DRESS CODE

SPIS TREŚCI

I. CZYM JEST DRESS CODE?........................................................... 2

II.

ZASADY PRAWIDŁOWEGO UBIORU……………………………… 2

III.

BIBLIOGRAFIA ………………………………………………………… 8

2

I. CZYM JEST DRESS CODE?

Wygląd zewnętrzny człowieka stanowi pewne rozeznanie o jego kompetencji,

statusie społecznym czy wykonywanej pracy. Nierzadko też wzbudza emocje zarówno te

pozytywne, jak i negatywne. Warto wiedzieć jak się zaprezentować i czego unikać

przywdziewając przysłowiową „drugą skórę”. Jest to szczególnie istotne w naszym

miejscu pracy, gdzie zaufanie, szacunek, kompetencje, jak również zadowolenie szefa – z

czego również czerpiemy korzyści – grają pierwsze skrzypce.

Dress code to nic innego jak sztywno wyznaczone reguły i zasady ubioru

służbowego. Dotyczy również dobranych ze smakiem dodatków, makijażu i fryzury.

Każdy z nas, kto chce uchodzić za prawdziwego profesjonalistę w swojej dziedzinie

powinien go uwzględnić planując swoją codzienną garderobę.

Ubiór świadczy o wiarygodności, jest wyrazem szacunku dla naszego pracodawcy

oraz kontrahentów. Ma też ogromny wpływ na pierwsze wrażenie jakie wywrzemy na

naszym rozmówcy – nie tylko biznesowym. Natomiast niedbalstwo w ubiorze budzi

niechęć, brak zaufania w stosunku do naszej osoby, jak również może być przyczyną

obrazy. Jedynie artyści, osoby związane z szeroko pojętą sztuką oraz pracownicy mediów

i reklamy są zwolnieni z zasad dress code’u, gdyż ubiór i cały wygląd jest częścią ich

pracy i ma na celu wyeksponowanie odrębności tych postaci.

Strój powinien być dostosowany zarówno do zajmowanego stanowiska, wizerunku

firmy jak i wymogów pracodawcy. Szczególnie rygorystyczne zasady dotyczą urzędników,

pracowników biurowych czy osób pracujących w dużych firmach i korporacjach. Istnieje

też podział na pracowników „front office” i „back office”. Ci drudzy mogą sobie z reguły

pozwolić na trochę więcej luzu, ale też wszystko w granicach zasad narzuconych przez

przełożonych. W niektórych firmach z góry zostają nam narzucone ściśle określone

wytyczne, np. co do długości spódnic czy koloru rajstop, nie mówiąc już o kolorze

garniturów dla mężczyzn. Pojawiają się nawet uniformy, zwłaszcza w takich miejscach

pracy jak lotniska, restauracje czy supermarkety. Tutaj nie ma już zupełnie mowy o

własnej inwencji. Jednak w większości przypadków chodzi raczej o pewne „ramy”

określające sposób ubioru, których każdy pracownik powinien się trzymać.

II. ZASADY

PRAWIDŁOWEGO UBIORU.

Nasz ubiór powinien być na tyle neutralny, by na pierwszym miejscu

wyeksponował twarz, na której skupia się cała uwaga rozmówcy. Chodzi tutaj o

wzmocnienie poziomu komunikacji między pracownikiem a klientem czy petentem. Nic

3

nie powinno odwracać uwagi od naszej twarzy, dlatego w naszej służbowej kompozycji

powinniśmy kierować się pewnymi istotnymi zasadami. Dotyczy to zarówno Pań, jak i

Panów.

Najważniejsze zasady dress code’u u Pań:

1. buty zakrywające palce i piętę, nigdy sandały (!), obuwie powinno być dobrej

jakości, zadbane, czyste i wypastowane. Nie szalej też ze szpilkami – ma być

skromnie, bez znacznej przesady. Wybieraj buty pozbawione dużych ozdób w

stonowanych kolorach;

2. jednorazowo najwyżej dwa elementy biżuterii – powinny być subtelne; jeśli

pierścionek, to tylko jeden licząc na obu rękach. Może być zarówno srebro jak i

złoto; żadnych kompletów biżuterii;

3. dodatki: buty i wszelkie akcesoria podręczne: torebki, portfele itp. Powinny

być koniecznie albo ze skóry albo z materiału skóropodobnego. Torebki w

kształcie kantów, nie owalne;

4. przy wyborze koszulek oraz eleganckich koszul unikaj tych, które odsłaniają

pachy, ramiona, zbyt głęboki dekolt oraz plecy. Uważaj tez by nie odsłaniały

bielizny;

5. płaszcze: trencze, żakieto - podobne, klasyczne;

6. powinny dominować kolory neutralne: szary, popielaty, beżowy czy

granatowy. Pamiętaj by kolory dobierać przy uwzględnieniu swojego

naturalnego kolorytu twarzy albowiem mogą istnieć kolory, w których

wyglądasz niekorzystnie. Ta zasada tyczy się zarówno Pań, jak i Panów;

7. z rezerwą podchodzimy do wszelkich motywów kwiatowych oraz zdobiących tj.

falbanek czy kokard. Bardzo łatwo przesadzić z ich wielkością czy ilością, jak

również trudno je odpowiednio wkomponować w strój biznesowy;

8. kompozycję biznesową tworzymy zawsze w oparciu o swoją figurę, noszenie

rzeczy nie pasujących (zbyt obcisłych lub zbyt luźnych) sprawia wrażenie

niechlujstwa i braku staranności. Dotyczy to i Pań i Panów;

9. u Panów wymagany klasyczny, ciemny garnitur, koszula i krawat - z całego

zestawu garnitur to część najciemniejsza, krawat jasny, a koszula

najjaśniejsza. W upalne dni jeśli nie piastujesz zbyt wysokiego stanowiska

możesz sobie trochę pofolgować i np. zrezygnować z krawata, a koszula może

mieć nawet krótki rękawek. Nie dotyczy spodni – powinny być zawsze

eleganckie, na kant, długie.

1

1

Patrycja Pierzchała, Elżbieta Zielińska „Tajemnice profesjonalnego wyglądu” str. 5-17

4

Złote zasady :

1. krawat musi sięgać do linii paska, nie może być ani dłuższy, ani krótszy,

dozwolone są intensywniejsze kolory, ale należy pamiętać by pasował do całości

stroju. Przy wyborze koloru kierujemy się pełnionym stanowiskiem, np. czerwony

krawat pasuje mężczyznom piastującym wysokie stanowiska;

2. skarpetki powinny być zawsze na tyle długie by swobodnie zakrywały nogę przy

siedzeniu. Kolor zależy oczywiście od noszonego garnituru, obowiązują zazwyczaj

ciemne, gładkie bez wzorków;

3. na spotkania biznesowe zawsze chodzimy w marynarkach, chyba, że jesteśmy

wśród „swoich” lub sytuacja do tego „dorosła”;

4. biżuteria u Panów dozwolona jest w postaci zegarka czy spinek do mankietów i

krawata (na specjalne okazje);

5. odpowiednie płaszcze to tzw. dyplomatki, przy chłodnych wieczorach lub w zimie

bardzo dobrze sprawdzą się także eleganckie kamizelki;

6. buty tak samo jak w przypadku Pań powinny być idealnie wyczyszczone i

wypastowane pozbawione biżuterii, zawsze wysokiej jakości. W lecie niedozwolone

sandały. Dodatki w postaci męskich teczek, portfeli zawsze skórzane lub

skóropodobne;

7. Dozwolone jest noszenie wszelkich zimowych akcesoriów: czapek, szalików czy

rękawiczek pod warunkiem, że są one prawidłowo dopasowane do całości i nie są

przesadzone w kroju czy kolorze.

Przy letnich upałach pracodawcy z reguły godzą się na złagodzenie zasad

panującego dress code’u. Można przerzucić się na bardziej zwiewne i naturalne tkaniny.

Jeśli obowiązek noszenia rajstop jest nie do ominięcia nawet latem, zmieńmy je na

pończochy – zawsze to odrobina mniej materiału na ciele. Można też pokusić się o modne

ostatnio… pończochy w sprayu. Wygodne, łatwe w użyciu i trwałe bardziej niż myślimy.

Koszulki mogą być bez rękawów, ale nadal w stonowanych barwach.

Zawsze warto też mieć przy sobie coś, co można zarzucić na ramiona w przypadku

jakiegoś oficjalnego spotkania. Raczej nie będziesz miała/miał okazji podkreślić swojej

indywidualności. Tutaj panują sztywne zasady i tego nie zmienisz. Im mniej odróżniasz

się od reszty pracowników tym lepiej. Wybieraj proste fasony: spódnic, garsonek,

garniturów, spodni, wszystko w odcieniach szarości i granatu.

Najbardziej rygorystyczne zasady ubioru panują wszędzie tam, gdzie pracownik

ma bezpośredni kontakt z klientem, czyli wszelkiego rodzaju instytucje państwowe, banki

czy kancelarie.



nie ubieraj więcej niż trzech kolorów naraz;

5



kolorystyka stonowana;



jeśli już wzory, to delikatne, wręcz niewidoczne;



kolory: szary, ciemny brąz, gorzka czekolada, waniliowy, błękit, beże, bordo,

ciemna zieleń, granat, pastele. „Nie” dla jasnej zieleni



czarny z umiarem – o ile wskazany na bankietach i spotkaniach wieczorowych, to

w dni powszednie, według zasad psychologii, towarzyszy osobom, które czują się

ważniejsze od rozmówcy – a to oczywiście nie jest wskazane;



białe bluzki zarezerwowane są na wyjątkowe okazje, na co dzień raczej ich

unikamy wybierając te pastelowe.



barwy ciemne, stonowane – mówią o prestiżu i powadze osoby, która je nosi;



metaliczne kolory i materiały – sugerują jej przepych i bogactwo;



jaskrawe kolory – mówią o dużej aktywności i dynamizmie właściciela ubioru;



pastelowe – świadczą o delikatności i skromności osoby, która takie kolory

dobiera.

2

Casual Fridays to wybrany przez firmę dzień tygodnia – najczęściej piątek –

kiedy można ubrać się bardziej nieformalnie. W dni takie panuje spora swoboda w

doborze stroju i kolorów, więc możesz sobie pofolgować. Możesz wtedy założyć jeansy,

wygodne sportowe obuwie czy bardziej rzucającą się w oczy biżuterię. Niestety „Casual

Fridays” nie dotyczą pracowników z grupy tzw. „front office”, czyli osób w biurach, które

mają stały kontakt z klientem.

Rozmowa kwalifikacyjna jest rodzajem spotkania biznesowego, dlatego też

dobierając ubiór i dodatki na tą okoliczność powinniśmy koniecznie uwzględnić zasady

dress code’u.

Ubiór na rozmowę kwalifikacyjną powinien być schludny, a przede wszystkim

elegancki i dostosowany do stanowiska, na które aplikujemy. Warto, zanim udamy się na

taką rozmowę, zebrać jak najwięcej informacji na temat zasad obowiązujących w firmie,

w której staramy się o posadę. Oczywiście ubiór zależny jest od stanowiska, którym

jesteśmy zainteresowani. Jeśli kandydujemy na kolportera ulotek możemy pozwolić sobie

na większy luz ubraniowy, ale już w przypadku stanowiska biurowego stawiamy na ubiór

biznesowy. Idąc na rozmowę o pracę, powinniśmy wyglądać zawsze świeżo i czysto. Strój

powinien być wyprany, wyprasowany, niezniszczony – dotyczy to również butów, które

powinny być oczywiście wyczyszczone i wypastowane.

2

Patrycja Pierzchała, Elżbieta Zielińska „Tajemnice profesjonalnego wyglądu” str. 5-17

6

Ciekawym aspektem kultu ubioru są spotkania w sferze dyplomatycznej o której

napisali Cezary Ikanowicz i Jan Piekarski w książce „Protokół dyplomatyczny - dobre

obyczaje”:

„Elegancja ubioru jest nie tylko sprawą mody. Strój zawsze powinien być dostosowany do

sylwetki osoby która go nosi, jej walorów zewnętrznych, wieku, a także okoliczności.

Inaczej będziemy ubrani w czasie weekendu, na wycieczce, a inaczej do biura, na

spotkanie towarzyskie czy oficjalne przyjęcie. Także pora dnia i pora roku decyduje o

naszym ubiorze i wyglądzie. Należy przy tym pamiętać, że zarówno pełniona funkcja jak i

zajmowane stanowisko wymagają stosownego stroju. Nie należy wyróżniać się swoim

wyglądem, a więc ubiór nie powinien być ekstrawagancki i szokujący otoczenie. Elegancja

w stroju - to także dobry smak, wygoda i pewien indywidualizm wynikający z osobowości.

Dobre maniery, których oczekuje się u ludzi biznesu nie uznają nonszalancji w sposobie

bycia, a w ubiorze ekstrawagancji. W biurze zawsze należy być zadbanym, schludnym i

eleganckim pamiętając, że swoim wyglądem zewnętrznym budujemy nie tylko autorytet

osobisty lecz także firmy, którą reprezentujemy. W biurze w dzień, podczas konferencji,

spotkań, rozmów czy lunchu mężczyźni noszą klasyczny garnitur, w różnych odcieniach

koloru granatowego i szarego. Panie - zazwyczaj suknię, garsonkę lub kostium. „Mini"

jest strojem odpowiednim dla młodych osób.

W biurze, na przyjęciu czy spotkaniu zawsze należy nosić pończochy i odpowiednio

dobrane pantofle, pamiętając o starannym uczesaniu i dyskretnym makijażu. Niezależnie

od funkcji - sekretarki, asystentki czy szefowej - kobieta powinna budzić sympatię i

szacunek zarówno swym wyglądem jak i zachowaniem.

Wieczorem panowie noszą jednolite ciemne garnitury, białą koszulę, starannie dobrany

krawat oraz czarne skarpetki i obuwie. Panie noszą suknie wyjściowe, bądź elegancki

kostium z dobraną odpowiednio torebką, biżuterią i obuwiem. O ile na karcie

zaproszeniowej zaznaczono, że obowiązuje „black tie", należy przybyć w smokingu; panie

- w długich sukniach. Jest to strój, który nosi się wieczorem i podczas bardzo oficjalnych

przyjęć bądź bankietów. Frak i długa balowa suknia obowiązują jedynie wówczas gdy w

zaproszeniu znajdujemy określenie „white tie". Będzie to zaproszenie na uroczysty

koncert lub bal. Udając się na oficjalne przyjęcie, można przypiąć do klapy garnituru po

lewej stronie baretkę, bądź miniaturę posiadanego orderu najwyższej rangi, nadanego

przez rząd kraju urzędowania bądź własny. Praktyka przypinania wszystkich odznaczeń -

bądź ich baretek jest stosowana jedynie przez attache wojskowych występujących w

mundurze, zgodnie z obowiązujących ich regulaminem. Nie stosuje się natomiast

noszenia posiadanych odznaczeń krajów trzecich, można jedynie przypiąć je wówczas

gdy oficjalnie jesteśmy zaproszeni do ambasady danego kraju. Na ogół przypina się tylko

jedno odznaczenie najwyższej rangi. Strój sportowy dla panów to najczęściej ciemna

7

marynarka i jasne spodnie. Noszone są podczas weekendu, ew. do biura, o ile nie ma w

programie dnia spotkań oficjalnych. Można w takim ubraniu udać się do restauracji, na

business lunch. Udając się na wycieczkę, na piknik poza miastem czy spacer najlepiej

ubrać się w sportową koszulę i spodnie, sweter bądź tweedową marynarkę. Można być w

bluzie i dżinsach, tak popularnych obecnie również wśród starszego pokolenia. Obuwie

powinno być wygodne, dostosowane do sportowego stroju.

Przyjmując gości w domu dbamy także o odpowiedni strój dla podkreślenia rangi

przyjęcia czy spotkania oraz szacunku dla gości. W żadnym przypadku nie można

przyjmować gości w niedbałym stroju, domowym obuwiu. Swoboda ubioru i zachowania

nie powinna nigdy oznaczać lekceważenia konwenansów.

Warto dodać, że stroje plażowe nosi się wyłącznie na plaży. Upalna i słoneczna pogoda

nie usprawiedliwia ich noszenia w miejscach publicznych poza plażą. Udając się do

restauracji na lunch czy drinka, o ile nie jest ona bezpośrednio usytuowana przy plaży -

wskazane jest noszenie okrycia, tak aby nasz strój kąpielowy nie przeszkadzał innym

biesiadnikom. Niedopuszczalne jest spacerowanie po mieście w kostiumie kąpielowym

nawet w miejscowości letniskowej.”

3

Reasumując najważniejsze zasady dress code’u to:



Minimalizm, wysoka jakość tego, co nosimy.



Dodatki zawsze dobieramy ze smakiem i pod kolor całokształtu naszej garderoby.

Wszystkie elementy muszą ze sobą współgrać.



Fasony, które ubieramy powinny być idealnie dopasowane do naszej sylwetki i

naturalnego kolorytu twarzy, a tkaniny zawsze z wysokiej klasy materiału lub skóry.

III. BIBLIOGRAFIA:

1. Patrycja Pierzchała, Elżbieta Zielińska „Tajemnice profesjonalnego wyglądu” E-BOOK

2. Cezary Ikanowicz, Jan W. Piekarski w książce „Protokół dyplomatyczny – dobre

obyczaje” wyd. Warszawa 2010r.

Rafał Górski

3

Cezary Ikanowicz, Jan W. Piekarski w książce „Protokół dyplomatyczny - dobre obyczaje” str. 141-142