Co sprawdzić w planie miejscowym ?

Dla konkretnej działki (po upatrzeniu), należy sprawdzić, czy można na

niej budować i jakie jest przeznaczenie okolicznych terenów.

Informacje na ten temat można znaleźć w miejscowym planie

zagospodarowania przestrzennego.

Plan miejscowy

to przepis prawa miejscowego uchwalany przez radę miasta lub

gminy.

Jest on dostępny w wydziale architektury urzędu gminy.

Plany miejscowe:
- może bezpłatnie obejrzeć każdy zainteresowany,
- może także poprosić o wypis i wyrys z planu, ale za to
trzeba już zapłacić; w zależności od gminy - od kilkunastu
do stu złotych (wysokość opłaty jest ustalana przez radę
gminy).

Objaśnienia:

MN - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej niskiej;

MN/U - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej niskiej z usługami;

MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej;

MW/U - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami;

UO - tereny usług oświaty;

ZP - zieleń parkowa;

KUG - ulica główna;

KUD - ulica dojazdowa;

KUL - ulica lokalna;

Z planu miejscowego można dowiedzieć się:

-

czy działka znajduje się w terenach zabudowy mieszkaniowej

, czy

też ma inne przeznaczenie (rolne, leśne, usługowe, produkcyjne itp.),

-

czy oprócz domu mieszkalnego mogą tam powstać

(na działce lub w

bezpośrednim sąsiedztwie) także obiekty usługowe lub produkcyjne,

- jakie są

wymogi co do charakteru i gabarytów zabudowy

, czyli: czy

może tu powstać dom wolno stojący, bliźniak czy szeregówka, ile może mieć
kondygnacji, jaką powierzchnię zabudowy, kształt dachu (na przykład
dwuspadowy) i kąt nachylenia połaci dachu, położenie kalenic względem ulicy
itp.,

-

czy działka leży w strefie ochrony konserwatorskiej

(jeśli tak, to

niewykluczone, że będzie trzeba dostosować architekturę projektowanego
budynku do istniejącej zabudowy),

-

jaki jest przebieg projektowanych ulic

, czy istniejące drogi będą

poszerzane, jakie są linie zabudowy (może się okazać, że część działki
przeznaczona jest pod ulicę, a na pozostałej nie da się nic wybudować, bo z
uwagi na linie zabudowy trzeba by się cofnąć z budynkiem aż do granicy
sąsiada, a sąsiad nie musi się na to zgodzić),

- linie rozgraniczaj

ą

ce tereny o ró

ż

nych funkcjach;

- linie zabudowy obowi

ą

zuj

ą

ce;

- linie zabudowy nieprzekraczalne;

- drzewa;

- stacje transformatorowe;

- linie energetyczne niskiego napi

ę

cia;

- linie energetyczne

ś

redniego napi

ę

cia;

- wodoci

ą

gi;

- kanalizacja sanitarna;

- kanalizacja deszczowa;

- gazoci

ą

gi;

- budynki istniej

ą

ce;

- budynki projektowane.

-

czy w okolicy planowane są obiekty, które mogłyby okazać się uciążliwe

(szkoła, stadion, cmentarz, targowisko) lub wręcz szkodliwe (autostrada,
fabryka, składowisko odpadów) albo zmieniające charakter okolicy (na przykład
osiedle domów wielorodzinnych),

-

czy działka leży w strefie ochronnej

, czyli pasie terenu, na którym

obowiązuje całkowity lub częściowy zakaz zabudowy; strefy takie ustanawia się
najczęściej wokół parków krajobrazowych, rezerwatów przyrody, ujęć wody,
linii wysokiego napięcia, oczyszczalni ścieków, zakładów produkcyjnych,
cmentarzy, torów kolejowych.

§ 5. Projekt rysunku planu miejscowego sporządza się w formie

rysunku

na

kopii mapy, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, zawierającej

obszar objęty

projektem planu miejscowego wraz z jego niezbędnym otoczeniem

.

§ 6. 1. W przypadku sporządzania projektu rysunku planu miejscowego

dla

inwestycji liniowych oraz dla obszarów o znacznej powierzchni

dopuszcza się stosowanie map w skali 1:2.000.

2. W przypadku sporządzania projektu rysunku planu miejscowego

obejmującego

obszar intensywnej zabudowy, a także dla obszarów

przestrzeni publicznej

dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500.

§ 7

. Projekt rysunku planu miejscowego powinien zawierać:

1)

wyrys

ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania

przestrzennego gminy z oznaczeniem granic obszaru objętego projektem planu
miejscowego;

2) określenie

skali

projektu rysunku planu miejscowego w formie

liczbowej i liniowej;

3) granice

obszaru

objętego planem miejscowym;

4) granice

administracyjne

;

5) granice

terenów zamkniętych

oraz granice ich stref ochronnych;

6) granice i oznaczenia

obiektów i terenów chronionych

na podstawie

przepisów odrębnych w tym terenów górniczych, a także narażonych na
niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;

7) linie rozgraniczające

tereny o różnym przeznaczeniu

lub różnych

zasadach zagospodarowania oraz ich oznaczenia;

8)

linie zabudowy oraz oznaczenia elementów zagospodarowania

przestrzennego terenu

;

9)

w razie potrzeby oznaczenia elementów informacyjnych

, nie będących

ustaleniami projektu planu miejscowego.

§ 8. 1. Projekt rysunku planu miejscowego sporządza się w

czytelnej technice

graficznej

zapewniającej możliwość wyłożenia go do publicznego wglądu,

sporządzania jego kopii, a także ogłoszenia w dzienniku urzędowym
województwa.

2. Na projekcie rysunku planu miejscowego stosuje się

nazewnictwo i

oznaczenia umożliwiające jednoznaczne

powiązanie projektu rysunku planu

miejscowego z projektem tekstu planu miejscowego.

Do projektu rysunku planu miejscowego dołącza się objaśnienia

wszystkich użytych oznaczeń.

§ 9. 1. Podstawowe

barwne oznaczenia graficzne i literowe

dotyczące

przeznaczenia terenów, które należy stosować na projekcie rysunku planu
miejscowego, określa

załącznik nr 1

do rozporządzenia.

2. Przy sporządzaniu projektu rysunku planu miejscowego stosuje się

podstawowe jednobarwne oznaczenia graficzne

dotyczące granic i linii

regulacyjnych oraz elementów zagospodarowania przestrzennego określone w
Polskiej Normie PN-B-01027 z dnia 11 lipca 2002 r.

3. Barwne oznaczenia graficzne na projekcie rysunku planu miejscowego

należy stosować w

sposób przejrzysty, zapewniający czytelność

projektu

rysunku planu miejscowego, w tym czytelność mapy, na której jest on
sporządzony.

4. W zależności od specyfiki i zakresu ustaleń dotyczących przeznaczenia
terenów oraz granic i linii regulacyjnych, dopuszcza się stosowanie na projekcie
rysunku planu miejscowego

uzupełniających i mieszanych oznaczeń

barwnych

i jednobarwnych oraz literowych i cyfrowych.

5. W przypadku gdy projekt rysunku planu miejscowego sporządzony w

jednobarwnej technice graficznej wyjaśnia wystarczająco ustalenia projektu
planu miejscowego, stosowanie barwnych oznaczeń nie jest wymagane.

Planowanie przestrzenne

Podstawa prawna : Ustawa z dnia 27 marca 2003r o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U.Nr 80 poz. 717 z 2003r ) oraz
Miejscowy plan zagospodarownia przestrzennego gminy

???

zatwierdzony

Uchwałą Nr XVII/328/2006 z dnia 14.06.2006 (Dz.Urz.Woj.

???

Nr 361

,poz.1629 /

a) do wniosku o wydanie wypisu i wyrysu z planu zagospodarowania

przestrzennego gminy

???

należy załączyć :

- kserokopię mapki dotyczącej przedmiotowej nieruchomości
Zgodnie z uchwałą Nr XXIII/47/2005 z dnia 15.12.2005 r Rady Gminy

???

za wydanie wyrysu i wypisu pobiera się opłatę administracyjną w wysokości
50,00 zł którą należy uiścić w kasie Urzędu Gminy w

???

– pokój nr 17

b) do wniosku o wydanie zaświadczenia w sprawie przeznaczenia

nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego gminy należy
załączyć :
- kserokopię mapki przedmiotowej nieruchomości
- tytuł prawny do nieruchomości

Termin załatwienia sprawy : 14 dni

Miejsce załatwienia sprawy : Referat Rolnictwa, Rozwoju i Zamówień

Publicznych – pokój nr 22 (insp. Jan Kowalski )

Opłata skarbowa w znaczkach :

- za wniosek 5,00 zł
- za każdy załącznik 0,50 zł .

Planowanie przestrzenne – Gospodarka przestrzenna

Planowanie przestrzenne

to

-

całokształt

działań zmierzających do zapewnienia

prawidłowego rozwoju poszczególnych obszarów kraju,
-

sztuka

organizowania przestrzeni na potrzeby człowieka,

*

przy

jednoczesnym uwzględnieniu wzajemnych

powiązań poszczególnych

regionów

,

* a także nadrzędnych interesów

ogólnokrajowych

Gospodarka przestrzenna

- to całokształt działań biernych i czynnych

dotyczących

podmiotów

i

przedmiotów

związanych z organizacją użytkowania

przestrzeni

.

Celem

gospodarki przestrzennej jest zarówno:

-

ochrona

określonych wartości przestrzeni,

- jak i

racjonalne

kształtowanie przestrzeni przez

stymulowanie

procesów

gospodarczych.

Działania ochronne

gospodarki przestrzennej obejmują dążenie do

zachowania równowagi

pomiędzy:

- elementami naturalnymi

ś

rodowiska

,

- a wytworami działalności ludzkiej.

Natomiast

kształtowanie przestrzeni

to działanie przekształceniowe

związane z

nowymi kierunkami

rozwoju

społeczno-gospodarczego.

Na gospodarkę przestrzenną składają się następujące rodzaje działalności:

1

.

koordynacyjno

-

regulacyjna

– pełniona przez

administrację

rządową lub

samorządową

polegająca na

podejmowaniu decyzji przestrzennych

w

sprawach przeznaczenia i sposobu zagospodarowania gruntów na podstawie
ustaleń

planów miejscowych

lub przy ich braku - na podstawie przepisów

ogólnych;

2

.

inwestycyjna

– prowadzona przez

podmioty

gospodarcze państwowe,

samorządowe i prywatne w myśl ich własnych celów i zadań;

3

.

kontrolna

– prowadzona w trybie

nadzoru

przez administrację rządową

(wojewódzką lub

resortową

) z punktu widzenia

zgodności z prawem

.

W ramach gospodarki przestrzennej wyróżnia się:

- gospodarkę

gruntami

; czyli przestrzenią

zurbanizowaną

, zabudowaną;

- gospodarkę

ziemią

; czyli przestrzenią

rolną

,

leśną

,

wiejską

.

Formy gospodarki przestrzennej:

polityka

przestrzenna

planowanie przestrzenne

ochrona

przestrzeni

zarządzanie

przestrzenią

dysponowanie

przestrzenią

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

stanowi podstawę

"

planowania przestrzennego

" w gminie.

Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 27

marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest aktem
prawa miejscowego.

Przy sporządzaniu planów miejscowych wiążące są ustalenia

studium

uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego

gminy, pod

rygorem nieważności planu.

Urbanistyka

-

nauka

o programowaniu i planowaniu

miast

i

osiedli

oraz ich

powstawaniu i historii rozwoju.

Urbanistyka zajmuje się

analizą struktur miejskich

i na tej podstawie

opracowuje

koncepcje planistyczne

.

Zadania

urbanistyki obejmują

minimalizację konfliktów

interesów

użytkowników poszczególnych obiektów budowlanych i

ochronę środowiska

zarówno przyrodniczego jak i kulturowego.

Z zakresu

turystyki i rekreacji

w planowaniu przestrzennym

należy

uwzględniać informacje m.in. o:

- lokalizacja

zabytków

(zamki, pałace, zabytkowe kościoły, pomniki),

miejsca pamięci narodowej, miejsca martyrologii itp.,

- lokalizacja

pomników przyrody

ożywionej i nieożywionej, jaskiń,

wodospadów, punktów widokowych, stanowisk dokumentacyjnych przyrody
ożywionej i nieożywionej, użytków ekologicznych itp.,

- lokalizacja

punktów informacji turystycznej

oraz infrastruktury

wypoczynku np.: kortów tenisowych, pływalni, stadionów, klubów fitness,
siłowni, miejsc wyznaczonych na kąpieliska, wypożyczalni sprzętu (wodnego,
rowerów, samochodów), stadnin, itp.,

- przebieg

szlaków turystycznych

(pieszych, rowerowych, konnych),

nartostrad, wyciągów narciarskich, itp.,

-

jakość

wszystkich komponentów środowiska przyrodniczego (wód,

powietrza, gleby) z określeniem jego stanu,

-

tereny atrakcyjne

w aspekcie poznawczym, przyrodniczym i

krajobrazowym,

- ścieżki

dydaktyczne

,

- informacje o

lasach

, zasięgu Parków Narodowych, Parków Krajobrazowych,

otulin PN oraz PK, Obszarów Chronionego Krajobrazu, rezerwatów przyrody
( ochrony częściowej i ścisłej), Zespołów przyrodniczo-krajobrazowych itp.,

-

infrastrukturze technicznej

pod kątem przydatności dla turystyki oraz

handlu,

-

usługi

(hotele, motele, schroniska, campingi, pola namiotowe,

restauracje, kawiarnie, puby, bary, kina, teatry, galerie, lecznice, sanatoria,
uzdrowiska, pijalnie wód zdrojowych, itp.)

USYTUOWANIE

BUDYNKÓW

Wielkość działki jej kształt, wymiary bezwzględne i orientacja proponują

konkretne rozwiązania projektowe

zagospodarowania działki

i

ukształtowania formy przestrzennej budynku

.

Dotyczy to zwłaszcza ustalenia kształtu budynku i wymiarów rzutu

poziomego oraz liczby kondygnacji umożliwiających rozmieszczenie programu
użytkowego.

Wymiary działki

muszą umożliwić

uzyskanie wymaganych odległości

budynków

i związanych z nimi urządzeń:

- od granic
- i od innych budynków oraz urządzeń,

które wynikają z obowiązujących przepisów i wymagań użytkowych.

Usytuowanie budynku

Przeznaczenie budynku oraz sposób zabudowy i zagospodarowania

działki budowlanej powinny być

zgodne z:

- ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego

,

- z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu
- oraz warunkami obrony cywilnej.
Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien być
wznoszony

poza zasięgiem uciążliwości

określonych w przepisach o ochronie i

kształtowaniu środowiska

lub w ich zasięgu

pod warunkiem

zastosowania

ś

rodków technicznych

zmniejszających uciążliwości do poziomu określonego

w tych przepisach oraz w Polskich Normach.

Do powyższych uciążliwości zalicza się w szczególności:

- szkodliwe promieniowanie i oddziaływanie pól elektromagnetycznych,
- hałas i drgania (wibracje),

- zanieczyszczenie powietrza,
- zanieczyszczenie gruntu i wód.

Usytuowanie budynku

na działce budowlanej powinno być

dostosowane do

linii i gabarytów zabudowy

, określonych:

- w planie miejscowym
- lub w decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu.

Usytuowanie budynku

powinno zapewniać

:

- zachowanie odległości między budynkami i urządzeniami terenowymi
- oraz odległości budynku i urządzeń terenowych od granic działki i od
zabudowy na działkach sąsiednich,

określonych w rozporządzeniach prawnych, a także w przepisach

odrębnych i szczególnych, w tym sanitarnych i o ochronie przeciwpożarowej.

Zabudowa jednorodzinna ma charakter zabudowy ekstensywnej, czyli

rozproszonej

.

Projekty realizacyjne określają podstawowe kierunki i parametry

zabudowy terenu:
- wysokość zabudowy,
- układ zieleni,
- przebieg linii regulacyjnych arterii komunikacji
wewnętrznej,
- linii rozgraniczających teren lub działki sąsiadujące
itp.

L i n i a r o z g r a n i c z a j ą c a (frontowa)

oddziela działkę budowlaną

od ulicy.

Wzdłuż tej linii ustawia się ogrodzenie działki, sadzi żywopłot lub niską

zieleń.

L i n i a z a b u d o w y (frontowa)

wyznacza odległość od ulicy przedniej

ś

ciany budynku. Linia zabudowy jest najczęściej równoległa do ulicy, może być

także łukowa, łamana lub przebiegać uskokami.

Linia zabudowy pomocniczej

określa dopuszczalną linię graniczną

zabudowań pomocniczych na działce składzików gospodarczych, garażu,
altanki.

Linia rozgraniczająca tylna

wytycza tylną granicę działki. Zespoły niskiej

zabudowy jednorodzinnej projektuje się jako układy o kompozycji swobodnej
lub regularnej

Zastosowanie kompozycji o płynnym przebiegu ciągów ulicznych,
odpowiadającym ukształtowaniu terenu, może przyczynić się do bardziej
ekonomicznego wykorzystania terenu.

Odległości budynku do granicy działki

Należy zachować odległości zabudowy od granicy z sąsiednimi działkami

co najmniej:

1) dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą z otworami

okiennymi lub drzwiowymi -

4 m

,

2) dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą bez otworów -

3 m

.

3) Przy nierównoległym do granicy sytuowaniu ściany budynku –

4m

do

najbliższej krawędzi zewnętrznej otworu drzwiowego lub okiennego w ścianach
zwróconych w stronę tej granicy oraz

3 m

do najbliższego narożnika, ryzalitu

lub wykuszu budynku.

Okapy i gzymsy

nie mogą pomniejszać odległości od granicy działki

budowlanej o więcej niż

0,5 m

, natomiast balkony lub loggie o więcej niż

1 m

.

Ogrodzenie działki

nie powinno przekraczać granicy działki

oraz linii

rozgraniczającej ulicy lub placu bądź innej linii ustalonej w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego
Ogrodzenie nie może stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi i zwierząt.

Umieszczanie na wysokości mniejszej niż 1,8 m drutu kolczastego,

tłuczonego szkła oraz innych ostro zakończonych elementów zagrażających
bezpieczeństwu i zdrowiu przechodzących osób jest zabronione.

Bramy i furtki w ogrodzeniu nie mogą otwierać się na zewnątrz działki i

mieć progów.

Szerokość bramy powinna wynosić w świetle co najmniej 2,4 m, a

szerokość furtki co najmniej 0,9 m, przy czym na drodze pożarowej szerokości
te regulują przepisy odrębne w sprawie bezpieczeństwa pożarowego

Komunikacja

w zabudowie jednorodzinnej stanowi rozgałęziony układ pasm

ruchu.

Wewnętrzna sieć komunikacyjna powinna być rozwiązana na

podstawie

układów głównych

uliczek lokalnych uzupełnionych ciągami pieszymi i pieszo-

jezdnymi.

Trasy komunikacji zewnętrznej (przelotowej) łączące osiedla z

osiedlowym ośrodkiem usługowym prowadzi się w sposób

eliminujący

"tranzyt" przez wnętrze osiedla.

Zorganizowany system uliczek powinien

doprowadzić

komunikację kołową

niemal dla każdej działki

.

Uliczki doprowadzające powinny mieć szerokość minimum

3 m

, tzn.

zapewniać co najmniej pojedyncze pasmo ruchu.

Ten rodzaj najwęższej uliczki komunikacyjnej wyposaża się w:

-

zatokę

, gdy jest przelotowa,

- lub kończy się

placykiem

, gdy jest ślepa

Podstawową zasadą projektowania komunikacji

w osiedlu jest takie

prowadzenie uliczek, aby mogły one

obsłużyć jak największą liczbę działek

.

Odległość najdalej położonego wejścia do domku od podjazdu nie

powinna przekraczać

30 metrów

.

Uliczki wyposaża się w chodniki do komunikacji pieszej, między

działkami projektuje się ścieżki, a na terenach wspólnych chodniki, ścieżki i
placyki

PLANOWANIE ZABUDOWY OSIEDLOWEJ

Dom jednorodzinny wolno stojący

Określenie „wolno stojący" charakteryzuje rodzaj zabudowy

nie

sąsiadującej bezpośrednio

z innymi budynkami, oraz ustawienie na działce i

możliwość użytkowania przyległego

terenu dostępnego z czterech stron

.

Usytuowanie domku na działce warunkują:
- orientacja w stosunku do stron świata,
- ukształtowanie działki,
- dostęp do pasma komunikacji zewnętrznej,
- sąsiednia zabudowa,
- oraz inne czynniki np. umieszczenie na działce garażu).
Wybierając lokalizację budynku, uwzględnia się m.in.

kierunek padania

promieni słonecznych

, przy czym należy pamiętać, że budynek nie powinien

rzucać cienia na ogród.

Zgodnie z tą zasadą np. działka prostokątna przylegająca do ulicy

krótszym bokiem zorientowanym na południe powinna mieć ogród
zlokalizowany przy ulicy, a budynek mieszkalny w głębi działki.

Działka nasłoneczniona z przeciwnego kierunku będzie miała budynek

usytuowany przy ulicy, a ogród w głębi - po stronie nasłonecznionej.

Dom bliźniaczy

Dwa zespolone domy jednorodzinne tworzą domek bliźniaczy.

Zazwyczaj rozwiązuje się je jako projekty lustrzane, elementy rzutu są

względem siebie symetryczne. Każdy z domków "bliźniaka" ma:
- własną wydzieloną działkę,
- osobne wejście
- i trzy ściany zewnętrzne tworzące elewację jednego segmentu.

Czwarta ściana, jako wewnętrzna, jest

wspólna

.

Przy tej ścianie lokalizuje się pomieszczenia wymagające doprowadzenia

instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej i centralnego ogrzewania.
Lokalizację budynku "bliźniaka" na działce projektuje się według tych samych
założeń co lokalizację domku jednorodzinnego wolno stojącego.

O zróżnicowaniu układu pomieszczeń w różnych rozwiązaniach w

decydującym stopniu rozstrzyga orientacja trzech ścian zewnętrznych segmentu
"bliźniaka” w stosunku do stron świata.

Możliwości dobrego nasłonecznienia są nieco ograniczone w porównaniu do
swobodnej orientacji domku jednorodzinnego - wolno stojącego, pozwalają
jednak na poprawne rozwiązanie prawie każdej sytuacji.

Dom w zabudowie szeregowej

Dom szeregowy jednorodzinny stanowi jeden z segmentów szeregu w różny
sposób zestawionych jednakowych domków jednorodzinnych.

Szerokość jednego segmentu jest równa szerokości pojedynczej parceli.
Każda działka przedzielona zabudową ma przedogródek oraz usytuowany

przeważnie w głębi parceli niewielki ogród w kształcie wydłużonego prostokąta.
Oszczędność zabudowy szeregowej wynika z tego, że każdy domek ma dwie
wspólne ściany z sąsiadami, wspólne podłączenie instalacji, dwa wspólne boki
ogrodzenia, a także wspólnie budowane domki gospodarcze (najczęściej w głębi
działki).

Czynności

wójta, , burmistrza albo prezydenta miasta po

podjęciu przez radę gminy uchwały

o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy
uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego wykonuje kolejno
(14 czynności):

1) ogłasza w prasie miejscowej
oraz przez obwieszczenie,
a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu

uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i
termin składania wniosków do planu, nie krótszy niż 21 dni od dnia
ogłoszenia;

2)

zawiadamia, na piśmie, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do

sporządzania planu

instytucje i organy właściwe
do uzgadniania i opiniowania planu;

3)

rozpatruje wnioski, (o których mowa w pkt 1), w terminie nie dłuższym niż

21 dni od dnia upływu terminu ich składania;

4)

sporządza projekt planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na

ś

rodowisko, uwzględniając ustalenia studium uwarunkowań

i kierunków zagospodarowania

sporządza prognozę skutków finansowych

uchwalenia planu miejscowego, (z uwzględnieniem art. 36 - odszkodowania,
wykupienia);

uzyskuje opinie o projekcie planu:

a) gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji

urbanistyczno-architektonicznej,

b) wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast, graniczących z

obszarem objętym planem, w zakresie rozmieszczenia inwestycji celu
publicznego o znaczeniu lokalnym;

uzgadnia projekt planu z:

a) wojewodą, zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie

odpowiednich zadań rządowych i samorządowych,

b )

wojewódzkim konserwatorem zabytków,

c) organami właściwymi do uzgadniania projektu planu na podstawie

przepisów odrębnych,

d)

d) właściwym zarządcą drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów

przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu mogą mieć wpływ na
ruch drogowy lub samą drogę,

e) właściwymi organami wojskowymi, ochrony granic oraz

bezpieczeństwa państwa,

f) dyrektorem właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania
pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani,

g) właściwym organem

nadzoru górniczego

w zakresie

zagospodarowania terenów górniczych,

h) właściwym organem

administracji geologicznej w zakresie terenów

zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych,

i) ministrem właściwym do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania

obszarów ochrony uzdrowiskowej;

8) uzyskuje zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele
nierolnicze i nieleśne;
9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych
uzgodnień;

10) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu planu do
publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia
i wykłada ten projekt wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do
publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie
dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami;

11) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 10, termin,
w którym osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające
osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, nie krótszy
niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu;

Uwagi do projektu planu miejscowego może wnieść każdy, kto kwestionuje
ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonym do publicznego wglądu, (o
którym mowa w art. 17 pkt 10).

Uwagi do projektu planu należy wnieść na piśmie w terminie

wyznaczonym w ogłoszeniu, (o którym mowa w art. 17 pkt 11).

wniesione na piśmie uznaje się również uwagi wniesione

w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym
weryfikowanym przy pomocy

kwalifikowanego certyfikatu

12) rozpatruje uwagi, o których mowa w pkt 11, w terminie nie dłuższym niż
21 dni od dnia upływu terminu ich składania;

13) wprowadza zmiany do projektu planu miejscowego

wynikające z rozpatrzenia uwag, o których mowa w pkt 11,
a następnie w niezbędnym zakresie ponawia uzgodnienia;

14) przedstawia radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą
nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11.

Jeżeli rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w przedstawionym
do uchwalenia projekcie planu miejscowego, w tym także w wyniku
uwzględnienia uwag do projektu planu - czynności, (o których mowa w art. 17),
ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian.
Przedmiotem ponowionych czynności może być jedynie część projektu planu
objęta zmianą.
Plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z
ustaleniami studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag
do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z
zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz
zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych.

Część tekstowa planu stanowi treść uchwały,
część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do
uchwały.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę, wraz z
załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich
zgodności z przepisami prawnymi.

Koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają budżet gminy, z

zastrzeżeniem ust. 2.

2. Koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają:
1) budżet państwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią

konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu
krajowym;

2) budżet województwa - jeżeli jest on w całości lub w części

bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o
znaczeniu wojewódzkim;

3) budżet powiatu - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią

konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu
powiatowym;

4) inwestora realizującego inwestycję celu publicznego - w części, w

jakiej jest on bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji.