Polityka turystyczna
Regulator gospodarki turystycznej
Wspieranie mechanizmów konkurencji
Ochrona praw konsumenta
Dystrybutor świadczeń turystycznych
Producent świadczeń turystycznych
Inwestycje turystyczne i paraturystyczne
Rola państwa w turystyce
działalność państwa i jego organów polegająca na:
•
określaniu celów ekonomicznych, politycznych, społecznych,
kulturalnych i innych, związanych z rozwojem turystyki,
•
uzyskiwaniu wszechstronnych pozytywnych efektów
wynikających z istnienia popytu i podaży,
•
dążeniu do zaspokajania potrzeb społecznych w zakresie
uprawiania turystyki i precyzowaniu środków
niezbędnych do tego.
Polityka turystyczna
początki okres międzywojenny (lata 20.-30. XX wiek)
odchodzenie od zarządzania zhierarchizowanego na partnerskie
łączenie zadań z zakresu polityki społecznej i gospodarczej
odchodzenie od narodowych systemów politycznych państw
masowy ruch turystycznych (lata 50. XX wiek)
demokratyzacja i utrwalanie międzynarodowej polityki propokojowej
internacjonalizacja środowisk społecznych
powstanie Wspólnot Europejskich
Geneza polityki turystycznej
Megaekonomiczny – międzynarodowa polityka turystyczna
Polityka turystyczna krajów Unii Europejskiej
Makroekonomiczny – krajowa (narodowa) polityka turystyczna
Mezoekonomiczny – sektorowa i regionalna polityka turystyczna
Mikroekonomiczny – rynkowa przedsiębiorstw i lokalna polityka
turystyczna
Poziomy polityki turystycznej
Cele polityki turystycznej
oddziaływanie na konkurencyjność
gospodarki turystycznej,
zaspokojenie potrzeb turystycznych
społeczeństwa,
racjonalne wykorzystanie walorów
turystycznych,
kształtowanie wielkości i struktury
ruchu turystycznego,
kształtowanie proturystycznej polityki
transportowej,
podniesienie rangi polityki czasu
wolnego jako stymulatora rozwoju
turystyki,
preferowanie turystyki w polityce
socjalnej,
utrzymanie rosnącej i wysokiej zależności
turystyki od środowiska naturalnego,
podniesienie znaczenia polityki
przestrzennej dla turystyki,
lepsze wykorzystanie wpływu turystyki
na podstawowe sektory gospodarki
narodowej,
wspieranie turystyki zagranicznej za
pomocą środków publicznych,
ustanowienie polityki kulturalnej
ważnym czynnikiem polityki
turystycznej,
zwiększenie zdolności dostosowawczej
ludności do zatrudnienia w gospodarce
turystycznej,
harmonizacja rozbieżnych interesów
podmiotów funkcjonujących w
turystyce,
podniesienie prestiżu turystyki jako
czynnika rozwoju kraju, regionów i gmin
turystycznych,
wspieranie przedsiębiorczości w
turystyce.
Międzynarodowa sytuacja polityczna i społeczna
Ustrój społeczny i gospodarczy państwa
Poziom rozwoju gospodarki narodowej
Długookresowa koniunktura gospodarcza
Miejsce turystyki w gospodarce
Aktywność turystyczna społeczeństwa
Sytuacja w bilansie turystycznym (kraj recepcyjny lub emisyjny)
Polityka turystyczna w innych państwach
Podstawowe czynniki kształtujące
politykę turystyczną
Morfologia polityki turystycznej
Podmioty
polityki
Adresaci
polityki
organizacje
międzynarodowe
organy centralne
administracja
wojewódzka
interwencjonizm
(ingerencja)
podmioty
bezpośredniej
gospodarki
turystycznej
ruch
turystyczny
świadczone
usługi
samorząd
terytorialny
organizacje
turystyczne
Instrumenty
polityki
Modele
polityki
prawne
liberalizm
mieszane
(deregulacja)
administracyjne
ekonomiczne
organizacyjne
informacyjne
Podmioty polityki (międzynarodowe)
Światowa Organizacja Turystki – UN WTO
Europejska Komisja Turystyki – ETC
Światowa Rada Podróży i Turystyki – WTTC
Międzynarodowe Stowarzyszenie Hoteli i Restauracji
IH&RA
Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju – OECD
Międzynarodowa Organizacja Schronisk Młodzieżowych –
IYHF
Międzynarodowa Federacja Kempingu i Karawaningu -
IFCC
Międzynarodowe Stowarzyszenie Naukowych Ekspertów
Turystyki – IASET
Podmioty polityki (krajowe
– centralne)
organy ustawodawcze (Sejm, Senat, Prezydent)
Rada Ministrów
minister właściwy do spraw turystyki (NTA)
Polska Organizacja Turystyczna (NTO)
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK)
Najwyższa Izba Kontroli (NIK)
Podmioty polityki (administracja wojewódzka)
wojewodowie (16)
marszałkowie województw (16)
Podmioty polityki (samorząd terytorialny)
gminny (2479, w tym 306 miejskich)
powiatowy (314 powiatów, 65 miast na prawach
powiatów)
wojewódzki (16)
oraz stowarzyszenia:
regionalne organizacje turystyczne (ROT)
lokalne organizacje turystyczne (LOT)
Stowarzyszenie Gmin Uzdrowiskowych RP
Podmioty polityki (samorząd gospodarczy)
Polska Izba Turystyki
Izba Gospodarcza „Uzdrowiska Polskie”
Polskie Zrzeszenie Hoteli
Polska Izba Hotelarstwa
Federacja Turystyki Wiejskiej „Gospodarstwa
Gościnne”
oraz
Polska Agencja Rozwoju Turystyki S.A.
regionalne i lokalne izby branżowe
Podmioty polityki (podmioty niekomercyjne)
Polskie Towarzystwo Turystyczno –
Krajoznawcze - PTTK
Polskie Towarzystwo Schronisk
Młodzieżowych - PTSM
Polskie Stowarzyszenie Turystyki - PST
Polska Federacja Campingu i Caravaningu -
PFCiC
Polski Związek Motorowy – PZMot
Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej
-TKKF
Adresaci polityki turystycznej
przedsiębiorcy turystyczni
usługi turystyczne
dobra i urządzenia turystyczne
konsumenci usług turystycznych
Adresaci polityki turystycznej (przedsiębiorcy)
touroperatorzy
pośrednicy turystyczni
agenci turystyczni
hotelarze
przewodnicy turystyczni
piloci wycieczek
Metody polityki turystycznej
liberalizm
interwencjonizm
deregulacja
Instrumenty polityki turystycznej (1)
oddziałujące na podaż turystyczną
oddziałujące na popyt turystyczny
skierowane na bezpośrednią gospodarkę turystyczną
skierowane na pośrednią gospodarkę turystyczną
(paraturystyczne)
ogólna polityka państwa
ustawodawstwo turystyczne
Instrumenty polityki turystycznej (2)
ekonomiczne
prawne
administracyjne
organizacyjne
informacyjne
moralne
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
więcej podobnych podstron