiązują je pod kierunkiem nauczyciela.
9. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel mówi: Dotarliśmy do końca naszej wędrówki po krainie wartości MĄDROŚĆ
I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA. Wyjmijcie wasze bilety i pokażcie, co teraz się na nich znajduje.
Powiedzcie, czego nauczyliście się przez ostatnie trzy tygodnie. Co zapamiętaliście? Co uwa-
żacie za najważniejsze? Co uważacie za najbardziej cenne w tej wartości? O czym będziecie
pamiętać?
Zadanie domowe
Wykonam ćw. 2. i 3. w portfolio ucznia – karta nr 22.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Bocian w gnieździe – praca z wykorzystaniem ma-
teriałów przyrodniczych
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wykonywać prace z wykorzystaniem materiałów przyrodniczych. Wiecie, jak wy-
gląda bocian i jakie buduje gniazdo. Rozumiecie, że uważne słuchanie instrukcji pomaga
w wykonaniu pracy. Dbacie o bezpieczeństwo w czasie wykonywania prac plastycznych
i konstrukcyjnych.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– okleja watą wydmuszkę lub kulkę papieru,
– składa na pół kartkę papieru, rysuje głowę z dziobem i szyją bociana,
– wycina skrzydła i przykleja je do oklejonej po obydwu stronach wydmuszki,
– tak przygotowanego bociana sadza w przygotowanym gnieździe (na sianku lub pocię-
tej bibule).
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie bociana siedzącego w gnieździe.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– starannie wykonać bociana,
– uformować gniazdo bociana z pociętej bibuły lub siana,
– połączyć estetycznie poszczególne elementy bociana – tułów, głowę, dziób, skrzydła,
– uważnie słuchać instrukcji.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób mogę pomagać ptakom wiosną?
• W jaki sposób mogę przyczynić się do ochrony środowiska?
Środki dydaktyczne: wydmuszki, biała bibuła, kartka z bloku, klej, nożyczki, wata, siano,
zielona bibuła, czerwona, czarna i biała farba (lub mazaki), naczynie na wodę.
Uwaga! Przed tymi zajęciami nauczyciel musi zapowiedzieć, żeby dzieci przyniosły na
zajęcia wydmuszkę oraz inne potrzebne materiały do wykonania bociana.
Przebieg zajęć
1. Witaj boćku – śpiewana powitanka.
• Dzieci śpiewają z nauczycielem piosenkę:
Witaj, boćku, kle, kle,
witaj nam, bocianie.
Łąka ci szykuje, łąka ci szykuje żabki na śniadanie. (2 x)
117
9. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel mówi: Dotarliśmy do końca naszej wędrówki po krainie wartości MĄDROŚĆ
I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA. Wyjmijcie wasze bilety i pokażcie, co teraz się na nich znajduje.
Powiedzcie, czego nauczyliście się przez ostatnie trzy tygodnie. Co zapamiętaliście? Co uwa-
żacie za najważniejsze? Co uważacie za najbardziej cenne w tej wartości? O czym będziecie
pamiętać?
Zadanie domowe
Wykonam ćw. 2. i 3. w portfolio ucznia – karta nr 22.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Bocian w gnieździe – praca z wykorzystaniem ma-
teriałów przyrodniczych
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie wykonywać prace z wykorzystaniem materiałów przyrodniczych. Wiecie, jak wy-
gląda bocian i jakie buduje gniazdo. Rozumiecie, że uważne słuchanie instrukcji pomaga
w wykonaniu pracy. Dbacie o bezpieczeństwo w czasie wykonywania prac plastycznych
i konstrukcyjnych.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– okleja watą wydmuszkę lub kulkę papieru,
– składa na pół kartkę papieru, rysuje głowę z dziobem i szyją bociana,
– wycina skrzydła i przykleja je do oklejonej po obydwu stronach wydmuszki,
– tak przygotowanego bociana sadza w przygotowanym gnieździe (na sianku lub pocię-
tej bibule).
Cele w języku ucznia
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie bociana siedzącego w gnieździe.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– starannie wykonać bociana,
– uformować gniazdo bociana z pociętej bibuły lub siana,
– połączyć estetycznie poszczególne elementy bociana – tułów, głowę, dziób, skrzydła,
– uważnie słuchać instrukcji.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób mogę pomagać ptakom wiosną?
• W jaki sposób mogę przyczynić się do ochrony środowiska?
Środki dydaktyczne: wydmuszki, biała bibuła, kartka z bloku, klej, nożyczki, wata, siano,
zielona bibuła, czerwona, czarna i biała farba (lub mazaki), naczynie na wodę.
Uwaga! Przed tymi zajęciami nauczyciel musi zapowiedzieć, żeby dzieci przyniosły na
zajęcia wydmuszkę oraz inne potrzebne materiały do wykonania bociana.
Przebieg zajęć
1. Witaj boćku – śpiewana powitanka.
• Dzieci śpiewają z nauczycielem piosenkę:
Witaj, boćku, kle, kle,
witaj nam, bocianie.
Łąka ci szykuje, łąka ci szykuje żabki na śniadanie. (2 x)
118
2. Co wiem o bocianie? – swobodna rozmowa o bocianim gnieździe.
• Dzieci opowiadają o bocianie – jak wygląda ptak i jego gniazdo, gdzie je robi – wykorzy-
stuje wiadomości z zajęć o ptakach.
• Nauczyciel opowiada:
Bociany białe to ptaki, które szczególnie upodobały sobie Polskę. Nigdzie indziej nie wystę-
pują tak licznie. Mają bardzo charakterystyczny wygląd – długi czerwony dziób i czerwone
nogi oraz białe skrzydła zakończone czarnymi piórami.
Swoje charakterystyczne, duże, koliste gniazda bociany umieszczają na wysokich słupach,
czasem na dachu lub kominie domu. Ptaki lubią powracać w te same miejsca, dlatego wie-
le osób podczas zimowej nieobecności bocianów przeprowadza w ich gniazdach małe re-
monty, żeby ich lokatorzy czuli się w nich dobrze i by było im w nich wygodnie. Bociany
są pod ścisłą ochroną. Osoby, u których gniazdują te ptaki, bardzo o nie dbają. Niejedno-
krotnie bociany defilują sobie wraz z kurami po gospodarstwie. Skoro nikt im tam nie robi
krzywdy, nie mają powodu do strachu.
Dla wielu ludzi bociany są symbolem szczęścia. Kiedyś nawet wierzono, że bocianie gniazdo
chroni dom przed uderzeniem pioruna.
A teraz ciekawostka: w polskim języku bocian ma wiele nazw – boćko, boć, busiek, busko,
busion, busieł, buseł, mocian, pocian, klabocian, klebocon, klobocon, iwanko, staś, wojtek,
wojtuś, wosio, grzekotka, klek.
Czego można nauczyć się od bociana? Ten długonogi ptak może dać nam lekcje geografii.
W czasie swoich licznych podróży nigdy się nie gubi i potrafi powrócić do starego gniazda.
Bociani dziób jest znakomitym narzędziem do chwytania małych zwierząt, którymi ptak się
żywi. Dzięki niemu bez nadmiernego wysiłku bociek może zdobyć pożywienie.
(A. Jankowska, Czego dzieci mogą się nauczyć od zwierząt,
Wydawnictwo Dragon Sp. z o.o, Bielsko-Biała 2010)
3. Przygotowanie stanowisk pracy.
Dzieci wyjmują materiały potrzebne do wykonania bociana: wydmuszkę lub białą bi-
bułę, kartki z bloku, klej, nożyczki, zieloną bibułę, czerwoną i czarną farbę lub mazaki.
4. Bocian w gnieździe – wykonanie pracy.
• Dzieci wykonują bociana zgodnie z instrukcją nauczyciela.
– oklejają wydmuszkę białą bibułą lub z białej bibuły wykonują kulkę, formując z niej tu-
łów bociana.
– składają na pół kartkę z bloku technicznego lub zwykłego, rysują głowę z dziobem
i szyję bociana (nauczyciel może przygotować szablon),
– wycinają je, malują dziób czerwoną farbą, na głowie malują oczy,
– przyklejają głowę, dziób, szyję do wydmuszki,
– wycinają skrzydła, ich końce malują czarną farbą,
– przyklejają skrzydła do tułowia bociana (oklejonej wydmuszki),
– wycinają z zielonej bibuły paski i formują z nich gniazdo,
– tak przygotowanego bociana sadzają w przygotowanym gnieździe (na sianku lub po-
ciętej bibule).
5. Wystawa prac dzieci – podsumowanie zajęć.
• Dzieci organizują wystawę bocianich gniazd w miejscu przygotowanym przez nauczyciela.
• Nauczyciel ocenia prace dzieci, wskazuje na staranność, dokładność i estetykę wyko-
nania.
• Dzieci wypowiadają się na temat pytań kluczowych zajęć.
Zadanie domowe
Zrób dla siebie bociani dziób i wykorzystaj go do ważnego celu. Znajdź na tyle długi pa-
tyk, by pozwolił ci bez schylania się nabijać na niego przedmioty. Następnie przejdź się po
trawniku, ogrodzie lub podwórku i takim bocianim dziobem postaraj się pozbierać poroz-
rzucane papierki i inne śmieci, które da się na niego nadziać. Nie musisz ich dotykać rękami,
a oddasz wielką przysługę środowisku, oczyszczając swoje najbliższe otoczenie.
(A. Jankowska, Czego dzieci mogą się nauczyć od zwierząt, Wydawnictwo Dragon Sp. z o.o, Bielsko-Biała 2010)
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Dźwięki szybkie i wolne. Poznajemy gitarę
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie już brzmienie wielu instrumentów. Potraficie rozróżnić je słuchowo i opowiedzieć,
jak wyglądają. Doskonale radzicie sobie z rozwiązywaniem muzycznych zagadek oraz śpie-
wacie wiele piosenek. Wiecie, że klucz wiolinowy otwiera muzyczne drzwi.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, jak wygląda gitara i rozróżnia jej brzmienie od innych instrumentów,
– rozpoznaje i nazywa instrumenty: akordeon, fortepian, skrzypce, flet poprzeczny, gita-
rę,
– rytmizuje wyliczanki,
– określa nastrój wysłuchanej muzyki oraz określa jej tempo,
– wypowiada własny sąd o wysłuchanej muzyce,
– śpiewa znane mu piosenki w tempie wolnym i szybkim.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj będziecie słuchać muzyki wolnej i szybkiej. Poznacie instrument pochodzący
z Hiszpanii – gitarę. Wykonacie zadania o gitarze w karcie pracy oraz wykonacie ilustrację
do muzyki.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– śpiewać znane wam piosenki w tempie wolnym i szybkim,
– wypowiadać się na temat muzyki,
– stworzyć ilustracje do wysłuchanych utworów muzycznych,
– powiedzieć, jak wygląda gitara i skąd pochodzi,
– odróżnić brzmienie gitary od brzmienia innych instrumentów.
Pytania kluczowe
• Ile gitara ma strun?
• Jak się na niej gra?
Środki dydaktyczne: ilustracja przedstawiająca gitarę, bębenek, karta pracy nr 21, płyta
CD 2, płyta DVD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować miejsce do zabaw ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Szybkie i wolne przywitanie – zabawa rytmiczna.
• Nauczyciel rytmicznie wypowiada słowa: Dzień dobry dzieci, a dzieci odpowiadają: Dzień
dobry pani/panu. Nauczyciel wypowiada słowa przywitania w różnym tempie i rytmie.
119
Zrób dla siebie bociani dziób i wykorzystaj go do ważnego celu. Znajdź na tyle długi pa-
tyk, by pozwolił ci bez schylania się nabijać na niego przedmioty. Następnie przejdź się po
trawniku, ogrodzie lub podwórku i takim bocianim dziobem postaraj się pozbierać poroz-
rzucane papierki i inne śmieci, które da się na niego nadziać. Nie musisz ich dotykać rękami,
a oddasz wielką przysługę środowisku, oczyszczając swoje najbliższe otoczenie.
(A. Jankowska, Czego dzieci mogą się nauczyć od zwierząt, Wydawnictwo Dragon Sp. z o.o, Bielsko-Biała 2010)
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Dźwięki szybkie i wolne. Poznajemy gitarę
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Znacie już brzmienie wielu instrumentów. Potraficie rozróżnić je słuchowo i opowiedzieć,
jak wyglądają. Doskonale radzicie sobie z rozwiązywaniem muzycznych zagadek oraz śpie-
wacie wiele piosenek. Wiecie, że klucz wiolinowy otwiera muzyczne drzwi.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– wie, jak wygląda gitara i rozróżnia jej brzmienie od innych instrumentów,
– rozpoznaje i nazywa instrumenty: akordeon, fortepian, skrzypce, flet poprzeczny, gita-
rę,
– rytmizuje wyliczanki,
– określa nastrój wysłuchanej muzyki oraz określa jej tempo,
– wypowiada własny sąd o wysłuchanej muzyce,
– śpiewa znane mu piosenki w tempie wolnym i szybkim.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj będziecie słuchać muzyki wolnej i szybkiej. Poznacie instrument pochodzący
z Hiszpanii – gitarę. Wykonacie zadania o gitarze w karcie pracy oraz wykonacie ilustrację
do muzyki.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– śpiewać znane wam piosenki w tempie wolnym i szybkim,
– wypowiadać się na temat muzyki,
– stworzyć ilustracje do wysłuchanych utworów muzycznych,
– powiedzieć, jak wygląda gitara i skąd pochodzi,
– odróżnić brzmienie gitary od brzmienia innych instrumentów.
Pytania kluczowe
• Ile gitara ma strun?
• Jak się na niej gra?
Środki dydaktyczne: ilustracja przedstawiająca gitarę, bębenek, karta pracy nr 21, płyta
CD 2, płyta DVD.
Uwaga! Przed rozpoczęciem zajęć należy przygotować miejsce do zabaw ruchowych.
Przebieg zajęć
1. Szybkie i wolne przywitanie – zabawa rytmiczna.
• Nauczyciel rytmicznie wypowiada słowa: Dzień dobry dzieci, a dzieci odpowiadają: Dzień
dobry pani/panu. Nauczyciel wypowiada słowa przywitania w różnym tempie i rytmie.
120
2. Równy marsz – ćwiczenie ruchowe.
• Dzieci stoją w dużym kole. Na umówiony sygnał każde z nich rozpoczyna marsz w swo-
im własnym tempie. Po pewnym czasie wszyscy maszerujący powinni chodzić w tym
samym tempie.
3. Rytmiczne wyliczanki – ćwiczenie rytmiczne.
• Nauczyciel mówi słowa rymowanki, a dzieci powtarzają: Siała baba mak, nie wiedziała
jak. A dziad wiedział, nie powiedział, a to było tak. Dzieci mówią rytmicznie rymowankę.
Nauczyciel podaje puls na bębenku. W trakcie mówienia nauczyciel przyspiesza tempo
lub zwalnia.
Uwaga! Ćwiczenie można wykonać z dowolną wyliczanką lub rymowanką.
4. Wolne i szybkie koła – ćwiczenie rytmiczno-ruchowe.
• Dzieci ustawione są w dwóch kołach współśrodkowych. Koła poruszają się w przeciwne
strony. Jedno – w tempie wolnym (dzieci idąc, mówią w rytmie półnut: Wolne tempo),
a drugie – w tempie szybkim (dzieci idąc, mówią w rytmie ćwierćnut: Szybkie tempo).
Dla utrzymania równego tempa nauczyciel gra puls na bębenku.
5. Śpiewamy wolno i szybko – zaśpiewanie znanych dzieciom piosenek (CD 2 – Smo-
cza ballada, Polskie zwyczaje, Wisła – nasza rzeka, Wiosenne porządki).
• Dzieci śpiewają znane z kilku ostatnich zajęć piosenki. Nauczyciel mówi: Zaśpiewajmy
piosenkę „Polskie zwyczaje” bardzo szybko. Dzieci śpiewają.
• Nauczyciel mówi: Zaśpiewajmy piosenkę „Wiosenne porządki” bardzo wolno. Dzieci śpie-
wają.
• Dzieci śpiewają piosenkę Smocza ballada. Nauczyciel mówi w trakcie, jak mają śpiewać
– wolno lub szybko.
Uwaga! Do przeprowadzenia tego ćwiczenia nauczyciel może wykorzystać dowol-
ne piosenki. Śpiewanie piosenki można poprzedzić wykonaniem ćwiczeń odde-
chowych i emisyjnych w różnym tempie.
6. Prezentacja gitary (DVD).
• Nauczyciel mówi: Znacie już wiele instrumentów (dzieci je wymieniają). Dzisiaj poznamy
instrument, który pochodzi z Hiszpanii. Jest to gitara. Posłuchajcie o niej wiersza:
Urodziła się gdzieś w Hiszpanii,
na hiszpańskim-cygańskim przedmieściu,
Z tej Hiszpanii-Cyganii do nas
przybyła na strunach sześciu.
Wiatr w te struny nuty powplatał,
nie zgubiła żadnej w podróży,
po hiszpańsku-cygańsku gada,
po cygańsku-hiszpańsku bajdurzy.
(W. Chotomska)
• Nauczyciel prezentuje dzieciom ilustrację przestawiającą gitarę. Pokazuje elementy bu-
dowy instrumentu. Mówi: Gitara ma kształt ósemki. Ma długą i szeroką szyjkę zakończoną
główką. Na główce znajdują się kołki, na które nawinięte są końcówki sześciu strun.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie filmowe przedstawiające ucznia szkoły mu-
zycznej grającego na gitarze. Mówi: Na poprzednich zajęciach oglądaliście nagranie fil-
mowe przedstawiające skrzypce. Dziś zobaczycie, jak się gra na gitarze klasycznej. Janek,
uczeń szkoły muzycznej, wykona bardzo ciekawy utwór. Posłuchajcie.
• Dzieci oglądają nagranie filmowe, a następnie wypowiadają się na temat prezentacji.
Nauczyciel pyta: Czy spodobało wam się brzmienie gitary? Jaki był utwór, który grał Janek
– szybki czy wolny? Z czym się wam kojarzył? Znacie już kilka instrumentów. Który z nich
podobał się wam najbardziej?
7. Rozwiązywanie zadań w karcie pracy (
portfolio ucznia – karta pracy nr 21
).
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się ilustracji w karcie pracy i powiedziały, jakie po-
stacie tam się znajdują. Pyta: Czy pamiętacie, jak ma imię brat Muzyka?
• Nauczyciel wyjaśnia: Brat Muzyka – Bemol – uczy się w szkole w Hiszpanii. Z tego kraju
pochodzi właśnie gitara. Bemol marzy, aby podróżować po całym świecie i grać na koncer-
tach. A teraz popatrzcie poniżej na pierwsze ćwiczenie. Pokolorujcie gitarę i dorysujcie jej
struny. Ile strun dorysujecie?
• Dzieci wykonują pierwsze ćwiczenie. Po skończonej pracy nauczyciel prosi, aby spojrza-
ły na ćwiczenie drugie. Wyjaśnia: W ćwiczeniu drugim znajdują się dwie ramki. Za chwilę
posłuchacie dwóch utworów – oczywiście zagranych na gitarze. Waszym zadaniem jest na-
rysowanie, o czym opowiada muzyka.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom dwa utwory gitarowe (CD 2 – M. Drożdżowski Wracaj
do domu Joe, T. Stachak Walc w kafejce). Dzieci podczas słuchania utworu rysują do
niego ilustrację.
• Dzieci opowiadają o swoich odczuciach podczas słuchania muzyki i pokazują całej kla-
sie swoje ilustracje. Nauczyciel pyta: Który utwór bardziej ci się podobał? Jak się czułeś/aś
podczas słuchania utworów? Co sobie wyobrażałeś/aś, słuchając wolnego utworu? Co sobie
wyobrażałeś/aś, słuchając szybkiego utworu? Jakie tytuły pasowałby do wysłuchanych
utworów?
8. Szybki czy wolny i jaki to instrument? – ćwiczenie słuchowe (CD – różne utwory mu-
zyczne).
• Nauczyciel mówi: Wysłuchaliście dwóch utworów muzycznych. Jakie było ich tempo? Który
był wolny, a który – szybki?
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagrania różnych instrumentów i utworów muzycz-
nych. Dzieci wysłuchują fragmentów i mówią, co to za instrument, oraz z pomocą na-
uczyciela określają tempo utworu.
9. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel prosi, by dzieci wstały i pokazały ruchem, jak się gra na gitarze. Jeśli zajęcia
się podobały, to należy pokazać granie na gitarze w bardzo szybkim tempie, a jeśli zaję-
cia się nie podobały – granie na gitarze w bardzo wolnym tempie.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie narzędzia Prostokąt – praca w programie
Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie samodzielnie wykonać kolorowy obrazek na temat nadchodzącej wiosny w pro-
gramie Paint. Umiecie także pisać wyrazy i liczby za pomocą klawiatury oraz sprawnie posłu-
giwać się myszą komputerową.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– samodzielnie uruchamia i zamyka program Paint,
– z pomocą nauczyciela używa narzędzia Prostokąt w programie Paint,
121
• Dzieci oglądają nagranie filmowe, a następnie wypowiadają się na temat prezentacji.
Nauczyciel pyta: Czy spodobało wam się brzmienie gitary? Jaki był utwór, który grał Janek
– szybki czy wolny? Z czym się wam kojarzył? Znacie już kilka instrumentów. Który z nich
podobał się wam najbardziej?
7. Rozwiązywanie zadań w karcie pracy (
portfolio ucznia – karta pracy nr 21
).
• Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się ilustracji w karcie pracy i powiedziały, jakie po-
stacie tam się znajdują. Pyta: Czy pamiętacie, jak ma imię brat Muzyka?
• Nauczyciel wyjaśnia: Brat Muzyka – Bemol – uczy się w szkole w Hiszpanii. Z tego kraju
pochodzi właśnie gitara. Bemol marzy, aby podróżować po całym świecie i grać na koncer-
tach. A teraz popatrzcie poniżej na pierwsze ćwiczenie. Pokolorujcie gitarę i dorysujcie jej
struny. Ile strun dorysujecie?
• Dzieci wykonują pierwsze ćwiczenie. Po skończonej pracy nauczyciel prosi, aby spojrza-
ły na ćwiczenie drugie. Wyjaśnia: W ćwiczeniu drugim znajdują się dwie ramki. Za chwilę
posłuchacie dwóch utworów – oczywiście zagranych na gitarze. Waszym zadaniem jest na-
rysowanie, o czym opowiada muzyka.
• Nauczyciel prezentuje dzieciom dwa utwory gitarowe (CD 2 – M. Drożdżowski Wracaj
do domu Joe, T. Stachak Walc w kafejce). Dzieci podczas słuchania utworu rysują do
niego ilustrację.
• Dzieci opowiadają o swoich odczuciach podczas słuchania muzyki i pokazują całej kla-
sie swoje ilustracje. Nauczyciel pyta: Który utwór bardziej ci się podobał? Jak się czułeś/aś
podczas słuchania utworów? Co sobie wyobrażałeś/aś, słuchając wolnego utworu? Co sobie
wyobrażałeś/aś, słuchając szybkiego utworu? Jakie tytuły pasowałby do wysłuchanych
utworów?
8. Szybki czy wolny i jaki to instrument? – ćwiczenie słuchowe (CD – różne utwory mu-
zyczne).
• Nauczyciel mówi: Wysłuchaliście dwóch utworów muzycznych. Jakie było ich tempo? Który
był wolny, a który – szybki?
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagrania różnych instrumentów i utworów muzycz-
nych. Dzieci wysłuchują fragmentów i mówią, co to za instrument, oraz z pomocą na-
uczyciela określają tempo utworu.
9. Podsumowanie zajęć.
• Nauczyciel prosi, by dzieci wstały i pokazały ruchem, jak się gra na gitarze. Jeśli zajęcia
się podobały, to należy pokazać granie na gitarze w bardzo szybkim tempie, a jeśli zaję-
cia się nie podobały – granie na gitarze w bardzo wolnym tempie.
ZAJĘCIA KOMPUTEROWE
TEMAT ZAJĘĆ: Poznanie narzędzia Prostokąt – praca w programie
Paint
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie samodzielnie wykonać kolorowy obrazek na temat nadchodzącej wiosny w pro-
gramie Paint. Umiecie także pisać wyrazy i liczby za pomocą klawiatury oraz sprawnie posłu-
giwać się myszą komputerową.
Cele nauczyciela. Uczeń:
– samodzielnie uruchamia i zamyka program Paint,
– z pomocą nauczyciela używa narzędzia Prostokąt w programie Paint,
122
– z pomocą nauczyciela rysuje kwadrat, trzymając wciśnięty klawisz Shift,
– samodzielnie wykorzystuje poznane narzędzia programu Paint,
– podpisuje zdjęcia za pomocą klawiatury,
– sprawnie posługuje się myszą,
– samodzielnie zapisuje plik w swoim folderze.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj dowiecie się, jak wygląda ikona narzędzia programu Paint – Prostokąt. Nauczycie się
rysować kwadrat i prostokąt z wykorzystaniem tego narzędzia.
Nacobezu (kryteria oceny)
Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
– narysować prostokąt i kwadrat w programie Paint.
Pytanie kluczowe
• Jak zważyć lwa?
Środki dydaktyczne: Oto ja – zajęcia komputerowe klasa 1, płyta CD dla ucznia – zajęcia 24.,
sprzęt komputerowy znajdujący się w pracowni komputerowej, album ze zdjęciami zwie-
rząt egzotycznych.
Przebieg zajęć
1. Sprawy organizacyjne.
Nauczyciel podaje cele zajęć oraz kryteria oceny.
2. Rozmowa na temat zwierząt egzotycznych.
Uczniowie prezentują zwierzęta egzotyczne przedstawione na przyniesionych z domu
zdjęciach i obrazkach. Nauczyciel opowiada krótko o prezentowanych przez uczniów
zwierzętach. Uzupełnia pokaz zwierząt, przedstawiając wybrane zdjęcia z przygotowa-
nego wcześniej albumu i pyta:
– Jakie zwierzęta żyją w ciepłych krajach? (słonie, lwy, tygrysy, żyrafy, papugi, strusie, kan-
gury, lamy)
– Jakie zwierzęta żyją w zimnych krainach? (pingwiny, niedźwiedzie polarne, foki)
– Które z tych zwierząt są największe i najcięższe? (słonie, żyrafy, lwy)
– Które z nich są małe i lekkie? (papugi)
3. Poznanie narzędzia Prostokąt w programie Paint.
Nauczyciel rysuje na tablicy kilka kwadratów i pyta uczniów:
– Jak wygląda kwadrat? (Jest figurą, która ma cztery jednakowej długości boki i cztery
jednakowe kąty)
Poleca uczniom odszukać wśród podanych figur kwadraty i pokolorować je dowolnymi
kolorami (ćw. 1., s. 30). Następnie nauczyciel wyjaśnia, że w programie Paint można na-
rysować prostokąty i kwadraty za pomocą narzędzia Prostokąt (s. 30).
Aby narysować prostokąt należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę
narzędzia Prostokąt,
• rysować prostokąt, trzymając wciśnięty lewy przycisk myszy.
Aby narysować kwadrat należy:
• kliknąć lewym przyciskiem myszy w ikonę
narzędzia Prostokąt,
• rysować kwadrat, trzymając wciśnięte jednocześnie – lewy przycisk myszy i klawisz
Shift (s. 30).
Nauczyciel poleca uczniom pokolorować na rysunkach kwadraty i inne figury, które
można narysować za pomocą narzędzia Prostokąt (ćw. 2., s. 31).
4. Zabawa ruchowa Figury – reagowanie na sygnał.
Zadaniem uczniów jest reagowanie na sygnał wzrokowy podczas wykonywania okre-
ślonych ćwiczeń gimnastycznych. Sygnałami są kartonowe figury geometryczne. Na-
uczyciel kilkakrotnie zmienia sygnał, przyspieszając tempo wykonywania ćwiczeń.
Sygnał:
• koło,
• elipsa,
• kwadrat,
• prostokąt.
Uczniowie:
• wykonują jeden obrót głową w prawą stronę i jeden – w lewą
stronę,
• wykonują jeden skrętoskłon w przód do prawej nogi i jeden –
do lewej nogi,
• wykonują jeden obrót ramionami w przód i jeden – w tył,
• wykonują jeden wymach w przód prawą nogą i jeden – lewą
nogą.
5. Przypomnienie wiadomości o poznanych narzędziach programu Paint.
Nauczyciel poleca uczniom nazwać narzędzia programu Paint, które zostały wykorzysta-
ne do narysowania obrazków, i nakleić ich ikony w odpowiednich okienkach (ćw. 3., s. 31).
6. Samodzielne stosowanie poznanych narzędzi programu Paint.
Nauczyciel poleca uczniom uruchomić program Paint i narysować za pomocą narzędzia
Prostokąt kilka zielonych kwadratów oraz kilka podobnych do nich figur, w innych kolo-
rach. Po wykonaniu pracy uczniowie zapisują plik w komputerze (ćw. 4., s. 31).
7. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie a. Kolorowe ramki (Paint) – płyta CD, zajęcia 24.
Polecenie: Narysuj kolorowe ramki za pomocą narzędzia Prostokąt. Potem w każdej z nich
umieść jeden obrazek przedstawiający zwierzę. Zapisz pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie b. Znam zwierzęta egzotyczne – płyta CD, zajęcia 24.
Polecenie: Rozpoznaj na witrażu wizerunki sześciu zwierząt egzotycznych. Napisz w pu-
stym polu nazwę wskazanego zwierzęcia i wciśnij klawisz Enter.
Ćwiczenie c. Ważenie zabawek – płyta CD, zajęcia 24.
Polecenie: Zważ duże pluszowe zabawki, przenosząc odważniki metodą złap, przesuń
i upuść. Na wadze możesz ustawić najwyżej 2 odważniki.
Ustaw zabawki – od najlżejszej do najcięższej – metodą złap, przesuń i upuść.
Ćwiczenie d. Segregowanie wyrazów – płyta CD, zajęcia 24.
123
Nauczyciel poleca uczniom pokolorować na rysunkach kwadraty i inne figury, które
można narysować za pomocą narzędzia Prostokąt (ćw. 2., s. 31).
4. Zabawa ruchowa Figury – reagowanie na sygnał.
Zadaniem uczniów jest reagowanie na sygnał wzrokowy podczas wykonywania okre-
ślonych ćwiczeń gimnastycznych. Sygnałami są kartonowe figury geometryczne. Na-
uczyciel kilkakrotnie zmienia sygnał, przyspieszając tempo wykonywania ćwiczeń.
Sygnał:
• koło,
• elipsa,
• kwadrat,
• prostokąt.
Uczniowie:
• wykonują jeden obrót głową w prawą stronę i jeden – w lewą
stronę,
• wykonują jeden skrętoskłon w przód do prawej nogi i jeden –
do lewej nogi,
• wykonują jeden obrót ramionami w przód i jeden – w tył,
• wykonują jeden wymach w przód prawą nogą i jeden – lewą
nogą.
5. Przypomnienie wiadomości o poznanych narzędziach programu Paint.
Nauczyciel poleca uczniom nazwać narzędzia programu Paint, które zostały wykorzysta-
ne do narysowania obrazków, i nakleić ich ikony w odpowiednich okienkach (ćw. 3., s. 31).
6. Samodzielne stosowanie poznanych narzędzi programu Paint.
Nauczyciel poleca uczniom uruchomić program Paint i narysować za pomocą narzędzia
Prostokąt kilka zielonych kwadratów oraz kilka podobnych do nich figur, w innych kolo-
rach. Po wykonaniu pracy uczniowie zapisują plik w komputerze (ćw. 4., s. 31).
7. Włączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela. Uruchomienie płyty CD. Wyko-
nanie znajdujących się na niej ćwiczeń.
Ćwiczenie a. Kolorowe ramki (Paint) – płyta CD, zajęcia 24.
Polecenie: Narysuj kolorowe ramki za pomocą narzędzia Prostokąt. Potem w każdej z nich
umieść jeden obrazek przedstawiający zwierzę. Zapisz pracę w swoim folderze.
Ćwiczenie b. Znam zwierzęta egzotyczne – płyta CD, zajęcia 24.
Polecenie: Rozpoznaj na witrażu wizerunki sześciu zwierząt egzotycznych. Napisz w pu-
stym polu nazwę wskazanego zwierzęcia i wciśnij klawisz Enter.
Ćwiczenie c. Ważenie zabawek – płyta CD, zajęcia 24.
Polecenie: Zważ duże pluszowe zabawki, przenosząc odważniki metodą złap, przesuń
i upuść. Na wadze możesz ustawić najwyżej 2 odważniki.
Ustaw zabawki – od najlżejszej do najcięższej – metodą złap, przesuń i upuść.
Ćwiczenie d. Segregowanie wyrazów – płyta CD, zajęcia 24.
124
Polecenie: Przeczytaj wyrazy. Umieść je we właściwych pudełkach metodą złap, przesuń
i upuść.
8. Zakończenie pracy z płytą. Wyłączenie komputerów pod kontrolą nauczyciela.
9. Podsumowanie (próba odpowiedzi na pytanie kluczowe) i zakończenie zajęć.
10. Praca domowa.
Nauczyciel poleca uczniom przynieść na następne zajęcia gazetę oraz zastanowić się
nad odpowiedzią na pytanie: Jaki jest mój ulubiony sport?
WYCHOWANIE FIZYCZNE I EDUKACJA ZDROWOTNA
TEMAT ZAJĘĆ: Rola aktywności fizycznej w zachowaniu zdrowia
Cele nauczyciela. Uczeń:
– aktywnie uczestniczy w zabawach ruchowych,
– wie, co to jest zdrowy styl życia,
– wie, dlaczego aktywność fizyczna jest ważna dla zdrowia.
Środki dydaktyczne: kredki, małe kartki, patyczki, czerwone i zielone kwadraty, kartki dla
każdego dziecka z nazwami kolejnych dni tygodnia.
Przebieg zajęć
1. Wprowadzenie w temat.
• Nauczyciel pisze na tablicy hasło Zdrowie i je odczytuje.
• Rozdaje małe kartki i prosi, aby każde dziecko narysowało to, co mu się kojarzy ze zdro-
wiem.
Dzieci przedstawiają swoje ilustracje i omawiają je (prawidłowe odżywianie, aktywność
na świeżym powietrzu, odpowiedni ubiór).
• Nauczyciel informuje dzieci, że na dzisiejszych zajęciach będą rozmawiać o aktywności
fizycznej i jej wpływie na zdrowie.
2. Aktywność fizyczna to nie tylko sport.
• Dzieci maszerują po sali. Na sygnał nauczyciela zatrzymują się. Wskazane przez nauczy-
ciela dziecko (może wskazać dwoje, troje dzieci) przedstawia dowolną formę aktywno-
ści fizycznej. Pozostałe dzieci odgadują. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.
• Nauczyciel pyta: Co to jest aktywność fizyczna? (różne formy ruchu)
• Dzieci otrzymują od nauczyciela patyczki. Nauczyciel prosi: Wymienię wam teraz różne
formy aktywności fizycznej. Jeśli bierzecie udział w tych formach ruchu, to połóżcie jeden
patyczek przed sobą na stoliku: skaczę przez skakankę, jeżdżę na rowerze, jeżdżę na rolkach,
pływam, gram w piłkę, bawię się na trzepaku, spaceruję, biegam, jeżdżę na hulajnodze, wy-
chodzę z psem, gram w gumę.
125
Nauczyciel pyta: – Ile macie patyczków? – Którą dyscyplinę sportu lubicie najbardziej?
– Dlaczego należy uczestniczyć w różnych formach aktywności fizycznej? (odporność or-
ganizmu, prawidłowy rozwój, lepsze samopoczucie)
• Prawda, fałsz – zabawa. Nauczyciel rozdaje każdemu dziecku zielony i czerwony kwa-
drat i informuje: Przeczytam wam zdania. Słuchajcie uważnie. Jeśli będzie to zdanie praw-
dziwe, podniesiecie do góry zielony kwadrat, jeśli zdanie będzie fałszywe – podnieście czer-
wony kwadrat. Zdania:
– Uprawianie sportu zwiększa odporność organizmu na choroby.
– Zimą i jesienią nie wolno wychodzić z domu, bo to grozi pewnym przeziębieniem.
– Żeby być zdrowym, należy dużo czasu spędzać na dworze.
– Nie należy być aktywnym ruchowo, bo wówczas szybko się pocimy i chorujemy.
– Sport można uprawiać tylko na sali gimnastycznej lub w innych pomieszczeniach.
– Sport należy uprawiać wszędzie i często.
Uwaga! Każde zdanie nauczyciel analizuje wspólnie z dziećmi, które uzasadniają
swój wybór.
3. Czy jestem aktywny fizycznie?
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z nazwami kolejnych dni tygodnia i mówi: Narysuj-
cie, jak aktywnie spędzacie czas w poszczególnych dniach.
• Nauczyciel omawia z dziećmi ich aktywność podczas tygodnia i pyta: – Ile z was codzien-
nie aktywnie spędza czas? – Ile – przez pięć dni w tygodniu? – Kto z was rzadko aktywnie
spędza czas? – Co zrobić, aby zwiększyć swoją aktywność ruchową? – Czy możecie powie-
dzieć o sobie, że jesteście aktywni ruchowo?
• Muchy i pająk – zabawa. Dzieci biegają w luźnej gromadce, naśladują bzykanie much.
Na sygnał: Pająk! zastygają w bezruchu. Wówczas wcześniej wskazane dziecko, będące
pająkiem, wyrusza na łowy i wskazuje dziecko, które się poruszyło. Wskazane dzieci od-
padają z zabawy.
Nauczyciel informuje dzieci, że wiele zabaw, które poznały na zajęciach wychowania
fizycznego, mogą wykorzystać podczas zabaw na podwórku.
4. Podsumowanie.
• Nauczyciel prosi, aby dzieci dokończyły zdania:
Aktywność ruchowa wpływa na...
Warto codziennie przebywać na świeżym powietrzu, ponieważ…
• Nauczyciel mówi dzieciom: Wiecie, jak należy dbać o zdrowie i bezpieczeństwo. Dostrze-
gacie zalety wypoczynku czynnego. Brawo! Tak trzymajcie!
TEMAT ZAJĘĆ: Przeskoki obunóż
Cele nauczyciela. Uczeń:
– doskonali skoki obunóż,
– doskonali skoczność,
– współpracuje w zespole,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa,
– wie, w jakich dyscyplinach lekkoatletycznych wykonywane są skoki.
Przybory: gazety, tyczki, pachołki, laski gimnastyczne, kredy, piłki.
126
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: przebranie się, zbiórka, sprawdzenie przy-
gotowania dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego zacho-
wania się podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Wiewiórki, orzechy, żołędzie – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci stoją w trójkach
na obwodzie koła, jedno za drugim. Każde kolejno otrzymuje nazwę: wiewiórka, orzech
lub żołądź. Jedno dziecko bez nazwy stoi pośrodku koła. Nauczyciel wywołuje w dowol-
nej kolejności jedną z trzech nazw, na hasło wywołane dzieci wybiegają ze swojej trójki,
aby zmienić swoje miejsce. W tym czasie środkowy stara się zająć opuszczone miejsce.
• Dzieci poruszają się po przekątnej boiska jedno za drugim, następnie przechodzą do
drugiego narożnika:
– bieg przodem,
– bieg tyłem,
– krążenia ramion w przód,
– krążenia ramion w tył,
– podskoki naprzemianstronne,
– w marszu wypad nóg w przód, raz lewą, raz prawą nogą,
– cwał bokiem w jednym kierunku – prawa noga kierunkowa,
– cwał bokiem w drugim kierunku – lewa noga kierunkowa,
– skip A,
– skip C,
– marsz na czworakach do połowy, od połowy dzieci trzymają się za kostki i maszerują
w przysiadzie,
– skoki obunóż, ręce na biodrach, dzieci odbijają się i skaczą w górę jak najwyżej.
• W rozsypce dzieci wykonują:
– skręty głowy w przód, w tył, na boki,
– w rozkroku skręty tułowia w prawą i w lewą stronę,
– w rozkroku skrętoskłony do lewej i do prawej nogi,
– wspięcie na palcach, ręce w górę, dzieci naśladują ruchem rąk wykręcanie żarówki,
– krążenia bioder w lekkim rozkroku,
– siad prosty, skłon tułowia w przód – dzieci starają się dotknąć palców u stóp,
– to samo ćwiczenie w siadzie rozkrocznym,
– leżenie przodem, skłon tułowia w tył, dzieci patrzą na sufit,
– krążenia nadgarstków i stawów skokowych.
3. Część główna.
• Zajmij miejsce – gra skoczna. Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły, które stają w rzędach
w odległości wyciągniętych ramion od swojego poprzednika. Każde rysuje przed sobą
na podłodze linię. Na sygnał wszystkie przeskakują linię przed sobą i pierwsza osoba
z zespołu wraca na koniec rzędu. Zabawa trwa do początkowego ustawienia. Wygrywa
zespół, który wykona zadanie szybciej.
• Nauczyciel pyta: W jakich dyscyplinach lekkoatletycznych wykonywane są skoki?
(skok w dal, trójskok, skok wzwyż, skok o tyczce, bieg przez płotki)
• Wyścig kangurów – gra skoczna. Dzieci ustawione w rzędach (zespoły) na linii startu.
Pierwszy z rzędu wkłada piłkę między nogi na wysokości kolan. Na sygnał musi skokami
obunóż okrążyć pachołek (ustawiony w odległości od 5 do 8 m). Wygrywa zespół, który
wykona ćwiczenie szybciej i dokładniej.
127
• Dzieci ustawiają się w kilku rzędach. Nauczyciel rozstawia dwa niskie pachołki, na któ-
rych kładzie laskę gimnastyczną, tworząc niski płotek na wysokości 15–20 cm. Dzieci
pojedynczo przeskakują obunóż przez przeszkodę.
• Kto dalej skoczy. Nauczyciel dzieli dzieci na 2–3 zespoły o tej samej liczbie uczestników.
Zespoły stają na linii końcowej. Pierwsza osoba wykonuje skok w dal obunóż z miejsca
tak, aby wylądować na dwie stopy i nie podpierać się rękami. Następna osoba bierze
kredę i zaznacza linię od pięty, następnie sama wykonuje skok z tej linii. Każde dziecko
wykonuje jeden skok. Wygrywa zespół, którego linia będzie najdalej od linii początko-
wej. Nauczyciel również może zmierzyć odległość miarką i podaje dzieciom wyniki.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Zabawa uspokajająca. Dzieci leżą na podłodze i układają ze swoich ciał jedną z cyfr
od 1 do 6.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia z woreczkami
Cele nauczyciela. Uczeń:
– potrafi wykonać większość ćwiczeń z woreczkiem,
– kształtuje zdolności koordynacyjne,
– współpracuje w zespole,
– zachowuje zasady bezpieczeństwa.
Przybory: woreczki, wiaderka, ławeczki, jedna część skrzyni, pachołki, szarfy.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych: zbiórka, sprawdzenie przygotowania
dzieci do zajęć, przypomnienie zasad bezpieczeństwa i właściwego zachowania się
podczas zajęć.
2. Część wstępna – rozgrzewka – przygotowanie organizmu do zadań ruchowych.
• Podaj koledze – zabawa ożywiająca. Nauczyciel wybiera jedno dziecko na berka. Po-
zostali uczniowie uciekają, podając sobie woreczek. Dziecko trzymające woreczek nie
może być złapane oraz nie może się z nim poruszać. Zadaniem berka jest złapać osobę,
która nie ma przy sobie woreczka, a zadaniem uciekających podawać go tak, aby nie
zostali złapani.
• Dzieci biegają po obwodzie koła, każde dziecko trzyma woreczek i wykonuje ćwiczenia:
– bieg z podrzucaniem woreczka i łapaniem raz do lewej, raz do prawej ręki,
– krążenia ramion naprzemianstronne z przekładaniem przed sobą woreczka raz do le-
wej, raz do prawej ręki,
– podrzut woreczka do góry, złapanie woreczka osoby biegnącej przed nią,
– grzybki – z dotknięciem woreczkiem podłoża,
– co trzeci krok podrzut woreczka i kopnięcie stopą – noga wyprostowana na wysoko-
ści tułowia, złapanie woreczka,
– przekładanie woreczka z ręki do ręki, skip A,
– to samo, skip C,
128
– położenie woreczka na udzie, noga jak do skipu A, podskoki na drugiej nodze tak,
aby woreczek nie spadł – to samo ze zmianą nóg,
– przełożenie woreczka za plecy, podrzut w górę przed siebie i chwyt z przodu.
3. Część główna.
• W rozsypce – każde dziecko stoi z woreczkiem i wykonuje ćwiczenia:
– woreczek umieszcza na części grzbietowej dłoni, podrzuca i chwyta,
– to samo, szybkie niskie podrzuty woreczka, na przemian znajduje się on na części
grzbietowej i wewnętrznej dłoni,
– położenie woreczka na stopie, podrzut i chwyt dłonią,
– podrzut i złapanie woreczka górną częścią stopy,
– woreczek leży między stopami, podskok obunóż, zamach stopami do góry przez pod-
kurczenie nóg tak, aby woreczek podrzucić do góry, chwyt rękami,
– żonglerka dwoma woreczkami,
– jeden woreczek na głowie (ręce w bok), drugi w jednej ręce – podrzut woreczka nad
sobą z jednej strony na drugą i chwyt drugą ręką tak, aby leżący na głowie woreczek
nie spadł.
• Dzieci siedzą w kole w siadzie skrzyżnym, dłonie otwarte, położone na kolanach sąsia-
dów. Dzieci podają sobie woreczek. Nauczyciel po chwili włącza do zabawy drugi wore-
czek, który wędruje w przeciwną stronę. Gdy dwa woreczki się spotkają u sąsiadujących
z sobą osób, każda z nich trzymając woreczek w ręce, szybko wstaje i jak najszybciej
obiega krąg siedzących dzieci, po czym siada na swoje miejsce. Osoba która będzie
pierwsza, zdobywa punkt. Powtarzamy zabawę kilka razy.
• Nauczyciel dzieli dzieci na równe zespoły, które stają w rzędach, jedno za drugim,
w rozkroku, na odległość wyciągniętych ramion. Pierwsza osoba z rzędu wykonuje
skłon tułowia i między nogami podaje woreczek w przód. Kolejna osoba podaje dalej,
aż woreczek trafi do ostatniej osoby, która biegnie na początek rzędu. Zabawa trwa do
początkowego ustawienia. Wygrywa zespół, który wykona zabawę szybciej.
• W tych samych rzędach, każdy uczeń z woreczkiem na głowie. Na sygnał pierwsi biegną
slalomem między pachołkami, następnie przechodzą przez jedną część skrzyni. Kolejno
maszerują po ławeczce. Następnie przekładają szarfę przez siebie, potem wykonują rzut
woreczkiem do wiaderka. Powrót do swojego rzędu. Rusza następna osoba. Wygrywa
drużyna, która wykona zadanie szybciej i dokładniej.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Dzieci maszerują po ławeczce z woreczkami na głowach i wykonują głębokie wdechy
i wydechy.
• Zbiórka – omówienie zajęć. Wyróżnienie dzieci, które starały się wykonać wszystkie
ćwiczenia poprawnie i bezpiecznie.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Oto ja cz 9
Oto ja cz 11
Oto ja cz 10
Oto ja cz 2
Oto ja cz 3
OTO JA JESTEM Z WAMI-Misterium Męki Pańskiej, konspekty, scenariusze
Oto Ja- poznajemy się wzajemnie, scenariusze
Oto ja poślij mnie, Teksty piosenek i pieśni liturgicznych wraz z akordami
OTO JA JESTEM Z WAMI-Misterium Męki Pańskiej, konspekty, scenariusze
Pomóż Mikołajowi wykreślanka (11 liter Oto ja)
Mój przyjaciel i ja cz I Lepkowski
więcej podobnych podstron